Αναζήτηση στην κοινότητα

Με το Realme 12 Pro Plus 5G, η Realme επέλεξε να επαναπροσδιορίσει ορισμένα στοιχεία του προκατόχου του, προσφέροντάς μας αυτή τη φορά μία πολύ πιο ισορροπημένη, εξίσου ποιοτική, αν και κομματάκι ακριβότερη συσκευή -με την ελαφρά αύξηση της τιμής πάντως να κατατάσσει πλέον το smartphone στην κατηγορία των high-end συσκευών. Ακόμα κι έτσι ωστόσο, έχουμε να κάνουμε με μία πρόταση που προσφέρει μία εντυπωσιακή, all-around εμπειρία χρήσης, καλύπτοντας στο έπακρο τα «θέλω» του απαιτητικού χρήστη. Πάμε να τη δούμε αναλυτικότερα. Ως προς το look, η συσκευή θυμίζει έντονα το Realme 11 Pro Plus. Η πιο χτυπητή διαφορά βρίσκεται στο κυκλικό τμήμα στην πλάτη του, με τους φακούς να είναι πλέον συμμετρικά τοποθετημένοι. Κατά τα άλλα η υπόλοιπη επιφάνεια είναι καλυμμένη με vegan δέρμα, φέροντας στο μέσον της ένα διακριτό χώρισμα που παραπέμπει σε φερμουάρ. Αν και η αίσθηση που αποπνέει αυτό είναι πραγματικά premium, το πλαστικό πλαίσιο μετριάζει την όλη εμπειρία, αν και βοηθά στη διατήρηση του βάρους -οριακά- κάτω από τα 200 γραμμάρια. Τόσο η πλάτη, όσο και η οθόνη στην πρόσοψη του Realme 12 Pro Plus 5G φέρουν κυρτά άκρα, κάτι που κάνει το κράτημά του ιδιαίτερα άνετο. Σε συνδυασμό μάλιστα και με το εξαιρετικά λεπτό προφίλ του (μόλις 8,75 χιλ.) μιλάμε για μία από τις πλέον κομψές και συμπαγείς συσκευές που κυκλοφορούν στην αγορά. Αξίζει να σημειώσουμε πως το τηλέφωνο έρχεται σε κόκκινο, μπεζ και μπλε χρώμα ενώ φέρει προστασία από νερό και σκόνη βάσει IP65. Διαβάστε ολόκληρο το review

Με το Realme 12 Pro Plus 5G, η Realme επέλεξε να επαναπροσδιορίσει ορισμένα στοιχεία του προκατόχου του, προσφέροντάς μας αυτή τη φορά μία πολύ πιο ισορροπημένη, εξίσου ποιοτική, αν και κομματάκι ακριβότερη συσκευή -με την ελαφρά αύξηση της τιμής πάντως να κατατάσσει πλέον το smartphone στην κατηγορία των high-end συσκευών. Ακόμα κι έτσι ωστόσο, έχουμε να κάνουμε με μία πρόταση που προσφέρει μία εντυπωσιακή, all-around εμπειρία χρήσης, καλύπτοντας στο έπακρο τα «θέλω» του απαιτητικού χρήστη. Πάμε να τη δούμε αναλυτικότερα. Εμφάνιση – Σχεδιασμός Ως προς το look, η συσκευή θυμίζει έντονα το Realme 11 Pro Plus. Η πιο χτυπητή διαφορά βρίσκεται στο κυκλικό τμήμα στην πλάτη του, με τους φακούς να είναι πλέον συμμετρικά τοποθετημένοι. Κατά τα άλλα η υπόλοιπη επιφάνεια είναι καλυμμένη με vegan δέρμα, φέροντας στο μέσον της ένα διακριτό χώρισμα που παραπέμπει σε φερμουάρ. Αν και η αίσθηση που αποπνέει αυτό είναι πραγματικά premium, το πλαστικό πλαίσιο μετριάζει την όλη εμπειρία, αν και βοηθά στη διατήρηση του βάρους -οριακά- κάτω από τα 200 γραμμάρια. Τόσο η πλάτη, όσο και η οθόνη στην πρόσοψη του Realme 12 Pro Plus 5G φέρουν κυρτά άκρα, κάτι που κάνει το κράτημά του ιδιαίτερα άνετο. Σε συνδυασμό μάλιστα και με το εξαιρετικά λεπτό προφίλ του (μόλις 8,75 χιλ.) μιλάμε για μία από τις πλέον κομψές και συμπαγείς συσκευές που κυκλοφορούν στην αγορά. Αξίζει να σημειώσουμε πως το τηλέφωνο έρχεται σε κόκκινο, μπεζ και μπλε χρώμα ενώ φέρει προστασία από νερό και σκόνη βάσει IP65. Οθόνη & κάμερες Στην πρόσοψη όπως αναμενόταν κυριαρχεί η οθόνη των 6,7 ιντσών με τα κυρτά άκρα, όπως προείπαμε (κάτι που δεν συνηθίζεται από τα smartphones στο εύρος τιμών του του Realme 12 Pro Plus 5G). Καταλαμβάνει το 93% της συνολικής επιφάνειας, η ανάλυσή της είναι 2412 x 1080 και προσφέρει λόγο αντίθεσης 5.000.000:1, κάλυψη 100% του χώρου DCI-P3 και χρώμα 10-bit, ρυθμό δειγματοληψίας 240 Hz και ρυθμό ανανέωσης έως 120 Hz. Ο τελευταίος προσαρμόζεται βάσει τριών ρυθμίσεων: standard για 60 Hz σταθερά, auto select για αυτόματη προσαρμογή ανάλογα με την εφαρμογή, high για 120 Hz σταθερά με ελάχιστες εξαιρέσεις. Αν τα παραπάνω σας φαίνονται γνώριμα… είναι. Η οθόνη του Realme 12 Pro Plus 5G είναι η ίδια OLED με εκείνη του προκατόχου του με τις επιδόσεις της να παραμένουν ικανοποιητικές έναν χρόνο αργότερα. Προστατεύεται μάλιστα από γυαλί (χωρίς όμως να ξέρουμε τον κατασκευαστή του), φέρει πιστοποίηση χαμηλών εκπομπών μπλε ακτινοβολίας από την TUV Rheinland ενώ είναι εξοπλισμένη και με σαρωτή δακτυλικού αποτυπώματος ο οποίος δουλεύει αρκετά καλά, ίσως καλύτερα και από πιο ακριβές προτάσεις. Στις κάμερες τώρα, ο «κράχτης» του Realme 11 Pro Plus, η κύρια κάμερα των 200 MP αποτελεί παρελθόν, χωρίς όμως αυτό να αποτελεί απαραίτητα αρνητική εξέλιξη. Η Realme επέλεξε να προικίσει τη συσκευή με ένα πιο ισορροπημένο σύστημα το οποίο είναι σε θέση να χαρίσει, όπως διαπιστώσαμε κι οι ίδιοι, σπουδαία αποτελέσματα. Έτσι, το Realme 12 Pro Plus 5G έρχεται με κύρια κάμερα 64 MP (f/2,8, φακό τεσσάρων στοιχείων 16-71 χιλ., αισθητήρα 1/2 ιντσών, OIS), περισκοπικό τηλεφακό Sony IMX890 50 MP (f/1,8, φακό έξι στοιχείων, OIS) και υπερευρυγώνια κάμερα 8 MP (f/2,2, φακό πέντε στοιχείων, FOV 112ο). Ο συνδυασμός αυτός τα καταφέρνει περίφημα μέρα και νύχτα, χαρίζοντας λήψεις με εντυπωσιακή λεπτομέρεια και ελάχιστο θόρυβο. Τα χρώματα είναι σε ρεαλιστικούς τόνους με την AI να βάζει μεν το χεράκι της αλλά δίχως να αλλοιώνει τις λήψεις. Σε περίπτωση που θελήσετε να zoomάρετε, την καλύτερη δουλειά την κάνει ο τηλεφακός με το 3x zoom: οι φωτογραφίες σας θα παραμείνουν πεντακάθαρες, ακόμα κι όταν ο φωτισμός δεν είναι και ο καλύτερος δυνατός. Αν και μπορείτε να ανέβετε σε υψηλότερα επίπεδα εστίασης, το συγκεκριμένο (3x) είναι μάλλον αυτό που θα σας δώσει τις καλύτερες εικόνες. Ο τηλεφακός του Realme 12 Pro Plus 5G μας άφησε πολύ καλές εντυπώσεις (όχι κι άδικα αφού στην κατηγορία του, δύσκολα θα βρει κανείς καλύτερο) και στα πορτρέτα, αν και εδώ απαιτείται φωτισμός άνω του μετρίου. Στα των βίντεο προσφέρονται αρκετές επιλογές έως και 4K/60fps, ενώ υπάρχει και ultra-steady λειτουργία 1080p/60fps. Η ποιότητα είναι κανονική για την κατηγορίαχ, χωρίς εκπλήξεις. Αναφορικά με την κάμερα πρόσοψης, είναι μία Sony 32 MP (f/2,4, φακός πέντε στοιχείων, FOV 90ο) που στέκεται στο ύψος της. Λειτουργίες – Επιδόσεις Στο εσωτερικό του Realme 12 Pro Plus 5G έχουμε καινούριο επεξεργαστή και συγκεκριμένα τον οκταπύρηνο Snapdragon 7s Gen 2 στα 4 nm. Οι επιδόσεις του είναι σαφώς ανώτερες από τον Mediatek Dimensity 7050 του Realme 11 Pro Plus και ως εκ τούτου η απαραίτητη αναβάθμιση έχει γίνει. Πλαισιώνεται δε από 8 ή 12 GB RAM και χωρητικότητα 128 ή 256 GB (κάποιες αγορές θα πάρουν και εκδόσεις με 512 GB). Η Realme δεν αναφέρει τον τύπο της τελευταίας όμως με βάση τις ταχύτητές της, δεν πρόκειται για UFS 4.0 -και πάλι όμως δεν πρόκειται να σας δημιουργήσει προβλήματα. Η συσκευή «φοράει» Android 14 το οποίο συμπληρώνει το Realme UI 5.0. Τα δύο τους προσφέρουν μία απόλυτα ομαλή και σβέλτη εμπειρία χρήσης, με αρκετό bloatware το οποίο μπορείτε όμως να αφαιρέσετε πανεύκολα. Ακόμα όμως και με την παρουσία του, το smartphone παραμένει ταχύτατο ακόμα κι όταν είχαμε ανοίξει πρακτικά κάθε app που είχαμε στο μεταξύ εγκαταστήσει σε αυτό. Σε ό,τι έχει να κάνει με το gaming, δοκιμάσαμε διάφορους τίτλους με τα settings στη μέση (από PUBG Mobile και League of Legends: Wild Rift, μέχρι Genshin Impact και Dead Cells) και σε αρκετές περιπτώσεις τα fps παρέμειναν σταθερά γύρω στα 60. Ο ήχος από την άλλη ήταν ικανοποιητικός, με τη συσκευή να διαθέτει στερεοφωνικά ηχεία με υποστήριξη Dolby Atmos. Εδώ αξίζει να σημειώσουμε πως στα του streaming, αν και υπάρχει υποστήριξη HDR10+, αυτή αφορά συγκεκριμένες εφαρμογές μόνο. Ενώ για παράδειγμα στο YouTube παίζει κανονικά, δεν ισχύει το ίδιο και στο Netflix, οπότε έχετε το υπ’ όψιν σας. Η μπαταρία του Realme 12 Pro Plus 5G είναι της τάξης των 5000 mAh, προσφέροντας καλή αυτονομία που μεταφράζεται σε περίπου 14 ώρες browsing και 18 streaming μέσω YouTube. Σε ό,τι έχει να κάνει με τη φόρτιση, θα βολευτείτε με 67W SUPERVOOC (αντί για τα 100 W του Realme 11 Pro Plus), κάτι που σημαίνει ότι το 0-100% ολοκληρώνεται σε σχεδόν 45 λεπτά. Απαραίτητη επισήμανση, ότι η Realme αποτελεί ένας από τους λίγους κατασκευαστές που περιλαμβάνουν το γρήγορο φορτιστή στη συσκευασία, κάτι που ισχύει και σ' αυτή την περίπτωση. Συμπέρασμα Η περίπτωση του Realme 12 Pro Plus 5G έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Αν και σε ορισμένους τομείς εμφανίζεται κατώτερο του προκατόχου του, στην πραγματικότητα πρόκειται για μία πιο ισορροπημένη και ολοκληρωμένη πρόταση που αποδίδει εξαιρετικά, όποιες κι αν είναι οι προτεραιότητες του χρήστη -φωτογραφία, social sharing, gaming, streaming κ.α. Με εντυπωσιακή αισθητική, άρτια χαρακτηριστικά και μία ευχάριστη εμπειρία χρήσης, το Realme 12 Pro Plus 5G θέτει σοβαρή υποψηφιότητα για όσους σκέφτονται την αγορά μίας συσκευής στα χαμηλά στρώματα της high-end κατηγορίας. Το κόστος της συσκευής έχει οριστεί στα 569€ για το μοντέλο με 12GB μνήμη και 512GB αποθηκευτικό χώρο ενώ την ίδια στιγμή η Realme διαθέτει στην αγορά και την «απλή» έκδοση με λίγο μειωμένα τεχνικά χαρακτηριστικά, αλλά και αντίστοιχα μειωμένη τιμή στα 469€.

Συνεχίζοντας την στρατηγική συνεργασία με την Leica, η Xiaomi ενσωματώνει ένα εντυπωσιακό σύστημα κάμερας στη ναυαρχίδα της, η οποία στοχεύει να ανταγωνιστεί επί ίσοις όροις τις κραταιές δυνάμεις της κατηγορίας. Έχοντας χρησιμοποιήσει το smartphone για ένα διάστημα, μεταφέρουμε την εμπειρία μας. Στον τομέα του σχεδιασμού, δεν έχουν γίνει δραματικές αλλαγές συγκριτικά με το περυσινό μοντέλο. Η πλάτη είναι επενδυμένη με οικολογικό δέρμα μαύρου ή άσπρου χρώματος, έχοντας το λογότυπο της Xiaomi κάθετα στην κάτω αριστερή γωνία, ενώ το 1/3 της συσκευής καταλαμβάνεται από το τεράστιο κομμάτι της κάμερας που βρίσκεται ψηλά. Είναι μια στρογγυλή βάση που περιλαμβάνει τέσσερις φακούς και φλας, με το λογότυπο της Leica στο κέντρο. Με μια ματιά (και αρκετή φαντασία), θυμίζει την όψη μιας κλασικής κάμερας Leica η οποία διαθέτει παρόμοια χρώματα και διάταξη στη μέση της, με το ασημένιο σώμα να εκτείνεται επάνω και κάτω. Προφανώς, δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο εδώ, όμως σίγουρα ο σχεδιασμός είναι κομψός δεδομένου του πρώτου σοκ που προκαλεί η τεράστια κάμερα. Σε διαστάσεις, κινείται σε αναμενόμενα υψηλά νούμερα, φτάνοντας τα 16.14x7.53x0.92cm με βάρος 224 γραμμάρια. Ενισχύεται με προστασία IP68 για νερό και σκόνη, ενώ το πλαίσιο αλουμινίου υπόσχεται αντοχή. Η οθόνη, που θα δούμε αναλυτικά αργότερα, διαθέτει γυαλί “Xiaomi Shield Glass” που φαίνεται ποιοτικό μεν, όμως δεν δοκιμάσαμε τις αντοχές του. Σε κάθε περίπτωση, η ποιότητα κατασκευής σε κάθε επίπεδο είναι υψηλή και αρμόζουσα μιας τέτοιας συσκευής. Διαβάστε ολόκληρο το review

