Ξεφτυλιστήκαμε με την αποτυχία...

[2arkoudi]

Ρακιντζή ήσουν χρονια μπροστά....και εμείς σε κοροϊδεύαμε!

[nontasg]

ο τιτλος αλλαξε αλλα οχι οσο θα επρεπε νομιζω

ουτε ξεφτυλιστηκαμε ουτε ηταν καμια παταγωδης αποτυχια επειδη δεν ηρθαμε πρωτοι

 

και στο κατω κατω αυτη ηταν η Βισση

εδω υπαρχουν ανθρωποι που πανε και ακουνε Κατελη και μπεζεντακου

 

Συμφωνώ...:-| :-| Η 9η θέση ήταν μια αξιοπρεπής θέση κατά τη γνώμη μου...

Τι να πουν άλλες χώρες πχ η Μάλτα που πήρε μόλις έναν βαθμό???? :mrgreen:

[Kandinsky]

Ωραία θα ήταν να ενώνονταν τα θέματα της Eurovision σε ενα να τελειώνει το πανηγύρι. Βέβαια, σε 2-3 μέρες θά'ναι ψόφιο εκτός κι αν ανοίξει άλλο με αντιπαράθεση ροκάδων-καρεκλάδων...

[aliaser]

προτείνω να μετονομαστεί το thread στην αρχική του μορφή.Ξεφτυλιστήκαμε με το πρεζάκι.

[Physics_Rulez]

Όχι ρε γαμώτο, λύγισε το thread...

 

Ρε την αποτυχία!!!

 

Εμπρός στον δρόμο που χάραξε ο Μάριος!!!

[punky]

Υποψιάζομαι ότι δεν διαφωνούμε όσο νομίζεις. Η διαφορά μας ίσως είναι ότι εγώ δεν θεωρρώ ότι αυτό που εγώ βρίσκω ποιοτικό είναι και το αντικειμενικά ποιοτικό. Ούτε εξίσωσα τη διασκέδαση με αυτό που (μάλλον δικαίως) χαρακτηρίζεις ως αραβοπόπ. Δεν είπα ότι αποτελεί τον αποκλειστικό τρόπο διασκέδασής μου. Είπα ότι κάθε τι κρίνεται στην κατηγορία του. Αυτό που υποστηρίζεις εσύ είναι σχεδόν ανάλογο με το να λες ότι αυτός ο αρσιβαρίστας είναι άθλιος κολυμβητής, με το σκεφτικό ότι ανήκουν στην ευρύτερη σφαίρα του αθλητισμού και οι δύο.

 

Λέω πολύ απλά ότι αν θελήσω να εκτονωθώ, θα ακούσω κάποια από τα mainstream ΜαζωνοΣφακιανοκλπ. Αν θέλω να αποκλειστώ από τον κόσμο στις 01:00 το βράδυ που διασχίζω την πόλη με το ποδήλατό μου, θα βάλω στο ipod Porcupine Tree. Αν έχω διάθεση για πιο λαϊκό ήχο, θα ακούσω Λιδάκη. Κι αν ταξιδεύω νύχτα, θα ακούσω blues ή Compay Segundo. Kι αν αγοράσω CD θα είναι των Tindersticks και όχι του Πλούταρχου.

 

Έχω μια αίσθηση του τι εκτιμώ εγώ ως ποιοτικότερο ανάμεσα σε αυτά. Αλλά δεν είμαι πεπεισμένος ότι μπορώ να τη φέρω σε πλάκες με προδιαγραφές, αποκαλύπτοντας στον κόσμο τις 10 εντολές της ποιότητας. Η ποιότητα είναι εύκολα εντοπίσιμη μόνο σε ότι έχει να κάνει με προδιαγραφές τεχνικές. Ένα ηχείο είναι ποιοτικό όταν δεν αλλοιώνει τον ήχο. Ένα κατσαβίδι είναι ποιοτικό άμα δεν στραβώνει σαν τα κινέζικα. Στο συναίσθημα, στη διασκέδαση ή στην εκτόνωση πως ορίζεις την αντικειμενική ποιότητα; Εγώ δεν μπορώ.

