Αγγλια

[Επισκέπτης]

Έλα, σε πάω μια κόντρα χαχα

 

Προτείνω πρώτα να κάνεις μια έρευνα στα σεντόνια one και two

 

Και έπειτα ρώτα με κάτι που δεν έχω γράψει

[Iris_89]

Για πόλεις εκτός Λονδίνου γνωρίζεις?

[γροσερισοπ]

Για πόλεις εκτός Λονδίνου γνωρίζεις?

εγώ από γιορκ.

 

1 χρόνο, δεν το κανα ούτε για πλάκα ξανά.

αλλά ειμαι παιδί που μεγάλωσε σε πόλη θεσσαλονικη, με αρκετό social life και γούστα.

αγγλικό student life που ειναι για εμετό, λίγα μαγαζιά που να αξιζουν σε αριθμο να βγεις σαν άνθρωπος.

νορμαλ τιμές σε ενοίκια με την προυπόθεση να συγκατηκήσεις, οι εστίες ειναι σαν φυλακές χαρτκουτα.

αρκετά φτηνη ζωή σε σχέση με λονδίνο, local products και τέτοια σε μάρκετ.

 

ωραία πολη για κανα μηνα να δεις πράγματα και να δεις το local πλυθισμό αλλά μετά ειναι χοντρή κατάθλιψη. 

εγώ αν δεν βγω 3-4ς φορές τη βδομάδα θα παλαβώσω να πούμε. είτε ειναι ride με ποδηλατο με αλλα παιδια ειται μπαράκια και μπυρόνια.

 

 

γενικά είχα την είδια εμπειρία από παντού.Essex (τρελό κυπριακό γκέτο), birnigham ( κυνηγάνε το όνειρο του αστικού λονδίνου), (leeds λίγο καλυτερα με αρκετό παρτυ φαση και ντρόγκα), Kent (Φοιτικό νορμαλ φάση).

όσοι φιλοι μου πάλι κάνανε σε χωριά πάλι τα ίδια θα σου πουν, φυσικά υπάρχουν εξερέσεις και ανάλογα τα γούστα του κάθε ατόμου.

 

μόνο για λονδίνο αξίζει αν εχεις τα χρήματα (εδώ ζω τώρα) και ίσως και κανά Brighton.

 

υπόψην είμαι άνθρωπος που βάζει πρώτα το quality of life (Έξοδοι, Κατοικία, καιρός)  και μετα όλα τα υπόλοιπα (ακαδημαικο, υπηρεσίες κλπ.)

[φραμπάλα]

Εγω ειμαι ειρωνικη;εσυ τοτε τι εισαι;και γραφε λιγο καλυτερα ελληνικα δεν καταλαβαινω τι γραφεις.

[Iris_89]

Έχω καταλάβει πως παίζει μεγάλο ρόλο και το background του ατόμου, πχ όπως εσύ, είσαι του έξω κτλ και ξαφνικά βρέθηκες στη μουντάδα/βαρεμάρα. Πολιτισμικό σοκ με λίγα λόγια. 

[γροσερισοπ]

Έχω καταλάβει πως παίζει μεγάλο ρόλο και το background του ατόμου, πχ όπως εσύ, είσαι του έξω κτλ και ξαφνικά βρέθηκες στη μουντάδα/βαρεμάρα. Πολιτισμικό σοκ με λίγα λόγια. 

δεν είναι θέμα πολιτισμικού σοκ. 

 

καταρχην θες χρόνια για να στήσεις κάπου τη φάση σου, οπου και να πας.

 

να πας καπου για 3 χρόνια πες Bachelor που δεν θα εχεις σταθερή κατοικία (ανα χρόνο να αλλαζεις και σπίτι), μικτές ντεμέκ παρεες και άπλετο γκρι είναι παράγωντες που σε πρωσγειώνουν απότομα από το οτιδήποτε.

 

βρώμα + ντεμεκ ιντερνατιοναλισμ (με ελάχιστες εξεραίσεις και παλικάρια διαμάντια) + γκρι. λευτά να χεις μπας και τη παλέψεις.

 

για μένα αυτο ειναι η αγγλία.

 

βάλε μέσα και τα ψυχοφθόρα come backs στην ελλάδα. και το εννωώ.

 

οι περισσότεροι που βλέπω γράφουνε στα @@ το quality of life, στο τέλος τους τρώει ασχημα και ας μην το παραδέχονται.

 

έχω κολλητό που πέρασε άρρωστα, έχω και αλλους που κλειστήκανε σπίτια τους κλαψουρίζοντας στο σκαίπ. (το 70% των γνωστών μου).

[Επισκέπτης]

Για πόλεις εκτός Λονδίνου γνωρίζεις?

