Εθισμός στα videogames

[~mxls~]

Σε ένα άρθρο σχετικό πριν κάνα δυο χρόνια εδώ μέσα, είχα ποσταρει get a life. Ή κάπως έτσι (βέβαια τα σχόλια κατέληξαν από το ότι βοηθούσε το λιώσιμο online στην επικοινωνία-έκφραση των "καμένων" μέχρι ότι εγώ έχω ψυχολογικά - χωρίς πλάκα).

 

Το πρώτο βήμα είναι να αντιληφθεί το κάθε άτομο ότι έχει χάσει το μέτρο. Και να μην νευριάζει όταν έρθει η στιγμή να θέσει χρονικά όρια στο gaming.

[curiositykilledme]

δυσκολα θα βρεθει καποιος να μιλησει πιο ειδικος απο μενα πανω σε αυτο το θεμα - και δεν το λεω με περηφανια ουτε καν

 

λογω του οτι ημουν/ειμαι γενικοτερα ενας πολυ ησυχος και δειλος χαρακτηρας ειχα βρει καταφυγιο στο gaming ας πουμε οτι η πραγματικοτητα μου πεφτε λιγο βαρια, δεν θα αναλυσω ουτε θα πω την ιστορια μου απλα θα σου γραψω μερικες αληθειες.

 

1) Δεν υπαρχει καλυτερο πραγμα στον κοσμο απο το να καθεσαι ολη μερα να τρως, να βλεπεις οτι γουσταρεις και να παιζεις οτι γουσταρεις. Την γκαυλα και τον χαβαλε που εκανα στο gaming πολυ δυσκολα την βρισκω αλλου. Και σπανια. Εδω απλα θελω να πω οτι το gaming γαμαει απο πολλες αποψεις. Παμε παρακατω.

 

2) Οι συνεπειες. Ειτε παιζεις σε μικρη ηλικια ειτε σε μεγαλη δεν υπαρχει καμια περιπτωση ο χρονος που χανεις στο παιχνιδι να μην εχει συνεπειες στην ζωη σου. Ουσιαστικα χανεις χρονο ναι το γουσταρεις αλλα ειναι ενα πραγματικοτατο waste of time. Σε ολους ερχεται η στιγμη που οι συνεπειες χτυπανε την πορτα και συνειδητοποιείς οτι δεν παει αλλο. Εμενα αυτη η στιγμη ηρθε στα 23 μου για παραδειγμα.

 

3) Ο εθισμος. Δεν αντιλεγω οτι μερικοι ανθρωποι ειναι ικανοι να το ελεγξουν, hell εχω γνωρισει και παιδια που καιγοντουσαν μαζι μου και βγαζανε ιατρικες. Αντε να ειναι το 10% αυτοι που μπορουν και αντεχουν να παιξουν 1 ωρα την ημερα. Σαν να τρως μισο σουβλακι ενα πραγμα. Το υπολοιπο 90% ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ να παιξει wow, l2 ή οτι θελεις απο αυτα ΛΙΓΟ και με ΜΕΤΡΟ. ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΡΕ ΦΙΛΕ. ετσι απλα.

 

4) Πως το αντιμετωπιζεις. Προσωπικα τα ειχα δωσει ολα στο gaming οπως ειπα μεχρι τα 23, λιγες παρεες κυριως e-παρεες, πολλα κιλα σχολεια και φροντιστηρια ολα μισερα και ψιλοπαρατημενα. Οι γονεις μου μεχρι να φαω εγω το σκαλωμα και να κανω comeback ειχαν προσπαθησει απειρες φορες να μου παρουν το pc, να μου απαγορευσουν να πηγαινω net και 1002 πραγματα. Δεν καταφεραν κατι ποτε. Για να μην αναλυω περαιτερω εφαγα το σκαλωμα πηγα τελειως κοντρα με τον εαυτο μου γυμναστηρια, διατροφες διαβασμα και προσπαθεια για να γινει καποιο σχετικο comeback. Αυτο που θελω να σου πω οτι σε τετοια πραγματα μονο εσυ εχεις τον ελεγχο οτι και να κανουν οι φιλοι/συγγενεις σου.

 

Και κατι αλλο. Εγω ξερω οτι ημουν εθισμενος και ετσι οπως περιγραφεις τον δικο σου κατι τετοιο καταλαβαινω και γιαυτον. Και οταν μιλαμε για πραγματικο εθισμο θα σου πω μερικα μυστικα.

 

Θα το αντιμετωπιζεις οπως οποιοδηποτε εθισμο. Δεν διαφερει καθολου απο τα ναρκωτικα, αλκοολ ή οτιδηποτε. Trust me.