Πριν λίγα χρόνια, η Xiaomi μπήκε στην κατηγορία των flagships για τα καλά και με το Xiaomi 14 Ultra υπενθυμίζει πού στοχεύει. Συνεχίζοντας την στρατηγική συνεργασία με την Leica, η Xiaomi ενσωματώνει ένα εντυπωσιακό σύστημα κάμερας στη ναυαρχίδα της, η οποία στοχεύει να ανταγωνιστεί επί ίσοις όροις τις κραταιές δυνάμεις της κατηγορίας. Έχοντας χρησιμοποιήσει το smartphone για ένα διάστημα, μεταφέρουμε την εμπειρία μας. Σχεδιασμός – Οθόνη Στον τομέα του σχεδιασμού, δεν έχουν γίνει δραματικές αλλαγές συγκριτικά με το περυσινό μοντέλο. Η πλάτη είναι επενδυμένη με οικολογικό δέρμα μαύρου ή άσπρου χρώματος, έχοντας το λογότυπο της Xiaomi κάθετα στην κάτω αριστερή γωνία, ενώ το 1/3 της συσκευής καταλαμβάνεται από το τεράστιο κομμάτι της κάμερας που βρίσκεται ψηλά. Είναι μια στρογγυλή βάση που περιλαμβάνει τέσσερις φακούς και φλας, με το λογότυπο της Leica στο κέντρο. Με μια ματιά (και αρκετή φαντασία), θυμίζει την όψη μιας κλασικής κάμερας Leica η οποία διαθέτει παρόμοια χρώματα και διάταξη στη μέση της, με το ασημένιο σώμα να εκτείνεται επάνω και κάτω. Προφανώς, δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο εδώ, όμως σίγουρα ο σχεδιασμός είναι κομψός δεδομένου του πρώτου σοκ που προκαλεί η τεράστια κάμερα. Σε διαστάσεις, κινείται σε αναμενόμενα υψηλά νούμερα, φτάνοντας τα 16.14x7.53x0.92cm με βάρος 224 γραμμάρια. Ενισχύεται με προστασία IP68 για νερό και σκόνη, ενώ το πλαίσιο αλουμινίου υπόσχεται αντοχή. Η οθόνη, που θα δούμε αναλυτικά αργότερα, διαθέτει γυαλί “Xiaomi Shield Glass” που φαίνεται ποιοτικό μεν, όμως δεν δοκιμάσαμε τις αντοχές του. Σε κάθε περίπτωση, η ποιότητα κατασκευής σε κάθε επίπεδο είναι υψηλή και αρμόζουσα μιας τέτοιας συσκευής. Στην δεξιά πλευρά θα βρούμε το πλήκτρο ρύθμισης έντασης και ενεργοποίησης, με την θύρα για κάρτα SIM να βρίσκεται στην κάτω πλευρά μαζί με τη θύρα USB-C. Ο αναγνώστης δακτυλικού αποτυπώματος βρίσκεται πίσω από την οθόνη, όχι ιδιαίτερα χαμηλά, οπότε το ξεκλείδωμα με ένα χέρι είναι εφικτό παρά το μέγεθος της συσκευής. Βέβαια, υποστηρίζει και face unlock, για ακόμη ευκολότερο ξεκλείδωμα. Περνώντας στην οθόνη, βλέπουμε ένα πάνελ 6.73” τύπου LTPO AMOLED, με ανάλυση WQHD+ (3200x1440), δυναμικό ρυθμό ανανέωσης 1Hz-120Hz και μέγιστη φωτεινότητα στα 3000nits (περίπου 1000nits σε κανονική λειτουργία). Η Xiaomi συνεχίζει να επιλέγει ελαφρώς κυρτές πλευρές για την οθόνη, όχι μόνο στα πλάγια αλλά και κατακόρυφα, κάτι που σπάνια εντοπίζεται αλλού. Στο χέρι, η συσκευή κάθεται τέλεια παρά το μέγεθός της, καθώς και το πλαίσιο αλουμινίου έχει κυρτότητα που συνεχίζει έως την πλάτη, οπότε δεν υπάρχουν γωνίες που κάνουν άβολο το κράτημα μετά από ώρα. Το μοναδικό δύσκολο, όπως σε κάθε συσκευή τέτοιου μεγέθους, είναι η χρήση με ένα χέρι. Παρακολουθώντας περιεχόμενο σε HDR10+ (υποστηρίζει και Dolby Vision), η οθόνη δείχνει την ποιότητά της, έχοντας εξαιρετική απόδοση χρώματος και φωτεινότητα, αλλά και πραγματικά μαύρα χάρη στο πάνελ. Ο χρήστης έχει την δυνατότητα να προσαρμόσει την οθόνη περαιτέρω, μέσω έτοιμων color modes ή προσαρμόζοντας τις τιμές RGB, κάτι που δεν συναντάμε συχνά. Η οθόνη επίσης προσφέρει δυνατότητα always-on και διάφορα οπτικά στυλ, οπότε σε επίπεδο λειτουργιών, δεν υπολείπεται οποιασδήποτε άλλης ναυαρχίδας. Κάτω από έντονη ηλιοφάνεια, η οθόνη παρέμεινε εύκολη στην ανάγνωση ακόμη και με γυαλιά, με την αυτόματη ρύθμιση φωτεινότητας. Τα 3000nits που αναφέρονται, δεν θα τα δει κανείς πρακτικά στην καθημερινότητά του, καθώς αφορούν περιεχόμενο HDR κι όχι απλή χρήση, όμως ακόμη και στα 1000nits η οθόνη ήταν ευανάγνωστη. Σημειώνουμε πως η συσκευή διαθέτει στερεοφωνικά ηχεία (ένα κάτω συν το μεγάφωνο επάνω) με υψηλή ένταση, οπότε ακουμπώντας το κινητό και παρακολουθώντας ταινίες η εμπειρία ήταν άψογη – το ίδιο ισχύει και για παιχνίδια. Επιδόσεις – Μπαταρία Οι διαθέσιμες εκδόσεις του Xiaomi 14 Ultra δεν είναι πολλές, οπότε η εμπειρία για κάθε χρήστη θα είναι λίγο-πολύ ίδια. Έρχεται με Qualcomm Snapdragon 8 Gen 3 (1x Cortex-X4 @ 3.3GHz, 3x Cortex-A720 @ 3.2GHz, 2x Cortex-A720 @ 3.0 GHz, 2x Cortex-A520 @ 2.3 GHz, GPU: Adreno 750). Κάθε μοντέλο έρχεται με 16GB LPDDR5X RAM και 512GB UFS 4.0 ROM, με την κινεζική αγορά να διαθέτει περισσότερες επιλογές, όμως τουλάχιστον οι διεθνείς αγορές (όπως η δική μας) λαμβάνει την έκδοση με 16GB RAM αντί για 12GB. Πέραν αυτών, το Xiaomi 14 Ultra διατίθεται σε λευκό ή μαύρο χρώμα, με λευκό οικολογικό δέρμα και ασημένιο πλαίσιο ή μαύρο οικολογικό δέρμα και μαύρο πλαίσιο, αντίστοιχα. Πρώτα, τα benchmarks. Ο Snapdragon 8 Gen 3 έφερε σκορ 6852 (Multi-Core) και 2214 (Single-Core) στο Geekbench 6, καταλαμβάνοντας θέση στην πρώτη τριάδα και στην κορυφή, αντίστοιχα. Φυσικά, οι διαφορές από τον υπόλοιπο ανταγωνισμό είναι ουσιαστικά μηδαμινές, με μονάχα λίγες μονάδες να διαχωρίζουν τα κινητά. Όχι πως σημειώνεται ως αρνητικό για το Xiaomi 14 Ultra, απλά τονίζουμε την ομοιογένεια που προκύπτει στις ναυαρχίδες, αφού οι περισσότερες ενσωματώνουν το κορυφαίο SoC της Qualcomm. Ουδεμία έκπληξη προκαλεί, επομένως, το γεγονός πως και στην πραγματικότητα δεν εντοπίζονται αποκλίσεις από το αναμενόμενο. Το Xiaomi 14 Ultra διαχειρίζεται με χαρακτηριστική άνεση την απλή καθημερινότητά μας, περιλαμβάνοντας multi-tasking και πολλαπλά παράθυρα στο παρασκήνιο, από Slack και Outlook/Gmail μέχρι social, OneDrive και συναφείς εφαρμογές. Το multi-tasking κύλισε νεράκι, ακόμη και με παιχνίδι ανοιχτό στο παρασκήνιο, κάνοντας την εμπειρία αναμενόμενα άψογη. Σε παιχνίδια, δοκιμάσαμε τα Genshin Impact, Call of Duty Warzone Mobile, PUBG Mobile, Mortal Kombat και άλλα. Οι επιλογές σε παιχνίδια με υποστήριξη για 120Hz ήταν λίγες, οπότε το μεγαλύτερο μέρος των δοκιμών το περάσαμε στα 60Hz/fps. Παιχνίδια με υψηλές απαιτήσεις, όπως το Genshin Impact, τα πήγαν περίφημα και σταθερά στα 60fps στις υψηλότερες ρυθμίσεις γραφικών, με λιγότερο απαιτητικά παιχνίδια να κρατούν τον πήχη στα ίδια επίπεδα. Ίσως το πιο αξιοσημείωτο εδώ, είναι η διαχείριση θερμότητας. Η Xiaomi αναφέρει την ύπαρξη μεγαλύτερου θαλάμου ατμού στη συσκευή, κάτι που παρατηρήσαμε εμμέσως από την θερμοκρασία που παρέμενε σε διαχειρίσιμα επίπεδα μετά από μια ώρα συνεχούς παιχνιδιού π.χ. με Genshin Impact. Το κινητό ζεσταινόταν, αλλά σε καμία περίπτωση δεν γινόταν καν ενοχλητικό στο άγγιγμα. Ένα σημείο όπου ο προκάτοχός του υπέφερε συγκριτικά με τον ανταγωνισμό, είναι η αυτονομία. Περιληπτικά, το Xiaomi 13 Ultra οριακά έβγαζε μία ημέρα χρήσης, μάλιστα όχι ιδιαίτερα έντονης. Στο Xiaomi 14 Ultra βρίσκουμε μπαταρία 5000mAh, ίδιας χωρητικότητας με του προηγούμενου μοντέλου, όμως ένας συνδυασμός λογισμικού και SoC καταφέρνει να αποδώσει μεγαλύτερη αυτονομία στη φετινή συσκευή. Πλέον, κάνοντας την συνηθισμένη χρήση στη συσκευή μας, καταφέραμε να φτάνουμε στην ώρα του ύπνου με απόθεμα 20%-25%. Είναι αναβάθμιση μεν, παραμένει πίσω από τον ανταγωνισμό δε, καθώς σε καθαρό χρόνο χρήσης (screen time) είχαμε 3-4 ώρες την ημέρα. Σε αυτό που υπερτερεί του ανταγωνισμού, είναι η φόρτιση. Αφενός διαθέτει ταχεία φόρτιση 90W, αφετέρου ο συμβατός φορτιστής περιλαμβάνεται στο πακέτο, όταν άλλοι οριακά περιλαμβάνουν ένα… καλώδιο. Με τον φορτιστή αυτόν, η μπαταρία κάνει το 0%-100% σε περίπου 35 λεπτά οπότε τουλάχιστον αν υπάρχει πρίζα κοντά (π.χ. στη δουλειά, πριν το σχόλασμα), ο αντίκτυπος της χαμηλής αυτονομίας κάπως ισοσταθμίζεται. Το Xiaomi 14 Ultra κατέχει μια πρωτιά: είναι η πρώτη συσκευή με HyperOS. Το νέο λειτουργικό της Xiaomi αντικαθιστά το MIUI, παραμένει όμως βασισμένο σε Android 14. Για όσους έχουν τριβή με το MIUI, οι διαφορές δεν θα είναι κοσμογονικές – σε θεμελιώδες επίπεδο, δεν αλλάζει κάτι (π.χ. σε λειτουργίες ή χειρισμό). Αυτό που κυρίως αλλάζει είναι η απόδοση, με το νέο λειτουργικό να φαίνεται σταθερότερο και ταχύτερο, καθώς προβλήματα που συχνά-πυκνά αντιμετωπίζαμε σε προηγούμενες συσκευές δεν εμφανίστηκαν εδώ. Και στο HyperOS, η Xiaomi επενδύει στη διπλή διαχείριση ειδοποιήσεων/συντομεύσεων. Σύροντας το δάχτυλο από πάνω προς τα κάτω, ξεκινώντας από την αριστερή πλευρά έρχονται οι ειδοποιήσεις κι από την δεξιά οι συντομεύσεις. Για όσους έχουν συνηθίσει σε άλλες παραλλαγές του Android, η διαφορά είναι μεγάλη κι ίσως ενοχλητική. Για όσους προέρχονται από iPhone ή πρόσφατες συσκευές Xiaomi, δεν θα φανεί ξένο. Η Xiaomi υπόσχεται τέσσερις αναβαθμίσεις Android και πενταετή υποστήριξη μέσω ενημερώσεων ασφαλείας, ένα πολύ θετικό βήμα όμως πίσω από τον ανταγωνισμό. Αυτό που δεν είδαμε στο HyperOS είναι μια μεγάλη ενσωμάτωση AI χαρακτηριστικών, στα πρότυπα του άμεσου αντιπάλου του μοντέλου, του Galaxy S24 Ultra, κάτι που κάνει τη διαφορά στο λογισμικό. Θεωρητικά βέβαια μπορεί η Xiaomi να καλύψει αυτό το κενό με κάποια μελοντική αναβάθμιση του HyperOS παρουσιάζοντας AI λειτουργίες χρήσιμες στον τελικό χρήστη όπως κάποια σύνοψη μεγάλων κειμένων, χρήσιμων εργαλείων στην επεξεργασία φωτογραφιών και άλλα. Για την ώρα πάντως, ένα τέτοιο ενδεχόμενο δεν υπάρχει ούτε σε επίπεδο φημολογίας. Κάμερα Πάμε στην κάμερα, το νούμερο ένα σημείο αναφοράς της συσκευής. Χρησιμοποιεί μια τετράδα καμερών με αισθητήρες 50MP έκαστη, όμως η βασική διαθέτει αισθητήρα Sony LYT-900 και μέγεθος 1”. Ο υπερευρυγώνιος φακός διαθέτει αισθητήρα Sony IMX858 κι ύστερα, περιλαμβάνονται δύο τηλεφακοί με οπτικό zoom 3.2x και 5x αντίστοιχα. Ο βασικός φακός διαθέτει μεταβαλλόμενο διάφραγμα, από f/1.63 σε f/2.0, f/2.80 και f/4.0, όπως και οπτική σταθεροποίηση. Ξεκινώντας με τη βασική κάμερα, οι φωτογραφίες βγαίνουν επαρκώς φωτεινές χωρίς να χαλάει η φυσικότητα των χρωμάτων ή των σκοτεινών σημείων, σε μια ηλιόλουστη ημέρα. Φωτογραφίζοντας σε πάρκο, στον δρόμο και μέσα στο σπίτι ή στο μπαλκόνι, τα αποτελέσματα ήταν σταθερά εντυπωσιακά και τονίζουμε το «φυσικά». Το μεταβαλλόμενο διάφραγμα, σε συνδυασμό με τις υπόλοιπες δυνατότητες της κάμερας, μπορούν να προσφέρουν εξαιρετικό εφέ bokeh. Οι δύο τηλεφακοί βοηθούν, διαχωρίζοντας πολύ καλά το θέμα από το παρασκήνιο και το θόλωμα, οπότε όποιος έχει γνώσεις φωτογραφίας ή όρεξη να πειραματιστεί, σίγουρα θα αποκτήσει φοβερά αποτελέσματα. Ειδικά στα πορτρέτα, το σύνολο των δυνατοτήτων συνδυάζεται και το αποτέλεσμα είναι φανταστικό, εφάμιλλο μιας καλής mirrorless ή DSLR. Τα πρόσωπα κρατούν αναλλοίωτη την λεπτομέρεια ακόμη και στο δέρμα, ενώ οι άκρες παραμένουν διακριτές, με εξαίρεση δύσκολες περιπτώσεις όπου οι άκρες των μαλλιών ίσως χαθούν στο παρασκήνιο – όλα αυτά σε κοντινότερη ανάλυση. Κάνοντας zoom στο 3.2x, τα αποτελέσματα παραμένουν στο υψηλότερο επίπεδο και δεν παρατηρούμε κάποια αισθητή διαφορά σε χρώματα, ποιότητα ή θόρυβο μεταξύ μιας απλής φωτογραφίας και μίας τραβηγμένης σε 3.2x. Στο 5x, τα αποτελέσματα παραμένουν λίγο-πολύ ίδια, πάντοτε μιλώντας για την απόδοση σε 50MP σε όλα τα παραπάνω σενάρια. Στο 10x zoom, ψηφιακό πλέον, οι διαφορές είναι εμφανείς και κυρίως αφορούν θόρυβο, αλλά και εντονότερη αντίθεση. Δεν είναι άσχημα, ειδικά δεδομένου του επιπέδου μεγέθυνσης, οπότε συνολικά σε συνθήκες ημέρας ή καλού φωτισμού δεν υπάρχει οποιοδήποτε παράπονο από την κάμερα. Σε πορτρέτα, μακροφωτογραφία, zoom ή απλή χρήση του 1x, η απόδοση είναι η κορυφαία που έχουμε δει φέτος και δύσκολα θα εκθρονιστεί στο μέλλον. Η νυχτερινή λήψη παράγει εφάμιλλης ποιότητας αποτελέσματα, διατηρώντας την λεπτομέρεια στις πηγές φωτός, διαχωρίζοντας σωστά τα χρώματα και εμφανίζοντας λεπτομέρειες μέσα σε σκοτεινά σημεία χωρίς παραφωνίες που προκύπτουν από υπερβολική επεξεργασία. Οι σκιές εμφανίζονται λίγο φωτεινότερες από όσο θα μας άρεσε, όμως όχι αισθητικά άσχημες – παραμένει ξεκάθαρο πως είναι νυχτερινές φωτογραφίες και δεν γίνεται προσπάθεια μετατροπής της νύχτας σε μέρα, όπως βλέπουμε ορισμένες φορές. Τα ίδια ισχύουν και για τους δύο τηλεφακούς, που παράγουν αξιέπαινα αποτελέσματα, με εξαίρεση ίσως τον φακό 5x που βγάζει λίγο πιο μουντές φωτογραφίες. Περνώντας στον υπερευρυγώνιο φακό, η απόδοση δεν είναι ίδια με της βασικής κάμερας, όπως ήταν αναμενόμενο. Αξιοσημείωτο πως φτάνει έως 0.5x αντί για 0.6x που συνήθως βλέπουμε. Η απόδοση είναι ποιοτική, οριακά χαμηλότερη από ότι στις υπόλοιπες κάμερες κι αυτό οφείλεται κυρίως στον θόρυβο που ευκολότερα εμφανίζεται εδώ. Παρόλα αυτά, χρώματα, λεπτομέρεια και αντίθεση είναι πολύ κοντά στην βασική κάμερα αν όχι ίδια σε ορισμένες περιπτώσεις. Σε νυχτερινές λήψεις, τα αποτελέσματα είναι παραπάνω από ικανοποιητικά με μια ματιά, αλλά σε κοντινή ανάλυση εμφανίζονται ατέλειες στην λεπτομέρεια. Στα βίντεο, οι κάμερες προσφέρουν πάλι ποιοτικά αποτελέσματα, καταγράφοντας σε 4K60 ανεξαιρέτως (ακόμη και η μπροστινή το καταφέρνει). Η οπτική σταθεροποίηση και το εύρος χρώματος είναι αξιοσημείωτα εδώ, καθώς από την βασική έως την υπερευρυγώνια και τους τηλεφακούς, οι κάμερες προσφέρουν πρακτικά ίδια εμπειρία λήψης, χρώματα αν και θα καταλάβετε την εναλλαγή των καμερών στο zoom. Περπατώντας και καταγράφοντας, ακόμη και με τον υπερευρυγώνιο φακό, το αποτέλεσμα είναι σταθερό και αισθητικά όμορφο. Σε νυχτερινές λήψεις, το μοναδικό που δεν ικανοποιεί τόσο συγκριτικά με όλα όσα προσφέρονται, είναι η απόδοση της υπερευρυγώνιας κάμερας – κυρίως διότι τα χρώματα είναι πιο μουντά και ο θόρυβος εμφανίζεται συχνά. Τέλος, η μπροστινή κάμερα των 32MP είναι εμφανώς πιο απλή συγκριτικά με τις υπόλοιπες, όμως ποιοτικά ικανοποιητική. Οι λεπτομέρειες διατηρούνται, το δέρμα δεν ωραιοποιείται σε αφύσικο βαθμό και τα καταφέρνει καλά σε μέτριο φωτισμό εντός σπιτιού. Δεν θα εντυπωσιάσει, ούτε θα αφήσει κάποιον με παράπονο, αυτό είναι το μόνο βέβαιο. Να μιλήσουμε λίγο και για το Photography Kit, το οποίο περιλαμβάνεται άνευ επιπλέον κόστους για τις προπαραγγελίες, χωρίς να έχουμε ενημέρωση αν στη συνέχεια θα πωλείται ξεχωριστά. Πρόκειται για εξέλιξη του kit που είδαμε και στο προηγούμενο μοντέλο, το οποίο πρακτικά μετατρέπει το Xiaomi 14 Ultra σε φωτογραφική μηχανή. Το kit αποτελείται από μια λαβή (με ενσωματωμένη μπαταρία 1500mAh) με πλήκτρα κλείστρου, διαφράγματος και zoom, μια επιπλέον θήκη για το κινητό και δύο χρωματιστά μεταλλικά δαχτυλίδια (προσαρμογέας φίλτρου 67mm) για τον φακό που αλλάζουν την όψη της συσκευής. Η λαβή συνδέεται μέσω USB-C με το κινητό, δίνοντάς του την όψη μιας mirrorless κάμερας και παράλληλα, φορτίζοντάς το. Μπορεί η χωρητικότητα να μην είναι τεράστια, όμως με τη λαβή ενσωματωμένη, ουσιαστικά χρησιμοποιούσαμε το κινητό για φωτογραφίες επί αρκετή ώρα δίχως να έχει πραγματικό αντίκτυπο στην μπαταρία, αφού αναπληρωνόταν. Εν ολίγοις, όποιος σκοπεύει να ασχοληθεί πολύ με φωτογραφίσεις, το kit βολεύει στο κομμάτι της αυτονομίας. Φυσικά, βολεύει και στο κομμάτι της άνεσης. Τα φυσικά πλήκτρα κάνουν την εμπειρία λίγο-πολύ ίδια με μιας παραδοσιακής κάμερας, ενώ η σύνδεση μέσω USB-C μηδενίζει τον χρόνο απόκρισης, ο οποίος ήταν λίγο μεγαλύτερος στην περυσινή εκδοχή λόγω σύνδεσης μέσω Bluetooth. Στο χέρι, η λαβή προσθέτει σημαντικό βάρος σε ένα ήδη βαρύ κι ογκώδες κινητό, όμως διευκολύνει τόσο πολύ στο κράτημα που δεν αποτελεί πρόβλημα. Εξάλλου, δεν θα βρίσκεται μόνιμα συνδεδεμένη στο κινητό. Η θήκη που περιλαμβάνεται δίνει όψη δέρματος στην πλάτη του Xiaomi 14 Ultra κι εναρμονίζεται με τη λαβή, οπότε το αποτέλεσμα θυμίζει ακόμη περισσότερο μια φωτογραφική μηχανή της Leica. Τα χρωματιστά δαχτυλίδια είναι όμορφα, αν και προτιμήσαμε το ασημένιο αντί του μπρούτζινου χρώματος, καθώς έδενε καλύτερα με το κινητό για τα δικά μας γούστα. Το μοναδικό παράπονο εδώ είναι πως η κάμερα ήδη εξέχει αρκετά, οπότε τα δαχτυλίδια ακουμπούν π.χ. στο τραπέζι όταν ακουμπάμε το κινητό, οπότε εύκολα μπορούν να γρατζουνιστούν. Συμπέρασμα Το Xiaomi 14 Ultra είναι μια φανταστικών δυνατοτήτων κάμερα, που συνοδεύεται από ένα ικανότατο smartphone. Δεν είναι υπερβολή να κλείσουμε έτσι, αφού πέραν της ομολογουμένως ασυναγώνιστης φωτογραφικής μηχανής που ενσωματώνει, το Xiaomi 14 Ultra ακολουθεί λίγο-πολύ το περυσινό μοντέλο σε σχεδιασμό και δυνατότητες, απλώς αναβαθμίζοντας τα εξαρτήματα. Για άτομα που θέλουν το κάτι παραπάνω σε κάμερα, αλλά κι ένα smartphone που δεν θα ζοριστεί πουθενά αλλού, το Xiaomi 14 Ultra είναι η δελεαστικότερη πρόταση της αγοράς. Ο πιο ουσιαστικός ανταγωνισμός είναι ο εαυτός του, δηλαδή η υψηλή τιμή (1499€) που το τοποθετεί σε μια «μοναχική» λίστα στην κορυφή. Πέραν αυτού, το μεγαλύτερο παράπονό μας έχει να κάνει με την αυτονομία, για την οποία σίγουρα δεν θα γραφτούν ύμνοι όπως αναμφίβολα θα συμβεί για την κάμερα.

Ενδεχομένως κάποιοι να υποστηρίξουν πως δεν υπήρχε ανάγκη για κάτι τόσο διαφορετικό (όταν μάλιστα έχουμε ήδη τα in-ear, half in-ear και over-ear), όμως στην πραγματικότητα μία έξτρα επιλογή με την ονομασία open-ear, και μάλιστα όταν είναι τόσο ποιοτική, δεν πρόκειται να βλάψει κανέναν. Τουναντίον μάλιστα, τα FreeClip αποτελούν μία ενδιαφέρουσα τεχνικά πρόταση που τυγχάνει να είναι και μία από τις πιο κομψές που υπάρχουν στην αγορά. Πάμε να τα δούμε. Το design των FreeClip είναι εκείνο που μαγνητίζει το ενδιαφέρον. Εν αντιθέσει με ό,τι έχουμε δει ως τώρα, τα εν λόγω ακουστικά θυμίζουν κλιπ -εξ ου και η ονομασία τους. Αποτελούνται από τρία τμήματα: το Acoustic Ball που είναι και το ακουστικό, το Comfort Bean που εφαρμόζει την πίσω πλευρά του αφτιού και το C bridge που τα ενώνει. Στην πράξη τοποθετούνται πανεύκολα με το C bridge να έχει οριζόντιο προσανατολισμό. Σημειώστε ότι κλιπ με την έννοια του… κλιπ (όπως π.χ. θα ίσχυε σε ένα σκουλαρίκι) δεν υπάρχει πουθενά. Αν και ο σχεδιασμός παραπέμπει σε κάτι τέτοιο, ο χρήστης απλώς τα τοποθετεί στα αφτιά του κι εκείνα… στέκονται. Η Huawei αναφέρει πως χρησιμοποίησε δεδομένα από 30.000 ανθρώπους (και αντίστοιχα αφτιά) προκειμένου να πετύχει design που να καλύπτει όσο το δυνατόν περισσότερες περιπτώσεις και σε γενικές γραμμές τα κατάφερε. Φορώντας τα FreeClip είναι σαν να… μην τα φορά κανείς χωρίς καμιά υπερβολή. Με αμελητέο βάρος που εντοπίζεται στα 5,6 γραμμάρια ανά ακουστικό, η όλη εμπειρία είναι από τις πιο άνετες που είχαμε -αν όχι η πλέον άνετη. Εν ολίγοις, μία που θα τα φορέσετε και μία που θα ξεχάσετε πως βρίσκονται στα αφτιά σας. Διαβάστε ολόκληρο το review

