Τι τερμάτισα πρόσφατα και πώς μου φάνηκε (Console Games Version)

[BillT]

Ήρθε η ώρα να γράψω και εγώ εδώ για πρώτη φορά για το τι τερμάτισα.

Η αλήθεια είναι ότι αισθάνομαι λίγο περίεργα γιατί από τη μία δεν είμαι χαρακτηριστικό δείγμα gamer (κοινώς δεν μου αρέσει τίποτα) και από την άλλη το game για το οποίο θα πω δεν έχει αναφερθεί ποτέ σε κανένα θέμα εδώ στο insomnia, κάτι μου κάνει να αναρωτιέμαι πως είναι δυνατόν εμένα να με ενθουσίασε και όλους τους άλλους να τους έχει αφήσει παγερά αδιάφορους. Για να μην πω ότι στην ελληνική καταχώρηση στη σελίδα του xbox δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση.

Να πω ότι έχω το xbox series s από τα Χριστούγεννα που το πήρα για τα παιδία και από τότε ουσιαστικά άρχισα να ασχολούμαι πιο ζεστά με το χώρο. Δεν είναι ότι δεν μου αρέσουν τα games, αλλά όταν δεν ασχολείσαι εντατικά, δύσκολα μπορείς να βρεις κάτι που θα σου αρέσει, καθώς τα μόνα που ακούγονται είναι οι βαρύγδουποι AAA τίτλοι από τους οποίους δεν μου αρέσει τίποτα. Ακόμα και παιχνίδια που μου άρεσαν τα πολύ παλιά χρόνια 😆(μέσα δεκαετίας 2000 όπως tomb raider, prince of Persia και assassin’s creed τώρα έχουν γίνει υπερβολικά σύνθετα για γούστα μου, με αποτέλεσμα απλά να έχω παρατήσει την οποιαδήποτε ενασχόληση μου με το αντικείμενο και απλά να παίζω καμιά σαχλαμαρίστα στο κινητό για να περνάει η ώρα καμιά φορά. Γενικά θα έλεγα ότι η κατηγορία μου είναι τα platform, με μικρές εξαιρέσεις. Το ότι μου αρέσουν βέβαια τα Platform δεν σημαίνει ότι είμαι και ο καλύτερος παίχτης του κόσμου, μέτριος θα έλεγα, και γι αυτό θα πω περισσότερα στη συνέχεια.
αυτούς τους τρεις μήνες έχω τερματίσει: 
Little nightmares 1 και 2
Brothers: a tale of two sons (όχι το remake)
A juggler’s tale
The medium
Και ασχολούμαι με:
It takes two (δεν το έχω τελειώσει ακόμα γιατί δεν βρίσκουμε χρόνο με τον κανακάρη.
Crash bandicoot 1 (είμαι ακόμα στη μέση)
Crash team racing (εντελώς επιφανειακά)
Αυτά για να καταλάβετε το προφίλ αυτού που σας γράφει, και πάμε στο ψητό.

Unbound: Worlds Apart
Το παιχνίδι το είδα κάποια στιγμή ψάχνοντας να βρω κάτι σχετικό με τους παραπάνω τίτλους. Μου κέντρισε το ενδιαφέρον , μπήκε στο Wishlist και αγοράστηκε από eneba στα 4,90.

Πρόκειται για puzzle platform game, στο οποίο χειρίζεσαι τον Soli, ένα ταλαντούχο μικρό μάγο που προσπαθεί να σώσει τον κόσμο του που έχει κυριευθεί και καταρρέει από τις δυνάμεις του κακού. Για να τα καταφέρει, χρησιμοποιεί τη δυνατότητα του να αλλάζει κόσμους/portal με το πάτημα ενός πλήκτρου καθώς και κάποια skills όπως double jump, double dash, wall climping που του δίνονται σταδιακά στην πορεία του παιχνιδιού.
Οι αποστολές είναι σχετικά απλές, του τύπου μάζεψε τρεις κρυστάλλους για να ανοίξεις αυτή την πύλη κτλ. Παράλληλα, και χωρίς να επηρεάζει την εξέλιξη του παιχνιδιού μπορείς πχ να σώσεις τους lost villagers που είναι διασκορπισμένοι στον χάρτη και φυσικά οι περισσότεροι από αυτούς είναι στα πιο δύσκολα σημεία. Προσωπικά έχω αφήσει κάποια πράγματα που δεν τα έχω ολοκληρώσει είτε γιατί δεν τα βρήκα είτε γιατί δεν τα κατάφερα, λογικά όμως θα επιστρέψω κάποια στιγμή να δω τι θα καταφέρω.
Το παιχνίδι ξεκινάει αρκετά χαλαρά, και σταδιακά γίνεται όλο και πιο δύσκολο. Το καλό είναι ότι δεν έχει τιμωρητικό χαρακτήρα, τα check points είναι πολύ «σφιχτά» και ουσιαστικά παίζεις ξανά μόνο αυτό που δεν έχεις περάσει και όχι τα ίδια ξανά και ξανά. Λίγο μόνο προς το τέλος τα check points είναι μεγαλύτερα. Μερικά σημεία είναι πολύ απαιτητικά και εγώ προσωπικά έφτασα και ξεπέρασα τα platform skills μου. Κάποιες φορές βλέποντας τι έχω μπροστά μου σκέφτηκα ότι μέχρι εδώ ήταν το game για σένα, αλλά τελικά με λίγη προσπάθεια και χωρίς δυσαρέσκεια το προσπερνούσα. Το μόνο σημείο που δεν ισχύει αυτό για μένα ήταν το τελευταίο boss. Εκεί πραγματικά δεν το ευχαριστήθηκα καθόλου, αλλά έπρεπε να τελειώσει. Γενικά τα 3-4 boss που θα συναντήσετε δεν είναι κάτι φοβερό σε δυσκολία, απλά θα χάσετε αρκετές φορές στην αρχή μέχρι να καταλάβετε τι πρέπει να κάνετε.
Το παιχνίδι έχει πολύ όμορφα γραφικά, φοβερή ατμόσφαιρα και εξαιρετική μουσική. Οι χάρτες και το teleport παρόλο που τα φοβήθηκα στην αρχή, δεν με προβλημάτισαν τελικά και γενικά το ευχαριστήθηκα πραγματικά. Για να καταλάβετε οι ώρες που έπαιζα ήταν 12 τα μεσάνυχτα με 3-4 το πρωί.
Κάποιοι λένε ότι μοιάζει με το Hollow Knight, δεν μπορώ να πω γιατί δεν το έχω δει καλά το παιχνίδι, απλά το HK απ ότι έχω δει έχει και shooting, είναι πολύ μεγαλύτερο και απ ότι διαβάζω πολύ πολύ πιο δύσκολο. Αν υπάρχει κανένας εδώ που τα έχει παίξει και τα δύο ας μας πει για να δω και γω αν θα το πιάσω κάποια στιγμή