 

Το μεγαλυτερο ψεμα (αν εισαι πραγματικα addicted) ειναι οτι θα παιξω λιγο ή οτι ποτε δεν ειχα μετρο ΑΛΛΑ ΤΩΡΑ ΘΑ ΒΑΛΩ. Αν εχεις δειξει οτι χανεις την μπαλα σε κατι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ να το ελεγξεις ετσι απλα ΑΠΟ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ. Σαρεσει τοσο πολυ που σε εθιζει και ΠΑΝΤΑ θα σε εθιζει.

 

Δωσε στον αλκοολικο 1 ποτηρακι κρασακι. Την επομενη μερα θα κοπαναει ουισκια, απλα του ανοιγεις την "ορεξη". Ετσι παει.

 

Ελπιζω να μην το κουρασα, επειδη ειχα γνωσεις πανω στο θεμα εγραψα κατι παραπανω. Παντως να ξερεις ετσι οπως περιγραφεις τον δικο σου δεν τον νοιαζει και πολυ τι γινεται γυρω του και δεν νομιζω, θα το χεις καταλαβει αλλωστε, οτι σου δινει ιδιαιτερη σημασια σε σενα ή σε οτιδηποτε που δεν αφορα το raid το βραδυ. Δεν εχω ιδεα ποσο βαθια ειναι η σχεση σας ουτε ειμαι ειδικος σε τετοια θεματα, απλα σου δωσα μια ιδεα για τον gaming εθισμο, απο κει και περα πραξε αναλογα.

[Constant1ne]

Το gaming με μέτρο είναι αρκετά καλό χόμπι και θα προσθέσω πως έχω γνωρίσει παίζοντας αρκετούς φίλους που παρέμειναν φίλοι και εκτός παιχνιδιών.

 

Από κει και πέρα το κλειδί πιστεύω για πολλά άτομα που εθίζονται και ξοδεύουν υπερβολικό χρόνο στα games είναι να καταφέρουν να βρουν μια ενασχόληση με κάτι που τους προκαλεί ενδιαφέρον και τους απορροφά ενέργεια έτσι ώστε να μειωθεί φυσιολογικά η ανάγκη τους για τα games. To ιδανικό για μένα είναι μια ενδιαφέρουσα δουλειά, αλλά θα μπορούσε να είναι κάποιο σπορ ή κάποιο χόμπι που μπορεί να αποφέρει και χρήματα ως έξτρα κίνητρο. Κάτι που θα είναι διασκεδαστικό αλλά σου αφήνει κάτι ψυχικά ή υλικά. Μην ξεχνάτε πως οι περισσότεροι gamers βαριούνται τη συμβατική διασκέδαση τύπου καφέ και ποτό και κακά τα ψέματα τα games είναι πολύ διασκεδαστικά.

[Bspus]

Οσον αφορα το χασιμο χρονου που αναφερθηκε, αν και καταλαβαινω τι εννοουν δεν συμφωνω 100%. Time you enjoy wasting is not time wasted. Το κλειδι της υποθεσης ομως ειναι να εχεις την πολυτελεια να το σπαταλησεις και οταν φτανεις στο σημειο να παραμελεις τον εαυτο σου και την υπολοιπη ζωη σου για το παιχνιδι το εχεις ξεπερασει το οριο προ πολλου.

 

Πρεπει να γινει ομως ενας διαχωρισμος γιατι δεν μπορει ολο το gaming να μπει στο ιδιο τσουβαλι. Ο εθισμος που θα προκαλεσει ενα single player παιχνιδι, οσο καλο και να ειναι (και υπαρχουν απειρα) ειναι πολυ πιο ελεγχομενος απο αυτον των online και ειδικα των ΜΜΟ τυπου WoW.

Στο single player μπορει να λιωσεις μια μερα που εχεις καιρο και μετα να το αφησεις για 2-3 μερες συνεχομενες μεχρι να ξαναβρεις χρονο και ο κοσμος του παιχνιδου εχει μεινει οπως τον αφησες.

 

Τα MMO καταληγουν σε ψυχαναγκαστικο παιξιμο γιατι καθε στιγμη που δεν παιζεις νιωθεις οτι μενεις πισω. Εχεις "υποχρεωσεις" απεναντι στους online φιλους σου και πρεπει να ανταπεξελθεις σε αυτες. Αυτο μπορει να ακουγεται γελοιο για καποιον που δεν εχει ασχοληθει ποτε αλλα trust me, ισχυει. Δεν μπορεις (γιατι ετσι εχεις καταληξει να πιστευεις) να απεχεις για πολυ.

[~mxls~]

...

 

Τα MMO καταληγουν σε ψυχαναγκαστικο παιξιμο γιατι καθε στιγμη που δεν παιζεις νιωθεις οτι μενεις πισω. Εχεις "υποχρεωσεις" απεναντι στους online φιλους σου και πρεπει να ανταπεξελθεις σε αυτες. Αυτο μπορει να ακουγεται γελοιο για καποιον που δεν εχει ασχοληθει ποτε αλλα trust me, ισχυει. Δεν μπορεις (γιατι ετσι εχεις καταληξει να πιστευεις) να απεχεις για πολυ.

