NBA Topic

[sl028]

Δεν τον βλέπω να μένει στο ΝΒΑ. Δεν έχει το ταλέντο κατά την άποψή μου, ούτε τα σωματικά προσόντα για ένα τέτοιο πρωτάθλημα. Πραγματικά δεν ξέρω τι βύσμα έχει και παίζει στους Ρόκετς. Τον παρακολουθούσα σε αγώνες πρόσφατα, και ήταν χαλαρά ο πιο αργός του γηπέδου. Ακόμα και οι διαιτητές έτρεχαν πιο γρήγορα

Ήταν σαν να έβλεπα ΝΒΑ σε σλόου μότιον.

 

Ο Αντετοκούμπο από την άλλη με έχει εντυπωσιάσει φέτος. Η θέση του είναι στο 4, κοντά στο καλάθι, αρκεί βέβαια να μάθει καμία κίνηση και να βάλει κανένα κιλό γιατί στο νβα πέφτει πολύ ξύλο.

[washcloud]

^ Προφανώς το κριτήριό σου είναι ένας εντελώς φίζικαλ παίκτης με προφίλ "γαμώ και δέρνω". Μόνο που το ΝΒΑ δεν είναι ΜΟΝΟ αυτό.

Μέχρι να τραυματιστεί και να μείνει για όσο διάστημα έμεινε εκτός, μια χαρά έδειχνε να τα πηγαίνει ο Κώστας. Με την έννοια ότι δεν τα πήγαινε χάλια, πράγμα που πολλοί φοβόντουσαν/ υπολόγιζαν/ περίμεναν/ προέβλεπαν/ εκτιμούσαν/ στοιχημάτιζαν κτλ.

Έδειξε στοιχεία ικανοποιητικά, όσον αφορά το διάβασμα του παιχνιδιού, της τάσης για ομαδική στάση απέναντι στο πώς παίζει, διάθεσης για ενσωμάτωση, απουσία τρακ κλπ.

Από εκεί και πέρα δεν έκανε και κανένα τρελλό μπαμ στη βελτίωση των ποσοστών του (ειδικά από το τρίποντο), ούτε φυσικά και τρελλή σωματική (και συνεπώς αμυντική = μαντουμανική...) εξέλιξη. Δεν θα ήταν δυνατόν άλλωστε - ό,τι δουλειά έχει να κάνει (ΑΝ κάνει), θα γίνει το επερχόμενο Καλοκαίρι.

Σημαντικό το ότι για φρέσμαν πήρε τον πρώτο καιρό ικανοποιητικά αρκετό χρόνο από τον Μακ, και έδειχνε να διαθέτει μια αύρα "καταλύτη" για την ομάδα (πέρα από τα μάτια μας και τα προσωπικά μας κριτήρια/κολλήματα/γούστα, υπάρχουν και εξειδικευμένα στατιστικά που δείχνουν πράγματα...) : όποτε ήταν εντός, η ομάδα του έβγαζε ρυθμό, αυτός ασίστ/βοήθειες και δη σε καίρια σημεία.

Τεσπα, καλά βέβαια ολ' αυτά, αλλά από τη στιγμή που δεν ΠΑΙΖΕΙ, υπάρχει θέμα. Το κουλό είναι βέβαια να βγάζουμε συμπεράσματα από τώρα, του τύπου "δεν είναι για ΝΒΑ" και λοιπά σχετικά, όταν παίζουν ρόλο διάφοροι παράγοντες.

Στην κυριολεξία, το μέλλον το ίδιο θα δείξει για την πάρτη του. Και ναι δεν έχει σούπερ προδιαγραφές και προφίλ ο Κώστας, αλλά μια ικανοποιητικά καλή βάση. Αν σταθεί τυχερός με τους αστάθμητους παράγοντες, όλα είναι δυνατά (και πρέπει φυσικά να σκιστεί και στη δουλειά).

 

Εν ολίγοις, φάουλ το περί "βύσματος" (...).

 

...περί δε Αντετοκούνμπο, άσχετη η "σύγκριση" : μιλάμε για από σχεδόν όλες τις μπάντες, για άλλη περίπτωση. Με άξονα το ότι η ομάδα του τον έχει πάρει με προοπτική να γίνει φραντσάιζ. Προφανώς στηριγμένη σε δεδομένα βέβαια (κυρίως τις σωματικές δυνατότητες), αλλά τεσπα ολ' αυτά δεν σημαίνουν ότι "είναι καλύτερος", γι' αυτό και έχει περισσότερες προοπτικές...

 

Το βλέπεις τέρμα επιδερμικά το ζήτημα...

[~mxls~]

Έχει όλα τα στοιχεία ικανου ρολίστα, αλλά όσο παραμένει χαλβας αθλητικά (για δεδομένα ΝΒΑ μιλάμε πάντα) θα περιορίζεται σημαντικά.

