Προς το περιεχόμενο

Ποια Ταινία Μόλις Είδατε;


mademoiselle

Προτεινόμενες αναρτήσεις

  • Members

Μια μέρα που έψαχνα το τρέιλερ του Iron Man (αυτό της Marvel, με τον Τόνι Σταρκ) :lol: βρέθηκε κατά λάθος στο δρόμο μου η παρακάτω ταινία:

 

Τίτλος: Tetsuo

Χώρα: Ιαπωνία

Είδος: Τρέχα-γύρευε... όπως κι αν το πεις (θρίλερ, τρόμου, φαντασίας) κάτι θα χάσεις... νομίζω πως το πιο περιγραφικό από όλα είναι να το παρομοιάσεις με το Eraserhead

Βαθμολογία: 7/10

Υπόθεση: Η ιστορία ενός ανθρώπου που μια μέρα ανακαλύπτει πως από το σώμα του αρχίζουν να ξεφυτρώνουν κομμάτια μέταλλο...

Σχόλιο: Από άποψη αισθητικής (ασπρόμαυρη φωτογραφία, παράξενες γωνίες λήψης κλπ) αλλά και σουρεάλ σεναρίου, θυμίζει πολύ το Eraserhead. Το θέμα του, ωστόσο, είναι αρκετά διαφορετικό και αφορά κάτι που υποθέτω πως οι Ιάπωνες γνωρίζουν πολύ καλά: τη σχέση και την αλληλεπίδραση ανθρώπου και μηχανής. Σύντομη (κάτι παραπάνω από μία ώρα) αλλά και απολύτως παρανοϊκή, η ταινία μπορεί να φανεί αρρωστημένη, διεστραμμένη ή και σοκαριστική σε μερικούς όχι τόσο λόγω της βίας της, όσο περισότερο για τις καταστάσεις που παρουσιάζει.

Ο ορισμός του cult, την προτείνω όχι μόνο επειδή έτσι κι αλλιώς αξίζει ως μια ασυνήθιστη κινηματογραφική εμπειρία, αλλά και γιατί πιστεύω πως η ταινία έχει σίγουρα ενδιαφέροντα πράγματα να πει.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Απαντ. 3,8k
  • Δημ.
  • Τελ. απάντηση

Συχνή συμμετοχή στο θέμα

Συχνή συμμετοχή στο θέμα

Δημοσιευμένες Εικόνες

Ο ορισμός του cult

 

indeed :-)

 

Εχει βγει και 2,του ιδιου σκηνοθετη (δε το χω δει). Επισης ειχα ακουσει πως ο tarantino ηθελε να κανει την παραγωγη τριτης ταινιας,παλι με τον tsukamoto σκηνοθετη,αλλα δε ξερω τι απεγινε.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • 2 μήνες μετά...
  • Members

Μιας και είναι από τα αγαπημένα μου topics, το επαναφέρω από τη λήθη για να προτείνω ακόμη μία μάλλον άγνωστη ταινία:

 

Τίτλος: Πέρυσι στο Μάριενμπαντ (L' Annee derniere a Marienbad)

Σκηνοθέτης: Alain Resnais

Χώρα: Γαλλία

Έτος: 1961

Βαθμολογία: 8/10

Υπόθεση: Σ' ένα ξενοδοχείο, ένας άντρας είναι σίγουρος ότι συνάντησε πέρσι μια γυναίκα που τη συνόδευε ο σύζυγός της. Κι ενώ προσπαθεί να την πείσει, εκείνη ισχυρίζεται πως δεν θυμάται τίποτα.

Σχόλιο: Δεν ξέρω αν φταίει το ότι την είδα τη δεύτερη μέρα της Πρωτοχρονιάς ή αν το ότι την ίδια εποχή διάβαζα το "αναζητώντας τον χαμένο χρόνο", πάντως η συγκεκριμένη ταινία μου άφησε πολύ καλή εντύπωση.

Πολύ καλογυρισμένη, με όμορφη ασπρόμαυρη φωτογραφία, υποβλητικά σκηνικά και δυο-τρεις σκηνές που μένουν στη μνήμη, η ταινία κινείται συνεχώς σε μια ονειρική διάσταση, θυμίζοντάς μου σε αρκετά σημεία έργα του Lynch.

Αν και είμαι σίγουρος πως κάποιοι θα την βρουν κουραστική, την προτείνω ανεπιφύλακτα, μιας και προσωπικά όχι μόνο δεν την βαρέθηκα, αλλά κάποια στιγμή θέλω να την ξαναδώ, αφού πρόκειται για μια από τις ταινίες εκείνες που η δεύτερη προβολή πάντα αποκαλύπτει καινούρια πράγματα...

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • 7 μήνες μετά...

