wizzy Δημοσ. 5 Ιουλίου 2015 Δημοσ. 5 Ιουλίου 2015 Δήμητρα, δεν χτύπησα εγώ, αλλά ο άλλος. Thanks, anyway.
dimitra_m3 Δημοσ. 5 Ιουλίου 2015 Δημοσ. 5 Ιουλίου 2015 Δήμητρα, δεν χτύπησα εγώ, αλλά ο άλλος. Thanks, anyway.ναι βρε το καταλαβα δν ειμαι πια ξανθια, για το παλικαρι ευχηθηκα.μη νιωθεις τυψεις, ηταν η κακια στιγμη.
wizzy Δημοσ. 5 Ιουλίου 2015 Δημοσ. 5 Ιουλίου 2015 ...τόσο κακιά στιγμή, που εάν έπεφτε 3 μέτρα πιο κάτω, μπορεί να την γλίτωνε μόνο με γρατσουνιές και μώλωπες...
wizzy Δημοσ. 5 Ιουλίου 2015 Δημοσ. 5 Ιουλίου 2015 Γαμήθηκε το σύμπαν σήμερα... Πήγαμε ποδηλασία, εγώ κι άλλος ένας. Σε μια στροφή, σε κατηφόρα, αφαιρείται για 1 δευτερόλεπτο, χάνει τον έλεγχο, πέφτει κάτω και σπάει το κόκκαλο του μηρού, περίπου στη μέση. Τηλέφωνο σε ασθενοφόρο, νοσοκομείο και περιμένει τις πλατίνες αύριο για να μπει χειρουργείο. Λεπτομέρειες αύριο. Ξέρω ότι δεν είναι δική μου ευθύνη, ούτε φταίω για κάτι, αλλά αισθάνομαι σαν να με έχεσαν 20 σκατόσαυροι... ...και του είχα πει... "Πρόσεχε, είναι διαδρομή που δεν έχεις κάνει ξανά, η κατηφόρα είναι δύσκολη, έχει απότομη κλίση και "κλειστες" στροφές με ελάχιστη ορατότητα. Μην παρασυρθείς και "ανοίξεις" ταχύτητα, γιατί σε μια "στραβοτιμονιά" υπάρχει πιθανότητα να πάθεις κακό". Μίλαγα σε άνθρωπο 63 χρονών, ο οποίος αθλείται χρόνια. 25 χρόνια αθλητής του squash (με διακρίσεις κτλ), σε κάποια φάση όταν δεν τον βοηθούσε το σώμα του στο squash, άρχισε το ποδήλατο. Είναι πιο ελαφρύς και πιο δυνατός (=καλύτερη φυσική κατάσταση και αεροβική ικανότητα) από μένα και έχω την εντύπωση ότι έχει "γράψει" περισσότερα χιλιόμετρα από μένα. Από ότι φαίνεται, τελικά δεν "μετράνε" τόσο πολύ τα χιλιόμετρα, αλλά οι συνθήκες και οι διαδρομές που "γράφτηκαν". Δεν λέω ότι είμαι καλύτερός του, αλλά...Θα καταλάβετε σε λίγο. Φτάσαμε στην κορυφή της ανηφόρας που ανεβαίναμε επί σχεδόν 1 ώρα. Σταματάμε για πολύ λίγο και του λέω αυτά που έγραψα πιο πάνω. "Μην ανησυχείς" μου λέει "προσέχω". Είχε έρθει και σε άλλες ποδηλασίες που έκανα lead και φαινόταν να ποδηλατεί "συντηριτικά" (= δεν έκανε μαλακίες π.χ. sprints στις ανηφόρες σαν δεκαπεντάχρονο κτλ), οπότε τον πίστεψα. Ε, σε μια στροφή, μετά από κατηφορική ευθεία, ήμουν μπροστά του και ξαφνικά ακούω πίσω μου ένα "Ώωωωωωωωωωωωχ", σταματάω και τον βλέπω πίσω, σωριασμένο στο δρόμο. Τι είχε συμβεί; Είχε υπερεκτιμήσει τις ικανότητές την ίδια στιγμή που είχε υποτιμήσει την στροφή και προσπάθησε να φάει κάτι, εκείνη