Πόσο ευχαριστημένοι είστε με την δουλειά σας

[g2econdo]

Δεν αμφιβάλλω ότι αυτό γίνεται κατα τόπους, αλλά...

 

1. Πώς δικαιολογείται το τσουβάλιασμα του στυλ "παιδάκια 24-25 χωρίς προσόν και ταλέντο"; Νομίζω εκτός και αν είσαι hiring manager και τα έχεις δει με τα μάτια σου το συμπέρασμα είναι επίφοβο, πριν καν περάσουμε στο τσουβαλιαστικό του θέματος.

 

2. Αν είσαι όντως hiring manager θα ξέρεις ότι δεν έχει ιδιαίτερη σημασία ο βαθμός, και όσο περισσότερο senior είναι η θέση τόσο λιγότερη γίνεται η σημασία. Όλοι μας όταν είμαστε στο σχολείο τρώμε μια σχετική πλύση εγκεφάλου με τους βαθμούς και τις επιδόσεις και τις βάσεις και υποτροφίες και γω δεν ξέρω τι άλλο. Αλλά έχουμε εξίσου υπόψη ότι βασικά το ζητούμενο είναι να μπορεί ο συνεργάτης να αποδώσει σε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον το οποίο καμία απολύτως σχέση δεν έχει με το ακαδημαϊκό; Δηλαδή, καταλαβαίνω το να ενοχλείται κανείς γιατί έχασε τη θέση από το γιο του αντιπρόεδρου που παίζαμε γκολφ, αλλά και πάλι αυτή η αναφορά σε "παιδάκια που έχουν τελειώσει Deree" δε νομίζω πως δικαιολογείται. Άμα ήταν έτσι θα έπρεπε να επιτρέπουμε σε όποιον έχει διδακτορικό από το MIT να απαξιώνει όλο τον υπόλοιπο παγκόσμιο πληθυσμό.

 

Εν συντομία: μη πέφτεις στην παγίδα του confirmation bias.

 

3. Δεν είναι δυνατό να πιστεύει κανείς ότι όλα τα ΧΥΖ που υπάρχουν στις πολυεθνικές είναι για τα μάτια του κόσμου επειδή καμιά φορά σπρώχνουν το γιο του αντιπρόεδρου έτσι; Ούτε και είναι δυνατό να πιστεύει πως επειδή καμιά φορά σπρώχνουν το γιο του αντιπρόεδρου (για τον οποίο στην τελική ξέρεις πέντε πράγματα) πρέπει να καταργηθούν για όλους τους υπόλοιπους (για τους οποίους δεν ξέρεις απολύτως τίποτα).

 

 

Επίσης το παιδί του έξυπνου μπαμπά θα περάσει πιο εύκολα στη σχολή που θέλει, θα πάρει υποτροφία κλπ και το παιδί της όμορφης μαμάς θα βρίσκει περισσότερες ευκαιρίες και πόρτες ανοιχτές απλά επειδή είναι ridiculously good looking. Το "αξίζει πραγματικά" κανένας από τους δύο; Αν όχι τότε ποιό είναι το κριτήριο για την αξία; Αν ναι τότε ποιά η διαφορά των γονιδίων του μπαμπά με τα λεφτά του, δεδομένου πως τα παίρνεις και τα δυο έτοιμα χωρίς να κάνεις καμία προσπάθεια;

 

Ελπίζω είναι κατανοητό πως δεν παριστάνω το χαζό. Απλά θέλω να πω ότι κάποια πράγματα μπορεί να ακούγονται πιασάρικα αλλά αν κάτσει να το καλοσκεφτεί κανείς δεν είναι άσπρο-μαύρο.

 

 

Κατ' αρχήν θα μπορούσες να πάρεις το hint και να αναθεωρήσεις τη θέση σου. Εδώ λες πως είτε τα άτομα που κάνουν HR επαγγελματικά είναι βλάκες περιωπής, είτε εσύ (που δεν ξέρεις όπως λες και ο ίδιος) κάπου έχεις λάθος όσον αφορά τα "κολλέγια της πλάκας".

 

Anyway έχοντας πάρει πτυχία και στην Ελλάδα και στην Αγγλία από ιδρύματα που δεν είναι της πλάκας και με πολύ υψηλές επιδόσεις και στα δύο, αυτό που κατάλαβα στην Αγγλία είναι ότι εκεί ένας πτυχιούχος θα ξέρει 15 συγκεκριμένα πράγματα με μεγάλο βαθμό βεβαιότητας. Ενώ στην Ελλάδα ο αντίστοιχος θα είναι τελείως lotto: μπορεί να ξέρει 115, μπορεί να μη ξέρει και τίποτα.

