Λυπητερά Ποιηματάκια

[godlike]

Ο πόλεμος στον Λίβανο και η αηδία για τους δυνάστες της γης με ώθησε να γράψω τους παρακάτω στοίχους. Κάποια μέρα ελπίζω να τους μελοποιήσω. Είναι λίγο "death" αλλά το νόημά τους το έχουν (νομίζω)

 

War human war

 

Blast!!

Thunderous sound deafens the land

A blast so tremendous arise from behind

I know the reason, I forecast the result

the war has begun and we are stuck... stuck to the past

 

Expected was this obnoxious moment

surprise was not as it was recurrent

excessive cupidity borns the motive

and human acts like he is parotid

 

Parotid! Acts like parotid.

 

I find myself in a wrecked setting

buildings demolished, the ruins are smoking

I don't know what to do, I just walking

too much to think about and crying isn't helping

 

Red is the sky

The buildings all ruins

The trees nude and burnt

The roads deserted

 

Who am I fooling

I cry for what?

I cry for the ruins?

Maybe the sky?

No!! I just want...

my humanity back

 

My eyes float around

they see the blood

but they cant assimilate the spectacle

They simply cant

 

Where I walk, in my path

stack of bodies ripped apart

Crosscut limbs, full of blood

these are the things I leave behind

 

Expendable things the materials are

but other is the fact

you simply can't...

cant bring these souls back

 

In moments like these

I hope for a god

to ease my sorrow

to restore me to past

 

Alas...

the hope isn't here

the god is a fraud

my sorrow remains

and my heart's riped apart

 

Look what you have done

for you a soul means none

for money and power you turn

...man against man

[poulinos]

oraio kai το ποιημα αλλα βλεπω και assembly stin υπογραφη.....

[godlike]

oraio kai το ποιημα αλλα βλεπω και assembly stin υπογραφη.....

 

Να σαι καλα. Εκτός απο ascii τα ποιματάκια τα γράφω και assembly

[nontasg]

Να σαι καλα. Εκτός απο ascii τα ποιματάκια τα γράφω και assembly

 

Την assembly τη χρησιμοποιείς για την κρυπτογράφηση;;; :mrgreen:

[godlike]

Την assembly τη χρησιμοποιείς για την κρυπτογράφηση;;; :mrgreen:

 

Όχι απλός για να καταλαβαίνει τα ποιηματάκια και η CPU

 

Έχω και άλλα πολλά. Ίσως τα ποστάρω και αυτά.

[poulinos]

αντε σηκωσε τα και αυτα.

[godlike]

Αυτό είναι καθαρά γραμμένο με death φιλοσοφία. Παρουσιάζει την συνένωση των 2 φύλων, τον έρωτα, την θέωση ή μήπως όχι. Στο τέλος καταλήγει σε έγκλιμα.

 

Sick passion – Lady of moonlight

 

Lady of the moonlight

wearing the veil of night

sitting in the starlight

where you can floodlight

 

Your smile blinds

Your beauty lasts

made by the creator

to arouse carnal lusts

 

Gorged by your smell,

charmed by your words,

I want you to fell

into my passion of loss.

 

To dive into the a sea,

a sea full of sin

where guilt flies at once

and flesh becomes one

 

Inchoating at dawn sprawled,

soft bed white our vessel unfold.

removing our second flesh

revealing our nudity... the way we born.

 

Tight be the arms,

the bodies unite,

this passion presages

a hellish upraise.

 

Sweat covers the face,

heart beats higher,

voice becomes louder

…to unleash the fire

 

sacred lust

glorious act

the angels seduced

blessing this perpetual act

 

Lips rising,

falling, shining.

