απιστια

[Vapir]

Πω ρε φίλε πρέπει να είσαι ο φόβος και ο τρόμος της Αχαΐας.

 

όχι δεν είμαι αλλα όσοι με γνωρίζουν ξέρουν πως είμαι έτοιμος για όλα , ακόμα και αν ξέρω πως ο άλλος μπορεί να με σκοτώσει . Oι χέστες ειναι όλο λόγια και όταν έρθει η ώρα δε θα στη χωθούν και οι επικίνδυνοι δε στη χώνονται για μαλακίες.

Παρόλα αυτά δε θα την έπεφτα σε γκόμενα που έχει σχέση , το θεωρώ καριολίκι. Αλλα αν ο δικός της μου επιτεθεί ή θα με γαμήσει ή θα γαμηθεί , δεν κάθομαι με σταυρωμένα χέρια

 

[vrwmiaris]

αυτό , όσοι λένε οτι άντρας κ γυναίκα δεν γίνεται να ειναι φίλοι λένε πίπες απλά

κ εγώ μιλάω με κάποια καθημερινά , ποιο πολύ κ απ ότι μιλάω στη δικιά μ και δεν έχουμε κάτι , απλά τη γουστάρω τρελά σαν άνθρωπο και καταλαβαίνει full. θεωρώ ηλίθιο βέβαια το friendzone οπότε όπως καταλαβαίνεις δε θα επιχειρούσα ποτέ να έχω φιλία με γυναίκα αν τη γούσταρα , θεωρώ χαζό να περιμένεις μπας και .. , υπάρχουν τόσες γυναίκες κ άντρες εκει έξω , αν δεν τσουλάει κάτι πας παρακάτω .

 

 

θυμάμαι πρόσφατα σκηνικό , είμαι για καφέ με ένα φίλο και δυο γκόμενες , σκάει ο γκόμενος της μιας που της είχε πει οτι θα με χτυπήσει κλπ επειδή είχε δει μηνύματα μας με 4 φίλους του. Ενας τυπάς με τατουάζ στο λαιμό και καλά "αούα"

Με το που σηκώνομαι όρθιος περιμένοντας να κάνει κάποιος κίνηση χαλαρώνει απότομα και μου λέει "χάρηκα φίλε μου , χάρηκα για τη γνωριμία" ! .........

 

Μπορεί αυτή να σε γουστάρει και να το κρύβει όμως

[Vapir]

Μπορεί αυτή να σε γουστάρει και να το κρύβει όμως

 μπα δε νομίζω , αλλα ποτέ δεν ξέρεις τι υπάρχει στο μυαλό του άλλου. Εδώ είχα μιλήσει σε μια κοπελιά που γούσταρα κάποτε και με γούσταρε κ αυτή τελικά.

Μου είχε πει πως δεν είχε καταλάβει τίποτα και πως νόμιζε οτι δε θέλω καν να μου μιλάει , πως την βρίσκω ενοχλητική , ε το ίδιο πίστευα κ εγώ για εκείνη μέχρι τότε 

[Ghost_Rider]

https://www.youtube.com/watch?v=FzMDOLoYp9A

[jennyV]

Τι να πω,το συγκεκριμένο σενάριο το έχω ζήσει δύο φορές με φίλες μου που είχαν υποψίες και το ίδιο δίλημμα. Ψάχνει και γίνεται κατίνα, ρισκάροντας να το καταλάβει ο άλλος και να γίνει και ρεζίλι ή ρώταει ελπίζοντας α) για την αληθινή απάντηση και β) να μη θυμώσει ο άλλος για την αμφισβήτηση. Η πρώτη ήταν πολλά χρόνια πριν, φοιτήτριες ακομα, όπου μια καλή φίλη μου είχε σχέση με κάποιον για ένα χρόνο. Αυτή σπούδαζε σε άλλη πόλη αλλά πηγαινοερχόταν συχνά κι έμενε καιρό με το φίλο της. Κάποια στιγμή που είχε λείψει λίγο παραπάνω λόγω εξεταστικής υποπτεύθηκε ότι ο φίλος της την απατάει (δε θυμάμαι πως το κατάλαβε, νομίζω από διάφορα μικρά πράγματα). Τον ρώτησε κι αυτός το αρνήθηκε χωρίς να μαλώσουν απ όσο θυμάμαι, αλλά δεν την έπεισε. Μετά από σκέψη και εσωτερική διαμάχη για το πόσο χαμηλά πέφτει (την απασχολούσε πολύ το ηθικό κομμάτι και το συζητούσαμε διαρκώς για κανένα μήνα), πήρε κρυφά το κινητό του και βρήκε τα ενοχοποιητικά μηνύματα. Τον αντιμετώπισε, αυτός τα παραδεχτηκε όλα αφού δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς, και τον χωρισε επιτόπου. Την κυνήγησε για λίγο, αλλά δεν κατάφερε κάτι.