Spoiler

μια ωραία και αρκετά δύσκολη στιγμή από το παιχνίδι

https://imgur.com/lM05SpL

 

[koproli8os]

Χαιρετω,

μολις πλατινιασα το Narcos Rise of the cartels στο ps4.

καταρχας να δηλωσω λατρης των turn base action παιχνιδιων γιαυτο κ το αγορασα, στην αρχη μου αρεσε αλλα απο την μεση κ μετα αρχισε να γινεται επαναλαμβανομενο κ ανευ ουσιας οποτε το επαιζα μονο κ μονο για να παρω την πλατινα. Με αφησε παγερα αδιαφορο το τελειωμα κ με μια αισθηση ανακουφισης που επιτελους δε θα ξανασχοληθω μαζι του. Φυσικα διαγραφηκε κατευθειαν απο τον σκληρο δισκο αλλα οχι ακομη απο την μνημη μου.

 

Επεξ/σία 2 Απριλίου από koproli8os

[Marcos_Aurilius]

On 21/03/2024 at 10:21, MrZeroGR said:

Τέλος και το Little Nightmares 2, επιβεβαιώνοντας αυτό που πέρασε σαν σκέψη όταν τερμάτιζα το 1ο. Από τα αγαπημένα μου franchise εκεί έξω, μέσα στην 10αδα σίγουρα. 

Ουσιαστικά, ο 2ος τίτλος παίρνει τη συνταγή του 1ου, ανοίγει τον κόσμο, παρουσιάζοντας μία άλλη ιστορία, σε μία άλλη πόλη (?) και δίνοντας μερικές από τις πιο creepy στιγμές που έχω βιώσει εγώ τα βιντεοπαιχνίδια. 

Το τελευταίο εικοσάλεπτο του 1ου και του 2ου τίτλου είναι από τις πολύ δυνατές gaming που έχω βιώσει τα τελευταία χρόνια. 

  Hide contents

Τόσο η στιγμή που εμφανίζεται η Γκέισσα στο πρώτο, όσο και από τη στιγμή που ξεκινάει αυτοβούλως (?) η πρώτη των ανθρώπων με το ''μάτι'' να παρακολουθεί κάθε τους κίνηση είναι ανατριχιαστικές!

ο ΟΡΙΣΜΌΣ πως να βελτιώσετε έναν τίτλο, παραδίδοντας ένα άρτιο sequel (στα χαρτιά).

Αναμένω το 3ο με τεράστια ανυπομονησία. 

Καιρό τώρα τα έχω στην Wishlist του PS5 - να δω πότε θα αξιωθώ...

[Tifa_LockHeart]

Μόλις έπαιξα το demo Stellar Blade, του έδωσα 5 ώρες , και έχω μείνει έκπληκτος. Σίγουρη αγορά και νομίζω ότι καταφέρνει άνετα να κλείσει στόματα με το gameplay του και την απόδοση του καθώς και με την μουσική του. Θα έλεγα ότι είναι ένα αναβαθμισμένο κατά πολύ Nier automata, με μάχη με στοιχεία deflect πολύ αλλά κ hack n slash. Μου έλειπε ένα τέτοιο παιχνίδι. Ανυπομονώ να το παίξω ολόκληρο.

[giannakos100]

14 λεπτά πριν, Tifa_LockHeart είπε

Μόλις έπαιξα το demo Stellar Blade, του έδωσα 5 ώρες , και έχω μείνει έκπληκτος. Σίγουρη αγορά και νομίζω ότι καταφέρνει άνετα να κλείσει στόματα με το gameplay του και την απόδοση του καθώς και με την μουσική του. Θα έλεγα ότι είναι ένα αναβαθμισμένο κατά πολύ Nier automata, με μάχη με στοιχεία deflect πολύ αλλά κ hack n slash. Μου έλειπε ένα τέτοιο παιχνίδι. Ανυπομονώ να το παίξω ολόκληρο.

φαίνεται φοβερο αλλα στα 70 euro δεν ειναι για όλους προς το παρον!