Οι προσθήκες που έκαναν πρόσφατα οι Ροκετς τον χαντακώνουν χειρότερα απ'τον τραυματισμο. Απλά να ελπίζει σε 10λεπτα και να βγαλει μάτια μολις του ξαναδωθουν ευκαιρίες.

[momotis]

http://youtu.be/npQuPQA5RCk

 

http://youtu.be/BesdqWUWU_c

[sl028]

Παιδιά, ξεχάστε τον Παπ. Με Μπρούερ και Σμιθ θα σκουπίσει πολύ πάγκο.

[Chrisxxx]

Περι Παπ:

 

“Στα χνάρια του Jordan…”, “ο Έλληνας Bird”, “Γκρεμίστε τα τείχη!”, “ο πύραυλος του Houston”, “Βγάζει μάτια στο NBA!” και πολλά ακόμα. Το προσωπικό μου αγαπημένο όμως, είναι το “Top 10 με Κώστα Παπανικολάου“. O τίτλος θεωρητικά θα έπρεπε να παραπέμπει σε κάποια θεαματική φάση του παίχτη, αλλά αποδεικνύεται παραπλανητικός για έξτρα views στη σελίδα, αφού ο Παπ  απλώς χάνει ένα εύκολο lay-up, με  τον συμπαίχτη του, Joey Dorsey, να καρφώνει με putback.

Μονομανία, υπερβολή, γραφικότητα και ουδεμία αντικειμενικότητα. Τί φταίει για αυτό το φαινόμενο που έχει στιγματίσει το χαμηλό επίπεδο του ελληνικού αθλητικού ίντερνετ; Μήπως το ανήθικο κυνήγι για clicks, χρησιμοποιώντας προκλητικές επικεφαλίδες; Είναι ο αφελής ενθουσιασμός που επιτέλους στο NBA παίζουν Έλληνες παίχτες, που μπορούν να σταθούν χωρίς “ντροπή”; Ή απλά δημοσιογραφική ανικανότητα; Ίσως όλα τα παραπάνω. Δεν έχει όμως σημασία, γιατί το παρόν άρθρο δεν θα αποτελέσει κοινωνιολογική ανάλυση των ελληνικών media, αλλά μια προσπάθεια να αποκτήσουμε μια καθαρή εικόνα της απόδοσης του Κώστα Παπανικολάου στο NBA.

 

Houston Rockets

Για να κατανοήσουμε καλύτερα τη λειτουργία ενός παίχτη, πρέπει να δούμε σε τι ομαδικό πλαίσιο λειτουργεί. Λόγω της εμπορευματοποίησης και προβολής αστεριών, συνηθίζουμε να ξεχνάμε ότι το μπάσκετ παραμένει ομαδικό άθλημα. Το περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται ένας αθλητής, παίζει τεράστιο ρόλο στο ποιες ιδιότητές του θα τονιστούν και ποιες θα “θαφτούν”. Για αυτό, ας βάλουμε αρχικά σε τάξη τα βασικά χαρακτηριστικά των Τεξανών.

Οι Houston Rockets δεν είναι απλά μια καλή ομάδα. Βρίσκονται στις 4-5 καλύτερες  της λίγκας αυτή τη στιγμή (και συγκεκριμένα, 3οι στη Δύση) και είναι νόμιμοι υποψήφιοι για την κατάκτηση του φετινού πρωταθλήματος. Με άλλα λόγια, δεν έχουν λόγο να δώσουν έξτρα χρόνο “ψησίματος” σε νέους παίχτες, μιας και κάνουν πρωταθλητισμό.

Οι δύο βασικοί ψηλοί τους (Dwight Howard, Terrence Jones), έχουν χάσει σημαντικό μέρος της σεζόν. Ο Howard έχει παίξει σε 16 αγώνες (σε σύνολο 28), ενώ ο Jones μόλις σε 4 και θα χρειαστεί τουλάχιστον ένα μήνα για να επιστρέψει. Αυτό προφανώς έχει αντίκτυπο στον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας, με τις προσπάθειες από την περίμετρο να αυξάνονται, και τα ποσοστά να πέφτουν. Ακόμα κι όταν η frontcourt είναι υγιής όμως, κανείς δεν μπορεί να αμφιβάλλει για το γενικότερο περιφερειακό προφίλ που έχει εμφυσήσει ο coach Kevin McHale.

