Αναζήτηση στην κοινότητα

Η έγχρωμη εικόνα του σμήνος γαλαξιών SMACS 0723 εντυπωσιάζει με τις λεπτομέρειες που περιλαμβάνει. Σ' αυτή χιλιάδες γαλαξίες - συμπεριλαμβανομένων των πιο αμυδρών αντικειμένων που έχουν παρατηρηθεί ποτέ στο υπέρυθρο του φάσματος- έχουν εμφανιστεί στην θέα του Webb για πρώτη φορά. «Kύριε πρόεδρε, αν ακουμπούσατε έναν κόκκο άμμου στην άκρη του προτεταμένου σας χεριού, αυτό είναι το μέρος του Σύμπαντος που βλέπετε, ένα ψήγμα του", ανέφερε ενδεικτικά ο επικεφαλής της NASA, Bill Nelson. στον Πρόεδρο των ΗΠΑ, κατά τη διάρκεια της ενημέρωσης. Tο βαθύ πεδίο, που καταγράφηκε από την κάμερα εγγύς υπέρυθρης ακτινοβολίας (NIRCam) του Webb, είναι μια σύνθετη διαδικασία που αποτελείται από εικόνες σε διαφορετικά μήκη κύματος, συνολικού μήκους 12,5 ωρών – επιτυγχάνοντας βάθη σε υπέρυθρα μήκη κύματος πέρα από τα βαθύτερα πεδία που έχει φτάσει το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, μια διαδικασία που χρειάστηκε εβδομάδες. Η εικόνα δείχνει το σμήνος γαλαξιών SMACS 0723 όπως εμφανίστηκε πριν από 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια. Η συνδυασμένη μάζα αυτού του σμήνους γαλαξιών λειτουργεί ως βαρυτικός φακός, μεγεθύνοντας πολύ πιο μακρινούς γαλαξίες πίσω από αυτό, και οι οποίο πιστεύεται είναι οι πρώτοι που δημιουργήθηκαν μετά τη Μεγάλη Έκρηξη (Big Bang). Οι ερευνητές θα αρχίσουν σύντομα να μαθαίνουν περισσότερα για τις μάζες, τις ηλικίες, τις ιστορίες και τις συνθέσεις των γαλαξιών, καθώς το James Webb αναζητά τους πρώτους γαλαξίες στο σύμπαν. Η εικόνα συγκαταλέγεται στις πρώτες έγχρωμες εικόνες που στέλνει το ισχυρότερο τηλεσκόπιο πίσω στη Γη. Η πλήρης σουίτα θα κυκλοφορήσει την Τρίτη, 12 Ιουλίου το απόγευμα κατά τη διάρκεια ζωντανής μετάδοσης της NASA.

Το διαστημόπλοιο Blue Ghost της Firefly Aerospace προσεδαφίστηκε στη Σελήνη, γράφοντας ιστορία ως το πρώτο ιδιωτικό σκάφος που πέτυχε "επιτυχώς" αυτό το κατόρθωμα. Η εμπορική αεροδιαστημική εταιρεία με έδρα το Τέξας ανακοίνωσε ότι το σκάφος της "προσγειώθηκε "απαλά" στην επιφάνεια της Σελήνης σε όρθια, σταθερή διάταξη". Τεχνικά, αυτό είναι το δεύτερο ιδιωτικό διαστημόπλοιο που προσγειώνεται στη σεληνιακή επιφάνεια. Το σκάφος προσεδάφισης Odysseus της Intuitive Machines, που προσγειώθηκε τον περασμένο Φεβρουάριο, ήταν το πρώτο αμερικανικό διαστημόπλοιο που προσγειώθηκε στη Σελήνη από την αποστολή Apollo 17 το 1972, αλλά η αποστολή του διακόπηκε πρόωρα αφού ανατράπηκε. Έχοντας πετύχει τη δική του προσγείωση, το Blue Ghost θα περάσει τώρα μια πλήρη σεληνιακή ημέρα (περίπου δύο εβδομάδες) εκτελώντας ερευνητικές εργασίες, συμπεριλαμβανομένων "γεωτρήσεων στο υπέδαφος της Σελήνης, συλλογής δειγμάτων, απεικόνισης με ακτίνες Χ και πειραμάτων μετριασμού της σκόνης". Τα πειράματα στοχεύουν στην παροχή περιβαλλοντικών δεδομένων και στη δοκιμή τεχνολογιών που θα βοηθήσουν τη NASA να προσγειώσει ξανά επανδρωμένες αποστολές αστροναυτών στη Σελήνη. Το Blue Ghost αναμένεται επίσης να καταγράψει εικόνες υψηλής ευκρίνειας μιας ολικής έκλειψης στις 14 Μαρτίου, κατά την οποία η Γη θα αποκρύπτει τον ήλιο όταν παρατηρείται από τη Σελήνη. "Με το πιο δύσκολο μέρος πίσω μας, η Firefly ανυπομονεί να ολοκληρώσει περισσότερες από 14 ημέρες επιχειρήσεων επιφάνειας, ανεβάζοντας και πάλι τον πήχη για τις εμπορικές δυνατότητες cislunar", δήλωσε ο Chief Technology Officer της Firefly Aerospace, Shea Ferring. "Θέλουμε να ευχαριστήσουμε τη NASA που εμπιστεύτηκε την ομάδα της Firefly και ανυπομονούμε να παραδώσουμε ακόμη περισσότερα επιστημονικά δεδομένα που υποστηρίζουν μελλοντικές ανθρώπινες αποστολές στη Σελήνη και τον Άρη." Το Blue Ghost εκτοξεύθηκε από το Cape Canaveral με έναν πύραυλο SpaceX Falcon 9 στις 15 Ιανουαρίου, μαζί με το Resilience - ένα άλλο ιδιωτικό σεληνιακό σκάφος προσεδάφισης που κατασκευάστηκε από την ιαπωνική αεροδιαστημική εταιρεία iSpace. Το Resilience ακολουθεί μια μεγαλύτερη, πιο ενεργειακά αποδοτική διαδρομή για να φτάσει στη Σελήνη που υποβοηθείται από την προώθηση της βαρύτητας, και δεν αναμένεται να φτάσει πριν τις αρχές Μαΐου. Το Blue Ghost έφτασε στον σεληνιακό του προορισμό αφού διένυσε 2,8 εκατομμύρια μίλια σε 45 ημέρες, μεταδίδοντας περισσότερα από 27GB δεδομένων. Στη συνέχεια πέρασε δύο εβδομάδες σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη πριν προσγειωθεί στις 2 Μαρτίου, καταλήγοντας μόλις 100 μέτρα μακριά από την προβλεπόμενη τοποθεσία εντός του Mare Crisium, πλάτους 300 μιλίων. "Αυτό το απίστευτο επίτευγμα δείχνει πώς η NASA και οι αμερικανικές εταιρείες πρωτοστατούν στην εξερεύνηση του διαστήματος προς όφελος όλων", δήλωσε η υπηρεσιακή διευθύντρια της NASA, Janet Petro. "Έχουμε ήδη μάθει πολλά μαθήματα - και οι τεχνολογικές και επιστημονικές επιδείξεις που βρίσκονται στο Blue Ghost Mission 1 της Firefly θα βελτιώσουν την ικανότητά μας όχι μόνο να ανακαλύπτουμε περισσότερη επιστήμη, αλλά και να διασφαλίζουμε την ασφάλεια των οργάνων των διαστημοπλοίων μας για μελλοντικές ανθρώπινες εξερευνήσεις - τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα."