[Tifa_LockHeart]

6 λεπτά πριν, giannakos100 είπε

φαίνεται φοβερο αλλα στα 70 euro δεν ειναι για όλους προς το παρον!

Εδώ 80€ ζητάει το Ρονιν, αλλά ναι και πάλι είναι ψηλές τιμές...

[Nik1239]

1 ώρα πριν, giannakos100 είπε

φαίνεται φοβερο αλλα στα 70 euro δεν ειναι για όλους προς το παρον!

Στα 40-50 θα είναι τίμιο θεωρώ. Έστω και κάνα χρόνο μετά.

[klainmaingr]

On 21/03/2024 at 13:09, klainmaingr said:

Μετά απο αγορά σε wiiu παλιά στο τέξας και σε switch με το που βγήκε, αξιώθηκα την προηγούμενη εβδομάδα να τερματίσω το Super mario 3d world. Για κάποιο λόγο πάντα το άφηνα στο 70% και τώρα ήρθε η ώρα του.

Κίνητρο να ασχοληθώ με το παιχνίδι ήταν η θλιβερή εμπειρία που είχα με το crash 4. Θέλησα κάτι που είναι καθαρά fun και το βρήκα, όπως έπρεπε να το περιμένω, στη nintendo. Τερμάτισα το 3D world σχεδόν 100% και θυμήθηκα πόσο ωραία είναι να διασκεδάζεις με τα παιχνίδια που παίζεις. Το πήρα σερί, έψαξα να πάρω όλα τα αστέρια, έβαλα σαν δεύτερο παίχτη σε διάφορες φάσεις την κόρη μου να χαζοπατάει κουμπιά και γενικά ήταν 10/10 wholesome εμπειρία.

Δεν έχει και πολλά να πεί κανείς για τα μάριο. Καταπληκτικό level design, μουσική και γραφικά για το είδος του. Fun power ups. Εύκολο platforming που γίνεται δύσκολο αν θέλεις να κάνεις τα πάντα. Ο ιδανικός συνδυασμός ώστε ένα παιχνίδι να είναι πραγματικά ευχάριστο όπως και αν επιλέξεις να το παίξεις.

Τώρα είμαι λίγο μετά τα μισά του bowser's fury. Το bowser's fury είναι ένα expansion/dlc για το switch που κάλλιστα θα μπορούσε να είναι standalone game. Είναι open world με πίστες που αλλάζουν κάθε φορά που τις προσεγγίζεις. Πάρα πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα που και πάλι σε αφήνει να παίξεις όπως θέλεις. Έχεις την επιλογή να κάνεις τα απολύτως βασικά, είτε να κάνεις 100% και το challenge έχει πολύ σωστό και τίμιο scaling. Γενικά τελευταία έχω ξανανακαλύψει την αγάπη μου για την nintendo και μετά απο χρόνια που σκονιζόταν το switch έχει γίνει η main κονσόλα μου.

ΛΟΛ δεν είχα ιδέα τι έγραφα τότε.
Λοιπόν το να πεί κανείς οτι τερμάτισε το mario 3d world 100% είναι αστείο αλλα κατανοητό αν δεν ξέρει τι λέει.
Τότε λοιπόν είχα κάνει όλες τι πίστες με τα αστέρια, τις σημαίες και τις σφραγίδες. Λογικό λοιπόν μετά τον τερματισμό να φαντάζομαι οτι τελείωσα με το παιχνίδι και τα λέγαμε.

ΛΟΛ

Αυτό που δεν πρόσεξα είναι οτι όλες αυτές οι νεράιδες που απελευθερώνεις πάνε στο τέλος σε ένα νησάκι. Αν μυρίσεις τα δάχτυλα σου θα δείς οτι πάς εκεί και σου ανοίγει άλλους δύο κόσμους. Και θα φανταζόσουν οτι τους κάνεις και τελειώνεις

ΛΟΛ

Αν κάνεις τα πάάάάάάάάάάάάάάάντα στο παιχνίδι (αστέρια, σημαίες, σφραγίδες) τότε σου ανοίγει και άλλον έναν τελευταίο τεράστιο κόσμο με καινούρια challenges σε υπάρχουσες πίστες και με κάποια ακραία παραδείγματα platforming. Τώρα λοιπόν και αφού τελείωσα και με όλα αυτά μπορώ να πώ οτι πραγματικά τερμάτισα το mario 3d world και δεν έχει τίποτα άλλο να κάνω.

ΛΟΛ

Αν θές πραγματικά να λές οτι έχεις κάνει τα πάντα πρέπει να βγάλεις όλες τις πίστες και με τους 5 χαρακτήρες του παιχνιδιού. Για να είμαι ειλικρίνης δεν υπάρχει καμία δυσκολία σε αυτό αλλα δεν το κάνω γιατί δε το βρίσκω fun. Πήρα ότι ήταν να πάρω απο το παιχνίδι. Το ΚΑΤΑευχαριστήθηκα ακόμα και στον τελευταίο κόσμο και είναι πλέον στα top platformers μου of all time. 11/10 παιχνιδάρα που πρέπει να διδάξει σε σκουπίδια όπως το crash 4 πώς είναι τα ευχάριστα και δημιουργικά challenges χωρίς να βγάζεις τον $#@@ίνο στους παίχτες. Απίστευτο level design, απίστευτο replayability, απίστευτο soundtrack. 