 

 

Περίπου τα ίδια

 

χωρίς το μαμησιάτικο κόστος λονδρέζικου ενοικίου (η ποιότητα σπιτιών/διαμερισμάτων δεν διαφέρει υπερβολικά, αλλά η τιμή περίπου στο μισό αναλόγως τι θα πάρεις)

χωρίς το μετρό. Τρένα υπάρχουν για άλλες πόλεις σε πολλά μέρη του ΗΒ. Φαντάζομαι θα βοηθήσει αμάξι/δίκυκλο/ποδήλατο αν το commuting σου είναι μακριά

 

Τα υπόλοιπα περίπου τα ίδια. Γενικά η Αγγλία είναι αραιοκατοικημένη σαν χώρα μου φαινόταν αραιοκατοικημένη αλλά με βάση αυτό έπεσα έξω. Οι minimum wage δουλειές υπάρχουν όπου υπάρχουν restaurants, hotels, hostels, cafe, φούρνοι, σουπερ μαρκετς, ότι έχει πόρτα επιχείρησης, κτλ κτλ

 

Σε χωριά κτλ πρέπει να είναι ρίσκο. Γνωρίζω περιπτώσεις που πήγαιναν σε κοντινή πόλη πχ York, Manchester, Leeds για σουκου δουλειά.

 

Δεν τις έχω γυρίσει όλες τις πόλεις (και ούτε πρόκειται ). Ο καιρός είναι ο ίδιος περίπου όπου και να πας (οκ πιο βόρεια χειροτερεύει, όπως τη βρίσκει κανείς). Manchester είναι από τις πιο παμπάλαιες βιομηχανικές πόλεις και Leeds φοιτητούπολη. Το Cambridge δεν μου άρεσε

 

Στην Αγγλία, εκτός από μικρά μαγαζιά, παίζουν πάρα πολλά brand chains. Πχ 100 brands για ρούχα, 100 για σουπερ μαρκετ, 100 τηλεφωνίες, κτλ

 

Σε πιο εξειδικευμένες/επαγγελματικές δουλειές, περισσότερο χρήσιμα είναι τα headhunting γραφεία παρά εγώ

 

 

 

Και τώρα που με έβαλες να μιλάω ακατάπαυστα, δεν με ρωτάς κάτι ουσιαστικό; Αν ξέρω θα απαντήσω

 

Επεξ/σία 11 Σεπτεμβρίου 2015 από Επισκέπτης

[γροσερισοπ]

επίσης αυτο που λεει ο τρια, κάθε χωρίο ειναι σχεδόν ίδιο στο κέντρο του,

 

ίδια brand chains ίδια μαγαζια ίδια φάση, οι δρόμοι αλλάζουν μόνο.

[Iris_89]

Η αλήθεια είναι ότι έχω συγγενείς/φίλους εκεί, έχω πάει και δεν έχω ζήσει την... ιδιαίτερη ανεμελιά ενός τουρίστα. Τώρα που πάω όμως μόνιμα και υπάρχει εκεί δουλειά έτοιμη, με βλέπω στο -και καλά Creepy- Crawley ( Η δουλειά είναι 10' με τρένο).

Επεξ/σία 6 Σεπτεμβρίου 2015 από Iris_89

[Επισκέπτης]

Έχω καταλάβει πως παίζει μεγάλο ρόλο και το background του ατόμου, πχ όπως εσύ, είσαι του έξω κτλ και ξαφνικά βρέθηκες στη μουντάδα/βαρεμάρα. Πολιτισμικό σοκ με λίγα λόγια. 

 

Αν κάποιος έχει μεγαλώσει στη Βρετανία βοηθάει σίγουρα από το να έχει μεγαλώσει Ισπανία/Ιταλία/Ελλάδα και να έρθει στο medieval του φιλελευθερισμού

 

Το κλίμα είναι πλέον και για μένα ένα πρόβλημα. Αλλά προσωπικά δεν βρίσκω λύση στο να το μουρμουράω σε όλους και να γκρινιάζω. Εντάξει το παραδέχομαι, μου είναι έμφυτη η γκρίνια αλλά αμα θέλετε να ακούτε/διαβάζετε γκρίνια υπάρχει το 70% γνωστών που έχουμε όλοι.

