Λυπητερά Ποιηματάκια

[poul1na]

Αν κάποιος με κοιτάξει βαθιά μέσα στα μάτια θα δει την πληγή της ψυχής μου

και μια καρδιά χίλια μικρά κομμάτια! Θα δει όλα μου τα όνειρα που είναι διαλυμένα, θα δει δάκρυα καυτά που στέγνωσαν κυλώντας σε αναμνήσεις φλογερές από τα περασμένα! Δεν θα ζητήσω να μου δώσει χαρά γιατί κι αυτή σίγουρα θα χαθεί και θα έρθει πάλι λύπη! Θα γίνει σκοτεινιά δίχως αγάπη,

δίχως χαρά, δεν θα υπάρχει ζεστασιά, θα είναι όλα κρύα και θα περάσει κι αυτό στην ιστορία…

 

Μαύρος ο ήλιος που ανατέλλει γιατί δεν είσαι δίπλα μου,

πικρό το κλάμα της νύχτας γιατί δεν είσαι στην αγκαλιά μου,

βάσανο οι λέξεις που αντηχούν στην καρδιά μου γιατί δεν με κρατάς,

μέσα στο ξάναμμα της φλόγας εγώ σʼ αναζητώ γιατί δεν μου κρατάς

το χέρι τις ώρες που πονώ…

 

Την αγαπάς κι όμως δεν της το λες. Γιατί; Δεν είναι εγωιστικό; Στο ραντεβού αργεί λίγο, ε! Κορίτσι είναι, να μην φτιαχτεί λιγάκι; Να την έρχεται, της λες πως είναι πολύ όμορφη και τη φιλάς. Ανεβαίνει στη μηχανή, εκείνη σφιγμένη πάνω σου νιώθει σιγουριά. Σου λέει πως σ' αγαπάει πολύ, εσύ αδιαφορείς. Κοιτάς γύρω σου την κίνηση. "Πρόσεχε", σου φωνάζει, 'ένα αυτοκίνητο μπροστά μας". Όταν συνέρχεσαι την παίρνεις στην αγκαλιά σου και βάφεσαι με το αίμα της. "Σ' αγαπώ", της φωνάζεις και κλαις γεμάτος απελπισία που δεν πρόλαβε να σ' ακούσει...

[-nick-]

Billy Corgan / “Zero“, από το άλμπουμ των Smashing Pumpkins “Mellon Collie and the Infinite Sadness”, μεταφρασμενο στα ελληνικα:

[punky]

"Θέλω ένα ξερό δαμάσκηνο.

 

Μουλιασμένο στο ρούμι.

Τυλιγμένο σε σοκολάτα

Και πικρό πικρό κακάο

 

Να λερώνει τα χέρια.

Να πικρίζει το στόμα.

Να μου ραγίζει την καρδιά."

 

http://www.sapphogr.net/logos/poet/damaskin.htm

 

Καλλιτεχνικά, δεν ξέρω αν λέει και πολλά.

Εκτός αν σου λείπει, αυτή που φώναζες δαμασκηνάκι....

Δεν περίμενα ποτέ ότι θα ταυτιζόμουν με τους στίχους μιας ανώνυμης λεσβίας.

[pusher]

επειδη εχω αδυναμια στα λυπητερα ποιηματα ας γραψει κανενας κανα ποιηματακι ετσι λυπητερο.το ποσο λυπητερο ειναι στο χερι του κα8ενος.μια συλλογη ετσι για εμας τους παραξενους

 

Αφιερωμένο στον poulino και σ' όλο τον κόσμο:

 

Για κάποιο ταίρι ψάχνουμε όλοι,

αποζητώντας λίγη αγάπη και στοργή.

Και σαν βρεθεί, ω, οι ουράνιοι θόλοι,

ανοίγουν διάπλατα πάνω απ' τη γη.

 

Ανοίγουν διάπλατα νύχτα και μέρα,

όμως μαζί τους έρχεται από πέρα

και η μιζέρια κι η αθλιότητα μαζί.

Αλήθεια, πέστε μου, γιατί κανείς να ζει;

Κι είναι ένας νόμος, της ζωής υφάδι,

που άλλοι γεννιούνται στη γλυκιά χαρά

και άλλοι, που, να 'τοι, έρχονται σειρά,

στης Ατέλειωτης Νύχτας το σκοτάδι...

