Ξεχασμένα διαμάντια - Games που αγαπήσαμε

[chek2fire]

Ανοίγω αυτό το νήμα για να γράφει ο καθένας τα ξεχασμένα διαμάντια που πέρασαν άγγιξαν άφησαν το αποτύπωμα τους αλλά μπήκαν και στην λήθη του χρόνου. Game που είχαμε ενθουσιαστεί μαζί τους και που οι περισσότεροι τα έχουν ξεχάσει.

Αποφάσισα να ανοίξω αυτό το νήμα γιατί θυμήθηκα έτσι ξαφνικά μια από τις μεγαλύτερες game εμπειρίες πoυ ειχα στην καριέρα μου ως gamer.

Και μιλάω για το Fez.

Τι να πούμε γιαυτό το game ότι είναι σαν να μπαίνεις σε ένα rabbit hole που δεν ξέρεις στην κυριολεξία που θα σε βγάλει. Να μιλήσουμε για την μουσική που δένει άψογα αυτό το ψυχεδελικό στην κυριολεξία ταξίδι σε ένα κόσμο που όντος δικαιολογεί και την παλαβομάρα του δημιουργού στα όρια της σχιζοφρένιας .

Γιατί ο τύπος που το δημιούργησε πρέπει να ήταν ένας από τους ποιο εκκεντρικούς χαρακτήρες που έχει περάσει από την βιομηχανία του gaming και μόνο ένας τέτοιος τύπος θα μπορούσε να φτιάξει ένα τέτοιο αριστούργημά.

Aς θυμηθούμε λίγο το κόσμο του fez που οι χαρακτήρους τους είχαν μέχρι και την δικιά τους γραφή και γλώσσα που ήταν μερικές φορές απαραίτητο να την έχεις κατανοήσει για να μπορέσεις να λύσεις τα άπειρα puzzle του.

η να μιλήσουμε για την φοβερή μουσική του που σου ντύνει άψογα το κάθε μέρος του κόσμου του Fez

 

 

 

 

 

Fez

Απλά υποκλίνομαι στην παλαβομάρα του Phil Fish( μέχρι και το παρατσούκλι του έχει μια μεγάλη δόση τρέλας) που μας χάρισε έναν τόσο απίστευτο τίτλο.

 

 

Επεξ/σία 23 Ιουνίου 2020 από chek2fire

[czarjuly]

Θυμαμαι ατελειωτες ωρες με το Rick dangerous στον schneider(amstrad) 6128 και το barbarian φυσικα!

Και το riven στο pc που δεν καταφερα ποτε να το τελειωσω (τοτε δεν υπηρχαν walkthrougs)

 

Επεξ/σία 23 Ιουνίου 2020 από czarjuly

[ilos]

Πάρα πολλά όλα αυτά τα χρόνια και δυστυχώς θα αδικήσω και θα ξεχάσω πολύ πράγμα που θα αρχίσω να αραδιάζω...

Αλλά θα προσπαθήσω,😁

Μερικά από τα πιο underated/λιγότερο διαφημισμένα games που με εξέπληξαν όλα αυτά τα χρόνια (no particular order).

1) Arx Fatalis. Τώρα ξέρουν και οι πέτρες την Arkane Studios, αλλά το 2002 ήταν ένα καινούριο software house που έβγαλε από το πουθενά αυτό το μικρό διαμαντάκι RPG. Πολύ καλό game και μου είχε κάνει εντύπωση το rune magic system του ("ζωγράφιζες" με το mouse μια ακολουθία από runes για τα αντίστοιχα spells και όλα αυτά in real time και όσο σε κυνηγάγανε τα Όρκια κλπ κακούδια).😁

2) Condemned: Criminal Origins. Από τα καλύτερα και πιο polished survival horror/fps hybrids που έχω παίξει. Για μένα σαν game πολύ πιο ανώτερο από τα F.E.A.R που ήταν τα περισσότερο διαφημισμένα παιχνίδια της Monolith την ίδια περίοδο. Αν είστε fan του αστυνομικού μυστηρίου επιβάλλεται να παίξετε αυτό το game. Σκεφτείτε κάτι σαν Alan wake αλλά σε fps/brawler φάση. Δυστυχώς το sequel του δε βγήκε ποτέ για pc... Πάντως γενικά η monolith έχει πολύ underated κατάλογο. Και το septerra core της πχ ήταν αξιόλογη προσπάθεια για western jrpg.