Τα δείγματα, που συλλέχθηκαν από το διαστημόπλοιο Osiris Rex της NASA και επέστρεψαν στη Γη, περιέχουν πλούσια ορυκτά και χιλιάδες οργανικές ενώσεις, συμπεριλαμβανομένων αμινοξέων και νουκλεοβάσεων, των θεμελιωδών συστατικών του DNA. Η αποστολή συλλογής δειγμάτων από τον Bennu αποτέλεσε μία από τις πιο τολμηρές αποστολές της NASA. Το διαστημόπλοιο Osiris Rex χρησιμοποίησε ρομποτικό βραχίονα για να συλλέξει περίπου 120 γραμμάρια μαύρης σκόνης από τον αστεροειδή διαμέτρου 500 μέτρων. Παρά τη μικρή ποσότητα, τα δείγματα αποδείχθηκαν ανεκτίμητος θησαυρός πληροφοριών. Οι κόκκοι του Bennu περιέχουν μια τεράστια ποικιλία οργανικών μορίων Η ανάλυση αποκάλυψε την παρουσία 14 από τα 20 αμινοξέα που χρησιμοποιεί η ζωή στη Γη για την κατασκευή πρωτεϊνών, καθώς και όλες τις νουκλεοβάσεις του DNA - αδενίνη, γουανίνη, κυτοσίνη και θυμίνη. Επιπλέον, εντοπίστηκαν ορυκτά και άλατα που υποδηλώνουν την παρουσία νερού στο παρελθόν, καθώς και αμμωνία, απαραίτητη για βιοχημικές αντιδράσεις. Σύμφωνα με την καθηγήτρια Sara Russell του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου, τα ευρήματα είναι εντυπωσιακά και κάθε κόκκος αποκαλύπτει νέες πληροφορίες για τον Bennu. Η ανακάλυψη ενισχύει τη θεωρία ότι οι αστεροειδείς μετέφεραν τα βασικά συστατικά της ζωής στη Γη όταν συγκρούστηκαν με τον πλανήτη μας δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Ο Dr. Ashley King του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας εξηγεί ότι το πρώιμο ηλιακό σύστημα ήταν εξαιρετικά ταραχώδες, με εκατομμύρια αστεροειδείς σαν τον Bennu να περιφέρονται στο διάστημα. Αυτοί οι αστεροειδείς βομβάρδιζαν τη νεαρή Γη, φέρνοντας μαζί τους τα συστατικά που δημιούργησαν τους ωκεανούς και κατέστησαν δυνατή τη ζωή. Η ανάλυση με ηλεκτρονικά μικροσκόπια σάρωσης έφερε στο φως τη σύσταση των ορυκτών στο δείγμα του Bennu Τα ευρήματα εγείρουν σημαντικά ερωτήματα για την πιθανότητα ζωής αλλού στο ηλιακό σύστημα, καθώς παρόμοιοι αστεροειδείς συγκρούστηκαν και με άλλους πλανήτες. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι έχουν μπροστά τους δεκαετίες έρευνας στη σκόνη του Bennu, αναζητώντας απαντήσεις σε θεμελιώδη ερωτήματα για την προέλευση της ζωής και την πιθανότητα ύπαρξής της αλλού στο σύμπαν. Τα αποτελέσματα, που δημοσιεύτηκαν σε δύο άρθρα στο επιστημονικό περιοδικό Nature, προσθέτουν ένα ακόμη κομμάτι στο παζλ της κατανόησης της κοσμικής μας προέλευσης και του ρόλου των αστεροειδών στη διαμόρφωση της ζωής όπως τη γνωρίζουμε.

Σύμφωνα με τη NASA, το Parker Solar Probe πέρασε την Τρίτη σε απόσταση μόλις 3,8 εκατομμυρίων μιλίων (6,1 εκατομμύρια χιλιόμετρα) από την επιφάνεια του Ήλιου, σημειώνοντας ένα ιστορικό ορόσημο στην εξερεύνηση του διαστήματος. Το μη επανδρωμένο σκάφος έφτασε την εκπληκτική ταχύτητα των 430.000 μιλίων την ώρα (692.000 χιλιόμετρα την ώρα), καθιστώντας το το ταχύτερο αντικείμενο που κατασκεύασε ποτέ ο άνθρωπος, όπως ανακοίνωσε η NASA κατά τη διάρκεια παρουσίασης στο NASA Science Live στο YouTube στις 16 Δεκεμβρίου. 20241220-parker-probe-approach.mp4 Το διαστημόπλοιο, που πήρε το όνομά του από τον αστροφυσικό Dr. Eugene Parker, έχει ήδη καταφέρει να "αγγίξει τον Ήλιο" το Δεκέμβριο του 2021, διασχίζοντας το στέμμα του άστρου και συλλέγοντας πολύτιμα δεδομένα για τα μαγνητικά πεδία του. Σύμφωνα με την Helene Winters, διευθύντρια του προγράμματος από το Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Johns Hopkins, το Parker Solar Probe αλλάζει το πεδίο της ηλιοφυσικής, συνεχίζοντας να λειτουργεί άψογα παρά τις ακραίες συνθήκες. Το σκάφος είναι εξοπλισμένο με μια ασπίδα από αφρό άνθρακα πάχους 4,5 ιντσών (11,4 εκατοστών) που του επιτρέπει να αντέχει θερμοκρασίες έως 1.800 βαθμούς Fahrenheit (980 βαθμούς Κελσίου). Ένα μοναδικό σύστημα ψύξης διατηρεί τα ηλεκτρονικά συστήματα σε θερμοκρασία δωματίου. Η αποστολή συμπίπτει με την περίοδο μέγιστης ηλιακής δραστηριότητας, όπως επισημαίνει ο Dr. C. Alex Young από το Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA. Αυτό δίνει στους επιστήμονες μια μοναδική ευκαιρία να μελετήσουν φαινόμενα όπως οι εκτινάξεις στεμματικής μάζας και ο ηλιακός άνεμος. Τα δεδομένα που συλλέγει το Parker Solar Probe αναμένεται να βοηθήσουν τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα τις ηλιακές καταιγίδες και να βελτιώσουν την ικανότητα πρόβλεψής τους, προστατεύοντας έτσι τις δορυφορικές επικοινωνίες και την ενεργειακή υποδομή στη Γη.

