NBA 2K13

[nzeppos]

Βάζεις καλάθι μετά από κοντρόλ επίθεση και ξεκινάς να γυρίζεις τον πλέι μέικερ σου πίσω στην άμυνα...Ο αντίπαλος επαναφέρει με πάσα στο άλλο άκρο του γηπέδου και καρφώνει γιατί οι παίχτες σου είναι ακόμη στη μέση του γηπέδου. Το καταλαβαίνω αυτό αν έβγαζες αιφνιδιασμό, κάποιος από τους αντιπάλους να είχε μείνει πίσω ξεχασμένος και να μην πρόλαβε... Αλλά μετά από κανονική επίθεση να γίνεται τέτοια πάσα και οι δικοί μου να είναι στη μέση του γηπέδου ακόμη; Αυτό δεν το γλιτώνεις δηλαδή ότι και να κάνεις. Έναν παίχτη γυρίζεις εσύ.

 

Αυτό όντως εξακολουθεί να γίνεται, έστω και σε σημαντικά μικρότερο βαθμό, ακόμα και με τα sliders του fearwhatnow. Ευτυχώς όμως δεν μου συμβαίνει συχνά, το πολύ 2-3 φορές σε ένα παιχνίδι (καμιά φορά και καθόλου). Υπ' όψιν ότι δεν μιλάμε για "κανονικούς" αιφνιδιασμούς αλλά για περιπτώσεις αμέσως μετά από καλάθι μας. Το πρόβλημα κυρίως είναι οι πολύ αργές επιστροφές των παικτών που ελέγχει το ΑΙ. Ειδικά τους ψηλούς τους βλέπεις να σέρνονται άχαρα προς τα πίσω, λες και κάνουν αγγαρεία (σαν το Φασούλα ένα πράμα).

 

Δεν λέω ότι θα έπρεπε να τρέχουν σαν παλαβοί πάνω κάτω, όμως αν βλέπουν ότι ένας-δύο αντίπαλοι έχουν φύγει στον αιφνιδιασμό θα έπρεπε να γκρεμοτσακιστούν να γυρίσουν στην άμυνα. Εξίσου εκνευριστικό είναι πως το ΑΙ θα κάνει αυτές τις γιόμες των 15 μέτρων μόνο όταν καταλάβει ότι η άμυνα μας έχει... τραβηχτεί για offside. Δεν θα κάνει ποτέ λάθος πάσα και πάντα θα δώσει στον κατάλληλο παίκτη την κατάλληλη στιγμή (όταν πλέον θα είναι σχεδόν αδύνατον να αντιδράσεις). Η μόνη λύση που έχω βρει είναι να πιέζω λίγο την επαναφορά ή την πρώτη ντρίπλα του PG. Το κακό είναι πως αν αυτός που σκόραρε είναι ο ψηλός, υπάρχει πλέον μεγάλο ρίσκο να αρχίσεις να πιέζεις με αυτόν. Δύο γρήγορες πάσες να κάνει το ΑΙ, θα είναι τόσο κουλουβάχατα η άμυνα μας που το πιθανότερο είναι να το φάμε το καλάθι.

 

Βάζεις καλάθι και 1-2 παίχτες κάθονται και πανηγυρίζουν κάτω από την μπασκέτα του αντιπάλου και αν δεν τους πάρεις εσύ να τους γυρίσεις πίσω μένουν εκεί να πανηγυρίζουν μέχρι να φας αιφνιδιασμό.. Και να προλάβεις να τους πάρεις να τους γυρίσεις για να μην πανηγυρίσουν πολύ ώρα είσαι ανωργάνωτος πίσω γιατί αυτοί οι παίχτες είναι σέντερ αργοκούνητοι..

 

Αυτό νομίζω είναι ακόμα σπανιότερο και συνήθως συμβαίνει σε off balance καλάθια, που ο παίκτης έχει φύγει εκτός γηπέδου, έχει πέσει κάτω ή έχει πάρει αγκαλιά τη βάση της μπασκέτας και αργεί να γυρίσει. Πιθανολογώ ότι έχει να κάνει και με τον τρόπο παιχνιδιού του καθενός, γιατί εγώ πχ. παίρνω πολλά περιφερειακά σουτ συνεπώς αν ευστοχήσω είναι δύσκολο να έχουμε πανηγύρια κοντά στη ρακέτα κλπ. Γυρίζουμε πίσω χωρίς πολλά-πολλά. Ότι συμβαίνει όμως αυτό που περιγράφεις, προφανώς και συμβαίνει.

 

Όταν πρέπει να φας καλάθι θα το φας. Ο οποιοσδήποτε θα κάνει πιρουέτα και fadeaway και θα το βάλει.

 

Εδώ θα διαφωνήσω. Νομίζω πως ίσως είναι το πρώτο 2k που παίζω ποτέ, που το ΑΙ πραγματικά δεν μου δίνει την εντύπωση ότι "κλέβει" σε τέτοιες περιπτώσεις. Έχω πάρει κάμποσα παιχνίδια στον πόντο με το ΑΙ να αστοχεί στο τελευταίο σουτ ή γενικά να χάνει πολύ κρίσιμες επιθέσεις. Μιλάμε πάντα για Pro/All Star δυσκολία. Για Legendary/HOF δεν έχω ιδέα τι γίνεται.

 

Παίζεις άμυνα πολύ καλά, παραλίγο να κλέψεις, τον έχεις τον άλλον στα σκοινιά, βαράει σουτ απελπισίας το χάνει! Κανένα πρόβλημα. Γιατί όποιον και να έχει κάτω από τη ρακέτα ο αντίπαλος σίγουρα θα είναι ο πρώτος ριμπάουντερ με 100 επιθετικά ριμπάουντ. Ακόμη και αν έχεις παίχτες καλούς ριμπάουντερ, αν δεν τους ελέγχεις εσύ (που που να προλάβεις αφού μάρκαρες τον άλλον) το ριμπάουντ είναι του αντιπάλου..