Ξεθάβω το thread, γιατί είναι απ'ο τα καλύτερα του section. Ας γίνει sticky ρε παιδιά έχει πολύ καλές κριτικές. [offtopic/] gsarig ελπίζω να μην έχεις copyright τον τρόπο παρουσίασης :P[offtopic]

 

Τιτλος: I'm a cyborg but that's ok

 

Είδος: Ρομαντική κομεντί (ακούγεται μαμακία, το ξέρω)

Σκηνοθέτης: Chan-wook Park (βλέπε Oldboy, Sympathy for Lady Vengeance)

Χώρα: Νότιος Κορέα

Έτος: 2006

Βαθμολογία: 8/10

 

Υπόθεση: Μια κοπέλα που νομίζει ότι είναι cyborg, μπαίνει σε ψυχιατρική κλινική όπου σταδιακά αποκτά σχέση με ένα άλλο τρόφιμο, που νομίζει ότι μπορεί να κλέβει τις ψυχές των άλλων.

 

Σχόλιο: Μόλις έβαλα να την δω δεν είχα ιδέα περί τίνος πρόκειται. Από το θέμα ακούγεται κάπως βαριά και ψυχοπλακτωτική. Τελικά αποδείχτηκε ακριβώς το αντίθετο. Με το που άρχισε κόλλησα. Το στυλ σκηνοθεσίας μου θύμισε Amelie με έντονες ενναλαγές που αποκαλύπτουν σταδιακά μέρη των ιστοριών όλων των ηρώων και σε κρατά σε διαρκή επαγρύπνιση. Η ιστορία αρκετά δυνατή για να σε κρατήσει. Οι διάλογοι έξυπνοι και αστείοι που σε συνδιασμό με τους ηθοποιούς έβγαζαν πολύ γέλιο. Περιέχει πλήθος λεπτομερειών που αξίζει να προσέξει κανείς (και πρέπει, αν θέλετε να την καταλάβετε). Πολλές σκηνές της προσφέρουν ένα μίγμα συγκίνησης, γέλιου και παιδικής αθωότητας με το κάθε συστατικό στην σωστή αναλογία. Δείτε την και δεν θα μετανιώσετε

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Members
Ξεθάβω το thread, γιατί είναι απ'ο τα καλύτερα του section. Ας γίνει sticky ρε παιδιά έχει πολύ καλές κριτικές. [offtopic/] gsarig ελπίζω να μην έχεις copyright τον τρόπο παρουσίασης :P[offtopic]

/quote]

 

Ετοιμάσου να μιλήσεις με τον δικηγόρο μου :P:p:p

 

Μιας και το ξέθαψες, ας προσθέσω κι εγώ μια ταινία που είδα χθες, αφού την γυρόφερνα για πολύ καιρό και όλο το ανέβαλα - πολύ κακώς όπως αποδείχθηκε.

 

Τιτλος:Johnny Got His Gun (Ο Τζόνι πήρε τ' όπλο του)

 

Είδος: Αντιπολεμικό δράμα

Σκηνοθέτης: Dalton Trumbo

Χώρα: ΗΠΑ

Έτος: 1971

Βαθμολογία: 10/10

 

Υπόθεση: Ο Τζο Μπόναμ (Timothy Bottoms), ένας νεαρός Αμερικανός στρατιώτης, τραυματίζεται φρικτά κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου από μια οβίδα. Ακρωτηριασμένος στα χέρια και τα πόδια, χωρίς όραση και ακοή, με διαλυμένο πρόσωπο και, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των γιατρών, με κατεστραμμένο εγκέφαλο, μεταφέρεται στο νοσοκομείο, με την προοπτική να χρησιμοποιηθεί ως πειραματόζωο. Ωστόσο, ο Τζο, καταδικασμένος σε μια ολοκληρωτική σιωπή, αρχίζει ξαφνικά να σκέφτεται, να αισθάνεται, να ονειρεύεται και να θυμάται, διαψεύδοντας τις εκτιμήσεις της επιστήμης. (από το http://www.in.gr/ath/cine/article1188.asp)

 

Σχόλιο: Ταινία-δυναμίτης, που μπορεί να γυρίστηκε πριν από 37 χρόνια αλλά δεν χάνει την δύναμή της ακόμη και σήμερα. Σκληρή, καταθλιπτική, εμπνευσμένη, είναι δύσκολο να τη δεις και να μείνεις ασυγκίνητος. Γενικά η ταινία είναι αρκετά γνωστή, σίγουρα όμως υπάρχουν αρκετοί που δεν την γνωρίζουν. Όσοι θέλουν να δουν κάτι δυνατό, πρέπει οπωσδήποτε να την ανακαλύψουν. Άνετο 10ράκι από μένα.

 

Στα ενδιαφέροντα της ταινίας, η παρουσία του Ντόναλτ Σάδερλαντ στον ρόλο του ...Χριστού.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Τιτλος: The Strangers ( Ελληνική Μετάφραση: Κλείδωσες; *** Ωραίος τίτλος λέω φαίνεται, πιασάρικος πιασάρικος ωραία θα περάσουμε...)

 

Είδος: Θρίλερ ( Βέβαια αν πεις αυτό θρίλερ, μετά δεν έχεις τι είδος να πεις ότι είναι η Λάμψη π.χ)

Σκηνοθέτης: Bryan Bertino (Πρώτη του σκηοθετική και συγγραφική απόπειρα σύμφωνα με το imdb *** Ε ωραία λέω ο άνθρωπος κάτι θα θέλει να μας πεί...)

