Λυπητερά Ποιηματάκια

[poulinos]

Μια μέρα λοιπόν παίρνεισ την μαγεία των στιγμών και τραβάς τις αναμνήσεις.

Μοιάζουν με βιβλίο σκονισμένο, παλιό αλλά άφθαρτο, μοιάζουν με το πορτοκαλί τησ δύσης που εμφανίζεται ξανά και ξανά.

Μοιάζουν σαν μικρές στάλες βροχής που δεν στέγνωσαν ποτέ, μοιάζουν με πορφυρά χρώματα μεγάλου ζωγράφου που έμειναν στην αιωνιότητα.

Αναμνήσεις που μοιάζουν με μια κόλλα χαρτί σκίζονται, τσαλακώνονται αλλά μένουν πάντα στο μυαλό. Μοιάζουν με ερειπωμένα λιμάνια που τα δέρνει η λαγρια θάλασσα αλλά πάντα κάποιος κάθεται εκεί.

Απλά μοιάζουν το θέμα είναι τι ακριβώς είναι. Αναμνήσεις που μπαίνουν σε ένα κουτί, αναμνήσεις που χαράζονται σε ένα δέντρο, αναμνήσεις που γράφονται σε μια κόλλα χαρτί, αναμνήσεις που μυρίζουν γιασεμί και πλάτανο, ανανμήσεις για να τισ ξαναζείς.

Αναμνήσεις παντοτινές σαν μια πινελία από το χθές.

 

 

μαρία

 

α.καλως ηρθες στο forum μαρια

β.δυστηχως οι αναμνησεις υπαρχουν και παντα ειναι εκει.τις ξεχνας για λιγο αλλα επανερχονται καποια στιγμη.μακαρι να μη υπηρχε κατι να σβησουμε ταπαντα μεχρισημερα και να αρχιζουμε να θυμομαστε απο την μερα που θελουμε......

[Cristina]

«Το Αμίλητο Νερό»

 

 

Νύχτωσε κι εσύ στου βουνού τις παρυφές δακρύζεις και θυμάσαι

Λυπάσαι

 

Μόνος περπατάς, μόνος βαδίζεις, μόνος είσαι και μιλάς

Για μια στιγμή μπορείς και τραγουδάς, αλλά φοβάσαι

Λυπάσαι

 

Εικόνες σκοτεινές αναπωλείς, η θύμηση του φόβου σε κουράζει και κοιμάσαι

 

Λυπάσαι

Ξυπνάς

 

Διψασμένος προχωράς και συνεχίζεις

Γνώριμες φωνές ακούς, απόκοσμες οσμές μυρίζεις

Φοβάσαι

 

Το μυαλό σου θολό, το κορμί σου φθαρμένο

 

Λίγο νερό

Ακόμα και το αμίλητο νερό

 

Δεν μιλάς, δεν τραγουδάς

Μόνος βαδίζεις, μόνος περπατάς

 

Ουρλιάζεις...

Σιωπή...

[washcloud]

...ποτέ κανείς δε μου 'πε πως σαν αίμα θα γίνεις μεσ' το αίμα μου,

σκέψη στη σκέψη μου θα γίνεις,

πόνος στον πόνο,

γέλιο μεσ' τη χαρά μου, δεν μου 'πε κανείς πόσο πολύ, το αίμα να χωρίσεις,

τη σκέψη,

τον πόνο, τη χαρά,

πόσο θα με σπαράξει, πόσο το αίμα θα στεγνώσει, την σκέψη θα πληγώσει, πόσο τον πόνο θα βουβάνει, και τη χαρά το πόσο θα ληστέψει.

 

...Δεν είν' αλήθεια... Μου 'πανε...

Μου είπανε για ολ' αυτά, μα εγώ σου χάρισα το δώρο της αγάπης, τον νου μου έκλεισα, μαζί μ' αυτιά, το βλέμμα πήρα πέρα απ' τις σειρήνες.

 

...Και να που τώρα προσπαθώ, το αίμα μου, την σκέψη, τον πόνο, τη χαρά, το γέλιο μου να θυμηθώ, κι ο χρόνος αδυσώπητος κυλά,

γιατί δεν ξέχασα,

κοντεύει χρόνος τώρα κι έξι μήνες....