Η Huawei έρχεται να ταράξει τα νερά στον χώρο των ακουστικών TWS με τα FreeClip, μία πρόταση που υιοθετεί έναν εντελώς διαφορετικό σχεδιασμό συγκριτικά με ό,τι έχουμε δει ως τώρα. Ενδεχομένως κάποιοι να υποστηρίξουν πως δεν υπήρχε ανάγκη για κάτι τόσο διαφορετικό (όταν μάλιστα έχουμε ήδη τα in-ear, half in-ear και over-ear), όμως στην πραγματικότητα μία έξτρα επιλογή με την ονομασία open-ear, και μάλιστα όταν είναι τόσο ποιοτική, δεν πρόκειται να βλάψει κανέναν. Τουναντίον μάλιστα, τα FreeClip αποτελούν μία ενδιαφέρουσα τεχνικά πρόταση που τυγχάνει να είναι και μία από τις πιο κομψές που υπάρχουν στην αγορά. Πάμε να τα δούμε. Σχεδιασμός - Εφαρμογή Το design των FreeClip είναι εκείνο που μαγνητίζει το ενδιαφέρον. Εν αντιθέσει με ό,τι έχουμε δει ως τώρα, τα εν λόγω ακουστικά θυμίζουν κλιπ -εξ ου και η ονομασία τους. Αποτελούνται από τρία τμήματα: το Acoustic Ball που είναι και το ακουστικό, το Comfort Bean που εφαρμόζει την πίσω πλευρά του αφτιού και το C bridge που τα ενώνει. Στην πράξη τοποθετούνται πανεύκολα με το C bridge να έχει οριζόντιο προσανατολισμό. Σημειώστε ότι κλιπ με την έννοια του… κλιπ (όπως π.χ. θα ίσχυε σε ένα σκουλαρίκι) δεν υπάρχει πουθενά. Αν και ο σχεδιασμός παραπέμπει σε κάτι τέτοιο, ο χρήστης απλώς τα τοποθετεί στα αφτιά του κι εκείνα… στέκονται. Η Huawei αναφέρει πως χρησιμοποίησε δεδομένα από 30.000 ανθρώπους (και αντίστοιχα αφτιά) προκειμένου να πετύχει design που να καλύπτει όσο το δυνατόν περισσότερες περιπτώσεις και σε γενικές γραμμές τα κατάφερε. Φορώντας τα FreeClip είναι σαν να… μην τα φορά κανείς χωρίς καμιά υπερβολή. Με αμελητέο βάρος που εντοπίζεται στα 5,6 γραμμάρια ανά ακουστικό, η όλη εμπειρία είναι από τις πιο άνετες που είχαμε -αν όχι η πλέον άνετη. Εν ολίγοις, μία που θα τα φορέσετε και μία που θα ξεχάσετε πως βρίσκονται στα αφτιά σας. Η δε εφαρμογή τους είναι εξαιρετική. Τα φορέσαμε περπατώντας, τρώγοντας, ανεβαίνοντας σκάλες και τρέχοντας μεταξύ άλλων: ό,τι κι αν κάναμε παρέμειναν στη θέση τους χωρίς το παραμικρό πρόβλημα, κάτι που τα καθιστά ως εκ τούτου εξαιρετική επιλογή και για τους λάτρεις της άσκησης. Αν αναρωτιέστε «και γιατί να μην προτιμήσουν κάποιο από τα δοκιμασμένα σετ TWS γυμναστικής» ο λόγος είναι απλός: διότι τα FreeClip μπορούν να πλαισιώσουν άνετα ακόμα και τις πιο επίσημες εμφανίσεις. Έρχονται σε δύο χρώματα, ανοιχτό μοβ και μαύρο που αναδεικνύουν ακόμα περισσότερο τον όμορφο σχεδιασμό τους. Τα ακουστικά φυσικά συνοδεύονται από θήκη μεταφοράς και φόρτισης, στο ίδιο χρώμα με αυτά. Ανεξαρτήτως του χρώματος που θα προτιμήσετε, θα πρέπει να έχετε υπ’ όψιν σας πως η θήκη έρχεται με ματ υφή ενώ τα ακουστικά με γυαλιστερή, δημιουργώντας μία ενδιαφέρουσα αντίθεση -η οποία καθόλου δεν μας χαλάει, αφού η αντανακλαστική επιφάνεια των ακουστικών δείχνει υπέροχη. Η θήκη διαθέτει LED ένδειξη τριών χρωμάτων που αποτυπώνει την κατάσταση της μπαταρίας της: κόκκινο αν είναι κάτω του 25%, κίτρινο μεταξύ 25% και 75% και πράσινο για άνω του 75%. Το δε σχήμα της είναι στρογγυλό ταιριάζοντας με τη γενικότερη προσέγγιση που επέλεξε για τα FreeClip η Huawei. Στην αυτονομία που προσφέρει στα τελευταία, θα αναφερθούμε παρακάτω. Χαρακτηριστικά – Επιδόσεις Καλό το look, όμως αυτό που θέλει κάποιος από ένα σετ ακουστικών είναι πρώτα απ’ όλα να… κάνει τη δουλειά του και τα FreeClip δεν απογοητεύουν. Αν διαθέτετε συσκευή Android ή πιο συγκεκριμένα Huawei (με HarmonyOS), θα σας συστήναμε να κατεβάσετε την εφαρμογή AI Life, μέσω της οποίας θα κάνετε τα πάντα, από τη ζεύξη τους με το κινητό σας, μέχρι τη ρύθμισή τους και την εγκατάσταση firmware updates. Τα FreeClip υποστηρίζουν παράλληλη σύνδεση με δύο συσκευές, παρέχοντας έτσι έξτρα ευελιξία αφού μπορείτε να τα χρησιμοποιείτε π.χ. ενώ εργάζεστε στο laptop, όντας παράλληλα σε θέση να απαντήσετε σε κλήσεις στο τηλέφωνό σας χωρίς κανένα πρόβλημα -η δε μετάβαση από τη μία συσκευή στην άλλη γίνεται χωρίς καμία καθυστέρηση. Το κάθε ακουστικό διαθέτει δύο μικρόφωνα και σύστημα που αναγνωρίζει και εξουδετερώνει σε μεγάλο βαθμό τον ήχο από τον αέρα και φωνές από το περιβάλλον. Με αυτή την τριπλή πρακτικά λύση, τα FreeClip προσφέρουν μία πολύ καλή εμπειρία ακρόασης στον συνομιλητή σας, έστω κι αν ορισμένες φορές οι φωνές των γύρω σας περνούν στην κλήση. Η παθητική εξουδετέρωση θορύβων δεν είναι εξίσου αποτελεσματική με τα μοντέλα που διαθέτουν ελαστικά ακροφύσια σφραγίζοντας ερμητικά τα αφτιά, όμως αν μη τι άλλο προσφέρει μία ισορροπημένη εμπειρία ακρόασης χωρίς να χάνεται η επαφή με το περιβάλλον. Να είστε απλά προσεκτικοί με την ένταση του ήχου, αφού αν το παρακάνετε, θα γίνετε ενοχλητικοί για τους διπλανούς σας. Ο ήχος από την πλευρά του είναι καλός. Οι ομιλίες σε κλήσεις, podcasts και audiobooks είναι καθαρές ενώ μέσα από την εφαρμογή AI Life και το EQ της, θα έχετε τη δυνατότητα να προσαρμόσετε διάφορες ρυθμίσεις. Τα FreeClip φέρουν πιστοποίηση IP54, έτσι ώστε να συνεχίσετε να τα χρησιμοποιείτε και ιδρωμένοι (αλλά όχι στη βροχή). Η δε αυτονομία τους φτάνει τις οκτώ ώρες (αναπαραγωγή μουσικής) με μία πλήρη φόρτιση και τις 32 αν συνυπολογίσουμε και τη θήκη. Όχι κι άσχημα. Από τις διάφορες έξυπνες λειτουργίες των FreeClip, δεν γίνεται να μην ξεχωρίσουμε την αναγνώριση αφτιού. Παίρνοντας τα ακουστικά στα χέρια σας, θα διαπιστώσετε πως δεν υπάρχει δεξί και αριστερό: και τα δυο είναι ίδια! Η διανομή των ρόλων γίνεται ανάλογα με τη θέση που έχουν στη θήκη τους. Αν νιώσετε πως είναι ανάποδα, δεν έχετε παρά να ξαναβάλετε στη θήκη τους κλείνοντας το καπάκι και έπειτα από μερικά δευτερόλεπτα να τα τοποθετήσετε εκ νέου στα αφτιά σας! Κατά τα άλλα υποστηρίζονται έλεγχος μέσω αγγίγματος (για κλήσεις και αναπαραγωγή μουσικής) και Audio Sharing (για παράλληλη σύνδεση FreeClip/FreeBuds σε συσκευές Huawei). Συμπέρασμα Τα FreeClip είναι τα καλύτερα ακουστικά στην κλάση τους αφήνοντας πίσω τους άλλες παρόμοιες προτάσεις όπως τα LinkBuds της Sony που δίνουν έμφαση στην άνεση και δευτερευόντος στα άλλα χαρακτηριστικά! Η Huawei δημιουργεί επί της ουσίας μία νέα κατηγορία, προσφέροντάς μας μία πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση με αχτύπητο design και δυνατές επιδόσεις. Ακροβατώντας μεταξύ των fashionable και workout TWS, τα FreeClip τα καταφέρνουν καλά -απέχοντας από το τέλειο- στις προδιαγραφές και των δύο κατηγοριών. Η τιμή τους είναι βέβαια κομματάκι «αλμυρή» στα €199, ενώ χρειάζονται συσκευή Huawei προκειμένου να ξεδιπλώσουν όλες τις αρετές τους. Αν είστε σε θέση να αποδεχθείτε και να καλύψετε τις συγκεκριμένες απαιτήσεις, τότε σκεφτείτε τα σοβαρά, ειδικά τις πρώτες μέρες διάθεσης όπου η Huawei δίνει δώρο με κάθε αγορά, το Band 8.

Το φετινό iPhone 15 Pro αποτελεί σημείο αναφοράς, ίσως για τον πιο παράξενο λόγο. Δεν θα συζητηθεί τόσο λόγω της κάμερας, της οθόνης ή του design αλλά λόγω της… θύρας USB-C. Είναι το πρώτο iPhone που λέει «αντίο» στη θύρα Lightning κι εκσυγχρονίζεται, προσφέροντας ευελιξία στους χρήστες. Πέραν αυτού, όμως, υπάρχουν κι άλλες βελτιώσεις σε κάμερα, σχεδιασμό και «εντόσθια». Έχοντας χρησιμοποιήσει για αρκετό διάστημα το iPhone 15 Pro, παραθέτουμε την γνώμη μας για τη φετινή ναυαρχίδα της Apple. Σχεδιασμός – Οθόνη Η πρώτη μεγάλη αλλαγή φαίνεται από την στιγμή που πιάνουμε τη συσκευή στα χέρια μας. Είναι ελαφρύτερη κατά ~20 γραμμάρια (πλέον στα 221 γραμμάρια), χάρη στο υλικό κατασκευής που προτιμήθηκε φέτος: τιτάνιο αντικαθιστά το ανοξείδωτο ατσάλι του περυσινού μοντέλου. Οι διαστάσεις παραμένουν παρόμοιες όμως ελάχιστα μικρότερες (159.9x76.7x8.3cm), οπότε η χρήση με ένα χέρι είναι λίγο ευκολότερη υπόθεση. Οι τέσσερις καμπύλες και οι επίπεδες πλευρές παραμένουν ανέγγιχτα, διατηρώντας την σχεδιαστική φιλοσοφία των τελευταίων λίγων μοντέλων της εταιρείας. Στην πλάτη δεν αλλάζουν πολλά, πέραν του υλικού. Είναι σίγουρα ωραίο στο άγγιγμα και δεν γλιστράει όσο περιμέναμε, αλλά είναι εξίσου σίγουρο πως το κινητό θα φοράει συνεχώς θήκη – η πιστοποίηση IP68, για προστασία από νερό και σκόνη, παραμένει. Στην επάνω αριστερή γωνία βρίσκεται το κλασικό πλέον κομμάτι της κάμερας, με στρογγυλεμένες γωνίες και ημιδιάφανο υλικό, φιλοξενώντας τρεις φακούς. Στη δεξιά πλευρά υπάρχει το πλήκτρο ενεργοποίησης, όμως στην αριστερή υπάρχει μια έκπληξη. Αντί του mute button, πλέον υπάρχει το action button, ένα απλό κουμπί όπως τα δύο πλήκτρα ρύθμισης έντασης που βρίσκονται από κάτω του. Το action button προσφέρει κάτι πιο χρήσιμο από το mute ή τουλάχιστον, για εκείνους που έχουν το iPhone αθόρυβο σχεδόν πάντοτε. Στην ίδια πλευρά, βρίσκεται η υποδοχή κάρτας SIM. Το action button είναι χρήσιμο, όπως θα δούμε πιο αναλυτικά αργότερα, αλλά από άποψης σχεδιασμού θα μπορούσε να είναι λίγο πιο εύχρηστο. Όπως έχει, δεν ξεχωρίζει στο άγγιγμα από το κουμπί της έντασης, οπότε μέχρι να συνηθίσουμε την ύπαρξή του σκεφτόμασταν δύο φορές ποιο κουμπί πάμε να πατήσουμε. Στην κάτω πλευρά βρίσκουμε ηχείο και μικρόφωνο, όπως και κάτι που -επιτέλους- μπορούμε να γράψουμε για ένα iPhone: μια θύρα USB-C. Μετά από τόσα χρόνια και τόσες συσκευές (όπως και πιέσεις από την Ε.Ε.) η Apple αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τη θύρα που βρίσκουμε σε κάθε άλλο κινητό, όπως και αμέτρητες άλλες συσκευές, από αξεσουάρ μέχρι laptops. Ευχαριστούμε Ε.Ε! Στην μπροστινή πλευρά υπάρχει η οθόνη τεχνολογίας Super Retina XDR με πάνελ OLED και διαγώνιο 6.7”. Υποστηρίζει HDR10 και Dolby Vision κι ο ρυθμός ανανέωσης φτάνει τα 120Hz, ενώ η φωτεινότητα βρίσκεται στα 1000nits με peak στα 1600nits (2000nits σε εξωτερικούς χώρους). Παρατηρούμε πως τα περιθώρια είναι ελάχιστα μικρότερα, δίνοντας μια καθαρή όψη στη συσκευή, όμως θα τα θέλαμε μικρότερα. Όπως ήταν αναμενόμενο, η οθόνη είναι «κόσμημα», με κανένα ψεγάδι σε οποιονδήποτε τομέα: από χρώματα μέχρι φωτεινότητα, μαύρα στα σκοτεινά σημεία και ταχύτητα, δεν υπάρχει κάτι που μας απογοήτευσε είτε παίζαμε παιχνίδια, είτε βλέπαμε ταινίες, είτε απλώς χρησιμοποιούσαμε το κινητό για καθημερινές δουλειές. Μόνο ένα πράγμα παραμένει απαράλλαχτο, δυστυχώς, κι είναι το “dynamic island”. Τα pixels ενδιάμεσα του island και του πλαισίου είναι πρακτικά άχρηστα, ενώ η τοποθέτησή του λίγο πιο χαμηλά (συγκριτικά με την αρχική τοποθεσία του παλιού notch) κάνει ακόμη πιο ενοχλητική την παρουσία του. Σίγουρα είναι πιο χρήσιμο από τη στιγμή που μπορεί να εμφανίζει δυναμική πληροφορία ως μέρος του iOS αλλά το 1 χρόνο που έχει περάσει από την πρώτη του υλοποίηση στο iPhone 14 Pro, δεν μπορούμε να πούμε ότι οι developers το αγάπησαν αφού ελάχιστες τρίτες εφαρμογές το εκμεταλλεύονται. Επιδόσεις – Μπαταρία Στο iPhone 15 Pro ενσωματώνεται το πρώτο τσιπ 3nm, το A17 Pro της Apple. Η RAM αναβαθμίστηκε επίσης, πλέον φτάνοντας τα 8GB αντί για τα 6GB και η ROM προσφέρεται στα 128GB, 256GB, 512GB και 1TB. Οι πιο παρατηρητικοί θα δουν πως η επιλογή των 128GB είναι και πάλι εδώ αν και στη Max έκδοση αποτελεί παρελθόν, κάτι που ίσως δούμε τον επόμενο χρόνο. Σε κάθε περίπτωση, είναι ένα από τα σημεία διαφοροποίησης από το μεγαλύτερο αδερφάκι του, πέρα από τη μεγαλύτερη οθόνη, μπαταρία και το καλύτερο zoom. Το Geekbench αποτελεί το κοινό σημείο μεταξύ iOS και Android, όσον αφορά στη σύγκριση επιδόσεων, οπότε στραφήκαμε εκεί. Το iPhone 15 Pro επέστρεψε σκορ 2932 (Single-Core) και 7310 (Multi-Core), σχεδόν 40% (Single-Core) και 36% (Multi-Core) περισσότερο από τα αντίστοιχα του Samsung Galaxy S23 Ultra. Ας έχουμε κατά νου, πάντα, ότι τέτοιες συγκρίσεις δεν είναι 1:1 αφού το λειτουργικό σύστημα και πολλά ακόμη στοιχεία παίζουν σημαντικό ρόλο, σε κάθε περίπτωση υπάρχει σαφής διαφορά από τις android ναυαρχίδες. Μια άλλη, πιο ουσιαστική σύγκριση είναι με το περυσινό Phone 14 Pro, το οποίο βρισκόταν στις ~400 (Single-Core) και ~1000 (Multi-Core) μονάδες χαμηλότερα. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη αναφορά στο πόσο καλά τα πήγε στην καθημερινότητά μας. Δεν υπήρξε εφαρμογή που καθυστέρησε έστω και ελάχιστα να ανοίξει, το multi-tasking ήταν πάντοτε άμεσο κι οποιαδήποτε δουλειά θέλαμε να κάνουμε, γινόταν άμεσα. Επεξεργαστήκαμε φωτογραφίες και βίντεο, χρησιμοποιήσαμε πολλές εφαρμογές (Slack, Outlook, Gmail, Adobe Lightroom, Spotify και άλλες), κάποιες ταυτόχρονα και κάποιες όχι, όμως σε καμία περίπτωση δεν είχαμε πρόβλημα. Στα παιχνίδια, ο A17 Pro υπόσχεται τρομερά πράγματα. Η Apple παρουσίασε τα Resident Evil Village, Assassin’s Creed Mirage και Death Stranding να τρέχουν απευθείας στο iPhone 15 Pro, όχι μέσω cloud ή κάποιου παρόμοιου τρόπου, το οποίο από μόνο του είναι εντυπωσιακό. Βέβαια, ακόμη δεν είναι κανένα παιχνίδι διαθέσιμο, οπότε από πρώτο χέρι δεν έχουμε εμπειρία του πόσο κοντά στις υποσχέσεις της εταιρείας βρίσκεται η πραγματικότητα. Σε πράγματα απτά, όπως τα Fantasian, Call of Duty Mobile, Genshin Impact, Castlevania Grimoire of Souls και άλλα, τα γραφικά και η απόδοση ήταν στο κορυφαίο επίπεδο δίχως ψεγάδι. Παίζοντας σε τόσο μεγάλη και ποιοτική οθόνη, η εμπειρία ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσαμε να περιμένουμε από gaming σε smartphone. Η μπαταρία φτάνει τα 4852mAh και είναι ελάχιστα μεγαλύτερη συγκριτικά με το αντίστοιχο περυσινό μοντέλο. Ήδη τα τελευταία μοντέλα έχουν μικρές βελτιώσεις στην αυτονομία, χωρίς να ξεπερνά όμως σε καμία περίπτωση τη 1 μέρα. Η αυτονομία μπορεί να αγγίξει τις δύο ημέρες χρήσης με την οθόνη στα 60Hz και την εξοικονόμηση ενέργειας ενεργή. Η φόρτιση είναι άλλη ιστορία. Παρά την στροφή σε USB-C, υποστηρίζεται φόρτιση στα 20W η οποία χρειάζεται περίπου μιάμιση ώρα, με το 0%-50% να επιτυγχάνεται σε περίπου 35-40 λεπτά. Είναι απογοητευτικά νούμερα για μια ναυαρχίδα τέτοιας τιμής κι ελπίζουμε κάποια στιγμή η Apple να ασχοληθεί με το θέμα της φόρτισης. Η ασύρματη φόρτιση παραμένει στα 15W, όμως είναι ακόμη πιο αργή – καλοδεχούμενη η επιλογή, βέβαια. Με το iOS 17, έρχονται διάφορες βελτιώσεις, με την σημαντικότερη για εμάς να είναι τα widgets. Πλέον, είναι εφικτό να γίνονται επιλογές σε ένα widget απευθείας από την αρχική οθόνη, χωρίς να ανοιχτεί η εφαρμογή του (π.χ. τικ σε μια λίστα αντικειμένων). Μια εντυπωσιακή νέα λειτουργία είναι το StandBy Mode, όπου το iPhone -όταν φορτίζει και βρίσκεται σε οριζόντια διάταξη- αυτόματα μπαίνει σε λειτουργία always-on και προβάλλει πληροφορίες όπως η ώρα, το ημερολόγιο και άλλες. Είναι όμορφο μεν, αλλά ουσιαστικά προϋποθέτει τη χρήση συγκεκριμένων φορτιστών για να λειτουργήσει κι έτσι, δεν θα μας απασχολήσει πολύ στο μέλλον. Τέλος, το action button είναι σίγουρα καλοδεχούμενο, αφού μπορεί να συνδεθεί με μια συντόμευση ή εφαρμογή και, πατώντας το παρατεταμένα, να εκτελέσει την ενέργεια που ορίσαμε. Αρχικά, είναι ρυθμισμένο να λειτουργεί όπως το mute button που αντικατέστησε, δηλαδή πατώντας το να ενεργοποιείται ή απενεργοποιείται η σίγαση. Σίγουρα, είναι ωραίο να ορίζουμε συντομεύσεις σε ένα πλήκτρο, όμως μπορεί να εκτελέσει μόνο μία ενέργεια αφού λειτουργεί μόνο με παρατεταμένο πάτημα. Το απλό ή διπλό πάτημα δεν κάνει οτιδήποτε, οπότε η όλη ευελιξία του περιορίζεται αρκετά. Δεν είναι κάτι που δεν λύνεται μέσω software update, θεωρούμε, οπότε μακάρι η Apple να το κάνει λίγο πιο ευέλικτο σύντομα. Κάμερα Με μια ματιά, οι κάμερες είναι σχεδόν ίδιες με του περυσινού μοντέλου. Ενσωματώνεται αισθητήρας 48MP wide (24mm, f/1.78, sensor shift OIS) στη βασική κάμερα, ένας αισθητήρας 12MP ultra-wide (f/2.2) κι ένας τηλεφακός 12MP (f/2.8). Εδώ βρίσκουμε και μια σημαντική διαφορά με το Pro Max αφού το οπτικό zoom φτάνει στο μεγαλύτερο μοντέλο το 5x, από 3x στα προηγούμενα μοντέλα αλλά και το iPhone 15 Pro. Από μόνη της, η προσθήκη αυτή ανεβάζει ένα σκαλί την κάμερα του Max με το «καλημέρα», καθώς είναι μια αλλαγή που ζητούσαμε πολύ και επιτέλους, η Apple την υλοποίησε όμως μόνο στο Pro Max μοντέλο πο πρέπει να έχετε υπόψη σας. Επίσης ,το ψηφιακό zoom στη περίπτωση αυτή φτάνει το 25x (από 15x στο Pro). Η βασική κάμερα του iPhone 15 Pro πλέον τραβάει φωτογραφίες στα 24MP απευθείας, αντί για 12MP όπως στο προηγούμενο μοντέλο. Επιπλέον, φωτογραφίζοντας πρόσωπα ή ζώα σε λειτουργία πορτρέτου, είναι εφικτό να προστεθεί εφέ bokeh σε δεύτερο χρόνο, σαν να τραβήχτηκε η φωτογραφία απευθείας με αυτό τον τρόπο. Σε φωτογραφίες εντός πόλης, με ήλιο ή συννεφιά, τα αποτελέσματα ήταν σαν να βγήκαν από επαγγελματική φωτογραφική μηχανή. Καμία υπερβολή σε χρώματα ή φώτα, μόνο ρεαλιστικές εικόνες με βάθος στην χρωματική παλέτα. Φωτογραφίσαμε κτήρια, αυτοκίνητα, πλατείες, άτομα εν κινήσει, οτιδήποτε βλέπαμε μπροστά μας και τα αποτελέσματα ήταν πάντοτε υπέροχα. Ακόμη και σε κοντινή ανάλυση, δεν εντοπίζαμε εμφανή σημάδια ψηφιακής επεξεργασίας, ούτε στα σκοτεινά σημεία μιας φωτογραφίας, ούτε εκεί όπου μπλέκονται πολλές λεπτομέρειες σε ένα σημείο. Παρομοίως, οι νυχτερινές λήψεις ήταν εξίσου εντυπωσιακές, κάνοντας κυριολεκτικά την νύχτα μέρα με άνεση. Τα πορτρέτα είναι ίσως τα εντυπωσιακότερα που έχουμε δει, αποφεύγοντας την υπερβολική επεξεργασία και φαινόμενα “beautify”, αποτυπώνοντας απλώς όσα βλέπει ο φακός. Οι ατέλειες, οι γραμμές στο δέρμα, οι τρίχες, όλα είναι εύκολα διακριτά και τα αποτελέσματα πολύ φυσικότερα από ότι συμβαίνει σε άλλες ναυαρχίδες και μάλιστα, με μηδενική προσπάθεια από πλευράς χρήστη. Ο υπερευρυγώνιος φακός δεν άλλαξε ιδιαίτερα, με ουσιαστική διαφορά να είναι η αντιθαμβωτική επίστρωση στο γυαλί του φακού. Σίγουρα δεν αγγίζει τα επίπεδα ποιότητας του βασικού αισθητήρα, αλλά παραμένει ποιοτικός και με το παραπάνω, τουλάχιστον για τη χρήση που κάνουμε εμείς – τοπία, μεγάλες εκτάσεις, γενικότερα πλάνα όπου δεν μας νοιάζει τόσο η μικρή λεπτομέρεια, όσο η απαθανάτιση ενός μεγάλου κάδρου. Σε νυχτερινές λήψεις, η ποιότητα δεν είχε μεγάλη απόκλιση, οπότε κάλλιστα μπορεί να χρησιμοποιηθεί πρωί και βράδυ. Περνάμε στον τηλεφακό, ο οποίος τα καταφέρνει άψογα σε έως και 3x zoom. Συγκρίνοντας το αποτέλεσμα με άλλες ναυαρχίδες, στο ίδιο επίπεδο zoom, η ποιότητα είναι -στην χειρότερη- συγκρίσιμη όμως συνήθως, καλύτερη. Πρακτικά, όλα τα οφέλη της βασικής κάμερας (χρώματα, λεπτομέρεια, μηδενικός θόρυβος κλπ) κληρονομούνται σε έως και 5x οπτικό zoom, οπότε θέματα που είναι λίγο πιο μακριά αποτυπώνονται άψογα. Δοκιμάζοντας το 15x digital zoom, βέβαια, τα αποτελέσματα αλλάζουν αρκετά. Οι φωτογραφίες είναι ικανοποιητικές μεν, όμως χάνουν πολύ την λάμψη και τη λεπτομέρεια, με τα χρώματα να δείχνουν μουντά και τον θόρυβο να εμφανίζεται συχνά. Είναι πρόοδος μεν, αλλά υπάρχουν αρκετά περιθώρια βελτίωσης. Γενικότερα, το zoom στο iPhone 15 Pro παραμένει ένα από τα αδύνατα σημεία της συσκευής, με τον ανταγωνισμό να έχει καλύτερες επιδόσεις. Επίσης, ένα παράδοξο που παρατηρήσαμε, είναι πως παρά τις αλλαγές στο γυαλί των φακών, εμφανίζονται κατοπτρισμοί στο βίντεο. Είναι ένα πρόβλημα που το έχουμε αναφέρει και σε παρουσιάσεις προηγούμενων μοντέλων, οπότε περιμέναμε να έχει λυθεί με την αλλαγή γυαλιού, όμως δεν ισχύει. Κατά τα άλλα, οι επιδόσεις στα βίντεο είναι οι αναμενόμενες: σταθερότητα επαγγελματικού επιπέδου, κρυστάλλινη ποιότητα εικόνας, καθαρός ήχος χωρίς επιπλέον εξοπλισμό. Για vlogging και παρόμοιες χρήσεις, μπορεί άνετα να αντικαταστήσει μια φωτογραφική μηχανή για τους περισσότερους χρήστες. Συμπέρασμα Συνολικά, το iPhone 15 Pro είναι μια από τις καλύτερες συσκευές που πιάσαμε ποτέ στα χέρια μας. Η οθόνη είναι φανταστική, το ίδιο κι ο επεξεργαστής, τον οποίο ανυπομονούμε να δοκιμάσουμε σε AAA games όπως το Assassin’s Creed Mirage. Η μπαταρία μεγάλωσε και αντέχει το ίδιο και περισσότερο, ενώ η κάμερα επίσης βελτιώθηκε, κυρίως στο κομμάτι του οπτικού zoom. Βέβαια, το εντυπωσιακότερο σημείο είναι η θύρα USB-C, προσφέροντας πρωτόγνωρη ευελιξία στη συμβατότητα με φορτιστές και αξεσουάρ. Παραμένει «αγκάθι» η αργή φόρτιση στα 20W, παρά την αλλαγή θύρας. Επίσης, το action button είναι μια καλή ιδέα, αλλά περιορίζεται αρκετά και καταλήγει να μην χρησιμοποιείται τόσο όσο περιμέναμε. Τέλος, το dynamic island είναι εκνευριστική επιλογή, μια μαύρη κηλίδα σε μια -κατά τα άλλα- άριστη οθόνη.

