στάση παιδιών απέναντι στο διάβασμα και την μάθηση γενικά

[Lilith19]

Καλησπέρα! 

Διάλεξα ως επάγγελμα, πριν κάποια χρόνια, τα παιδαγωγικά. Οι λόγοι τότε, δεν ήταν οι ίδιοι με αυτούς που θα τα επέλεγα αν έκανα ξανά την επιλογή αυτή τώρα. Η ικανοποίηση από τη διδασκαλία και ο συνολικός ρόλος που έχει ένας δάσκαλος ως προς τη διαμόρφωση των νέων ανθρώπων είναι δυνατές συνειδητοποιήσεις των τελευταίων κυρίως χρόνων. 

 

Με προβληματίζει το εξής. Τα περισσότερα παιδιά, δυσανασχετούν όταν έρχεται η ώρα να κάνουν τα μαθήματα της άλλης μέρας ή να παρακολουθήσει το πρόγραμμα του σχολείου. Η περιέργεια, σαν φυσική τάση των παιδιών και κινητήριος δύναμη της ανάπτυξής τους, φαίνεται να μην ενεργοποιείται στο βαθμό που θα μπορούσε. Έτσι, οι περισσότεροι γονείς και εκπαιδευτικοί χρησιμοποιούν κάποιο είδος επιβράβευσης ή χειρότερα, τιμωρίας, προκειμένου να αναγκαστεί το παιδί να ασχοληθεί με τα σχολικά του καθήκοντα. Ο χαρακτηρισμός ''καθήκοντα'' παραπέμπει σε αγγαρεία και ως τέτοια μεταφράζεται στο μυαλό των παιδιών. Κάποια επιδεικνύουν απόλυτη άρνηση, κάποια δέχονται να ασχοληθούν γνωρίζοντας πως όταν τελειώσουν θα μπορέσουν να παίξουν ή να φάνε παγωτό, άλλα συνδέουν την καλή επίδοση στο σχολείο με την αποδοχή από τους γονείς τους κτλ κτλ.

 

Λίγα παιδιά έχω συναντήσει τα οποία να φαίνεται πως πραγματικά γουστάρουν να μαθαίνουν, και αυτά συνήθως, σε μεμονωμένα γνωστικά αντικείμενα. Η έντονη περιέργεια πάντως που ακούω να εκφράζεται από την πλειοψηφία, συμπυκνώνεται στην συχνή φράση: ''γιατί να το μάθω αυτό;'', οπότε παρηγορούμαι   Ακόμα και μετά από αρκετές προσπάθειες απάντησης στην ερώτηση αυτή, και με όσο το δυνατόν πιο ενδιαφέροντες για την ζωή και την καθημερινότητα τους λόγους, η αντίσταση τους προς τη μάθηση παραμένει. Προφανώς, η όλη κατάσταση χρειάζεται διαφορετική βάση και εναλλακτικούς τρόπους μάθησης, πολύ πιο σύμφυτους με την αναπτυξιακή ηλικία των παιδιών. Πώς κάτι τέτοιο όμως μπορεί να εφαρμοστεί στους κανόνες π.χ. της γραμματικής και της ορθογραφίας;

 

Όσοι είστε εκπαιδευτικοί ή έχετε παιδιά και ασχολείστε με το διάβασμα τους, με ποιον τρόπο το έχετε βιώσει και διαχειριστεί αυτό;

[bedazzled]

Το εκπαιδευτικό σύστημα δεν βοηθάει ιδιαίτερα όπως είναι δομημένο... δεν γίνεται να αρέσουν όλα τα μαθήματα σε όλους.

 

Ναι, τα βασικά (προπαίδεια, ορθογραφία κλπ.) σίγουρα πρέπει να τα ξέρουν όλοι, αλλά από εκεί και πέρα υπάρχει η κλίση του καθενός.

 

Άλλος μπορεί να θέλει να αναλύει ποιήματα του Καβάφη, άλλος να μάθει προγραμματισμό κι άλλος να κάνει αρχές οικονομικής θεωρίας. Είναι αδύνατο να αρέσουν σε κάποιον και τα 3.

[livefreeordie]

Το εκπαιδευτικό σύστημα δεν βοηθάει ιδιαίτερα όπως είναι δομημένο... δεν γίνεται να αρέσουν όλα τα μαθήματα σε όλους.

 

Ναι, τα βασικά (προπαίδεια, ορθογραφία κλπ.) σίγουρα πρέπει να τα ξέρουν όλοι, αλλά από εκεί και πέρα υπάρχει η κλίση του καθενός.