Έντεκα μήνες μετά την τελευταία πτήση του ελικοπτέρου Ingenuity στον Άρη, η NASA και η ιδιωτική εταιρεία που συνέβαλε στην κατασκευή του ιπτάμενου οχήματος, ανακοίνωσαν ότι εντόπισαν την πιθανή αιτία της συντριβής του στην επιφάνεια του πλανήτη. Σύμφωνα με τη NASA, το πρόβλημα εντοπίστηκε στους αισθητήρες πλοήγησης του ελικοπτέρου, οι οποίοι δεν μπόρεσαν να διακρίνουν επαρκή χαρακτηριστικά στη σχετικά ομαλή επιφάνεια του Άρη για να προσδιορίσουν τη θέση του. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το όχημα να προσγειωθεί με οριζόντια κίνηση, προκαλώντας την ανατροπή του και το σπάσιμο και των τεσσάρων λεπίδων του. Ο Håvard Grip από το Jet Propulsion Laboratory της NASA, ο πρώτος πιλότος του Ingenuity, δήλωσε ότι "ενώ πολλαπλά σενάρια είναι πιθανά με τα διαθέσιμα δεδομένα, πιστεύουμε ότι η έλλειψη υφής της επιφάνειας έδωσε στο σύστημα πλοήγησης πολύ λίγες πληροφορίες για να λειτουργήσει". Μια ομάδα από τη NASA και την AeroVironment, εταιρεία που ειδικεύεται στα μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα, ξεκίνησε την έρευνα εξετάζοντας το έδαφος όπου λειτουργούσε το Ingenuity κατά την 72η πτήση του, στις 18 Ιανουαρίου του τρέχοντος έτους. Το σύστημα πλοήγησης του ελικοπτέρου παρακολουθούσε οπτικά χαρακτηριστικά στην επιφάνεια χρησιμοποιώντας μια κάμερα στραμμένη προς τα κάτω. Κατά τη διάρκεια των αρχικών πτήσεών του, το Ingenuity μπορούσε να διακρίνει χαλίκια και άλλα χαρακτηριστικά για να προσδιορίσει τη θέση του. Ωστόσο, σχεδόν τρία χρόνια αργότερα, πετούσε σε μια περιοχή του κρατήρα Jezero γεμάτη με απότομες, σχετικά άμορφες αμμώδεις πτυχώσεις. Παρά τη συντριβή, το όχημα κατάφερε να επαναφορτιστεί μερικώς με τα ηλιακά του πάνελ και συνεχίζει να επικοινωνεί περίπου μία φορά την εβδομάδα με το ρόβερ Perseverance που το μετέφερε στον Άρη τον Φεβρουάριο του 2021. Η επικοινωνία αυτή θα διαρκέσει για λίγο ακόμα, μέχρι το ρόβερ και το ελικόπτερο να χάσουν την οπτική επαφή. Το ελικόπτερο Ingenuity Mars Helicopter της NASA, δεξιά, σε μια εικόνα που λήφθηκε από το Perseverance στις 24 Φεβρουαρίου 2024, περίπου πέντε εβδομάδες μετά την τελευταία πτήση του. Η αξιοσημείωτη επιτυχία του Ingenuity έχει ήδη ωθήσει τους μηχανικούς της NASA να σχεδιάζουν πιθανές μελλοντικές αποστολές, συμπεριλαμβανομένου ενός μεγαλύτερου "Mars Chopper" που θα μπορούσε να μεταφέρει επιστημονικά όργανα για τη μελέτη απρόσιτων περιοχών στα ρόβερ.

Η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία (ESA) δημοσιοποίησε ένα νέο βίντεο που αποκαλύπτει μια εντυπωσιακή περιήγηση στην επιφάνεια του Άρη, εστιάζοντας στην περιοχή Ares Vallis. Το υλικό, που δημιουργήθηκε από δεδομένα της αποστολής Mars Express, παρουσιάζει την τοποθεσία προσεδάφισης του ρομποτικού εξερευνητή Pathfinder της NASA το 1997. Η εικονική πτήση καλύπτει την περιοχή Oxia Palus, μια έκταση που ξεπερνά τα 300.000 τετραγωνικά μίλια και φιλοξενεί το κανάλι Ares Vallis, μήκους άνω των 1.000 μιλίων, ένα από τα μεγαλύτερα κανάλια εκροής στον πλανήτη. Πλανητικοί επιστήμονες επισημαίνουν πως τα κανάλια αυτά αποτελούν κρίσιμα στοιχεία για την κατανόηση της αρχαίας υδρολογίας του Άρη, καθώς υποδεικνύουν περιοχές όπου κάποτε έρεε νερό και πιθανώς θα μπορούσε να έχει αναπτυχθεί ζωή. Το βίντεο αναδεικνύει τους κρατήρες Masursky και Sagan, όπου εντοπίζονται ίχνη διάβρωσης από νερό προερχόμενο από το γειτονικό σύστημα Tiu Valles. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το "χαώδες έδαφος" εντός του κρατήρα Masursky. Η ESA εξηγεί πως η ακανόνιστη μορφολογία του εδάφους οφείλεται στην απότομη απελευθέρωση υπόγειων υδάτων, προκαλώντας καθίζηση και θραύση της επιφάνειας σε ποικίλα σχήματα και μεγέθη. Η διαδρομή του καναλιού καταλήγει στην ομαλή περιοχή Oxia Planum, όπου προγραμματίζεται η προσεδάφιση του ρομποτικού εξερευνητή Rosalind Franklin της ESA μετά την εκτόξευσή του το 2028. Γεωλόγοι του προγράμματος Mars Express τονίζουν πως η κατεύθυνση ροής του αρχαίου νερού μπορεί να ανιχνευθεί από τα χαρακτηριστικά σχήματα "ουράς" που έχουν απομείνει στην επιφάνεια του πλανήτη. Η τεχνική επεξεργασία των δεδομένων πραγματοποιήθηκε από την ομάδα επεξεργασίας εικόνας του Πανεπιστημίου του Βερολίνου, υπό την καθοδήγηση του Björn Schreiner. Η αποστολή Mars Express συνεχίζει να χαρτογραφεί λεπτομερώς την επιφάνεια του Άρη, έχοντας συμπληρώσει περισσότερα από 20 χρόνια λειτουργίας σε τροχιά γύρω από τον κόκκινο πλανήτη.

