Τι τερμάτισα πρόσφατα και πώς μου φάνηκε

[Arkin]

1 λεπτό πριν, stevenfins είπε

Το τελείωσα και εγώ χθες το Pedro και συμφωνώ νομίζω με όλα μαζί σου. Ωραίο gameplay, αρκετά πλούσιο στους τρόπους που σου δίνει να εξοντώσεις τους εχθρούς, που αν αφιερώσεις χρόνο σίγουρα μπορεί να κάνεις εντυπωσιακά σκηνικά (μου θυμίζει πολύ πέρα από το προφανές Max Payne με το slow motion, τις ταινίες του john wick με το πόσο ικανός είσαι με τα όπλα και πόσο στυλιζαρισμενες μπορούν να γίνουν οι μάχες). Προσωπικά μία φορά έπαιξα μόνο την κάθε πίστα μιας και δεν είχα όρεξη να κυνηγήσω υψηλές βαθμολογίες.

Μουσική (τζαζ αυτή τη φορά), γρήγορο gameplay με αδρεναλίνη και άπλετη βία είναι και το Ape Out. Τσεκαρε το αν δεν το έχεις παίξει. Κάνει και αυτό κοιλιά προσωπικά, κυρίως λόγω της δυσκολίας μετά από κάποια φάση, αλλά αν θες μια σχετικά παρόμοια εμπειρία με το Pedro  δες το οπωσδήποτε.

Ακριβως μια μιξη John Wick με Max Payne αλλα στο πιο πολυ στυλιζαρισμενο παρκουρ. Βγαινουν επικα σκηνικα με τα κολπα που μπορουν να γινουν αν κρατουσε το αρτιο level design θα μπορουσε να ειναι πολυ καλυτερο μετα τη μεση. Θα το τσεκαρω σιγουρα το Ape Out ευχαριστω βλεπω πολυ ιδιαιτερα γραφικα με πανοραμικη θεα. Στο Pedro κυνηγησα κανα 2ωρο το S Rating για τα 10 levels[πρωτο achievement δυσκολιας) διαβαζα οτι οσο παιζεις τοσο μαθαινεις την καθε πιστα και τελικα ετσι ακριβως ειναι μετα απο 5-10 φορες το καθε level το κανεις mastered και σκοτωνεις τον καθε αντιπαλο με την καλυτερη τεχνικη το focus βοηθαει απειρα θελει να κρατας combo μεχρι το τελος ενα λαθακι στοιχιζει ολη τη βαθμολογια. Ισως μελλοντικα παλεψω για τα 25 levels s rating(δευτερο achievement δυσκολιας) και για τα 40 θελει απειρο trial and error και πολυ τυχη με τον κακο χαμο που γινεται στην οθονη. 

[petran79]

θυμήθηκα τα παλιά και έβαλα τη dos έκδοση του Space Jam. Είχα το CD αλλά που να το ψάχνω τώρα, το κατέβασα  να ξεμπερδευω. 

 

Ευτυχώς δεν το ξέχασα και τερμάτισα τα τουρνουά. 

 

nba jam δεν είναι αλλά έχει πλάκα παίζεις μπάσκετ με χαρακτήρες looney tunes + Jordan και κάποιες φωνές τους 

 

για τα τωρινά δεδομένα κάτι τέτοιο θα έβγαινε πολύ ακριβότερα και δεν είναι τυχαίο που το Space Jam 2 έγινε χαμηλού budget παιχνίδι και άσχετο με μπάσκετ 

[CONAN_]

Στις 30/7/2022 στις 12:25 ΜΜ, petran79 είπε

θυμήθηκα τα παλιά και έβαλα τη dos έκδοση του Space Jam. Είχα το CD αλλά που να το ψάχνω τώρα, το κατέβασα  να ξεμπερδευω. 

 

Ευτυχώς δεν το ξέχασα και τερμάτισα τα τουρνουά. 

 

nba jam δεν είναι αλλά έχει πλάκα παίζεις μπάσκετ με χαρακτήρες looney tunes + Jordan και κάποιες φωνές τους 

 

για τα τωρινά δεδομένα κάτι τέτοιο θα έβγαινε πολύ ακριβότερα και δεν είναι τυχαίο που το Space Jam 2 έγινε χαμηλού budget παιχνίδι και άσχετο με μπάσκετ 

Αν σε ενδιαφέρει , παρόμοιο με το nba jam , αλλα στην πιο μοντέρνα εκδοχή του ειναι το NBA playgrounds 2.  Ειναι και φτηνό, περίπου 4€ απο eneba. 

[Arkin]

SUPERHOT

https://store.steampowered.com/app/322500/SUPERHOT

Ενα αρκετα πρωτοποριακο FPS παιχνιδι οπου ο χρονος κυλαει μονο οταν κανουμε εμεις κινησεις[κυριολεκτικα]. Φανταζει δυσκολο στην υλοποιηση του οι developers ομως δινουν ενα αρτιο και ολοκληρωμενο αποτελεσμα που στοχος μας ειναι να καθαρισουμε τα κοκκινα γυαλινα ανθρωπακια. Η βασικη ιστορια κραταει μολις 2 ωρες αλλα ειναι τοσο mind blowing σε τραβαει στον κοσμο της και ας ειναι μονο κειμενο σε στυλ chat να προσπαθεις να καταλαβεις τι συμβαινει στον κοσμο του SUPERHOT.