 3) The Chronicles of Riddick: Escape from Butcher Bay. Αν και τώρα πολλοί ίσως έχουν ανακαλύψει την ύπαρξη αυτού του game, όταν βγήκε από την Starbreexe όλοι περιμέναμε φλόπα. Είχα παίξει τα προηγούμενα games τους, enclave και knights of the temple και ήμουν ήδη προετοιμασμένος.😁 Αλλά κάτι που είμαι fan του pitch black και γενικά του riddick lore, κάτι που θα δάνειζε ο ίδιος ο vin diesel το voice over, είχα μια ελπίδα και είπα να το δοκιμάσω. Oh boy was i wrong. Μιλάμε για μοναδικό game. Ξεκινά ως το καλύτερο life in prison simulator που έχω δει ever (κάτι που δε το περίμενα) και μετά γίνεται απόδραση από το Αλκατράζ. Βάλε ότι σέβεται απόλυτα και το riddick lore και έχει ένα από τα καλύτερα mellee combat systems σε fps και έδεσε το γλυκό. Το sequel του (Assault on Dark Athena) αν και καλούτσικο, δεν έπιασε ούτε την πρωτοτυπία, ούτε την ατμόσφαιρα του πρώτου. Ήταν μια πιο rushed fast food action φάση.

4) Split Second. Ένα game που όλοι το χαρακτηρίσανε κακέκτυπο mario kart αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι. Το game είχε την δική του ταυτότητα και τα enviroment destructions ακόμα και μετά από τόσα χρόνια δεν τα έχει αντιγράψει τόσο καλά άλλο game. Και μόνο η πρώτη φορά που θα περάσεις στην τρίχα κάτω από ένα Jumbo 747 την ώρα που προσγειώνεται πάνω από τα κεφάλι σου αρκεί να αναθεωρήσεις. Δυστυχώς βγήκε για pc rushed port εντελώς με χειρότερο από όλα το ότι έχει cap τα 30 fps. Υπάρχει mod που βγάζει το cap, αλλά δε δουλεύει με την steam version που έχουμε οι περισσότεροι.😆 Βγήκε και την ίδια περίοδο με το Blur, άλλο ένα παρόμοιας φιλοσοφίας game (πιο κοντά αυτό σε mario kart), το οποίο και αυτό θάφτηκε αδίκως imo. ίσως σαμποτάραν ο ένας τον άλλον τελικά. Και τα 2 πάντως έχουν 80+ στο metacritic. Οι λιγοστοί που τα παίξαμε τα απολαύσαμε.😁

5) The Haunted: Hells Reach. Ok ώρα να γίνω weird.😆 Καταρχάς να πω ότι το game δεν είναι στην ίδια κατηγορία με τα προηγούμενα που αναφέρθηκαν. Ούτε σαν polish/ ούτε σαν concept / ούτε καν σαν συνολικό content. Είναι ένα πρώην mod για το UT3. Από εκεί και πέρα, για κάποιο βλαμμένο λόγο που μόνο εγώ τον έχω μάλλον, μου άρεσε να κάνω challenge runs ή να γίνομαι pubstar hero με το συγκεκριμένο. Το game είναι σε γενικές γραμμές ένα frantic horde budget game με κάποιους περίεργους κανόνες/σύστημα μάχης. Δεν είναι για όλους και σίγουρα απαιτεί εξοικείωση αν είναι να το παίξεις στα ανώτερα επίπεδα δυσκολίας, αλλιώς θα πας άκλαυτος. Τα mobs σπωνάρουν δίπλα σου out of thin air. Αν κάποιο το κάνεις stun και δε το τελειώσεις ή σε κυνηγά ώρα γίνεται enraged που σημαίνει πεθαίνει μετά μόνο με explosives/special weapon/CQC attack ή charged melee attack. Έχει ολόκληρο melee moveset combat system (μιλάμε για τσακ νόρις και τέτοια), 4 weapon classes που τα αναβαθμίζεις on the fly και όσο παίζεις το map (δεν περιμένεις να τελειώσει κύμα δηλαδή όπως στο killing floor / το game δεν έχει downtime ΠΟΤΕ). Κάθε map έχει enviromental hazards που αν τα αφήσεις να συμβούν (πρέπει να σπάσεις μια enviromental stone ή να κυνηγήσεις να σκοτώσεις γρήγορα ένα mob αν αργήσεις και την κλέψει) then bad things happen.😁 Αν και υπάρχουν και strats να αφήσεις επίτηδες κάποια από τα hazards για high scores/achievements. Αν είσαι low on health πρέπει ομοίως να κυνηγήσεις health stones/mobs. Αν πεθάνει κάποιος συμπάικτης τα αντίστοιχα souls stones/mobs εξού και το pubstarιλίκι. Θυμάμαι ο μακαρίτης ο Total Bisquit το είχε θάψει και λογικό γιατί δε μπήκε στη λογική του και έπαιζε κατσικωμένος λες και έπαιζε gow/kf (WHEN HE SHOULD BE RUNNING AND SHOOTING AF).😁

6) Remnant: From The Ashes. Εντάξει αυτό δεν είναι και τόσο underrated πλέον, αλλά δε περίμενα  να φάω τέτοιο κόλλημα με game από το πουθενά, ειδικά τόσο buggy/unpolished που είναι ακόμα το συγκεκριμένο. Επειδή υπάρχει ήδη αντίστοιχο thread δε θα επεκταθώ.