 

Αυτό όντως ισχύει με τα default sliders, όμως από τότε που άρχισα να χρησιμοποιώ αυτά του fearwhatnow, ο μοναδικός αντίπαλος που μου έχει πάρει σημαντικό αριθμό επιθετικών rebound ήταν ο DeJuan Blair των Spurs (με 5). Στους περισσότερους αγώνας παίρνω 4-5 επιθετικά rebound το πολύ και άλλα τόσα (ή λιγότερα) ο αντίπαλος.

 

Μαρκάρεις παίχτη ασφυκτικά, παίρνει και ένα σκρίν της απελπισίας στη λήξη του χρόνου και πάλι βρίσκεται μπροστά από παίχτη σου όμως..και πρέπει να σουτάρει όσο πιο γρήγορα γίνεται..Βγήκε η άμυνα. Αμ δε... Ο δικός σου παίχτης θα κάτσει σε στάση άμυνας να τον κοιτάει να κάνει το σουτ του χωρίς ούτε καν να πηδήξει για τάπα.. Και μιλάμε για κλάσματα του δευτερολέπτου που μέχρι να πατήσεις εσύ την αλλαγή το σούτ έχει γίνει.

 

Σε αυτές τις περιπτώσεις μπορείς να ενεργοποιήσεις το Automatic Shot Contest. Το default είναι "Intense-D" αλλά μπορείς να το αλλάξεις σε "Always", οπότε ο αμυντικός πάντα θα σηκώνει το ξερό του για να εμποδίσει το σουτ και δεν θα κοιτάει σαν χαζός. Το είχα δοκιμάσει για ένα φεγγάρι αλλά τελικά το γύρισα στο default γιατί σε γενικές γραμμές κατάφερνα να παίξω ικανοποιητική άμυνα σε τέτοιες περιπτώσεις.

 

Το μεγαλύτερο πρόβλημά μου ήταν πως αρκετές φορές δεν θέλω να πηδήξω πάνω στο σουτ (δηλ. να πατήσω το Υ/τρίγωνο) αλλά μόνο να σηκώσω το χέρι μου με δεξί στικ. Ε, αυτό το πράγμα δουλεύει όποτε του γουστάρει. Άλλες φορές σηκώνει σωστά το χέρι πάνω στη μάπα του αντιπάλου και άλλες δεν κάνει απολύτως τίποτα. Τουλάχιστον φέτος υπάρχει σχετικά καλύτερη αντιμετώπιση των αλλαγών στα σκριν και πάλι όμως χρειάζεται δουλειά.

Επεξ/σία 31 Οκτωβρίου 2012 από nzeppos

[Inler]

Αυτο που λεω για τα φαουλ στον αιφνιδιασμο εννοω οτι περσυ με ενα απλο ομικρον εκανα ευκολο φαουλ...Φετος οσες φορες εχω προσπαθησει δεν του κανει με τιποτα..Δεν ξερω τι γινεται δεν μπορει να τον ακουμπησει....Δεν μιλαμε για εσκεμμενο γιατι δεν εχει νοημα να τον στειλεις στις βολες και η μπαλα δικια τους εκτος απο ορισμενες περιπτωσεις..

[nikos21aek]

Αυτό νομίζω είναι ακόμα σπανιότερο και συνήθως συμβαίνει σε off balance καλάθια, που ο παίκτης έχει φύγει εκτός γηπέδου, έχει πέσει κάτω ή έχει πάρει αγκαλιά τη βάση της μπασκέτας και αργεί να γυρίσει. Πιθανολογώ ότι έχει να κάνει και με τον τρόπο παιχνιδιού του καθενός, γιατί εγώ πχ. παίρνω πολλά περιφερειακά σουτ συνεπώς αν ευστοχήσω είναι δύσκολο να έχουμε πανηγύρια κοντά στη ρακέτα κλπ. Γυρίζουμε πίσω χωρίς πολλά-πολλά. Ότι συμβαίνει όμως αυτό που περιγράφεις, προφανώς και συμβαίνει.

Ναι καλά που είναι σπανιότερο. Σχεδόν κάθε φορά που καρφώνει ψηλός κάθεται κάτω από τη ρακέτα και πανηγυρίζει.

 

Εδώ θα διαφωνήσω. Νομίζω πως ίσως είναι το πρώτο 2k που παίζω ποτέ, που το ΑΙ πραγματικά δεν μου δίνει την εντύπωση ότι "κλέβει" σε τέτοιες περιπτώσεις. Έχω πάρει κάμποσα παιχνίδια στον πόντο με το ΑΙ να αστοχεί στο τελευταίο σουτ ή γενικά να χάνει πολύ κρίσιμες επιθέσεις. Μιλάμε πάντα για Pro/All Star δυσκολία. Για Legendary/HOF δεν έχω ιδέα τι γίνεται.

Ναι καλά επίσης. Δεν παίζει να έχεις πάρει διαφορά 10 πόντων και το επόμενο καλάθι των αντιπάλων να μην μπεί ο κόσμος να χαλάσει.

 

Σε all star δυσκολία.