Στη διαθεση μας περα απο τη χειραγωγηση του χρονου εχουμε κανονικο οπλο αυτοματο δικανο κατανα ροπαλο και καθε λογης αντικειμενο που βρισκουμε στον χωρο. Αρχικα θα σας φανει περιεργο οσο παιζουμε ομως τοσο μαθαινουμε τους μηχανισμους και μοιραζουμε πονο. 

Οπως ειπα το βασικο campaign ειναι 2 ωρες και αρκει ωστε να μας μαθει να σκεφτομαστε εξω απο τη γυαλα μεταφορικα και κυριολεκτικα. Μολις το τελειωσουμε μας ανοιγουν 2 νεα modes challenge και endless. Στα challenge εκανα τα 2 speedrun στα οποια γουσταρα πολυ στο πρωτο μας θετει χρονο σε αργη κινηση κατω απο τον οποιο πρεπει να νικησουμε τους εχθρους και στο δευτερο μας θετει σε πραγματικο χρονο κατω απο τον οποιο πρεπει να βγαλουμε το level. Και στα 2 πρεπει να σκεφτουμε διαφορετικα θελει λιγο trial and error αλλα τα red times που πρεπει να νικησουμε ειναι γενναιοδωρα στις περισσοτερες περιπτωσεις. Εκανα 3 ακομα challenge στο ενα εχουμε μονο κατανα στο δευτερο μονο με αντικειμενα και μπουνιες και στο τριτο μονο με οπλα. Εχει αρκετα ακομα ισως ασχοληθω αν και απο το παιχνιδι πηρα το 100% νομιζω. 

Στο Endless mode το παιχνιδι μας δινει 9 levels στα οποια δεν υπαρχουν περιορισμοι μπορουμε να παιζουμε ατελειωτες ωρες και το καθενα αποτελειται απο 4 modes[το βασικο που δεν υπαρχουν περιορισμοι/το race που πρεπει να σκοτωσουμε 20 εχθρους οσο πιο γρηγορα γινεται/το time που μας δινει 20 δευτερολεπτα αργου χρονου να σκοτωσουμε οσους περισσοτερους μπορουμε/το real 1 λεπτο πραγματικου χρονου να σκοτωσουμε οσους μπορουμε. Τα εβγαλα ολα στο τελος χανουμε μονο απο απροσεξια μιας και μετα απο 10 ωρες στο παιχνιδι εχουμε κανει κατα μεγαλο ποσοστο master τη χειραγωγηση του χρονου. Δεν λειπουν και τα collectibles τα οποια χωρις βοηθεια δεν βρισκονται με τιποτα στα περισσοτερα levels στα οποια μαθαινουμε περισσοτερα πραγματα για τον κοσμο του παιχνιδιου. 

Τελος στα των γραφικων εχουμε απαλο λευκο background με τα οπλα και τα αντικειμενα να ειναι μαυρα και κοκκινοι εχθροι ειναι τα χρωματα που κυριαρχουν οπως και το gameplay ετσι και εδω εχουμε κατι μοναδικο. Μπραβο στην ομαδα που το δημιουργησε και ακομα ενα μπραβο μιας και οταν εβγαλαν το δευτερο παιχνιδι τους το Mind Control Delete το εδωσαν δωρεαν σε οσους ειχαμε το πρωτο θα παιχτει και αυτο σιγουρα. 9/10

Παρακατω φωτογραφιες απο το παιχνιδι

https://postimg.cc/gallery/jT8tWmc

[Arkin]

Dear Esther Landmark Edition

https://store.steampowered.com/app/520720/Dear_Esther_Landmark_Edition

Ενα κυριολεκτικα walking simulator το οποιο οι δημιουργοι του πηραν την ιδεα απο ενα πολυ δημοφιλες mod για το Half Life 2 που ειχαν δημιουργησει το 2011. Φαινομενικα και ως gameplay ειναι ενα walking simulator απλα περπατας οπως στην πραγματικοτητα σε ενα νησι με τον narrator να σου διηγειται κατι πολυ ιδιαιτερο που θα βγαλει νοημα μετα τη μεση κυριως. Αν εμβαθυνουμε ομως και αφησουμε τη φαντασια μας ελευθερη μιας και το παιχνιδι ειναι γεματο συμβολισμους στο τι συμβαινει τοτε γινεται κατι πολυ παραπανω απο εναν απλο simulator. Αποδοχη λυτρωση ελπιδα ειναι καποιες απο τις πτυχες που θελει να δωσει η ιστορια μας ειναι κατι αληθινο με επιρροες απο την πραγματικη ζωη η οποια ειναι ωμη σκληρη αδικη αλλα παντα προχωραει μπροστα και ο χρονος ειναι λυτρωση για τα παντα. 

Με τα παραπανω θα καταλαβατε οτι το παιχνιδι θελει ειδικη προσεγγιση απο τον παιχτη γιατι αν περιμενετε γρηγορο gameplay με φανφαρες κτλ θα απογοητευτειτε οικτρα. Αντιθετως δειτε το ως ενα μικρο βιβλιο μια μικρη ιστοριουλα την οποια εσεις οι ιδιοι θα σκιαγραφησετε στο πισω μερος του μυαλου σας και θα φτιαξετε τον δικο σας κοσμο στο τι πραγματικα ειναι αυτο το νησι που βρισκομαστε. 