Επίθεση
Μέχρι στιγμής, είναι μια μέτρια, έως κακή, επιθετικά ομάδα. Βρίσκονται στην 17η  θέση σε μέσο όρο πόντων (102,1) και στην 20η σε Offensive Rating1).
Με πολύ μεγάλη διαφορά, παίρνουν τις περισσότερες προσπάθειες τριών πόντων στη λίγκα. Παρ’ότι έχουν ποσοστό κάτω του μετρίου (34,4%), σουτάρουν 34 (!) τρίποντα ανά αγώνα (με τους δεύτερους Suns να είναι στα 28).
Έχουν το 3ο χειρότερο ποσοστό εντός παιδιάς (42,6%) στο ΝΒΑ, και προκαλεί εντύπωση που βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο ευστοχίας, με τις πιο ευτελείς ομάδες/tanks.
Παίζουν σε σχετικά υψηλό tempo, έχοντας το 8ο πιο γρήγορο pace 2). Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να σκοράρουν πολύ στον αιφνιδιασμό (4οι), με τον James Harden να φεύγει σαν βέλος στην επίθεση, όντας 2ος στη λίγκα σε Fast Break πόντους (πίσω από τον Westbrook), αλλά και τον Trevor Ariza να είναι κοντά, στην 16η θέση.
Δεν πασάρουν. Είναι τελευταίοι σε assists (σε 100 κατοχές), και 20οι σε assisted field goals. Αυτό οφείλεται στις πολλές εξαναγκαστικές ατομικές ενέργειες του Harden (του οποίου τα ποσοστά έχουν πέσει, ελέω απουσίας Howard), που άλλωστε είναι κι ο πρώτος σκόρερ στο ΝΒΑ.
Συνοπτικά λοιπόν, η επίθεση τους θυμίζει περισσότερο τρύπιο χαρταετό Καθαράς Δευτέρας, παρά ρουκέτα. Επιμένουν να χρησιμοποιούν το μεγαλύτερο όγκο των επιθέσεών τους, σε μακρινά δίποντα και τρίποντα. Δηλαδή από περιοχές που είναι ευρέως γνωστό πως δίνουν το χαμηλότερο ποσοστό. Κάτι που μόνο ο νεοαφιχθείς Josh Smith θα επικροτούσε, μιας και επί χρόνια καταστρέφει ομάδες με το συγκεκριμένο στυλ παιχνιδιού.

Δεν θα ήταν άστοχο να πούμε πως η επίθεση των Rockets, ανήκει στις 10 χειρότερες του NBA, λόγω των κακού shot selection, της έλλειψης passing game και της γενικότερης ανισορροπίας που επέφερε ο τραυματισμός του Howard. Πώς γίνεται όμως, η θεωρητικά 3η καλύτερη ομάδα της λίγκας, να είναι τόσο κακή επιθετικά;

Άμυνα
Πώς είπατε; Η ομάδα του James Harden, τον οποίο όλος ο πλανήτης κοροϊδεύει για την επιδεικτική τεμπελιά του να κυνηγήσει αμυντικές φάσεις, έχει την 2η καλύτερη άμυνα στο NBA (πίσω από τους Warriors); Ακριβώς3). Ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι το γεγονός πως, ενώ κοντά στο καλάθι είναι απλώς καλοί, περιφερειακά ανήκουν στην αμυντική αφρόκρεμα της λίγκας.

Στα σουτ μέσης απόστασης, κρατούν τους αντιπάλους τους στο 36,3% (2οι).
Στα τρίποντα, το αντίστοιχο ποσοστό είναι 30,1% (2οι).
Defensive Rating: 97,84) (2οι).
H εξαιρετική αμυντική τους λειτουργία, που τους έχει μεταμορφώσει από πέρσι  (12οι σε Defensive Rating)  οφείλεται κυρίως σε τρεις παράγοντες:

Η λογική των αμυντικών συστημάτων άλλαξε. Όπως παραδέχθηκε ο GM Daryl Morey, “αλλάξαμε τον τρόπο που πιέζουμε off the ball […] επισκιάζουμε όλα τα drives προς την baseline”. Όντως, οι Rockets δέχονται περίπου 3 λιγότερα σουτ σε απόσταση μέχρι 4 μέτρα από το καλάθι.
Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το προφανές: η περσινή διαφυλετική αμυντική περιφέρεια, με τον λευκό Chandler Parsons, τον Ασιάτη Jeremy Lin, και τον αγαλματένιο James Harden, ήταν το λιγότερο, αστεία. Η αναβάθμιση των Lin και Parsons, στους ζόρικους, και απίστευτα ενοχλητικούς για τους αντιπάλους, Patrick Beverley και Trevor Ariza, ύψωσε την άμυνα στην ελίτ του NBA.
James Harden. Δεν χρειάζεται αναφορά στον περσινό τραγέλαφο. Φέτος όμως, η Μουσάτη Απειλή, παίζει άμυνα. Παρά το τεράστιο βάρος που κουβαλάει στην επίθεση, οι διαλείψεις και τα δευτερόλεπτα που αγναντεύει τον ορίζοντα ξεχνώντας πως βρίσκεται σε αγώνα, έχουν ελαχιστοποιηθεί. “Δεν ξεκουράζεται πια στο τέλος του παιχνιδιού”,  “παλεύει για κάθε κατοχή”, είναι μεταξύ άλλων δηλώσεις του προπονητή του, για τη φετινή αναλαμπή του Harden, στο άλλο άκρο του παρκέ.
Πάγκος
Φτάνοντας στο συνδετικό κρίκο μεταξύ ομαδικού προφίλ και Κώστα Παπανικολάου, πρέπει να εξετάσουμε το πραγματικό περιβάλλον του παίχτη, που δεν είναι άλλο από το βάθος του πάγκου του Houston.