 

Διάβασα κάποτε το σχόλιο κάποιου για την πιο αγαπημένη μου ταινεία, το Naked του Mike Leigh, ότι ήταν "αρρωστημένο, βαρετό και στερημένο νοήματος". Μια ταινεία που με άφησε κόκκαλο για ώρες αφότου τελείωσε.

Θεωρρείται ποιοτική ή όχι; Κι αν ναι, τότε είμαι άνθρωπος με ποιότητα επειδή με καθήλωσε; Και αίφνης παύω να χαρακτηρίζομαι ως τέτοιος επειδή διασκέδασα απίστευτα με τον Τσάκωνα στη "Μεγάλη Απόφραξη"; Δεν περίμενα να δω καμιά υπαρξιακή αναζήτηση. Στα πλαίσια της βιντεοπαπαριάς την είδα. Σε χρόνο που το μυαλό δεν άντεχε να προβληματιστεί με το αδιέξοδο της ύπαρξης. Με το μύθο του Σίσυφου και τον Καμύ. Και εκτονώθηκα.

 

Και επειδή μάλλον ήμουν από τα ελάχιστα παιδιά που δεν είχαν αφίσες στο δωμάτιό τους ή ινδάλματα, υποψιασμένος από νωρίς ότι θα πρέπει να ξεχωρίζω τον δημιουργό από το δημιούργημα, δεν με νοιάζει αν ο Καρβέλας είναι κάποιος επηρμένος παπάρας. Σταμάτησα να θέλω να σώσω τον κόσμο εδώ και χρόνια. Να σου πω ένα μυστικό; Είναι μάταιο να προσπαθείς να σώσεις κάτι που δεν θέλει να σωθεί.

 

Η στάση σου που αρέσκεται στην "καταστροφή" των ΒισσοΚαρβέληδων επειδή πλασάρονται ως κάτι που δεν είναι (εδώ μαζί σου), είναι σαν να θες να σακατέψει τα μούτρα της σε τροχαίο μία μέτρια γκόμενα που το παίζει μοιραία γυναίκα και μοντέλο. Απλά προσπερνάω. Χωρίς κακίες. Χωρίς να σέρνω τη σιδερόμπαλα του μίσους με το μυαλό μου. Χωρίς να ονειρεύομαι να πέσει φωτιά να τους κάψει και θείες δίκες. Αν τους βρίσκω αστείους με τα Μότσαρτ της Ελλάδος; Ναι τους βρίσκω. Αλλά ρε αδερφέ δεν εύχομαι να βγάλουν και τον καρκίνο.

 

Χαίρομαι όμως τον τρόπο που γράφεις και σε ευχαριστώ για όσα ενδιαφέροντα (αν και μάλλον μακριά από το topic) ανταλλάξαμε.

[Kandinsky]

Κανένα πρόβλημα φίλε μου. Κι εμένα μ' αρέσει να συζητώ με όσους δεν γαβγίζουν ασχέτως αν συμφωνούμε όχι.

 

Μου προσάπτεις πάντως αισθήματα τα οποία δεν υπάρχουν, όπως το μίσος το οποίο είναι πολύ σοβαρό συναίσθημα για να το απευθύνεις σε ανύπαρκτους. Ακόμα όμως κι αν τους μισούσα τους Βισοκαρβέλες, ποτέ δεν θα ευχόμουν να πεθάνει κανεις ούτε και να βγαλει καρκίνο, αυτα τα κανει ο Λεβέντης με τα σόγια του Μητσοτάκη και του Παπανδρέου.