Εντωμεταξύ τερμάτισα και το bowser's fury 100% (επίσης καταπληκτικό παιχνίδι) και τώρα τερμάτισα καπάκια το Odyssey και πάω για το 100% και σε αυτό. Και μόνο το γεγονός οτι το παιχνίδι δε σε κάνει να αηδιάζεις με το genre αλλα σε κάνει να ψάχνεις και άλλα πρέπει να τα λέει όλα.Το switch παραμένει η main κονσόλα μου σχεδόν για ένα μήνα. Ανήκουστο. Τελευταία φορά το είχα πάθει αυτό με το breath of the wild.

Κάποια παραδείγματα του πώς κάνεις ακραία αλλα δίκαια και balanced challenges χωρίς cheese

 

[dekulinkgr]

5 ώρες πριν, klainmaingr είπε

ΛΟΛ δεν είχα ιδέα τι έγραφα τότε.
Λοιπόν το να πεί κανείς οτι τερμάτισε το mario 3d world 100% είναι αστείο αλλα κατανοητό αν δεν ξέρει τι λέει.
Τότε λοιπόν είχα κάνει όλες τι πίστες με τα αστέρια, τις σημαίες και τις σφραγίδες. Λογικό λοιπόν μετά τον τερματισμό να φαντάζομαι οτι τελείωσα με το παιχνίδι και τα λέγαμε.

ΛΟΛ

Αυτό που δεν πρόσεξα είναι οτι όλες αυτές οι νεράιδες που απελευθερώνεις πάνε στο τέλος σε ένα νησάκι. Αν μυρίσεις τα δάχτυλα σου θα δείς οτι πάς εκεί και σου ανοίγει άλλους δύο κόσμους. Και θα φανταζόσουν οτι τους κάνεις και τελειώνεις

ΛΟΛ

Αν κάνεις τα πάάάάάάάάάάάάάάάντα στο παιχνίδι (αστέρια, σημαίες, σφραγίδες) τότε σου ανοίγει και άλλον έναν τελευταίο τεράστιο κόσμο με καινούρια challenges σε υπάρχουσες πίστες και με κάποια ακραία παραδείγματα platforming. Τώρα λοιπόν και αφού τελείωσα και με όλα αυτά μπορώ να πώ οτι πραγματικά τερμάτισα το mario 3d world και δεν έχει τίποτα άλλο να κάνω.

ΛΟΛ

Αν θές πραγματικά να λές οτι έχεις κάνει τα πάντα πρέπει να βγάλεις όλες τις πίστες και με τους 5 χαρακτήρες του παιχνιδιού. Για να είμαι ειλικρίνης δεν υπάρχει καμία δυσκολία σε αυτό αλλα δεν το κάνω γιατί δε το βρίσκω fun. Πήρα ότι ήταν να πάρω απο το παιχνίδι. Το ΚΑΤΑευχαριστήθηκα ακόμα και στον τελευταίο κόσμο και είναι πλέον στα top platformers μου of all time. 11/10 παιχνιδάρα που πρέπει να διδάξει σε σκουπίδια όπως το crash 4 πώς είναι τα ευχάριστα και δημιουργικά challenges χωρίς να βγάζεις τον $#@@ίνο στους παίχτες. Απίστευτο level design, απίστευτο replayability, απίστευτο soundtrack. 

Εντωμεταξύ τερμάτισα και το bowser's fury 100% (επίσης καταπληκτικό παιχνίδι) και τώρα τερμάτισα καπάκια το Odyssey και πάω για το 100% και σε αυτό. Και μόνο το γεγονός οτι το παιχνίδι δε σε κάνει να αηδιάζεις με το genre αλλα σε κάνει να ψάχνεις και άλλα πρέπει να τα λέει όλα.Το switch παραμένει η main κονσόλα μου σχεδόν για ένα μήνα. Ανήκουστο. Τελευταία φορά το είχα πάθει αυτό με το breath of the wild.

Κάποια παραδείγματα του πώς κάνεις ακραία αλλα δίκαια και balanced challenges χωρίς cheese

 

Και ηθελα να σε ρωτησω αν ειχες βγαλει το champions road .Η πιο δυσκολη πιστα σε 3d mario(με κορυφαιο τραγουδι βεβαια).

Αναγκαστικα να την βγαλω με την peach λογου hovering.

Παντως οταν τερματιζεις πρωτη φορα το main campaign σου δειχνει που οι νεραιδες πανε στο πυργο απο  αμμο στον 1ο κοσμο.

Εγω παντως το εβγαλα το game 100% στο wiiu,λογου co-op με τα ανιψια.Οταν μεγαλωσει και αλλο η κορη σου παιξτο μαζι της οπωσδηποτε.Το παιχνιδι εκει απλα απογειωνεται σε co-op

Επεξ/σία 3 Απριλίου από dekulinkgr

[klainmaingr]

3 hours ago, dekulinkgr said:

Και ηθελα να σε ρωτησω αν ειχες βγαλει το champions road .Η πιο δυσκολη πιστα σε 3d mario(με κορυφαιο τραγουδι βεβαια).

Αναγκαστικα να την βγαλω με την peach λογου hovering.

Παντως οταν τερματιζεις πρωτη φορα το main campaign σου δειχνει που οι νεραιδες πανε στο πυργο απο  αμμο στον 1ο κοσμο.

Εγω παντως το εβγαλα το game 100% στο wiiu,λογου co-op με τα ανιψια.Οταν μεγαλωσει και αλλο η κορη σου παιξτο μαζι της οπωσδηποτε.Το παιχνιδι εκει απλα απογειωνεται σε co-op

Ναι τα έβγαλα απρόσμενα γρήγορα. Ιδιαίτερα το marathon περιμενα οτι θα μου παρει καμια μερα αλλα βγήκε σύνολο σε καμια ωρα μολις κατάλαβα οτι μπορείς να χρησιμοποιείς και το touch στα τελευταία επιπεδα.