Να σημειώσουμε εδώ, πως τις τελευταίες μέρες, απέκτησαν το αμυντικoγενές small forward πολυεργαλείο, που ονομάζεται Corey Brewer (1ος στο NBA σε κλεψίματα) αλλά και τον Josh Smith που θα ξεκινάει βασικό PF. Τα δεδομένα αλλάζουν άρδην, κι ενώ ο πάγκος των Rockets ήταν το πιο αδύναμο σημείο τους, πλέον ενισχύονται σημαντικά, ειδικά από την στιγμή που αναμένεται να επιστρέψει κι ο  Terrence Jones σε κάτι παραπάνω από ένα μήνα.

Μέχρι όμως τα γιορτινά προαναφερθέντα trades, η κατάσταση ήταν πολύ διαφορετική. Ο πάγκος των Rockets ήταν, με διαφορά, ο χειρότερος του NBA. Σουτάρει με 37,1% (30ο), χάνει με μέση διαφορά 9,4 πόντους σε κάθε αγώνα (30ο), και παίζει τα λιγότερα λεπτά από κάθε άλλο πάγκο (15,5).

Θα ήταν ευχάριστο να λέγαμε πως ο Παπανικολάου ήταν ο μονόφθαλμος ανάμεσα σε τυφλούς, αλλά κάτι τέτοιο δεν θα ίσχυε. Η ευθύνη για την πολύ χαμηλή ποιότητα του πάγκου, είναι φυσικά και δική του.

 

Κώστας Παπανικολάου
Πριν αναλύσουμε τις μπασκετικές πτυχές του παίχτη, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως είναι ένας rookie που επιλέχθηκε πολύ χαμηλά στο draft (#48 το 2012), και ποτέ οι προσδοκίες για αυτόν δεν ήταν μεγάλες. Για να μετριάσουμε τους γραφικούς διθυράμβους των ελληνικών media, ας έχουμε στο νου μας πως δεν θα έχει την ίδια επίδραση στην ιστορία την ανθρωπότητας με τον Μέγα Αλέξανδρο και τον Αριστοτέλη. Αλλά το γεγονός ότι βρέθηκε στο rotation μιας πολύ καλής ομάδας NBA, για 22 παιχνίδια, είναι αξιοσέβαστο.

Μιλώντας ευθέως κι ξεπερνώντας τις άνωθεν ποιητικές  υπερβολές, ο Κώστας Παπανικολάου είναι από τους λιγότερο αθλητικούς παίχτες στην Αμερική. Χωρίς να έχω παίξει το φετινό NBA 2K15, δεν θα μου έκανε εντύπωση αν είχε από τα χαμηλότερα ratings σε ταχύτητα και αλτικότητα. Το πρώτο του βήμα, είναι τόσο αργό που θυμίζει slow motion replay, υψηλής ποιότητας. H εκρηκτικότητά του είναι εφάμιλλη με έναν βραδύποδα μετά από μεγάλο γεύμα. Από τους περίπου 200 παίχτες που μετρήθηκαν για τα draft measurements (Draft Express) του 2012, βρέθηκε στην τελευταία 10άδα σε επιτόπιο άλμα, τόσο με φόρα όσο και χωρίς (23,5 και 25,5 ίντσες αντίστοιχα). Μια εύστοχη απεικόνιση των παραπάνω είναι η φάση που ξεκινάει στο 1:40, στην οποία ο αμυνόμενος Παπανικολάου, ίσα που καταφέρνει να αφήσει το έδαφος, χωρίς βέβαια αποτέλεσμα, απέναντι στο κάρφωμα του Γιάννη.

Επίθεση
- Scoring

Από που σουτάρει ο Παπ;

Κατά μέσο όρο παίρνει 6,5 σουτ ανά αγώνα. Τα μισά από αυτά (3,3) είναι προσπάθειες από το τρίποντο. Τα 3,9 είναι jump shots (δίποντα ή τρίποντα). Τα υπόλοιπα είναι κυρίως lay-ups από πολύ κοντινή απόσταση, που συνήθως δεν έχουν προέρθει από drive, αλλά από κάποια εύκολη πάσα συμπαίχτη, μέσα στο ζωγραφιστό.

Από 295 παίχτες που παίζουν κατά μέσο όρο πάνω από 15 λεπτά, Ο Παπ έχει το 283ο χειρότερο ποσοστό με 35,9%. Το σουτ του δεν είναι μέτριο, αλλά οδυνηρό, τόσο από την περιφέρεια, όσο κι από το box. Από τους 101 παίχτες που σουτάρουν πάνω από 3 τρίποντα ανά αγώνα, έχει το 94ο χειρότερο ποσοστό με 29,2%. Παρ’όλα αυτά, συνεχίζει ανεπηρέαστος να πυροβολεί σαν κακός από ταινία, σε σκηνή κυνηγητού.

