gsarig

Χρησιμοποιώ από το 2022 το Galaxy Flip 4, που δεν είναι πια κάτι τρομερό σε σχέση με τα flip που ακολούθησαν, τόσο από τη Samsung όσο κι από άλλες εταιρείες. Δεν βλέπω λόγο να επιστρέψω σε κλασικό κινητό, γιατί το Flip 4, παρά τα μειονεκτήματά του, λύνει το σημαντικότερο πρόβλημα που είχα με τις κλασικές συσκευές, που ήταν η μεταφορά το καλοκαίρι, όπου έπρεπε να το κουβαλάω στην τσέπη του παντελονιού. Διπλώνοντας, το flip γίνεται πολύ βολικό στη μεταφορά, ενώ όταν είναι ανοιχτό συμπεριφέρεται όπως ένα οποιοδήποτε smartphone, οπότε δεν είναι ότι μου λείπει κάτι. Θα ήθελα να είναι λεπτότερο και να αξιοποιεί καλύτερα την εξωτερική οθόνη, κάτι που οι μεταγενέστερες flip συσκευές κάνουν ήδη. Οπότε, σε 1-2 χρόνια που λογικά θα το αλλάξω, πιστεύω πως οι συνθήκες θα είναι ακόμα καλύτερες. Αν η Apple έβγαζε κάτι παρόμοιο σίγουρα θα το σκεφτόμουν, μιας και το λειτουργικό σύστημα με ενδιαφέρει πολύ λιγότερο (πάνω-κάτω όλα μια χαρά την κάνουν τη δουλειά τους) από ό,τι η εργονομία της συσκευής.

Από όσα διάβασα μέχρι τώρα στο θέμα, ένα άλλο σενάριο που θα μου φαινόταν αρκετά πειστικό είναι το να καταλήγουν, από ανθρώπινη απροσεξία είτε από κάποιο συστημικό bug, κάποιες φορές λάθος δέματα σε λάθος θυρίδα. Ήδη κάποιοι από τις πρώτες σελίδες ανέφεραν τέτοια περιστατικά. Σε αυτή την περίπτωση, κάποιοι παραλήπτες μπορεί να το παίρνουν είδηση αμέσως και να να επικοινωνούν με την εταιρεία, το δέμα να επιστρέφεται και να υπάρχει απλά μια καθυστέρηση στην παράδοση. Άλλοι, είτε από απροσεξία επειδή δεν πρόσεξαν πως η ετικέτα έχει άλλο όνομα παραλήπτη είτε από περιέργεια ή πονηριά, θα το ανοίξουν. Από αυτούς που θα το ανοίξουν, κάποιοι θα αποφασίσουν να το κρατήσουν, στη λογική του "ας πρόσεχαν, κορόιδο είμαι να τους το πω;". Άλλοι διαπιστώνοντας πως το δέμα δεν είναι δικό τους ή δεν έχει κάτι που να αξίζει το ρίσκο πιθανού μπλεξίματος, μπορεί να επικοινωνήσουν με την εταιρεία για επιστροφή, και ο πραγματικός παραλήπτης να καταλήξει να λάβει ανοιγμένο δέμα. Σε ένα τέτοιο σενάριο υποθέτω πως και η εταιρεία θα είναι δύσκολο να εντοπίσει πού ακριβώς χάθηκε το δέμα ή ακόμα κι αν υποψιάζεται ότι κατέληξε σε λάθος παραλήπτη, δεν ξέρω πόσο θα ήθελε να επικοινωνήσει μαζί του για να του πει κάτι του τύπου "ξέρεις, υπάρχει μια περίπτωση να στείλαμε μαζί με το δέμα σου και κάτι που δεν σου ανήκει, μπορείς να τσεκάρεις;". Το να υπάρχουν συστηματικά περιστατικά κλοπής με την ανοχή της εταιρείας μου φαίνεται πιο δύσκολο. Προφανώς θα μπορούσαν να υπάρχουν μεμονωμένα περιστατικά κακών υπαλλήλων, αλλά δεν βλέπω πώς θα εξυπηρετούσε την εταιρεία να τα ανέχεται. Το ίδιο δύσκολο μου φαίνεται να οφείλονται όλα τα περιστατικά σε κακόβουλους αποστολείς ή ψεύτες παραλήπτες (που κι αυτοί σίγουρα θα υπάρχουν μεμονωμένα).

Σχετικά με την Vertuo, στην περίπτωσή μου ήταν αυτό που με έκανε να στραφώ σε μηχανή εκτός Nespresso μετά από περισσότερα από 10 χρόνια, γιατί μέσα σε λιγότερο από 6μηνο χάλασε 2 φορές. Είχα καλομάθει μέχρι τότε με την κλασική, που αν ήταν άνθρωπος θα κόντευε να τελειώσει το σχολείο και δεν μου έβγαλε ποτέ βλάβη (ακόμα την έχω στο χωριό). Στο τέλος ζήτησα αντικατάσταση με την κλασική αλλά δεν προβλεπόταν, και απλά μου έστειλαν μια καινούρια Vertuo, την οποία όμως δεν χρησιμοποίησα σχεδόν καθόλου καθώς είχα αποφασίσει ήδη να δοκιμάσω κάτι άλλο (την υπεραυτόματη).