 

Άλλος μπορεί να θέλει να αναλύει ποιήματα του Καβάφη, άλλος να μάθει προγραμματισμό κι άλλος να κάνει αρχές οικονομικής θεωρίας. Είναι αδύνατο να αρέσουν σε κάποιον και τα 3.

Συμφωνω. Ακριβως αυτο. Κι ειναι λαθος να προσπαθουμε να τα αναγκαζουμε να ειναι καλα στα παντα. Απλα δε γινεται συνηθως.

[evabb]

Εγώ πάλι έχω βαρεθεί να ακούω την ίδια καραμέλα περί εκπαιδευτικου συστήματος. Για μένα φταίνε ως επί το πλείστον οι γονείς που δεν εμφυσουν την αξία της μάθησης στα παιδιά από μικρά. Δεν είμαστε υπερανθρωποι οι καθηγητές για να βγάλουμε το φίδι από την τρύπα.

Το εκπαιδευτικό σύστημα δεν βοηθάει ιδιαίτερα όπως είναι δομημένο... δεν γίνεται να αρέσουν όλα τα μαθήματα σε όλους.

 

Ναι, τα βασικά (προπαίδεια, ορθογραφία κλπ.) σίγουρα πρέπει να τα ξέρουν όλοι, αλλά από εκεί και πέρα υπάρχει η κλίση του καθενός.

 

Άλλος μπορεί να θέλει να αναλύει ποιήματα του Καβάφη, άλλος να μάθει προγραμματισμό κι άλλος να κάνει αρχές οικονομικής θεωρίας. Είναι αδύνατο να αρέσουν σε κάποιον και τα 3.

Μέχρι και το γυμνάσιο όσα μαθαίνουμε είναι γενική κουλτούρα και γενικές γνώσεις, από το λύκειο και μετά ξεκινάει η εξειδίκευση.

[Bspus]

Μα λογικο δεν ειναι οταν απο τα μεσα δημοτικου ηδη τα παιδια εχουν τοσο φορτωμενο προγραμμα?

Περα απο τη full time απασχοληση στο σχολειο υπαρχουν και τα φροντιστηρια ξενων γλωσσων και ολα αυτα θελουν και διαβασμα στο σπιτι. Και αυτο ειναι η καθημερινοτητα τους με μονη αναπαυλα το καλοκαιρι και λιγο τις γιορτες.

 

Ακομα και τα μαθηματα που αρεσουν καταληγουν αγγαρεια οταν το διαβασμα τους πρεπει να γινει σε συνθηκες πιεσης και να ακολουθει τις φορμουλες του σχολειου ενω ειναι παντα ο νο1 λογος που τα παιδια δεν μπορουν να απασχοληθουν με αλλες δραστηριοτητες που τους αρεσουν (παιχνιδι). Πως να μην κανουν αυτη τη συνδεση στο μυαλο τους?

 

Και στην τελικη, τα πιο πολλα απο αυτα που μαθαινονται στο σχολειο καταληγουν να ξεχαστουν. Η μεγαλυτερη χρησιμοτητα τους ειναι οτι εκπαιδευουν το μυαλο ωστε να συνηθισει να μαθαινει. Αυτο ειναι κρισιμο και οντως πρεπει να γινει σε τετοιες ηλικιες αλλα παλι ειναι πολυ δυσκολο να το εξηγησεις.

 

Εχει περασει πολυς καιρος απο τα σχολικα μου χρονια αλλα ακομα θυμαμαι αμυδρα το συναισθημα που ειχα της καθημερινης αγγαρειας, οταν απο το δημοτικο ηδη καθε απογευμα ειχα και φροντιστηριο και καποιες περιοδους και σαββατοκυριακο.

 

Πλεον μπορει να αντιλαμβανομαι τη χρησιμοτητα αλλα ο τροπος που μαθαινω και μελεταω (ειτε για τη δουλεια ειτε για προσωπικους λογους) δεν εχει καμια σχεση με τη λογικη του σχολειου