Η NASA ανακοίνωσε σημαντικές αλλαγές στο χρονοδιάγραμμα των επανδρωμένων αποστολών Artemis προς τη Σελήνη, σηματοδοτώντας τη δεύτερη καθυστέρηση μέσα στο τρέχον έτος. Όπως αναφέρει η επίσημη ανακοίνωση του διαστημικού οργανισμού, η αποστολή Artemis 2 προγραμματίζεται πλέον για τον Απρίλιο του 2026, ενώ η αποστολή Artemis 3 μετατίθεται για τα μέσα του 2027. Η καθυστέρηση οφείλεται κυρίως σε τεχνικά ζητήματα που εντοπίστηκαν στη θερμική ασπίδα του διαστημόπλοιου Orion κατά τη διάρκεια της μη επανδρωμένης δοκιμαστικής πτήσης Artemis 1. Συγκεκριμένα, το καμένο υλικό στη θερμική ασπίδα παρουσίασε μη αναμενόμενη φθορά. Παρότι τα δεδομένα από το εσωτερικό της κάψουλας έδειξαν ότι οι θερμοκρασίες θα παρέμεναν ασφαλείς για το πλήρωμα, η NASA επέλεξε να προχωρήσει σε περαιτέρω ελέγχους και βελτιώσεις. Ο Reid Wiseman, ο αστροναύτης της NASA που θα ηγηθεί της αποστολής Artemis 2, δήλωσε χαρακτηριστικά: "Ο Victor, η Christina, ο Jeremy κι εγώ παρακολουθούμε κάθε πτυχή αυτής της απόφασης και είμαστε ευγνώμονες για τη διαφάνεια της NASA στη στάθμιση όλων των επιλογών και τη λήψη αποφάσεων προς το συμφέρον των επανδρωμένων διαστημικών πτήσεων." Η αποστολή Artemis 2 προβλέπεται να είναι μια δεκαήμερη αποστολή γύρω από τη Σελήνη με επιστροφή στη Γη. Το πλήρωμα αποτελείται από τους Victor Glover και Christina Koch της NASA και τον Jeremy Hansen του Καναδικού Διαστημικού Οργανισμού. Αν και δεν θα πραγματοποιηθεί προσσελήνωση, η δοκιμαστική πτήση στοχεύει στη συλλογή περισσότερων δεδομένων για την διαστημική κάψουλα Orion, εν όψει της αποστολής Artemis 3, η οποία θα περιλαμβάνει προσσελήνωση στον νότιο πόλο της Σελήνης.

Το Voyager 1, ένα από τα δύο αδελφά διαστημικά σκάφη της NASA που βρίσκονται σε λειτουργία εδώ και 47 χρόνια, κατάφερε να ξεπεράσει σημαντικά τεχνικά προβλήματα και να επιστρέψει σε πλήρη επιχειρησιακή λειτουργία. Το σκάφος, που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 15,4 δισεκατομμυρίων μιλίων από τη Γη, αντιμετώπισε σοβαρά ζητήματα με το σύστημα επικοινωνίας του στη διάρκεια του 2023. Το πρόβλημα εντοπίστηκε αρχικά τον Δεκέμβριο του 2022, όταν η μονάδα διαμόρφωσης τηλεμετρίας σταμάτησε να επικοινωνεί με το σύστημα δεδομένων πτήσης του σκάφους. Οι μηχανικοί κατάφερναν να επιλύσουν το ζήτημα τον Απρίλιο του 2023, διανέμοντας έξυπνα τις λειτουργίες ενός χαλασμένου τσιπ σε άλλα μέρη του λειτουργικού συστήματος υπολογιστών. Ωστόσο, τον Οκτώβριο του 2023, το διαστημόπλοιο απενεργοποίησε αυτόματα έναν από τους ραδιοπομπούς του, συγκεκριμένα τον πομπό ζώνης Χ, ως αντίδραση σε μια πιθανή βλάβη. Το σκάφος μπορούσε να επικοινωνεί μόνο μέσω του ασθενέστερου συστήματος μετάδοσης ζώνης S. Οι μηχανικοί ανακάλυψαν ότι η ενεργοποίηση ενός συστήματος ψύξης προκάλεσε το πρόβλημα, καθώς το σκάφος λειτουργεί με εξαιρετικά περιορισμένη ισχύ. Είναι χαρακτηριστικό ότι, ενώ κατά την εκτόξευσή του παρήγαγε περίπου 470 watt, χάνει 4 watt ενέργειας κάθε χρόνο. Σήμερα, το Voyager 1 χρησιμοποιεί μόνο τέσσερα από τα δέκα αρχικά επιστημονικά του όργανα. Στις αρχές του τρέχοντος μήνα, οι μηχανικοί κατάφεραν να επανενεργοποιήσουν τον πομπό ζώνης Χ, και την περασμένη εβδομάδα το σκάφος ξεκίνησε και πάλι να συλλέγει δεδομένα. Με την ολοκλήρωση κάποιων τελικών ρυθμίσεων, όπως ο επανασυγχρονισμός των τριών υπολογιστών του, το Voyager 1 αναμένεται ότι θα επιστρέψει σε πλήρη λειτουργία.