[pedram]

αν μια μερα μου ροταγανε πως

φελις να πεφανεις θα τους ελεγα

θελο να παιγανο μεσα στιν αγαλια σου

και με ενα γλικο σου θιλι να παο γιατα αστεργια... <3

 

---------- Προσθήκη στις 21:41 ---------- Προηγούμενο μήνυμα στις 21:39 ----------

 

[αν μια μερα μου ροταγανε πως

φελις να πεφανεις θα τους ελεγα

θελο να παιφανο μεσα στιν αγαλια σου

και με ενα γλικο σου θιλι να παο γιατα αστεργια... <3

[andreapaog328]

αν μια μερα μου ροταγανε πως

φελις να πεφανεις θα τους ελεγα

θελο να παιγανο μεσα στιν αγαλια σου

και με ενα γλικο σου θιλι να παο γιατα αστεργια... <3

 

---------- Προσθήκη στις 21:41 ---------- Προηγούμενο μήνυμα στις 21:39 ----------

 

[αν μια μερα μου ροταγανε πως

φελις να πεφανεις θα τους ελεγα

θελο να παιφανο μεσα στιν αγαλια σου

και με ενα γλικο σου θιλι να παο γιατα αστεργια... <3

 

 

το δεύτερο είναι διορθωμένο να υποθέσω.

 

[Lucifer]

Κλαίω με κόμεντ.

[poulinos]

το topic αναστηθηκε.

[jason_rethymno]

αν μια μερα μου ροταγανε πως

φελις να πεφανεις θα τους ελεγα

θελο να παιγανο μεσα στιν αγαλια σου

και με ενα γλικο σου θιλι να παο γιατα αστεργια... <3

 

---------- Προσθήκη στις 21:41 ---------- Προηγούμενο μήνυμα στις 21:39 ----------

 

[αν μια μερα μου ροταγανε πως

φελις να πεφανεις θα τους ελεγα

θελο να παιφανο μεσα στιν αγαλια σου

και με ενα γλικο σου θιλι να παο γιατα αστεργια... <3

 

Εβλεπες αστεράκια όταν το γραφες?

[poulinos]

υπο επηρεια..

[elven]

αν μια μέρα με ρωτάγανε τι θα θέλες να ζήσεις

εγώ θα τους απάνταγα ωραίες αναμνήσεις

να σε κρατώ στα χέρια και να σου δίνω αγάπη

αρκεί να μη με κερατώνεις με κεινον τον αράπη

 

 

[αν μια μέρα με ρωτάγανε τι θέλεις για να ζήσεις

εγώ θα τους απάνταγα ωραίες αναμνήσεις

θέλω να σε έχω και να σου δίνω αγάπη

αρκεί να μη με κερατώνεις με κεινον τον αράπη]

[scullyist]

Kαλά ομπρέ, επιτρέπεται σε τέτοιο τόπικ να μην έχει βάλει κανείς Dylan Thomas?

 

Άντε αφού αναστήσατε το τόπικ, ένα από τα αγαπημένα και μάλλον σχετικά ελαφρύ για τον συγκεκριμένο...

The force that through the green fuse drives the flower

Drives my green age; that blasts the roots of trees

Is my destroyer.

And I am dumb to tell the crooked rose

My youth is bent by the same wintry fever.

 

The force that drives the water through the rocks

Drives my red blood; that dries the mouthing streams

Turns mine to wax.

And I am dumb to mouth unto my veins

How at the mountain spring the same mouth sucks.

 

The hand that whirls the water in the pool

Stirs the quicksand; that ropes the blowing wind

Hauls my shroud sail.

And I am dumb to tell the hanging man

How of my clay is made the hangman's lime.

 

The lips of time leech to the fountain head;

Love drips and gathers, but the fallen blood

Shall calm her sores.

And I am dumb to tell a weather's wind

How time has ticked a heaven round the stars.

 

And I am dumb to tell the lover's tomb

How at my sheet goes the same crooked worm.

[suspiria]

το δεύτερο είναι διορθωμένο να υποθέσω.

σκεφτομαι μια περιπτωση ο ανθρωπος να ειναι δυσλεκτικος οποτε θα μας κοπει το γελιο

[washcloud]

Πιο πολύ για αλλοδαπή πιτσιρίκα που από net-cafe πέτυχε ξεκάρφωτα ποστ απ' το Insomnia στο web μου κάνει εμένα - έτσι για την ιστορία

[@@sos@@]

αν ήμουν κόρακας, χρόνια διακόσια να ζήσω,

δάσκαλος τσίφτης θα πάαινα στην Πίνδο ψηλά,

σ' ένα σχολειό, μες στα ζούδια τ' αθώα, βουνίσιο,

πέντε γενιές ,σύντροφοι, να σπουδάξω παιδιά.

 

Θα δασκάλευα, σύντροφοι, πέντε γενιές,

μια και δυο για ν' αλλάξω τον κόσμο φορές.

Αηδονάκια, μικρά, 'μπρος στης Γκιώνας τον πέτρινο πίνακα,

θα τα βάφτιζα αητούς, στ' άστρου τον μαυροκόκκινο πίδακα.

Με γραφές πέτρινες, θα τους μπόλιαζα ωραία, ελατίσια

υποδόρια, αυτόνομα θάματα, παλληκαρίσια,

κι υποδόριες επαναστάσεις,

από μία στις έξι τις τάξεις ...

[Lucifer]

Δάκρυσα από τη λύπη.