[gdriver]

lilith πιστεύω πως έπιασες το νόημα , τουλάχιστον έτσι όπως το αντιλαμβάνομαι και εγώ.  η λέξη κλειδί (για μένα πάντα και δεν είναι ο κανόνας) είναι η «αγγαρεία», «το βάρος της υποχρέωσης». Συμφωνώ με το δεν αρεσουν όλα σε όλους αλλά πρέπει να κοιτάξουμε λίγο τη διαδικασία του διαβάσματος ως ιδέα  αντί για τη φύση του εκάστοτε μαθήματος. Προσωπικώς το παιδάκι πρέπει από πολύ μικρό να του περνάει η ιδέα πως το διάβασμα είναι παιγνίδι και διασκέδαση, γιατί τα παιδάκια έχουν αυτή τη φύση. το παιγνίδι και μόνον. έτσι ως τέτοιο πρέπει να βλέπουν το διάβασμα. Εστιάζω σε γενικότερη εικόνα και όχι ειδικότερα σε συγκεκριμένο μάθημα. Ξεκάθαρα αναφέρω το διάβασμα γενικότερα. Πιστεύω πως εκεί είναι το κλειδί προκειμένου το παιδί να μάθει πράγματα και αργότερα στη ζωή του να διαλέξει την κλίση του και την αρέσκεια του. 

Συμφωνώ με τους προλαλήσαντες για την καταναλωτική φύση του σχολείου, δε χρειάζεται το παιδί να φορτώνεται πολλά και αρκετές φορές εντελώς περιττά μαθήματα. Δεν εννοώ φυσικά να υπάρχουν 1-2 μαθήματα , εννοώ διδάγματα που έχουν κάποια μεγαλύτερη αξία. Τώρα το ποιά θα είναι αυτά , υποτίθεται υπάρχει ένα παιδαγωγικό συμβούλιο και ένας δάσκαλος που τα έχει κάνει στο Πανεπιστήμιο αυτά και μπορεί να κάνει τις εισηγήσεις του . Επιπλέον είναι ο τρόπος που ορισμένοι δάσκαλοι κάνουν το μάθημα. Ναι πιστέυω πως ο μεταδότης παίζει το μεγαλύτερο ρόλο στη διαδικασία «πέψης» του μαθήματος . Κ αυτό το πρωτοσυνάντησα στην τετάρτη δημοτικού όπου ακόμη και σήμερα μεγάλοι πλεόν βλέπουμε το παππού - δάσκαλο που είχαμε σε αυτην΄την τάξη και ακόμη του φιλάμε τα χερια. Ήταν η πρώτη και τελευταία φορά που ήθελα , αποζητούσα την τάξη και το μάθημα. Όλες οι υπόλοιπες μέχρι το τέλος ήταν απλώς υποχρέωση και άγχος.

[Postmort3m]

Εγώ πάλι έχω βαρεθεί να ακούω την ίδια καραμέλα περί εκπαιδευτικου συστήματος. Για μένα φταίνε ως επί το πλείστον οι γονείς που δεν εμφυσουν την αξία της μάθησης στα παιδιά από μικρά. Δεν είμαστε υπερανθρωποι οι καθηγητές για να βγάλουμε το φίδι από την τρύπα.

 

Μέχρι και το γυμνάσιο όσα μαθαίνουμε είναι γενική κουλτούρα και γενικές γνώσεις, από το λύκειο και μετά ξεκινάει η εξειδίκευση.

Χαχ γελάσαμε πάλι! Που ακριβώς την είδες την εξειδίκευση στο Λύκειο; Επίσης τι σχέση έχει το ότι το εκπαιδευτικό μας σύστημα είναι από τα χειρότερα στον κόσμο με το ότι πρέπει οι καθηγητές να βγάλουν το φίδι απ την τρύπα; Κανένας δεν είπε κάτι για τους καθηγητές (αν και υπάρχουν πολλά μαργαριταρια).

[*nenya*]

Λιλιθ ειναι δυσκολο, ειναι αθλος το εργο που προσφερει ο εκπαιδευτικος/παιδαγωγος και ακομα πιο δυσκολο να το κατανοησει καποιος που ειναι έξω απ'τον χορό.

 

Τα ιδια με σενα διαπιστωνω...συχνα η προσπάθειά μας χτυπά σε εναν τοίχο αρνητισμου. Κατα καιρους ανακαλυπτω διαφορες λυσεις: χιουμορ στο μαθημα, μια δοση τρέλας-ξαφνιασε τους μαθητες σου και μην τηρεις παντα την ρουτινα, πες τους καποια προσωπικη σου ιστορια οπου οι γνώσεις που πηρες απ'τα σχολικα σου χρονια σου φανηκαν χρησιμες στην ενηλικη ζωη σου, ρωτα τα παιδια στα πρωτα 5' του μαθηματος τί κανουν/πώς ειναι σημερα/τί τα απασχολεί/γιατι ειναι προβληματισμενα ή χαρουμενα...αν ενδιαφερεσαι πραγματικα, τα παιδια θα το καταλαβουν και θα τα κερδισεις και θα ειναι πολυ πιο προθυμα να σε ακολουθησουν στην αναζητηση της γνωσης.