Από την στιγμή που η όλη φάση καταλήγει σε κάτι "αναγκαίο", η διασκέδαση ποια είναι;

 

Ή φτάνεις σε σημείο να μην σε νοιάζει αν περνάς καλά;

[ikaruga24]

Βασικα σωστο αυτο που ειπε το gatokoritso. Μηπως δεν ειναι ευχαριστημενος με την υπολοιπη ζωη του και κολλαει στο gamiing για να ξεφευγει;

 

Επίσης οποιοσδήποτε είναι έτσι κατά πάσα πιθανότητα αν τον ξεκολλήσεις με το στανιό από τη μια "εξάρτηση" τότε είναι πιθανότατο ότι θα βρει άλλη. Λέγε με τζόγο, ποτό, whatever. Αυτό πάντως, χωρίς να σημαίνει ότι απλά δεν έφαγε κόλλημα, παίζει να είναι το πιο πιθανό. 

[fotaras13]

Μετά το 8ωρο+ στη δουλειά το να κολλήσω στον καναπέ μου βλέποντας tv το θεωρώ τρομερή σαπίλα...

Το να το ρίξω στο gaming το θεωρώ κάτι παραπανω από καμμενιά, αντίστοιχη με το να πλακωθώ στους μπάφους ή να το ρίξω στο τζονι...

 

Όσοι άνω των 25 ασχολούνται με το gaming για περισσότερες από 3-4 ώρες ημερησίως για μένα χρίζουν ιατρικής αντιμετώπισης. Άνεργοι ή μη.

[Ghost_Rider]

Ειτε gamer θα είσαι η εραστης...

[Kercyn]

Όσοι άνω των 25 ασχολούνται με το gaming για περισσότερες από 3-4 ώρες ημερησίως για μένα χρίζουν ιατρικής αντιμετώπισης. Άνεργοι ή μη.

 

Ευτυχώς που δεν είσαι γιατρός δηλαδή...

[thant]

Για σχεδόν 20 χρόνια ήμουνα εξαρτημένος μόνο απο ενα παιχνίδι, το pro evolution soccer!!!

Απο το ps1 εως το ps2 όλα ήταν νορμάλ, κανα παιχνιδάκι με φίλους, που και που κανένα λιώσιμο αλλά μέχρι εκεί.

Μετα η sony έβγαλε την καταραμένη κονσόλα που συνδέεται και στο ίντερνετ (ps3) και τότε ξεκίνησε το κάψιμο με το MLO...

Οσο περνούσαν τα χρονια η εξάρτιση γινόταν ολο και μεγαλύτερη, και οσο μεγάλωνε η εξάρτιση μεγάλωνε και η γκρίνια απο τους γύρο μου.

 

Η γκρίνια ειναι το μόνο πράγμα που δεν αντέχω.

Ετσι μετα απο τόσα χρονια πήρα την απόφαση να κόψω την "πρέζα" πουλώντας το ps3. Μεγάλη πίκρα.

 

Τωρα οπως το σκέφτομαι μάλλον το ειχα παρακάνει και η πώληση της κονσόλας ίσως ηταν η καλύτερη λυση για να ξεκόψω.

Πλέον παίζω αραιά και που σε μια παλιά κονσόλα (οχι online) ενα παλιότερο προ και οχι πάνω απο 2 ώρες.

[Soulseeker]

Καλά χαλαρώστε όλοι οι gamers εδώ. Η totem_lost προφανώς μιλάει για τραβηγμένη περίπτωση.

 

Και εγώ gamer είμαι εδώ και 20+ χρόνια  και προφανώς υπήρχαν φορές που μπορεί να έπαιζα 6+ ώρες (ή και περισσότερο την εποχή που ήμουν φοιτητής) αλλά σχεδόν ποτέ δεν έπαιζα εις βάρος άλλων πραγμάτων. Συνήθως έλιωνα όταν δεν είχα κανονίσει τίποτα άλλο να κάνω. Επίσης επειδή είχα δει συμπτώματα από την παρεα μου (που ελιωναν στο wow) ποτέ δεν ήμουν fan του online gaming (παρα μόνο για καμία dota )

 

Πλέον παίζω ακόμα αλλά λόγω χρόνου το να κάτσω 4+ ώρες είναι σχεδόν αδύνατο. Οπότε το να δουλεύεις, να γυρίζεις από την δουλειά, να έχεις υποχρεώσεις και κοπέλα (με την οποία μένεις και μαζί) και να κάθεσαι να λιώνεις όλη μέρα όπως λέει η Totem είναι για μένα  προβληματικό.
Πέρα από συζήτηση μαζί του δεν νομίζω να μπορεί να γίνει κάτι άλλο εκτός να του την πει επίσης κανένας κάλος φίλος (που δεν συμμετέχει στην online φάση) ή να γίνει κάτι που να τον κάνει να νιώσει.