Εννοειται επαιξα και δευτερο playthrough με τον σχολιασμο απο τους 3 βασικους συντελεστες του συγγραφεα του σχεδιαστη και της κοπελας που επιμεληθηκε την εξαιρετικη μουσικη επενδυση και μπορω να πω οτι ανεβηκε και αλλο στα ματια μου το ολο εγχειρημα στο τι προσπαθησαν να κανουν στο Dear Esther και στο πως προσπαθησαν να μιλησουν στην καρδια του παιχτη μεσα απο αυτη την ιστορια. 

Στα των γραφικων τα πρωτα 2 chapters ειναι απλα οκ εχουμε ομορφο design απλα η μηχανη δεν επιτρεπει για φωτορεαλιστικα γραφικα το τριτο chapter ομως μεσα στη σπηλια ειναι απλα χαρμα οφθαλμων και αποζημιωνει οσους θελουν και καλα γραφικα. 

Μελαγχολικο λυτρωτικο μια 90λεπτη εμπειρια που αν δεν ειστε σε mood και δεν ξερετε τι ακριβως ειναι το Dear Esther μην μπειτε στον κοπο να το αρχισετε. 8/10

Παρακατω φωτογραφιες απο το παιχνιδι

https://postimg.cc/gallery/GdGfCbp

[Armoral]

Marvel Spider-Μan Remastered Review

Κινδυνεύουμε να γίνουμε επαναλαμβανόμενοι και κουραστικοί. Αλλά δε φταίμε εμείς. Η Sony και τα studio με τα οποία συνεργάζεται μας αναγκάζουν, πολύ σωστά και χωρίς να μας αφήνουν άλλη επιλογή κατά τη γνώμη μου, να θριαμβολογούμε κάθε φορά που δοκιμάζουμε, παίζουμε και τελειώνουμε ένα παιχνίδι της.

Η προσοχή τους στο σενάριο, τα γραφικά, τη σκηνοθεσία, τον ήχο, τα εφέ, τον κόσμο, την υποκριτική των ηθοποιών, τον τρόπο που εξελίσσεται η ιστορία και τελικά την ποιότητα του τελικού προϊόντος όσον αφορά κάθε ένα από τα «δικά» της, τα αποκλειστικά της παιχνίδια, κάποια από τα οποία είχα την ευκαιρία να ολοκληρώσω στο PS5 και κάποια όπως το Spiderman στο PC, την κατατάσσουν δικαιότατα στην ανώτερη κατηγορία των παραγωγών παιχνιδιών καθώς κάθε φορά καταφέρνει και ανταποκρίνεται στις υψηλές προσδοκίες που η ίδια με τα δημιουργήματά της καθιέρωσε για κάθε επερχόμενο τίτλο της.

Έτσι και με το Marvel Spider-Man. Η Remastered έκδοση για το PC είναι εδώ από τις 12 Αυγούστου και η αγορά του έγινε με προπαραγγελία, έτσι ώστε να έχω και τα extra που τη συνόδευαν με συνοπτικές διαδικασίες.

Η υποδοχή του παιχνιδιού από την κοινότητα του Steam με διθυραμβικές κριτικές αλλά και τα 33 εκατομμύρια τεμάχια των πωλήσεων που έχει καταφέρει ο τίτλος, όπως ανακοίνωσε το studio παραγωγής του, μέχρι το Μάιο του 2022 όσον αφορά τις εκδόσεις για PS4 και PS5 μόνο αποδεικνύουν ότι έχουμε να κάνουμε με κάτι ιδιαίτερο. Και φυσικά μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι έχει ανακηρυχθεί ως ένα από τα κορυφαία παιχνίδια υπερηρώων όλων των εποχών.

Κλασσικός τίτλος Spiderman λοιπόν και φυσικά έχουμε όλα τα στοιχεία που έχει γνωρίσει και λατρέψει το κοινό από τις ταινίες της σειράς.

Ο πρωταγωνιστής και ήρωας με τη διπλή κρυφή - σε κάποιους - ζωή, Peter Parker, η θεία May, ο αιώνιος πόθος του Mary Jane Watson, o καλύτερος παιδικός του φίλος Harry, o πατέρας του Harry, ο κύριος Όσμπορν και φυσικά πολλοί από τους εχθρούς που κατά καιρούς έχει αντιμετωπίσει, έτοιμοι για να παίξουν ο καθένας ξεχωριστά αλλά και όλοι μαζί, αυτοί και όσοι έχουν προστεθεί το δικό τους ρόλο στη νέα περιπέτεια του ντροπαλού νεαρού με τις υπερφυσικές δυνατότητες και δυνάμεις.

Το Marvel Spider-Man είναι εδώ λοιπόν, 4 χρόνια σχεδόν μετά την πρεμιέρα του το Σεπτέμβριο του 2018  στο PS4, μέσα από τις Remastered εκδόσεις του για PS5 και PC και ω τι είσοδο ήταν αυτή.

Η ιστορία εκτυλίσσεται στη Νέα Υόρκη και έπειτα από ένα σύντομο εισαγωγικό βίντεο, ξεκινάμε ως Peter το ταξίδι του στο χάρτη της πόλης. Μέσα από ένα μικρό αλλά κατατοπιστικότατο οδηγό χρήσης την πρώτη του, οδηγούμαστε ή μάλλον τον οδηγούμε (ή συμβαίνουν και τα δύο) στη συνάντησή με τον πρώτο κακό του παιχνιδιού. Από εκεί και έπειτα μπροστά μας ανοίγεται ο φανταστικός κόσμος του παιχνιδιού.