Το υβριδικό laptop με δύο οθόνες αλλάζει τόσο εξωτερικά όσο κι εσωτερικά, υλοποιώντας ιδέες από διαφορετικές σειρές laptop της εταιρείας και συγκεκριμένα, παίρνοντας έμπνευση από το ASUS ZenBook Fold για τον σχεδιασμό. Μαζί με πιο προσιτή τιμή και ένα συνολικό φρεσκάρισμα, πόσο δελεαστική είναι η φετινή πρόταση της ASUS; Έχοντας χρησιμοποιήσει το νέο laptop για ένα διάστημα, παραθέτουμε τη γνώμη μας. Όσο είναι κλειστό και διπλωμένο, το ASUS ZenBook Duo φαινομενικά είναι ένα απλό laptop και μάλιστα, δεν διαφοροποιείται από τον προκάτοχό του – κάτι που δεν ισχύει, όπως θα δούμε παρακάτω. Μένοντας στα αμιγώς εξωτερικά, έχουμε μεταλλικό κέλυφος μαύρου χρώματος με χαραγμένες γραμμές σε ακανόνιστα σημεία. Στο κάτω μισό του laptop θα βρούμε δύο θύρες Thunderbolt 4 USB-C και μία USB 3.2 Gen 1 Type-A στα αριστερά ενώ δεξιά βρίσκονται μία HDMI 2.1 και ένα βύσμα ακουστικών/μικροφώνου. Η μία θύρα USB-C χρησιμοποιείται για τη φόρτιση της συσκευής, οπότε συχνά θα είναι κατειλημμένη, αφήνοντας μόνο δύο θύρες USB για περιφερειακά. Διαβάστε ολόκληρο το review

Για το 2024, η ASUS ξεκινάει τις αναβαθμίσεις σειρών από νωρίς με το ASUS ZenBook Duo UX8406 (δείτε αναλυτικά τη διαθεσιμότητά/τιμή του) να έχει την τιμητική του, το οποίο το είδαμε τον περασμένο μήνα στη CES 2024, και ήταν από τις σημαντικότερες ανακοινώσεις της έκθεσης. Το υβριδικό laptop με δύο οθόνες αλλάζει τόσο εξωτερικά όσο κι εσωτερικά, υλοποιώντας ιδέες από διαφορετικές σειρές laptop της εταιρείας και συγκεκριμένα, παίρνοντας έμπνευση από το ASUS ZenBook Fold για τον σχεδιασμό. Μαζί με πιο προσιτή τιμή και ένα συνολικό φρεσκάρισμα, πόσο δελεαστική είναι η φετινή πρόταση της ASUS; Έχοντας χρησιμοποιήσει το νέο laptop για ένα διάστημα, παραθέτουμε τη γνώμη μας. Σχεδιασμός – Οθόνες Όσο είναι κλειστό και διπλωμένο, το ASUS ZenBook Duo φαινομενικά είναι ένα απλό laptop και μάλιστα, δεν διαφοροποιείται από τον προκάτοχό του – κάτι που δεν ισχύει, όπως θα δούμε παρακάτω. Μένοντας στα αμιγώς εξωτερικά, έχουμε μεταλλικό κέλυφος μαύρου χρώματος με χαραγμένες γραμμές σε ακανόνιστα σημεία. Στο κάτω μισό του laptop θα βρούμε δύο θύρες Thunderbolt 4 USB-C και μία USB 3.2 Gen 1 Type-A στα αριστερά ενώ δεξιά βρίσκονται μία HDMI 2.1 και ένα βύσμα ακουστικών/μικροφώνου. Η μία θύρα USB-C χρησιμοποιείται για τη φόρτιση της συσκευής, οπότε συχνά θα είναι κατειλημμένη, αφήνοντας μόνο δύο θύρες USB για περιφερειακά. Όταν ανοίξουμε το laptop θα δούμε την μεγαλύτερη αλλαγή από τα προηγούμενα μοντέλα: τις δύο πλήρους μεγέθους οθόνες. Εκεί που προηγούμενες υλοποιήσεις είχαν μια μικρότερη, μακρόστενη οθόνη στο κάτω μέρος, πλέον υπάρχει μια κανονικού μεγέθους οθόνη και οι δυο οθόνες ενώνονται μέσω βραχίονα. Παρόμοιο σχεδιασμό έχουμε δει στο ASUS ZenBook Fold, όμως εδώ δεν μιλάμε για μια ενιαία οθόνη. Ο βραχίονας ναι μεν δημιουργεί ξεκάθαρο χώρισμα μεταξύ των δύο οθονών, κάτι που φαίνεται εύκολα αν μια εργασία απαιτεί και τις δύο, όμως αν δουλεύουμε ένα ξεχωριστό παράθυρο από οθόνη τότε το χώρισμα συνηθίζεται εύκολα. Κατά τη δική μας άποψη, ένα laptop που προορίζεται για επαγγελματική χρήση είναι καλύτερο να ενσωματώνει κάτι πιο ασφαλές (όπως γίνεται εδώ) παρά κάτι πειραματικό. Επιπλέον, η χρήση δύο διακριτών οθονών επέτρεψε στην ASUS να χρησιμοποιήσει γυαλί Corning Gorilla Glass, με προστασία που οποιαδήποτε αναδιπλούμενη οθόνη δεν έχει καταφέρει να διαθέτει ακόμη. Έκαστη οθόνη έχει μέγεθος 14”, πάνελ OLED, ρυθμό ανανέωσης στα 120Hz και δυνατότητα χρήσης μέσω αφής, προσφέροντας δύο από τις ποιοτικότερες οθόνες στην αγορά σε ένα πακέτο. Με ανάλυση 3K (2880x1800), 500nits μέγιστη φωτεινότητα, 100% κάλυψη DCI-P3, πιστοποίηση Display HDR True Black 500 Pantone και προστασία ματιών από την TÜV Rheinland, ενδείκνυται τόσο για χρήση γραφείου όσο και για γραφιστικές εργασίες που απαιτούν ακριβή χρώματα. Υποστηρίζεται ακόμη η γραφίδα της ASUS, για σχέδιο απευθείας στις οθόνες. Συνολικά, οι οθόνες δεν έχουν ορατά ψεγάδια και δεν μας άφησαν με παράπονο, είτε δουλεύαμε σε photo/video editing είτε βλέπαμε ταινίες. Μάλιστα, μας βόλευε πολύ η κατακόρυφη διάταξη που αρχικά δεν πιστεύαμε ότι θα χρησιμοποιήσουμε πολύ. Στο κάτω μισό υπάρχει ένα πλατύ στήριγμα ενσωματωμένο στην πλάτη, το οποίο ανοίγει και δίνει κλίση (και σταθερότητα) στις δύο οθόνες προκειμένου να σταθούν όρθιες η μία επάνω στην άλλη. Ο βραχίονας εμπνέει εμπιστοσύνη όπως και το στήριγμα, οπότε αντί να δουλεύουμε με τη συσκευή σε διάταξη παραδοσιακού laptop, σχεδόν αποκλειστικά προτιμήσαμε το παραπάνω. Υπάρχει η δυνατότητα να περιστραφούν 90 μοίρες οι δύο οθόνες, οπότε να στέκονται σαν βιβλίο σε μια επιφάνεια. Καθώς στενεύουν πολύ και υπάρχει το ενδιάμεσο χώρισμα, δεν μας βόλεψε ιδιαίτερα για δουλειές γραφείου η συγκεκριμένη διάταξη, παρά μόνο για ανάγνωση κειμένων ή πιο ελαφριά χρήση. Πάντοτε υπάρχει και η επιλογή χρήσης ως κανονικό laptop, είτε για χρήση «στο πόδι» είτε λόγω έλλειψης χώρου. Για να συμβεί αυτό, υπάρχουν δύο επιλογές: είτε χρησιμοποιούμε το ψηφιακό πληκτρολόγιο στην κάτω οθόνη είτε ενσωματώνουμε το μαγνητικό, αποσπώμενο πληκτρολόγιο που περιλαμβάνεται. Πάλι, η συγκεκριμένη πινελιά είναι εμπνευσμένη από το ASUS ZenBook Fold όμως λειτουργεί πολύ υπέρ της τρέχουσας υλοποίησης. Ένα παράπονο που είχαμε για τα προηγούμενα μοντέλα της σειράς είναι πως η μακρόστενη δευτερεύουσα οθόνη «έτρωγε» χώρο από το φυσικό πληκτρολόγιο, οπότε ούτε η οθόνη μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως βασική (ή να φιλοξενήσει ολόκληρα παράθυρα) ούτε το πληκτρολόγιο ήταν άνετο. Πλέον δεν υπάρχει αυτό, αφού το ψηφιακό πληκτρολόγιο είναι αρκετά αξιόπιστο (αν και άβολο, για εμάς, για οτιδήποτε πέραν της περιστασιακής χρήσης) και το φυσικό πληκτρολόγιο είναι μεγέθους που αρμόζει σε laptop 14”. Επίσης, η νέα διάταξη του πληκτρολογίου σημαίνει πως το touchpad δεν βρίσκεται στην δεξιά πλευρά αλλά κεντραρισμένο, ουσιαστικά εξαλείφοντας κάθε μειονέκτημα της προηγούμενης υλοποίησης. Το συγκεκριμένο πληκτρολόγιο ενώνεται με το σώμα του laptop και φορτίζει παράλληλα με τη χρήση ή μπορεί να χρησιμοποιηθεί ασύρματα μέσω Bluetooth, για παράδειγμα στην κάθετη διάταξη οθονών που περιγράψαμε πριν. Στη χρήση, πληκτρολόγιο και touchpad είναι άψογα για σύνταξη κειμένων και πλοήγηση. Τα πλήκτρα έχουν καλό βάθος και ήχο κατά την πληκτρολόγηση, ενώ το touchpad ικανοποιητική έκταση (σχεδόν τριπλάσια του προκατόχου) και αίσθηση στο κλικάρισμα. Η ενσωματωμένη μπαταρία του πληκτρολογίου προσφέρει αρκετές ώρες χρήσης, σίγουρα περισσότερες από του laptop όμως δύσκολο να μετρηθεί με ακρίβεια αφού γινόταν μικτή χρήση και έμπαινε στη φόρτιση. Με το πληκτρολόγιο στη μέση και διπλωμένο, το laptop έχει πάχος 20mm και βάρος περίπου στα 1600 γραμμάρια, κάνοντάς το λίγο πιο χοντρό και βαρύ από αντίστοιχα 14άρια όμως δεδομένων των δύο οθονών και του αποσπώμενου πληκτρολογίου κινείται σε φυσιολογικό πλαίσιο. Φυσικά, διαθέτει και δύο ηχεία Harman Kardon με υποστήριξη Dolby Atmos, οπότε για τις διαστάσεις του, καταφέρνει να χωρέσει πάρα πολλά παραμένοντας εύκολα φορητό. Χαρακτηριστικά – Επιδόσεις Στα χέρια μας έφτασε το ASUS ZenBook Duo με Intel Core Ultra 9 185-H, 32GB LPDDR5x RAM, ενσωματωμένα γραφικά Intel ARC και 2TB PCIe 4.0 NVMe M.2 SSD. Υπάρχουν επιλογές για Intel Core Ultra 7, Intel Core Ultra 5 και συνδυασμούς RAM/ROM έως 32GB/2TB, οπότε το πιο οικονομικό μοντέλο αναμένεται κάτω από τις 2000€. Και εδώ γίνεται ένα σημαντικό βήμα, ρίχνοντας σημαντικά την τιμή αγοράς συγκριτικά με προηγούμενα μοντέλα της σειράς. Μια ακόμη σημείωση για τις διαφορές έχει να κάνει με τις οθόνες, οι οποίες στα πιο προσιτά μοντέλα έχουν ανάλυση 2K (1920x1200) και ρυθμό ανανέωσης στα 60Hz, όμως κατά τα άλλα διατηρούν κοινά χαρακτηριστικά. Για τις δοκιμές σε πραγματικά σενάρια, χρησιμοποιήσαμε τον υπολογιστή στην καθημερινότητά μας για δουλειές γραφείου. Στην επάνω οθόνη κυρίως αφήναμε δευτερεύουσες εφαρμογές, όπως Slack και Outlook, και στην κάτω δουλεύαμε εφαρμογές όπως Adobe Photoshop. Από συνήθεια, τα μάτια μας πήγαιναν ευκολότερα στην κάτω οθόνη καθώς είναι πιο κοντά στο ύψος ενός παραδοσιακού laptop – θυμίζουμε πως αναφερόμαστε σε κάθετη διάταξη. Πέραν του χρόνου προσαρμογής που χρειάστηκε για τη συνήθεια της κατακόρυφης (έναντι οριζόντιας) διάταξης, η εμπειρία ήταν θετική και πρακτική. Επάνω είχαμε τον browser και τις πηγές πληροφοριών, ενώ κάτω γράφαμε κείμενα ή κάναμε video editing, με την επάνω οθόνη να βοηθάει για τη γενικότερη χρήση του υπολογιστή χωρίς να φεύγει η βασική εργασία από την κάτω οθόνη. Το multi-tasking μεταξύ όλων αυτών ήταν απρόσκοπτο και οι οθόνες εξαιρετικές για επεξεργασία φωτογραφιών ή βίντεο, κάτι που κάναμε με τις ώρες και απολαύσαμε, βλέποντας τα χρώματα και την πεντακάθαρη ευκρίνεια. Κατά το video editing, οι ανεμιστήρες ενεργοποιούνταν συχνά-πυκνά, χωρίς να κάνουν υπερβολικό θόρυβο ή να ανιχνεύουν υπερβολικά υψηλή θερμοκρασία, η οποία κυμαινόταν μεταξύ 60-70 βαθμών Κελσίου. Κατά την απλή χρήση, δηλαδή σύνταξη κειμένου ή browsing, κυμαινόταν πιο κοντά στους 50 βαθμούς Κελσίου. Όσον αφορά στην αυτονομία, η μπαταρία των 75Wh προσφέρει περίπου 6-7 ώρες χρήσης και στις δύο οθόνες, όμως σε διάταξη laptop όπου η μία οθόνη δεν χρησιμοποιείται, πλησιάζει στις 10 ώρες. Τα νούμερα είναι ικανοποιητικά όμως όχι εντυπωσιακά για τα δεδομένα ενός ultrabook, παρόλα αυτά σκεπτόμενοι την διπλή οθόνη δεν έχουμε παράπονο από τις επιδόσεις. Εξάλλου, σπάνια θα βρίσκονται και οι δύο οθόνες σε χρήση για τόσες ώρες, μακριά από πηγή ρεύματος, οπότε σε σενάρια που η φορητότητα παίζει ρόλο τότε η διάταξη laptop (και η μεγαλύτερη αυτονομία) είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα. Για τη φόρτιση της μπαταρίας χρειάζονται περίπου 2 ώρες, με το 0%-50% να γίνεται σε περίπου 30 λεπτά, εξασφαλίζοντας λίγες ώρες χρήσης σε περίπτωση ανάγκης. Ο usb-c φορτιστής, είναι αρκετά μικρός, κάνοντας εύκολη τη μεταφορά του μαζί με τον υπολογιστή. Όπως πάντα, δοκιμάσαμε μερικά παιχνίδια παρότι το laptop δεν προορίζεται για κάτι τέτοιο. Ορισμένα παλαιότερα και απλούστερα, όπως DOTA 2 και Fortnite, έπαιξαν σταθερά σε ρυθμίσεις γραφικών medium προς low. Οτιδήποτε πιο απαιτητικό ζόρισε λίγο τη συσκευή, καθώς έφτασε τους 80 βαθμούς Κελσίου και ενεργοποιούνταν οι ανεμιστήρες στη μέγιστη σκάλα. Εν ολίγοις, μπορεί να τα καταφέρει υπό αρκετές προϋποθέσεις, όμως καλύτερα να προτιμηθεί κάποια υπηρεσία streaming για καλύτερο αποτέλεσμα από κάθε άποψη. Το λογισμικό της ASUS προσφέρει μερικές έξυπνες ευκολίες, όπως την ενεργοποίηση του ψηφιακού πληκτρολογίου με το άγγιγμα έξι δακτύλων στην κάτω οθόνη ή τις διάφορες γρήγορες ρυθμίσεις του Control Center. Μπορούν ακόμη να ομαδοποιηθούν εφαρμογές και να ανοίγουν σε συγκεκριμένη διάταξη αυτόματα, κάτι που χρησίμευσε όταν ξεκινούσαμε τη μέρα μας και ανοίγαμε τις βασικές εφαρμογές ταυτόχρονα, στο σημείο που θέλαμε. Ακόμη, η μεταφορά μιας εφαρμογής μεταξύ των οθονών γίνεται εύκολα, κάνοντας μια μικρή κίνηση με το δάκτυλο στην κορυφή του παραθύρου κι αυτόματα θα μεταφερθεί ολόκληρο στην άλλη οθόνη. Όπως και στο ASUS ROG Ally, έτσι κι εδώ η ASUS σκέφτηκε να συμπεριλάβει πολλές ευκολίες για τον χρήστη, μιας και τα Windows 11 βελτιώνονται μεν, αλλά απέχουν από την ιδανική εμπειρία σε οθόνες αφής. Συμπέρασμα Μια ιδιαίτερη σειρά ανανεώνεται με τον καλύτερο τρόπο, διορθώνοντας προβλήματα του παρελθόντος (π.χ. πληκτρολόγιο) και διατηρώντας ψηλά τον πήχη της απόδοσης. Για δουλειές γραφείου και multi-tasking, οι οθόνες είναι άψογης ποιότητας και η αυτονομία ικανοποιητική, ενώ το λογισμικό της ASUS βοηθάει σε σημεία-κλειδιά. Τα παράπονά μας κυρίως αφορούν την «ξηρασία» θυρών, την άβολη διάταξη “desktop” και την GPU που θα μπορούσε να είναι λίγο καλύτερη, έστω και με επιπλέον χρέωση. Σε κάθε περίπτωση, το ZenBook Duo 2024 UX8406 είναι η καλύτερη υλοποίηση που έχουμε δει σε φορητό υπολογιστή με διπλή οθόνη, αυξάνοντας την παραγωγικότητας για όσους δουλεύουν με πολλαπλά παράθυρα, αλλά κυρίως με εφαρμογές επεξεργασίας βίντεο και φωτογραφιών. Η τιμή για το βασικό μοντέλο ξεκινά από τα €2499 (στο πακέτο περιλαμβάνεται μάλιστα όμορφη θήκη καθώς και το stylus της ASUS με πολύ καλή απόκριση) και πλέον είναι πολύ πιο προσιτή απ' ότι στο παρελθόν για ένα παρόμοιο σύστημα, με τις συγκεκριμένες οθόνες αλλά και τα υπόλοιπα τεχνικά χαρακτηριστικά που κυμαίνονται σε υψηλά επίπεδα.