 

Επίσης αυτό που έχω παρατηρήσει είναι ότι θέλουν άλλη αντιμετώπιση σε άμυνα και επίθεση όλες οι ομάδες. Άλλες ομάδες δεν μαρκάρουν το πικ εν ρολ καλά και κάνεις πάρτι παίζοντας έτσι, άλλες ομάδες δεν σε αφήνουν να γίνει ούτε ένα, στην άμυνα άλλοι παίχτες έτσι και τους ντουμπλάρεις χάνουν τα αυγά και τα πασχάλια, άλλοι σε πήδηξαν κανονικά και θέλει να έχεις έναν μόνο πάνω τους μονίμως και ποτέ ντουμπλάρισμα. Η πρώτη περίοδος πάντα φεύγει αναγνωριστικά και καμιά φορά εκεί ματώνεις να είσαι πίσω και να τρέχεις άμα δεν σου πάνε καλά. Σε γενικές γραμμές πάντως αυτό που παρατηρώ είναι ότι έχουν δώσει βαση στον κάθε παίχτη και τη συμπεριφορά του ξεχωριστά. Και έχουν κάνει πολύ καλή δουλειά. Μένει να τους δουλέψουν και στο σύνολο σαν ομάδα τη συμπεριφορά. Σε 2-3 χρόνια πιστεύω θα είναι ένα πλήρης παιχνίδι χωρίς σφάλματα.

[Mallibu]

Ναι καλά που είναι σπανιότερο. Σχεδόν κάθε φορά που καρφώνει ψηλός κάθεται κάτω από τη ρακέτα και πανηγυρίζει.

 

 

Ναι καλά επίσης. Δεν παίζει να έχεις πάρει διαφορά 10 πόντων και το επόμενο καλάθι των αντιπάλων να μην μπεί ο κόσμος να χαλάσει.

 

Σε all star δυσκολία.

 

 

Για το πρώτο που λες, συνήθως μια χαρά επιστροφές έχω πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.

 

Για την "cheatin AI" είμαι σίγουρος πως δεν υπάρχει φέτος. Ας μην μπερδευουμε την λογική πίεση που θα δώσει μια ομάδα που μένει πίσω με "cheating". Έχω υπάρξει μάρτυρας σε 20-30+ περιπτώσεις οπού υπήρχαν όλες οι προυποθέσεις για να βάλει σουτ το ΑΙ και το έχανε. (All star diff/ sim sliders).

Παράδειγμα χθες, OKC εγώ παίζω τους Heat στην έδρα τους, και είναι 1 πόντο πίσω 8 δευτερόλεπτα πριν την λήξη.

Η μπάλα πάει στον Wade (εξαιρετικός closer), διαλέγω να μην κάνω double team και με ενα crossover & pump fake στέλνει τον westbrook στην άλλη κατευθυνση και μένει εντελώς ανενόχλητος για το buzzer beater. Λέω, οκ, τα'χουμε ξαναδεί και real life, και στα προηγούμενα 2k, game over.

Αμ δε, η μπαλα στο σίδερο.

 

Στο repeat του αγώνα, νίκαγα με 9 πόντους στο ημίχρονο και λέω αντί να κατεβάσω έστω και ελάχιστα στροφές θα παίξω σαν να είμαι 10 πόντους πίσω και στην άμυνα και επίθεση. Αντί να κλείσει η διαφορά λόγω του "cheating AI" ανέβηκε στους 20 οπού και έληξε.

 

Γενικά φέτος δεν έχω γίνει ούτε μια φορά μάρτυρας σκηνικού που ΔΕΝ θα γινόταν και στο πραγματικό NBA, γιαυτό και είναι τόσο πορωτικό το single player πάλι.

[fitdante]

Το παιχνιδι στο my problem το ορθοτερο αντι του my career που το ονομασαν,εκανε παλι το θαυμα του.Στα playoffs πολλες φορες κολλαει μετα το τελος ενος παιχνιδιου οποτε χρειαζεται επανεκινηση,αλλα η δυστυχια ειναι (ετσι ετυχε σε μενα κ καποιους γνωστους απο αυτο το site)οτι στον τελικο με τους OKC μετα απο σειρα αγωνων 3-3 σε επιπεδο δυσκολιας HOF στο μεγαλο τελικο κ το 4-3 με εκπληκτικο παιχνιδι κ τον παικτη μου με 41 ποντους,7 rebounds-steals κ 6 assists κολλαει εντελως τ παιχνιδι κ η οθονη μαυριλα οσο τπτ αλλο κ μετα το reboot κ επειτα load του παιχνιδιου θελει επαναληψη ολης της σειρας!!!Για αυτο κ μετα απο ψαξιμο στο ιντερνετ συνισταται οντως η αποφυγη του all star add on...Τουλαχιστον μεχρι την αφιξη του μεγαλου patch...

[Mallibu]

Και ένα εκπληκτικό mod για τα γήπεδα (για μένα το αγαπημενο μου), που μόλις έγινε release.

http://forums.nba-live.com/viewtopic.php?f=149&t=88184

Κατεβάστε την v.2 πάνω πάνω.

[nzeppos]

Δυστυχώς στον επόμενο αγώνα εναντίον των Suns, ήρθε το πλέρωμα του χρόνου και πήγε στραβά ό,τι μας είχε βγει στους προηγούμενους αγώνες. Για πολλοστή φορά επαληθεύθηκε μία από τις ακριβέστερες προφητείες όλων των εποχών, γραμμένη στις άγιες σελίδες του Λούκι Λουκ: "Όποιος έζησε με το κολτ, θα πεθάνει με το κολτ". Όπου "κολτ", βάλτε "τρίποντο".

 

Πλήρης κατάρρευση με 8/33 (!) τρίποντα. Είναι η τιμωρία μου επειδή σε προηγούμενο post είπα ότι τα βάζω αβέρτα.

 

Ο αγώνας ξεκίνησε αρκετά καλά, με τον Πέκο να κάνει πάρτι σε επίθεση (όχι δεν ήταν θέμα sliders, περιέργως βγήκαν αρκετά pick 'n' roll). Αν και δεν παίζαμε το καλύτερό μας μπάσκετ, στο ημίχρονο βρεθήκαμε μπροστά με 35-30 και έμοιαζε θέμα χρόνου να ξεφύγουμε με σημαντική διαφορά. Άλλωστε είχαμε το πενιχρό 2/10 τρίποντα και ήταν βέβαιο ότι κάποια στιγμή θα βελτιωνόμασταν. Όπερ και εγένετο, με τη σταδιακή άνοδο των συνήθων υπόπτων (Roy/Αγάπης), φτάσαμε στο 49-41 λίγα λεπτά πριν το τέλος της τρίτης περιόδου και ο πάγκος μας ήταν κάπως έτσι.

