panther_512

Εγώ θα ήθελα να δω σειρά με την καθημερινή ζωή στο Σάιρ, στο χωριό των χόμπιτ. Σε στυλ "Το μικρό χόμπιτ στο λιβάδι"

Δώσε της χρόνο να κάνει level up, να βάλει μερικά points στα skills της και θα στρώσει.

Πρώτη μέρα δουλειά μετά τις διακοπές. Για να μήν αρχίσουμε κατευθείαν τα χάπια, επειδή οι CEO επέστρεψαν μέσα στα νεύρα, ξεκινούμε μαλακά.

Δεν καταλαβαίνω για ποιό λόγο κάποιος να έχει πρόβλημα με τον Liam Hemsworth. Δεν είναι ο αντικαταστάτης του Cavill το πρόβλημα. Ακόμα και αν έμενε ο Cavill, η σειρά θα συνέχιζε να δέχεται (δικαίως) πυρά και αρνητική κριτική/σχολιασμό. Άρα η Allan να σταματήσει να μας κλαίγεται για τον Liam, και τώρα που μεγάλωσε λίγο, να μας δώσει κάνα τηλέφωνο να πάμε για καφέ να συζητήσουμε από κοντά τα προβλήματα της σειράς.

Το είδα και εγώ εχθές. Ενδιαφέρουσα περίπτωση. Έχουν πετύχει πάρα πολύ καλά το όλο σκηνικό και την ατμόσφαιρα. Πιστεύω ότι για να το εκτιμήσει ο θεατής, πρέπει να είναι ήδη προϊδεασμένος ότι θα δεί ένα επεισόδιο ενός late night show.

There we go again..... Back to the future. Μario, Zelda, κονσόλα για παιδάκια κλπ κλπ κλπ κλπ Κλασσική περίπτωση απαξίωσης μιάς σειράς συστημάτων για τα οποία δεν έχουμε ιδέα. Και μετά η συζήτηση συνεχίζει με τις λίστες των exclusives, η συνειδητοποίηση ότι η Νιντέντο διαχρονικά είχε τα περισσότερα ποιοτικά "σοβαρά" exclusives από οποιοδήποτε άλλο σύστημα, ακολουθεί περισσότερη απαξίωση για πράγματα για τα οποία δεν έχουμε ιδέα επειδή ουδέποτε ασχοληθήκαμε σοβαρά και πάει λέγοντας. Ελπίζω να κόψαμε δρόμο και να αποφύγουμε να το επαναλάβουμε. Άτομο το οποίο αποκαλεί τον εαυτό του "σοβαρό" gamer και δεν ασχολείται με τα exclusives της Νιντέντο, στον εαυτό του κάνει ζημιά, σε κανέναν άλλο. Γιατί πολύ απλά έχει χάσει καταπληκτικά παιχνίδια.

Kαι να μήν ξεχνάμε ότι όλα προέρχονται από τους Πρώτους Ghostbusters: 1974: 1986:

Την τελείωσα και εγώ και συμφωνώ. Μου άρεσε, αλλά την βρήκα σεναριακά κάπως αδύναμη σε σχέση με τον πρώτο κύκλο. Πολλές παράλληλες ιστορίες και γενικά πολλά ψυχολογικά προβλήματα από όλους. Τύπου "Μαύρη μαυρίλα πλάκωσε, μαύρη σαν καλιακούδα"

Να μήν υπερβάλουμε. Δεν ήταν μόνος του. Είχε βοήθεια και από έναν Αφγανό επιστήμονα μέσα στη σπηλιά.

Συμφωνώ και επαυξάνω. Πρέπει επιτέλους να γυρίσουμε σε πατροπαράδοτους τρόπους επίλυσης των παγκόσμιων προβλημάτων. Να σηκωθούμε επιτέλους από τον καναπέ μας, να ξαναβγούμε όλοι μαζί, εκεί έξω με αγάπη, και με έναν πυρσό ο καθένας μας και να αρχίσουμε να καίμε στην πυρά όλους αυτούς τους νεοτεριστές επιστήμονες που και καλά θα γιατρέψουν τον καρκίνο και λοιπές ανίατες ασθένειες με εμβόλια. Πάνω από όλα με αγάπη όμως, έτσι?

Φίλε μου, έχασα συγγενικά μου πρόσωπα και φίλους από Covid. Ηλικίες από 18 μέχρι 60. Άνθρωποι που θα μπορούσαν να είχαν φτάσει κανονικά σε βαθιά γεράματα. Δεν είχαν εμβολιαστει. Τόσο θάνατο στον κύκλο μου ποτέ δεν είχα ξαναδεί. Και να έχω τον Α και τον Β να μου λένε ότι δεν υπάρχει πανδημία, ότι η θνησιμότητα είναι χαμηλότερη της γρίπης, ότι τα εμβόλια είναι πείραμα / ψέμα / whatever. Και πού ξέρω εγώ αν θα ήταν ζωντανοί αν έκαναν το εμβόλιο. Ή αν θα πέθαιναν από το εμβόλιο. Γιατί εκείνοι ξέρουν φυσικά καλύτερα. Περισσότερες πιθανότητες έχεις να σε κερδίσει μια μπανάνα στο σκάκι, από το να εξηγήσεις σε αυτά τα άτομα τον παραλογισμό της σκέψης τους. Αυτή τη στιγμήν είμαστε μπροστά σε μία ιατρική επανάσταση, με customised εμβόλια για τον καρκίνο, και ακόμα και εδώ ο παραλογισμός χτυπάει κόκκινο. Οπότε μία ή λύση : Πούλα τρέλα για να μην σε τρελάνουν.

Καταρχάς πάνγκρεας και συκώτι είναι σχεδόν το ίδιο πράγμα. Το θέμα είναι ότι ακριβώς επειδή δεν ακολούθησε την δικιά του θεραπεία μέχρι τέλους μόνο υποθέσεις μπορούμε τώρα να κάνουμε.

Ακριβώς αυτό. Δυστυχώς ο κόσμος δεν καταλαβαίνει πλέον, και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι έχουμε χάσει κάθε επαφή με τη φύση. Πιστευουμε σε γιατροσόφια και ματζούνια. Δές τον Steve Jobs για παράδειγμα. Διαγνώσθηκε με καρκίνο στο συκώτι και οι γιατροι του έλεγαν να κάνει αμέσως θεραπείες. Ο Steve, ο οποίος δεν είναι κανένας τυχαίος, και ενώ είχε κυριολεκτικά όλα τα λεφτά του κόσμου, είπε ότι δεν χρειάζεται θεραπείες, και ότι με τη δύναμη της θέλησής του θα τον νικήσει, διότι ο καρκίνος είναι state of mind. Θεωρώ ότι αποτελεί το απόλυτο παράδειγμα προς μίμηση για όλους τους ομοϊδεάτες.

Το πρότυπο Ν95 ΔΕΝ εφαρμόζεται συνήθως σε μάσκες για χειρουργική χρήση. Μάσκα χειρουργείου: Mάσκα Ν95: H σύγκριση μεταξύ τους είναι τύπου πανοπλία VS ξεχειλωμένο T-shirt που φοράω στην παραλία.

Όχι.