Στιγμές ξεφτίλας. στιγμές που γίνατε ρόμπα

[Razor_7]

Συνήθως θα με πιάσει όταν θα αγχωθώ με κάτι σε μεγάλο βαθμό και όταν κυκλοφορεί γαστρεντερίτιδα εξοπλίζομαι με Imodium

Μία φορά το πήρα αυτό (μέχρι πέρυσι δεν το ήξερα καν) και αυτό γιατί με έιχε πιάσει κόψιμο δύο μέρες

[tony81]

Πλάκα πλάκα πολύ το συζητάμε και θα αρχίσουμε νε ξερνοβολαμε..

[Antwni]

Μόνο σε μένα δεν έχει τύχει κόψιμο και να τρέχω σα τον Βέγγο για να προλάβω?

 

Δεν θα το ήθελες,πίστεψέ με.

[Basilhs23___]

Συνήθως θα με πιάσει όταν θα αγχωθώ με κάτι σε μεγάλο βαθμό και όταν κυκλοφορεί γαστρεντερίτιδα εξοπλίζομαι με Imodium

 

Μην παίρνεις imodium, καλύτερα άσε να αποβάλλει το στομάχι οτι έχει γιατί μέσα σε αυτά βρίσκεται και το μικρόβιο που σου προκαλεί την όποια γαστρεντερίτιδα, μετά όταν τελειώσουν οι διάρροιες φτιάξε ένα τσάι με πάρα πολύ λεμόνι μέσα, τόσο πολύ που να μην αντέχεις από την ξυνίλα στο ποτήρι και θα τα σκοτώσει όλα αυτό.

[TechnoV]

Πιτσιρικάς οργάνωσα πάρτυ για να κλέψουμε με ένα φίλο τα μπουφάν των επισκεπτων. Αυτός πυρομανής, εγώ κλεπτομανής. Ακόμα ντρέπομαι, γιατι τελικά μετά απο μέρες καρφωθήκαμε.

 

Αύριο βάζω αγγελία.

 

Sent from my iPhone using Insomnia

[AntiCambeR]

Το "Στιγμές ξεφτίλας" μετατράπηκε σε "Στιγμές διάρροιας" η σε "Χεσμεντέν καταστάσεις".

[akpe]

Από που να αρχίσω και που να τελειώσω...

 

1) Κλασικό: Αρκετά μικρός. Πρέπει να ήμουν 8. Είχαμε πάει σε γάμο και ήμουν από τα κουτσούβελα που ακολουθούσαν το ζευγάρι με μια λαμπάδα. Έβαλα φωτιά στα μαλλιά της νύφης. Έφυγαν πολλά. Πίστευα ότι τη σκότωσα και έκλαιγα για ώρες.

 

Αργότερα συνέβη το ίδιο σε μια εκκλησία την ώρα της ανάστασης. Ξύπνησαν άσχημες μνήμες. Αν κρίνω απ

2) Λύκειο. Είχαμε πάει εκδρομή σε κάτι σαν μουσείο/πινακοθήκη. Πήγα να ρίξω φάσκελο σε συμμαθητή. Αποδείχτηκε ότι ήταν καθηγητής που μοιάζανε από πίσω.

3) Πριν καμιά δεκαριά χρόνια, όταν ήμουν ακόμα συνηδειτοποιημένος φοιτητής (χα, χα, χα) κατέβαινα στη σχολή. ΤΕΙ Αθήνας. Στα ανατολικά έχει ένα τοιχάκι κοντά ένα μέτρο ύψος το οποίο επιχείρησα να δρασκελίσω σαν τον Μεϊμαράκη. Όχι απλά απέτυχα, αλλά μου σκίστηκε το τζιν από πίσω στον κώλο, μέχρι σχεδόν το γόνατο.

Σημείωση, εκεί μπροστά αν θυμάμαι καλά είχε δύο ή τρεις καφετέριες. Γεμάτες.

Αρπάζω ένα ξύλινο πλακάτ τι σκατά ήταν και πλησιάζω ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο, ένα 206. Ελπίζοντας να είναι άντρας μέσα, και να έχει την καλοσύνη να με πετάξει μέχρι το σπίτι φίλου εκεί κοντά. Φτάνω στο παράθυρο, είναι μέσα γυναίκα. Χαιρετάω και φεύγω. Ακόμα θα έχει εφιάλτες.

Τελικά κατάφερα να φτάσω στο σπίτι ενός συμφορουμίτη περπατώντας καμιά δεκαριά στενά στο Αιγάλεω με το πλακάτ μπροστά με το ένα χέρι, και το άλλο να σφίγγει το τζην από πίσω να μην είμαι με τον κώλο έξω. Με βόλεψε με μια φόρμα τρία νούμερα μικρότερη, ταξάκι και γραμμή σπίτι.