Ρε φίλε εσύ δεν ζεις Γερμανία;

[defacer]

Ρε φίλε εσύ δεν ζεις Γερμανία;

Ναι, και;

[zio10]

Μόνο σε αυτό να μην ελπίζεις.

 

Μόνο στα χέρια και το μυαλό σου να στηρίζεσαι.

Συμφωνώ αλλά συμφωνώ και αυτό που γράφτηκε πριν για την δικτύωση. Αυτό μπορεί να είναι μέρος της δικτύωσης!

[Gkostas2007]

Μόνο σε αυτό να μην ελπίζεις.

 

Μόνο στα χέρια και το μυαλό σου να στηρίζεσαι.

Προσωπικά παρακαλάω απο τον Νοέμβρη την μάνατζέρ μου απο την προ-προηγούμενη εταιρεία που ήμουν και δούλευα εκεί 2 χρόνια να μου γράψει στο LinkedIn ένα recommendation... ακόμα το περιμένω... απο ένα άτομο που συνεργάστηκα 2 χρόνια και μου είχε κάνει και θετικές αξιολογήσεις. Απλά όσο σε χρειάζονται στο παίζουν καλοί και φίλοι, όταν φύγεις απο το μαντρί τελείωσες... 

 

Πάντως για να μην είμαι μηδενιστής, υπάρχουν και αυτοί που πραγματικά θα σε βοηθήσουν, αλλά συνήθως είναι πολύ λίγοι

[Liverpool89]

Εγω οτι και να εκανα καλο δεν ειδα. Μια φορα ζητησα σαββατο που κανονικα δεν δουλευαμε να μην παω, επειδη επρεπε να πουλησω το αμαξι.

 

Δεν μου την δώσανε, γυρισε ο διευθυντης κι μου ειπε κανε οτι θες, απλά.

 

Ε και γω δεν πηγα. Εξαλλου τα σαββατα ηταν μαυρα απο τι καταλαβα, τα λεφτα για κεινες τις μερες τα δίνανε, με το στανιο.

 

Αν καποιος με θελει για δουλεια, θα πρεπει νσ με εμπιστευτει

[g2econdo]

Ναι, και;

τίποτα απλά μου ελεγες ψέματα ότι δεν σου αρέσει η αμπελοφιλοσοφια, μόλις είδα μια ολόκληρη σελίδα. Το παλικάρι γιατί κάθετε και απαντά σε μια τόσο υποκριτική αξιολογική κρίση, με ξεπερνά.

[snik]

Ιδιο κλιμα και στην δικη μου δουλεια, μου εκαναν προσληψη πριν 7 μηνες περιπου για 5ημερο και μονο 5ημερο δεν εχω δει. Το συνηθες ειναι το 6ημερο και ακομα περιμενω τα υποτιθεμενα ρεπο που εχω μαζεψει αλλα πηρα την αποφαση να τους αφησω και προχθες βρηκα αλλη δουλεια, πλεον θα δουλευω τις μισες ωρες και θα ειμαι πανω κατω στα ιδια χρηματα οποτε επιτελους θα με ξαναδουν οι παρεες μου γιατι με 2 δουλειες που εκανα ειχα εξαφανιστει απο ολους τελευταια.

[defacer]

Σε οτι αφορά τα προσόντα, μιλάμε για τυπικά προσόντα... Παιδιά χωρίς καθόλου προϋπηρεσία με τίτλους απο κολλέγια της πλάκας απο πανεπιστήμια της Αγγλίας, Ολλανδίας ή απο το Deree να βρίσκουν πιο εύκολα δουλειά, απο άλλους με 2 και 3 χρόνια προυπηρεσία και συστάσεις. Δεν ξέρω αν πράγματι παίζει ρόλο το να ταιριάξεις στην "κουλτούρα της εταιρείας", όταν τα 4/5 των εταιρειών έχουν περίπου την ίδια ακριβώς "κουλτούρα". Όταν λοιπόν έχω δουλέψει 3 χρόνια και μου λεει ο άλλος ότι θα πάρει το παιδάκι χωρίς προυπηρεσία επειδή ταιριάζει καλύτερα "στην κουλτούρα της εταιρείας" προσωπικά το βρίσκω εντελώς υποκριτικό.