 

Δεν ξέρω βέβαια και ποσό καιρό είστε μαζί και σε τι κατάσταση βρίσκεστε ωστε να περιμένεις να γίνουν τα παραπάνω

[Johnnywu]

Οι μόνες φάσεις στη ζωή μου που ήμουν "εθισμένος" με παιχνίδια ήταν σε περιόδους που δε γούσταρα τη ζωή μου. Έκανα δουλειές που με κούραζαν ψυχολογικά, και δεν πέρναγα τον χρόνο μου όπως ήθελα. 

 

Εδώ και αρκετά χρόνια δεν έχω κανένα τέτοιο θέμα. Παίζω όταν έχω όρεξη. Σε περιόδους που έχω πιεστεί και το έχω ανάγκη θα χτυπήσω και τα 8ωράκια μου για να συνέλθω και μετά θα επανέλθω στους φυσιολογικούς μου ρυθμούς. 

 

ΜΜΟ δεν παίζω επειδή τα θεωρώ σκουπίδια. 

[Mikeasdf]

Εχω να "λιωσω" σε παιχνιδια απο τοτε που μπηκα φανταρος, σχεδον 4 χρονια πριν.Μεχρι τοτε μπορουσα να καιγομαι ατελειωτες ωρες. Αφου απολυθηκα και μετα ομως, το gaming δε με γεμιζει τοσο, προτιμω να πηγαινω καμια βολτα ή να βλεπω καμια ταινια/σειρα.

Ειναι βεβαια και καποιες μερες που θα κατσω να παιξω (συνηθως οταν ειμαι τελειως free μεσα στη μερα) αλλα μόνο αν ειναι με φιλους και αυτο για κανα 3ωρο-5ωρο tops, μονο 2-3 συγκεκριμενα παιχνιδια. Μετα το βαριεμαι και αυτο.

 

Στην περιπτωση σου τωρα, μου φαινεται πως πρεπει να γινει καποια αλλαγη για να τον ταρακουνησεις..με συζητησεις δε θα γινει τιποτα, απο το ενα αυτι θα μπαινει απο το αλλο θα βγαινει (το θυμαμαι και με μενα οταν με κραζανε οι δικοι μου).Πρεπει να "χασει" κατι ωστε να συνελθει.

Επισης, γιατι ξανακυλησε?

[tehAllantin]

  Η χημεία του εθισμού είναι παράξενο πράγμα. Ειτε αυτο ειναι τζόγος, είτε gaming, είτε οτιδήποτε μπορεί να σου γεμίσει τον εγκέφαλο με ντοπαμίνη.

 

  Στη διάρκεια της ζωής μου, λόγω gaming ή να το θέσω σωστά και όπως πρέπει, της αδυναμίας μου να οριοθετίσω ανάγκες, προτεραιότητες και ευθύνες έγω γαμήσει τη ζωή μου τουλάχιστον 2-3 φορές. Μετά από αρκετή σκέψη, δεν ειναι το gaming καθεαυτό που μας "κολλάει". Είναι το μυαλό μας που για κάποιο λόγο (δεν μπορώ να το εξηγήσω, πραγματικά) προτιμά να κάνει κάτι που ΞΕΡΕΙ πως δεν βγαίνει σε καλό, που δεν σου προσφέρει κάτι ουσιαστικό (και εδω πρεπει να διαχωρίσουμε το ΄παίζω 1-2 ωριτσες για να χαλαρώσω με το "κανει κουμαντο στη ζωή μου") και που στην τελική μπαίνει εμπόδιο σε σχέσεις, δουλειά και στην κοινωνική σου ζωή κατ'επέκταση. 

Γνωμη μου ειναι να του μιλήσεις και να κατανοήσετε τι στο διάολο συμβαίνει, τι ειναι αυτο που τον κανει να προτιμά το wow; Υπάρχει λόγος "φυγής απο την πραγματικότητα"; Η απλα επειδη το legion γαμησε και απλά δεν σώνεις απο χρόνο να δεις το content? Αρχή expansion ειναι, δειξε λίγη κατανόηση

 

. Αν θες προσφέρω ψυχολογική υποστήριξη απεξάρτισης (λολ), αμοιβή 1 fluitje  ξερω γω xD

[Zerg13]

Απο τις προσωπικές μου εμπειρίες, η κατάσταση του εθισμού στο gaming και του ολονύχτιου gaming(vampire mode) είναι μια διέξοδος/αποστροφή από το περιβάλλον, και "άλμα" στο virtual reality του gaming.

Δεν είναι ικανοποιημένος απο την κατάσταση γύρω του, και ξεσπάει εκεί.