Μια απροσδόκητη τεχνική πρόκληση αντιμετώπισε πρόσφατα η NASA με το ιστορικό διαστημόπλοιο Voyager 1, το οποίο βρίσκεται σε απόσταση περίπου 24 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη. Η κατάσταση προέκυψε μετά από μια εντολή που στάλθηκε στις 16 Οκτωβρίου μέσω του Δικτύου Βαθέος Διαστήματος (DSN) της NASA. Το σύστημα προστασίας σφαλμάτων του διαστημοπλοίου ενεργοποιήθηκε αυτόματα, οδηγώντας στην απενεργοποίηση του κύριου πομπού ζώνης Χ και τη μετάβαση σε έναν δευτερεύοντα πομπό ζώνης S, ο οποίος καταναλώνει λιγότερη ενέργεια. Η ομάδα πτήσης αντιλήφθηκε το πρόβλημα στις 18 Οκτωβρίου, όταν το διαστημόπλοιο δεν ανταποκρίθηκε στην αρχική εντολή. Η κατάσταση περιπλέχθηκε περαιτέρω καθώς το σήμα του Voyager 1 έπαψε να ανιχνεύεται στη συχνότητα ζώνης Χ που παρακολουθούσαν οι κεραίες του DSN. Η ομάδα της NASA βρέθηκε αντιμέτωπη με μια πρωτοφανή πρόκληση, καθώς ο εφεδρικός πομπός ζώνης S δεν είχε χρησιμοποιηθεί για περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες. Η απόφαση να δοκιμάσουν την επικοινωνία μέσω του παλαιού πομπού ήταν ριψοκίνδυνη, δεδομένου ότι το διαστημόπλοιο βρίσκεται πλέον πολύ μακρύτερα απ' ό,τι το 1981. Ωστόσο, στις 24 Οκτωβρίου, η ομάδα κατάφερε επιτυχώς να αποκαταστήσει την επικοινωνία με το σκάφος. Οι μηχανικοί της NASA εξακολουθούν να διερευνούν τι προκάλεσε την αρχική ενεργοποίηση του συστήματος προστασίας σφαλμάτων. Η διαδικασία αναμένεται να διαρκέσει αρκετές εβδομάδες, καθώς η ανάλυση των δεδομένων είναι περίπλοκη λόγω του χρόνου που απαιτείται για την αποστολή και λήψη σημάτων - περίπου 23 ώρες για κάθε κατεύθυνση. Το Voyager 1, που εκτοξεύτηκε το 1977, έγραψε ιστορία το 2012 ως το πρώτο ανθρώπινο δημιούργημα που διέσχισε τα όρια του ηλιακού μας συστήματος. Παρά την προχωρημένη ηλικία του και τις τεχνικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει, συνεχίζει να παρέχει πολύτιμα επιστημονικά δεδομένα από το διαστρικό διάστημα. Αξιοσημείωτο είναι ότι το διαστημόπλοιο διαθέτει τεχνολογία της δεκαετίας του 1970, με υπολογιστική ισχύ μικρότερη από ένα σύγχρονο ψηφιακό ρολόι χειρός.

Ο αστροναύτης της NASA, Butch Wilmore, ήταν ο πρώτος που παρατήρησε το ασυνήθιστο φαινόμενο το Σάββατο. Σύμφωνα με τον Wilmore, οι ήχοι προέρχονταν από ένα ηχείο στο εσωτερικό του Starliner. Ο αστροναύτης επικοινώνησε αμέσως με το Κέντρο Ελέγχου Αποστολής στο Διαστημικό Κέντρο Johnson στο Χιούστον, ζητώντας διευκρινίσεις για την προέλευση των ήχων. Το περιστατικό καταγράφηκε από τον μετεωρολόγο Rob Dale από το Μίσιγκαν, ο οποίος μοιράστηκε την ηχογράφηση της συνομιλίας μεταξύ του Wilmore και του Κέντρου Ελέγχου Αποστολής. Στην ηχογράφηση, ακούγεται καθαρά ο χαρακτηριστικός ήχος που περιέγραψε ο αστροναύτης ως "παλμικό θόρυβο, σχεδόν σαν σήμα σόναρ". Η ακριβής αιτία των ήχων παραμένει άγνωστη, αλλά οι ειδικοί υποθέτουν ότι πιθανώς να οφείλεται σε κάποιο τεχνικό ζήτημα. Το Starliner χρησιμοποιεί ένα σύστημα ραδιοσυχνοτήτων για επικοινωνία με τον ISS κατά τη διάρκεια της πτήσης, ενώ μετά την πρόσδεση, η επικοινωνία γίνεται μέσω ενός καλωδιακού συστήματος. 2024-08-31-Sat-0800_trim.mp3 Τέτοια περιστατικά δεν είναι ασυνήθιστα στο διάστημα. Για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια της πρώτης επανδρωμένης διαστημικής πτήσης της Κίνας το 2003, ο αστροναύτης Yang Liwei ανέφερε ότι άκουσε ήχους που έμοιαζαν με χτύπημα σιδερένιου κουβά με ξύλινο σφυρί. Αργότερα, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι ο θόρυβος οφειλόταν σε μικρές παραμορφώσεις του διαστημοπλοίου λόγω διαφοράς πίεσης μεταξύ των εσωτερικών και εξωτερικών τοιχωμάτων του. Παρόλο που ο Wilmore δεν έδειξε ανησυχία για τους παράξενους ήχους, το περιστατικό προσθέτει ένα ακόμη στοιχείο στις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν η Boeing και η NASA με την πρώτη επανδρωμένη πτήση του Starliner. Μεταξύ άλλων προβλημάτων, έχουν παρατηρηθεί σημαντικές διαρροές ηλίου κατά τη διάρκεια της πτήσης και αστοχίες στους προωθητήρες. Λόγω της αβεβαιότητας σχετικά με την ικανότητα πτήσης του Starliner, η NASA ανακοίνωσε πριν από μία εβδομάδα ότι το διαστημόπλοιο θα επιστρέψει στη Γη χωρίς το αρχικό του πλήρωμα, τους Wilmore και Suni Williams. Το Starliner αναμένεται να πραγματοποιήσει αυτόνομη επιστροφή στη Γη την Παρασκευή, 6 Σεπτεμβρίου. Οι αστροναύτες Wilmore και Williams θα επιστρέψουν στη Γη τον επόμενο Φεβρουάριο, πετώντας με ένα διαστημόπλοιο Crew Dragon της SpaceX. Η εκτόξευση του Crew Dragon με τους δύο αστροναύτες έχει προγραμματιστεί για αργότερα αυτό το μήνα. Το περιστατικό με τους παράξενους ήχους στο Starliner υπογραμμίζει τις προκλήσεις και τα απρόοπτα που μπορεί να προκύψουν στις διαστημικές αποστολές. Παρά την εξελιγμένη τεχνολογία και τους αυστηρούς ελέγχους, το διαστημικό περιβάλλον εξακολουθεί να κρύβει εκπλήξεις για τους αστροναύτες και τους επιστήμονες. Η αυτόνομη επιστροφή του Starliner στη Γη, που έχει προγραμματιστεί για τις 6 Σεπτεμβρίου, αναμένεται να παρέχει περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την απόδοση του διαστημοπλοίου και πιθανώς να ρίξει φως στην προέλευση των μυστηριωδών ήχων.