DINKs = Double income, no kids | Αξίζει στην Ελλαδα?

[kdaras]

[pontez2]

8 ώρες πριν, haris_216 είπε

Ακόμα και αυτοί που "θέλανε να κάνουν παιδί" σηκώνει πολύ συζήτηση για το πόσο πραγματικά δικό τους ήταν το "θέλω" 

Aν υπάρχει ακόμα κόσμος, στη σημερινή κοινωνία και με τον τροπο που αυτη έχει διαμορφωθει, που ακομα επηρεάζεται απο γονείς και συγγενείς για να κάνει παιδί, να παντρευτεί κτλ, λυπάμαι αλλά ειναι πολυ προβληματικό φαινόμενο.

Αν στα 30,40 σου, επηρεάζεσαι ακομα τοσο απο γονείς, φαντάζομαι ποσο σε επηρεάζουν σε λιγοτερο σημαντικά θέματα. 

Και επειδή ζουμε σε μια δηθεν ελευθερη κοινωνία, που δηθεν ειμαστε προοδευτικοι αλλά ξέρουμε ολοι πολύ καλά πως παράλληλα ειναι και απιστευτα υποκριτική με τη θρησκεία και ολα τα θετικά αλλά και τα αρνητικά της παιζουν υπερβολικά σημαντικο ρολο σε αυτη, καλό ειναι να αρχισουμε και να κοιτάμε τον εαυτο μας στον καθρέφτη.

Εγω αν παραδέχομαι κάποιους ειναι αυτούς που ειτε επιλέγουν και αδιαφορουν απο τη πιεση, να μη κάνουν οικογένεια, ή να μη κάνουν παιδιά, η αν τη κάνουν, ειναι πληρως ανεξάρτητοι και καταφέρνουν να μεγαλώνουν σωστά τα παιδιά τους, χωρις να έχουν οι ίδιοι αποθημένα.

Το να μου κάνεις παιδί στα 45 και να θέλεις παράλληλα καριέρα, καφέδες, εξόδους και το παιδί παρατημένο στα γονικά, σορρυ αλλά ειναι αστείο. Το παιδι δε το μεγαλώνεις εσυ, ουτε το ηθελες. Εκανες αυτο που ειπε ο φιλος. 

[phanispal]

16 λεπτά πριν, pontez2 είπε

η αν τη κάνουν, ειναι πληρως ανεξάρτητοι

Στην Ελλάδα μάλλον είναι λίγοι αυτοί.

Δε λέμε για τους οικονομικά εύρωστους, που αφενός δεν είναι τόσοι πολλοί όσο οι μη, αφετέρου δεν το λες και κατόρθωμα να φτιάξει οικογένεια ο εύπορος, αν το εξετάζεις από οικονομική σκοπιά.

[mechpanos]

Θέλω να ρωτήσω όσοι σχολιάζετε μπορείτε να αναφέρετε αν έχετε παιδιά και πόσα ή όχι, για να ξέρουμε και από ποια οπτική τα βλέπετε τα πράγματα.
Εγώ από την πλευρά μου θέλω να πω ότι το συναίσθημα του να έχεις παιδί δεν περιγράφεται. Το να έχεις δυο, εμένα με έκανε να αισθανθώ ότι ολοκληρώνεται η οικογένεια - και είχα ήδη το 1ο 4.5 χρόνια όταν ήρθε το 2ο, δεν ένιωθα ότι κάτι έλειπε, αλλά όταν ήρθε η μικρή ένιωσα κάτι διαφορετικό, ένα αίσθημα πληρότητας, όπως όταν τοποθετείται σε ένα παζλ που έχεις μοχθήσει για να φτιάξεις, το τελευταίο κομμάτι.

Προτιμώ να κάνω όλες τις θυσίες του κόσμου, παρά να είχα μια ζωή με λούσα χωρίς τα παιδιά μου. 

having said that, που λένε και στο χωριό της μάνας μου την Ξυλοκέρα Ηλείας που είναι πολυτιζμένοι, αφήνω αυτό εδώ πέρα...

^^^
θεούλης    

Πιάνει το πρόβλημα ολόπλευρα...

 

Επεξ/σία 26 Σεπτεμβρίου από mechpanos

[pontez2]

To να εισαι ανεξάρτητος ειναι και επιλογή. Ναι το οικονομικό ειναι σημαντικος παράγοντας αλλά οχι στον βαθμό που πιστευει πολυς κόσμος.

Απο τη στιγμη που επιλέγεις να κάνεις οικογένεια αφενως σημαίνει οτι εισαι πληρως αφιερωμένος σε αυτή, δεν έχεις αποθημένα (το τονιζω και το επαναλμβάνω αυτο, διοτι ειναι ο βασικοτερος παράγοντας που χαλάνε οι οικογένειες) και η διασκέδαση, ξεκούραση, απολαύσεις κτλ κτλ, ειναι αμεσα συνδεδεμένες με την οικογένεια.