Η αθλητική του μειονεκτικότητα, δεν του επιτρέπει να δημιουργεί προϋποθέσεις για ατομικές ενέργειες, οπότε καλώς βασίζεται σε assists συμπαιχτών. Το 79% των εύστοχων σουτ του, προέρχονται από assists. Επειδή κι ο ίδιος προφανώς το γνωρίζει, σε 6 στα 10 σουτ του, δεν “σκάει” καν την μπάλα και σουτάρει απευθείας, μέσα σε λιγότερο από 2 δευτερόλεπτα.

- Passing

Κάπου εδώ αρχίζει να διαφαίνεται φως στο τούνελ. Ο Παπανικολάου είναι 9ος σε assists από όλους τους forwards του NBA. Μπροστά του υπάρχουν μόνο all-around “ογκόλιθοι” όπως οι LeBron, Durant, Batum, Gay, Griffin. Για παίχτη που οριακά βρισκόταν στο rotation, οι 3 assists μέσο όρο, καταδεικνύουν σπάνιο court vision, αίσθηση ομαδικότητας, αλτρουισμό και πολύ υψηλό μπασκετικό IQ. Επίσης, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε, πως η πλειοψηφία των πασών του, είχε παραλήπτες παίχτες του πάγκου (συγκεκριμένα τον Jason Terry), που όπως προείπαμε αποτελούν τον χειρότερο του NBA. Το lineup με το οποίο μοιράζεται τα περισσότερα λεπτά στο παρκέ, άλλωστε, είναι οι Canaan, Daniels, Dorsey και Black5).

Δεν θα πω ψέμματα πως έχω παρακολουθήσει πολλούς αγώνες των Rockets φέτος, αλλά με μεγάλο ενδιαφέρον, και χάρη στο NBA Stats, είδα με προσοχή και τις 64 assists που έχει μοιράσει φέτος. Καμία από αυτές δεν αποτελεί περίτεχνη ενέργεια ή θεόπνευστη δημιουργικότητα. Όλες, μα όλες, έχουν να κάνουν με fundamentals. Ξέρει να κάνει το προφανές (που πολλοί αγνοούν). Πάντα βρίσκει τον ελεύθερο συμπαίχτη, αναγνωρίζει τα passing lanes των συμπαιχτών του, κάνει την έξτρα πάσα και ποτέ δεν καταχράται την κατοχή της μπάλας.

Απλή πάσα σε πλάτες τριών αμυντικών.
Άμυνα
Παρά την χλιαρή αθλητικότητα, ο Παπανικολάου παίζει πολύ καλή άμυνα. Κι αυτό είναι κάτι που δεν το υποστηρίζουμε ελαφρώς. Μπορεί να μην του δίνεται η ευκαιρία να φυλάει επιθετικούς τιτάνες, αλλά οι θεμελιώδεις μπασκετικές του γνώσεις, του δίνουν το αμυντικό προβάδισμα. Για να μην μιλάμε στον “αέρα”, κατά μέσο όρο οι προσωπικοί αντίπαλοί του, σουτάρουν με 45,2% στο NBA. Όσο όμως τους ματσάρει ο ίδιος, το ποσοστό αυτό πέφτει στο 40,4%. Ειδικότερα, σε σουτ από απόσταση μεγαλύτερη των 5 μέτρων, η άμυνά του είναι εξαιρετική. Το αντίστοιχο μέσο ποσοστό των αντιπάλων του είναι 36%, αλλά με τον ίδιο αμυνόμενο, πέφτει στο 21%.

Δύο είναι οι κύριοι λόγοι, που γίνονται φανεροί για όποιον τον παρακολουθήσει:

Γνωρίζει πάρα πολύ καλά πως να κινηθεί στο γήπεδο. Ξέρει να καλύπτει χώρους, να βρίσκεται στο σωστό σημείο για αλλαγές στα σκριν, για άμυνα σε pick and roll, και να μην εγκαταλείπει τον αντίπαλό του στη weak side.
Δεν είναι ψέμα, πως είναι από τους πιο αργούς παίχτες στη θέση του, κι αυτό φαίνεται σε περιπτώσεις one-on-one. Αλλά το μπάσκετ δεν είναι 100άρι. Ο Παπανικολάου, προς μεγάλη έκπληξη όλων, είναι 26ος σε μέση ταχύτητα στο NBA, από σύνολο 467 παιχτών! Είναι κυριολεκτικά αεικίνητος. Βρίσκεται σε μια μόνιμη εγρήγορση και γνωρίζει πάρα πολύ καλά πως να κινηθεί off the ball στην επίθεση, ενώ στην άμυνα δεν επαναπαύεται στιγμή “χαζεύοντας” τη μπάλα και ξεχνώντας το match-up του.
Σύνοψη
Έχουμε να κάνουμε με έναν παίχτη που συνδυάζει πολύ υψηλό μπασκετικό IQ, χαμηλή τεχνική κατάρτιση με την μπάλα στα χέρια, και σημαντική έλλειψη αθλητικών προσόντων. Τα intagibles του Παπανικολάου είναι πράγματι σπάνιο φαινόμενο: έχει διορατικότητα, γνώση του αθλήματος, που εκδηλώνεται με την κίνησή του στο γήπεδο, και άυλες ιδιότητες, όπως ένταση, ενέργεια, όρεξη, “ψυχή”, “καρδιά” και τα συναφή που θα έκαναν έναν Έλληνα σχολιαστή να ξεπεράσει τα (ακόμα και τα δικά του) όρια της γραφικότητας.

Τα φυσικά του προσόντα όμως, δύσκολα θα τον αφήσουν να κάνει την υπέρβαση. Δεν έχει την ταχύτητα για να παίξει SF, για αυτό άλλωστε και σε πολλές περιπτώσεις αγωνιζόταν σαν 4άρι. Ούτε όμως εκεί μπορεί να λειτουργήσει άνετα, μιας και δεν έχει το ύψος και τη σωματική διάπλαση, κι αυτό φαίνεται κι από τις μέτριες επιδόσεις του σε rebounds.

Με τον ερχομό των Brewer και Smoove, οι δυνατότητές του για καθιέρωση, σχεδόν μηδενίζονται. Ήδη στον τελευταίο αγώνα, “κέρδισε” το πρώτο DNP-CD (Did Not Play – Coach’s Decision), διότι πολύ απλά το Houston έχει πλέον πολύ βαθύ ρόστερ.

Όσο το σουτ του παραμένει κακό, δεν θα έχει καμία ελπίδα να κερδίσει χρόνο στο rotation, ειδικά σε μια πρωταγωνιστική ομάδα όπως οι Rockets. Δεδομένης της αδυναμίας να δημιουργήσει για τον εαυτό του, επιθετικός μονόδρομος είναι να φτιάξει τρίποντο. Αν καταφέρει να γίνει σπεσιαλίστας με ένα ποσοστό άνω του 40%, δεν αποκλείεται να μείνει αρκετά χρόνια στη λίγκα, σε ένα ρόλο που θα θυμίζει τις πάσες, το τρίποντο και το IQ του Luke Walton στους Lakers. Κάτι τέτοιο όμως, χρειάζεται θέληση, υπομονή και σκληρή δουλειά για βελτίωση των ποσοστών. Αντίθετα, χαρακτηριστικά όπως η βιασύνη για επιβράβευση, ο εγωκεντρισμός κι ο ελιτισμός, θα τον οδηγήσουν μια ώρα αρχύτερα πίσω στο Ευρωπαϊκό χωριό, στο δρόμο που ακολούθησαν παλαιότερα και έτεροι αποτυχημένοι (στο NBA) συμπαίχτες του, την ίδια μάλιστα ομάδα, του Houston.

 

http://www.theballhog.net/2014/12/29/player_report-kostas_papanikolaou/

[Anubis13]

Oταν ελεγα οτι ο παπανικολαου πρεπει να βελτιωσει την τριπλα του και τον χειρισμο του στην μπαλα καποιοι με κραζανε στο τοπικ του οσφπ και μετα απο καθε μεγαλο ματς ειχαμε τα γνωστα παλι παπανικολαου, 20 ποντους κλπ κλπ

[jimmy0077]

 

 

Οι Houston Rockets δεν είναι απλά μια καλή ομάδα. Βρίσκονται στις 4-5 καλύτερες  της λίγκας αυτή τη στιγμή (και συγκεκριμένα, 3οι στη Δύση) και είναι νόμιμοι υποψήφιοι για την κατάκτηση του φετινού πρωταθλήματος.

 

 

Στις 5 καλύτερες ομάδες στο ΝΒΑ δεν είναι.

Warriors,Grizzlies,Thunder,Bulls,Blazers είναι σαφώς καλύτεροι.

Και μπαίνουν και άλλες ομάδες μπροστά από αυτούς, απλά έγραψα 5.

 

 

 

 Επιμένουν να χρησιμοποιούν το μεγαλύτερο όγκο των επιθέσεών τους, σε μακρινά δίποντα και τρίποντα. Δηλαδή από περιοχές που είναι ευρέως γνωστό πως δίνουν το χαμηλότερο ποσοστό. Κάτι που μόνο ο νεοαφιχθείς Josh Smith θα επικροτούσε, μιας και επί χρόνια καταστρέφει ομάδες με το συγκεκριμένο στυλ παιχνιδιού.