 

Κάπου εκεί πάθαμε το μεγάλο πατατράκ. Χωρίς να το καταλάβουμε οι Suns έβαλαν 4 συνεχόμενα σουτ, έκαναν ένα 9-0 και έκλεισαν το οκτάλεπτο με 49-50. Πραγματικά κοίταζα το Jumbotron και δεν το πίστευα, δεν ήταν να δυνατόν να βρίσκομαι πίσω στο σκορ σε τέτοιο αγώνα.

 

Με το ξεκίνημα της τέταρτης περιόδου οι Budinger και Ρούμπιος μπήκαν ζεστοί και αποκαταστήσαμε την τάξη. Οι Suns συνέχισαν να το παλεύουν με πρωτεργάτη τον Dragic που έκανε μεγάλο οργανωτικό παιχνίδι και δεν ξέραμε ποιόν να πρωτομαρκάρουμε. Κατάφεραν να ξαναπεράσουν μπροστά, όμως ένα τρίποντο του Love 5' πριν το τέλος έφερε το παιχνίδι στα ίσια. Δεν ήξερα όμως ότι από εκεί και πέρα θα έμενα άποντος για 4 περίπου λεπτά...

 

7 συνεχόμενοι πόντοι των Suns έφεραν το παιχνίδι στο 60-65 μόλις 50" πριν το τέλος. Με το τέλος να προδιαγράφεται ζοφερό, ο Love δήλωσε παρών και μετά από ένα παλικαρίσιο κλέψιμο του Roy (η φάση δεν φάνηκε καθαρά, ωστόσο φήμες λένε ότι δάγκωσε το χέρι του Dragic χωρίς να σφυριχθεί τίποτα), βγήκε μόνος του στον αιφνιδιασμό και έκανε το 62-65 στα 34". Η επόμενη επίθεση του Phoenix ήταν άστοχη και στα 13" ξεκινήσαμε για το όλα ή τίποτα. Πέρα από κάθε προσδοκία ο Love πέτυχε ένα από τα μεγαλύτερα τρίποντα της καριέρας του, στα ίσα με φουλ πίεση και ισοφάρισε!! Στα 9" που έμειναν οι Suns έκαναν κλασική επίθεση μπούκα, αστόχησαν και ο... Πέκος έχασε την ευκαιρία να μας δώσει τη νίκη της χιλιετίας με τρίποντο από τα 9 μέτρα. Τώρα το γιατί στην τελευταία φάση έφυγε πρώτος ο Πέκοβιτς και όχι οι Κιριλένκο/Roy, είναι κάτι που ρωτήθηκε και στη συνέντευξη τύπου για να δώσω πληρωμένη απάντηση επιπέδου Avery Johnson.

 

Ξεκινώντας την παράταση δεν είχα το καλύτερο προαίσθημα. Πρώτον η ομάδα ήταν αρκετά κουρασμένη, αφού στα τελευταία λεπτά το rotation πήγε περίπατο και οι βασικοί είχαν φτάσει στα ύστατα όρια αντοχής τους. Δεύτερον η φοβερή αστοχία στα τρίποντα συνεχιζόταν, καθώς τα 2/10 του πρώτου ημιχρόνου διαδέχθηκαν τα 3/14 του δεύτερου (2/10 μόνο στην τελευταία περίοδο και 5/24 γενικά, πρωτοφανές).

 

Δυστυχώς επαληθεύθηκα πανηγυρικά και ανυπερθέτως, γιατί μέχρι να καταλάβουμε τι γίνεται, φάγαμε ένα 0-9 και τέρμα λος δίφραγκος. Ακολούθησε τρίποντο απελπισίας του Roy και στο υπόλοιπο ενάμιση λεπτό τουλάχιστον 5 άστοχες προσπάθειες με καλές προϋποθέσεις για να μειώσουμε τη διαφορά στους τρεις. Αν τα είχα καταφέρει εκεί, ίσως να γυρνούσα το παιχνίδι. Δυστυχώς όμως τα μόνα σουτ που ευδοκίμησαν ήταν δύο συνεχόμενα -μαντέψτε- τρίποντα του Barea που μείωσαν στους τρεις πόντους αλλά ήρθαν πολύ αργά, μόλις 10" πριν τη λήξη. 74-79 το τελικό αποτέλεσμα. Πρακτικά τα 4 τελευταία σουτ που έβαλα (και όλοι οι πόντοι της παράτασης) ήταν μόνο τρίποντα. Δεν γίνεται να νικήσεις έτσι...

 

Ο Αγάπης πήγε καλά με 21π-9ρ, ο Πέκος δεύτερη σερί φοβερή εμφάνιση (18-11) αλλά κάπου χάθηκε μετά την τρίτη περίοδο, ο Roy μας κρέμασε με 12π και 4/14 σουτ (2/9 τρίποντα, σχεδόν όλα ελεύθερα), ο Ρούμπιος έκανε συγκλονιστικά πράγματα με 11ασ. και 9ρ. (αλλά 1/11 σουτ πανάθεμάτονε), ο Κιριλένκος 9 ριμπάουντ αλλά πέραν τούτου ουδέν. Για κάποιο αποτρόπαιο λόγο ο Budinger, που μέχρι αυτό τον αγώνα έπαιρνε 2-3 σουτ το πολύ, έριξε 1/6 τρίποντα και μας κρέμασε.