 

W. Blake

Auguries of Innocence

 

ΥΓ.: Το διάβασα σε ένα βιβλίο της Agatha Cristie. Το βιβλίο λέγεται "Ατέλειωτη Νύχτα" ("Endless Night") και νομίζω ότι αξίζει να το διαβάσετε όλοι. Δεν είναι μία απλή αστυνομική περιπέτεια (αν μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι κάποιο από τα βιβλία της Agatha) αλλά ένα μυθιστόρημα που αντικρίζει την πραγματικότητα της ζωής σε όλο της το βάθος!

[punky]

4:48 Psychosis

Sara Kane

 

Μπορώ να γεμίσω το χώρο μου

να γεμίσω το χρόνο μου

αλλά τίποτα δεν μπορεί να γεμίσει αυτό το κενό στην καρδιά μου.

 

Upon completing this play, Kane attempted suicide but was soon discovered and rushed to hospital. Due to short staffing Kane was left alone for three hours during which time she hanged herself with her own shoe-laces.

 

Μελωποιημένο απόσπασμα επίσης στο ομώνυμο τραγούδι των Tindersticks στον δίσκο, Waiting For The Moon.

[poulinos]

ευχαριστω guys Μετα το ban εχασα οτι παρακολου8ουσα και τωρα ειδα τι εχει γινει.

[tsakonas]

/offtopic

Poulinos δεν ξερω κανα ποιηματακι...αυτο που ξερω ειναι οτι ταιριαζετε με την poul1na :D

/offtopic

[poulinos]

attach το ποίημα

[poulinos]

περιμενω καθε βραδυ οταν πεφτει το σκοταδι

να κρυφτω στην αγκαλια της και τα μαυρα ονειρα της

να κρυφτω να μη με βλεπει ηλιου φως της καθε μερας

να φυσαω μες στη νυχτα σαν ολοδροσος αγερας

κι οτι βρισκεται μπροστα μου να παιρνω χωρις να αγγιζω

οτι εχω στη ζωη μου στο σκοταδι το χαριζω

με το μαυρο μανδυα του σκεπαζει την ψυχη μου

καλυπτει και δε φαινεται το αθλιο κορμι μου

γιατι ολη μαυρη ειναι η ζωη τιποτα δεν ειναι ασπρο

ειναι κλεισμενη η ψυχη σε ενα πελωριο καστρο

σε σκοτεινο υπογειο γεματο απελπισια

που αδημονει το θανατο οσο ποτε καμια

 

αυτο δεν το εχω γραψει εγω διστιχως

 

 

Εκεί που πιστεύεις πως ξέρεις τον άλλον,αντιδρά με τρόπο που στα ανατρέπει όλα και σε κάνει να τον κοιτάς σα να κατέβηκε μόλις από τον Άρη.Όσο παράξενο κι αν ακούγεται,η επιθετικότητα που παρουσιάζουν τα άτομα στον σύντροφό τους οφείλεται πολλές φορές σε αισθήματα ανασφάλειας που ενδέχεται να βιώνουν ή ακόμη και στην έλλειψη δυνατότητας αφομοίωσης των τρυφερών συναισθημάτων που εκείνος τους προσφέρει.Συχνά οι άνθρωποι νιώθουν να απειλούνται από τον σύντροφό τους κι αντιδρούν άσχημα.Αυτό εξαρτάται κυρίως από προσωπικά βιώματα,σχέσεις με το οικογενειακό περιβάλλον και στοιχεία του χαρακτήρα.

...