@mechpanos ναι έχω παιδιά και εννοείται πως την οποια μου διασκέδαση θέλω να την συνδιάζω μαζι τους. Ειναι πολύ ομορφο να βλέπεις τη πορεία ενός ανθρωπου που μεγαλώνει μαζι σου και το να ανακαλύπτεις οτι γινεται ένας καλός άνθρωπος, ένας άνθρωπος που μπορει να σταθεί στα πόδια του κτλ κτλ

Υ.Γ. Αυτο βέβαια το νιωθω εγω. Το οτι κάποιος δε το θέλει αυτο και γουστάρει να κάνει τη ζωή του, χωρις παιδιά,. υποχρεωσεις κτλ, ειναι αυτονόητο και το υποστηριζω στο 100%. Αρκει να μην επηρεάζεσαι απο οικογένεια.

Επεξ/σία 26 Σεπτεμβρίου από pontez2

[Ukforthemoment]

8 λεπτά πριν, mechpanos είπε

 

having said that, που λένε και στο χωριό της μάνας μου την Ξυλοκέρα Ηλείας που είναι πολυτιζμένοι, αφήνω αυτό εδώ πέρα...

Ξυλοκέρα;Κοίτα να δεις που θα βγούμε και συγγενείς.Ξάδερφος  πρώην δεητζής είναι απο εκει.

[zio10]

Το να βοηθήσουν οι παππούδες - γιαγιάδες, εφόσον είναι σε θέση, εγώ δεν το βλέπω κακό. Αυτό σημαίνει οικογένεια για μένα. Χαρά τους δίνει το να βοηθάνε και καλά να είμαστε να βοηθήσουμε κι εμείς για τα παιδιά των παιδιών μας. 

(διευκρινίζω ότι μιλάω για βοήθεια, όχι για μεγάλωμα που κι αυτό συμβαίνει σε περιπτώσεις που δε γίνεται αλλιώς και πάλι δεν είναι πάντα και απαραίτητα κακό). 

[phanispal]

Δεν είναι ακριβώς έτσι. Δε θα έπρεπε να μπαίνεις στη διαδικασία να δημιουργήσεις οικογένεια με το σκεπτικό ότι θα βοηθήσουν οι παππούδες. Σήμερα είναι αύριο δεν είναι.

Μια φίλη έχασε και τους δύο γονείς της μέσα σε δύο μήνες, χωρίς να έχουν ιδιαίτερα προβλήματα υγείας, ούτε ήταν και μεγάλης ηλικίας. Και από τότε έχει αγγαρέψει μια γειτόνισσα αντίστοιχης ηλικίας με των γονιών της, να το παίρνει από το σχολείο, να το πηγαίνει σε κέντρο μελέτης κ.λπ..

[Malthador]

Βρίσκω εξόχως γλαφυρό το γεγονός πως ορισμένοι από όσους δεν είστε γονείς, θεωρείτε ότι η μεγαλύτερη δυσκολία του να έχεις παιδιά είναι το οικονομικό και πως θα το διαχειριστεί κανείς.

Πιστέψτε με, είναι το μικρότερο από τα ζητήματα που θα κληθεί να αντιμετωπίσει όποιος αποφασίσει να γίνει γονιός. Και στα υπόλοιπα ζητήματα η δυσκολία αυξάνεται εκθετικά σε σχέση με την ηλικία του παιδιού. Όσο μεγαλώνουν, τόσο δυσκολεύει η πίστα. 

[Μακιαβέλλι]

6 minutes ago, zio10 said:

Το να βοηθήσουν οι παππούδες - γιαγιάδες, εφόσον είναι σε θέση, εγώ δεν το βλέπω κακό. Αυτό σημαίνει οικογένεια για μένα. Χαρά τους δίνει το να βοηθάνε και καλά να είμαστε να βοηθήσουμε κι εμείς για τα παιδιά των παιδιών μας. 

(διευκρινίζω ότι μιλάω για βοήθεια, όχι για μεγάλωμα που κι αυτό συμβαίνει σε περιπτώσεις που δε γίνεται αλλιώς και πάλι δεν είναι πάντα και απαραίτητα κακό). 

Υπάρχει το βοηθάω- τα κρατάω 3 ώρες το Σάββατο να πάνε ένα θέατρο-ποτό-βόλτα οι γονείς, υπάρχει και το τα κρατάω 2-3 ώρες τη μέρα. 

Ε το δεύτερο δεν το λες ακριβώς βοήθεια, το λες ότι τα μεγαλώνουμε μαζί.

[phanispal]

Ο οικονομικά άνετος εστιάζει σε άλλα προβλήματα.

Ο μη άνετος ξεκινάει από το οικονομικό, κάποιες φορές δε φτάνει στις επόμενες πιστες.