 

Στα πολύ θετικά που προσφέρει η Αγγλία είναι ελευθερία και ευκαιρίες για δουλειά (τόσο χαμηλόμισθη όσο και μεγαλύτερης απόδοσης). Μην περιμένετε να διαβάσετε από μένα τα γνωστά κλισέ παντού είναι δύσκολα, πουθενά δεν είναι ρόδινα, κτλ. Θεωρώ δεδομένο ότι τα έχετε ξαναδει και ότι πολλοί από εδώ γνωρίζουν την υποκειμενικότητα της δυσκολίας, οπότε δεν έχει νόημα να τα γράψω

 

Επίσης θεωρώ ότι τα μισά+ (πχ job hunting skills) μπορούν να γίνουν και στην Ελλάδα. Αλλά με τη συνήθεια να μας βρει δουλειά ο γνωστός, καταλήξαμε οι περισσότεροι να κωλοβαράμε. Δεν έχω πρόβλημα με αυτό, κι εγώ αυτή τη περίοδο το ίδιο κάνω (εξού και ο χρόνος να γράφω πιο σοβαρά). Αλλά στην Ελλάδα που οι ευκαιρίες έρχονται με το σταγονόμετρο (συγκριτικά με πχ Λονδίνο/Δουβλίνο/Γλασκώβη/Εδιμβούργο) τότε πως κάποιος θα ανταποκριθεί όταν δεν έχει γράψει ποτέ στη ζωή του βιογραφικό, ποτέ δεν το έχει βελτιώσει, ποτέ δεν έχει σταθεί σε μια συνέντευξη (και ας είναι 3-5 ερωτήσεις), ποτέ δεν έχει δώσει κυριολεκτικά 40-50 βιογραφικά σε 1-2 μέρες;

 

Όλα αυτά (και άλλα πολλά ) ονομάζονται skills για ένα και μόνο λόγο. Πρέπει κάποιος να τα κάνει για να τα μάθει. Δεν θεωρώ ότι είναι extreme αλλά κάνοντας μαθαίνει ο άνθρωπος

 

 

Για το quality of life που λέτε, θα συμπληρώσω τα δικά μου

4G 24/7 παντού, VNP, μισθός και προκαθορισμένο timetable, ήλιος, φαγητό, ελευθερία, μια καλή μαγείρισσα, ταξίδια και το μαμημένο το υπερθετικό ανύπαρκτης βιζας

Η αλήθεια είναι ότι έχω συγγενείς/φίλους εκεί, έχω πάει και δεν έχω ζήσει την... ιδιαίτερη ανεμελιά ενός τουρίστα. Τώρα που πάω όμως μόνιμα και υπάρχει εκεί δουλειά έτοιμη, με βλέπω στο crappy Crawley ( Η δουλειά είναι 10' με τρένο).

 

Α έχεις βρει ήδη;

 

Ωραία. Βοηθάει

 

Γενικά προβλήματα θα έχεις αλλά δεν μπορώ να σου πω τι προβλήματα θα έχεις. Στα περισσότερα υπάρχουν λύσεις από όσο ξέρω

[Unabomber]

O ts που χαθηκε ? 

[γροσερισοπ]

O ts που χαθηκε ? 

 

σκιαχτηκε και κοιτάει για κανα ντουμπάι.

[Iris_89]

Αν κάποιος έχει μεγαλώσει στη Βρετανία βοηθάει σίγουρα από το να έχει μεγαλώσει Ισπανία/Ιταλία/Ελλάδα και να έρθει στο medieval του φιλελευθερισμού

 

Το κλίμα είναι πλέον και για μένα ένα πρόβλημα. Αλλά προσωπικά δεν βρίσκω λύση στο να το μουρμουράω σε όλους και να γκρινιάζω. Εντάξει το παραδέχομαι, μου είναι έμφυτη η γκρίνια αλλά αμα θέλετε να ακούτε/διαβάζετε γκρίνια υπάρχει το 70% γνωστών που έχουμε όλοι.

 

Στα πολύ θετικά που προσφέρει η Αγγλία είναι ελευθερία και ευκαιρίες για δουλειά (τόσο χαμηλόμισθη όσο και μεγαλύτερης απόδοσης). Μην περιμένετε να διαβάσετε από μένα τα γνωστά κλισέ παντού είναι δύσκολα, πουθενά δεν είναι ρόδινα, κτλ. Θεωρώ δεδομένο ότι τα έχετε ξαναδει και ότι πολλοί από εδώ γνωρίζουν την υποκειμενικότητα της δυσκολίας, οπότε δεν έχει νόημα να τα γράψω

 

Επίσης θεωρώ ότι τα μισά+ (πχ job hunting skills) μπορούν να γίνουν και στην Ελλάδα. Αλλά με τη συνήθεια να μας βρει δουλειά ο γνωστός, καταλήξαμε οι περισσότεροι να κωλοβαράμε. Δεν έχω πρόβλημα με αυτό, κι εγώ αυτή τη περίοδο το ίδιο κάνω (εξού και ο χρόνος να γράφω πιο σοβαρά). Αλλά στην Ελλάδα που οι ευκαιρίες έρχονται με το σταγονόμετρο (συγκριτικά με πχ Λονδίνο/Δουβλίνο/Γλασκώβη/Εδιμβούργο) τότε πως κάποιος θα ανταποκριθεί όταν δεν έχει γράψει ποτέ στη ζωή του βιογραφικό, ποτέ δεν το έχει βελτιώσει, ποτέ δεν έχει σταθεί σε μια συνέντευξη (και ας είναι 3-5 ερωτήσεις), ποτέ δεν έχει δώσει κυριολεκτικά 40-50 βιογραφικά σε 1-2 μέρες;