Bodies unite

together coming,

 

It wonʼt last forever

this magical moment

the end is near

We wait no longer

 

Lady of the moonlight

itʼs time to depart

you served me well

my and my lewdly art

 

The play is over

the pleasure is gone

succeeded by guilt

and shame of man

 

By the time I feel you

the death Iʼll bring you

 

By the time it ends

your soul rests

 

By the time heart stops

the breath is lost

 

By the time I get you

beg me to let you

 

In sexual eruption

your voice becomes scream

the killing tool I rise

and stab you full of vim

 

Fixed stare my eyes,

bloodstains in my hands

these are my rewards

for the deeds Iʼve done

 

Iʼm the purification for you

Iʼm a monster made to last

Iʼm enjoying what I do

Iʼm a shadow stuck to the past

 

Lady of the moonlight

I will ease your pain

lean in my shoulder

and Iʼll send you away

[stone]

ΟΙ ΚΟΥΦΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

 

είμαστε οι κούφιοι άνθρωποι,

οι βαλσαμωμένοι άνθρωποι

σκύβοντας μαζί

κεφαλοκαύκι γεμισμένο άχυρο. Aλίμονο!

οι στεγνές φωνές μας όταν

ψιθυρίζουμε μαζί

είναι ήσυχες κι ανόητες

σαν άνεμος σε ξερό χορτάρι

ή πόδια ποντικών σε σπασμένο γυαλί

στο ξερό μας κελάρι

 

σχήμα χωρίς μορφή, σκιά χωρίς χρώμα,

παραλυμένη δύναμη, χειρονομία χωρίς κίνηση

 

αυτοί που πέρασαν

με ολόισια μάτια, στου θανάτου το άλλο βασίλειο

μας θυμούνται -αν καθόλου μας θυμούνται-

σαν κούφιους ανθρώπους

σα βαλσαμωμένους

 

μάτια δεν τολμώ να δω στα όνειρα

στου θανάτου το ονειρικό βασίλειο

αυτά δεν εμφανίζονται εκεί:

τα μάτια είναι

ηλιόφως σε μια σπασμένη κολώνα

εκεί, είναι ένα δέντρο χορεύοντας

και φωνές

στου ανέμου το τραγούδισμα

πιο μακρινές και πιο τελεστικές

από ένα μαραμένο αστέρι

 

ας είμαι όχι πιο κοντά

στου θανάτου το ονειρικό βασίλειο

ας φορέσω επίσης

τις μεταμφιέσεις

αρουραίου τρίχωμα, κοράκου δέρμα, κουρελούδες

σ' έναν αγρό

φερόμενος όπως φέρεται ο άνεμος

όχι πιο κοντά

 

όχι αυτή την τελική συνάντηση

στου λυκόφωτος το βασίλειο

 

αυτή είναι η νεκρή χώρα

αυτή είναι του κάκτου η χώρα

εδώ τα πέτρινα είδωλα

σηκώνονται, εδώ λαμβάνουν

την ικεσία ενός χεριού νεκρού ανθρώπου

κάτω απ' το σπίθισμα σβησμένου άστρου

 

αυτό είναι σαν αυτό

στου θανάτου το άλλο βασίλειο

ξυπνώντας μόνοι

την ώρα που είμαστε

τρέμοντας με τρυφερότητα

χείλη που θα φιλούσαν

κάνουν προσευχές σε τσακισμένες πέτρες

 

αόμματοι

αν δεν τα μάτια μας ξαναφανούν

όπως το αέναο άστρο

του πολύφυλλου ρόδου

στου θανάτου το λυκοφωτικό βασίλειο

η ελπίδα μόνο

των κενών ανθρώπων

των άδειων ανθρώπων

 

μεταξύ ιδέας

και πραγματικότητας

μεταξύ κίνησης

και δράσης

πέφτει η σκιά

 

μεταξύ αντίληψης

και δημιουργίας

πέφτει η σκιά

 

η ζωή είναι πολύ μακριά

 

μεταξύ πόθου

και σπασμού

μεταξύ δύναμης

και ύπαρξης

μεταξύ ουσίας

και πτώσης

πέφτει η σκιά

γιατί δικό σου είναι το βασίλειο

 

γιατί δική σου είναι η ζωή

γιατί η ζωή σου είναι δική σου

δική σου

 

αυτός είναι ο τρόπος που τελειώνει ο κόσμος

όχι μ' ένα πάταγο αλλά μ' ένα λυγμό

 

(Τ. Έλιοτ, 1925)

 

Μελοποιημενο απο Ωχρα Σπειροχαιτη

[MenamareL]

Fragile dreams

 

Countless times I trusted you

I let you back in

Knowing... Yearning... you know

I should have run... but I stayed

 

Maybe I always knew

My fragile dreams would be broken for you

 

Today I introduced myself

To my own feelings

Insilent agony after all these years they spoke to me ,

after all these years .