[Malthador]

1 minute ago, phanispal said:

Ο οικονομικά άνετος εστιάζει σε άλλα προβλήματα.

Ο μη άνετος ξεκινάει από το οικονομικό, κάποιες φορές δε φτάνει στις επόμενες πιστες.

Υπάρχουν προβλήματα που δεν τα λύνουν τα λεφτά και που θα τα αντιμετωπίσει το 99,99% των γονιών, εκτός κι αν μεγαλώνουν το παιδί τους σε γυάλα.

Δεν συζητάμε για διλήμματα του τύπου «τένις ή πιάνο» αυτά είναι αμελητέες ποσότητες. Υπάρχουν πολύ πιο πολύπλοκα ζητήματα και αφορούν πάντα τις διαπροσωπικές σχέσεις, το πως θα συμπεριφερθεί το παιδί απέναντι στα άλλα παιδιά και -το κυριότερο- πως θα του συμπεριφερθούν τα άλλα παιδιά, τα οποία ενδεχομένως να έχουν μεγαλώσει σε κοτέτσι.

[zio10]

4 λεπτά πριν, Μακιαβέλλι είπε

Υπάρχει το βοηθάω- τα κρατάω 3 ώρες το Σάββατο να πάνε ένα θέατρο-ποτό-βόλτα οι γονείς, υπάρχει και το τα κρατάω 2-3 ώρες τη μέρα. 

Ε το δεύτερο δεν το λες ακριβώς βοήθεια, το λες ότι τα μεγαλώνουμε μαζί.

Πολλά παιδιά μεγάλωσαν και σε προηγούμενες γενιές και τώρα έτσι. Δεν είναι το ιδανικό αλλά δε γίνεται κι αλλιώς σε πολλές περιπτώσεις. 

Δε μετάνιωσε κανείς όμως που έκανε παιδιά κι ας ήταν και λίγο παραπάνω στους παππούδες.

[Morosana]

45 λεπτά πριν, mechpanos είπε

Θέλω να ρωτήσω όσοι σχολιάζετε μπορείτε να αναφέρετε αν έχετε παιδιά και πόσα ή όχι, για να ξέρουμε και από ποια οπτική τα βλέπετε τα πράγματα.
Εγώ από την πλευρά μου θέλω να πω ότι το συναίσθημα του να έχεις παιδί δεν περιγράφεται. Το να έχεις δυο, εμένα με έκανε να αισθανθώ ότι ολοκληρώνεται η οικογένεια - και είχα ήδη το 1ο 4.5 χρόνια όταν ήρθε το 2ο, δεν ένιωθα ότι κάτι έλειπε, αλλά όταν ήρθε η μικρή ένιωσα κάτι διαφορετικό, ένα αίσθημα πληρότητας, όπως όταν τοποθετείται σε ένα παζλ που έχεις μοχθήσει για να φτιάξεις, το τελευταίο κομμάτι.

Προτιμώ να κάνω όλες τις θυσίες του κόσμου, παρά να είχα μια ζωή με λούσα χωρίς τα παιδιά μου. 

having said that, που λένε και στο χωριό της μάνας μου την Ξυλοκέρα Ηλείας που είναι πολυτιζμένοι, αφήνω αυτό εδώ πέρα...

^^^
θεούλης    

Πιάνει το πρόβλημα ολόπλευρα...

 

Αν στο μέλλον εξελιχθεί κάποιο από τα παιδιά μου σε τέτοιο παράσιτο 2 είναι τα σενάρια.

Το πρώτο είναι να φάει κλωτσιά απ' το σπίτι  και κλείσιμο κάνουλας πολύ πριν φτάσει τα 35, για να μη φτάσω στο δεύτερο σενάριο που ούτε αυτός θα φτάσει τα 35 γιατί θα μένω στο κελί που ήταν ο Δουρής. 

[zio10]

34 λεπτά πριν, phanispal είπε

Δεν είναι ακριβώς έτσι. Δε θα έπρεπε να μπαίνεις στη διαδικασία να δημιουργήσεις οικογένεια με το σκεπτικό ότι θα βοηθήσουν οι παππούδες. Σήμερα είναι αύριο δεν είναι.

Μια φίλη έχασε και τους δύο γονείς της μέσα σε δύο μήνες, χωρίς να έχουν ιδιαίτερα προβλήματα υγείας, ούτε ήταν και μεγάλης ηλικίας. Και από τότε έχει αγγαρέψει μια γειτόνισσα αντίστοιχης ηλικίας με των γονιών της, να το παίρνει από το σχολείο, να το πηγαίνει σε κέντρο μελέτης κ.λπ..

Εντάξει, αντίστοιχα μπορεί να απολυθείς ή να τύχει μια άλλη αναποδιά. Δεν μπορείς να τα έχεις όλα κανονισμένα, προσαρμόζεσαι στις συνθήκες που ισχύουν κάθε φορά.