Και τι κόσμος είναι αυτός. Ένα open world αριστούργημα, όχι τεράστιο σε μέγεθος, αλλά ούτε και πολύ μικρό, δοσμένο με απίστευτη λεπτομέρεια και τη νέα πνοή που δίνει πλέον στον τίτλο το πολύ ισχυρότερο hardware των σημερινών υπολογιστών, σε σχέση με αυτό του PS4 πάντα. Οι ουρανοξύστες, τα πάρκα, οι ταράτσες, τα κτίρια γενικότερα, οι γέφυρες, οι δρόμοι, ο κόσμος, τα αυτοκίνητα, η κίνηση, η θάλασσα, ότι υπάρχει ή κινείται μέσα σε αυτόν, τα πάντα είναι απλά τέλεια. Με το ray tracing στο full η τελική εικόνα σε αφήνει απλά με ανοικτό το στόμα. Πρέπει να το δείτε για να καταλάβετε, θαυμάζοντας ίσως από την κορυφή του ψηλότερου ουρανοξύστη της Νέας Υόρκης την πόλη που απλώνεται μπροστά σας.

Όλα αυτά όταν συνδυαστούν με τον υπέροχα υλοποιημένο από το studio τρόπο που χρησιμοποιεί για να  κινείται ο Spiderman, κρεμασμένος από τους ιστούς του με μεγάλη ταχύτητα καθώς και με τη δυνατότητα να σκαρφαλώνει και να κολλά σε κάθε τύπο κτίσματος ή αντικειμένου που υπάρχει στον κόσμο, θα σε κάνουν να θέλεις να ταξιδεύεις μέσα στην πόλη απλά για να χαζεύεις, βελτιώνοντας τον τρόπο χειρισμού του και ανακαλύπτοντας ταυτόχρονα νέα κόλπα εκτίναξης από το ένα σημείο στο άλλο.

Φυσικά ούτε οι χαρακτήρες και τα μοντέλα πάνε πίσω, ειδικά αυτά των βασικών ηρώων είναι εκπληκτικά, αλλά εντάξει ο κόσμος που κινείται στην πόλη δεν είναι και σε Cyberpunk 2077 επίπεδο όσον αφορά τη λεπτομέρεια, απλά είναι τόσο σωστά δοσμένος όσο χρειάζεται έτσι ώστε να μη χαλάει την εικόνα του παιχνιδιού.

Γενικά έχουμε μία Νέα Υόρκη, δοσμένη σε όλη της της μεγαλοπρέπεια, μέσα από έναν κόσμο ζωντανό, στον οποίο κάθε στιγμή συμβαίνει κάτι αλλά και κάθε επόμενη στιγμή κάτι νέο προστίθεται, ένα δυναμικό περιβάλλον αντάξιο της ταχύτητας του νεαρού υπερήρωα που πρωταγωνιστεί.

Η μουσική, τα ηχητικά εφέ είναι απλά Marvel, δηλαδή απλά «πορωτικά». Μπορείς να ακούς το βασικό θέμα για ώρες. Οι εκρήξεις, τα σπασίματα τζαμιών, τα χτυπήματα, οι γροθιές, οι συγκρούσεις τα γκρεμίσματα, οι καταστροφές, οι κακοί, όλα είναι άψογα και συνοδεύουν με τον καλύτερο τρόπο όσα παρακολουθείς στην οθόνη σου.

Η υποκριτική, το voice acting δηλαδή, δε θα μπορούσε να μείνει πίσω εντάσσοντάς μας στην ιστορία και στον δραματικό τρόπο με τον οποίο εξελίσσεται. Οι βασικοί πρωταγωνιστές αναμενόμενα κυριαρχούν στον τομέα αυτό, αλλά και στους μικρότερης σημασίας χαρακτήρες έχει γίνει εντυπωσιακή δουλειά.

Μιλώντας για την ιστορία, έχουμε να κάνουμε με ένα καλογραμμένο σενάριο, από τις καλύτερες στιγμές της Marvel, που εξελίσσεται τόσο όμορφα και ομαλά, χωρίς ποτέ να σου δίνει την αίσθηση ότι εδώ ας πούμε βιάστηκαν ή εδώ το τράβηξαν υπερβολικά. Παρακολουθείς μία ταινία, με ανατροπές, συγκινήσεις και ένα φινάλε που σε αφήνει να φαντάζεσαι τι θα ακολουθήσει, συμμετέχοντας όμως ενεργά σε αυτήν ενώ παράλληλα γίνεσαι μέρος των όσων διαδραματίζονται. Αυτό που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν ο τρόπος με τον οποίο έστρωσαν το χαλί για τον επόμενο βήμα στη σειρά. Αλλά ας μην πούμε περισσότερα, έχει πάντα περισσότερο ενδιαφέρον να δείτε όλα όσα περιγράφω οι ίδιοι άλλωστε και είναι προτιμότερο να μην χαλάσουμε την εμπειρία για όποιον δεν έχει ασχοληθεί με τον τίτλο.

Όσον αφορά την εξέλιξη του χαρακτήρα, έχουμε κλασσικά δέντρα με δεξιότητες, νέες στολές με επιπλέον δυνατότητες για χρήση ανά αποστολή και ανά περίσταση αλλά και εργαλεία που μπορούμε να βελτιώσουμε έτσι ώστε να τα χρησιμοποιήσουμε και να κάνουμε τη ζωή μας ευκολότερη. Τα βρήκα όλα πολύ ευρηματικά και μου άρεσε να χρησιμοποιώ κάτι διαφορετικό κάθε φορά, καθώς κάθε μία και κάθε ένα από αυτά ήταν πραγματικά ξεχωριστό και είχε πάντα κάτι νέο, κάτι εντυπωσιακότερο να δώσει.