Τη δευτερη φορά ,πολύ πιο πρόσφατη ήταν με την κολλητη μου που επίσης είχε υποψίες. Εδώ όμως μιλάμε για γάμο, με παιδι και κοινά περιουσιακά στοιχεία, όχι μια απλή σχέση. Τον ρώτησε, τα αρνήθηκε όλα, μαλώσανε και πάνω στον καυγά η φίλη μου απαίτησε το κινητό του , κι αυτός δεν το έδινε. Το πήρε κρυφά κάποια άλλη στιγμή και το ξεψάχνισε μέχρι που βρήκε τα πειστήρια για παράλληλη σχέση 2 χρόνων, πριν καν παντρευτούνε. Αναγκαστικα κι αυτός το παραδεχτηκε  και τώρα παλεύουν για το γάμο τους.

Προσωπικά το θεωρώ κατινιά, αλλά το δικαιολογώ υπο συνθήκες (ίσως επηρεασμένη απο τις παραπάνω ιστορίες). Προς το παρόν δε μου έχει τύχει, στα πολλά χρόνια σχέσης, αλλά αν βρισκομουν στην παραπάνω θέση (δηλ να είμαι καιρό με τον άλλο, να νιωθω πως κάτι δεν πάει καλά αλλά αυτός να μην το παραδέχεται) δεν ξέρω πως θα αντιδρούσα. 

[De@th L0rd]

[vrwmiaris]

Τι να πω,το συγκεκριμένο σενάριο το έχω ζήσει δύο φορές με φίλες μου που είχαν υποψίες και το ίδιο δίλημμα. Ψάχνει και γίνεται κατίνα, ρισκάροντας να το καταλάβει ο άλλος και να γίνει και ρεζίλι ή ρώταει ελπίζοντας α) για την αληθινή απάντηση και β) να μη θυμώσει ο άλλος για την αμφισβήτηση. Η πρώτη ήταν πολλά χρόνια πριν, φοιτήτριες ακομα, όπου μια καλή φίλη μου είχε σχέση με κάποιον για ένα χρόνο. Αυτή σπούδαζε σε άλλη πόλη αλλά πηγαινοερχόταν συχνά κι έμενε καιρό με το φίλο της. Κάποια στιγμή που είχε λείψει λίγο παραπάνω λόγω εξεταστικής υποπτεύθηκε ότι ο φίλος της την απατάει (δε θυμάμαι πως το κατάλαβε, νομίζω από διάφορα μικρά πράγματα). Τον ρώτησε κι αυτός το αρνήθηκε χωρίς να μαλώσουν απ όσο θυμάμαι, αλλά δεν την έπεισε. Μετά από σκέψη και εσωτερική διαμάχη για το πόσο χαμηλά πέφτει (την απασχολούσε πολύ το ηθικό κομμάτι και το συζητούσαμε διαρκώς για κανένα μήνα), πήρε κρυφά το κινητό του και βρήκε τα ενοχοποιητικά μηνύματα. Τον αντιμετώπισε, αυτός τα παραδεχτηκε όλα αφού δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς, και τον χωρισε επιτόπου. Την κυνήγησε για λίγο, αλλά δεν κατάφερε κάτι.