Μπορεί να είναι εντελώς υποκριτικό αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί έχεις φάει τέτοιο σκάλωμα με τα τυπικά προσόντα. Το λεγόμενο παιδάκι χωρίς προϋπηρεσία θα δουλέψει περισσότερο απο σένα για λιγότερα λεφτά. Μπορεί η κουλτούρα της εταιρίας να είναι ξεζουμίζουμε μια φουρνιά ψάρια και όταν μπαγιατέψουν παίρνουμε την επόμενη. Γιατί ντε και καλά να έχει να κάνει με νεποτισμό;

 

Τέλος, σε ότι αφορά τα πανεπιστήμια του εξωτερικού ξέρεις και συ, ότι σε πολλά ιδρύματα στην Αγγλία αγοράζεις το μεταπτυχιακό, με αποτέλεσμα να μην ξέρεις όχι 15, αλλά ούτε τα βασικά. Απλά στην Ελλάδα υπάρχει η χαζή νοοτροπία ότι στην Αγγλία πχ το επίπεδο σπουδών είναι καλύτερο απο το Ελληνικό. Στην Ελλάδα, ειναι πολύ πιο εύκολο να μην πάρεις ποτέ πτυχίο (σε επίπεδο μάστερ) απο ότι στο εξωτερικό. Στο δικό μου μεταπτυχιακό στην ΑΣΟΕΕ, απο τα 35 άτομα, υπήρξαν 3 που δεν κατάφεραν να ολοκληρώσουν καν. Αυτό στο εξωτερικό δεν θα συμβεί ποτέ.

Η νοοτροπία αυτή είναι όντως χαζή, αν και εξαρτάται ίσως από το τι εννοεί κανείς λέγοντας "καλύτερο". Αλλά να αναφέρουμε και τον αντίλογο έτσι; Π.χ. στην Ελλάδα διπλωματική 10 "αυτομάτως" ενώ Αγγλία το 10 υπάρχει σα βαθμός καθαρά με τη μαθηματική έννοια του υπάρχει. Στην Ελλάδα υπάρχουν μαθήματα που μπορείς να πάρεις το 10 για χαβαλέ, στην Αγγλία σε περίοδο εξετάσεων η στάνταρ ερώτηση ήταν "did you get a first?" (το οποίο για όσους δεν ξέρουν σημαίνει μέσες άκρες αν έβγαλες σε κανένα μάθημα από 7 και πάνω).

 

ΥΓ Σε ότι αφορά τα HR της κάθε εταιρείας απορώ πως μπορεί να κρίνει εμένα που έχω τεχνικές γνώσεις, ένα άτομο το οποίο έχει σπουδάσει ψυχολογία ή κοινωνιολογία...

Δεν κρίνει τις τεχνικές σου γνώσεις προφανώς.

 

Πως γίνεται να εμπιστεύονται τεστάκια προσωπικότητας που αν έχεις δώσει 2-3, καταλαβαίνεις αμέσως τι πρέπει να σημειώσεις.

Και πάλι απαξιώνεις αυτούς που φτιάχνουν τα τεστ προσωπικότητας χωρίς να έχεις πιθανότατα επαφή με το αντικείμενο.

 

Η εύκολη απάντηση στην ερώτησή σου είναι ότι εσύ προσωπικά είσαι για να "περάσεις" το τεστ, οπότε γιατί σε παραξενεύει ότι το περνάς εύκολα;

 

Κάθονται και κρίνουν πως έσφιξες το χέρι, αν κοιτάς στα μάτια ή το κούτελο, αν σταυρώνεις τα πόδια σου κλπ και προσπαθούν να σε πιάσουν με ερωτήσεις τύπου "ποιο είναι το μεγαλύτερό σου ελάττωμα κλπ". Λες και πέρα απο ορισμένες περιπτώσεις που έχουν θέματα, όλοι οι υπολοιποι λειτουργούμε σαν προβληματικοί...

Δεν είναι στην ευχέρειά τους αν θα σε ρωτήσουν ποιό είναι το μεγαλύτερό σου ελάττωμα ή ποιό είναι το αγαπημένο σου χρώμα. Το καταλαβαίνεις αυτό. Και η ερώτηση ίσως να μην έχει νόημα παντού για όλους αλλά σίγουρα έχει νόημα για κάποιους.