7) Άπειρα indies (κυρίως rogue likes). Τελευταία διαμαντάκια που ανακάλυψα και παίζω atm είναι το Iratus (a less grindy Darkest Dungeon) και Monster Train (Slay the spire On steroids). Kαι τα 2 τα συνιστώ ανεπιφύλακτα.

Τέλος κάτι που δεν είναι underated (καθότι είναι ένα από τα καλύτερα παιχνίδια όλων των εποχών) αλλά είναι underated πόσο κρατά ακόμα ύστερα από τόσα χρόνια. Ειδικά μαζί με Horn Of The Abyss/HD Mod. Μιλάμε για το Heroes Of Might And Magic 3, που ακόμα και σήμερα έχει competitive scene (οι περισσότεροι ανατολικό Ευρωπαίοι) και μπορείς να δεις streams στο twitch κλπ. Random skirmishes με το ΑΙ παίζω ακόμα μετά από τόσα χρόνια και δε το έχω βαρεθεί. Το ίδιο συμβαίνει και με το advance wars στο DS που ακόμα κάνω design maps να παίζω με την AI. Πραγματικά μοναδικά, διαχρονικά παιχνίδια και αξεπέραστα.

 

14 ώρες πριν, czarjuly είπε

 

Καλά το riven όταν το τελείωσα κόντευα να πάω για μεταπτυχιακό. Literally.😁

Επεξ/σία 23 Ιουνίου 2020 από ilos

[Dimi29]

 

 

 

[TitanX]

Ωραίο thread, λοιπόν έχουν περάσει παρά πολλά games από τα χέρια μου εκεί που εχω καταλήξει είναι ότι παρόλα που τα καινούργια παιχνίδια είναι προφανώς καλύτερα σε πλους τους τομείς για εμένα εξακολουθούν να ξεχωρίζουν πολύ παλαιοτερα. Anyway θα ξεκινήσω με το

1. Shadow of the comet

https://en.m.wikipedia.org/wiki/Shadow_of_the_Comet

2. elder scrolls daggerfall

 

3. παμε λίγο πίσω τωρα 1988 sword of sodan 

4. Hero quest 1

5. Ultima vii 1&2

6. ultima underworld 1&2

Ναι είμαι μεγάλος φαν του Richard garriot 

7. πάμε λίγο πιο πίσω ακόμη spectrum 48k saboteur

8. και πάλι σε spectrum το Dan dare

 

να είναι καλά οι emulators που κάποια στιγμή βάζω κατι να παίζω σε spectrum amiga 

[chek2fire]

Σήμερα λέω να γράψω για άλλο ένα ξεχασμένο από το θεό game αλλά όχι το ίδιο το gaming studio που το δημιουργήσε καθώς τα πρόσφατα game που έχει φτιάξει και δημιούργησαν μια νέα σχολή στο gaming αλλά και έχουν φανατικούς οπαδούς σε όλο τον κόσμο.

Παραδόξος εμένα ενώ αποθέωσα στην μνήμη μου το συγκεκριμένο στην κυριολεξία βαρέθηκα τα game που τους έδωσαν μεγάλη ώθηση αλλά αυτό είναι θέμα δικό μου.

Και μιλάω για την FromSofwtare γνωστή πλέον για τα  Dark Souls αλλά αυτό που αναφέρομαι είναι το King's Field πίσω  πολύ στα πρώτα τους βήματα καθώς είναι το πρώτο game που είχαν δημιουργήσει και στα πρώτα βήματα μια νέας τότε κονσόλας που έβγαζε η sony για πρώτη φορά το Playstation.

Flashback στο 1998 εκεί που μας ήρθε αυτό το King Field στην Ευρώπη και Αμερική. Πολύ λίγα πράγματα γνωστά και κανείς μάλλον δεν του έδωσε και μεγάλη σημασία εδώ στην Ελλάδα. 