Τη δευτερη φορά ,πολύ πιο πρόσφατη ήταν με την κολλητη μου που επίσης είχε υποψίες. Εδώ όμως μιλάμε για γάμο, με παιδι και κοινά περιουσιακά στοιχεία, όχι μια απλή σχέση. Τον ρώτησε, τα αρνήθηκε όλα, μαλώσανε και πάνω στον καυγά η φίλη μου απαίτησε το κινητό του , κι αυτός δεν το έδινε. Το πήρε κρυφά κάποια άλλη στιγμή και το ξεψάχνισε μέχρι που βρήκε τα πειστήρια για παράλληλη σχέση 2 χρόνων, πριν καν παντρευτούνε. Αναγκαστικα κι αυτός το παραδεχτηκε και τώρα παλεύουν για το γάμο τους.

Προσωπικά το θεωρώ κατινιά, αλλά το δικαιολογώ υπο συνθήκες (ίσως επηρεασμένη απο τις παραπάνω ιστορίες). Προς το παρόν δε μου έχει τύχει, στα πολλά χρόνια σχέσης, αλλά αν βρισκομουν στην παραπάνω θέση (δηλ να είμαι καιρό με τον άλλο, να νιωθω πως κάτι δεν πάει καλά αλλά αυτός να μην το παραδέχεται) δεν ξέρω πως θα αντιδρούσα.

Αυτό, το να κρατάνε τα μυνήματα Δεν μπορώ να το καταλάβω, υπάρχουν και εφαρμογές να κλειδώνουν διαφορά πράγματα.Όχι ότι κάνω εγώ τέτοια πάντως

[adi32]

Αν σου έχουν μπει υποψίες κάτι δεν πάει καλά στη σχέση. Αν δεν μπορείς να το μάθεις με συζήτηση ψάξε για στοιχεία. Το να σε δουλεύει κάποιος και να το ξέρουν όλοι και να γελάνε πίσω από την πλάτη σου είναι χειρότερο από το να χαρακτηριστείς Κατίνα

[DimitrisVita]

Γεια χαρα σε ολους. Διαβασα απο την αρχη την συζητηση με προσοχη και θελω να δωσω συγχαρητηρια σε ορισμενους για τις "εξυπνες" απαντησεις που δινουν,σε ορισμενους για τις εμπεριστατωμενες απαντησεις και σε ορισμενους που απλα γραφουν για να γραφουν! Φυσικα δεν θα μπω στη διαδικασια να αμφισβητισω κανενα σας,οχι επειδη θελω βγαλω γκομενα απο δω μεσα,απλα γιατι ο καθενας εχει δικιο αναλογα την προοπτικη που το βλεπει!

Ο εν λογω φιλος και αδερφος,ανεβασε μια συζητηση με πολλα κενα. Και δεν εχει απαντησει σε ουσιωδες ερωτηματα. Ποσο χρονων ειναι,ποσο καιρο ειναι με την κοπελα του,ποσο χρονο περνανε μαζι της και τετοια. Το εχει συζητησει με καποιον απο την παρεα του εκτος απο εμας?

Σαν ενας avenger σε αλλον θα του απαντουσα,αδερφουλι δωσε στοιχεια πρωτα,πληροφοριες,intel τελος παντων! Οι περισσοτεροι που σε απανταμε ειμαστε στα δευτερα άντα....(30αντα 40αντα) και πιστεψε με,οι μονοι που θα σου δωσουμε μια εμπειρικη απαντηση.Σε μιλαω σαν παθων. Στα 17 μου η "καλη" μου σε μια δυσκολη φαση της σχεση μας πηγε με εναν απο την παρεα μας. Η επιλογη της ειχε και συνεπειες. Ολων μας ομως! Σε μια σχεση και οι δυο φταινε....παντα.....

Σας χαιρετω φιλικα και ευχομαι,πρασινε φιλε μου,να βρεις την ακρη σου(δωσεις δε δωσεις σχετικες πληροφοριες)!!!!

[jennyV]

Αυτό, το να κρατάνε τα μυνήματα Δεν μπορώ να το καταλάβω, υπάρχουν και εφαρμογές να κλειδώνουν διαφορά πράγματα.Όχι ότι κάνω εγώ τέτοια πάντως

Νόμιζω ότι στην πρώτη περίπτωση, ήταν συνδυασμός αυτοπεποίθησης κι απειρίας. Αλλωστε ήταν 22-23 χρονών ο τύπος, κι υποθέτω δεν σκεφτόταν ότι μπορεί να κινδυνευει να αποκαλυφθεί, θεωρούσε ότι είχε πλήρη έλεγχο.'Η μπορεί να ήταν απλά χαζός. 