Πως ξεκλειδώνεις τα παραπάνω; Μέσα από την ολοκλήρωση των αποστολών μας, τόσο της βασικής ιστορίας, όσο και των παράλληλων μη υποχρεωτικών ιστοριών, κυρίως όμως μέσα από την εξερεύνηση της πόλης και τη βοήθεια που θα δώσετε στις αστυνομικές δυνάμεις όσο μάχονται εναντίον των κακοποιών στοιχείων της πόλης ή στους πολίτες της όταν αυτό σας ζητηθεί.

Και εδώ ερχόμαστε στο σύστημα μάχης. Άριστη απόδοση όλων των κινήσεων και των δεξιοτήτων του ήρωα, σου δίνει τη δυνατότητα αλλά κυρίως σε προκαλεί να προσπαθήσεις να επιτύχεις εντυπωσιακά σετ συνεχόμενων χτυπημάτων που σε συνδυασμό με την ταχύτητα κίνησης θα σε κάνουν να προσπαθείς να μπλέκεις σε μάχες και όχι να τις αποφύγεις.

Το παιχνίδι έχει περιεχόμενο, δεν είναι τεράστιο, αλλά έχεις πολλά πράγματα να κάνεις, ειδικά αν κυνηγάς όλα τα achievements και με το καλύτερο δυνατό τρόπο. Αυτό που μου άρεσε περισσότερο ήταν ότι όλα ανοίγουν σταδιακά και όχι με τη μία έτσι ώστε να μπουκώσεις και να βαρεθείς, κάθε φορά μία νέα ομάδα προκλήσεων κάνει την εμφάνισή της και είναι στο χέρι σου αν θα ασχοληθείς ή όχι με αυτήν. Αν αποφασίσεις να το κάνεις, πάντα έχεις κάτι να κερδίσεις που θα σε βοηθήσει σημαντικά στην ανάπτυξη του ήρωά σου.

Επιπλέον, κάποιες από τις προκλήσεις έχουν πραγματικά υψηλό βαθμό δυσκολίας και απαιτούν άριστη χρήση των δεξιοτήτων και του περιβάλλοντος για όποιον θέλει να καταφέρει να τις ολοκληρώσει με τη μεγαλύτερη δυνατή επιτυχία.

Επιβεβαιώνω όσους μιλούν για διάρκεια περίπου 37 με 40  ωρών αν ασχοληθείς με τα πάντα και ανεβάσεις όλες τις δεξιότητες όμως σίγουρα σε αυτές τις ώρες δεν προλαβαίνεις να ολοκληρώσεις με τον καλύτερο τρόπο τα challenges και όλα τα αντικείμενα, τις στολές ή τα achievements που υπάρχουν στη διάθεσή σου και φυσικά πάντα υπάρχει και η επιλογή για New Game+.

Όσον αφορά τους τελικούς κακούς, στο κανονικό επίπεδο δυσκολίας θα τους χαρακτήριζα εύκολους, έχουν πλάκα οι μάχες μαζί τους, αλλά δεν είναι κάτι που θα δυσκολέψει.

Τέλος, δεν είχα θέματα με κολλήματα και σπασίματα, έπαιξα το παιχνίδι χωρίς DLSS, με όλα στο very high/high, χωρίς dynamic resolution και με το raytracing στο maximum. Σε 3080ti όλα έτρεχαν νεράκι. Δύο τρεις φορές που πάγωσε το παιχνίδι και με πέταξε στο desktop και σε όσες διαπίστωσα στιγμιαία σπασίματα στην κίνηση αφορούσαν μάλλον το PC μου που δεν έψυχε καλά το εσωτερικό του καθώς είχε μαζέψει λίγη σκόνη στα φίλτρα ανεβάζοντας τη θερμοκρασία σημαντικά και λιγότερο το λογισμικό. Νομίζω ότι στο New Game θα έχω την ευκαιρία αυτό να το επιβεβαιώσω.

Καταπληκτικός τίτλος, καταπληκτική εμπειρία, μπράβο στη Sony και στην Insomniac, ανυπομονώ για τη συνέχεια. Σαν παιχνίδι θα του έδινα 9/10, σαν εμπειρία 10 στα 10 και αξίζει την αγορά του ακόμη και στην τρέχουσα τιμή των 60 ευρώ.

Επεξ/σία 19 Αυγούστου 2022 από Armoral

[tommybertsen]

Έμπαινα για να γράψω για το Σπάιντερμαν, αλλά τα είπες όλα (για τα μπαγκ να ξέρεις δεν φταίει το PC σου αλλά το ότι υπάρχουν αρκετούτσικα που γίνονται address με Patch σιγά σιγά - πέτυχα progress breaking bug το οποίο όμως απλά λύθηκε με restart του checkpoint).

Να σημειώσω, on top of everything την προσοχή στην εξής λεπτομέρεια:

Όταν ο Spiderman συνομιλεί για κάποιο mission ή ό,τι άλλο, όταν κάνει swing μιλάει με βαριά ανάσα, όπως και είναι το λογικό. Αν στην ίδια συνομιλία κάθεται αραχτός σε μια ταράτσα, μιλάει κανονικά. Η προσοχή στην λεπτομέρεια που έλεγες..