ας σχολιασω και καμια υπογραφη.εκει που νομιζεις οτι τα ξερεις ολα ξαφνικα ολα ανατρεπονται.εκει που καταλαβενεις οτι εισαι ζωντανος και αγαπας ξαφνικα καταλαβενεις οτι ποτε δεν καταφερες να αγαπησεις οπως ολοι οι αλλοι.εισαι πλεον μονος σου.η ζωη σου ολη ειναι ενα παιχνιδι.γενη8ηκες για να βοη8ας .λιγος καιρος σου μενει και πρεπει να μοιρασεις χαμογελα.με το που δωσεις χαρα πρεπει να φυγεις.να καταλαβεις οτι εισαι νεκρος και οτι εισαι ενα τιποτα και να φυγεις μακρια.απλα να φυγεις πριν γινουν ολα χειροτερα πριν βγουν τα προβληματα.εκανες αυτο που επρεπε και τωρα πρεπει να συνεχισεις.ποτε δεν 8α κανεις κατι για τον ευατο σου.οταν πε8ανεις αν εχεις δωσει οσα χαμογελα επρεπε τοτε 8α ξαναπαρεις τα φτερα σου να χαναπεταξεις στον ουρανο.give me wings and let me fly cause all i want it is to die.i zoi mou ine ena sinexomeno oniro.kathe ti to megalopoio kai to ftiaxno san ena xexoristo kosmo.ekei tha ziso gia merika lepta mexri na anagkasto na xipniso.tha ginetai auto sinexeia afou den mporo na ziso stin pragmatiki zoi pou ime.mexri na afiso auton ton kosmo.ekei isos ziso gia panta sto oneiro mou.ola ftiaxnontai simfoname to ti thelo ego.

[Lucifer]

Δεν σηκώνεις σε ένα link το προτελευταίο post?

Κρίμα είναι

[blueviper]

Σπαραξικάρδιο (πλάνταξα ο έρμος):

 

Ο ήλιος ήσουν κι η αυγή, της νύχτας μου φεγγάρι

Της μάνας μου ήσουν η ευχή, της Παναγιάς η χάρη

 

Έφυγες και κλαίει ο άνεμος, το κύμα

Κλαίνε τʼ άστρα κι η νυχτιά

Κλαίει η μάνα μου στο μνήμα

Κλαίει, κλαίει κι η Παναγιά

 

Στον πυρετό ήσουνα δροσιά, κερί μες στο σκοτάδι

Άστρο στην κοσμοχαλασιά, βασιλικός στον Άδη

 

Έφυγες και κλαίει ο άνεμος, το κύμα

Κλαίνε τʼ άστρα κι η νυχτιά

Κλαίει η μάνα μου στο μνήμα

Κλαίει, κλαίει κι η Παναγιά

 

 

Ήθελα επίσης να προσθέσω το "Όταν πεθάνω, θάψτε με...", αλλά αντ' αυτού θα προσφέρω αυτό το link που περιλαμβάνει το απόλυτο τέλος μέσα από τα blues!

[hugelacky]

Οι Στίχοι

 

Δικά μου οι στίχοι, απ' το αίμα μου, παιδιά.

Μιλούνε, μα τα λόγια σαν κομμάτια

τα δίνω από την ίδια μου καρδιά,

σα δάκρυα τους τα δίνω από τα μάτια.

 

Πηγαίνουν με χαμόγελο πικρό,

αφού τη ζωή ανιστορίζω τόσο.

Ηλιο και μέρα και ήλιο τους φορώ,

ζώνη να τα 'χουν όταν θα νυχτώσω.

 

Τον ουρανό ορίζουν, τη γη.

Ομως ρωτιούνται ακόμα σαν τι λείπει

και πλήττουνε και λιώνουν πάντα οι γιοί

μητέρα που γνωρίσανε τη Λύπη

 

Το γέλιο του απαλότερου σκοπού,

το πάθος μάταια χύνω του φλαούτου·

είμαι γι' αυτούς ανίδεος ρήγας που

έχασε την αγάπη του λαού του.

 

Και ρεύουνε και σβήνουν και ποτέ

δεν παύουνε σιγά-σιγά να κλαίνε.

Αλλού κοιτώντας διάβαινε, Θνητέ

Λήθη, το πλοίο σου φέρε μου να πλένε.

 

 

Κ. Καρυωτάκης

______

ps. μελοποιημένο απο τους Ωχρά Σπειροχαίτη

[Mystirios]

Διάφανα κρίνα έχετε ακούσει?

[poulinos]

Διάφανα κρίνα έχετε ακούσει?

 

ναι το καταρχην.

[nontasg]

ΦΟΒΕΡΟ TOPIC......ΕΥΓΕ ΠΑΙΔΙΑ!!!

 

Τελικά ευτυχώς υπάρχουν ακόμα ευαίσθητοι άνθρωποι........

Άν βρω κανά ποιηματάκι θα το ποστάρω.......