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το διαστημικό σκάφος να στρέψει την κεραία του ελαφρώς μακριά από τη Γη χάνοντας την επικοινωνία. Ωστόσο, η NASA δεν πανικοβλήθηκε και πίστευε ότι είχε αρκετές επιλογές για να αποκαταστήσει την επικοινωνία με το ηλικίας μισού αιώνα σκάφος. Σε νέα ενημέρωση της, η NASA ανακοίνωσε ότι όλα βαίνουν καλώς και πάλι με το Voyager 2. Τα κεντρικά του Deep Space Network της NASA στην Καμπέρα της Αυστραλίας μπόρεσαν να στείλει μια εντολή "shout" στο Voyager δίνοντας εντολή στο διαστημικό σκάφος να επαναπροσανατολιστεί σε κατάλληλη θέση για να διευκολύνει την επικοινωνία με τη Γη. Χρειάστηκαν 18,5 ώρες για να φτάσει το σήμα στο διαστημόπλοιο, το οποίο βρίσκεται τώρα σε απόσταση 19,9 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη. Τελικά, μετά από συνολικά 37 ώρες, ένα σήμα επέστρεψε από το σκάφος. Λίγο μετά τα μεσάνυχτα της Παρασκευής, στις 12:29 π.μ. ώρα Ελλάδας, το Voyager 2 άρχισε να στέλνει πίσω επιστημονικά και τηλεμετρικά δεδομένα. Όπως επιβεβαιώθηκε, το θρυλικό διαστημικό σκάφος είναι απολύτως λειτουργικό, σε σωστή πορεία και επικοινωνεί και πάλι με τη NASA. Πριν από την εκτόξευση των Voyager 1 και 2 το 1977 με δύο διαφορετικούς πυραύλους, οι άνθρωποι κοιτούσαν για εκατοντάδες χρόνια ασαφείς κηλίδες στο εξωτερικό ηλιακό σύστημα. Τα Pioneer 10 και 11 παρείχαν κάποιες καλύτερες απόψεις του Δία και του Κρόνου, αλλά και πάλι, πολύ λίγα ήταν γνωστά για τους πλανήτες ή τα φεγγάρια τους. Σχεδόν τίποτα δεν ήταν γνωστό για τον Ουρανό και τον Ποσειδώνα. Τα Voyagers αποκάλυψαν πολύπλοκα πλανητικά συστήματα και απίστευτα φεγγάρια, όπως η καλυμμένη με ηφαίστεια Ιώ, η παγωμένη Ευρώπη και ο Τιτάνας με τις θάλασσες μεθανίου. Οι δύο ανιχνευτές της NASA συνεχίζουν να εξερευνούν. Τόσο το Voyager 1, σε απόσταση 24 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη, όσο και το Voyager 2 έχουν εγκαταλείψει το Ηλιακό Σύστημα, εξερευνώντας το άγονο αλλά επιστημονικά ενδιαφέρον διαστρικό διάστημα. Οι αποστολές Voyager έχουν συμβάλει καθοριστικά στην επέκταση της κατανόησής μας για το εξωτερικό ηλιακό σύστημα και πέρα από αυτό.

Το σφάλμα σημαίνει ότι το Voyager 2, το οποίο εκτοξεύτηκε το 1977 και βρίσκεται σήμερα σε απόσταση περίπου 19,9 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη, δεν είναι σε θέση να λάβει εντολές ή να μεταδώσει δεδομένα στους υπευθύνους της αποστολής. «Η αλλαγή αυτή είχε ως αποτέλεσμα τη διακοπή επικοινωνίας μεταξύ του Voyager 2 και των επίγειων κεραιών του Deep Space Network (DSN)», εξήγησε η NASA. «Τα δεδομένα που αποστέλλονται από το διαστημικό σκάφος δεν φτάνουν πλέον στο DSN και το διαστημικό σκάφος δεν λαμβάνει εντολές από τους επίγειους ελεγκτές». Η NASA αποκάλυψε το ατύχημα μόλις την Παρασκευή, παρά το γεγονός ότι έχασε την επαφή με το διαστημικό σκάφος επτά ημέρες νωρίτερα. Τα καλά νέα είναι ότι ένας ελιγμός επαναπροσανατολισμού που εκτελεί το Voyager 2 πολλές φορές το χρόνο "θα επιτρέψει την επανάληψη της επικοινωνίας", δήλωσε η διαστημική υπηρεσία, προσθέτοντας ότι αναμένει ότι το Voyager 2 θα παραμείνει στην προγραμματισμένη τροχιά του μέχρι τότε. Το αξιόπιστο διαστημικό σκάφος της NASA πετάει στο διάστημα τα τελευταία 46 χρόνια. Το 1998, οι μηχανικοί απενεργοποίησαν τα μη απαραίτητα όργανα του Voyager 2 για να μπορέσει να εξοικονομήσει ενέργεια. Τα δεδομένα από ορισμένα τουλάχιστον από τα έξι όργανα που εξακολουθούν να λειτουργούν θα πρέπει να είναι σε θέση να λαμβάνονται τουλάχιστον μέχρι το 2025, με την απαραίτηρη προϋπόθεση ότι η σύνδεση επικοινωνίας θα αποκατασταθεί σε λίγους μήνες. Το Voyager 2 έχει επισκεφθεί και τους τέσσερις γίγαντες των αερίων πλανητών - Δία, Κρόνο, Ποσειδώνα και Ουρανό - και είναι το μοναδικό διαστημικό σκάφος που έχει επισκεφθεί τον Ποσειδώνα και τον Ουρανό. Η πτήση του από τον Ποσειδώνα το 1989 το έβαλε σε τροχιά που το παρέδωσε στο διαστρικό διάστημα τον Νοέμβριο του 2018. Αν η πρόσφατη γκάφα της NASA σας προκαλεί κάποια ανησυχία για την κατάσταση του Voyager 1, το οποίο απέχει σχεδόν 24 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη μετά την εκτόξευσή του επίσης το 1977, τότε να είστε σίγουροι ότι το διαστημικό σκάφος "συνεχίζει να λειτουργεί κανονικά", δηλώνει η NASA.