 

Από τους αντιπάλους ο Shannon Brown έβαλε 24π. με 11/23, ο Dragic βγήκε MVP (ffs) με 14-5-10 και οι υπόλοιποι απλώς έκαναν το καθήκον τους. Πού θα πάει όμως, θα τους ξαναπετύχω ρε παιδιά...

[nzeppos]

Όσο για τον επόμενο αγώνα, δεν χρίζει ιδιαίτερης κριτικής. Ακριβώς το επόμενο βράδυ αντιμετωπίσαμε εκτός έδρας τους πανάθλιους Bobcats (ρεκόρ 5-13), του χειρότερου ιδιοκτήτη όλων των εποχών. Παρ' ολ' αυτά από την αρχή του αγώνα φάνηκε ότι θα είχαμε δύσκολη αποστολή, αφού οι Γάτες σκόραραν σχεδόν σε κάθε επίθεση, έβγαζαν άνετα αιφνιδιασμούς, γύριζαν πολύ γρήγορα την μπάλα και αποδιοργάνωναν την άμυνά μας κλπ.

 

Η πρώτη περίοδος έληξε 21-14 υπέρ τους και πραγματικά είχαμε χάσει τα αυγά και τα πασχάλια σε άμυνα και επίθεση. Αφού σε κάποια φάση είχα ζαλιστεί και δεν μπορούσα να καταλάβω αν έφταιγε η χαμηλή κάμερα του γηπέδου, το γρήγορο παιχνίδι των Bobcats ή τα... βρεγμένα απ' το μπάνιο μαλλιά μου. Μιλάμε την είχα ακούσει κανονικά, έβλεπα πουλάκια. Μ' αυτά και μ' αυτά στην αρχή της δεύτερης περιόδου δοκιμάσαμε να γυρίσουμε σε ζώνη 3-2 και τα κάναμε τρισχειρότερα, αφού βρεθήκαμε να χάνουμε με 35-19! Ο Ben Gordon έκανε μεγάλο πάρτι και από τους δικούς μας δεν την πάλευε απολύτως κανένας.

 

Εκεί που ήμουν έτοιμος να παρατήσω το παιχνίδι και να το παίξω "ζεν" (για να πέσει κι η πίεση που είχε πάει στο 40), ξεπετάχτηκε από το πουθενά ο Derrick Williams. Ένας άθλιος ρούκι παγκίτης (#2 του φετινού draft) με μέσους όρους 7mpg, 1ppg και 2rpg. Ο τύπος "κόλλησε" 4 καρφώματα με κάθε δυνατό τρόπο (ακόμα και εντυπωσιακό follow κάρφωμα) και όχι μόνο μας κράτησε ζωντανούς, αλλά σηματοδότησε και την αρχή μια τεράστιας αντεπίθεσης. Μέσα σε 5΄ το 35-19 έγινε 39-34 με buzzer beater του Budinger και ξαφνικά βρεθήκαμε για τα καλά μέσα στο παιχνίδι! Πήγαμε στα αποδυτήρια και τσιμπιόμασταν για να σιγουρευτούμε ότι δεν βλέπουμε όνειρο. Επίσης παραγγείλαμε και 2 σουβλάκια για να ευχαριστήσουμε τον Williams, μεγάλη η χάρη του.

 

Η τρίτη περίοδος ξεκίνησε ακόμα καλύτερα και η Charlotte έμεινε στα 1/14 σουτ (!). Το επί μέρους σκορ ήταν 7-20 και κάποια στιγμή στις αρχές της τέταρτης βρεθήκαμε να νικάμε 48-60. Φυσικά ως φιλοξενούμενοι έπρεπε να δείξουμε κάποιο τακτ και είπαμε να χαλαρώσουμε, με αποτέλεσμα να φάμε ένα 11-0 και το παιχνίδι να ξαναφτάσει στον πόντο 3'30" πριν το τέλος και να γίνει γκραν-γκινιόλ (το χιτσκοκικό-γκρανγκινιολικό φινάλε που λέει και ο Χατζηγεωργίου). Το χειρότερο ήταν πως το σερί το φάγαμε έχοντας μέσα τους βασικούς, οι οποίοι τα είχαν φτύσει και πλέον είχα τεράστιες αμφιβολίες για το αν θα τα καταφέρναμε. Στην πράξη έπαιζα περίπου όπως ο Άρης στο Μιλάνο το 1986, σε εκείνο το αλήστου μνήμης 83-49. Απλώς έκανα την προσευχή μου και περίμενα πότε θα το σφυρίξει ο διαιτητής...

 

Σε εκείνο το κρίσιμο σημείο μίλησαν ο Love (με ένα παλικαρίσιο καλάθι) και στα καπάκια ο Κιριλένκος με ένα τεράστιο τρίποντο. Η διαφορά ανέβηκε ξανά σε επίπεδα ασφαλείας και έβαλα τη δεύτερη πεντάδα προσπαθώντας να κάνω συντήρηση. Εννοείται πως ήταν ντροπή να μην ξαναδώσουμε ελπίδες στους γηπεδούχους, οπότε φάγαμε άλλο ένα σερί 6-0. Ευτυχώς στα 10" έβαλε 2 βολές ο Ridnour και το +1 έγινε +3. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν μια τεράστια άμυνα-παγίδα στη γωνία πάνω στον Ben Gordon (25π με 3/4 τρίποντα), οπου δεν του επιτρέψαμε να σουτάρει και τον αναγκάσαμε σε λάθος πάσα. Τελικά ο -μετριότατος- Roy σηκώθηκε στα 0.9" από τη γωνία, πέταξε την μπάλα με το ένα χέρι (!) και ευστόχησε, διαμορφώνοντας το τελικό 65-70. Ήταν μια νίκη με @@.