[stevenfins]

1 ώρα πριν, tommybertsen είπε

Όταν ο Spiderman συνομιλεί για κάποιο mission ή ό,τι άλλο, όταν κάνει swing μιλάει με βαριά ανάσα, όπως και είναι το λογικό. Αν στην ίδια συνομιλία κάθεται αραχτός σε μια ταράτσα, μιλάει κανονικά. Η προσοχή στην λεπτομέρεια που έλεγες..

Παίζω το Ghost of Tsushima αυτές τις ημέρες και η απουσία αυτού που λες είναι πολύ φανερή. Ειδικά όταν στο RDR 2 το είχαν κάνει τόσο ωραία ανάλογα με το αν έτρεχαν με τα άλογα ή πόση απόσταση χώριζε τους χαρακτήρες, με αποτέλεσμα να χρειάζεται να φωνάζουν. Αντίθετα στο ghost οι ερμηνείες είναι τελείως flat και ενώ παλιότερα δεν θα το πρόσεχα, τώρα χτυπάει άσχημα. Μπράβο στην insomniac που το πρόσεξε.

[7nisiotis]

#ΟUTLAST (Trilogy)  Έπιασα και τερμάτισα το πρώτο παιχνίδι μαζί με το Whistleblower (DLC story 2+ ωρών) με μόλις πριν λίγα λεπτά νωρίτερα από τη στιγμή που γράφω αυτό το ποστ να βλέπω credits και για το 2ο μέρος. Στο 2ο, πιο αρρωστημένα σκηνικά και ατμόσφαιρα, αγχωτικά, βίαια, περισσότερα από το 1ο. Για όποιον απορεί, το παιχνίδι σου δίνει αρκετά clues στο πώς η ιστορία συνδέεται -άμεσα- αν διαβάσεις τα notes στο 1ο αλλά και ένα "event" που λαμβάνει χώρα σε αρκετές στιγμές της ιστορίας όπως και προς τη μέση (spoiler warning) - συγκεκριμένα ένα note κάνει τη διαφορά το οποίο όταν το μελετούσα για να μάθω περισσότερα για την ιστορία μου είχε κάνει εντύπωση και περίμενα ότι είτε στο 2ο μέρος, είτε σε επόμενο τίτλο θα πάει προς τα εκεί η πλοκή! 

Γενικά:

- Τα γραφικά πολύ όμορφα με το 2ο μέρος να είναι προφανές πιο βελτιωμένο με απίστευτες φωτοσκιάσεις σε τεράστιους σκοτεινούς διαδρόμους όπου σκέφτεσαι συνεχώς " τι δι@ολο θα πεταχτεί να με φάει ". Επίσης παραδίδονται μαθήματα sound design για horror games στο 1ο παιχνίδι (+whistleblower).

- 'Έξυπνη σχεδιαστικά η προσέγγιση που εισάγει το 2ο παιχνίδι ως εναλλακτικό τρόπο να τσεκάρεις πόσες μπαταρίες έχεις διαθέσιμες για την βιντεοκάμερα ή τα medkits για να γιατρεύεις τον εαυτό σου ( δεν υπάρχει autoheal εδώ ). Αν και θα ήθελα κάνα δύο διαφορετικά healing animations. Ομολογώ έφερε μνήμες far cry το animation που έχουν επιλέξει. 

- Νέα animations όταν κρύβεσαι σε διάφορα μέρη, μάλιστα έχουν προσθέσει περισσότερα από το 1ο. Οι όποιες διαφορές ή βελτιώσεις δεν σταματούν εκεί καθώς μπορείς να κλειδώσεις με σύρτη αρκετές πόρτες ή να βγεις/μπεις από παράθυρα κι έπειτα να τα κλείσεις αν θες για να εμποδίσεις αυτούς που σε κυνηγάνε.

- Πιο αγχωτικό camera angle όταν τρέχεις και πατάς το Alt για να κοιτάξεις τι γίνεται πίσω σου.

κ.α.

Πολύ δυνατός walking simulation horror τίτλος, ισχυρές δόσεις τρόμου για κάποιον ψιλοαναίσθητο like me , ωραία gaming-κινηματογράφηση με ενδιαφέρον σενάριο το οποίο δένει αρμονικά και τα 2 (3 αν υπολογίσουμε το dlc ως prequel) κεφάλαια του.

Κάποια μικρά spoilerάκια τα είχα φάει αλλά ευτυχώς τα ξέχασα με τα χρόνια και ευχαριστήθηκα το παιχνίδι. Ας πούμε όσων αφορά τον 2ο τίτλο παρότι πέρασαν 5 χρόνια από τη κυκλοφορία δεν ήξερα τι γίνεται στη πλοκή. 

Περιμένω μανιωδώς να δω που θα πάνε την ιστορία στον επόμενο καθαρά sequel τίτλο μετά το coop/multiplayer παιχνίδι (Outlast Trials) το οποίο αναμένεται να κυκλοφορήσει τους προσεχείς μήνες. 

[ Περισσότερα ίσως σε κάποιο μικρό overview edit του παρόν ποστ ]

 

Να ευχαριστήσω το φιλαράκι μου @panakos_thess που μου έκανε δώρο κλειδάκι για το 2o παιχνίδι στο Steam, πριν μερικές ημέρες, δίνοντας μου έτσι την ευκαιρία να ασχοληθώ με το πρώτο παιχνίδι, που ως νεότερος τότε πριν 9 χρόνια δεν το άντεχα και τρόμαζα παίζοντας ίσα-ίσα την 1η ώρα. 