 

τίποτα απλά μου ελεγες ψέματα ότι δεν σου αρέσει η αμπελοφιλοσοφια, μόλις είδα μια ολόκληρη σελίδα. Το παλικάρι γιατί κάθετε και απαντά σε μια τόσο υποκριτική αξιολογική κρίση, με ξεπερνά.

Μη σπαταλάς το χρόνο σου να μιλάς με υποκριτές, θα έλεγα μη κάθεσαι καν εκεί κοντά που συχνάζουν. Στο καλό και να μη μας ξαναγράψεις.

[g2econdo]

@defacer πολλά θα ελεγες και πολλά λες ήδη, λίγη η αξία τους. Μπα προτιμώ να μένω και να τονίζω ότι ειδικά στην Ελλάδα, που πάντα έπασχε από αναξιοκρατια, δομικά- ειδικά τώρα που για έναν αξιοπρεπή μισθό γίνεται σφαγή, η άποψη ενος αμπλαουμπλα εχει ελάχιστη σημασία. Η άποψη ενος αμπλαουμπλα από τη θέση ασφαλείας του έχει μηδενική αξία.

[Nelnel]

Πριν λιγες μερες πηγα σε μια συνεντευξη. Μεγαλη εταιρεια στο χωρο της, απ οσο γνωριζω. Το κλιμα ψαρωτικο (αν κ για να πω την αληθεια εχω γινει αναισθητη σε κατι τετοια).

Η πρωτη ερωτηση που μου εγινε: Απο που μαθατε για την αγγελια; Γνωριζετε καποιον εργαζομενο σε εμας κ σας ενημερωσε; (οχι). Τα προσοντα για τη θεση τα ειχα (αν δε τα ειχα, δε θα ανεφερα το γεγονος). Τη θεση δε την πηρα.

Δε με εντυπωσιασε η ερωτηση, μ εχουν ξαναρωτησει. Το οτι ηταν η πρωτη με εντυπωσιασε.

[Gkostas2007]

Μπορεί να είναι εντελώς υποκριτικό αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί έχεις φάει τέτοιο σκάλωμα με τα τυπικά προσόντα. Το λεγόμενο παιδάκι χωρίς προϋπηρεσία θα δουλέψει περισσότερο απο σένα για λιγότερα λεφτά. Μπορεί η κουλτούρα της εταιρίας να είναι ξεζουμίζουμε μια φουρνιά ψάρια και όταν μπαγιατέψουν παίρνουμε την επόμενη. Γιατί ντε και καλά να έχει να κάνει με νεποτισμό;

 

 

Η νοοτροπία αυτή είναι όντως χαζή, αν και εξαρτάται ίσως από το τι εννοεί κανείς λέγοντας "καλύτερο". Αλλά να αναφέρουμε και τον αντίλογο έτσι; Π.χ. στην Ελλάδα διπλωματική 10 "αυτομάτως" ενώ Αγγλία το 10 υπάρχει σα βαθμός καθαρά με τη μαθηματική έννοια του υπάρχει. Στην Ελλάδα υπάρχουν μαθήματα που μπορείς να πάρεις το 10 για χαβαλέ, στην Αγγλία σε περίοδο εξετάσεων η στάνταρ ερώτηση ήταν "did you get a first?" (το οποίο για όσους δεν ξέρουν σημαίνει μέσες άκρες αν έβγαλες σε κανένα μάθημα από 7 και πάνω)

Και μόνο για την πρώτη άποψη νομίζω δεν έχει κανένα νόημα να συνεχίσω την ανάλυση... Τι πάει να πει τους ξεζουμίζουν; και πως το λες έτσι λες και είναι κάτι το ΟΚ. Μιλάμε για ανθρώπινες ψυχές, όχι για ρομπότ. Για ανθρώπους που δουλεύουν γιατί έχουν ανάγκη και όχι για να κάνουν το χόμπι τους. Για ανθρώπους που καταλήγουν να χωρίζουν απο τον/την σύντροφό τους γιατί δεν έχουν χρόνο να τον δουν, που χάνονται απο τις παρέες τους, που καταλήγουν στο τέλος με κατάθλιψη και ψυχοσωματικά... Αλλά όλα καλά... τα λεφτά να βγαίνουν ε;

 