Εγώ διαβάζοντας ένα περιοδικό για την κονσόλα από το εξωτερικό το διάβασα να το αναφέρουν ως ένα καλό rpg και λόγο ότι δεν υπήρχαν rpg για το playstation εκέινη την εποχή το έψαξα το βρήκα σε ένα μαγαζί στην Στουρνάρα και ξεκίνησε αυτό το σαδιστικό σε δυσκολία gameplay σήμα κατατεθέν μέχρι σήμερα της FromSoftware αλλά ένα απίστευτα σκοτεινός και ζωντανός dungeon κόσμος.

Tο game στην κυριολεξία σε πετάει σε μια αποβάθρα με το σώβρακο και με ένα σουγιά και στο πρώτο βήμα που κάνεις τρως πουλί από ότιδήποτε κινείτε εκεί πέρα ακόμα και από τα πρώτα slime που βρίσκεις να περιφέρονται. Το hit run γίνετε βασικός κανόνας επιβίωσης.

Είναι τελικά μερικά studio που έχουν αυτό το κάτι και δημιουργούν κάτι game που όσο δύσκολα και να είναι όσο και να θέλεις να τα παρατήσεις τόσο σε κολλάνε να τα συνεχίσεις. Και με το συγκεκριμένο απλά δεν το μετάνιωσα καθόλου.

Τι να πρωτοθυμηθείς και εδώ. Τον σκοτεινό του δομημένο rpg κόσμο με τις δαιδαλώδεις διαδρομές, η δυσκολία του κάθε εχθρού που συναντάς και η πρόκληση του για να τον αντιμετωπίσεις ώστε να λύσεις και τα puzzle η quest που σου έχουν αναθέσει διάφοροι χαρακτήρες μέσα σε αυτό τον υπόγειο κόσμο.

Ακόμα και τα γραφικά του αν και αρκετά χοντροκομμένα και πρωτόγονα σε έβαζαν αμέσως στο κλίμα.

Εφαγα ώρες και ώρες(τότε δεν υπήρχε και τόσο εύκολα internet να βρεις πληροφορίες άμεσα) αλλά όπως διαβάζω και με τα σημερινά dark souls κάθε εμπόδιο και πρόκληση που αντιμετώπιζεις σου έδινε πάντα ένα αίσθημα ικανοποίησης ότι κάτι έχεις καταφέρει.

Φυσικά βγήκαν και δύο συνέχειες μετά. 

 

Επεξ/σία 24 Ιουνίου 2020 από chek2fire

[xavier]

το nocturne  τοσο φιλοδοξο παιχνιδι για την εποχη του,  ειχε αυτο το animation στα ρουχα που νομιζω πως ηταν απο τα πρωτα παιχνιδια που το εκαναν.

το nomad soul 1ο παιχνιδι της quantic dream, πολυ ωραια ιστορια, με david bowie στη μουσικη, νομιζω ειναι το 1ο σχετικα open world 3d game που θυμαμαι, πριν το gta...

[Venerable]

Από DOS εποχές ξεχωρίζω , εκτός του κλασσικού Defender of the Crown, τα απίστευτα adventure της Sierra/Lucas (είδος που χάθηκε), Joan of Arc, Alley Cat (classic),  Digger (!).

Το μεγάλο σοκ ήταν όταν είδα σε 3d blaster σε συμμαθητή μου όμως αυτό:

 

Εκεί ξεκίνησε το χάος  

Από άλλα συστήματα για μένα στην καρδιά μου θα είναι πάντα το:

 

αλλά και στο 3DO το:

 

GOAT of all times το Heroes of Might and Magic 3 (αλλά το έδαφος το είχε προετοιμάσει το Warlords σε Amiga για να είναι το body μου ready!)

 

 

 

[polonos1313]

[Aris_]

[xavier]

 

Επεξ/σία 25 Ιουνίου 2020 από xavier

[Xvipes]

•  Binding of Isaac. Κοντά 6 χρόνια τώρα και συνεχίζω και παίζω. Τρελό replayability σε ένα από τα πιο τρελά και ευφάνταστα roguelike.

   

• Armadillo Run. Είχα φάει τρελό κόλλημα κάποτε, νομίζω κιόλας το είχα ακούσει εδώ στο insomnia.

[spiritclay]

καλα το homeworld2 ακόμα το παίζεις με την ιδια πορωση

[Aris_]

35 λεπτά πριν, spiritclay είπε

καλα το homeworld2 ακόμα το παίζεις με την ιδια πορωση

που να δεις την moda στο 1 αλλα και στο
http://www.homeworld2complex.com/index1.htm

[Venerable]

To Complex δεν μου άρεσε και τόσο - παρα ήταν complex...  

Προτιμώ το PDS. Έστω και το αρχικό.

Tο site είναι defunct βέβαια: http://www.pds.hwaccess.net/

To έχω σωσμένο στον σκληρό  

Επεξ/σία 25 Ιουνίου 2020 από Venerable