 

Αυτό που όντως εύχομαι είναι η επαγγελματική τους πτώση και η άνοδος του επιπέδου του μέσου ακροατή μουσικής. Και θα έπρεπε να σε νοιάζει και σένα μια και η μουσική πάει σε ένα ωραίο ιλουστρασιόν πακέτο με την όλη χρυσή μετριοτητα που δοξάζεται από τα μέσα. Θα έπρεπε, διότι το κάθε παιδί δεν έχει τη δυνατότητα να αποστρέψει το βλέμμα από το εύπεπτο, τη στιγμή μάλιστα που ούτε οι ενήλικες δεν το πράττουν.

 

Υπάρχει εύπεπτο και εύπεπτο. Υπάρχει το τίμιο εύπεπτο υπάρχει και το παραπλανητικό εύπεπτο. Υπάρχει το εύπεπτο που δεν σου κρύβει ότι ειναι εύπεπτο και το εύπεπτο που πλασάρεται σαν ορθός τρόπος ζωής.

 

Τη Μπεζαντάκου για παράδειγμα, θα τη δεις και θα γελάσεις, θα το πάρεις στην πλάκα και το ίδιο θα κάνει και η μικρή που είναι δίπλα. Τη Βίσση όμως δεν θα την πάρεις στην πλάκα όπως της αξίζει, ούτε εσύ αλλά ούτε άλλοι 10-20 γονείς στο σχολείο. Αντιθέτως, θα μπουν τα τραγούδια της Βίσση στο σπίτι, στην πλειοψηφία των σπιτιών και θα δημιουργήσουν ένα προηγούμενο, θα διαμορφώσουν συνείδηση και γούστο, όπως το ίδιο θα γίνει και στο σχολείο με τους συμμαθητές.

 

Μπορεί εσύ να έχεις κι άλλα ακούσματα. Θεμιτό και επικροτώ μια και εγω ακούω σχεδόν τα πάντα εκτός από αυτό το είδος (με εξαιρέσεις). Η πλειοψηφία όμως ξέρουμε και οι δύο καλά ότι δεν είναι έτσι. Η πλειοψηφία μεγάλωσε χωρίς να έχει ακούσει τίποτα ιδιαίτερο, τιποτα δύσκολο, τίποτα που να ξεφεύγει απ' το συρμό. Με δεδομένο αυτό, μαθαίνουν να μην διακρίνουν τιποτα άλλο εκτός απ' τις παπαριές, θεωρούν τη βλακεία πολιτισμό.

 

Θεωρούν πχ τους Lordi κάτι αξιοπερίεργο διότι ποτέ δεν έχουν δει κάτι παρόμοιο εκτός από κανα θρίλερ και τον "Άρχοντα". Πού να ξέρει η τραγουδιστριούλα του νυχτερινού κωλάδικου την ιστορία του ροκ και του χαρντ ροκ? Πέρασε δίπλα απ' τη μουσική και δεν ακούμπησε, δυστυχώς γι' αυτην...

 

Ελιτιστής? Δεν ξέρω αν θα αυτοχαρακτηριζόμουν έτσι. Αλλά δεν πρέπει κάποτε να ξεχωρισουν έστω και διά απαξιωτικής βοής τα σκατά απ' την κολώνια? Πώς θα προστατευθώ εγώ και ο καθένας απ' τη βλακεία που εξυψώνεται και εξυμνείται? Σκύβοντας το κεφάλι? Όχι, αντίθετα θα πρέπει να εκφράζεται η δυσαρέσκεια μας έντονα απαξιώνοντας και γελοιοποιώντας όσους μας υποτιμούν και μας οδηγούν στην αποχαύνωση.

 

ΥΓ

Η διαφορά σου με τον απαίδευτο (διότι η κουλτούρα είναι επίκτητη) είναι ότι εσύ κατάλαβες την ταινία που ειπες ασχέτως αν διασκέδασες και με τον Τσάκωνα. Ο απαίδευτος θα κάνει μόνο το δεύτερο.

 

Η ποιότητα είναι όντως δύσκολο να ορισθεί αλλά μήπως αυτό σημαίνει ότι το εύπεπτο που μας σερβίρουν είναι μη αναγνωρισμένη ποιοτητα? Το πιστεύεις πραγματικά αυτό?