Τεσπά, έλα με τα προσόντα που έχεις τώρα στην Ελλάδα, πήγαινε σε 5-6 συνεντεύξεις όπου στις μισές τουλάχιστον θα σου βγάλει το κομπλεξ του ο κάθε βλάκας, δούλεψε 10ωρο για 600 και να θες άλλη 1 ώρα να πας και άλλη 1 να γυρίσεις και μετά πες μου τα ίδια. Και όχι μερικοί δεν φεύγουμε γιατί έχουμε ισχυρούς συναισθηματικούς δεσμούς πίσω μας. Δεν γεννήθηκα για να αποξενωθώ απο την κοπέλα μου, τους φίλους μου, την οικογένειά μου, ούτε γεννήθηκα αποκλειστικά για να δουλεύω... Γεννήθηκα για να ζήσω... Δυστυχώς σε έναν κόσμο που σημασία έχουν τα φράγκα και που κάποιοι δουλεύουν σαν τους δούλους, απλά για να κάνει κόκα ο κάθε γόνος ή για να παίρνει το μπονους του ο κάθε director.

[defacer]

@defacer πολλά θα ελεγες και πολλά λες ήδη, λίγη η αξία τους. Μπα προτιμώ να μένω και να τονίζω ότι ειδικά στην Ελλάδα, που πάντα έπασχε από αναξιοκρατια, δομικά- ειδικά τώρα που για έναν αξιοπρεπή μισθό γίνεται σφαγή, η άποψη ενος αμπλαουμπλα εχει ελάχιστη σημασία. Η άποψη ενος αμπλαουμπλα από τη θέση ασφαλείας του έχει μηδενική αξία.

Τότε φαίνεται πως είμαστε πιασμένοι αμφότεροι στην παγίδα: εγώ να διαβάζω τις βλακείες που γράφεις για κάποιον για τον οποίο δεν ξέρεις τίποτα βασιζόμενος στο βαρύτατο επιχείρημα "είσαι αμπλαούμπλας", και συ να αυξάνεις με ταχύτατους ρυθμούς τον αριθμό των θεμάτων για τα οποία δεν έχεις ιδέα αλλά έχεις άποψη. Ξέρεις, όπως αυτό που έλεγες νωρίτερα ότι τα παιδιά δε θέλουν απαραίτητα αγάπη.

[zio10]

Αμπλαούμπλας ο ατσούμπαλος δεν είναι;

[g2econdo]

Τότε φαίνεται πως είμαστε πιασμένοι αμφότεροι στην παγίδα: εγώ να διαβάζω τις βλακείες που γράφεις για κάποιον για τον οποίο δεν ξέρεις τίποτα βασιζόμενος στο βαρύτατο επιχείρημα "είσαι αμπλαούμπλας", και συ να αυξάνεις με ταχύτατους ρυθμούς τον αριθμό των θεμάτων για τα οποία δεν έχεις ιδέα αλλά έχεις άποψη. Ξέρεις, όπως αυτό που έλεγες νωρίτερα ότι τα παιδιά δε θέλουν απαραίτητα αγάπη.

Ήταν μια υπόθεση εργασίας την οποία χαρακτήρισα αδόκιμη, κατανοώ ότι σε ξεπερνά αλλά μπορεί κάποιος μετά το δημοτικό να το κάνει αυτό. Πως ακριβώς γνωρίζεις ότι δεν έχω ιδέα; Επειδή δεν σε κόβω για ξεφτέρι πάμε να κάνουμε επανάληψη: το αμπλαουμπλας δεν είναι επιχείρημα, είναι αξιολογική κρίση. Το επιχείρημα είναι η επιλογή ζωής να εργάζεσαι σε μια χώρα που θεωρείτε παγκοσμίως πρότυπο σε εργασιακές συνθήκες και να έχεις αποψάρες για μια χώρα ,που η λέξη ζουγκλα είναι λίγη για να περιγράψει την αγορά εργασίας της.          