Το champion's road ηταν πολυ ευχάριστο challenge με καλο pacing και.η πιστα ηταν αρκετα μικρή ώστε καθε φορα να νιώθεις οτι έχεις κάποια πρόοδο. Οπότε επίσης τελείωσε σε καμια ωρα χωρις καμια πικρη γεύση.

Το co op σε αυτα δεν είναι για μένα γιατί δεν είμαι της υπομονής. Ούτε με τη γυναίκα μου δε μπορω να το παιξω καλα καλα. 😅 Θα το δοκιμάσω οπως και να χει οταν έρθει η ωρα..

[dekulinkgr]

Παντως @klainmaingr επειδη και εγω νοσταλγω πολυ τα 3d platforms απο εποχες n64-ps1 επαιξα προσφατα το a hat in time.Πολυ τιμιο indie  3d platform. Καλα προφανως δεν φτανει τα mario, αλλα μεταξυ μας τα mario ειναι τελειως αλλη κατηγορια σε σχεση με τα υπολοιπα 3d platforms.

Εαν δεν το εχεις παιξει ριξτου μια ματια.Ειδικα η μια πιστα στο τρενο μου αρεσε παρα πολυ.

Επεξ/σία 3 Απριλίου από dekulinkgr

[Marcos_Aurilius]

22 hours ago, Tifa_LockHeart said:

Μόλις έπαιξα το demo Stellar Blade, του έδωσα 5 ώρες , και έχω μείνει έκπληκτος. Σίγουρη αγορά και νομίζω ότι καταφέρνει άνετα να κλείσει στόματα με το gameplay του και την απόδοση του καθώς και με την μουσική του. Θα έλεγα ότι είναι ένα αναβαθμισμένο κατά πολύ Nier automata, με μάχη με στοιχεία deflect πολύ αλλά κ hack n slash. Μου έλειπε ένα τέτοιο παιχνίδι. Ανυπομονώ να το παίξω ολόκληρο.

Tο κατέβασα κι εγώ, εντυπωσιασμένος από τα captures στο PS Store. Ψαρωτικά όντως τα γραφικά στην πρώτη περιοχή στην παραλία, και μετά αρκετά ξενέρωμα μέσα στην πρώτη πολη - δεν μου έβγαλε τόσο next-gen όσο το Cyberpunk που είναι του 2020 (είμαι στο 55%). Καλό gameplay πάντως.

[SergioX]

Τέλος και απο εμένα το cyberpunk 2077 σε ps5 μετά απο 100+ ώρες περίπου.Το έιχα αγοράσει σε ps4 την περίοδο που είχε τρομερά προβλήματα στα 13! ευρώ,έκανα υπομονή μέχρι να το διορθώσουν και το απόλαυσα.Ό,τι και να πώ είναι λίγο για αυτό το παιχνίδι...Σίγουρα έχει ακόμα τα θεματάκια του αλλά μπροστά στην συνολική εμπειρία που προσφέρει το παιχνίδι,τα ξεχνάς αμέσως.Για εμένα ο πρωταγωνιστής του παιχνιδιού είναι η ίδια η Night City.Κάθε-μα κάθε- φορά που έβαζα να παίξω,σίγουρα χάζευα και περιπλανιόμουν στην πόλη ώστε να μπορέσω να ανακαλύψω όσο πιο μεγάλο μέρος της μπορούσα.Ύφος,ατμόσφαιρα,artwork και γενικότερα το στύλ της πόλης με συνεπήραν...

Πάιζω απο ps1 εποχές,μπαίνει άνετα στο top-5 παιχνιδιών μου...9 στα 10 απο εμένα,εύγε!

[Brazhlias]

Τελος η παιχνιδαρα Dragon’s Dogma II. Με τα γνωστα προβληματα του βεβαια, αλλα εχει πολλα να δωσει. Εχω γραψει και αυτο το review στο insertcoingr, οποιος ενδιαφερεται ας ριξει ενα βλεφαρο:

 

 

Dragon’s Dogma II Review

Μια ιστορία μυθοπλασίας που διαδραματίζεται τον Μεσαίωνα, με γενναίους στρατιώτες, έτοιμους να θυσιαστούν για το καλό της ανθρωπότητας, ερχόμενοι αντιμέτωποι με δράκους και άλλα μυθικά πλάσματα. Μια θεματολογία στα όρια του κλισέ, που όμως θα μας ελκύει πάντα το ενδιαφέρον. Πάντα θα είμαστε έτοιμοι να ακούσουμε μια ιστορία ηρωισμού, για τη μάχη του καλού απέναντι στο κακό. Για τη μάχη για επιβίωση του ανθρώπου. Για τη μάχη του «διαλεχτού» απέναντι σε διαπλεκόμενους που σφετερίζονται την εξουσία. Και πάντα σε αυτή την ιστορία θα υπάρχουν θυσίες. Θυσίες απαραίτητες για να κατανοήσουμε την δυσκολία της αποστολής και διότι τίποτα μεγάλο δεν θα καταφέρουμε ποτέ χωρίς αυτές.