Στη δευτερη περίπτωση όμως, ο σύζυγος (για πόσο ακόμα δε ξέρω ) μια χαρά κρυβόταν. Απλά στα 2 χρόνια όλο και κάτι θα ξεφύγει ειδικά αν έχεις το κινητό ως ατζέντα. Δε θέλω να επεκταθώ, αλλά λίγο πολύ η φίλη μου κατάλαβε πως μια επαφή του δεν ήταν και τόσο αθώα.

[Timour21]

Στη δευτερη περίπτωση όμως, ο σύζυγος (για πόσο ακόμα δε ξέρω ) μια χαρά κρυβόταν. Απλά στα 2 χρόνια όλο και κάτι θα ξεφύγει ειδικά αν έχεις το κινητό ως ατζέντα. Δε θέλω να επεκταθώ, αλλά λίγο πολύ η φίλη μου κατάλαβε πως μια επαφή του δεν ήταν και τόσο αθώα.

 

Το να σου ζητάει η γυναίκα σου το κινητό σου και να μην το δίνεις, και να μην μπαίνεις στο καπάκι να το ξεψαχνίσεις και να σβήσεις οτι ενοχοποιητικό υπάρχει, είναι δείγμα απίθμενης βλακείας (αν ήμουν η φίλη σου θα τον χώριζα γι'αυτό και μόνο τον λόγο - για να μην διαιωνίσω μαζί του - την βλακεία που τον δέρνει). Όχι οτι με το να κερατώνεις το ταίρι σου, σε κάνει έξυπνο, αλλά αυτό θα έπρεπε να τιμωρείται με στείρωση.

[Lanike71]

 

Στη δευτερη περίπτωση όμως, ο σύζυγος (για πόσο ακόμα δε ξέρω ) μια χαρά κρυβόταν. Απλά στα 2 χρόνια όλο και κάτι θα ξεφύγει ειδικά αν έχεις το κινητό ως ατζέντα. Δε θέλω να επεκταθώ, αλλά λίγο πολύ η φίλη μου κατάλαβε πως μια επαφή του δεν ήταν και τόσο αθώα.

 

Είμαι σίγουρος ότι δεν κρυβόταν όσο έπρεπε. Τι σημαίνει αυτό; Έχεις δει υποθέτω "παιχνίδια" τύπου Big Brother. Γιατί οι παίχτες, ενώ ξέρουν ότι τους βλέπουν δεκάδες κάμερες δεν πράττουν πάντα όπως πρέπει για να είναι αρεστοί στον κόσμο; Απλό, ξεχνούν τις κάμερες και ζουν σα να μην υπάρχουν.

Έτσι είναι και στις παράλληλες σχέσεις, ειδικά αν κρατούν πολύ και δεν είναι απλά ένα βράδυ σε ένα κωλόμπαρο κλπ κλπ. Ξεχνάς την κατάστασή σου και πιστεύεις ότι όλα είναι νορμάλ και ποτέ δε θα σε πιάσουν.

[defacer]

Διαβάζω και γω τις πρόσφατες απαντήσεις παραπάνω και αναρωτιέμαι...
 
Πρώτον, όσον αφορά την ψυχολογία αυτού που κερατώνει (το χω κάνει, μου το χουν κάνει). Πόσο πρέπει να κοροϊδεύεις τον εαυτό σου για να πιστεύεις -- όπως φανερά προκύπτει από πολλές ιστορίες -- ότι το πρόβλημα δεν είναι αυτό που κάνεις, ούτε καν ότι όταν αρχίζει ο σύντροφος να υποψιάζεται η σχέση κλονίζεται ενδεχομένως ανεπανόρθωτα, αλλά το αν θα σε πιάσουν; Κι αν το σκέφτεσαι έτσι επειδή κάπως το δικαιολογείς στον εαυτό σου, πόσο μαλάκας πρέπει να είσαι μετά για να ζητάς τα ρέστα όταν αντιστραφούν οι ρόλοι;
 