 

Maybe I always knew

My fragile dreams would be broken

for you .

----------------------------------------

One Last Goodbye

 

How I needed you

How I grieve now youʼre gone

In my dreams I see you

I awake so alone

 

I know you didnʼt want to leave

Your heart yearned to stay

But the strength I always loved in you finally gave way

 

Somehow I knew you would leave me this way

Somehow I knew you could never never stay

And in the early morning light

After a silent, peaceful night

You took my heart away and my being

 

In my dreams I can see you

I can tell you how I feel

In my dreams I can hold you

And it feels so real

 

I still feel the pain

I still feel your love

I still feel the pain

I still feel your love

 

And somehow I knew you could never never stay

And somehow I knew you would leave me

And in the early morning light

After a silent, peaceful night

You took my heart away

Oh I wish, I wish you could have stayed

---------------------------------------------------------

Lost Control

 

Life has betrayed me once again,

I accept that some things will never change.

I've let your tiny minds magnify my agony,

and it's left me with a chem'cal dependancy for sanity.

 

Yes, I'm falling... how much longer till I hit the ground?

I can't tell you why I'm breaking down.

Do you wonder why I prefer to be alone?

Have I really lost control?

 

I'm coming to an end,

I've realised what I could have been.

I can't sleep so I take a breath and hide behind my bravest mask,

I admit I've lost control.

 

 

Δεν ειναι ποιηματακια ειναι τραγουδακια...

Είναι απο τους Anathema και ειναι και πολυ ωραια τραγουδακια..

Αυτα..

Μη σου πω αν τα ακουσεις κι ολας παιζει να κοψεις τις φλεβες σου!

[NaLa]

"There was a blind girl who hated herself just because she's blind. She hated everyone, except her loving boyfriend. He was always there for her. She said that if she could only see the world, she would marry her boyfriend. One day, someone donated a pair of eyes to her and she was able to see everything, including her boyfriend. Her boyfriend asked her, "now that you can see the world, will you marry me?" The girl was shocked when she saw that her boyfriend is blind too, and refused to marry him. Her boyfriend walked away in tears, and later wrote a letter to her saying. "Just take care of my eyes dear." Aw, how sad. This is how human brain changes when the status changed. Only a few remember what life was before. Pass it on, if u think it makes sense ...."

 

 

[poulinos]

"There was a blind girl who hated herself just because she's blind. She hated everyone, except her loving boyfriend. He was always there for her. She said that if she could only see the world, she would marry her boyfriend. One day, someone donated a pair of eyes to her and she was able to see everything, including her boyfriend. Her boyfriend asked her, "now that you can see the world, will you marry me?" The girl was shocked when she saw that her boyfriend is blind too, and refused to marry him. Her boyfriend walked away in tears, and later wrote a letter to her saying. "Just take care of my eyes dear." Aw, how sad. This is how human brain changes when the status changed. Only a few remember what life was before. Pass it on, if u think it makes sense ...."

 

 

a.kalos irthes sto forum.iparxei kati paromoio se video.lucifer min sbiseis to post.den exo greek akoma.

[poulinos]

αντε πε8ανε αυτο το τοπικ ?up.

[Despoina_Savra]

Ένα ναι

 

και ένα όχι

 

μεθυσμένα λόγια...

 

γιατί όχι

[The_Sheep]

Σημερα το βραδυ,γυρισα στο σπιτι

και ειδα πρασινα φυλλα να σκεπαζουν το τσιμεντο.

Σταθηκα μια στιγμη και σκεφτηκα τα χρονια που πηγαν χαμενα.

Αυτα που εζησα εδω, ευτυχισμενα.

Και καθως περπατησα στο χωμα

σερνοντας το κορμι μου

ζητησα το σωμα σου,

την ζωγραφια σου,

που τωρα ειναι τοσο μακρια μου.

[poulinos]

Ένα ναι

 

και ένα όχι

 

μεθυσμένα λόγια...

 

γιατί όχι

 

καλως ηρθες στο φορουμ