Με τις συσκευές της να κυκλοφορούν λίγο πριν το λανσάρισμα της αμέσως επόμενης αριθμητικά, ξεφεύγουν από την πεπατημένη που ακολουθούν οι περισσότεροι σχεδιαστές με smartphones που είτε είναι πιο συμπαγή και ελαφριά, είτε έχουν λίγο πιο light τεχνικά χαρακτηριστικά. Στην περίπτωση του Xiaomi 13T Pro όμως έχουμε πιθανότατα ό,τι καλύτερο θα μπορούσαμε να περιμένουμε, χάρη σε μία πρόταση που υπερτερεί στα σημεία του 13 Pro εισάγοντας παράλληλα αρκετές καινοτομίες στη σειρά T και ενώ από πλευράς κόστους βρίσκεται σε υψηλά μεν, αρκετά πιο… γήινα δε επίπεδα. Τι εντυπώσεις μας άφησε όμως το Xiaomi 13T Pro; Για να δούμε… Από πλευράς διαστάσεων το Xiaomi 13T Pro δεν διαφέρει ιδιαίτερα από το 13 Pro. Μιλάμε για μια συσκευή που δεν περνά απαρατήρητη άλλωστε με διαστάσεις 162,2 x 75,7 x 8,5 χιλ. και βάρος που κυμαίνεται μεταξύ 200 και 206 γραμμαρίων -ανάλογα την έκδοση που θα επιλέξει κάποιος. Έρχεται σε τρεις επιλογές χρωμάτων: απαλό πράσινο, μαύρο και ανοιχτό μπλε. Από αυτές, οι δύο πρώτες φέρουν γυάλινη πλάτη με την τρίτη να διαθέτει επένδυση από vegan δέρμα (σημείωση: η λέξη «vegan» δεν θα πρέπει να δημιουργεί εντυπώσεις ως προς τη βιωσιμότητα του κινητού, αφού η συσκευασία του κάθε άλλο παρά φιλική απέναντι στο περιβάλλον είναι ενώ δεν αναφέρεται η χρήση ανακυκλωμένων υλικών στην κατασκευή του). Αισθητικά η τελευταία είναι κλάσεις ανώτερη των άλλων δύο: η αίσθηση που αφήνει στην αφή είναι απλά υπέροχη, η υφή είναι συν τοις άλλοις και αντιολισθητική ενώ και το ίδιο το χρώμα την κολακεύει ακόμα περισσότερο. Μόνη παραφωνία το πλαίσιο των καμερών το οποίο είναι μαύρου χρώματος και ξεχωρίζει πολύ περισσότερο απ’ όσο θα έπρεπε (ειδικά μάλιστα από τη στιγμή που έχουμε δει πραγματικά premium υλοποιήσεις όπως αυτές των ASUS Zenfone 10, iPhone 15, Samsung Galaxy S23 κ.α.) Διαβάστε ολόκληρο το review

Η σειρά T της Xiaomi είναι αρκετά ιδιαίτερη εκ φύσεως. Με τις συσκευές της να κυκλοφορούν λίγο πριν το λανσάρισμα της αμέσως επόμενης αριθμητικά, ξεφεύγουν από την πεπατημένη που ακολουθούν οι περισσότεροι σχεδιαστές με smartphones που είτε είναι πιο συμπαγή και ελαφριά, είτε έχουν λίγο πιο light τεχνικά χαρακτηριστικά. Στην περίπτωση του Xiaomi 13T Pro όμως έχουμε πιθανότατα ό,τι καλύτερο θα μπορούσαμε να περιμένουμε, χάρη σε μία πρόταση που υπερτερεί στα σημεία του 13 Pro εισάγοντας παράλληλα αρκετές καινοτομίες στη σειρά T και ενώ από πλευράς κόστους βρίσκεται σε υψηλά μεν, αρκετά πιο… γήινα δε επίπεδα. Τι εντυπώσεις μας άφησε όμως το Xiaomi 13T Pro; Για να δούμε… Εμφάνιση – Σχεδιασμός Από πλευράς διαστάσεων το Xiaomi 13T Pro δεν διαφέρει ιδιαίτερα από το 13 Pro. Μιλάμε για μια συσκευή που δεν περνά απαρατήρητη άλλωστε με διαστάσεις 162,2 x 75,7 x 8,5 χιλ. και βάρος που κυμαίνεται μεταξύ 200 και 206 γραμμαρίων -ανάλογα την έκδοση που θα επιλέξει κάποιος. Έρχεται σε τρεις επιλογές χρωμάτων: απαλό πράσινο, μαύρο και ανοιχτό μπλε. Από αυτές, οι δύο πρώτες φέρουν γυάλινη πλάτη με την τρίτη να διαθέτει επένδυση από vegan δέρμα (σημείωση: η λέξη «vegan» δεν θα πρέπει να δημιουργεί εντυπώσεις ως προς τη βιωσιμότητα του κινητού, αφού η συσκευασία του κάθε άλλο παρά φιλική απέναντι στο περιβάλλον είναι ενώ δεν αναφέρεται η χρήση ανακυκλωμένων υλικών στην κατασκευή του). Αισθητικά η τελευταία είναι κλάσεις ανώτερη των άλλων δύο: η αίσθηση που αφήνει στην αφή είναι απλά υπέροχη, η υφή είναι συν τοις άλλοις και αντιολισθητική ενώ και το ίδιο το χρώμα την κολακεύει ακόμα περισσότερο. Μόνη παραφωνία το πλαίσιο των καμερών το οποίο είναι μαύρου χρώματος και ξεχωρίζει πολύ περισσότερο απ’ όσο θα έπρεπε (ειδικά μάλιστα από τη στιγμή που έχουμε δει πραγματικά premium υλοποιήσεις όπως αυτές των ASUS Zenfone 10, iPhone 15, Samsung Galaxy S23 κ.α.). Σε αυτό ξεχωρίζουν η κύρια κάμερα και ο τηλεφακός ενώ σε περίπτωση που θελήσετε να ισορροπήσετε τη συσκευή σε μία επιφάνεια, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τη διάφανη θήκη που θα βρείτε στη συσκευασία. Επιπλέον η μαύρη έκδοση που είχαμε για τους σκοπούς της δοκιμής, μάζευε πολύ εύκολα δακτυλιές. Η αριστερή πλευρά του smartphone είναι εντελώς άδεια. Στη δεξιά υπάρχουν τα πλήκτρα αυξομείωσης της έντασης του ήχου και ενεργοποίησης/κλειδώματος ενώ στην επάνω του πλευρά συναντάμε τη θύρα υπερύθρων, μικρόφωνο και το ένα -το μικρότερο- εκ των δύο στερεοφωνικών ηχείων. Στην κάτω έχουμε τη θύρα USB Type-C, το έτερο ηχείο και την υποδοχή για την κάρτα SIM. Στην πρόσοψη φυσικά δεσπόζει η οθόνη για την οποία θα μιλήσουμε παρακάτω ενώ ψηλά στο κέντρο υπάρχει σε μορφή punch hole η (spoiler alert) μάλλον μέτρια κάμερα πρόσοψης. Η συναρμολόγηση της συσκευής πάντως είναι αρκετά στιβαρή αφήνοντας άριστες εντυπώσεις, ενώ στα θετικά προσμετράμε και την προστασία από νερό και σκόνη βάσει πιστοποίησης IP68. Οθόνη – Κάμερες Η Xiaomi δεν έκανε… τσιγγουνιές σε ό,τι αφορά την οθόνη του 13T Pro αφού το έχει εφοδιάσει με μία AMOLED 6,67 ιντσών, ανάλυσης FHD+ (μεταφράζεται σε 2712 x 1220 pixels) στα 446 ppi, με λόγο διαστάσεων 20:9, μέγιστο ρυθμό ανανέωσης εικόνας 144 Hz, ρυθμό δειγματοληψίας έως και 480 Hz, τυπική και μέγιστη φωτεινότητα 1200 και 2600 nits και τεχνολογίες AdaptiveSync, HDR10+ και Dolby Vision. Φέρει προστασία Corning Gorilla Glass 5 ενώ από κάτω της υπάρχει σαρωτής δακτυλικού αποτυπώματος ο οποίος μας άφησε άριστες εντυπώσεις κατά τις δοκιμές μας αφού σε όλες τις περιπτώσεις ήταν ταχύτατος, επιτρέποντας το ξεκλείδωμα της συσκευής και την ταυτοποίησή μας στη στιγμή και δίχως την παραμικρή καθυστέρηση. Η οθόνη του Xiaomi 13T Pro δεν είναι ιδανική μόνο στα χαρτιά αλλά και στην πραγματικότητα. Για την ακρίβεια μιλάμε για την καλύτερη οθόνη που έχουμε δει σε συσκευή της Xiaomi (μαζί με αυτές των 13T και Redmi K60 Ultra) και μία από τις καλύτερες προτάσεις στην κατηγορία του 13T Pro μαζί με εκείνη του Motorola Edge 40 Pro. Η εμπειρίες θέασης που χαρίζει είναι απλά εξαιρετικές, προσφέροντας και πλήρεις δυνατότητες παραμετροποίησης. Ο χρήστης έχει τη δυνατότητα να προσαρμόσει τον ρυθμό ανανέωσης. Βρήκαμε ότι η αυτόματη λειτουργία είναι μακράν η καλύτερη επιλογή που μπορεί να κάνει κανείς, με το smartphone να αυξομειώνει τον ρυθμό ανανέωσης μεταξύ 60 και 144 Hz ανάλογα την εφαρμογή (υπάρχει και επιλογή 30 Hz αλλά πρακτικά χρησιμοποιείται μόνο για τις ανάγκες της λειτουργίας Always On). Το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα ο ρυθμός θα βρίσκεται στα 60 Hz ενώ εννοείται πως τα 144 Hz προσφέρονται μόνο στις εφαρμογές και τα παιχνίδια που τα υποστηρίζουν (hint: δεν είναι πολλά). Δεν έχουμε κανένα παράπονο ως προς τα χρώματα και την πιστότητά τους. Η συσκευή διαθέτει βάθος χρώματος 12 bit (με δυνατότητα απεικόνισης έως 68 δισ. χρώματα) προσφέρει διάφορες επιλογές, καθεμία εκ των οποίων αφορά και διαφορετικό χρωματικό χώρο (DCI-P3, DCI-P3 με έξτρα κορεσμό, sRGB). Η φωτεινότητα βρίσκεται σε πολύ υψηλά επίπεδα με τις τιμές της να ανταποκρίνονται πλήρως στα όσα υπόσχεται η Xiaomi. Η αυτόματη προσαρμογή μοιάζει να ‘ναι για άλλη μια φορά η βέλτιστη λύση αφού εξασφαλίζει πως ακόμα και κάτω από τις ακτίνες του ήλιου, το περιεχόμενο της οθόνης θα είναι ευδιάκριτο (βοηθά σε αυτό και η λειτουργία Sunlight Boost). Εκεί που η οθόνη του Xiaomi 13T Pro δείχνει τα δόντια της, είναι κατά το streaming και το gaming. Η υποστήριξη HDR10, HDR10+ και Dolby Vision έχει ως αποτέλεσμα το συμβατό περιεχόμενο (βλ. Netflix, Prime και λοιπές πλατφόρμες που το υποστηρίζουν) να φαίνεται απλά υπέροχο. Όσον αφορά στο gaming, οι υψηλοί ρυθμοί ανανέωσης και δειγματοληψίας κάνουν θαύματα, προσφέροντας gameplay χωρίς ίχνος lag, κάτι που βέβαια οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και στα υπόλοιπα τεχνικά χαρακτηριστικά της συσκευής στα οποία θα επεκταθούμε παρακάτω. Εξίσου ενδιαφέροντα είναι τα πράγματα στον τομέα των καμερών. Για τις ανάγκες του 13T Pro, η Xiaomi συνεργάστηκε με τη Leica για πρώτη φορά στη συγκεκριμένη σειρά, προικίζοντάς το με ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον σετ τριών φακών. Έτσι λοιπόν, στο πίσω μέρος του Xiaomi 13T Pro συναντάμε φακό επτά σημείων ανάλυσης 50 MP με αισθητήρα Sony IMX 707 1/1,28 ιντσών στα 1,22 μm, διάφραγμα f/1,9 και OIS, τον οποίο πλαισιώνει τηλεφακός πέντε στοιχείων OmniVision OV50D ανάλυσης επίσης 50 MP, 0,61 μm, 1/2,88 ιντσών, οπτικό zoom 2x και διάφραγμα f/1,9 και υπερευρυγώνια κάμερα OmniVision OV13B στα 13 MP, 1,12 μm, 1/30,6 ιντσών και διάφραγμα f/2,2. Η κύρια κάμερα μπορεί να μοιάζει με πισωγύρισμα σε σχέση με εκείνη του Xiaomi 12T Pro, τουλάχιστον βάσει τεχνικών χαρακτηριστικών (υπενθυμίζουμε ότι ο προκάτοχος του 13T Pro διέθετε κάμερα ανάλυσης 200 MP) όμως στην πράξη τα όσα μπορεί να πετύχει είναι κλάσεις ανώτερα. Για την ακρίβεια, το Xiaomi 13T Pro διαθέτει όπως διαπιστώσαμε μία από τις καλύτερες κάμερες όχι απλά στην κατηγορία του αλλά στην αγορά! Στη διάθεσή σας βρίσκονται δύο λειτουργίες επεξεργασίας: η Leica Vibrant και Leica Authentic. Σε κάθε σας λήψη θα πρέπει να έχετε επιλέξει μία εκ των δύο. Η πρώτη προσφέρει πιο ζωηρά και έντονα χρώματα με υψηλότερη αντίθεση, ενώ η δεύτερη εστιάζει στον ρεαλισμό.Παράλληλα υπάρχει και λειτουργία AI για έξτρα βελτιώσεις η οποία όμως είναι καθαρά προαιρετική. Η προεπιλεγμένη ανάλυση των φωτογραφιών του Xiaomi 13T Pro είναι στα 12,5 MP. Έχετε τη δυνατότητα να επιλέξετε τα 50 MP όμως ρεαλιστικά δεν θα δείτε σπουδαίες διαφορές -πέραν των επιπρόσθετων λεπτομερειών λόγω της μεγαλύτερης ανάλυσης. Παρ’ ότι δοκιμάσαμε αρκετά και τις δύο λειτουργίες, δεν μπορέσαμε να βγάλουμε «νικητή». Όχι ότι είναι απαραίτητο να γίνει κάτι τέτοιο. Τα πάντα είναι θέμα προτίμησης και αισθητικής του εκάστοτε χρήστη: η Leica Vibrant εκμεταλλεύεται περισσότερο το HDR, η Leica Authentic δίνει έμφαση στο φυσικό αποτέλεσμα. Διαλέγετε και παίρνετε. Περνώντας στη λειτουργία πορτρέτου, το Xiaomi 13T Pro σας δίνει ουκ ολίγες επιλογές προκειμένου να βρείτε εκείνη που σας εκφράζει περισσότερο. Όποια κι αν επιλέξετε, το αποτέλεσμα θα είναι λεπτομερέστατο, με σπουδαία χρώματα και φυσικούς τόνους, ενώ και το bokeh είναι ακριβώς όπως πρέπει. Το Xiaomi 13T Pro δεν πτοείται ούτε όταν πέσει το σκοτάδι. Διαθέτει Auto Night Mode το οποίο και θα σας συστήναμε να χρησιμοποιήσετε αφού το smartphone ξέρει καλύτερα από εσάς πότε πρέπει να χρησιμοποιήσει τη σχετική λειτουργία και πότε όχι. Όπως και τη μέρα πάντως, έτσι και τη νύχτα -ή τέλος πάντων σε χώρους με περιορισμένο φως- οι λήψεις σας θα είναι άκρως εντυπωσιακές, χωρίς θόρυβο, με μεγάλο δυναμικό εύρος και εντυπωσιακό βαθμό λεπτομέρειας. Γενικά παρατηρήσαμε τις ημέρες που δοκιμάζαμε τη συσκευή, μια "δίψα" για την πραγματοποίηση φωτογραφικών λήψεων, κάτι που είχαμε καιρό να νιώσουμε. Εκεί που δυστυχώς το Xiaomi 13T Pro μας τα χαλάει είναι στην κάμερα πρόσοψης. Η Xiaomi επέλεξε να το εξοπλίσει με έναν αισθητήρα Sony IMX596 ανάλυσης 20 MP, 26 χιλ. και διαφράγματος f/2,2 στις 1/2,8 ίντσες σχεδιασμού Quad Bayer. Ναι μεν υποστηρίζονται HDR και Auto Night Mode όμως η ποιότητα είναι στην καλύτερη των περιπτώσεων μέτρια. Η κάμερα είναι μια χαρά για βιντεοκλήσεις και selfies που θα τις χαζέψετε στην οθόνη του smartphone όμως για καθετί παραπάνω κρίνεται μάλλον ανεπαρκής. Εννοείται πως η Leica δεν έχει την παραμικρή εμπλοκή στη συγκεκριμένη κάμερα και πώς θα μπορούσε άλλωστε. Η Xiaomi θα μπορούσε να διορθώσει το πρόβλημα σε μεταγενέστερη έκδοση της σειράς T, όμως με το 13T Pro έπαιξε κι έχασε. Στα του βίντεο, μπορείτε να τραβήξετε 8K@24fps κλιπ, αν και η δική μας προτίμηση ήταν η επιλογή 4K@60fps, κυρίως λόγω καλύτερης σταθεροποίησης. Η ρύθμιση αυτή προσφέρεται τόσο στην κύρια κάμερα, όσο και στον τηλεφακό, με την υπερευρυγώνια να έχει ταβάνι τα 1080p@60fps. Στη διάθεσή σας βρίσκονται αρκετές έξτρα δυνατότητες όπως λειτουργία Super Stable, Teleprompter (θα το βρουν εξαιρετικά χρήσιμο όσοι αρέσκονται να δημιουργούν περιεχόμενο βίντεο), HDR10+ και δυνατότητα επιλογής codec (h.264 ή h.265). Το Xiaomi 13T Pro δεν θα σας απογοητεύσει ό,τι κι αν διαλέξετε με το τελικό αποτέλεσμα να διαθέτει σπουδαία αντίθεση, ισορροπημένα χρώματα και μεγάλο δυναμικό εύρος. Χαρακτηριστικά – Επιδόσεις Στο εσωτερικό του το Xiaomi 13T Pro κρύβει το ισχυρότερο SoC της MediaTek, Dimensity 9200+. Μπορεί αυτό βάσει benchmarks να υπολείπεται σε ισχύ του Snapdragon 8 Gen 2 του 13 Pro όμως στην πράξη δεν πρόκειται να εντοπίσετε κάτι τέτοιο όσο κι αν ζορίσετε τη συσκευή. Ο οκταπύρηνος επεξεργαστής συνοδεύεται από γραφικά ARM Immortalis G-715 MC11, 12 GB ή 16 GB ταχύτατης RAM και 256 GB, 512 GB ή 1 TB αποθηκευτικού χώρου UFS 4.0 χωρίς υποδοχή για κάρτα μνήμης (αλλά με δυνατότητα RAM Extension 4 GB, 6 GB ή 8 GB). Προσπαθήσαμε να φέρουμε το Xiaomi 13T Pro στα όριά του. Τρέξαμε απαιτητικά video games (Asphalt 9: Legends, EA Sports FC 24, Mortal Kombat, GRID Autosport), χρησιμοποιήσαμε εφαρμογές παράλληλα και αρχίσαμε να εναλλασσόμαστε κατά ριπάς μεταξύ τους. Το Xiaomi 13T Pro δεν κατάλαβε τίποτα, παραμένοντας εξίσου σβέλτο. Το μόνο που παρατηρήσαμε σε κάποια από τα παραπάνω ήταν μία ελαφριά αύξηση της θερμοκρασίας στις επιφάνειές του αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό που να μας ενοχλήσει. Η συσκευή θερμαινόταν κομματάκι και κατά τη φόρτιση, κάτι μάλλον αναμενόμενο αν αναλογιστεί κανείς την σούπερ ταχεία φόρτιση 120 W που υποστηρίζει με χρήση του παρεχόμενου φορτιστή που σας περιμένει μέσα στη συσκευασία. Η μπαταρία των 5000 mAh βγάζει άνετα μία ημέρα σκληρής χρήσης (αν μιλάμε για casual καταστάσεις, τότε θα τη δείτε να αντέχει και μέχρι το επόμενο μεσημέρι) κι ακόμα κι όταν έρθει η ώρα της φόρτισης, τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να είναι καλύτερα: 0-100 σε κάτι λιγότερο από μισή ώρα! Αν υπήρχε και ασύρματη φόρτιση, το Xiaomi 13T Pro θα άγγιζε την τελειότητα. Η συσκευή τρέχει Android 13 με την Xiaomi να προσφέρει -κρατηθείτε- τέσσερα χρόνια αναβαθμίσεων λειτουργικού και πέντε χρόνια ενημερώσεων ασφαλείας. Με άλλα λόγια, αν ψάχνετε για μία future-proof λύση, εδώ είστε. Στο Xiaomi 13T Pro συναντάμε το MIUI 14, ένα από τα πιο ιδιαίτερα περιβάλλοντα χρήστη αφού αισθητικά ακροβατεί μεταξύ Android και iOS: αν συνεχίσετε με τις προεπιλογές του, θα καταλήξετε με ένα περιβάλλον που φέρνει περισσότερο σε αυτό της Apple, κάτι που ενδεχομένως να μπερδέψει όσους έρχονται από άλλους κατασκευαστές Android. Οι φίλοι της Xiaomi πάντως δεν θα έχουν πρόβλημα, κάτι που ισχύει με οποιονδήποτε είναι διατεθειμένος να αφιερώσει χρόνο ώστε να προσαρμόσει το MIUI στα μέτρα του -και αυτό δεν πρόκειται να τον απογοητεύσει. Οι συντομεύσεις, τα πρόσθετα μενού και οι έξτρα λειτουργίες είναι εδώ για να κάνουν τη ζωή σας ευκολότερη, φτάνει να τα ανακαλύψετε. Στα θετικά του περιβάλλοντος της Xiaomi βρίσκεται και το περιορισμένο bloatware. Συμπέρασμα Το Xiaomi 13T Pro είναι μία από τις πλέον value for money προτάσεις στην κατηγορία του ειδικά αν συνδυαστεί με τις πολύ ενδιαφέρουσες προωθητικές ενέργειες στις οποίες προχωρά η εδώ αντιπροσωπεία κατά το λανσάρισμα. Αν βρίσκεστε σε αναζήτηση high-end Android συσκευής, το συγκεκριμένο θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει την ιδανική επιλογή για εσάς. Με σπουδαία οθόνη, υπέροχες κάμερες, μεγάλη αυτονομία και φοβερά τεχνικά χαρακτηριστικά που εγγυώνται απόλυτα ομαλές εμπειρίες χρήσης όσο κι αν το ζορίσετε, το Xiaomi 13T Pro έχει τη δυνατότητα να ανταποκριθεί στα «θέλω» σας όποια κι αν είναι αυτά. Τα όποια αρνητικά του είναι δευτερευούσης σημασίας και μπροστά στα όσα μπορεί να κάνει, περνούν μάλλον απαρατήρητα.