την γαμημένη στιγμή. Έβαλε στο στόμα του αυτό που ήθελε και βάζοντας το σακουλάκι στην τσέπη της μπλούζας του - άρα είχε ένα χέρι στο τιμόνι - συνειδητοποιεί ότι έχει "μπει" στη στροφή, αλλά δεν έχει ξεκινήσει να στρίβει! Πανικοβάλλεται και πατάει πισινό φρένο, κλειδώνει ο τροχός, κάνει "κωλιά" και βρίσκεται με την αριστερή πλευρά στο έδαφος. Εκεί που σκάει το πόδι του έχει μια πέτρα και του μοίρασε το κόκκαλο στη μέση... Ευτυχώς είχε τις αισθήσεις του και σε μια φάση βρήκε τη δύναμη να γονατίσει κρατώντας το κιγκλίδωμα προσπαθώντας να σηκωθεί. Ξεκίνησα να πάω δίπλα του μήπως μπορούσα να του προσφέρω κάποια βοήθεια, αλλά περνώντας από πίσω του, σταμάτησα. Δεν ξέρω πόσο καιρό θα κάνω να βγάλω από μυαλό του την εικόνα των δύο ποδιών του - το δεξί από τον γλουτό μέχρι το γόνατο μια ευθεία γραμμή και το αριστερό...τεθλασμένη με γωνία προς τα μέσα... Γάμησε τα... Έγειρε σιγά σιγά στο δεξί του πλευρό κι έμεινε έτσι μέχρι να έρθει το ασθενοφόρο. Επέλεξα να μην του πω κάτι (=τι ακριβώς είχε σπάσει) και να τον αφήσω να νομίζει ότι χτύπησε το ισχύο του. Τι να πω... Η κακιά στιγμή, όπως είπε κι η Δήμητρα. Το μόνο που με χωρίζει από το κρεβάτι του νοσοκομείου που βρίσκεται αυτή τη στιγμή, με πλατίνα και 4 βίδες στο αριστερό πόδι, μετά από 4 ώρες χειρουργείο, είναι το εξής: Όταν ξεκίνησα το road bike, "μαθήτευσα" κοντά σε έναν πρώην αθλητή της ποδηλασίας, ο οποίος μεταξύ των πολλών χρήσιμων tips που μου έμαθε, μου είχε πει: "Όταν είσαι σε κατηφόρα, είτε την έχεις κατέβει ξανά είτε όχι, ΠΑΝΤΑ θα έχεις ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ σου χέρια στο τιμόνι. Δεν έχει σημασία εάν πεινάς, εάν διψάς, εάν κατουριέσαι, εάν ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ. ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ δεν κρατάς το τιμόνι με ένα χέρι στην κατηφόρα. Δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί και, πίστεψέ με, δεν θες να μάθεις." Όσοι ασχολείστε με το ποδήλατο, κρατήστε αυτό το περιστατικό στο μυαλό σας και προσέχετε στις κατηφόρες. 10
Prozac Δημοσ. 5 Ιουλίου 2015 Δημοσ. 5 Ιουλίου 2015 Wizzy γράφεις πολύ ωραία. Ενιωθα λες και διάβαζα μυθιστόρημα. 2