[marios1957]

.... Είναι μάταιο να προσπαθείς να σώσεις κάτι που δεν θέλει να σωθεί....

 

 

Λες;

[Kandinsky]

Λες;

 

 

Αυτό μου διεφυγε στον σχολιασμό.

 

Δεν συμφωνώ διότι με βαση αυτό ο ανθρωπος δεν θα πρέπει να προσπαθεί ποτε και για τιποτα, ο κόσμος θα παραμείνει ένα μπουρδέλο....

[CHRIS_MALL]

Επιτέλους να πάρουμε όλοι το μάθημα μας μετά από αυτή την γιουροβίζιον! Να καταλάβουμε ότι είναι μία γιορτούλα που διαρκεί 3 ωρίτσες και ότι αστείο, γλυκό ή εκκεντρικό δούμε και μας αρέσει το ψηφίζουμε! Δεν είναι ούτε εθνικό θέμα όπως το έχουμε κάνει, ούτε τίποτα...έλεος!

[nontasg]

Επιτέλους να πάρουμε όλοι το μάθημα μας μετά από αυτή την γιουροβίζιον! Να καταλάβουμε ότι είναι μία γιορτούλα που διαρκεί 3 ωρίτσες και ότι αστείο, γλυκό ή εκκεντρικό δούμε και μας αρέσει το ψηφίζουμε! Δεν είναι ούτε εθνικό θέμα όπως το έχουμε κάνει, ούτε τίποτα...έλεος!

 

Συμφωνώ...Δεν πιστεύω ότι αξίζει να αφιερώνουμε τόσο χρόνο στη eurovision...:???: :???:

Το topic έφτασε τις 16 σελίδες...ΕΛΕΟΣ!!!!:evil:

[blueviper]

Ας φτάσει και τις 200...δεν είναι ποσοτικό το ζήτημα, πόσο μάλλον όταν με αφορμή τη Eurovision κατατέθηκαν μερικές πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις γύρω από το μουσικό μας πολιτισμό.

 

Λες και τα θέματα τύπου "φτιάξτε μια ιστορία με 2 λέξεις στο κάθε post..." είναι έμπλεα σπουδαιότητας.

[punky]

Μου προσάπτεις πάντως αισθήματα τα οποία δεν υπάρχουν' date=' όπως το μίσος το οποίο είναι πολύ σοβαρό συναίσθημα για να το απευθύνεις σε ανύπαρκτους. Ακόμα όμως κι αν τους μισούσα τους Βισοκαρβέλες, ποτέ δεν θα ευχόμουν να πεθάνει κανεις ούτε και να βγαλει καρκίνο, αυτα τα κανει ο Λεβέντης με τα σόγια του Μητσοτάκη και του Παπανδρέου.

[/quote']

 

Έχεις δίκιο. Η λέξη μίσος μάλλον ήταν υπερβολή. Πιθανόν λανθασμένα το εκλάμβανα ως τέτοιο.

 

Αυτό που όντως εύχομαι είναι η επαγγελματική τους πτώση και η άνοδος του επιπέδου του μέσου ακροατή μουσικής. Και θα έπρεπε να σε νοιάζει και σένα μια και η μουσική πάει σε ένα ωραίο ιλουστρασιόν πακέτο με την όλη χρυσή μετριοτητα που δοξάζεται από τα μέσα. Θα έπρεπε, διότι το κάθε παιδί δεν έχει τη δυνατότητα να αποστρέψει το βλέμμα από το εύπεπτο, τη στιγμή μάλιστα που ούτε οι ενήλικες δεν το πράττουν.