 

Spoiler

Μια τέτοια ιστορία μας διηγείται και η Capcom στο τελευταίο πόνημα της, που δεν είναι άλλο από το Dragon’s Dogma II. Το σίκουελ του παιχνιδιού που κυκλοφόρησε το 2012 και έπρεπε να περιμένουμε πάνω από δέκα χρόνια και δυο γενιές κονσολών για το δεύτερο μέρος του. Το παιχνίδι ξεκάνει και με έναν αρκετά ιδιαίτερο τρόπο μας δίνει την δυνατότητα να επιλέξουμε ή να δημιουργήσουμε από το μηδέν (RPG ον) τον χαρακτήρα που θα ελέγχουμε από εδώ και στο εξής. Η ιστορία αρχίζει με τον ήρωα μας να χρησιμοποιείται ως δούλος, έχοντας βρεθεί αιχμάλωτος και χωρίς να θυμάται τι έχει συμβεί. Στην πρώτη ευκαιρία θα αποδράσουμε και το ταξίδι ξεκινά…

Πολλά καλά έχουν ακουστεί για το παιχνίδι, και πολλά αρνητικά επίσης, που αφορούν κυρίως τον τεχνικό τομέα του. Ας μπούμε λοιπόν στο ζουμί χωρίς περεταίρω καθυστερήσεις. Όσοι έχουν ασχοληθεί με το πρώτο μέρος του παιχνιδιού ξέρουν τι να περιμένουν. Το παιχνίδι βαδίζει στα ίδια μονοπάτια, όντας ανώτερο σε όλους τους τομείς. Πολύ ανώτερο θα λέγαμε. Με ένα χάρτη αρκετά μεγάλο, όχι απέραντο, ώστε να χρειαζόμαστε «αιώνες» για να μεταβούμε από το ένα σημείο στο άλλο ή να μας «μπουχτίσει». Τέτοιου μεγέθους όμως ώστε να μπορούμε να θαυμάσουμε τα υπέροχα μεσαιωνικά τοπία, ποικίλα τέρατα και εχθρούς και πόλεις οι οποίες λειτουργούν ως «βάση» μας για την εκκίνηση των αποστολών. Πόλεις που μας δίνουν πέρα από όλα τα άλλα, όπως καταστήματα για εξοπλισμό και όπλα και μια αίσθηση ασφάλειας, βάλσαμο πραγματικό ύστερα από κάθε αγχωτικό ταξίδι μας.

Ταξίδι όχι και τόσο μoναχικό βέβαια, αφού μαζί μας θα έχουμε πάντα τους συντρόφους μας. Τα pawns όπως αναφέρονται στο παιχνίδι. Στο party μας θα μπορούν να υπάρχουν έως και 4 σύντροφοι. Ο ένας από αυτούς θα είναι το side kick μας από την αρχή του παιχνιδιού, ενώ τους υπόλοιπους (και εδώ ξεκινούν οι πρώτες καινοτομίες του τίτλου) θα μπορούμε να τους επιλέγουμε βρίσκοντας τους είτε τυχαία, εν μέσω των ταξιδιών μας, είτε σε συγκεκριμένα σημεία του χάρτη, στα Riftstones όπως ονομάζονται. Που είναι όμως η καινοτομία; Στο ότι τα pawns αυτά μπορεί φυσικά να είναι χαρακτήρες που έχουν δημιουργηθεί από το παιχνίδι, αλλά παίζοντας online θα μπορούμε να «προσλάβουμε» συντρόφους που έχουν δημιουργήσει άλλοι παίκτες. Οι αντίστοιχοι δικοί τους μόνιμοι σύντροφοι. Χωρίς να μπούμε σε λεπτομέρειες, θα αναφέρουμε απλά πως αυτοί οι σύντροφοι είναι αρκετά καλύτεροι από τους αντίστοιχους που έχουν φτιαχτεί από το παιχνίδι. Ενώ μπορούν επίσης να μεταφέρουν γνώσεις και εμπειρίες από τον κόσμο που προέρχονται. Ένα από τα πρώτα πράγματα που μας εντυπωσίασαν ήταν η ιδιαίτερα καλή A.I. τους. Τόσο στο κομμάτι της μάχης, όσο και σε επίπεδο συμβουλών που μας δίνουν κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Επίσης πολύ προσεγμένοι είναι και οι τυχαίοι διάλογοι που γίνονται στην ομάδα όσο ταξιδεύουμε, όπου σπάνια θα είναι κοινότυποι και τις περισσότερες φορές θα λαμβάνουν υπόψη πολλούς παράγοντες. Από το σε ποια περιοχή βρισκόμαστε, μέχρι και σχόλια που αφορούν το πώς είναι δομημένη η ομάδα μας, με βάση τα χαρακτηριστικά του κάθε μέλους της.

Τώρα, σε ότι έχει να κάνει με το πώς εξελίσσεται το παιχνίδι, θα πούμε πως όλα γίνονται εντελώς οργανικά. Χωρίς σημάδια στον χάρτη για το που πρέπει να πάμε και χωρίς «οδηγίες χρήσης» για το πώς θα ολοκληρώσουμε τις αποστολές. Τα side quests πολλές φορές θα τα ανακαλύψουμε κατά τύχη, βρίσκοντας έναν NPC οπουδήποτε πάνω στον χάρτη και τα περισσότερα από αυτά έχουν ενδιαφέρον και βάθος. Είναι δεδομένο πως θα ξεφύγουμε από τις κύριες αποστολές, αφού πάντα κάτι θα μας κινεί το ενδιαφέρον και θα θέλουμε να το εξερευνήσουμε. Τα quest που αφορούν την κύρια ιστορία έρχονται όπως είπαμε οργανικά. Κινούνται σε διαφορετικές διακλαδώσεις της ίδιας βασικής ιστορίας και έτσι μπορούμε να δούμε τις διαφορετικές οπτικές και πτυχές της, φτάνοντας μακροπρόθεσμα να ενώσουμε όλα τα κομμάτια του παζλ. Βέβαια δεν μιλάμε για κάτι ιδιαίτερα βαθυστόχαστο, με κρυφά μηνύματα και αλληγορίες. Η ιστορία όπως αναφέραμε στον πρόλογο κινείτε στα όρια του κλισέ, δεν παύει όμως να έχει ενδιαφέρον και να έχει δοθεί μεγάλη προσοχή σε όλους τους χαρακτήρες που συμμετέχουν σε αυτή.