Με το OnePlus 12, η εταιρεία ακολουθεί την ίδια τακτική και ενσωματώνει πολλά στοιχεία που ανήκουν σε smartphones από το «επάνω ράφι», είτε πρόκειται για την κάμερα είτε για το σύνολο των λειτουργιών. Είχαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε τη συσκευή για ένα σύντομο διάστημα, οπότε και παραθέτουμε την εμπειρία μας μαζί της. Από το προηγούμενο μοντέλο στο νέο, οι εξωτερικές αλλαγές δεν είναι μεγάλες όμως ορισμένες είναι εμφανείς. Η βασικότερη έχει να κάνει με το υλικό της πλάτης, το οποίο αντί για γυαλιστερό πλέον είναι ανάγλυφο (στη μαύρη έκδοση) κι έτσι μένει ευκολότερα σταθερό στο χέρι, ενώ δεν μαζεύει δαχτυλιές εύκολα. Η πράσινη έκδοση είναι πιο εντυπωσιακή, όμως η γυαλιστερή πλάτη γλιστράει και οι δαχτυλιές φαίνονται. Δεν υπάρχει καλό και κακό εδώ, παρά μόνο γούστο, κι εφόσον στην πραγματικότητα το κινητό θα μπει σε θήκη από την πρώτη ημέρα λίγη σημασία έχει για εμάς. Το σημαντικό εδώ είναι η ύπαρξη Corning Gorilla Glass 5 και στις δύο περιπτώσεις, προσφέροντας ανθεκτικότητα στη συνολική κατασκευή. Με διαστάσεις 16.43x7.58x0.92cm, το OnePlus 12 είναι ελαφρώς πιο μακρόστενο από ένα συνηθισμένο smartphone τέτοιων αναλογιών, οπότε ευκολότερα μπορούμε να το «τυλίξουμε» στο ένα χέρι και να το κρατάμε με ασφάλεια. Σε αυτό βοηθάει και η ελαφριά κυρτότητα στις πλευρές της οθόνης, κάνοντας το χέρι να αγκαλιάζει τη συσκευή με φυσικό τρόπο. Στην πλάτη, τα βλέμματα θα τραβήξει αναμφίβολα το μεγάλο κομμάτι της κάμερας. Ένα μεγάλο σε έκταση, αλλά μικρό σε πάχος, στρογγυλό εξόγκωμα φιλοξενεί τους τρεις φακούς της κάμερας. Παρότι φαινομενικά είναι η ίδια διάταξη με του προηγούμενου μοντέλου, τα χρώματα δένουν καλύτερα με την πλάτη της συσκευής, κάτι που παρατηρούμε στο Flowy Emerald (πράσινο) χρώμα. Έτσι, ναι μεν το ένα τρίτο της πλάτης αφιερώνεται στην κάμερα, όμως εναρμονίζεται με το χρώμα. Κατά τα άλλα, η πλάτη φέρει μόνο το λογότυπο της OnePlus στο κέντρο και τίποτα άλλο. Διαβάστε ολόκληρο το review

Η OnePlus πάντοτε προσπαθούσε να προσφέρει premium εμπειρίες και συσκευές, εφάμιλλες μιας ναυαρχίδας σε όλα πλην του κόστους. Με το OnePlus 12, η εταιρεία ακολουθεί την ίδια τακτική και ενσωματώνει πολλά στοιχεία που ανήκουν σε smartphones από το «επάνω ράφι», είτε πρόκειται για την κάμερα είτε για το σύνολο των λειτουργιών. Είχαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε τη συσκευή για ένα σύντομο διάστημα, οπότε και παραθέτουμε την εμπειρία μας μαζί της. Σχεδιασμός – Οθόνη Από το προηγούμενο μοντέλο στο νέο, οι εξωτερικές αλλαγές δεν είναι μεγάλες όμως ορισμένες είναι εμφανείς. Η βασικότερη έχει να κάνει με το υλικό της πλάτης, το οποίο αντί για γυαλιστερό πλέον είναι ανάγλυφο (στη μαύρη έκδοση) κι έτσι μένει ευκολότερα σταθερό στο χέρι, ενώ δεν μαζεύει δαχτυλιές εύκολα. Η πράσινη έκδοση είναι πιο εντυπωσιακή, όμως η γυαλιστερή πλάτη γλιστράει και οι δαχτυλιές φαίνονται. Δεν υπάρχει καλό και κακό εδώ, παρά μόνο γούστο, κι εφόσον στην πραγματικότητα το κινητό θα μπει σε θήκη από την πρώτη ημέρα λίγη σημασία έχει για εμάς. Το σημαντικό εδώ είναι η ύπαρξη Corning Gorilla Glass 5 και στις δύο περιπτώσεις, προσφέροντας ανθεκτικότητα στη συνολική κατασκευή. Με διαστάσεις 16.43x7.58x0.92cm, το OnePlus 12 είναι ελαφρώς πιο μακρόστενο από ένα συνηθισμένο smartphone τέτοιων αναλογιών, οπότε ευκολότερα μπορούμε να το «τυλίξουμε» στο ένα χέρι και να το κρατάμε με ασφάλεια. Σε αυτό βοηθάει και η ελαφριά κυρτότητα στις πλευρές της οθόνης, κάνοντας το χέρι να αγκαλιάζει τη συσκευή με φυσικό τρόπο. Στην πλάτη, τα βλέμματα θα τραβήξει αναμφίβολα το μεγάλο κομμάτι της κάμερας. Ένα μεγάλο σε έκταση, αλλά μικρό σε πάχος, στρογγυλό εξόγκωμα φιλοξενεί τους τρεις φακούς της κάμερας. Παρότι φαινομενικά είναι η ίδια διάταξη με του προηγούμενου μοντέλου, τα χρώματα δένουν καλύτερα με την πλάτη της συσκευής, κάτι που παρατηρούμε στο Flowy Emerald (πράσινο) χρώμα. Έτσι, ναι μεν το ένα τρίτο της πλάτης αφιερώνεται στην κάμερα, όμως εναρμονίζεται με το χρώμα. Κατά τα άλλα, η πλάτη φέρει μόνο το λογότυπο της OnePlus στο κέντρο και τίποτα άλλο. Στη δεξιά πλευρά θα βρούμε το κουμπί ενεργοποίησης και το κουμπί ρύθμισης έντασης, όμως το κουμπί σίγασης βρίσκεται αριστερά πλέον. Η δεξιά πλευρά έρχεται πιο κοντά στα πρότυπα των περισσότερων εταιρειών όμως για όσους το είχαν συνηθίσει, θα χρειαστεί ένα διάστημα προσαρμογής. Κατά τα άλλα, δεν αλλάζουν πολλά, με την επάνω πλευρά καθαρή από πλήκτρα και εισόδους και την κάτω να φιλοξενεί τη θύρα USB-C και την υποδοχή κάρτας SIM. Μπροστά θα βρούμε μια πανέμορφη οθόνη LTPO OLED 6.8” με δυναμικό ρυθμό ανανέωσης 1Hz-120Hz, ανάλυση QHD+ (3168x1440) και προστασία Gorilla Glass Victus 2. Η OnePlus υπόσχεται μέγιστη φωτεινότητα στα 4300nits, όμως οι πραγματικές μετρήσεις σε όλο το πάνελ δείχνουν πως κινείται περίπου στα 1200nits – η διαφορά είναι στον τρόπο μέτρησης. Σε κάθε περίπτωση, η οθόνη ανταγωνίζεται εύκολα ναυαρχίδες της εποχής προσφέροντας άνετη ανάγνωση ακόμη και υπό το φως του ήλιου, αλλά και πολύ χαμηλό όριο για να μην τυφλώνει σε σκοτεινούς χώρους. Συνολικά, η ακρίβεια των χρωμάτων, η ποιότητα εικόνας και η απόκριση ήταν άψογα, κάτι που φάνηκε πολύ σε παιχνίδια και ταινίες. Στο κάτω μέρος της οθόνης ενσωματώνεται αισθητήρας ανάγνωσης δακτυλικού αποτυπώματος, ο οποίος λειτουργεί σβέλτα ακόμη και με ελαφρώς βρεγμένο δάχτυλο χάρη σε βελτιώσεις που έκανε η εταιρεία. Καλό θα ήταν να μην εκτίθεται σε νερό το κινητό, ωστόσο, καθώς φέρει προστασία IP65 – ικανοποιητική μεν, σίγουρα όχι αντάξια ναυαρχίδας. Μέσα στο κουτί βρίσκονται διάφορα καλούδια, από τον φορτιστή 100W έως ενσωματωμένη μεμβράνη οθόνης. Αν μη τι άλλο, μας έλειψαν τέτοιες κινήσεις. Επιδόσεις – Μπαταρία Η ναυαρχίδα της OnePlus συνδυάζεται με εκείνη της Qualcomm, αξιοποιώντας τον Snapdragon 8 Gen 3. Από πλευράς μνήμης, έρχεται με 12GB ή 16GB RAM και 256GB, 512GB ή 1TB αποθηκευτικού χώρου. Ενσωματώνει επίσης Wi-Fi 7, Bluetooth 5.4 και 5G καλύπτοντας κάθε ανάγκη ασύρματης σύνδεσης και με το παραπάνω. Για τον επεξεργαστή, τα benchmarks δίνουν μια γεύση των όσων είδαμε και στην πράξη. Συγκεκριμένα, σε Geekbench 6 φέρνει σκορ 2241 (Single-Core) και 6779 (Multi-Core), ενώ σε 3D Mark Wild Life Unlimited σκόραρε 19482 με μέσο όρο τα 116fps. Φυσικά, όλα αυτά επιβεβαιώθηκαν και σε σενάρια πραγματικής χρήσης, όπου το κινητό διαχειριζόταν με ευκολία κάθε είδους multi-tasking που δοκιμάσαμε ενώ μας έκανε θετική εντύπωση η καλή διαχείριση θερμότητας σε εκτεταμένες περιόδους παιχνιδιού. Συνολικά, οι επιδόσεις του μαρτυρούν μια συσκευή που αποδίδει στο υψηλότατο επίπεδο και θα συνεχίσει εκεί για καιρό. Με μπαταρία που φτάνει τα 5400mAh, το OnePlus 12 είναι στα +400mAh συγκριτικά με τον προκάτοχό του. Αυτό φαίνεται και στην πράξη, καθώς έβγαζε άνετα μια ημέρα χρήσης με 5G ενεργοποιημένο, ενώ ρίχνοντας την κατανάλωση η αυτονομία ξεπερνούσε τη μια ημέρα. Συνολικά, τα αποτελέσματα είναι τα αναμενόμενα αν όχι λίγο καλύτερα από του ανταγωνισμού στην κατηγορία. Ένα σημείο όπου δεν υπάρχει σύγκριση με τον ανταγωνισμό είναι η φόρτιση. Με 100W ενσύρματη και 50W ασύρματη φόρτιση, οι χρόνοι είναι πραγματικά αμελητέοι – το 0%-100% γίνεται σε λιγότερο από 40 λεπτά. Με 15 λεπτά στην πρίζα, το κινητό φορτίσει περίπου έως το 50%. Και υπενθυμίζουμε, ο φορτιστής που προσφέρει τέτοιες δυνατότητες είναι μέρος του πακέτου, οπότε δεν υπάρχουν κρυμμένα κόστη δεκάδων ευρώ. Το φετινό Oxygen OS βασίζεται σε Android 14 και παραμένει μια φανταστική εμπειρία. Συνδυάζει απλότητα και πρακτικότητα, κάτι που λείπει από πολλά λειτουργικά πλέον. Είναι πολύ κοντά σε μια εμπειρία stock Android, με όλη την ταχύτητα που υπόσχεται μια τέτοια ναυαρχίδα. Η OnePlus παρέχει υποστήριξη μέσω τεσσάρων αναβαθμίσεων λειτουργικού και πενταετή υποστήριξη μέσω ενημερώσεων ασφαλείας, κάτι που λίγες εταιρείες προσφέρουν. Κάμερα Στην τριάδα καμερών κυριαρχεί η βασική των 50MP (f/1.6) με οπτική σταθεροποίηση, συνοδευόμενη από μια ultra-wide 48MP και έναν αναβαθμισμένο τηλεφακό 64MP με 3x οπτικό zoom και 120x ψηφιακό zoom. Η μπροστινή κάμερα των 32MP επίσης εντυπωσιάζει, ενσωματώνοντας ψηφιακή σταθεροποίηση. Να σημειώσουμε πως η βασική κάμερα ενσωματώνει φακό Sony LYT-808, από τους κορυφαίους της εταιρείας ενώ για ακόμη μια χρονιά, η Hasselblad συνεργάστηκε με την OnePlus στο σύστημα καμερών. Η ποιότητα εικόνας της βασικής κάμερας είναι αξιοθαύμαστη, με ζωντανά όμως όχι πολύ έντονα χρώματα, διατήρηση λεπτομέρειας και πρακτικά ανύπαρκτο θόρυβο σε καλά φωτισμένα περιβάλλοντα. Κάτι που παρατηρήσαμε είναι μια τάση προς τους θερμούς τόνους, όχι ιδιαίτερα έντονη για να ενοχλεί όμως σίγουρα υπαρκτή. Καθώς προτιμάμε πιο φυσικά αποτελέσματα στις φωτογραφίες μας, θα πούμε ότι λειτούργησε υπέρ και σίγουρα δίνει μια ξεχωριστή ταυτότητα στην OnePlus. Ειδικά όταν αξιοποιούσαμε το Master Mode (Pro Mode), μπορούσαμε να δημιουργήσουμε φοβερά αποτελέσματα με σχετικά λίγο κόπο. Το πλήθος ρυθμίσεων, από ταχύτητα κλείστρου έως vignette και πολλαπλές ρυθμίσεις εστίασης, προσφέρει όλα τα εργαλεία που χρειάζονται έμπειροι ή πειραματιζόμενοι φωτογράφοι για να φτιάξουν κάτι σύνθετο. Υπάρχουν δυνατότητες για Hi-Res και RAW, όμως οι φωτογραφίες RAW δεν αξιοποιούν πλήρως τις δυνατότητες της κάμερας και η ανάλυση δεν είναι στο μέγιστο δυνατό. Αυτό παραμένει σημείο όπου ο ανταγωνισμός προχώρησε, διότι κατά τα άλλα, η σουίτα της OnePlus είναι πλούσια και σε ορισμένα σημεία, καλύτερη από ορισμένων ναυαρχίδων. Τα πορτρέτα αξιοποιούν το 3x zoom για να δώσουν εκπληκτικά αποτελέσματα, με πολύ καλό bokeh και διαχωρισμό ατόμου από το παρασκήνιο. Φέρνει πιο κοντά το θέμα από το 2x άλλων συσκευών, κάνοντας ευκολότερη τη διαδικασία του καδραρίσματος. Αξιοποιώντας το zoom σε απλές φωτογραφίες, βλέπουμε άριστα αποτελέσματα έως το 3x (το όριο του οπτικού) και μικρή πτώση ποιότητας έως το 10x. Τα αποτελέσματα του 10x είναι πολύ καλής ποιότητας και για μια φωτογραφία σε συναυλία ή κάτι παρεμφερές, είναι παραπάνω από ικανοποιητικά. Από εκεί και έπειτα, μέχρι το 120x, τα αποτελέσματα γίνονται ολοένα και πιο «λασπωμένα» με τις λεπτομέρειες να χάνονται, οπότε δεν έχει ιδιαίτερο νόημα. Παρόλα αυτά, πάντοτε καλό να υπάρχει η επιλογή, καθώς με την σταθερότητα ενός τριπόδου και σε πιο ικανά χέρια ίσως φέρει καλά αποτελέσματα. Σε σκοτεινές σκηνές, η απόδοση ήταν εξίσου καλή στη βασική κάμερα. Η λεπτομέρεια διατηρείται σε πολύ ικανοποιητικό βαθμό, όπως και τα χρώματα, ενώ τα πολύ φωτεινά σημεία έχουν επίσης καλή διατήρηση των παραπάνω χωρίς να «απορροφούνται» τα πάντα στο φως. Ο θόρυβος είναι σε πολύ χαμηλά επίπεδα αλλά σίγουρα εμφανίζεται σε πολύπλοκες λήψεις. Γενικά μας άφησε ικανοποιημένους, όπως και η αυτόματη εναλλαγή σε Night Mode. Για την ultra-wide κάμερα, τα αποτελέσματα είναι ικανοποιητικά. Τα χρώματα χάνουν την ζωηράδα της βασικής κάμερας και γίνονται λίγο πιο μουντά, ενώ η λεπτομέρεια διατηρείται καλά μεν όμως σε κοντινή ανάλυση εμφανίζονται ατέλειες. Παραμένει μια τίμια και αξιόπιστη λύση για περιπτώσεις φωτογράφισης τοπίων ή τέτοιων χρήσεων, όπου δύσκολα θα απογοητεύσει. Οι φωτογραφίες με την selfie κάμερα έχουν βελτιώσεις που προέρχονται κυρίως από το λογισμικό, καθώς διατηρούνται φυσικότεροι οι τόνοι και φεύγει το στρώμα μουντίλας που καλύπτει τις εικόνες όταν ο φωτισμός είναι μέτριος. Τα αποτελέσματα δεν δείχνουν υπερβολικά επεξεργασμένα, οπότε είναι φυσικά κι αντίστοιχα, η εικόνα ήταν άψογη για χρήση σε βιντεοκλήσεις. Συμπέρασμα Στη συντριπτική πλειοψηφία των δυνατοτήτων, το OnePlus σκαρφαλώνει στην κορυφή και ανταγωνίζεται άμεσα -αν όχι ξεπερνάει- άλλες συσκευές στην κατηγορία του. Από την οθόνη έως τον επεξεργαστή κι από την φόρτιση έως την κάμερα και το λειτουργικό, αποδίδει στο υψηλότερο επίπεδο. Με τιμή γύρω στα 1000€ και δυνατότητες απόσυρσης για περαιτέρω πτώση του κόστους, είναι μια πραγματικά καλή ευκαιρία για όσους αναζητούν ένα flagship σε πιο προσιτή τιμή, δίχως εμφανείς αδυναμίες.