 

Δεν νομίζω ότι η επαγγελματική πτώση κάποιου/κάποιας στον εν λόγω χώρο οδηγεί στην άνοδο του επιπέδου του ακροατή. Απλά στην αντικατάσταση της "απόλυτης σταρ" με την νέα "απόλυτη σταρ". Οι μόνοι που έχουν "συμφέρον" από την πτώση της Βίσση ας πούμε (νομίζω) είναι όσες περιμένουν στην ουρά δεύτερες και τρίτες σε τζίρο νυχτοκάματου ή όπως αλλιώς μετριέται στην Ελλάδα το σταριλίκι.

 

Υπάρχει εύπεπτο και εύπεπτο. Υπάρχει το τίμιο εύπεπτο υπάρχει και το παραπλανητικό εύπεπτο. Υπάρχει το εύπεπτο που δεν σου κρύβει ότι ειναι εύπεπτο και το εύπεπτο που πλασάρεται σαν ορθός τρόπος ζωής.

 

Τη Μπεζαντάκου για παράδειγμα' date=' θα τη δεις και θα γελάσεις, θα το πάρεις στην πλάκα και το ίδιο θα κάνει και η μικρή που είναι δίπλα. Τη Βίσση όμως δεν θα την πάρεις στην πλάκα όπως της αξίζει, ούτε εσύ αλλά ούτε άλλοι 10-20 γονείς στο σχολείο. Αντιθέτως, θα μπουν τα τραγούδια της Βίσση στο σπίτι, στην πλειοψηφία των σπιτιών και θα δημιουργήσουν ένα προηγούμενο, θα διαμορφώσουν συνείδηση και γούστο, όπως το ίδιο θα γίνει και στο σχολείο με τους συμμαθητές. [/quote']

 

Πολύ σωστό. Έχω την εντύπωση όμως ότι συζητάμε λίγο διαφορετικά πράγματα. Υποψιάζομαι ότι η κριτική σου έχει να κάνει με όλο αυτό που συνοδεύει αυτό το είδος μουσικής. Τα video clip της ευμάρειας ας πούμε, που ο ερωτοχτυπημένος περιφέρεται σε μία μαιζονέτα στη Βουλιαγμένη και χαϊδεύει την εντοιχισμένη Miele την ώρα που αναπολεί τη μοντέλα που κάνει fade in και fade out στο πλάνο, σαν κομπάρσος στην 6η Αίσθηση (save the blood). Και μετά πετιέται στους δρόμους για να του ξεπλύνει τον καημό, ο αέρας που περνάει από το ανοιχτό roadster των 100.000 ευρώ.

 

Αν μιλάς για όλο το πακέτο λοιπόν, δεν θα διαφωνήσω. Αν μιλάμε μόνο για τα τραγούδια, απλά θα επιμείνω ότι κάποια τα κάνω κέφι σε συγκεκριμένες στιγμές. Και κάποια, επίσης νομίζω ότι αν τα τραγουδούσε πχ ο σεμνός και ταλαντούχος Λιδάκης, θα ήταν αναγνωρισμένα ως γνήσια λαϊκά. Ή αν ο Τερζής τραγουδούσε κάποια από τα τραγούδια του, έξω από το περιτύλιγμα της πίστας.

 

Ίσως δεν είμαστε πολύ διαφορετικοί στον ενδεχόμενο ελιτισμό μας και στη στάση μας σε κάποια πράγματα. Για παράδειγμα, μόνιμο παράπονο της πρώην γυναίκας μου ήταν ότι δεν κάθισα ποτέ μαζί της να παρακολουθήσω τον "παλιό, καλό ελληνικό κινηματογράφο". Γιατί με ενοχλούσε κάθε κλισέ που παρουσίαζε: τη χαζούλα υπηρέτρια, τον ξύπνιο βιομήχανο, τον καρπαζοεισπράκτορα υπάλληλο, τον τύπο που όταν κουρεύτηκε και προσελήφθει στη ΔΕΗ έγινε άξιος να του δώσω το χέρι της αδερφής μου κοκ. Την αντίστοιχη κοινωνική καταξίωση του '60 με το διαμέρισμα στην Πατησίων. "Αμάν ρε Κώστα, ένα έργο είναι. Μια υπερβολή είσαι".