 

 

 

 

Επεξ/σία 24 Αυγούστου 2022 από 7nisiotis

[Psycho_Warhead]

Το άγχος το ίδιο τα Outlast, δεν έχεις την ασφάλεια όπλου και γυρνάς 360 μοίρες συνέχεια να δεις τι σε κυνηγάει. 

[panakos_thess]

@7nisiotis τπτ φιλε μου ελπιζω να το χαρηκες

[Arkin]

Omno[100%]

https://store.steampowered.com/app/969760/Omno

Το τελευταιο διαμαντι του humble choice και φτιαγμενο απο μολις ενα developer το Omno ειναι ενα indie παιχνιδι 4 ωρων που θα το χαρακτηριζα το βασιλια του Zen. Απαλα και ζωντανα χρωματα αλλοκοτα πλασματα καθε λογης ευκολα puzzle ωστε να μην γινει μονοτονο ενα ποιοτικοτατο χαλαρωτικο soundtrack και τελος ενας αρχαιος κοσμος μπροστα μας για να εξερευνησουμε ολα μαζι αρτια δομημενα χαριζουν στον παιχτη μια πολυ ομορφη και χαλαρωτικη εμπειρια. 

Το καθε πλασμα που θα συναντησουμε θα μας βοηθησει με την ενεργεια του οι δυναμεις που θα αποκτησουμε στο ταξιδι μας θα μας βοηθησουν να προσπερασουμε καθε εμποδιο ολα μαζι μεχρι το τελος. 

Η ιστορια μας θα μας μιλησει για εναν εξαφανισμενο πολιτισμο που χαθηκε στο βωμο του απεραντου φως. Ενος φως που ο ιδιος ο χαρακτηρας μας αναζητει μεχρι το τελος. Στην παρεα μας ενα ομορφο πρασινο μικρο ιπταμενο σκιουρακι θα μας κρατησει συντροφια μεχρι το τελος. 

Το παιχνιδι σε κανει να θες να εξερευνησεις καθε γωνια του και να μαθεις οσα παραπανω μπορεις για τι πραγματικα συνεβη. Ευκολα collectibles προσιτο platforming και για πιο μικρες ηλικιες μοναδικη ultrawide εμπειρια ο Jonas Manke καταφερε κυριολεκτικα να βγαλει τη φαντασια του μεσα απο το Omno και του αξιζουν χιλια μπραβο. 8.8/10

Παρακατω φωτογραφιες απο το παιχνιδι

https://postimg.cc/gallery/g2XwvR5

Επεξ/σία 25 Αυγούστου 2022 από Arkin

[Tobajara]

Τερμάτισα το main campaign του Tropico 4. Πραγματικά δεν είχα το κουράγιο να ασχοληθώ με έξτρα πίστες ή το Modern Times, αφ'ενός γιατί οι μηχανισμοί είχαν χάσει κάθε ενδιαφέρον και αφ'ετέρου πραγματικά ήθελα να παίξω κάτι άλλο. Γενικά η σειρά είναι "κάθε πέρσι και καλύτερα". Πολλή ομοιομορφία, λίγες αλλαγές και το χιούμορ δε μου κάνει κλικ. Αν θέλει κάποιος να αχοληθεί με τη σειρά προτείνω ανεπιφύλακτα το 3 και το προσωπικό αγαπημένο μου 2, αλλά πλέον η σειρά και είναι κουρασμένη και κουράζει. Τα σενάρια φάνηκαν πιο ενδιαφέροντα από το main campaign, ειδικά το χουντικό Sparta, αλλά μετά από 20 πίστες που έκανα το ίδιο πράγμα πραγματικά δεν άντεχα.

Περνάω περίοδο γεροντολαγνείας οπότε θα αγνοήσω όλα τα ενδιαφέροντα RPG των τελευταίων χρόνων που κάθονται στο backlog και θα βάλω...Neverwinter Nights 2. Παρά το μετριότατο σενάριο (σούπα να πω καλύτερα) ήταν η καλύτερη υλοποίηση της 3.5 έκδοσης DnD - μου έχει μείνει καημός να φτιάξω τούμπανο χαρακτήρα που να μην είναι fighter/ rogue - και κυρίως θέλω να παίξω πάλι το ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ Mask of the Betrayer. Ελπίζω να μη βαρεθώ στην πορεία.

[johnyskar]

Τερμάτισα χθες ένα από τα αγαπημένα μου franchise/ παιχνίδια, το Kingdom Hearts 3!

Γενικά δεν βγάζεις άκρη εύκολα με το story αυτού του παιχνιδιού καθώς είναι αρκετά πολύπλοκο, ειδικά αν δεν έχεις παίξει όλα τα ενδιάμεσα παιχνίδια που έχουν βρει σε διαφορετικές πλατφόρμες.

Εγώ έχω παίξει τα 3 main game και μου άρεσε πάρα πολύ όπως και τα προηγούμενα. Οι κόσμοι του είναι αρκετοί και αγαπημένοι όπως και οι σύμμαχοι σου και οι χαρακτήρες μεταμορφώνονται αναλόγως που είναι fun, πχ στο Monsters INC έχεις "τρομακτική" εμφάνιση.