Δεύτερον, και οκ αυτό δεν έχει εφαρμογή στο κάθε άκυρο γκομένιασμα αλλά μόνο σε σταθερές σχέσεις όπου θεωρητικά έχεις επιλέξει σύντροφο συνολικά ως άνθρωπο και όχι μόνο ως κωλαράκι -- η αποδοχή της πραγματικότητας. δεν είναι γνωστό και προφανές πως "όλοι" οι άνθρωποι, όντας άνθρωποι, έχουν ανάγκη σε κάποιο βαθμό ωραία πράγματα που μας συμβαίνουν και χτυπάμε ενδορφίνες και γουστάρουμε όπως είναι π.χ. το φλερτ; Και γω το έχω ανάγκη, και συ, και ο γείτονας. Αν για οποιοδήποτε λόγο δεν υπάρχει πια αυτό ή άλλα αντίστοιχα πράγματα στη σχέση τι κάνουμε; Απλά υποθέτουμε επειδή βολεύει πως είναι προτιμότερο ή/και πιο υγιές να ζει ο ένας τουλάχιστον εκ των δύο με κομμένα τα φτερά, σκάσε και τράβα κουπί; Όταν ας πούμε θέλω να πάω με τους φίλους μου για μπύρες και μπάλα (λέμε τώρα), που είναι κάτι που υποθέτουμε δε μπορώ να έχω από τη σχέση μου όλα καλά, αν όμως κάνω ένα φλερτ που δεν έχω στη σχέση μου αυτό είναι πρόβλημα;
 
Σεβαστή η άποψη του καθενός και δε μου πέφτει λόγος, αλλά ένα από τα καλύτερα ψυχαναλυτικά sound bites που έχω ακούσει ποτέ είναι πως "σε μία σχέση υπάρχουν 3 οντότητες, εξίσου σημαντικές, που πρέπει ταυτόχρονα να καλύπτουν τις ανάγκες τους: εγώ, εσύ, και η σχέση μας". Αν δε συμβαίνει αυτό... υπάρχει πρόβλημα.
 
Και τρίτον, το θέμα της εμπιστοσύνης. Δεν έχω και πολλά να πω, μου φαίνεται λίγο προφανές. Ζορίζεσαι επειδή η κοπέλα σου ήταν έξω με τον πρώην της ο οποίος τη γύρισε σπίτι αργά το βράδυ (been there done that, δε μπορώ να ξέρω αλλά την κόβω και την πετάω στη θάλασσα πως δεν έτρεχε τίποτα περίεργο γιατί είχα να κάνω με ακέραιο άτομο); Είναι σα να λες πως δεν της έχεις εμπιστοσύνη να κάνει "το σωστό", παρά μόνο βασίζεσαι στο ότι δεν έχει τη δυνατότητα να κάνει την απιστία. Σα να λες πως η σχέση μου περιμένω πως δε θα μου κλέψει λεφτά όχι επειδή επέλεξα έναν άνθρωπο που δεν είναι κλέφτης, αλλά επειδή δεν αφήνω το πορτοφόλι μου στα χέρια της. Δεν ακούγεται τελείως ηλίθιο;
 
Θα κλείσω με μια ιστορία που σχετίζεται με τα παραπάνω.

 
Κάποια περίοδο τα είχαμε σπάσει με την (σοβαρή σχέση) κοπέλα μου. Βλεπόμασταν συχνά πυκνά στο σχεδόν-φιλικό, προφανώς υπήρχε κάτι, αλλά είχαμε και προβλήματα οπότε ήταν φάση "χρειαζόμαστε λίγο χρόνο και χώρο για τον εαυτό μας". Μια μέρα έχουμε πάει για γεύμα. Εκεί που περιμένουμε τα ορεκτικά μου ζητάει τσιγάρο. Της δίνω (συνηθισμένο) την τσάντα μου, "μέσα είναι, πάρε". Ανοίγει την τσάντα, παίρνει τσιγάρο, βλέπει μέσα ένα βιβλίο.
 
"Ωπ τι είναι αυτό; Πώς και το κουβαλάς μαζί;"
 
Είμαι ειλικρινής ενίοτε σε βαθμό βλακείας.
 
"Εμμμ... βασικά να, χθες είχαμε βγει, γνώρισα μια σερβιτόρα, εν τέλει κατέληξα σπίτι της, είδα αυτό το βιβλίο κάποια στιγμή που μιλούσαμε και μου το δάνεισε."
 