 

Μπορεί εσύ να έχεις κι άλλα ακούσματα. Θεμιτό και επικροτώ μια και εγω ακούω σχεδόν τα πάντα εκτός από αυτό το είδος (με εξαιρέσεις). Η πλειοψηφία όμως ξέρουμε και οι δύο καλά ότι δεν είναι έτσι. Η πλειοψηφία μεγάλωσε χωρίς να έχει ακούσει τίποτα ιδιαίτερο' date=' τιποτα δύσκολο, τίποτα που να ξεφεύγει απ' το συρμό. Με δεδομένο αυτό, μαθαίνουν να μην διακρίνουν τιποτα άλλο εκτός απ' τις παπαριές, θεωρούν τη βλακεία πολιτισμό.

 

Θεωρούν πχ τους Lordi κάτι αξιοπερίεργο διότι ποτέ δεν έχουν δει κάτι παρόμοιο εκτός από κανα θρίλερ και τον "Άρχοντα". Πού να ξέρει η τραγουδιστριούλα του νυχτερινού κωλάδικου την ιστορία του ροκ και του χαρντ ροκ? Πέρασε δίπλα απ' τη μουσική και δεν ακούμπησε, δυστυχώς γι' αυτην...

[/quote']

 

Εδώ πάλι έχει να κάνει με το πως βλέπεις αυτό που "καταναλώνεις". Όταν ας πούμε πριν 30 χρόνια εμφανίστηκε μια παρέα "σατανιστών" που δεν ξέραν μουσική και τα drums ακουγόντουσαν λες και βάραγαν το κουτί με τα χαρτομάντηλα που βάζουμε στο κομοδίνο, φάγαν κράξιμο για το στυλ, τη μουσική, το χαζό στίχο και όλο αυτό το "επικίνδυνο/φαιδρό/κιτς" που αντιπροσώπευαν. Τους λέγαν Venom, και δημιούργησαν/οριοθέτησαν μια ολόκληρη "σχολή" και το Blackened are the priests το ακούω μέχρι και σήμερα. Και κάναν πολλούς πιτσιρικάδες (όπως την αφεντιά μου) που δεν είχαν ιδέα από μουσική να μαζεύονται σε σπίτια και να βαράνε πράγματι τα χαρτοκούτια και τις κατσαρόλες, γκαρίζοντας πάνω από το κασσετόφωνο που ηχογραφούσε. Δεν με κάναν σατανιστή, δεν μου μάθαν μουσική, δεν έμαθα τι εστί ποιότητα..δεν..δεν...Αλλά διασκέδαζα. Και έχω ακόμη τις κασσέτες με τους κολλητούς μου.

 

Αντιστοίχως, χαμογελάω βλέποντας την τετράχρονη κόρη μου να χορεύει ακούγοντας την miss paparizou στο "Υοu are my Νο1" και ξέρω πως είναι στο χέρι μου να της δείξω και άλλους δρόμους. Δεν ανησυχώ. Εδώ προ καιρού ξαγρύπνησε, συζητώντας μαζί μου για την ύπαρξη ή μη του θεού. Και θυμάμαι πως την καθήλωσε η γνώση ότι σχεδόν κάθε λαός πιστεύει σε άλλο θεό. Και μου έλεγε "πες μου μπαμπα". Και "πες μου για τους παλιούς θεούς".

 

Η ποιότητα είναι όντως δύσκολο να ορισθεί αλλά μήπως αυτό σημαίνει ότι το εύπεπτο που μας σερβίρουν είναι μη αναγνωρισμένη ποιοτητα? Το πιστεύεις πραγματικά αυτό?