Στα του gameplay τώρα, το παιχνίδι έχει αρκετά καλό σύστημα μάχης, με ποικιλία αφού κατά τη διάρκεια του μπορούμε να αλλάξουμε classes ή Vocations όπως ονομάζονται, κατά το δοκούν. Ανάλογα με το εκάστοτε vocation πρέπει να αλλάζουμε πλήρως την προσέγγιση μας στις μάχες. Με τη δυνατότητα αυτή αποκτάμε μεγαλύτερη ευελιξία στο παιχνίδι, και μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε διαφορετικές τακτικές, ανάλογα με τον αντίπαλο, γέρνοντας την πλάστιγγα προς τη μεριά μας. Τεράστια συμμετοχή στις μάχες έχουν και οι σύντροφοι μας βέβαια, οι οποίοι λειτουργούν άψογα και φυσικά υπάρχει διαφορετική προσέγγιση και από αυτούς ανάλογα με τα χαρακτηριστικά τους. Οι μάχες αρχικά φαίνονται αρκετά δύσκολες, πράγμα που όσο προχωράμε στο παιχνίδι αλλάζει. Μαθαίνοντας τους μηχανισμούς, αναβαθμίζοντας και εξοπλίζοντας σωστά τον πρωταγωνιστή μας και χρησιμοποιώντας όλα τα εργαλεία που μας παρέχονται, οι μάχες γίνονται αρκετά βατές. Όχι εύκολες φυσικά. Πάντα πρέπει να παραμένουμε συγκεντρωμένοι, ειδικά όταν χρειάζεται να διανύσουμε μεγάλες αποστάσεις και έτσι μας μένει πάντα ένα αίσθημα ικανοποίησης, χωρίς όμως να χάνουμε ξανά και ξανά από τον ίδιο εχθρό. Η μεγάλη έλλειψη στη μάχη, είναι αυτή του lockαρισματος στον εχθρό. Ένας υποτυπώδης τέτοιος μηχανισμός υπάρχει όταν σηκώνουμε την ασπίδα μας, όμως την πολυτέλεια που έβαλαν στη ζωή μας τα souls παιχνίδια, την ψάχναμε από την αρχή μέχρι το τέλος του παιχνιδιού. Κατά τη διάρκεια των μαχών, θα υπάρξουν αρκετές εντυπωσιακές στιγμές, με τους δημιουργούς του παιχνιδιού να έχουν φτιάξει πολλά διαφορετικά animations, ανάλογα με το ποιον εχθρό πολεμάμε, το που βρισκόμαστε στον χώρο, αλλά και το τι Vocation χρησιμοποιούμε.

Μέχρι εδώ, όλα ωραία, όλα καλά, όμως το νόμισμα έχει κι άλλη μεριά, της δυνάμεως η σκοτεινή πλευρά (που έλεγαν και τα Ημισκούμπρια) στο DD II δεν είναι άλλη από τον τεχνικό τομέα του παιχνιδιού. Οπτικά το παιχνίδι είναι αρκετά καλό, χωρίς να είναι τέλειο. Έχουμε δει σίγουρα πολύ καλύτερες δουλείες σε αυτό το κομμάτι, παρόλα αυτά όλοι οι χαρακτήρες, από τα μυθικά πλάσματα που αντιμετωπίζουμε, μέχρι και τον τελευταίο NPC του παιχνιδιού είναι ιδιαίτερα προσεγμένοι. Σπάνια έως ποτέ θα δούμε κάποιον NPC να μοιάζει με κάποιον άλλον που έχουμε ξαναδεί. Επίσης το εικαστικό κομμάτι του παιχνιδιού και η γενικότερη αισθητική του, είναι στο στυλ και το ύφος που αρμόζει. Από την αρχή έως το τέλος του, μπαίνεις μέσα στο παιχνίδι για τα καλά, χωρίς τίποτα να μοιάζει παράταιρο και χωρίς νόημα. Σε ότι αφορά την απόδοση του παιχνιδιού όμως, τα πράγματα είναι απογοητευτικά. Το παιχνίδι τρέχει στα 30fps και πολλές είναι οι φορές που δυσκολεύεται να πιάσει ακόμα και αυτά. Σίγουρα περιμέναμε πολλά περισσότερα πράγματα από την Capcom σε αυτόν τον τομέα, αφού μιλάμε για μια τεράστια παραγωγή και σίγουρα ένα από τα καλύτερα παιχνίδια της χρονιάς που διανύουμε.