4) Κάτι πιο πρόσφατο: Πάρτυ γεννεθλίων της κοπέλας. Σπίτι της με άλλα 80+ άτομα, συνάδελφοι, συγγενείς, the works. Εγώ να έχω ήδη πιεί αρκετά, κάτι σαγκριές, κρασιά, μπύρες, "βότκες" (μετράει η ούρσους, διάφορα. Έρχεται κολλητός και μου δίνει ένα πλαστικό ποτήρι γεμάτο ουίσκι. Χωρίς νερό, κόλα, παγάκια, τίποτα. Σκέτο ουίσκι. «Άσπρο πάτο!». Δεν περίμενε με την καμία να το κάνω. Το έκανα.

 

Μισή ώρα αργότερα, να έχω πέσει με τα γόνατα στο πάτωμα της κουζίνας και να ψάχνω τη βίδα από τον σκελετό των γυαλιών μου που μου έφυγε. Μανιωδώς. Από εκεί και έπειτα μέχρι να πέσω για ύπνο (3 ώρες μετά) δεν θυμάμαι τίποτα.

Επεξ/σία 9 Σεπτεμβρίου 2015 από akpe

[driftingcris]

Χμμμ

Μεθυσμένος όσο δεν πάει σε πάρτη γενεθλίων της κοπέλας του κολλητου. 2013

Μια κοπέλα σκονταφτει και πέφτει πάνω μου με το κεφάλι της στην κοιλιά μ. Αραζω το κεφάλι της και το σπρωχνω αυθόρμητα κατά το λιλί μ. Ρεζίλι και οι δύο.

 

Θα με πείτε, 18 χρόνων είσαι. Ρεζίλι έγινες μόνο τα δύο τελευταία χρόνια? Well,let's not talk about good ol' days

[petaw-se-oneiro]

Δεν έχω και πολλά...
1) Έχω βγεί πολλές φορές απο την τουαλέτα με ξεχασμένα τα "μαγαζιά" ανοιχτά
2) Έχει βρεί κοπέλα τσόντες στο κινητό μου,που δεν έπαιζαν κιόλας σωστά γιατί ήταν samsung με κουμπιά το κινητό
3) Έχω πάθει λάστιχο ενώ έχω βγεί με κοπέλα και έχω γίνει χάλια στην προσπάθεια αλλαγής του σκασμένου λάστιχου (αυτά παθαίνεις αν δεν πλύνεις απ'έξω το αυτοκίνητο)
4) Έχω στείλει ερωτικό μύνημα με καρδούλες, γλυκόλογα κλπ σε λάθος άτομο...πολλές φορές..
5) Με πήραν για φάρσα με απόκρυψη..Πρίν το καταφέρουν το κλείνω...Με ξαναπαίρνουν με απόκρυψη, νόμιζα οτι είναι για την φάρσα πάλι, τρώνε χοντρό βρύσιμο, τελικά ήταν ντροπαλή κοπελίτσα που με πήρε τηλέφωνο
6) Έχω μείνει απο βενζίνη, έξω απο βενζινάδικο...
7) Έχω βγεί για ποτό, έρχεται η ώρα να πληρώσω, μου λεει ο σερβιτόρος πόσο είναι, 16€ μου λέει. Δίνω εγώ το 20αρικο και περιμένω ρέστα...Με κοιτάζει για κανένα 2λεπτο, τον κοιτάζω και εγώ,ρίχνω και μια ματιά στο χέρι του, 10αρικο ήταν τελικά

Αν θυμηθώ θα γράψω και άλλα...

[xpapias]

Παντως με αφορμη τον Καρκαμπιλιο, το forum πρέπει να έχει πολλούς Μαγκαιβερ τελικά!

[veteranos123]

[idomeneas7]

Νομίζω οι περισσότεροι το έχουν πάθει αυτό με την εκρηκτική διάρροια. Αντε, ας πω κι εγώ εδω που φτάσαμε...

Στις αρχές της συγκατοίκησης με τον άντρα, είχα φάει κάτι σουτζουκάκια απ' όξω τη Μ.Εβδομάδα. Τη νύχτα άρχισαν οι ενοχλήσεις, πάω να ξεράσω αλλά βγήκαν και από τις δύο πλευρές τα σουτζουκάκια. Δεν ήξερα τι να πρωτοστοχεύσω, τον εμετό ή τα άλλα? Τέλος πάντων, έκανα το μπάνιο, τα ρούχα μου και εμένα χάλια και από τα δύο. Καθαρισα, εβαλα πλυντηριο, εκανα μπανιο με καταπαγωμενο νερο γιατι ηταν χειμωνας και δεν θα περιμενα θερμοσιφωνα και μετα...πάλι τα ίδια. Εκανα εμετο μέχρι και το νερό.

Τον ξυπνάω, πάμε νοσοκομείο και εκεί....φόρεσα πάνα! Χαχαχα, πολύ σέξι. Τέλος πάντων, με πλάκωσαν στους ορούς και τα φάρμακα και έφυγα μετά από λίγο, όλα καλά. Μετά τον ντρεπόμουν για λίγες μέρες αλλά οκ, μου πέρασε.

[xpapias]

Κάτι ξέρει το βαλερακι που κουβαλάει πάντα μα πάντα χαρτομάντιλα~μωρομαντηλα~ αντισηπτικα μαζί.