Η νέα υπηρεσία streaming NASA+ ανακοινώθηκε αυτή την εβδομάδα με ένα trailer (παρακάτω) και θα κυκλοφορήσει σύντομα. Θα είναι δωρεάν για παρακολούθηση στις πιο δημοφιλείς πλατφόρμες μέσω της επίσημης εφαρμογής της NASA σε iOS και Android, σε συσκευές streaming όπως το Roku, το Apple TV και το Fire TV και στο διαδίκτυο για χρήστες desktop υπολογιστών και smartphone. Η streaming υπηρεσία NASA+ δεν θα έχει διαφημίσεις και θα περιλαμβάνει τις βραβευμένες με Emmy ζωντανές εκπομπές της υπηρεσίας, τις οποίες μπορείτε να δείτε επί του παρόντος στον ιστότοπο NASA Live. Θα διαθέτει επίσης πρωτότυπα βίντεο σχετικά με τις διαστημικές αποστολές της NASA, καθώς και νέο περιεχόμενο, αρκετό από το οποίο θα είναι αποκλειστικό για την υπηρεσία streaming. ˛«Η νέα πλατφόρμα streaming της NASA σας επιτρέπει να απολαμβάνετε το διάστημα όποτε και όπου θέλετε», δήλωσε ο Marc Etkind από τη NASA. «Θέλουμε να βελτιώσουμε την ψηφιακή μας παρουσία για να μοιραστούμε τις ιστορίες για το πώς η NASA εξερευνά το άγνωστο στον αέρα και το διάστημα, εμπνέει μέσω των ανακαλύψεων και καινοτομεί προς όφελος της ανθρωπότητας». Μπορείτε να δοκιμάσετε τη δοκιμαστική έκδοση της ιστοσελίδας του NASA+ από σήμερα και να αφήσετε τα σχόλιά σας για να βοηθήσετε την ομάδα σχεδιασμού να τον βελτιώσει πριν την επίσημη κυκλοφορία του. Η NASA ετοιμάζεται για την επιστροφή στο φεγγάρι με την επανδρωμένη αποστολή Artemis η οποία θα διεξαχθεί το επόμενο έτος, οπότε είναι μια καλή στιγμή για την ενημέρωση των διαδικτυακών υπηρεσιών της. Το Artemis II θα μεταφέρει τέσσερις αστροναύτες γύρω από το φεγγάρι στα τέλη του 2024, πριν από την πρώτη επανδρωμένη σεληνιακή προσεδάφιση μετά από 50 χρόνια, η οποία έχει προγραμματιστεί για το 2025. Όμως υπάρχουν περισσότερα να δείτε από τα ταξίδια στο φεγγάρι. «Θα μάθετε επίσης για την έρευνα των εξωπλανητών, το κλίμα της Γης, την επίδραση του ήλιου στον πλανήτη μας και την εξερεύνηση του ηλιακού συστήματος από τους νέους επιστημονικούς και εμβληματικούς ιστότοπους μας, καθώς και από τα επερχόμενα βίντεο NASA», δήλωσε μεταξύ άλλων ο Nicky Fox της NASA.

Ο David Grusch, ο οποίος ηγήθηκε της ανάλυσης των ανεξήγητων ανώμαλων φαινομένων (UAP) σε μια υπηρεσία του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ, ισχυρίστηκε ότι οι ΗΠΑ διαθέτουν σκάφη μη ανθρώπινης προέλευσης. Ισχυρίστηκε επίσης ότι οι πληροφορίες σχετικά με αυτά τα οχήματα αποκρύπτονται παράνομα από το Κογκρέσο και ότι υπέστη αντίποινα από κυβερνητικούς αξιωματούχους όταν παρέδωσε στο Κογκρέσο διαβαθμισμένες πληροφορίες σχετικά με τα οχήματα. Ο Τζόναθαν Γκρέι, νυν αξιωματούχος των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών στο Εθνικό Κέντρο Πληροφοριών Αεροπορίας και Διαστήματος (Nasic), επιβεβαίωσε την ύπαρξη "εξωτικών υλικών" και πρόσθεσε: "Δεν είμαστε μόνοι". Οι αποκαλύψεις αυτές έρχονται μετά από ένα κύμα αξιόπιστων θεάσεων και αναφορών που αναζωπύρωσαν την προσοχή στα εξωγήινα σκάφη και τις πιθανές επισκέψεις τα τελευταία χρόνια. Το 2021, το Πεντάγωνο δημοσίευσε μια έκθεση για τα UAP, η οποία διαπίστωσε περισσότερες από 140 περιπτώσεις συναντήσεων με UAP που δεν μπορούσαν να εξηγηθούν. Ο Grusch δήλωσε ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ και οι αμυντικοί εργολάβοι ανακτούσαν θραύσματα μη ανθρώπινων σκαφών, και σε ορισμένες περιπτώσεις ολόκληρα σκάφη, εδώ και δεκαετίες. Δήλωσε ακόμα στο Debrief ότι η ανάλυση καθόρισε ότι το υλικό αυτό είναι "εξωτικής προέλευσης" - δηλαδή "μη ανθρώπινης νοημοσύνης, είτε εξωγήινης είτε άγνωστης προέλευσης". Ο Γκρέι επιβεβαίωσε τον απολογισμό του Γκρας και δήλωσε: "Το φαινόμενο της μη ανθρώπινης νοημοσύνης είναι πραγματικό. Δεν είμαστε μόνοι μας". Αρκετοί από τους πρώην συναδέλφους του Grusch εγγυήθηκαν για τον χαρακτήρα του. Ο Karl E Nell, συνταξιούχος συνταγματάρχης του στρατού, δήλωσε ότι