Zaknafein Δημοσ. 5 Ιουλίου 2015 Δημοσ. 5 Ιουλίου 2015 Μετά από καιρό έχω κι εγώ μερικά update (σας διάβαζα στο ενδιάμεσο αλλά όχι συχνά δυστυχώς, ελλείψει χρόνου)... Αποφάσισε επιτέλους η τύχη μου να με αφήσουν ήσυχο οι τραυματισμοί και για πρώτη φορά από τον Νοέμβρη σχεδόν, άρχισα να πλησιάζω τους νορμάλ ρυθμούς μου στο τρέξιμο (αφού ξεφτυλίστηκα πρώτα στα 5χλμ του Ημιμαραθωνίου στις 3 Μαΐου, κάνοντας μισό αιώνα). Παράλληλα αποφάσισα να ξεκινήσω και kickboxing μιας και άτομο που εμπιστεύομαι άνοιξε γυμναστήριο στα μέρη μου οπότε ήταν καλή ευκαιρία να το δοκιμάσω και έχει αρκετό ενδιαφέρον τελικά. Στο θέμα διατροφή έχω μέλλον ακόμα (εξακολουθώ να ανήκω στην κατηγορία φτερού και να μου λείπουν κιλά δλδ ) αλλά ελπίζω τώρα που θα έχω ένα σταθερό πρόγραμμα να έχω βελτίωση και εκεί και να τσιμπίσω και 3-4 καλά κιλάκια ακόμα. Α και χθες έκλεισα 1 χρόνο χωρίς νικοτίνη Δεν έχω φώτο για αντιπαραβολή για το πως ήμουν πριν κολλήσω το "μικρόβιο" του fitness, αλλά η διαφορά σ'αυτόν τον 1 χρόνο είναι τεράστια και μάλιστα πολύ περισσότερο στην ποιότητα ζωής & ψυχολογία μου παρά στην εμφάνιση. 9
alex_000 Δημοσ. 5 Ιουλίου 2015 Δημοσ. 5 Ιουλίου 2015 το πιο δύσκολο κομμάτι (το 6-pack) το έχεις ήδη. Τα άλλα έρχονται εύκολα με το χρόνο. Μαραθώνιος με μυική μάζα δεν συνδυάζονται καλά πάντως. 1
revolver1990 Δημοσ. 5 Ιουλίου 2015 Δημοσ. 5 Ιουλίου 2015 ^^ Ωραίος,Πλάτη,φτερά και στήθος να ανοίξεις,βάλεις λίγο ακόμα και είσαι τέλεια.
Zaknafein Δημοσ. 5 Ιουλίου 2015 Δημοσ. 5 Ιουλίου 2015 @alex, εννοείται ρε συ, γι'αυτό εστιάζω στα 5χλμ (και ίσως κάποια στιγμή πάω για τα 10). Οι μαραθωνοδρόμοι παραείναι skinny, ακόμα και για τα μέτρα μου @revo, ναι κάπως έτσι το έχω κι εγώ στο μυαλό μου, αλλά λόγω τραυματισμών κτλ χαλάρωσα πολύ στο θέμα διατροφή και δεν είχα και όρεξη, οπότε δυσκόλεψε το πράγμα. Ευελπιστώ από δω και εμπρός με πιο σταθερό πρόγραμμα να μου ανοίξει και η όρεξη για να μπουν και τα αντίστοιχα κιλά.
margaritagr Δημοσ. 6 Ιουλίου 2015 Δημοσ. 6 Ιουλίου 2015 Πολυ καλος zak! Διατροφη θα φτιαξεις σιγα σιγα , λεω κι εγω να δωσεις βαση στο στηθος και πλατη -τραπεζοειδης να ρθουν ολα συμμετρικα. Παντως φαινεται δουλεμενο το σωμα σου, κ εισαι σε πολυ καλο σημειο! Σου ευχομαι μακρια απο τραυματισμους Εγω σημερα ξεκινησα το νεο προγραμμα, εκανα και ποδαρακια.. Παιζει να "κερδισα" κανα τραβηγματακι στους κοιλιακους θα δειξει αυριο 1
wizzy Δημοσ. 6 Ιουλίου 2015 Δημοσ. 6 Ιουλίου 2015 Α και χθες έκλεισα 1 χρόνο χωρίς νικοτίνη Δεν έχω φώτο για αντιπαραβολή για το πως ήμουν πριν κολλήσω το "μικρόβιο" του fitness, αλλά η διαφορά σ'αυτόν τον 1 χρόνο είναι τεράστια και μάλιστα πολύ περισσότερο στην ποιότητα ζωής & ψυχολογία μου παρά στην εμφάνιση. Αυτά είναι! Μπράβο! Συνέχισε, μόνο θετικά αποτελέσματα θα δεις! @Prozac: Thanks man. 1