Με έχουν σώσει από επικές διαρροιες

Ενω η valerie ας πουμε κυκλοφορει παντα με μια πανα στην τσάντα για οτι προκυψει..!

[idomeneas26]

Γύρω στα 15 με ένα φίλο μου με τα ποδήλατα κάνουμε βόλτα εγώ πάνω στο πεζοδρόμιο αυτός στο δρόμο , κάποια στιγμή περναω δίπλα από μια κοπέλα γύρω στα 25-30 η οποία είχε στην ωμο της μια τσάντα από την οποία κρεμοντουσαν κάτι κορδονακια. Ξαφνικά αισθάνομαι μια αντίσταση στο τιμόνι ,σταματάω και βλέπω ότι το κορδονακι της τσαντας έχει μπλέξει στο τιμόνι του ποδήλατου μου και ή κοπέλα να κρατάει με τα δύο της χέρια την τσάντα και να την τραβάει, η κακομοιρα νόμιζε ότι ήθελα να της την κλεψω. Παρότι της εξήγησα την κατάσταση και τις ζήτησα καμία 10αρια φορές συγνώμη, δεν με πίστεψε και έφυγε τσατισμενη.

[mylo]

Παρόμοιο έπαθα και εγώ πέρυσι τον Ιανουάριο στην εξεταστική στο ΤΕΙ Αθήνας.

 

Πάω πρωί-πρωί, γράφαμε φυσική αν και δεν ήξερα τίποτα γιατί δεν είχα πατήσει καθόλου.

Ήταν 8:50 όταν ξεκινήσαμε. Ο καθηγητής αφού τελείωσε την εξήγηση μας λέει ότι στις 9:30 μπορούμε να φύγουμε. Μετά από 5 λεπτά όμως άρχισα να έχω κάποιες ενοχλήσεις.

«Εντάξει» λέω,  «μισή ώρα είναι, θα περάσει, θα προλάβω να πάω τουαλέτα».

Μετά από 10 λεπτά όμως, γινόταν πόλεμος μέσα στο έντερό μου. Κλανίδια μπαινοβγαίναν στην κωλοτρυπίδα προσπαθώντας να δραπετεύσουν, ιδρώτας, κοκκινίλα, γουργουρητά, ζαλάδα.

«Σήκω γιατί θα μείνεις» σκέφτηκα.

Με βλέπει που πάω να σηκωθώ, μου λέει σε 15 λεπτά.

Ξανακάθομαι, μου φεύγουν και 2-3 κλανιές αφού δεν μπορούσα να κρατηθώ άλλο, ευτυχώς άοσμες ή τουλάχιστον εμένα δεν μου μύριζαν γιατί είχα φουντώσει ολόκληρος.

Μετά από 2 λεπτά όμως σηκώνομαι απότομα, πηγαίνω στο καθηγητή και με τρεμάμενη φωνή του λέω «πρέπει να πάω τουαλέτα» και βγαίνω τρέχοντας.

Επειδή όμως είμασταν στον δεύτερο όροφο, δεν προλάβαινα να κατέβω στις κάτω τουαλέτες και έτσι κάνω μια γρήγορη στροφή και μπαίνω σε κάποιες τουαλέτες εκεί πιο δίπλα.

Κάθομαι κατευθείαν στην τουαλέτα χωρίς να κοιτάξω τίποτα, ούτε να βάλω χαρτί γύρω γύρω αφού δεν άντεχα άλλο και άρχισαν να ρέουν οι καταρράκτες του Νιαγάρα και να ηχούν οι σάλπιγγες της Αποκάλυψης.

Μετά από κάνα 5λεπτο, κοιτάω για χαρτί, τίποτα, η πόρτα εντωμεταξύ χαλασμένη και λίγο ανοιχτή αλλά μέσα στη θολούρα μου δεν κοίταξα τίποτα.

Δεν μπορούσα να βγω να πάω και στις διπλανές να δω μήπως είχε χαρτί αφού τα κωλομέρια ήταν πασαλειμμένα και η πόρτα ήταν κάθετη στο διάδρομο οπότε αν περνούσε κανένας θα γινόμουν ρεζίλι.

Τελικά δεν είχα άλλη επιλογή και έκανα πατέντα.

Σκουπιζόμουνα με το χέρι και το ξέπλενα πατώντας το καζανάκι και βάζοντας το χέρι εκεί που τρέχει το νερό. Μπορεί να μου πήρε και 10 λεπτά να καθαρίσω.

Μετά έφυγα τρέχοντας με το σκατωμένο αλλά φαινομενικά καθαρό χέρι μου. Πήρα και το Α15 το οποίο ήρθε γρήγορα ευτυχώς στη στάση και πήγα σπίτι.

Το κακό είναι ότι μέχρι το μετρό στο Μεταξουργείο κρατιόμουν από το σίδερο στο λεωφορείο μπροστά στον οδηγό καθώς δεν είχε θέση να κάτσω.

Να έχετε το νου σας λοιπόν που πιάνεται γιατί αμφιβάλω αν το έχουν απολυμάνει από τότε.

θεός, έλιωσα στο γελιο με την περιγραφη σου.