Αμπλαούμπλας ο ατσούμπαλος δεν είναι;

Αυτός που μιλάει πολύ χωρίς ουσία, στο χωριό μου τουλάχιστον 

[defacer]

Και μόνο για την πρώτη άποψη νομίζω δεν έχει κανένα νόημα να συνεχίσω την ανάλυση... Τι πάει να πει τους ξεζουμίζουν; και πως το λες έτσι λες και είναι κάτι το ΟΚ. Μιλάμε για ανθρώπινες ψυχές, όχι για ρομπότ. Για ανθρώπους που δουλεύουν γιατί έχουν ανάγκη και όχι για να κάνουν το χόμπι τους. Για ανθρώπους που καταλήγουν να χωρίζουν απο τον/την σύντροφό τους γιατί δεν έχουν χρόνο να τον δουν, που χάνονται απο τις παρέες τους, που καταλήγουν στο τέλος με κατάθλιψη και ψυχοσωματικά... Αλλά όλα καλά... τα λεφτά να βγαίνουν ε;

Σε σοκάρει το γεγονός ότι λέω τα πράγματα που συμβαίνουν έξω με το όνομά τους, και γι' αυτό "δεν έχει νόημα να συνεχίσεις την ανάλυση";

 

Λυπάμαι πολύ αν σε σοκάρω έτσι. Φαντάζομαι θα σου είναι επίσης αδύνατο να κάνεις συζήτηση για θέματα όπως κάποιο στυγερό έγκλημα ή η εκμετάλλευση παιδιών. Και σ' αυτές τις περιπτώσεις λες ότι δεν έχει νόημα να συνεχίσεις την ανάλυση;

 

Anyway, αν είχε νόημα να τη συνεχίσεις μπορεί να ξανασκεφτόσουν ότι υπάρχουν αρκετοί λόγοι για να σου πει κάποιος "δεν ταιριάζεις στην κουλτούρα" είτε υποκριτικά είτε όχι, πάντως χωρίς απώτερο σκοπό να προσλάβει το γιο του αντιπρόεδρου αντί για σένα.

 

Τεσπά, έλα με τα προσόντα που έχεις τώρα στην Ελλάδα, πήγαινε σε 5-6 συνεντεύξεις όπου στις μισές τουλάχιστον θα σου βγάλει το κομπλεξ του ο κάθε βλάκας

Έχω πάει σε συνέντευξη που ένιωθα μια δυσφορία επειδή μυριζόμουν ότι μάλλον είναι βλάκας και μάλλον βγάζει κόμπλεξ. Μου έκαναν πρόταση, τους είπα ξέρετε δε μπορώ να σας απαντήσω αμέσως, μου πούλησε πνεύμα ότι α εμείς δε θέλουμε αναποφάσιστους. Τους είπα κοιτάξτε ΙΣΩΣ μπορώ να σας απαντήσω αύριο αν πιέσω λίγο και γω με τη σειρά μου αλλά αν δε σας κάνει αυτό τότε λυπάμαι. Και πήρα τηλέφωνο την άλλη μέρα σκοπεύοντας να τους πω "λυπάμαι αλλά τελικά δεν είναι δυνατόν να σας πω ναι σήμερα οπότε χάρηκα για τη γνωριμία", και ο καραγκιόζης ούτε καν δε βγήκε στη γραμμή αλλά έβαλε τη γραμματέα να μου πει "η θέση πληρώθηκε". Παρένθεση, μιλάμε για την ίδια θέση που τους ρώτησα "καλά, αν είναι από τον καιρό του Νώε η καταχώρηση στο site σας τότε με ποιά προοπτική συζητάμε εμείς σήμερα;" και μου απάντησαν "παίρνουμε κόσμο γενικά". Αυτοί ήταν καραγκιόζηδες. Εγώ ήμουν επαγγελματίας μέχρι το τέλος. Μάντεψε ποιός έχασε.

 

Your point?

 

δούλεψε 10ωρο για 600 και να θες άλλη 1 ώρα να πας και άλλη 1 να γυρίσεις και μετά πες μου τα ίδια.

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι των οποίων η άποψη για το τι είναι αλήθεια και ψέμα ή σωστό και λάθος δεν καθορίζεται βασικά από την κατάσταση στην οποία τυχαίνει να βρίσκονται. Ήμουν κάποτε και γω μικρός και έπρεπε να φέρω βόλτα μαλάκες που ήθελαν την κότα με τα χρυσά αβγά να δουλεύει για 600 μαύρα (εκείνες τις εποχές κιόλας) και που τους έλεγα τι θα γίνει με κείνα τα 100 ευρώ που μου χρωστάς για να μου απαντήσουν "ε για 100 ευρώ σε πιστολιάζω". Δε βλέπω όμως το λόγο να γυρίσω τον εαυτό μου πίσω στο χρόνο για να μου κάνει τη χάρη ένας άγνωστος στο internet να δώσει βάση σ' αυτά που λέω.

