Έχετε γίνει ποτέ συναισθηματικά δεμένοι με κάποιο αντικείμενο σας;

[tony81]

Δέσιμο με αντικείμενα ποτε (πως το παρόν). Έχω πάρει και πράγματα από την δουλειά μου αλλά να πάθουν κάτι δεν θα πεθάνω, τα αφήνω και όπως να ναι. Αλλά δεν μπορώ να μην αγαπάω zippo τον χειμώνα. Χιονίζει φυσάει βρεχει και μπαμ στο δρόμο ανάβεις τσιγάρο

[Iris_89]

Βραχιόλια ταυτότητας νοσοκομείων. Μου θυμίζουν τι έχω περάσει και τι θα περάσω στο μέλλον. Συγκεκριμένα κοσμήματα, μερικά λούτρινα και μερικά βιβλία.

[tony81]

Άμα είσαι του 89 στα 25 βραχιόλια νοσοκομείου σκεφτηκες;(ελπίζω να μην σου έχουν κάτσει όλες οι στραβες) Εγώ μέχρι τώρα 1 φορά αιματολογικές και αυτό επειδή έκανα παρέα σε μια φίλη και αδραξα ευκαιρία

[Iris_89]

Οδεύω προς 27. Τέτοια βραχιόλια μαζεύω απ τα 17 μου.

Επεξ/σία 2 Σεπτεμβρίου 2015 από Iris_89

[tony81]

Ωχ μάλλον έχεις αρκετά τλκ και εγώ το πηγα αμειγως στο καλαμπουρι σοζζζ Ποτέ ξανά βραχιόλια Ίρις..

[Chris92]

Εγω τρεφω ισχυρα συναισθηματα για τα κρεμμυδια.Για αυτο και οταν τα κοβω κλαιω

[Big Boss]

με το PC

 

αν μείνω χωρίς PC θα πεθάνω

[Valerie_]

Ένα χρυσό δαχτυλίδι που ήταν της μάνας και μου το χάρισε.

Ενώ σιχαίνομαι το χρυσό και δεν το φοράω, αυτό το έχω πάντα στο κουτάκι του και που και που το βλέπω. Δεν ξέρω γιατί.

Όλα τα ασημικά μου χύμα στη μπιζουτιερα, αυτό μόνο του, στο κουτί το βελούδινο.

[koulkos]

Μια χρονιά όταν ήμουν μικρός (δημοτικό νομίζω) είχα διαλέξει  στην τύχη ένα πολύ καλό κόκκινο αυγό για το τσούγκρισμα. Μετά την ανάσταση έσπασα όλων των άλλων και βγήκα άτυπα νικητής της βραδιάς. Ως είθισται, κατά την κατανάλωση του οβελία ξανατσουγκρίσαμε. Το αυγό μου δεν με απογοήτευσε ούτε τότε. Γυρίσαμε από το χωριό και επειδή είχαμε περίσσευμα από αυγά και εμένα με τον bro μου να χαζοχαιρόμαστε που τσουγκρίζουμε το ξανακάναμε (στον κλειστό κύκλο της οικογένειας). Για ακόμη μια φορά το αυγό μου θριάμβευσε. Ήμουν μέσα στην τρελή χαρά και φύλαγα το αυγό ως κόρη οφθαλμού. Το είχα βάλει στο συρτάρι του κομοδίνου μου ώστε να το έχω για όσο κρατήσει (μεταξύ μας, με το αθώο μου παιδικό μυαλό νόμιζα πως θα κρατούσε για πάντα). Μάλιστα το είχα κρύψει κάτω από μερικά χαρτιά για να μη το βρει ο αδερφός μου.

 

Πρέπει να ήταν Πέμπτη μετά την Ανάσταση και έρχεται ο αδερφός μου (μικρότερος) και μου ζητάει να τσουγκρίσουμε ξανά. Είχε βρει κάπου ένα αυγό και ήταν ζήτημα τιμής για εκείνον να μου το σπάσει. Του είπα να χτυπήσει εκείνος. Μου λέει: μην το κρατάς τόσο σφιχτά, κατέβασε λίγο το χέρι. Στην ουσία εγώ κρατούσα το αυγό με τη μύτη να προεξέχει και εκείνος μου ζήτησε να το κρατήσω χαμηλότερα, ώστε να φαίνεται και περισσότερο το κέντρο.