Μια από τα ίδια. Μάλιστα έχοντας χρησιμοποιήσει Nespresso για πολλά χρόνια, τόσο την κλασική όσο και την Vertuo, θεωρώ πως η υπεραυτόματη είναι καλύτερη λύση συνολικά. Είχα γράψει πιο αναλυτικές εντυπώσεις εδώ: Βέβαια να σημειώσω πως στο μεταξύ αναβάθμισα ξανά, και πήρα μια Sage Barista Express, που συνολικά μου αρέσει ακόμα περισσότερο. Στα θετικά ότι ο καφές είναι ακόμα καλύτερος. Στα αρνητικά ότι είναι πιο ακριβή (ειδικά μαζί με τον συμπληρωματικό εξοπλισμό που πρέπει να αγοράσεις αν θες να πετυχαίνεις πιο συνεπείς δόσεις) και η διαδικασία παρασκευής πιο χρονοβόρα. Βέβαια, αυτό είναι περισσότερο πρόβλημα στην αρχή, που πειραματίζεσαι. Πλέον φτιάχνω τον καφέ πολύ γρήγορα - όχι τόσο όσο με την υπεραυτόματη, προφανώς, αλλά σε πολύ ικανοποιητικό χρόνο και χωρίς τις αποτυχημένες προσπάθειες του πρώτου καιρού.

Θα βγει ανταγωνιστικό στο "πρώτης κατοικίας" που έχουν οι άλλοι, με τη διαφορά ότι αυτό θα είναι δάνειο "τελευταίας κατοικίας".

Θα έβλεπα άνετα μια ταινία Popeye vs Predator

Ναι ολοκληρώνεται μια χαρά, δεν θα ήθελα να δω και τρίτη σεζόν και δεν υπάρχει και κάτι επιπλέον να πουν, μιας και την έκλεισαν καλά. Και η δεύτερη σεζόν παίχτηκε με διαφορά σχεδόν 3 ετών από την πρώτη.

Upright Μια μέρα πέτυχα στο Reddit το post ενός τύπου που ζητούσε προτάσεις σειρών παρόμοιες με το Upright. Τη συγκεκριμένη σειρά δεν την είχα ακούσει καν, αλλά έκανα από περιέργεια μια αναζήτηση, είδα το τρέιλερ και μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Μικρά επεισόδια, ο συνδυασμός κωμωδίας και δράματος που συνήθως είναι ευχάριστος, έπαιζε και μια γνωστή φάτσα, αφού την πρωταγωνίστρια την είχα δει και στο House of the Dragon - έδειχνε μια καλή περίπτωση για να καλύψει το κενό μέχρι να ολοκληρωθεί το Severance, που ήθελα να το δω μαζεμένο. Τελικά η σειρά αποδείχτηκε όχι μόνο τόσο καλή όσο θα ήθελα για να περάσει ευχάριστα η ώρα, αλλά πολύ καλύτερη κι από όσο ήλπιζα, και κατέληξα να δω και τις 2 σεζόν της σε 4 μέρες σερί. Πρόκειται για την ιστορία ενός ξεπεσμένου μουσικού που μεταφέρει οδικώς ένα πιάνο από τη μια άκρη της Αυστραλίας στην άλλη, και κάπου στην αρχή του ταξιδιού εμπλέκεται σε ένα ατύχημα με μια σχεδόν έφηβη, πανέξυπνη και αρκετά αθυρόστομη, κοπέλα που έκανε παρόμοιο ταξίδι για τους δικούς της λόγους. Έρχονται έτσι τα πράγματα που οι δυο τους αναγκάζονται να ταξιδέψουν μαζί σε μια διαδρομή όπου τους συμβαίνουν του κόσμου τα απρόοπτα. Ίσως είναι νωρίς ακόμα, αλλά το Upright παίζει να έγινε από τώρα η αγαπημένη μου σειρά για τη φετινή χρονιά. Είναι πολύ καλογραμμένη, με ωραία ισορροπία μεταξύ χιούμορ και δράματος, άψογη εξέλιξη των χαρακτήρων της και, φυσικά, καθώς διαδραματίζεται στην Αυστραλία, πολλές παράξενες καταστάσεις. Το σενάριο έχει συγγράψει ο ίδιος ο πρωταγωνιστής της σειράς, ο οποίος παρεμπιπτόντως είδα πως είναι και μουσικός (δεν τον ήξερα), αλλά την παράσταση κλέβει άνετα η νεαρή Milly Alcock, που σε κάθε σκηνή που εμφανίζεται δίνει ρέστα. (να θυμηθώ να πάω στο Reddit και να ευχαριστήσω τον τύπο που άνοιξε εκείνο το θέμα).