[Επισκέπτης]

Οι γονείς μου πάντως είχαν το αντίθετο πρόβλημα, ήμουν με ένα γιατί στο στόμα ως παιδί. Συνεχώς ήθελα να μαθαίνω καινούργια πράγματα, πρέπει όντως να τους είχα εξαντλήσει πνευματικώς

[De@th L0rd]

Θα συμφωνήσω με την Eva για το θέμα των γονιών απο προσωπική εμπειρία και εμπειρίες φίλων που ζορίστικαν να τα βγάλουν πέρα και να καταλάβουν τι θα κάνουν. Εμένα βέβαια είναι ένας συνδυασμός ΚΑΚΟΥ εκπαιδευτικού συστήματος, με ωράριο χειρότερο από έναν που δουλεύει πλήρη απασχόληση. Τουλάχιστον στο δικό μου σχολείο (γυμνάσιο-λύκειο) άντε να συνάντησα 3-4 καθηγητές που είχαν ΟΡΕΞΗ για διδασκαλία. Τους καταλαβαίνω πάντως για δύο λόγους. Πρώτος και κύριος:

1) Οι επαρχιώτες αμόρφωτοι γονείς:  Ότιδήποτε καινούριο που εξάπτει την περιέργεια στα παιδιά, το αντιλαμβάνονται ως απειλή για τον τρόπο που αντιλαμβάνονται τα πράγματα. Επίσης ο γιός της Κυρα-κούλας είναι ΚΑΛΟΣ ΣΕ ΟΛΑ επομένως πρέπει να είσαι κι εσύ ΚΑΛΟΣ σε ΟΛΑ. Κι ας έχεις κλίση προς τις τέχνες ή τα μαθηματικά δε μας νοιάζει θα πας και Αγγλικά, Γερμανικά, Γαλλικά κ Ωδείο άλλα και γυμναστήριο του χρόνου, γιατί έχεις γίνει χοντρομπαλάς (μάστιγα στις μέρες μας,λογικό είναι όταν είσαι 16 ώρες της μέρας σε μια γαμημένη καρέκλα είτε διαβάζοντας, είτε παρακολουθώντας μάθημα,είτε στο facebook) , όλα αυτά δημιουργούσαν το τείχος αρνητισμού. 

2) Είχαν οι περισσότεροι την αντίληψη ότι και να μην κάνουμε σωστό μάθημα, είτε θα πάνε φροντιστήριο κ θα τα μάθουν, είτε θα έρθουν σε εμάς για ιδιαίτερα(για ξύλο πολύ όμως το τελευταίο)

Ειδικά στο λύκειο στα δικά μου χρόνια άλλα τώρα ΑΚΟΜΗ χειρότερα, είναι ένα χάσιμο χρόνου. Οι περισσότεροι καθηγητές στα @@ τους επειδή δεν πληρώνονται καλά (αυτή η δικαιολογία υπήρχε ακόμη και όταν έπαιρναν τα διπλάσια), και κάνουν μάθημα σαν να το κάνω ΕΓΩ που είμαι άσχετος με τη διαπαιδαγώγηση. Επίσης και τώρα απευθύνομαι ΑΜΕΣΑ σε κάποιους " καθηγητές" , ποιός μαλάκας αποφάσισε σε αυτή τη χώρα πως αν κάποιος πάρει πτυχίο πχ: Μαθηματικός, μπορεί να διδάξει μαθηματικά??? Με μηδενική παιδαγωγική κατάρτιση; Αύριο να πάω κι εγώ να διδάξω Ηλεκτρονικά; Ξέρω να αραδιάζω άπταιστα μέσα από το βιβλίο.

Επομένως όπως και σε όλα τα σύνθετα προβλήματα όπως η παιδεία σε αυτή την κωλοχώρα, δεν φταίει μόνο ένας παράγοντας. Θα τους βάλω με σειρά βαρύτητας κατα την ταπεινή μου άποψη:

 

1) Γίδια γονείς

2) Άναρχο σύστημα παιδείας

3) Κουλτούρα του Νεοέλληνα που τα ξέρει όλα.

[JohnTehGreek]

Ο μοναδικός υπεύθυνος είναι το εκπαιδευτικό σύστημα, κανείς άλλος!!!

 

Ένα εκπαιδευτικό σύστημα που προσπαθεί να ανοίξει τα κεφάλια των παιδιών και να βάλει με το ζόρι μέσα γνώσεις το οποίο φυσικά έχει την συγκεκριμένη αντίδραση αδιαφορώντας φυσικά αν οι μαθητές τα καταλαβαίνουν.