 

MVP ο Αγάπης με 25π (4/8 3π. και μόλις 4ρ) ενώ ο Ρούμπιος είχε πάλι 9 ασίστ αλλά 2/10 σουτ. Χαρακτηριστικό ότι μόνο οι Love και Gordon πέτυχαν διψήφιο αριθμό πόντων. Ύπνο τώρα.

Επεξ/σία 1 Νοεμβρίου 2012 από nzeppos

[Mallibu]

Εκπληκτικός αγώνας χθες μεταξύ Clippers - Grizzlies, ομάδες με @@ και οι 2. Oi Grizzlies σφυροκόπημα μέσα στη ρακέτα με τα "κτήνη " τους, οι Clippers με τον Chris Paul να με κάνει να τρίβω τα μάτια μου.

Απο την άλλη ντροπή,αίσχος,πίσσα και πούπούλα στους overhyped Lakers που χάσανε ΠΑΛΙ στέλνοντας με κατευθείαν κουβά.

 

Στα του παιχνιδιού τώρα, μετά απο μερικούς αγώνες με Timberwolves μπορώ να πω πως κουράστηκα λίγο απο το αργό στυλ τους. Δεν έχουν ούτε έναν γρήγορο παίχτη που να μπορεί σε σταθερή βάση να δημιουργήσει μόνος του σουτ ( Ο Roy το κάνει μεν, αλλα αργός), να τρέξουν και γενικά να παιχτεί γρήγορο μπάσκετ. Δεν μιλάω για NBA Jam αλλά για επίθεση όπως παίζουν Real Life oi Heat / Thunder / Nuggets.... οπότε επέλεξα τους Nuggets και μπήκα για έναν τελευταίο αγώνα εναντίον Celtics.

 

Άλλο παιχνιδι. Κυριολεκτικα πορώθηκα τόσο πολύ, που έπαιξα άλλα 2 repeat αυτού του αγώνα. Ο Τy Lawson, όπως και στην πραγματικότητα, πέρναγε σχεδόν τους πάντες σαν σταματημένους ενώ έκανε ουκ ολίγα Ankle Breakers. Ο Ιguodala έκανε shut down τον Paul Pierce, ενώ ο Gallinari (bleh) μοίραζε τρίποντα, και ο McGee τάπες. Γενικά με ενθουσίασε το πόσο ωραία υλοποιημένο είναι το Up-tempo styl και πόσο ωραία δημιουργεί κανέις με παίχτες όπως ο Lawson. Προτείνονται ανεπιφύλακτα σε όσους θέλουν ένα διαλειματάκι απο την φτωχή πλην τίμια ομάδα τους (εσένα κοιτάω Ζέπο ).

[nzeppos]

Λοιπόν αυτό που λες, το σκεφτόμουνα σήμερα. Παίζω τώρα ένα αγώνα εναντίον των Sixers (που έχω αφήσει σε παύση εδώ και κανα δίωρο λόγω... ανωτέρας βίας). Και σκεφτόμουν ότι είμαστε πολύ αργοί και ότι δεν έχουμε σοβαρές επιθετικές λύσεις εκτός των απανωτών τριπόντων και των λίγων ποσταρισμάτων, κυρίως του Πέκου. Οι παίκτες είναι τόσο αργοί που τα drive τα ξεχνάς, άντε να σου βγουν 2-3 σε κάθε αγώνα. Μέχρι να πάρει κάποιος την μπάλα στην κορυφή και να παίξει iso, έχει κλείσει όλη η άμυνα. Όταν μπουκάρω, πιο πολύ για το φάουλ πάω παρά για το καλάθι.

 

Φυσικά όσο τα σκεφτόμουν αυτά οι Sixers πρόλαβαν και πήραν κεφάλι 7 πόντων και άντε να τους πιάσω τώρα. Θα το δοκιμάσω πάντως κι αυτό που λες.

 

Για τους (real life) Lakers το μόνο που έχω να πω είναι ότι πρέπει να φύγει ο Brown το συντομότερο. Αλλιώς δεν θα δούμε προκοπή. Ας πάρουν τον Ομπράντοβιτς!

[dkarda7]

Καλησπέρα παιδιά. Θα ήθελα να σας ρωτήσω κάτι και εγώ. πήρα το Σάββατο το παιχνίδι και εγώ και ενώ παίζει τέλεια πάω να παίξω στο my career παίζω τον πρώτο αγώνα πάω στην πρώτη μου ομάδα παίζω 2 παιχνίδια και μετά παγώνουν τα πάντα και πρέπει να κλείσω και να το ξανανοίξω. το πήγα σήμερα στο κατάστημα που το πήρα και μου δώσανε άλλο το έβαλα τώρα να παίξω και ξανακάνει το ίδιο. τι μπορεί να συμβαίνει?

[Mallibu]

Λοιπόν αυτό που λες, το σκεφτόμουνα σήμερα. Παίζω τώρα ένα αγώνα εναντίον των Sixers (που έχω αφήσει σε παύση εδώ και κανα δίωρο λόγω... ανωτέρας βίας). Και σκεφτόμουν ότι είμαστε πολύ αργοί και ότι δεν έχουμε σοβαρές επιθετικές λύσεις εκτός των απανωτών τριπόντων και των λίγων ποσταρισμάτων, κυρίως του Πέκου. Οι παίκτες είναι τόσο αργοί που τα drive τα ξεχνάς, άντε να σου βγουν 2-3 σε κάθε αγώνα. Μέχρι να πάρει κάποιος την μπάλα στην κορυφή και να παίξει iso, έχει κλείσει όλη η άμυνα. Όταν μπουκάρω, πιο πολύ για το φάουλ πάω παρά για το καλάθι.

 

Φυσικά όσο τα σκεφτόμουν αυτά οι Sixers πρόλαβαν και πήραν κεφάλι 7 πόντων και άντε να τους πιάσω τώρα. Θα το δοκιμάσω πάντως κι αυτό που λες.