 

 

 

Αυτό απλά δεν ισχύει.

Ναι σουτάρουν πάρα πολλά τρίποντα αλλά τα μακρινά δίποντα είναι απαγορευμένα στην Rocketland.

Μόνο ο Harden παίρνει τέτοια σουτ.

Αποτελούν περίπου το 10% των FGA, που είναι πάρα πολύ χαμηλό.

 

O Smith είχε την εντολή στο Detroit πέρυσι να παίρνει τέτοια shoot. Προφανώς λανθασμένη ήταν, αλλά οι Pistons τον έκαναν SF από PF στην Atlanta.

 

 

 

 

 

 

 

Από 295 παίχτες που παίζουν κατά μέσο όρο πάνω από 15 λεπτά, Ο Παπ έχει το 283ο χειρότερο ποσοστό με 35,9%. Το σουτ του δεν είναι μέτριο, αλλά οδυνηρό, τόσο από την περιφέρεια, όσο κι από το box. Από τους 101 παίχτες που σουτάρουν πάνω από 3 τρίποντα ανά αγώνα, έχει το 94ο χειρότερο ποσοστό με 29,2%. Παρ’όλα αυτά, συνεχίζει ανεπηρέαστος να πυροβολεί σαν κακός από ταινία, σε σκηνή κυνηγητού.

Η αθλητική του μειονεκτικότητα, δεν του επιτρέπει να δημιουργεί προϋποθέσεις για ατομικές ενέργειες, οπότε καλώς βασίζεται σε assists συμπαιχτών. Το 79% των εύστοχων σουτ του, προέρχονται από assists. Επειδή κι ο ίδιος προφανώς το γνωρίζει, σε 6 στα 10 σουτ του, δεν “σκάει” καν την μπάλα και σουτάρει απευθείας, μέσα σε λιγότερο από 2 δευτερόλεπτα.

 

 

 

 

 

Σουτάρει τρίποντα επειδή αυτή είναι η οδηγία του McHale.

Και δεν παίρνει σουτ από ντρίμπλα επειδή απλά δεν μπορεί να το κάνει, όπως λέει σωστά ο Anubis.

 

 

Δεν ξέρω ποιος έγραψε το παραπάνω "άρθρο" αλλά είδα πολλά πράγματα που δεν ισχύουν.

[patrickdrd]

Oταν ελεγα οτι ο παπανικολαου πρεπει να βελτιωσει την τριπλα του και τον χειρισμο του στην μπαλα καποιοι με κραζανε στο τοπικ του οσφπ και μετα απο καθε μεγαλο ματς ειχαμε τα γνωστα παλι παπανικολαου, 20 ποντους κλπ κλπ

 

συμφωνω, βασικα μου κανει λιγο-πολυ για παρταλι, ατσουμπαλος κ ατεχνος,

με το παθος επαιζε μπασκετ στον ολυμπιακο,  τι να φτουρησει αυτο το παθος στο αμερικα

[~mxls~]

Στις ομάδες που ανέφερες τζιμ κάνεις λάθος.

Σε γενικές γραμμές αυτα που ανέφερε ο αρθρογράφος δεν είναι λάθος.

 

 

Εντωμεταξύ αποχώρησε ο μπετατζής απ'το Ντιτρόιτ και οι Πίστονς πρέπει να γίνουν αυτο που η λογική λέει με τέτοιο ρόστερ' τοπ3 στην Ανατολή.

[jimmy0077]

Το 7ο καλύτερο ρεκόρ έχουν στο ΝΒΑ με αρκετά εύκολο πρόγραμμα μέχρι στιγμής.

Εγώ με βάση το πως παίζουν τις έθεσα παραπάνω από αυτούς.

 

Θα δούμε στα playoffs τι θα κάνουν. Εγώ λέω ότι στην καλύτερη να περάσουν ένα γύρο, και αυτό δύσκολο.

 

Έχει χτυπητά λάθη με επικότερο το ότι σουτάρουν πολλά long 2's οι Rockets. Δηλαδή για να καταλάβεις ότι δεν το κάνουν, αρκεί να δεις ένα παιχνίδι τους. 

Προσωπικά έχω δει τουλάχιστον δέκα.

 

Εδώ αν είναι πάνω στην γραμμή και το καταλάβουν πάνω στο άλμα πασάρουν.

Και υπάρχει και στατιστική επιβεβαίωση φυσικά.

 

Με εκνευρίζουν αυτοί οι δημοσιογράφοι που μπαίνουν και κοιτάζουν αποτελέσματα και box score και νομίζουν πως ξέρουν τα πάντα.

 

 

Ο Josh Smith δεν είναι κακός παίκτης. Οκ δεν είναι για 12 εκατομμύρια τον χρόνο, αλλά είναι starting PF στο ΝΒΑ.