 

Ένα εκπαιδευτικό σύστημα που ευνοεί μόνο τα φροντιστήρια τα οποία έχουν πλουτίσει τα τελευταία χρόνια.

 

Εγώ αυτά τα 12 χρόνια της ζωής μου το μόνο που έμαθα είναι καλή παπαγαλία και φυσικά δεν έμαθα ποτέ μαθηματικά πάνω από το γυμνάσιο. Πάνω από Πρόσθεση - Αφαίρεση - Διαίρεση δεν γνωρίζω τίποτα εκτός πολύ αρχικών εξισώσεων.

 

Γιατί η ύλη είναι τόσο γελοία που μέχρι να ξεκολλήσω εγώ από ένα κεφάλαιο και να καταλάβω τι γίνεται ο καθηγητής μέσα σε 1 εβδομάδα είχε κατέβει 2 κεφάλαια.

 

Ε το ίδιο έγινε και σε όλα τα υπόλοιπα (Αρχαία, ΒΙολογία, Χημεία κτλ.) και κατέληξα να βγάζω τις ώρες μου στο κινητό χαζεύοντας στο Internet ειδικά στο Λύκειο.

 

 

O κολλητός μου από την άλλη είναι εδώ και χρόνια στην Σουηδία και φέτος τελειώνει.

 

Ακούστε το πρόγραμμα που έχει σήμερα να δείτε πόσο κάτω είμαστε.

 

8:15 - 9:35 Μαθηματικα

 

11:50 - 12:20 Αγγλικά

 

12:40 - 14:10 Ιστορία

 

Παρατηρεί κανείς φαντάζομαι πόσο χρόνο δίνουν στα σημαντικά μαθήματα όπως επίσης παρατηρεί κανείς πόσο ελαφρύ είναι το πρόγραμμα τους, έτσι; 

 

Παλικάρια δεν βρέχει, μας φτύνουν.

[Επισκέπτης]

Η δίψα για μάθηση είναι θέμα του ατόμου. Όσο και καλό να είναι ένα εκπαιδευτικό σύστημα, αυτό δεν σημαίνει ότι τα άτομα θα έχουν ως ανωτέρο σκοπό την καλλιέργεια του πνεύματος τους. Πως να το κάνουμε, είναι και να το έχεις ως προσωπικότητα.

 

Δεν μπορεί να σε κάνει το σχολείο να αγαπήσεις τον Μποντλαίρ, τον εξπρεσιονισμό ή την αστροφυσική αν εσύ δεν θέλεις ή δεν ενδιαφέρεσαι.

[chill]

Για τα μικρότερα παιδιά διαπιστώνω πως οι πλειοψηφία των νέων γονιών απλά δεν ασχολείται μαζί τους. Παρκάρει το παιδί μπροστά στον υπολογιστή και τέλος, "μεγαλώνει" στον αυτόματο.

 

Για τα μεγαλύτερα που είναι συνειδητοποιημένα "τούβλα" λαμβάνω απαντήσεις του στιλ "γιατί να ασχοληθώ με το διάβασμα μωρέ, και εσύ που ασχολήθηκες ούτε ένα χηνάρι δεν καθαρίζεις το μήνα, χαμένος χρόνος".

 

/sigh 

[JohnTehGreek]

Η δίψα για μάθηση είναι θέμα του ατόμου. Όσο και καλό να είναι ένα εκπαιδευτικό σύστημα, αυτό δεν σημαίνει ότι τα άτομα θα έχουν ως ανωτέρο σκοπό την καλλιέργεια του πνεύματος τους. Πως να το κάνουμε, είναι και να το έχεις ως προσωπικότητα.

 

Δεν μπορεί να σε κάνει το σχολείο να αγαπήσεις τον Μποντλαίρ, τον εξπρεσιονισμό ή την αστροφυσική αν εσύ δεν θέλεις ή δεν ενδιαφέρεσαι.

Φυσικά είναι και η προσωπικότητα. Αλλά το σχολείο είναι αυτό που δίνει τις βάσεις κια ωθεί τον μαθητή.

 

Εκτός αν εσύ από τα 3 σου διάβαζες αστροφυσική. Εκεί πάσο.

[Επισκέπτης]

Δεν θες να ξέρεις τι έκανα και τι διάβαζα στα 3 μου

 

Εγώ προσωπικά διαφωνώ. Θεωρώ ότι το οικογενειακό περιβάλλον πρέπει να δίνει την ώθηση για καλλιέργεια και το σχολείο να είναι ο τρόπος με τον οποίο αναπτύσσεται αυτό.