 

Για τους (real life) Lakers το μόνο που έχω να πω είναι ότι πρέπει να φύγει ο Brown το συντομότερο. Αλλιώς δεν θα δούμε προκοπή. Ας πάρουν τον Ομπράντοβιτς!

 

Ακριβώς αυτό με ψιλοκούρασε. Λόγω αργών παιχτών, είναι αρκετα περιορισμένες οι επιθετικες επιλογές και καταλήγεις σε τρίποντα ή να εκβιάζεις φάουλ. Δεν θυμάμαι αν RL είναι τόσο αργός ο Ρούμπιο, αλλα στο παιχνίδι δεν μπορεί να περάσει ούτε τον Ντερεκ Φισερ (που λέει ο λόγος)..ίσως να φταίει οτί δεν εχει πολύ καλο τρίποντο και οι άμυνες του δίνουν χώρο. Ο Love δεν ποστάρει, οπότε αποκλείονται σχεδόν τα μισά είδη επίθεσης του παιχνιδιού. Το καταλαβαίνεις όταν πάρεις μια ομάδα που έχει παραπάνω επίλογες στην επίθεση (πχ Clippers) kαι περισσότερη ποικιλία, ξαφνικά αποκτάει άλλο αέρα ο τρόπος που σχεδιάζεται η επίθεση, αφού πάντα υπάρχουν εναλλακτικές και πάντα μπορείς να εκμεταλευτεις περισσότερα mismatch. Γι'αυτο ομάδες σαν τους Clippers που προανέφερα, Nuggets, 76'ers, Lakers, Pacers, Celtics είναι αρκετά πιο ενδιαφέρουσες in-game από Thunder / Heat που 3 παίχτες μονοπωλούν το 95% των επιθέσεων.

 

Τώρα για τους Lakers, και εγώ θεωρώ οτι φταίει ο Mike Brown που έχει δέσει τα χέρια του Steve Nash και πάει να τους εκβιάσει ένα συστημα που δεν τους ταιριάζει. Με τέτοιο ρόστερ θα έπρεπε να παίζουν Run N Gun και up-tempo σαν βελτιωμένη version των παλιότερων Suns, όχι αυτο το πράμα που δεν βλέπεται τώρα. Δεν προβλέπω να τον κρατάνε για πολύ ευτυχώς.

[nzeppos]

Καλησπέρα παιδιά. Θα ήθελα να σας ρωτήσω κάτι και εγώ. πήρα το Σάββατο το παιχνίδι και εγώ και ενώ παίζει τέλεια πάω να παίξω στο my career παίζω τον πρώτο αγώνα πάω στην πρώτη μου ομάδα παίζω 2 παιχνίδια και μετά παγώνουν τα πάντα και πρέπει να κλείσω και να το ξανανοίξω. το πήγα σήμερα στο κατάστημα που το πήρα και μου δώσανε άλλο το έβαλα τώρα να παίξω και ξανακάνει το ίδιο. τι μπορεί να συμβαίνει?

 

Δεν νομίζω να είναι θέμα DVD, μάλλον έχεις πετύχει κάποιο από τα πάμπολλα bugs του MyCareer. Καλύτερα άστο στην άκρη μέχρι να βγει patch και παίξε Association ή κάτι αντίστοιχο.

 

Όσο για τον επόμενο αγώνα, προσφέραμε πάλι άφθονο σασπένς. Εντός έδρας εναντίον των Sixers, βρεθήκαμε να χάνουμε 9-21, με πέντε (!) λάθη στην πρώτη περίοδο. Μάλλον έφταιγε αυτό που έγραφα πιο πριν, ότι προσπαθώ να βρω εναλλακτικούς τρόπους επίθεσης. Btw, σχετικά με αυτό που λέγαμε, ο πιο αθλητικός παίκτης των Wolves πρέπει να είναι μακράν αυτός ο Malcolm Lee (#43 του περσινού draft). Δυστυχώς όμως ο τύπος δεν έχει καθόλου σουτ, μόνο drive. Και με την άμυνα να κλείνει σε κάθε τέτοια προσπάθεια, ο πειρασμός για split-out και ελεύθερο τρίποντο είναι πολύ μεγαλύτερος από το να βάλει ο Lee 3-4 μπασίματα (γιατί για παραπάνω δεν είναι).

 

Τελοσπάντων η περίοδος έκλεισε με 12-21 και πιστοί στα εντυπωσιακά μας comeback καταφέραμε να μειώσουμε περαιτέρω σε 19-24. Στη συνέχεια το σκορ πήγε 19-29 και μετά 29 όλα! Το ημίχρονο τελικά έληξε με το χαμηλό σκορ 29-33, αφού πρώτα χάσαμε κρίμα κι άδικα ελεύθερο τρίποντο (η βρωμιάρα μπήκε και βγήκε). Έτσι μου ερχόταν να πάρω ένα μαρκαδόρο και να γράψω πάνω στο μόνιτορ το πραγματικό σκορ, 32-33...

 

Μέχρι στιγμής τη μεγάλη διαφορά την έκαναν τα λάθη (8-2) και βάλαμε σκοπό να τα μειώσουμε. Βγαίνοντας από τα αποδυτήρια, ανακοίνωσα στους παίκτες ότι από δω και μπρος όποιος κάνει λάθος θα πλερώνει πρόστιμο τρία αφρικάνικα δολάρια. Μπαίνοντας στην τρίτη περίοδο καταφέραμε να ισοφαρίσουμε και σε όλο το υπόλοιπο οκτάλεπτο απλώς κυνηγούσαμε διαφορές... 2-4 πόντων. Σε κανένα σημείο δεν καταφέραμε να περάσουμε μπροστά και φοβόμουν για τα χειρότερα. Από τους 76ers είχαν αναλάβει οι Young και Turner, που πρακτικά έβαλαν όλους τους πόντους της ομάδας τους στην περίοδο (που τελείωσε με 44-47). Δυστυχώς η απειλή μου για τα πρόστιμα δεν έπιασε τόπο, καθώς καταφέραμε να κάνουμε άλλα πέντε λάθη (το ένα πιο εγκληματικό από το άλλο). Πετύχαμε μόλις 5 καλάθια, από τα οποία τα 3 ήταν τρίποντα. Πάλι κυλήσαμε στα σουτ απελπισίας...