Εκείνη τη στιγμή το χτύπημα ήταν απότομο -- but still, επίπεδο: ούτε φωνές, ούτε υστερίες, ούτε τίποτα, παρόλο που είχε αρχίσει να τρέμει φανερά. "Λυπάμαι αλλά δε μπορώ να καθήσω να φάω τώρα, θα πάω σπίτι. Καλύτερα να ακυρώσεις την παραγγελία. Αντίο."
 
Ήταν άσχημο έτσι που έγινε; Ναι. Ήμουν κανίβαλος και "είναι δυνατόν να σου φάνηκε καλή ιδέα να το κάνεις αυτό σοβαρά μιλάς"; Δεκτό. Αυτό που έγινε έπαιξε ρόλο στην επιλογή της να κάνει αργότερα, περίοδο που βλεπόμασταν πάλι ερωτικά, σεξ με άλλον; Πιθανότατα.
 
Αλλά ήταν σίγουρα και πράγμα που συνέβαλε αργότερα στο όταν λέγαμε ο ένας στον άλλο "θα βγω με μία φίλη/φίλο που δεν ξέρεις" η απάντηση ήταν εξίσου ειλικρινής: "καλά να περάσετε".

Οι άνθρωποι, οι συνθήκες τους, οι ανάγκες τους, αλλάζουν. Μπορεί σήμερα που σε γνώρισα να τα βρίσκουμε με τάδε τρόπο, αυτό δε σημαίνει πως θα παραμείνει για πάντα έτσι. Όταν λοιπόν σταματήσει να είναι έτσι, θεωρώ σημαντικότερο το να υπάρχει ειλικρίνεια για να βρούμε πώς θα προχωρήσουμε, παρά να κοροϊδευόμαστε μέχρι τη στιγμή που νομοτελειακά θα σκάσει η βόμβα.

 

[jennyV]

Συμφωνώ. Η εμπιστοσύνη είναι πολύ σημαντική σε μια σχέση (για μένα δηλαδή, πολλοί δεν ενστερνίζονται απ όσο καταλαβαίνω αυτή την αρχή) και φυσικά είναι η πράξη που πονάει, καθώς κι οι λόγοι για τους οποίους συνέβη, κι όχι η γνώση ή η άγνοιά της από το έταιρον ήμισυ. Κι επιπλεόν τα συναισθηματα αλλάζουν κι είναι ανθρώπινο, κι όταν αυτό γίνει η ειλικρίνεια είναι η πιο σκληρή , αλλά σε βάθος χρόνου η καλύτερη οδός. Και τουλάχιστον προσωπικά αποδέχομαι πολύ ρεαλιστικά, ότι αν περάσω τη ζωη μου με έναν άνθρωπο, είναι πολύ πιθανό να υπάρξουν στιγμές που θα φλερτάρει, ή θα ενθουσιαστεί με κάποιον άλλο, (όπως κι εγώ υποθετω) κι εκεί θα τεθεί το ζήτημα στο πως θα το χειριστεί ο καθένας, αναλόγως και με το τι θεωρεί αποδεκτό ο ίδιος κι ο/η σύντροφός του. Π.χ. δεν έχω θέμα να φλερτάρει ο φίλος μου ή να θαυμάσει μια άλλη κοπέλα, το θεωρώ φυσιολογικό, φτάνει αυτό να μη με προσβάλλει (με ότι σημαίνει αυτό για τον καθένα).

Αυτό άλλωστε που διαπιστώνω σε όσες περιπτωσεις απιστίας ακούω (αυτές ήταν απλα οι δυο οπου αποκαλύφθηκαν λόγω "κατινιάς" ) είναι ο εγωισμός, η άρνηση ότι υπάρχει βαθύτερο πρόβλημα κι η δειλία να το αντιμετωπίσουν. 

[defacer]

Π.χ. δεν έχω θέμα να φλερτάρει ο φίλος μου ή να θαυμάσει μια άλλη κοπέλα, το θεωρώ φυσιολογικό, φτάνει αυτό να μη με προσβάλλει (με ότι σημαίνει αυτό για τον καθένα).

 

Υποκλίνομαι. That is all.