Ποικιλία keyblades που γίνονται upgrade, σε αυτό χρειάζεται και λίγο φαρμάρισμα. Πέρα από τις τελικές και ελάχιστες άλλες μάχες δεν είναι δύσκολο στο standard mode και έχει αρκετή δράση και πολλά cutscene και κλείνει διάφορες τρύπες στο story(πριν ανοίξει άλλες).

Έχω την αίσθηση ότι τα mini games είναι λιγότερο ενσωματωμένα απ'ότι στα παλιά, όμως έχει διάφορα άλλα εντός του "gummiphone(smartphone)" για όσους τους αρέσουν.

Συνολικά ένα εξαιρετικό παιχνίδι για fans της Disney, των Final Fantasy και των RPG γενικά ενώ ονειρικό για όσους θέλουν combo όλων των παραπάνω. Απομένει να τελειώσω και το DLC Re Mind το οποίο διάβασα ότι προσφέρει και στο story νέα οπτική, το main game μου πήρε περίπου 32 ώρες.

[Maximus Decimus]

Αν δεν παινέψεις το αβαταρ σου θα πέσει να σε πλακώσει ή αλλιώς (ξανα)τερμάτισα για πολλοστή φορά το Silent Hill 4 The Room, όπου παραδόξως κατάφερα πρώτη φορά να βγάλω το Escape ending που ουσιαστικά είναι το καλύτερο πιθανό ή Good+. Φοβερή έκδοση απο GOG, δυστυχώς δεν βγάζουν και τα υπόλοιπα αλλά μπορεί κάποιος να τα βρει σε gamingdragons (το 2 τουλάχιστον είναι σίγουρα εκεί νομίζω στο 5ευρώ εννοείται download)

EDIT: 2+3+4 είναι στο gaming dragons σε καλύτερες τιμές απο GOG.

 

Μετά απο 18 χρόνια το The Room παραμένει το παιχνίδι-ταμπού του franchise σε ότι αφορά τα πρώτα 4 παιχνίδια που επιμελήθηκε η Team Silent πριν καρατομηθεί με συνοπτικές διαδικασίες απο τα Κοναμόσκυλα. Ένα παιχνίδι που στα πρώτα βήματα του ήτανε μια κατάσταση Love or Hate, στην πορεία άρχισε να παίρνει credits και σήμερα να θεωρείται Cult classic. Προσωπικά αποτελεί για μένα τον 2ο πιο αγαπημένο SH τίτλο μετά το ερεβώδες και Ντοστογιεφσκικό 2. Ο ψυχολογικός τρόμος που ασκεί το The Room χτυπάει κατευθείαν στην καρδιά της έννοιας "Ασφάλεια", καθώς ο κεντρικός χαρακτήρας είναι όμηρος του ίδιου του του διαμερίσματος, ενός χώρου που είναι συνδεδεμένος στο μαζικό υποσυνείδητο με έναν χώρο ασφάλειας, ηρεμίας και ελευθερίας. Πρόκειται για μια ευφυέστατη σύλληψη, προσδεμένη σε ένα φοβερό story και έναν ακόμα πιο τρομακτικό main antagonist που είναι ταυτόχρονα και πρωταγωνιστής. Η επιλογή του Henry ως κεντρικού χαρακτήρα, του απόλυτου average Joe, ενός εντελώς νωχέλα τύπου χωρίς την παραμικρή ιδιαιτερότητα ή ιδιοτροπία μπορεί να ξένισε πολλούς που ψέξανε τότε την εκφραστική ανεπάρκεια και τους πεζούς διαλόγους του πρωταγωνιστή, όμως η επιλογή απο πλευράς δημιουργών δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάθε άλλο αποτελεί συνειδητή επιλογή να εκθέσει έναν καθημερινό next door guy σε ένα σπιράλ παράνοιας μεσά σε μια δαιδαλώδη διαδρομή που μοιάζει με περιδίνιση χωρίς ορατή έξοδο. Πηγαίνοντας προς το φινάλε και φτάνοντας ολοένα και πιο κοντά στην αλήθεια και κατ επέκταση στην 'πηγή του κακού', το παιχνίδι πραγματικά γίνεται overwhelming σε τέτοιο βαθμό που αισθάνεσαι πραγματικά στρεσαρισμένος απο τον οπτικοακουστικό βομβαρδισμό.

Ένα παιχνίδι - έπος, άλλο ένα γνήσιο τέκνο της  - κατ εμε - χρυσής 6ης γενιάς, της gamingwise μαγικής 7ετίας 2000-2007. Εκπληκτικό art direction, ο Yamaoka σε τριπ, ίσως ο πιο φρικιαστικός εχθρός σε όλο το franchise (twin victims), και ένα SH επι της ουσίας μοναδικό που ξεχωρίζει απο το υπόλοιπο franchise είτε κάποιος αναφέρεται θετικά είτε αρνητικά. Αιωνια σου η μνήμη Team Silent, και μιας και τερμάτισα και το Legacy of Kain : Defiance επίσης πρόσφατα, έχω να πω ότι αυτά τα 2 πρέπει να είναι τα 2 απο τα πιο αδικοχαμένα franchises στο gaming. Kojima μην παραδίδεις όπλα, ντου στα Κοναμόσκυλα, βάλε λυτούς και δεμένους να τους πάρει η Sony τo franchise να στο δώσει να κάνεις παπάδες.

 

 

Επεξ/σία 27 Αυγούστου 2022 από Maximus Decimus