 

Νυν υπέρ πάντων ο αγών λοιπόν στο ύστατο οκτάλεπτο. Η δυστοκία συνεχιζόταν και αποφάσισα να περάσω την μπάλα κοντά στο καλάθι, όπου ο Πέκος με τον Αγάπη πέτυχαν μερικά παλικαρίσια καλάθια. Άσχετο αλλά τον Pekovic μού άρεσει που ο εκφωνητής άλλες φορές τον λέει "Πέκοβικ" και άλλες "Πέκοβιτς". Προφανώς πρέπει να είναι κατάλοιπο παλιότερου 2k, που δεν το διόρθωσαν ποτέ.

 

Οι Sixers με μπροστάρηδες τον Turner και τον ασπρουλιάρη Hawes (που χθες έκανε μεγάλη real life εμφάνιση με 16π) πήραν προβάδισμα 6 πόντων στα 2'10" και από τα βάθη της φυσούνας ακουγόντουσαν τα αργόσυρτα βήματα του νεκροθάφτη. Κάπου εκεί όμως αποφασίσαμε να σηκώσουμε ανάστημα. Καλάθι του Love στο 1'55" και μεγάλο drive του Williams στα 1'24" (που πλέον τον βλέπω με άλλο μάτι τον παιχταρά μου, άσχετα αν δεν μπορώ ακόμα να τον εκμεταλλευτώ). Μειώνουμε στους 2 πόντους και πάμε να παίξουμε την άμυνα της ζωής μας.

 

Όπερ και εγένετο (μάλιστα δύο φορές, αφού χάσαμε την ενδιάμεση επίθεση). Με τη φιλοσοφία του συστήματος να αλλάζει σε "screen for shooters" κατεβαίνουμε για την κρισιμότερη επίθεση του αγώνα. Η μπάλα γυρίζει χωρίς όμως να βρούμε κάποιο ρήγμα στην άμυνα των 76ers. Τελικά με λίγα δευτερόλεπτα να απομένουν για την επίθεσή μας, ο Rubio πετάει την μπάλα στον -καρφωμένο στην αριστερή γωνία- Ridnour. Ο Λουκάς σηκώνεται υπό πίεση και χλατς, πάρτο μέσα!!! 59-58 περνάμε μπροστά, η πρώτη φορά που παίρνουμε προβάδισμα σε ολόκληρο τον αγώνα. Ακολούθησε μια μεγάλη άμυνα και 2 βολές του Love στο τέλος για να γραφτεί το τελικό 61-58.

 

MVP o Love με 16-8 και ακολούθησαν Roy με 13-5, Budinger (!) με 7-4, Πέκος με 7-6, Ρούμπιος με 4-3-9 (συν τα κλασικά 1/6 σουτ) και λοιπές μπασκετικές δυνάμεις. Ο Κιριλένκος τραγικός με 2π (1/9 σουτ) και μέτρια άμυνα ενώ ο Ridnour πέτυχε μόνο τρεις αλλά ήταν υπεραρκετοί. Από τους Sixers 17 ο Turner και ήταν ο μοναδικός με διψήφιο αριθμό πόντων.

 

Με αυτή την παλικαρίσια νίκη πήραμε εκδίκηση για την ξεφτίλα του post #274, οπότε και είχαμε χάσει 68-50 μέσα στη Φιλαδέλφεια. Μετά το τέλος του αγώνα αισθανόμασταν κάπως έτσι.

 

ps: Δεν ξέρω για τα γρήγορα -ή όχι- πόδια του Rubio, πάντως ένα από χαρακτηριστικά του, όσο πρόλαβε να παίξει στην περσινή χρονιά, ήταν οι καταπληκτικές του πάσες. Οι οποίες όχι μόνο περνούσαν από την τρύπα της βελόνας, αλλά γίνονταν και σε χρόνο dt. Δυστυχώς στο 2k κάτι τέτοιο είναι εξαιρετικά παρακινδυνευμένο και συνήθως καταλήγει σε τραγικά λάθη, γιατί όπως έχω ξαναγράψει οι PG δεν προσπαθούν να δυσκολέψουν τις πάσες τους αλλά τις πετάνε όπου να 'ναι. Το ίδιο το παιχνίδι σε αναγκάζει να παίζεις με φιλοσοφία better safe than sorry, συνεπώς χάνεται ένα τεράστιο πλεονέκτημα του RL Ρούμπιου.

[mens]

Υπαρχει καποιο site για να κατεβαζουμε τα roster μετα απο καθε trade που γινεται ή ανα καποιο χρονικο διαστημα?

[nzeppos]

Υπαρχει καποιο site για να κατεβαζουμε τα roster μετα απο καθε trade που γινεται ή ανα καποιο χρονικο διαστημα?

 

http://www.moddingwa...tegory/224.html

 

Βέβαια μην περιμένεις πολλά, όταν η ίδια η 2k κάνει τα δικά της με τα ρόστερ (πχ. στο τελευταίο official που βγήκε πριν 3 μέρες υπάρχουν κάμποσες ελλείψεις).

 

Δεν ξέρω μήπως είναι καλύτερα αντί για τα επίσημα rosters να κοιτάς τα custom, πχ. αυτά: http://www.operationsports.com/forums/nba-2k-rosters/