Μπορεί να ανήκει στη μεσαία -και δημοφιλέστερη- σειρά της εταιρείας, ωστόσο στοχεύει ψηλότερα από όσο αρχικά φαίνεται. Μεγάλη κι άνετη οθόνη, λιτός σχεδιασμός, δύο μεγάλες κάμερες στην πλάτη και μέσα εξαρτήματα που το καθιστούν άξιο προσοχής. Καθώς η… επέλαση της vivo στη χώρα μας συνεχίζεται, το vivo Y35 έφτασε στα χέρια μας και το δοκιμάσαμε για αρκετές ημέρες προτού αποτυπώσουμε τις σκέψεις μας στο παρακάτω κείμενο. Πιστό στη σχεδιαστική φιλοσοφία της σειράς Y, το vivo Y35 έχει στρογγυλεμένες γωνίες, ίσιο πλαίσιο και πλάτη πεντακάθαρη πλην του λογοτύπου της εταιρείας και φυσικά, το κομμάτι που στεγάζει την κάμερα στην επάνω αριστερή γωνία. Η κάμερα έχει δύο μεγάλους, στρογγυλούς φακούς σε κάθετη διάταξη και λίγο πιο «κρυμμένο» έναν τρίτο φακό στην κάτω δεξιά γωνία, με το LED φλας ακριβώς από πάνω του. Η συσκευή διατίθεται σε δύο χρώματα: Dawn Gold και Starlit Blue. Όπως πάντα, το πρώτο είναι πιο ζωηρά χρωματισμένο και το δεύτερο πιο απλό, «παίζοντας» ωστόσο με το φως. Το βάρος του κινητού ανέρχεται στα 188 γραμμάρια και οι διαστάσεις του στα 16.43x7.11x0.83cm, με σώμα κατασκευασμένο από πλαστικό σε όλα του τα σημεία πλην της οθόνης, που παραμένει γυάλινη (με άγνωστο τύπο ανθεκτικότητας). Γενικώς, για όσους έχουν ασχοληθεί με το πρόσφατο vivo Y22s, πρόκειται για σχεδόν ίδιο καλούπι και μέγεθος. Στη δεξιά πλευρά της συσκευής βρίσκουμε το πλήκτρο ενεργοποίησης, με ενσωματωμένο αισθητήρα δακτυλικού αποτυπώματος. Πάνω από αυτό, βρίσκεται το πλήκτρο ρύθμισης έντασης. Στην απέναντι πλευρά δεν υπάρχουν πλήκτρα ή θύρες, αφού η θύρα καρτών SIM βρίσκεται στην επάνω πλευρά. Κάτω θα βρούμε τη θύρα USB-C, μαζί με θύρα ακουστικών 3.5mm κι ένα ηχείο. Περνάμε στην οθόνη, μεγέθους 6.58” με πάνελ IPS LCD και ανάλυση FHD+ (2408x1080). Μπορεί το είδος του πάνελ να μην εντυπωσιάζει, ούτε τα διόλου αμελητέα περιθώρια περιμετρικά, αλλά με ρυθμό ανανέωσης στα 90Hz και υψηλή ανάλυση, είναι μια τίμια λύση στην κατηγορία του. Προφανώς, θα προτιμούσαμε ένα πάνελ τύπου OLED, σε κάθε περίπτωση. Διαβάστε ολόκληρο το review

Καθώς η… επέλαση της vivo στη χώρα μας συνεχίζεται, το vivo Y35 έφτασε στα χέρια μας και το δοκιμάσαμε για αρκετές ημέρες προτού αποτυπώσουμε τις σκέψεις μας στο παρακάτω κείμενο. Μπορεί να ανήκει στη μεσαία -και δημοφιλέστερη- σειρά της εταιρείας, ωστόσο στοχεύει ψηλότερα από όσο αρχικά φαίνεται. Μεγάλη κι άνετη οθόνη, λιτός σχεδιασμός, δύο μεγάλες κάμερες στην πλάτη και μέσα εξαρτήματα που το καθιστούν άξιο προσοχής. Για να δούμε τις λεπτομέρειες όμως που συνήθως κάνουν και τη διαφορά. Σχεδιασμός – Οθόνη Πιστό στη σχεδιαστική φιλοσοφία της σειράς Y, το vivo Y35 έχει στρογγυλεμένες γωνίες, ίσιο πλαίσιο και πλάτη πεντακάθαρη πλην του λογοτύπου της εταιρείας και φυσικά, το κομμάτι που στεγάζει την κάμερα στην επάνω αριστερή γωνία. Η κάμερα έχει δύο μεγάλους, στρογγυλούς φακούς σε κάθετη διάταξη και λίγο πιο «κρυμμένο» έναν τρίτο φακό στην κάτω δεξιά γωνία, με το LED φλας ακριβώς από πάνω του. Η συσκευή διατίθεται σε δύο χρώματα: Dawn Gold και Starlit Blue. Όπως πάντα, το πρώτο είναι πιο ζωηρά χρωματισμένο και το δεύτερο πιο απλό, «παίζοντας» ωστόσο με το φως. Το βάρος του κινητού ανέρχεται στα 188 γραμμάρια και οι διαστάσεις του στα 16.43x7.11x0.83cm, με σώμα κατασκευασμένο από πλαστικό σε όλα του τα σημεία πλην της οθόνης, που παραμένει γυάλινη (με άγνωστο τύπο ανθεκτικότητας). Γενικώς, για όσους έχουν ασχοληθεί με το πρόσφατο vivo Y22s, πρόκειται για σχεδόν ίδιο καλούπι και μέγεθος. Στη δεξιά πλευρά της συσκευής βρίσκουμε το πλήκτρο ενεργοποίησης, με ενσωματωμένο αισθητήρα δακτυλικού αποτυπώματος. Πάνω από αυτό, βρίσκεται το πλήκτρο ρύθμισης έντασης. Στην απέναντι πλευρά δεν υπάρχουν πλήκτρα ή θύρες, αφού η θύρα καρτών SIM βρίσκεται στην επάνω πλευρά. Κάτω θα βρούμε τη θύρα USB-C, μαζί με θύρα ακουστικών 3.5mm κι ένα ηχείο. Περνάμε στην οθόνη, μεγέθους 6.58” με πάνελ IPS LCD και ανάλυση FHD+ (2408x1080). Μπορεί το είδος του πάνελ να μην εντυπωσιάζει, ούτε τα διόλου αμελητέα περιθώρια περιμετρικά, αλλά με ρυθμό ανανέωσης στα 90Hz και υψηλή ανάλυση, είναι μια τίμια λύση στην κατηγορία του. Προφανώς, θα προτιμούσαμε ένα πάνελ τύπου OLED, σε κάθε περίπτωση. Παρακολουθήσαμε σειρές όπως 1899 που είναι αρκετά σκοτεινή, JoJo’s Bizarre Adventure που έχει πλούσια χρώματα και μερικές ταινίες. Παρότι δεν μας άφησαν κάποιο ιδιαίτερο παράπονο τα χρώματα, η φωτεινότητα φάνηκε κάπως χαμηλή και σε εξωτερικούς χώρους μας δυσκόλεψε λίγο ορισμένες φορές. Κατά τα άλλα, σε εσωτερικό χώρο ήταν επαρκής και παρακολουθήσαμε ταινίες και σειρές απροβλημάτιστα. Ο ρυθμός ανανέωσης ρυθμίζεται στα 60Hz, στα 90Hz ή σε ρύθμιση αυτόματης εναλλαγής μεταξύ των δύο. Προηγουμένως, αναφερθήκαμε σε ένα ηχείο. Αυτό είναι και το μοναδικό της συσκευής, οπότε ο ήχος είναι μονοφωνικός, άρα παρότι η εικόνα δεν μας άφησε αρνητικές εντυπώσεις, σίγουρα θα θέλαμε ένα δεύτερο ηχείο απλώς για στερεοφωνικό ήχο σε χαλαρή χρήση, π.χ. σειρές. Στη συσκευασία περιλαμβάνεται εξωλκέας SIM και φορτιστής με καλώδιο, αλλά εδώ υπάρχει ένας αστερίσκος στον οποίο θα αναφερθούμε παρακάτω. Επιδόσεις – Μπαταρία Συνεχίζουμε με τις επιδόσεις, όπου τα πράγματα παίρνουν ενδιαφέρουσα τροπή. Το vivo Y35 έρχεται με Qualcomm Snapdragon 680 (4x Kryo 265 Gold @ 2.4 GHz, 4x Kryo 265 Silver @ 1.9GHz, GPU: Adreno 610) που υποστηρίζει δίκτυα 4G. Ο επεξεργαστής συνοδεύεται από 8GB μνήμης RAM και 256GB ROM, επεκτάσιμη μέσω microSD. Σε καθημερινή βάση, χρησιμοποιούσαμε εφαρμογές όπως Slack, Outlook, Gmail, Google Docs/Sheets, Office και πολύ συχνά παράλληλα λειτουργούσε το Spotify. Επίσης, συχνά ελέγχαμε τα social media από τη συσκευή, όπως και χρησιμοποιούσαμε τον browser. Για τέτοιες εργασίες και καθημερινότητες, ο Snapdragon 680 τα καταφέρνει καλά και χωρίς κάποιο πρόβλημα που τουλάχιστον έγινε αισθητό. Βοηθάει πάρα πολύ η μεγάλη RAM, κάτι που παρατηρήσαμε και στις εναλλαγές από εφαρμογή σε εφαρμογή. Σε αυτό βοήθησε σίγουρα και η Extended RAM 2.0, που δημιουργεί 8GB εικονικής RAM αξιοποιώντας κενό χώρο της ROM, για να βοηθήσει όταν χρειάζεται. Δοκιμάσαμε και μερικά παιχνίδια, όπου τα πράγματα παρέμειναν ικανοποιητικά στην καλύτερη. Παιχνίδια όπως Pokemon Unite, Call of Duty Mobile, Asphalt 9 Legends και League of Legends Wild Rift έτρεχαν σταθερά στα 60fps σε ρυθμίσεις γραφικών έως και Medium. Στο Genshin Impact, έπρεπε η ποιότητα να πέσει στο Low για να έχουμε παρόμοια αποτελέσματα – παρόμοια, διότι υπήρχαν πτώσεις καρέ εδώ κι εκεί, αλλά η εμπειρία γενικά ήταν καλή. Για ένα smartphone σε τέτοια κατηγορία τιμής, δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητες οι επιδόσεις του στο gaming, ενώ με απλή καθημερινή χρήση πάλι δεν έχει κάποιο πρόβλημα. Στο κομμάτι της αυτονομίας τώρα, η μπαταρία έχει χωρητικότητα 5000mAh και μέσα στο κουτί περιλαμβάνεται φορτιστής 18W. Το παράδοξο είναι πως η συσκευή υποστηρίζει ταχεία φόρτιση έως και 18W, κάτι που ο φορτιστής αυτός προφανώς δεν προσφέρει. Αναμφίβολα, πρόκειται για κίνηση που κρατάει το κόστος χαμηλά κι είναι καλοδεχούμενη η συμπερίληψη φορτιστή γενικώς. Πίσω στη μπαταρία, καταφέραμε να φτάσουμε σε μονοψήφιο το υπόλοιπο μπαταρίας μέσα σε περίπου μία ημέρα με έντονη χρήση, χωρίς να κρύβουμε ότι περιμέναμε κάτι περισσότερο. Φορτίζοντας με τον παρεχόμενο φορτιστή, είδαμε πως χρειάζεται περίπου μιάμιση ώρα για μια πλήρη φόρτιση, με περίπου 20 λεπτά στην πρίζα να προσφέρουν περίπου 40%. Δεν καταφέραμε να μετρήσουμε τους χρόνους με φορτιστή 18W, ωστόσο η εικόνα σίγουρα θα είναι πολύ διαφορετική προς το καλύτερο, αφού η μιάμιση ώρα για μια φόρτιση δεν είναι ιδανική, όμως είναι κάπως αναμενόμενη για την κατηγορία. Από το κουτί βγαίνει με λειτουργικό Funtouch 12, βασισμένο σε Android 12. Το ωραίο του Funtouch είναι η εξατομίκευση που προσφέρει, επιτρέποντάς μας να προσαρμόσουμε οτιδήποτε από widgets μέχρι γραφικά και εφέ, εύκολα. Κατά τα άλλα, δεν είναι πολύ φορτωμένο με επιλογές και πληροφορίες, οπότε η συνολική εμπειρία είναι θετική. Κάμερα Επιστρέφοντας στην πλάτη, βλέπουμε έναν βασικό φακό 50MP wide (f/1.8), έναν φακό macro (2MP, f/2.4) και έναν αισθητήρα βάθους (2MP). Η μπροστινή κάμερα έχει ανάλυση 16MP. Όπως και με το vivo Y22s, απουσιάζει ένας φακός ultra-wide. Θα ανταλλάζαμε τον φακό macro με έναν ultra-wide, διότι τον χρησιμοποιούμε πολύ συχνότερα, όμως μπορεί κάποιοι να καλύπτονται με τον βασικό wide και ο macro να τους επιτρέπει περισσότερη δημιουργικότητα. Σε κάθε περίπτωση, ξεκινάμε με τις επιδόσεις της βασικής κάμερας. Αρχικά, είναι κανόνας το να υπάρχει καλός φωτισμός. Έχοντας αυτό, οι φωτογραφίες είναι πολύ καλές για τα δεδομένα της κατηγορίας, έχοντας μια καλή ισορροπία στα χρώματα χωρίς να τα κάνει πολύ έντονα ή ξεθωριασμένα. Επίσης, η λεπτομέρεια και οι υφές διατηρούνται σε καλό επίπεδο, με κάποιες ατέλειες να φαίνονται βέβαια σε πολύ κοντινή ανάλυση. Το βράδυ, το Night Mode προσπαθεί πολύ και τα αποτελέσματα συχνά είναι εντυπωσιακά, έχοντας κατά νου το κόστος της συσκευής. Τα χρώματα είναι αρκετά καλοδιατηρημένα και τα πολύ φωτεινά σημεία της εικόνας δεν παραμορφώνονται εύκολα. Περνάμε στα πορτρέτα, όπου ο αισθητήρας βάθους κάνει εξαιρετική δουλειά. Θολώνει με ακρίβεια γύρω από το άτομο ενώ όλα τα καλά της βασικής λειτουργίας παραμένουν, όπως η ποιότητα χρώματος κλπ. Η ιδιαίτερη περίπτωση του φακού macro έχει σειρά, ο οποίος λειτουργεί από απόσταση 4 εκατοστών. Τα «μοντέλα» μας ήταν διάφορα μικροαντικείμενα του γραφείου ή μικροπράγματα από το σπίτι, τα οποία φωτογραφίσαμε από πολύ κοντά. Το μοτίβο ήταν ξεκάθαρο: χρειαζόταν καλός φωτισμός για να δοθεί ένα καλό αποτέλεσμα και πράγματι, ορισμένες λήψεις ήταν αρκετά δημιουργικές και μας άρεσε το αποτέλεσμα. Τέλος, η μπροστινή κάμερα λειτουργεί κοντά στα πρότυπα της βασικής, όμως με τα πάντα ένα σκαλοπάτι κάτω. Πιο εύκολα εμφανίζεται θόρυβος, τα χρώματα δεν είναι τόσο ζωηρά και το θόλωμα στα πορτρέτα δεν έχει τόση ακρίβεια (λόγω της έλλειψης αισθητήρα βάθους). Αλλά, παραμένει μια τίμια κι αξιόπιστη λύση για βιντεοκλήσεις ή περιστασιακές selfies – απλώς, σε σύγκριση με τη βασική κάμερα οι διαφορές είναι αισθητές. Για το βίντεο, είναι μία από τις κακές στιγμές του Y35 χωρίς να δικαιολογείται από το επίπεδο τιμής από τη στιγμή που έχουμε δει καλύτερα αποτελέσματα από παρόμοιες προτάσεις. Τα χρώματα δεν εντυπωσιάζουν, υπάρχει αισθητός θόρυβος, η εστίαση δεν είναι γρήγορη ενώ "καίγεται" εύκολα όταν η λήψη μας γίνεται κάτω από ηλιοφάνεια. Συμπέρασμα Το vivo Y35 είναι μια συσκευή στη μεσαία κατηγορία, με τιμή οριακά στην budget κατηγορία, κι αυτό είναι που το αναδεικνύει συγκριτικά με άλλα κινητά παρόμοιων προδιαγραφών. Το «αστέρι» είναι η κάμερά του, η οποία αποδίδει πολύ καλά σε γενικές γραμμές και τα πορτρέτα με αυτή είναι εντυπωσιακά. Οι επιδόσεις σε παιχνίδια ήταν επίσης καλές, άνω του μετρίου και με σταθερά 60fps σε όσα δοκιμάσαμε. Αυτά που δεν μας εντυπωσίασαν τόσο, είναι το πάνελ τεχνολογίας LCD που «θαμπώνει» κάπως μια, κατά τα άλλα, ανώτερη εμπειρία. Παρομοίως, η απουσία ενός δεύτερου ηχείου υπενθυμίζει σε ποια κατηγορία ανήκει το κινητό. Ωστόσο, τα πηγαίνει καλά σε πιο θεμελιώδη πράγματα και η συνολική εικόνα που αφήνει είναι θετική.

Προφανώς, αναφερόμαστε στο Samsung Galaxy S24 Ultra, το υπέρ-smartphone που αποτελεί την αιχμή του δόρατος για την εταιρεία αλλά και για την πλατφόρμα του Android γενικότερα. Για τη φετινή μορφή του μοντέλου, βασικός πυλώνας στον οποίο στηρίζεται η Samsung είναι η ενσωμάτωση AI στο λογισμικό, όμως βελτιώσεις έχουν γίνει και σε άλλα σημεία. Ας δούμε αναλυτικά τι προσφέρει και τι εντυπώσεις μας άφησε. Με μια ματιά, δύσκολα θα εντοπιστούν οι διαφορές ανάμεσα στο φετινό και το περυσινό μοντέλο. Διατηρεί την ίδια αισθητική, με αυστηρές γωνίες, μέγεθος αρκετά υπολογίσιμο (162.3x79x8.6mm) και ανάλογο βάρος (περίπου στα 230 γραμμάρια). Η πλάτη φιλοξενεί τους τρεις φακούς της κάμερας, οι οποίοι εξέχουν ελαφρώς και κατά τα άλλα, η υπόλοιπη έκταση είναι επίπεδη και λιτή. Η συσκευή διατίθεται σε τέσσερα χρώματα: Titanium Black, Titanium Gray, Titanium Violet και Titanium Yellow. Όπως μάλλον είναι προφανές από τις ονομασίες, το σώμα του κινητού είναι κατασκευασμένο από τιτάνιο, ανώτερης ποιότητας υλικό συγκριτικά με το αλουμινένιο πλαίσιο του περυσινού μοντέλου. Όπως συνηθίζει τα τελευταία χρόνια η εταιρεία, έτσι κι εδώ σε διάφορα σημεία χρησιμοποιήθηκαν ανακυκλωμένα υλικά για την κατασκευή της συσκευής. Στην πλάτη δεν χρησιμοποιείται γυαλί, οπότε το μέταλλο δεν γλιστράει τόσο, κάτι που σίγουρα προτιμάμε. Ούτως ή άλλως, βέβαια, το κινητό πιθανότατα θα μπει σε θήκη από την πρώτη στιγμή οπότε η πλάτη θα καλύπτεται. Να σημειώσουμε πως διαθέτει πιστοποίηση IP68 για προστασία ενάντια σε νερό και σκόνη. Διαβάστε ολόκληρο το review