Κάτι άλλο που έχει συζητηθεί αρνητικά για το παιχνίδι είναι η ύπαρξη microtransactios. Είμαστε 100% αντίθετοι με αυτή την πολιτική, κυρίως όταν μιλάμε για single player τέτοιου βεληνεκούς και με αυτή την αρχική τιμή. Προς υπεράσπιση του παιχνιδιού πάντως, να αναφέρουμε πως η παρουσία των microtransaction είναι πολύ διακριτική, σχεδόν ανύπαρκτη αν δεν τα ψάξουμε εμείς οι ίδιοι. Ποτέ δεν θα εμφανιστεί στην οθόνη μας κάποια πρόταση για συναλλαγή, παρά μόνο αν μπούμε στο ηλεκτρονικό κατάστημα από την αρχική σελίδα του παιχνιδιού. Τα πράγματα που προσφέρονται προς αγορά δεν βοηθάνε ιδιαίτερα, ούτε είναι απαραίτητα για να βελτιωθεί η εμπειρία μας. Αντίθετα ο,τι μπορείς να αγοράσεις από το store δίνεται μέσα στο παιχνίδι σε αρκετή ποσότητα ώστε να μην μας λείψει. Προσωπική μας θέση είναι πως δεν είναι ανάγκη να αγοραστεί τίποτα. Όχι μόνο είναι αχρείαστο, αλλά περισσότερο θα αλλοιωθεί η εμπειρία μας, παρά θα βελτιωθεί.

Η μουσική είναι ακριβώς εκεί που απαιτεί η περίσταση. Κάποιες στιγμές επική, κατά τη διάρκεια των μαχών πιο γρήγορη, ενώ σε καταστάσεις που πρέπει να ακολουθήσουμε μια πιο stealth προσέγγιση, γίνεται πιο ήπια και αγωνιώδης. Μιας που αναφερθήκαμε στο stealth στοιχείο, να πούμε και εδώ ένα αρνητικό, το οποίο έχει να κάνει με την A.I. των εχθρών μας σε αυτές τις καταστάσεις. Ενώ λοιπόν στις μάχες, οι εχθροί λειτουργούν άψογα, στις stealth αποστολές, μπορεί να περάσουμε ακριβώς μπροστά τους και να μην αντιδράσουν καθόλου, πράγμα που χαλάει κομμάτι την γενική αληθοφάνεια που υπάρχει στο παιχνίδι.

Συνοψίζοντας, το Dragon’s Dogma είναι ένα εντυπωσιακό παιχνίδι με βάθος. Με έναν κόσμο μεγάλο, γεμάτο ζωή και όχι «κουφιό» όπως πολλά open world της εποχής. Η διαδραστικότητά του είναι στο υψηλότερο επίπεδο και αισθάνεσαι πως είσαι μέρος ενός κόσμου που κινείται ακόμα και όταν δεν βρίσκεσαι εκεί. Η Capcom δεν αρκέστηκε απλά στο να «βάλει τικ» σε όλα τα κουτάκια, αλλά προσπάθησε να φτιάξει κάτι βαθύτερο, πράγμα που σε μεγάλο βαθμό πέτυχε. Τροχοπαίδι στην προσπάθει αυτή αποτελεί η απόδοση του παιχνιδιού. Θα του άρμοζε κάτι πολύ καλύτερο και θα το «εκτόξευε» δίπλα στα μεγαλύτερα παιχνίδια στην ιστορία του gaming.

Το Dragon’s Dogma II κυκλοφόρησε στις 22 Μαρτίου 2024 από την Capcom και είναι διαθέσιμο για PlayStation 5, Xbox Series X|S και PC. Το review βασίστηκε στην PS5 έκδοση του παιχνιδιού.

Ευχαριστούμε την CD Media για την παραχώρηση του key code για τις ανάγκες του review.

Βαθμολογία8.5

ΘΕΤΙΚΑ

•  Η διαδραστικότητα του παιχνιδιού
•  Τα πάντα γύρω μας, συμβαίνουν οργανικά
•  Εικαστικό και αισθητίκη

ΑΡΝΗΤΙΚΑ

•  Τεχνικός τομέας
•  Έλλειψη επιλογής για lock στους εχθρούς
•  Microtransactions

https://insertcoingr.gr/2024/04/02/dragons-dogma-ii-review/

[koproli8os]

εχω τελειωσει το cyberpunk εδω κ ενα χρονο, αυτο που μου εχει μεινει αξεχαστο καθως το βιωσα πρωτη φορα σε παιχνιδι ηταν καποια στιγμη που βαριομουν να συνεχισω αφου ειχα παιξει κανα διωρο και ειχε παει 10 το βραδυ, καθισα στον ψηφιακο καναπε στο εικονικο διαμερισμα της Night City, εβαλα (στην πραγματικη ζωη) ενα ποτηρι τσιπουρο, ανοιξα και κατι πατατακια και κατι ξηροκαρπια και αρχισα να πινω αφου αναψα την ψηφιακη τηλεοραση και χαζευα τα καναλια.

Λοιπον, επαθα την πλακα της ζωης μου, εκανα ζαπινγκ και παρακολουυσα εκπομπες-ειδησεις-ντοκιμαντερ-διαφημισεις για το επομενο διωρο της ζωης μου και δεν ειχα δει τιποτα σε λουπα!!! λες και ηταν πραγματικοτητα!!! δηλαδη θελω να πω, πως; ποιοι προγραματιστες, το σκεφτηκαν, το εψαξαν και το δημιουργησαν αυτο και για ποσους χρηστες;;

ποσοι απο τους δεκαδες χιλιαδες που το εχουν παιξει ανα τον κοσμο το εχουν καταλαβει αυτο; 0,05 τοις εκατο;

νταξ, απειρο ρεσπεκτ στους πολωνους δημιουργους!!!