ο Grusch ήταν "υπεράνω πάσης υποψίας". Ο Nick Pope, ο οποίος πέρασε τις αρχές της δεκαετίας του 1990 ερευνώντας ΑΤΙΑ για το βρετανικό Υπουργείο Άμυνας (MoD), δήλωσε ότι ο απολογισμός των Grusch και Grey για τα εξωγήινα υλικά ήταν "πολύ σημαντικός". Είπε: "Είναι άλλο πράγμα να υπάρχουν ιστορίες στα ιστολόγια συνωμοσίας, αλλά αυτό το πάει στο επόμενο επίπεδο, με πραγματικούς γνώστες να εμφανίζονται". Οι γνώσεις του Grusch για τα μη ανθρώπινα υλικά και οχήματα βασίστηκαν σε "εκτεταμένες συνεντεύξεις με υψηλόβαθμους αξιωματούχους των μυστικών υπηρεσιών". Είπε ότι είχε αναφέρει στο Κογκρέσο την ύπαρξη ενός "προγράμματος ανάκτησης υλικών UFO". Το Debrief ανέφερε ότι ο Grusch δήλωσε ότι οι επιχειρήσεις ανάκτησης σκαφών συνεχίζονται με διάφορα επίπεδα δραστηριότητας και ότι γνωρίζει τα συγκεκριμένα άτομα, νυν και πρώην, που εμπλέκονται. Τον Δεκέμβριο του περασμένου έτους, το Γραφείο Επίλυσης Ανωμαλιών όλων των τομέων δήλωσε ότι είχε λάβει "αρκετές εκατοντάδες" νέες αναφορές, αλλά καμία απόδειξη μέχρι στιγμής για εξωγήινη ζωή. Η δημοσίευση των ισχυρισμών του Grusch και του Grey έρχεται μετά τη δήλωση μιας επιτροπής που η Nasa ανέθεσε τη διερεύνηση ανεξήγητων ανώμαλων φαινομένων ότι το στίγμα γύρω από την αναφορά συναντήσεων - και η παρενόχληση όσων αναφέρουν συναντήσεις - παρεμποδίζει το έργο της. Σε δήλωσή του, εκπρόσωπος της Nasa δήλωσε: "Μία από τις βασικές προτεραιότητες της Nasa είναι η αναζήτηση ζωής αλλού στο σύμπαν, αλλά μέχρι στιγμής, η NASA δεν έχει βρει καμία αξιόπιστη απόδειξη εξωγήινης ζωής και δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι τα UAP είναι εξωγήινα". Ο Pope δήλωσε ότι κατά τη διάρκεια της εργασίας του για τη διερεύνηση UFOs για το Υπουργείο Άμυνας δεν είχε δει καμία αδιάσειστη απόδειξη μη ανθρώπινων σκαφών ή υλικών. Ωστόσο, δήλωσε ότι οι ισχυρισμοί του Grusch θα πρέπει να θεωρηθούν ως μέρος μιας αυξανόμενης ροής πληροφοριών - και ελπίζουμε αποκαλύψεων - σχετικά με τα UFO.

Η επιστροφή στη βάση πραγματοποιήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου, με το Artemis 1 να φτάνε στη Γη και να πέφτει στον Ειρηνικό Ωκεανό στις 11 Δεκεμβρίου. Αφού το USS Portland περισυνέλεξε το μη επανδρωμένο όχημα πληρώματος και το μετέφερε στη ναυτική βάση του Σαν Ντιέγκο στις 13 Δεκεμβρίου. Στη συνέχεια η κάψουλα ξεκίνησε το χερσαίο ταξίδι της προς τη Φλόριντα την επόμενη ημέρα. Η αποστολή Artemis 1 ξεκίνησε στις 16 Νοεμβρίου με μια αξέχαστη νυχτερινή εκτόξευση πάνω στον πύραυλο βαρέων μεταφορών νέας γενιάς, Space Launch System, της NASA. Τώρα που το Orion επέστρεψε στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι, η NASA θα αφαιρέσει τη θερμική ασπίδα του διαστημοπλοίου, ώστε να μπορέσει να πραγματοποιήσει μια "εκτεταμένη ανάλυση" του εξαρτήματος και να καθορίσει πώς ακριβώς τα πήγε κατά την ατμοσφαιρική επανείσοδο. Η υπηρεσία θα αφαιρέσει επίσης το Moonikin Campos, το δοκιμαστικό ομοίωμα που έστειλε η NASA στο Orion για να συλλέξει δεδομένα σχετικά με το πώς το ταξίδι στη Σελήνη μπορεί να επηρεάσει τον άνθρωπο. «Το Artemis I ήταν ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός στο πλαίσιο των προσπαθειών της NASA για την εξερεύνηση της Σελήνης. Επιπλέον θέτει τις βάσεις για την επόμενη αποστολή του πυραύλου Space Launch System και του Orion, για την πτήση πληρώματος γύρω από τη Σελήνη με το Artemis II», δήλωσε η NASA. Παρόλο που το Artemis II δεν θα εκτοξευθεί πριν από το 2024 το νωρίτερο, υπάρχουν ακόμα πολλά για να περιμένουμε με ανυπομονησία από τώρα μέχρι το επόμενο έτος. Η NASA υποσχέθηκε να ανακοινώσει το τετραμελές πλήρωμα της αποστολής κάποια στιγμή στις "αρχές του 2023". Το Artemis II θα θέσει τις βάσεις για την πρώτη ανθρώπινη προσεδάφιση στη Σελήνη μετά το τέλος του προγράμματος Απόλλων το 1972, οδηγώντας τελικά σε μια μόνιμη παρουσία της NASA στη Σελήνη.