 

Και όχι μερικοί δεν φεύγουμε γιατί έχουμε ισχυρούς συναισθηματικούς δεσμούς πίσω μας. Δεν γεννήθηκα για να αποξενωθώ απο την κοπέλα μου, τους φίλους μου, την οικογένειά μου, ούτε γεννήθηκα αποκλειστικά για να δουλεύω... Γεννήθηκα για να ζήσω...

Ωραία όλα αυτά αλλά δεδομένου ότι σ' αυτό το θέμα βασικά λες δεν είναι ζωή αυτή όσον αφορά το θέμα της δουλειάς, μήπως βρίσκεσαι αντιμέτωπος έτσι κι αλλιώς με μια επιλογή το Α η το Β; Στην οποία περίπτωση δεν καταλαβαίνω πώς βοηθάει την κατάσταση το να δηλώνεις για ποιό λόγο πιστεύεις ότι γεννήθηκες.

 

Δυστυχώς σε έναν κόσμο που σημασία έχουν τα φράγκα και που κάποιοι δουλεύουν σαν τους δούλους, απλά για να κάνει κόκα ο κάθε γόνος ή για να παίρνει το μπονους του ο κάθε director.

Οι "δούλοι" δεν είναι δούλοι και δεν είναι αναγκασμένοι να δουλεύουν σα δούλοι για την κόκα κανενός. Απο κει και πέρα ο καθένας κάνει τις επιλογές του.

 

Ήταν μια υπόθεση εργασίας την οποία χαρακτήρισα αδόκιμη, κατανοώ ότι σε ξεπερνά αλλά μπορεί κάποιος μετά το δημοτικό να το κάνει αυτό. Πως ακριβώς γνωρίζεις ότι δεν έχω ιδέα; Επειδή δεν σε κόβω για ξεφτέρι πάμε να κάνουμε επανάληψη: το αμπλαουμπλας δεν είναι επιχείρημα, είναι αξιολογική κρίση. Το επιχείρημα είναι η επιλογή ζωής να εργάζεσαι σε μια χώρα που θεωρείτε παγκοσμίως πρότυπο σε εργασιακές συνθήκες και να έχεις αποψάρες για μια χώρα ,που η λέξη ζουγκλα είναι λίγη για να περιγράψει την αγορά εργασίας της.

Κοίτα, επειδή δεν έχω και πολύ υπομονή για καραγκιόζηδες, θα τα πω εν τάχει.

 

1. Προς τιμή σου κατάλαβες εγκαίρως τι τούβλο πέταξες όσον αφορά τα παιδιά. Δυστυχώς καμιά φορά όταν είναι κανείς τόσο πρόθυμος να πει τέτοια μαργαριτάρια ως υπόθεση εργασίας αυτό επιτρέπει στους υπόλοιπους να κάνουν ένα educated guess σχετικά με το τι απαιτήσεις μπορεί να έχουμε απ' αυτόν στη συνέχεια της συζήτησης.

 

2. Το αμπλαούμπλας είναι ad hominem επίθεση η οποία ακόμα χειρότερα δε συνοδεύεται από κανένα επιχείρημα. Μπορεί να αισθάνεσαι λίγο πιο ροζ όταν το βαφτίζεις αξιολογική κρίση, αλλά either way η ουσία είναι πως πρόκειται για κάτι που κατέβασε το λαμπρό κεφάλι σου και δε συνδέεται με την πραγματικότητα με κάποια λογική πορεία σκέψης (ή ίσως και να συνδέεται αλλά μέσα στη σοφία σου δε θεώρησες απαραίτητο να μας δείξεις πώς). Το ότι τη βάζω στην ίδια πρόταση με τη λέξη "επιχείρημα" λέγεται ειρωνία, αλλά είναι γεγονός ότι η ειρωνία είναι από τα πρώτα πράγματα που σταματάμε να αναγνωρίζουμε όταν έχει μπλοκάρει ο εγκέφαλος με κάτι άλλο.

 

3. Φαντάσου να υπήρχε κάποιο ενδεχόμενο κατα το οποίο θα ήταν δυνατόν να βρίσκομαι εδώ και κάποιο (όχι και πολύ) καιρό στη Γερμανία και ταυτόχρονα να έχω πάνω από 10 χρόνια επαγγελματικής εμπειρίας στην Ελλάδα καθώς και αρκετά καλή πληροφόρηση μέσω φίλων και γνωστών για το ποιά είναι η κατάσταση ακόμα και σήμερα που δεν είμαι εκεί.