Το κακό με αυτόν είναι ότι υπερτιμά τον εαυτό του. Νομίζει ότι σουτάρει/πασάρει καλά ενώ το πρώτο απλά το κάνει άθλια ενώ το δεύτερο πολύ μέτρια.

 

Βέβαια είναι αθλητικός, καλός αμυντικός(και σε πολλές θέσεις),καλός rebounder, καλός σε drive.

Δεν είναι για πέταμα, αλλά σουτέρ δεν είναι.

 

Οι Pistons με τον Jennings PG δεν νομίζω ότι μπορούν να γίνουν αυτό που λες.

[~mxls~]

Καλούτσικος ο Jennings, με τα βράδια του βέβαια, αλλά έχεις Ντρουμοντ, Μονρό, Μπάτλερ, Σινγκλερ, Μικς κτλ

Αυτο το ρόστερ ναι μπορει τουλάχιστον semi αυτη τη χρονια. Αλλα ντροπιάζουν την ιστορία τους εδώ και χρόνια με κακες άμυνες.

[jimmy0077]

Με τέτοιους παίκτες γύρω του έπρεπε να έχει 10-12 ασιστ/αγώνα αλλά έχει τις μισές.

 

Εντάξει ούτε ο Drummond ούτε ο Monroe(που θα φύγει λογικά) είναι finished products, αλλά σίγουρα playoffs μπορούν να μπουν.

[glad1at0re]

Μιας και πρόσεξα από τους referrers της σελίδας ότι αρκετά άτομα την επισκέφτηκαν από αυτο το thread, να ευχαριστήσω τον Chrisxxx που αναδημοσίευσε την ανάλυση κι όσους πέρασαν μια βόλτα να δουν τη δουλειά μας. Μιας και ο jimmy0077 είναι πολύ αιχμηρός (αν και με επιχειρήματα), να πω πως κανείς από το team μας δεν είναι δημοσιογράφος. Όλοι είμαστε απλοί ερασιτέχνες με άλλες δουλειές (ή σχολές) που γράφουμε για το άθλημα που μας αρέσει. Κι ένας λόγος που το ξεκινήσαμε, είναι επειδή ακριβώς έχουμε κουραστεί από το χαμηλό επίπεδο της ελληνικής αθλητικογραφίας.

 

Σχετικά με την ανάλυση, όλα τα στατιστικά προέρχονται από το NBA Stats, κι όχι από αβάσιμα συμπεράσματα από παρακολούθηση 1-2 αγώνων. Jimmy, ισχύει πως οι Rockets, όχι απλά παίρνουν λίγα σουτ μέσης απόστασης, αλλά τα λιγότερα στο NBA (συγκεκριμένα μέχρι 5-19 feet). Αντίθετα από τα 20 κα πέρα (23.75 είναι το τρίποντο σε πόδια), είναι δεύτεροι σε προσπάθειες. Ελπίζω να μην εκνευρίστηκες too much πάντως!

 

Edit: Να συμπληρώσω βέβαια ότι μέρος των σουτ απόστασης 19-24 feet, είναι κι από το γωνιακό τρίποντο που δεν είναι στα 23.75, αλλά στα 22 feet.

 

 

Με εκνευρίζουν αυτοί οι δημοσιογράφοι που μπαίνουν και κοιτάζουν αποτελέσματα και box score και νομίζουν πως ξέρουν τα πάντα.

 

 

Πάντως, είμαστε πάντα ανοιχτοί σε κουβέντα και κριτική εννοείται, εφόσον δεν υπάρχει εμπάθεια και γίνεται ωραία συζήτηση. Άλλωστε τα συμπεράσματα (πέρα των στατιστικών γεγονότων), είναι πάντα θέμα οπτικής.

 

Ευχαριστώ και πάλι, και χρόνια πολλά!

[~mxls~]

...

Ο Josh Smith δεν είναι κακός παίκτης. Οκ δεν είναι για 12 εκατομμύρια τον χρόνο, αλλά είναι starting PF στο ΝΒΑ.

Το κακό με αυτόν είναι ότι υπερτιμά τον εαυτό του. Νομίζει ότι σουτάρει/πασάρει καλά ενώ το πρώτο απλά το κάνει άθλια ενώ το δεύτερο πολύ μέτρια...

 

 

Και αυτο το βγάζει στο παιχνίδι του. Το πικ του σαν παίχτης για μέχρι εδώ είναι.

 

Και ένα άσχετο σχόλιο, μιας και έγινε 30 ο James, αν και είναι ψιλοάδικο για ομάδα που χτίζεται και παίχτες που ακομα ψάχνονται στο γήπεδο, ωστόσο είναι η πρώτη φορα μετά το 2005-2006 περίπου, που δεν βλέπω μπροστά μου ντόμιναντ πλέιερ. Όχι κορυφαίος αθλητής, ούτε καν 5αδα.

 

Αυτα για το καφενείο των Καβς που μιλάνε για τίτλο, με τον υπάνθρωπο στον πάγκο.