 

Όλα αυτά (και άλλα πολλά ) ονομάζονται skills για ένα και μόνο λόγο. Πρέπει κάποιος να τα κάνει για να τα μάθει. Δεν θεωρώ ότι είναι extreme αλλά κάνοντας μαθαίνει ο άνθρωπος

 

 

Για το quality of life που λέτε, θα συμπληρώσω τα δικά μου

4G 24/7 παντού, VNP, μισθός και προκαθορισμένο timetable, ήλιος, φαγητό, ελευθερία, μια καλή μαγείρισσα, ταξίδια και το μαμημένο το υπερθετικό ανύπαρκτης βιζας

 

Α έχεις βρει ήδη;

 

Ωραία. Βοηθάει

 

Γενικά προβλήματα θα έχεις αλλά δεν μπορώ να σου πω τι προβλήματα θα έχεις. Στα περισσότερα υπάρχουν λύσεις από όσο ξέρω

Προβλήματα πάντα θα υπάρχουν σε ότι κι αν κάνει κάποιος. Συνεννόηση και όρεξη να τα λύνεις.

[Επισκέπτης]

Για πληρότητα, ας καταθέσω και τη δική μου ιστορία. Μένω σε χωριό της νότιας Αγγλίας, ο πληθυσμός του οποίου μαζί με την πλησιέστερη πόλη δεν ξεπερνά τους 10000 κατοίκους. Ζωή μετά τις 5-6 το απόγευμα δεν υπάρχει, αν εξαιρέσεις 2-3 εστιατόρια και 1 pub.

Ωστόσο, αρκετές μεγάλες πόλεις είναι σχετικά κοντά με το τρένο, π.χ. στο Λονδίνο φτάνεις σε 45 λεπτά. Βέβαια, πρώτα πρέπει να περπατήσεις 25 λεπτά από το σπίτι για να φτάσεις στο σταθμό των τρένων... Εκτός του χωριού πηγαίνουμε μόνο τα σαββατοκύριακα, εφόσον βέβαια υπάρχει η διάθεση μετά την κούραση της εβδομάδας.

Είμαι τυχερός γιατί συγκατοικώ με την κοπέλα μου. Το σπίτι μας έχει 2 υπνοδωμάτια, σαλόνι, κουζίνα, μπάνιο. Ενοίκιο 975 λίρες. Το 2ο δωμάτιο είναι λίγο υπερβολή, αλλά το να μπορούν να έρθουν εύκολα φίλοι/οικογένεια είναι ένα μεγάλο θετικό από μόνο του.

Ο μισθός μου είναι περίπου 1500 λίρες καθαρές το μήνα, ενώ της κοπέλας μου 1100. Προφανώς με τέτοιες αποδοχές δεν πλησιάζαμε Λονδίνο ούτε με σφαίρες.

Τέλος, δε θα πω ψέματα, η ποιότητα ζωής είναι συντριπτικά χειρότερη από την αντίστοιχη στην Ελλάδα. Με την έννοια ότι οι παρέες είναι ελάχιστες και πιο τυπικές, ζωή ουσιαστική έχεις τα σαββατοκύριακα κλπ. Από την άλλη, αντίστοιχες επαγγελματικές προοπτικές (academia για εμένα) δεν μπορούσαν να βρεθούν στην Ελλάδα ούτε με κιάλι. Πριν πάρουμε την απόφαση και πάμε στην Αγγλία, είμασταν και οι δυο άνεργοι στην Ελλάδα, ή δουλεύαμε εθελοντικά περιστασιακά. Είναι θέμα προτεραιοτήτων...

Επεξ/σία 6 Σεπτεμβρίου 2015 από Επισκέπτης

[george_gr1]

Εγω εχω καταληξει οτι δεν αξιζει να πας εξω, να ζησεις για πολυ καιρο χειροτερα η ιδια με εδω, με την προοπτικη σιγα σιγα να φτιαξεις την ζωη σου εκει και την οικογενεια σου. Εκτος αν πας για δουλεια βαρβατη, δηλαδη για κονομα και βλεπουμε.

Απλα δεν μου εγγυειται κανεις οτι θα κανω το σκατο μου παξιμαδι εκει περα αγκαλια με Ινδους και ποντικια και μετα απο αρκετα χρονια που θα εχω στεριωσει οικονομικα, θα εχω κανει και οικογενεια, τσουουουπ παρε και εκει μια κριση να μας θυμασαι. Διοτι για αυτο εγω ειμαι σιγουρος οτι θα γινει.

Φαυλος κυκλος για εμενα προσωπικα.