BLuE_PaNtHeR Δημοσ. 6 Ιουλίου 2015 Δημοσ. 6 Ιουλίου 2015 ...τόσο κακιά στιγμή, που εάν έπεφτε 3 μέτρα πιο κάτω, μπορεί να την γλίτωνε μόνο με γρατσουνιές και μώλωπες... Φίλε εγω έγω πάθει ατυχημα 3 φορές με το ποδήλατο στη ζωή μου και την γλίτωσα με 2-3 γρατσουνιές. Εκτός απο την πρώτη που έκανα ραμματα στο μάγουλο κάτω απο το μάτι. Την πρώτη φορά ήμουν 7 χρονών και ήμουν με το ποδήλατο και κρατούσα το ποδήλατο περπατώντας και σε μια στιγμή κοίταγα κάτω στο δρόμο. Δεν είδα ένα αυτοκίνητο παρκαρισμένο και πάω και πέφτω σε μια μυτερή λαμαρίνα που προεξείχε . Η λαμαρίνα με βρήκε κάτω από το μάτι στο μάγουλο. Ευτυχώς ήμουνα κοντά στο σπίτι μου και με έιδε ο πατέρας μου και με πήγε στο νοσοκομείο και μου κάναν ράμματα. Λίγο πιο πάνω να με είχε βρεί η λαμαρίνα ,θα έχανα το μάτι μου. Αγιο είχα Νο 1 Την δεύτερη φορά ,όταν ήμουν 17-18 χρονών ,σε μια κατηφόρα έτρεχα πάρα πολύ και δεν υπολόγισα σωστά και βλέπω την στροφή να πλησιάζει και καταλαβαίνω οτι αμα πατήσω φρένο είμαι νεκρός .Δε πατάω φρένο λοιπόν και πάω και πέφτω πάνω στις μπάρες της στροφής. παίρνω μια τούμπα και πέφτω κάτω στο δρόμο. Μετά λιγα δευτερόλεπτα σηκώνομαι και αντιλαμβάνομαι οτι δεν έχω σπάσει τίποτα . 3-4 γρατσουνιές μόνο. Ανακουφισμένος που δεν σκοτώθηκα γυρίζω στο σπίτι μου.Άγιο είχα Νο 2 Την τρίτη φορά ήταν πριν 2 χρόνια.πάλι με το ποδήλατο. Ημουν σε κατηφόρα και έτρεχα πάλι στην Εθνική και φτάνοντας στην πολή εκεί που αρχίζει πάω να μπώ στο δρόμο για τον ποδηλάτοδρομο . εκει χτύπάει η ρόδα του ποδηλάτου μου σε ένα ανοιχτό φρεάτιο ..εε παίρνω μία τούμπα πάλι και ...προσγειώνομαι αναμεσα στα 2 κολωνάκια του ποδηλατόδρομου . Αν έπεφτα με το κεφάλι στο κολονάκι,θα ήμουν σε κανένα φέρετρο τώρα. Πάλι την γλίτωσα με 3-4 γρατσουνιές .Αγιο είχα Νο 3 Μετά απο αυτά λεώ να πάρω αυτοκίνητο
wizzy Δημοσ. 6 Ιουλίου 2015 Δημοσ. 6 Ιουλίου 2015 ...ή θα μπορούσες να μην τρέχεις στις κατηφόρες. (no offence, ε.)
margaritagr Δημοσ. 6 Ιουλίου 2015 Δημοσ. 6 Ιουλίου 2015 Εγω μικρη στο χωριο κατεβαινα με το ποδηλατο το καλντεριμι, μπηκε ενα μυγακι στο ματι μου και στουκαρα σε κολωνα της δεη. Δεν επαθα τιποτα 1
BLuE_PaNtHeR Δημοσ. 6 Ιουλίου 2015 Δημοσ. 6 Ιουλίου 2015 Ναι αυτό είναι το μάθημα που πήρα μετά απο όλα αυτά .Οχι τρέξιμο στις κατηφόρες .Ακόμα και στις ισιάδες θέλει προσοχή ...ή θα μπορούσες να μην τρέχεις στις κατηφόρες. (no offence, ε.)
Προτεινόμενες αναρτήσεις