 

Σίγουρος εγώ για τη νίκη, του λέω χτύπα. Έχω δει πολλές πουστιές στη ζωή μου αλλά εκείνη δεν θα τη ξεχάσω ποτέ. Αντί να τσουγκρίσει στη μύτη, χτυπά ύπουλα από τα πλάγια και μου τσακίζει το αυγό. Το έσπασε κοντά στο κέντρο. Έκλαιγα όλη την υπόλοιπη ημέρα και παίζει να έκανα καμια βδομάδα για να ξαναμιλήσω στον αδερφό μου. Από τότε κρατάω τα αυγά μου σφιχτά και δεν ξαναδέθηκα με κανένα αντικείμενο. Τώρα το θυμόμαστε και γελάμε αλλά τότε αν τον είχα μπροστά μου και δεν κλειδωνόταν στο δωμάτιό του, θα τον είχα ταράξει στο ξύλο. 

[censOred]

Νομίζω ότι το μόνο υλικό αντικείμενο με το οποίο είμαι δεμένος συναισθηματικά είναι το ποδήλατο μου,ένα ideal που το έχω από την 1η λυκείου(10ετία γεμάτη).Νομίζω ότι αν μου το κλέψουν ή διαλυθεί θα στεναχωρηθώ πολύ.
Και με το 2ετών λαπτοπ μου μετά τον πρώτο του τραυματισμό,ήρθαμε πιο κοντά και δεθήκαμε αλλά έχει ακόμη ψωμί η σχέση μας.

[agamoi-thytai]

Εδώ ενα επιτραπέζιο ρολόι απο τον πατέρα μου.

Τα πιτσιρίκια μου το εχουν κανει σχεδόν κομμάτια.

Τα παιδια μου προηγούνται.

[Zaknafein]

Για αντικείμενα δεν σκάω - με εξαίρεση το αυτοκίνητο που το προσέχω λίγο παραπάνω, αλλά κι αυτό μόνο για να του πίνω το αίμα.

[V for Vagelis]

Δε μπορώ να σκεφτώ κάτι... Μόνο ψηφιακά αρχεία αν μετράνε.

 

[_linuslost_]

Με τα κομιξ μου, το gameboy το γκρι και τα ποδοσφαιρικα Tiempo της ΝΙΚΕ που ειχα αγορασει 180 ευρω στο γυμνασιο... Οταν ειδαα οτι σκιστηκαν μετα απο δυο χρονια νομιζα οτι επεσα σε καταθλιψη για λιγο καιρο.

[viper2005]

Καλησπέρα παίδες. Ήθελα απλώς να ακούσω την γνώμη σας. Εγώ προσωπικά είμαι δεμένος με το ρολόι που έχω αγοράσει πριν χρόνια, και επειδή ήταν τα πρώτα λεφτά που έβγαλα δικά μου διάλεξα να τα επενδύσω εκεί. Δεν έχει πάθει τίποτα και ακόμα το προσέχω σαν τα μάτια μου. Για πείτε για εσάς.

 

Edit: Συναισθηματικά δεν εννοώ να πεθάνετε αν χαθούν. Προς θεού. Εννοώ ότι ενώ μπορείτε να αγοράσετε κάτι παρόμοιο ανωτέρας ποιότητας, κρατάτε αυτό που έχετε μόνο και μόνο επειδή έχετε περάσει πολλά με αυτό.

 

 

Δεν μπορω να πω οτι εχω τετοια παθογένεια.

 

 

 

Ποτε δεν έχω δεθεί συναισθηματικα με καποιο αντικείμενο. Υπάρχουν καποια πραγματα που θα με χαλασει αν χαθουν ή κατατσραφουν, αλλα μεχρι εκει.

Κάπου προς τα εκεί είμαι και εγω