 

Δεν ισχυρίστηκα ποτέ κάτι τέτοιο. Δεν προκύπτει αυτό από όσα έγραψα ως τώρα. Λέω απλά πως αισθάνομαι (χωρίς να μπορώ με ακρίβεια να περιγράψω γιατί), ότι τα προϊόντα του Φοίβου ας πούμε, είναι junk food. Μαζί σου. Αλλά ακόμη και εκεί, όταν κάνω κέφι να φάω junk food, βρίσκω πχ τα Wendy's πιο εύγευστα από τα Goody's. Ξέρω πως αυτό που τρώω είναι πλαστικό. Δεν λέω πως πρέπει να είναι αποκλειστική διατροφική συνήθεια δικιά μου και του παιδιού μου. Αλλά αυτό μου κάνει κέφι, μία στο τόσο, μετά από ξενύχτι και 5 ποτά. Το σκουπίδι Bacon Mushroom melt αντί για τα θρεπτικά βιολογικά φασολάκια που βοηθάνε το έντερο.

 

Και ναι, δεν υπάρχει περίπτωση να σώσεις κάτι που δεν θέλει να σωθεί. Όπως δεν κόβεις εσύ ο ίδιος μια κακή συνήθεια αν δεν το θέλεις πραγματικά. Αυτό δεν ακυρώνει την προσπάθεια βελτίωσης των πραγμάτων ή του κόσμου ολόκληρου. Είναι σαν να ανοίξεις το κλουβί για να ελευθερώσεις ένα λιοντάρι που γεννήθηκε και μεγάλωσε σε ζωολογικό κήπο. Παίζει πολύ να σκεφτεί ότι προτιμά ένα χρυσό κλουβί από το ρίσκο της επιβίωσης.

[Kandinsky]

 

Δεν νομίζω ότι η επαγγελματική πτώση κάποιου/κάποιας στον εν λόγω χώρο οδηγεί στην άνοδο του επιπέδου του ακροατή.

 

Εννοείται ότι το ένα δεν οδηγεί απαραίτητα στο άλλο. Απλώς' date=' αν μειωθούν οι παράγοντες παραπληροφόρησης τότε το άτομο θα έχει λιγότερες εστίς αποπροσανατολισμού.

 

Απλά στην αντικατάσταση της "απόλυτης σταρ" με την νέα "απόλυτη σταρ". Οι μόνοι που έχουν "συμφέρον" από την πτώση της Βίσση ας πούμε (νομίζω) είναι όσες περιμένουν στην ουρά δεύτερες και τρίτες σε τζίρο νυχτοκάματου ή όπως αλλιώς μετριέται στην Ελλάδα το σταριλίκι.

 

Δεν διαφωνώ. Το σύστημα τη δουλειά του κάνει και λειτουργεί όπως λειτουργεί.

 

Επειδή προφανώς όπως καταλαβαίνεις θα κατηγορηθούμε ότι έχουμε τον ανθρωποδιώχτη , πολύ σύντομα θα συνοψίσω και τα υπόλοιπα στο εξής : Κατ' ουσίαν δεν διαφωνούμε. Αν και δεν βλέπω απαραίτητα τη μουσική ως κάτι ανάλογο του φαγητού, δέχομαι ότι κάποιος μπορεί να το βλέπει έτσι. Οπότε, η διαφωνία μας παραμένει στα επί μέρους : Εσύ θα το ακούσεις το (νεο)ελληνικό "λαϊκό", εγώ δεν.

 

Όσο για την κόρη σου καλά κάνει και ακούει Παπαρίζου. Το ελαφρύ όπως είπαμε, αν είναι τίμιο καλοδεχούμενο. Να μεγαλώσει, να γίνει κι αυτή κάτι ανάλογο να συνδράμει και τον μπαμπά οικονομικά. Δεν θα με χάλαγε για τη δικιά μου αν και θα προτιμούσα ίσως να τη δω σε κανα Rockwave.... :mrgreen:

[HomoR]

Το ότι υπάρχουν 16 σελίδες που ασχολούνται επί το πλείστον με την Βίσση και την EUROVISION λέει πολλά

Είμαστε άξιοι της μοίρας μας.