Αυτό δεν ήταν κακό τελικά. Έχει μια αισθητική που σου δίνει την εντύπωση πως η ιστορία θα μπορούσε να βασίζεται σε κάποιο graphic novel, αλλά οι βασικοί χαρακτήρες υπήρξαν στα αλήθεια. Δεν ξέρω πόσο πιστό είναι σε πραγματικά γεγονότα, αλλά δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία. Η σειρά βλέπεται πολύ ευχάριστα και αποδεικνύει για ακόμα μια φορά πως ο Stephen Graham είναι πολύ καλός ηθοποιός και με μεγάλο εύρος ρόλων.

Ίσως πρέπει τελικά να πατεντάρω την ιδέα για ποντίκι-σίδερο, με αξεσουάρ το mousepad-σιδερώστρα, που θα έφερνε επανάσταση στο multitasking.

Ευτυχώς είδα όλη τη σεζόν μαζεμένη (και τις 3 φάσεις), γιατί το πρώτο μισό ήταν κάπως βαρετό. Το δεύτερο μισό ήταν καλύτερο και γενικά έκλεισε μια χαρά. Προφανώς δεν είναι καμιά σειρά-αριστούργημα αφού είναι γεμάτη τρύπες, αλλά στην περίπτωσή της, είναι κι αυτές μέρος της γοητείας της. Πιστεύω πως υπάρχει αυτή η λεπτή γραμμή όπου αν έκανε το λάθος να ξεπεράσει και να πάρει περισσότερο τον εαυτό της στα σοβαρά, θα ήταν εύκολο να καταλήξει σαχλαμάρα. Προσωπικά πάντως την απόλαυσα έστω κι αν από ένα σημείο και μετά έλεγα πως πρέπει σιγά σιγά να κλείσει, για να μην την ξεχειλώσουν άλλο. Μπορώ να πω ότι συνολικά μου άρεσε περισσότερο κι από το αυθεντικό Καράτε Κιντ

Κάτι από τα παρακάτω δεν σου κάνει; https://ollama.com/ https://lmstudio.ai/ To LM Studio είναι πιο φιλικό αν θες να κάνεις τα πάντα με GUI. Εκτός αν δεν κατάλαβα καλά το ερώτημα και ψάχνεις κάτι διαφορετικό.

Δεν έχω ξεκινήσει τη σεζόν, αλλά κρίνοντας από την προηγούμενη, σε καταλαβαίνω. Για μένα το Reacher είναι κάτι σαν Banshee από τα Λιντλ - είναι από τις σειρές που θα δεις γιατί θες να δεις ανθρώπους να πλακώνονται στο ξύλο. Αλλά σε αντίθεση με το Banshee που ήταν απολαυστικό, το Reacher είναι μέτριο σε ένταση, με χειρότερους ηθοποιούς και μέτρια πλοκή. Πάντα περιμένω να ολοκληρωθούν οι σεζόν για να δω τα επεισόδια μαζεμένα. Αν έχω κάτι άλλο να δω θα το προτιμήσω, αλλά αν έχω ξεμείνει εκείνη την εποχή και θέλω να καλύψω τον χρόνο, είναι μια αποδεκτή επιλογή.

Δυστυχώς θα συμφωνήσω με τον @liopyr. Βρήκα τη σειρά πολύ κακοφτιαγμένη και η επιλογή των ηθοποιών ενώ προσπάθησε να διατηρήσει φυσιογνωμική ομοιότητα, είχε κάτι το αστείο, ίσως επειδή και οι ηθοποιοί δεν ήταν και πολύ καλοί. Ειδικά οι σκηνές στο τμήμα θύμιζαν περισσότερο κάτι χιουμοριστικά σκετσάκια-παρωδίες που κυκλοφορούν στο YouTube, παρά κανονική σειρά. Για μένα, μεγαλύτερο μειονέκτημα ήταν ο πρωταγωνιστής, που ενώ φυσιογνωμικά ήταν πετυχημένη επιλογή, με ξενέρωνε εντελώς όταν άνοιγε το στόμα να μιλήσει ή όταν σχημάτιζε το και καλά μοχθηρό αλλά στην πραγματικότητα βλακώδες χαμόγελο. Τα τελευταία δύο επεισόδια το έσωσαν κάπως, αλλά γενικά θα το έλεγα ημιαποτυχημένο. Αν ήταν άλλη σειρά θα την είχα κόψει στα πρώτα επεισόδια, αλλά κάτι το ότι η πρώτη σεζόν Dexter ήταν μέσα στις αγαπημένες μου γενικά, κάτι το ότι είχε κρατήσει την ίδια μουσική, κάτι το ότι είχε τον αυθεντικό Dexter ως αφηγητή, με χτύπησε στη νοσταλγία και με έκανε να τη δω μέχρι το τέλος.

Συμφωνώ κι εγώ με αυτό πάνω-κάτω. Ενώ συνολικά το βρήκα συμπαθητικό, η πρώτη ώρα ήταν ξεκάθαρα το καλύτερο σημείο της ταινίας. Όπως συμβαίνει συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, μόλις αρχίζουν να δίνονται απαντήσεις πέφτει και το ενδιαφέρον.