Νωρίς-νωρίς μέσα στη νέα χρονιά, η Samsung ανακοίνωσε τη νέα σειρά Samsung Galaxy S και η ναυαρχίδα της έφτασε στα χέρια μιας για δοκιμές. Προφανώς, αναφερόμαστε στο Samsung Galaxy S24 Ultra, το υπέρ-smartphone που αποτελεί την αιχμή του δόρατος για την εταιρεία αλλά και για την πλατφόρμα του Android γενικότερα. Για τη φετινή μορφή του μοντέλου, βασικός πυλώνας στον οποίο στηρίζεται η Samsung είναι η ενσωμάτωση AI στο λογισμικό, όμως βελτιώσεις έχουν γίνει και σε άλλα σημεία. Ας δούμε αναλυτικά τι προσφέρει και τι εντυπώσεις μας άφησε. Σχεδιασμός – Οθόνη Με μια ματιά, δύσκολα θα εντοπιστούν οι διαφορές ανάμεσα στο φετινό και το περυσινό μοντέλο. Διατηρεί την ίδια αισθητική, με αυστηρές γωνίες, μέγεθος αρκετά υπολογίσιμο (162.3x79x8.6mm) και ανάλογο βάρος (περίπου στα 230 γραμμάρια). Η πλάτη φιλοξενεί τους τρεις φακούς της κάμερας, οι οποίοι εξέχουν ελαφρώς και κατά τα άλλα, η υπόλοιπη έκταση είναι επίπεδη και λιτή. Η συσκευή διατίθεται σε τέσσερα χρώματα: Titanium Black, Titanium Gray, Titanium Violet και Titanium Yellow. Όπως μάλλον είναι προφανές από τις ονομασίες, το σώμα του κινητού είναι κατασκευασμένο από τιτάνιο, ανώτερης ποιότητας υλικό συγκριτικά με το αλουμινένιο πλαίσιο του περυσινού μοντέλου. Όπως συνηθίζει τα τελευταία χρόνια η εταιρεία, έτσι κι εδώ σε διάφορα σημεία χρησιμοποιήθηκαν ανακυκλωμένα υλικά για την κατασκευή της συσκευής. Στην πλάτη δεν χρησιμοποιείται γυαλί, οπότε το μέταλλο δεν γλιστράει τόσο, κάτι που σίγουρα προτιμάμε. Ούτως ή άλλως, βέβαια, το κινητό πιθανότατα θα μπει σε θήκη από την πρώτη στιγμή οπότε η πλάτη θα καλύπτεται. Να σημειώσουμε πως διαθέτει πιστοποίηση IP68 για προστασία ενάντια σε νερό και σκόνη. Στην αριστερή πλευρά δεν θα βρούμε κάποιο πλήκτρο ή οτιδήποτε άλλο, καθώς τα πλήκτρα έντασης και ενεργοποίησης βρίσκονται στη δεξιά πλευρά. Στην κάτω πλευρά θα βρούμε ένα ηχείο, μια θύρα USB-C, την υποδοχή της κάρτας SIM και την υποδοχή της γραφίδας S Pen, η οποία περιλαμβάνεται στη συσκευασία. Όπως αναφέραμε και πέρυσι, η συγκεκριμένη αλλαγή είναι άκρως βοηθητική και ανυπομονούμε να δούμε ανάλογη ενσωμάτωση της γραφίδας στη σειρά Z Fold. Μπροστά βρίσκεται η τεράστια οθόνη μεγέθους 6.8”, τύπου Dynamic AMOLED 2X, με ανάλυση QHD+, φωτεινότητα στα 1500nits (2600nits peak) και δυναμικό ρυθμό ανανέωσης από 1Hz έως 120Hz. Το εντυπωσιακότερο όμως, για εμάς, δεν κρύβεται πίσω από τα παραπάνω νούμερα, αλλά στο γυαλί. Το Corning Gorilla Armor που προστατεύει την οθόνη, είναι παράλληλα εφοδιασμένο με μια ειδική αντιθαμβωτική επίστρωση που μειώνει τις αντανακλάσεις «κατά 75%» όπως λέει η εταιρεία. Είναι δύσκολο να μετρήσουμε την ακρίβεια του αριθμού, όμως με απλά λόγια, φωτισμός που έφεγγε απευθείας στην οθόνη έμοιαζε σαν να «απορροφάται» από εκείνη, αφήνοντας μόνο μια ανεπαίσθητη αντανάκλαση. Το ίδιο και στους εξωτερικούς χώρους, όπου σε μια ηλιόλουστη ημέρα, οι αντανακλάσεις δεν εμπόδιζαν στο ελάχιστο την ανάγνωση κι όχι μόνο γιατί η φωτεινότητα έφτανε σε πολύ υψηλά επίπεδα, αλλά κυρίως διότι το γυαλί δεν επέτρεπε στις αντανακλάσεις να τραβήξουν την προσοχή. Κι εκεί που η παρακολούθηση βίντεο ήταν ήδη μια από τις αγαπημένες μας δραστηριότητες στο περυσινό μοντέλο, εδώ έγινε ακόμη καλύτερη λόγω της συγκεκριμένης αλλαγής. Κατά τα άλλα, το multi-tasking είναι εξαιρετικά εύκολο χάρη στην τεράστια έκταση της οθόνης, όπως και τις καθαρές γωνίες. Μπορεί ένα σώμα με στρογγυλεμένες γωνίες να είναι αισθητικά πιο όμορφο για πολλούς, όμως σίγουρα προτιμούμε την προσέγγιση της σειράς S Ultra. Η Samsung έκανε μια ακόμη αλλαγή με την οποία μας βρίσκει σύμφωνους, η οποία αφορά τις στρογγυλεμένες πλευρές της οθόνης. Στη φετινή συσκευή η οθόνη είναι εντελώς επίπεδη, κάτι που διορθώνει κι ένα πρόβλημά μας με την περυσινή συσκευή: την απόδοση της γραφίδας. Εκεί που στις άκρες συχνά ήταν δύσκολη η χρήση λόγω της καμπύλης, πλέον δουλεύει απροβλημάτιστα ενώ στο κράτημα δεν άλλαξε δραστικά η εμπειρία μας με την αφαίρεση της κυρτότητας. Στο κομμάτι του ήχου, το Samsung Galaxy S24 Ultra παραμένει άψογο χάρη στα στερεοφωνικά ηχεία που υποστηρίζουν Dolby Atmos. Παιχνίδια και ταινίες είχαν ικανοποιητική ένταση (αν όχι και υπερβολική, στο max) με δυνατό μπάσο και καθαρό ήχο στους διαλόγους. Η συσκευασία περιλαμβάνει ένα καλώδιο φόρτισης, μια κίνηση που στοχεύει στην προστασία του περιβάλλοντος από περιττά αξεσουάρ, όπως ισχυρίζονται πλέον οι εταιρείες. Βέβαια, περισσότερο καλό θα έκανε η μείωση παραγωγής τόσων μοντέλων κάθε χρόνο, κατά τη γνώμη μας. Επιδόσεις – Μπαταρία Στο εσωτερικό της συσκευής θα βρούμε τον επεξεργαστή Qualcomm Snapdragon 8 Gen 3 (1x Cortex-X4 @ 3.3GHz, 5x Cortex-A720 @ 3.2GHz, 2x Cortex-A520 @ 2.3GHz, GPU: Adreno 750) και 12GB RAM, με τον αποθηκευτικό χώρο να φτάνει τα 256GB, 512GB ή 1TB χωρίς να υποστηρίζεται επέκταση μέσω κάρτας microSD όπως ισχύει τα τελευταία χρόνια. Σε απόλυτα νούμερα, υπάρχει σαφής βελτίωση στις επιδόσεις συγκριτικά με του περυσινού μοντέλου, όπως φαίνεται στα σχετικά benchmarks. Στο GeekBench 6 επιστρέφει σκορ 2283 και 7105 σε single/multi-core αντίστοιχα, ξεπερνώντας τον προκάτοχό του κατά περίπου 300 και 1500 μονάδες, αντίστοιχα. Στην πράξη, τα αποτελέσματα είναι τα αναμενόμενα, δηλαδή δεν καταφέραμε να βρούμε κάτι που να ζορίζει το κινητό είτε στην καθημερινότητα είτε σε πιο εντατική χρήση. Από πλευράς παιχνιδιών, δοκιμάσαμε τα Genshin Impact, Devil May Cry: Peak of Combat, Call of Duty: Mobile και Tower of Fantasy, στις μέγιστες ρυθμίσεις γραφικών. Τα αποτελέσματα και εδώ ήταν άριστα, ενώ πρέπει να σημειωθεί το πόσο καλή διαχείριση της θερμότητας έγινε. Αυτό οφείλεται στον μεγάλο θάλαμο ατμού και στο σύστημα ψύξης γενικότερα, τα οποία είχαμε δει κατά την πρώτη παρουσίαση της συσκευής, αφού ακόμη και όταν βρισκόταν στη φόρτιση ενώ παίζαμε, το κινητό δεν υπερθερμάνθηκε ποτέ. Περνάμε στο κομμάτι της αυτονομίας και της φόρτισης, όπου βρίσκουμε μια μπαταρία μεγέθους 5000mAh, χωρίς αλλαγή από το περυσινό μοντέλο. Παρομοίως, η ταχύτητα φόρτισης παραμένει στα 45W (ενσύρματη) και 15W (ασύρματη), όπως και οι χρόνοι φόρτισης (περίπου μιάμιση ώρα για το 0%-100%). Με γενική χρήση διαφόρων εφαρμογών γραφείου και social χωρίς παιχνίδια, η μπαταρία κράτησε μιάμιση με δύο ημέρες, ενώ με εντονότερη χρήση είχαμε μια πλήρη ημέρα μακριά από την πρίζα. Τα νούμερα δεν είναι άσχημα από μόνα τους, όμως δεν έγιναν βελτιώσεις σε κανέναν τομέα, από τη χωρητικότητα της μπαταρίας έως τους χρόνους φόρτισης. Είναι τα μοναδικά σημεία που δεν θυμίζουν flagship, αν δούμε την ευρύτερη εικόνα της αγοράς. Σειρά έχει το λογισμικό, όπου χρησιμοποιείται το One UI 6.1 βασισμένο σε Android 14. Από χρονιά σε χρονιά οι αλλαγές δεν είναι τόσο δραστικές όσο άλλες φορές, κυρίως εστιάζοντας σε κομμάτια αισθητικής και εξατομίκευσης. Σημαντικό να σημειωθεί πως η εταιρεία υπόσχεται επτά χρόνια αναβαθμίσεων Android και υποστήριξης μέσω ενημερώσεων ασφαλείας, κάτι ανήκουστο στον χώρο των Android smartphones. Για ένα κινητό με τόσο ισχυρά τεχνικά χαρακτηριστικά, η επταετής υποστήριξη είναι τεράστιο συν, καθώς σφραγίζει την μακροζωία του. Βασικά, ίσως και να το παρακάνει εδώ η Samsung.. Galaxy AI Και τώρα ένα κομμάτι για το οποίο η Samsung μίλησε πολύ: η τεχνητή νοημοσύνη. Συγκεκριμένα, το Galaxy AI, όπως ονομάζεται, είναι ενσωματωμένο στη συσκευή και προσφέρει διάφορες λειτουργίες που διευκολύνουν τον χρήστη, σε συνεργασία με τη Google. Κυρίως, χρησιμοποιείται σε γραπτά και προσφέρει σύνοψη κειμένων (σημειώσεων ή μιας ιστοσελίδας, για παράδειγμα) ή μεταγλώττιση απευθείας στην εφαρμογή μηνυμάτων. Αντίστοιχα, μπορεί να κάνει αυτόματη μετάφραση μιας κλήσης σε γραπτό κείμενο ή απομαγνητοφώνηση αφότου καταγράψει οτιδήποτε μέσω του μικροφώνου (π.χ. μια ομιλία όπου παρευρίσκεται ο χρήστης). Ας τα δούμε αναλυτικά. Circle to Search Η συγκεκριμένη λειτουργία είναι αυτή που προωθεί περισσότερο η Samsung, αφού επιτρέπει την αναγνώριση αντικειμένων και προσώπων σε μια φωτογραφία, φτάνει να την κυκλώσετε αφού πατήσετε παρατεταμένα το home button. Τότε σχεδόν άμεσα, το Galaxy S24 Ultra θα σας εμφανίσει παρόμοιες φωτογραφίες, μέσω των οποίων θα μπορέσετε να μάθετε περισσότερα. Αν και παρόμοια λειτουργία προσέφερε και το Google Lens, το Circle to Search δεν έχει καμία σχέση αφού είναι πολύ πιο γρήγορο και εντυπωσιακά πιο εύστοχο όπως διαπιστώσαμε στις δεκάδες δοκιμές μας. Μπόρεσε να εντοπίσει ακριβώς το ίδιο παιχνίδι παιχνίδι που του δείξαμε σε μια φωτογραφία, το μοντέλο μιας ξυριστικής μηχανής, μια συγκεκριμένα μπάλα ποδοσφαίρου και άλλα πολλά, χωρίς να "ιδρώσει" ενώ και οι ίδιοι παραξενευτήκαμε από την ευστοχία του. Η συγκεκριμένη λειτουργία είναι σίγουρο ότι δεν είναι "gimmick" και θα τη χρησιμοποιήσετε συχνά πυκνά, ειδικά όταν δουλεύει τόσο καλά. Chat Αssist Η λειτουργία αυτή επιτρέπει τη συνομιλία με κάποιον που μιλάει κάποια γλώσσα που δεν γνωρίζουμε. Στην ουσία μεταφράζει εισερχόμενα και εξερχόμενα μηνύματα σε πραγματικό χρόνο, κάνοντας εφικτή τη συνομιλία. Στις 13 γλώσσες που υποστηρίζει, δεν περιλαμβάνονται τα Ελληνικά, κάνοντας τη χρήση της για τους περισσότερους, δύσκολη. Όπως μας ενημέρωσε η Samsung, η υποστήριξη ελληνικών όχι μόνο γι'αυτή τη λειτουργία αλλά και για άλλες, είναι μέσα στα σχέδια της εταιρείας, και ίσως η χώρα μας περιλαμβάνεται στο δεύτεορ κύμα χωρών που θα ανακοινωθεί μέσα στο χρόνο. Πάντως το Chat Assist αναλαμβάνει να προτείνει και απαντήσεις με βάση το περιεχόμενο του μηνύματος, ή να επαναδιατυπώσει την απάντηση σε διαφορετικό στυλ, κάτι πολύ χρήσιμο. Note Assist Από την άλλη, το Note Assist είναι μια λειτουργία που θα χρησιμοποιήσετε σίγουρα αφού υποστηρίζει (και) τα ελληνικά, δίνοντας τη δυνατότητα οργάνωσης των σημειώσεών σας, αλλά και την πολύ χρήσιμη λειτουργία δημιουργίας περιλήψεων μεγάλων κειμένων, εμφανίζοντας τα κεντρικά σημεία του σε μια bulletin λίστα. Μια άλλη δυνατότητα πάντα μέσα από την εφαρμογή Notes της Samsung είναι η αυτόματη στοίχιση και διαστήματα χειρόγραφων σημειώσεων όταν χρησιμοποιείτε το S Pen. Transcript Assist Άλλη μια AI λειτουργία του Galaxy S24 Ultra που δεν υποστηρίζει (για την ώρα) τα ελληνικά είναι το Transcript Assist που επιτρέπει την απομαγνητοφώνηση μιας ομιλίας σε γραπτό κείμενο, το οποίο ο χρήστης μπορεί στη συνέχεια όχι μόνο να τη μεταφράσει, αλλά και να να δημιουργήσει μια περίληψη. Web Assist Το Web Assist είναι σωτήριο -ειδικά από τη στιγμή που υποστηρίζει και ελληνικές ιστοσελίδες-, επιτρέποντας τη σύνοψη μεγάλων κειμένων που έχετε συναντήσει σε κάποια ιστοσελίδα. Μέσω του Samsung Internet browser και πατώντας το Galaxy AI πλήκτρο, μπορείτε να έχετε γρήγορα μια σύνοψη της ιστοσελίδας, χωρίς να χρειαστεί αν τη διαβάσετε ολόκληρη. Στις δοκιμές μας, το Web Assist έκανε πολύ καλή δουλειά. Wallpaper Μας άρεσε και η δυνατότητα δημιουργίας wallpaper μέσω του ΑΙ, το οποίο είναι μοναδικό για τη συσκευή σας, χωρίς κάποιος άλλος να έχει πρόσβαση σ' αυτό. Θεωρητικά, οι δυνατότητες είναι ενδιαφέρουσες και έχουν πρακτικά οφέλη, ειδικά για άτομα που ταξιδεύουν συχνά στο εξωτερικό ή συνομιλούν με άλλους σε διαφορετική γλώσσα. Πρακτικά, οι δοκιμές μας ήταν περιορισμένες καθώς τα ελληνικά δεν υποστηρίζονται στα περισσότερα σενάρια, όμως ήδη και σ' αυτές τις λίγες που υπάρχει υποστήριξη, είναι πολύ χρήσιμες, με την υλοποίηση της Samsung να είναι πολύ καλή. Κάμερα Η ανάλυση της βασικής κάμερας φτάνει τα 200 Megapixels (f/1.7 με OIS), έναν τηλεφακό ανάλυσης 10MP με 3x optical zoom, έναν υπερευρυγώνιο φακό 12MP και μια περισκοπική κάμερα ανάλυσης 50MP με 5x optical zoom. Στην μπροστινή πλευρά, η κάμερα έχει ανάλυση 12MP. Ξεκινάμε λίγο ανάποδα αυτή τη φορά, καθώς μια μεγάλη αλλαγή βρίσκεται στον περισκοπικό φακό. Πέρυσι, τη θέση του είχε μια κάμερα με δυνατότητα για 10x optical zoom με έναν αισθητήρα 10MP, ενώ φέτος έχουμε 5x optical zoom και αισθητήρα 50MP. Παρότι με μια ματιά φαίνεται για υποβάθμιση, είμαστε πιο χαρούμενοι με το φετινό αποτέλεσμα. Αρχικά, έχουμε καλύτερο εφέ bokeh στο zoom έως και 5x, το οποίο είναι πιο συχνό να χρησιμοποιήσουμε στην καθημερινότητα από το 10x. Επιπλέον, χάρη στον βελτιωμένο αισθητήρα των 50MP, η διαφορά ποιότητας σε μια εικόνα με 10x zoom ανάμεσα στη φετινή και την περυσινή συσκευή δεν είναι εύκολα ορατή. Σίγουρα, σε κοντινή ανάλυση φαίνονται οι ατέλειες σε γραμμές και γωνίες, αλλά σε γενικές γραμμές τα αποτελέσματα είναι κοντά. Περνάμε στη βασική κάμερα των 200MP, όπου οι αλλαγές δεν έχουν να κάνουν τόσο με το hardware (ίδιος αισθητήρας άλλωστε) όσο με το λογισμικό. Πολύ συχνά, σημειώνουμε στα κείμενά μας πως οι φωτογραφίες από κινητά Samsung έχουν κάπως έντονα χρώματα. Με το Galaxy S24 Ultra, οι τόνοι είναι πιο φυσικοί και μας χαροποιεί, καθώς οι φωτογραφίες είναι πιο κοντά σε ένα φυσικό αποτέλεσμα δίχως να χρησιμοποιούμε το (εκτενές και εύχρηστο) Pro Mode. Το ίδιο ισχύει και στις νυχτερινές φωτογραφίες, όπου οι διαφορές δεν είναι τόσο εμφανείς συγκριτικά με του περυσινού μοντέλου, οπότε παρατηρούμε το ίδιο καλό αποτέλεσμα: ισορροπία ανάμεσα σε μαύρο και γκρι, διατήρηση λεπτομέρειας, όχι υπερέκθεση, φυσικοί τόνοι. Πρόκειται για κάμερα ενός flagship, σίγουρα, όμως με χαρά θα υποδεχόμασταν την ίδια φυσικότητα στις φωτογραφίες επόμενων μοντέλων της εταιρείας, αντί για τα έντονα χρώματα που τόσα χρόνια βλέπουμε. Σε ορισμένες φωτογραφίες όμως, παρατηρήσαμε πως ο θόρυβος ήταν πιο εμφανής, κάτι που είδαμε και στα βίντεο αργότερα. Εικάζουμε πως εμφανίζεται σε μια προσπάθεια του AI να βελτιώσει τη φωτεινότητα, όμως δεν καταφέρνει να διαχειριστεί καλά τις λεπτομέρειες που προκύπτουν από την αυξημένη φωτεινότητα, δημιουργώντας μικρές φωτεινές κουκκίδες σε ξεκάθαρα σκοτεινά σημεία. Φαίνεται πρόβλημα του software, οπότε ευελπιστούμε σε σύντομη επίλυση μέσω update. Σε μέτρια φωτισμένους χώρους, η έκθεση είναι ιδανική. Ο σκοτεινός ουρανός δεν γίνεται υπερβολικά φωτεινός, ούτε οι φωτεινές επιγραφές «τυφλώνουν», όμως οι λεπτομέρειες στα πιο σκοτεινά σημεία είναι διακριτές. Δεν πρόκειται για μια συνολική αύξηση στη φωτεινότητα, αλλά για μια πιο συστηματική προσέγγιση στα σημεία που χρειάζεται. Αντίστοιχα στα πορτρέτα, οι λεπτομέρειες στο πρόσωπο και τα ρούχα διατηρούνται με ιδανική ισορροπία, χωρίς να τονίζονται υπερβολικά ούτε να εξαλείφονται σε μια προσπάθεια «βελτίωσης» των υφών. Ταυτόχρονα, η επιλογή για εξαγωγή φωτογραφιών σε μορφή RAW επιστρέφει βελτιωμένη, πλέον συνδυάζοντας λήψεις των 50MP και των 12MP για να δημιουργήσει εικόνες των 24MP με βελτιωμένη ποιότητα. Για τις φωτογραφίες των 200MP, το κόστος σε αποθηκευτικό χώρο είναι δίολου αμελητέο και πάλι, φτάνοντας τα 40MB-50MB. Για καθημερινές φωτογραφίες, πάντως, τα 50MP φτάνουν και περισσεύουν τουλάχιστον με τις δικές μας απαιτήσεις. Παραδόξως, η απόδοση της ultra-wide κάμερας είναι κοντά στη βασική από άποψης χρωμάτων, κάτι που συνήθως σημειώναμε ότι δεν ίσχυε σε προηγούμενα μοντέλα. Εκεί που η βασική κάμερα έδινε υπερβολική έμφαση στα χρώματα, η ultra-wide είχε πιο φυσικούς τόνους. Πλέον, με τις αλλαγές στην επεξεργασία των εικόνων της βασικής κάμερας, τα αποτελέσματα μεταξύ των δύο είναι πιο κοντά στο συγκεκριμένο κομμάτι, έχοντας φυσικά μεγάλη διαφορά στην ποιότητα. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως τα αποτελέσματα της ultra-wide είναι αντικειμενικά άσχημα, αφού οι λεπτομέρειες διατηρούνται σε πολύ καλό επίπεδο ακόμη και σε πιο κοντινά αντικείμενα, ενώ ακόμη και σε χαμηλό φωτισμό κάνει καλή διαχείριση της έκθεσης και ο θόρυβος δεν μας ανησύχησε. Για τις φωτογραφίες, πέραν της κλασικής σουίτας χειροκίνητης επεξεργασίας και μερικών προεπιλογών, προσφέρονται δυνατότητες επεξεργασίας μέσω AI. Τα αποτελέσματα -υπό προϋποθέσεις- είναι αρκετά πειστικά. Για παράδειγμα, αφαιρώντας μακρινά αντικείμενα από το πλάνο ή προσθέτοντας κομμάτια ουρανού σε μια φωτογραφία, πολύ δύσκολα καταλάβαινε κανείς ότι η φωτογραφία έχει υποστεί τέτοια επεξεργασία. Παρόμοιες δυνατότητες υπάρχουν και στο κομμάτι του βίντεο. Αρχικά, η ποιότητα φτάνει πάλι στα 8K/30fps, με οπτική σταθεροποίηση και εξαιρετική απόδοση σε χαμηλό φωτισμό όπως και σε φωτεινές σκηνές. Στο κομμάτι του AI, μια ωραία δυνατότητα είναι η μετατροπή ρυθμού καρέ σε 120fps για οποιοδήποτε βίντεο, κάτι που λειτουργεί εξαιρετικά με τις όποιες δυσκολίες μπορεί να εμφανιστούν σε πιο δύσκολα σημεία (π.χ. στιγμιαία να εξαφανιστεί ή να αλλάξει χρώμα ένα κινούμενο κομμάτι). Η μπροστινή κάμερα αποδίδει ικανοποιητικά σε επίπεδο λεπτομέρειας και χρωμάτων, ίσως τείνοντας λίγο περισσότερο σε μουντό αποτέλεσμα από ότι σε ζωηρότερο. Δεν έχουμε κάποιο μεγάλο παράπονο, καθώς η φυσικότητα της εικόνας είναι σε ικανοποιητικό επίπεδο δεδομένου ότι την χρησιμοποιούσαμε κυρίως για βιντεοκλήσεις ή μια selfie με παρέα. Και σε συνθήκες χαμηλού φωτισμού, όπως μια φωτογραφία σε δωμάτιο με μοναδικό φως την οθόνη του υπολογιστή, τα αποτελέσματα παρέμειναν σε καλό επίπεδο και δύσκολα εντοπίζαμε εμφανείς ατέλειες. Συμπέρασμα Δεν υπάρχει αμφιβολία πως το Samsung Galaxy S24 Ultra είναι το κορυφαίο Android smartphone αυτή τη στιγμή. Επιδόσεις, κάμερες, διαχείριση θερμοκρασίας, υποστήριξη software, ενσωμάτωση S Pen, οθόνη – έχει τα πάντα και δεν κάνει εκπτώσεις σε τίποτα από αυτά. Αντιθέτως, έκανε βελτιώσεις σε σημεία όπου χρειαζόταν, όπως τον σχεδιασμό της οθόνης και τους τόνους των φωτογραφιών. Μοναδικά παράπονα είναι κάτι νέο και κάτι παλιό – η ενσωμάτωση του AI έχει χώρο για βελτίωση (ειδικά αν συνυπολογίσουμε την έλλειψη υποστήριξης ελληνικών), ενώ το θέμα της φόρτισης είναι «αγκάθι» που δεν άλλαξε καθόλου.