Χώρα: God Bless America

Έτος: 2008

Βαθμολογία: 2/10

 

Υπόθεση: Σε περίπτωση που έχετε δει το Funny Games, είναι μια φτηνή αντιγραφή του. Σε περίπτωση που δεν το έχετε δει, η ταινία μας δείχνει δύο άτομα τα οποία πηγαίνουν σπίτι τους και εκει πέρα τρεις άγνωστοι τους επιτίθενται για άγνωστους λόγους... Εξάλου το μότο της ταινίας είναι: Lock the door. Pretend you're safe. ( Και γαμώ τα μότο )

 

Σχόλιο: Ρε γαμώτο τον μαλακιομαγνήτη έχω?

Πρώτον: Πρέπει να σταματήσει η Αμερική να πιστεύει πως αν κάποια είναι όμορφη και έχει συγγενή μέχρι και δευτέρου βαθμού celebrity αυτομάτως γίνεται και αυτή celebrity σε όποια κατηγορία διαλέξει. Ο λόγος για την πανέμορφη κατα τα άλλα Λιβ Τάιλερ, στης οποίας το πρόσωπο ο σκηοθέτης είδε ότι αυτήν παρέα με έναν ακόμα μπορούν να κρατήσουν μόνοι τους μια ταινία 80 λεπτών.

Δεύτερον: Η ταινία κρατάει μόλις 80 λεπτά αλλά και πάλι δεν άντεξα να την τελειώσω... Μιλάμε για την πλήρη έλλειψη πρωτοτυπίας. Κάπου στην μέση νιώθεις πως και ο σκηνοθετής και όλοι οι συντελεστές βαρέθηκαν και κάναν βλακείες μόνο και μόνο να την τελειώσουν. Και για να κλείσω εδώ, πιστεύω θέλει όσκαρ για την τελευταία της σκηνή για το πόσο παιδικά ήθελε να μας τρομάξει. Δεν θα πω τίποτα γιανα μην δώσω σπόιλερ αν και δεν θα σας συνιστούσα να την δείτε με την καμία.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Είχα δεί την αφίσα της ταινίας όταν πήγα να δώ το Dark Knight, μου κίνησε την περιέργεια και τσέκαρα περι τίνως πρόκειται η ταινία. Μου κίνησε αμέσως το ενδιαφέρον και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί έχασα την ευκαιρία να την δώ στο σινεμά... Το μετάνιωσα, ή καλύτερα, το καρδιακό θα ήταν εντονότερο αν την έβλεπα στην σκοτεινή αίθουσα και όχι στο σπίτι μου! :P

 

Τίτλος: [rec]

Έτος:2007

Χώρα: Ισπανία

Είδος: Θρίλερ, με την έννοια του τρόμου και λίγο του ψυχολογικου.

Βαθμολογία: 8.5/10

 

Υπόθεση: Μία δημοσιογράφος βρίσκεται "εγκλοβισμένη" σε μια μολυσμένη, απο έναν περίεργο ιό, πολυκατοικία. Εκεί συμβαίνουν αρκετά περίεργα πράγματα.

 

Σχόλιο: Απορώ γιατί ξεκίνησα τέτοια ώρα να γράφω γιαυτή την ταινία... Δεν νομίζω οτι μου κάνει και πολύ καλό, μιάς και είμαι μόνος... :P Λοιπόν, (παίρνω βαθειά ανάσα και ξεκινάω) αυτή η ταινία ήταν η πιο πρόσφατη πετυχημένη απόδειξη πως όταν ένας σκηνοθέτης-σενάριο θέλουν να σε κάνουν να σκεπάζεις το προσωπό σου με τα χέρια σου, και να παρακολουθείς ανάμεσά τους όσα διαδραματίζονται, μιλάμε για ένα i'm-becoming-an-old-time-classic φιλμ... Δεν χρειάζεται να πώ παραπάνω πράγματα (άσε που δεν θέλω κιόλας :P ) . Για όσους αντέχουν και δεν την έχουν δεί να το κάνουν αμέσως, για όσους πάλι δεν αντέχουν, δεν θα την συνιστούσα μιάς και θα είναι αρκετές οι φορές που θα πεταχτούν απο το κάθισμα και θα αρχίζουν να βρίζουν ο,τι βρούν εύκαιρο...

 

Α must see...

 

Σχολιο του σχόλιου: Η έλλειψη score-soundtrack την κάνει πιό άμεση και αρκετά πιο αγχωτική-τρομακτική.

 

ΥΓ:Βγαίνει και Αμερικάνικο remake.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Τίτλος:You Don't Mess with the Zohan

Έτος:2008

Είδος: Comedy?

Βαθμολογία: 1/10

 

Δεν αντεξα και το εκλεισα

Οι Αμερικανοι σατυριζουν τις βλακειες που γυριζουν οι ιδιοι γυριζοντας αλλες πιο βλακειες

Τι να πει κανεις ?

 

 

Τελικα υπαρχει κανενα ενδιαφερον νεο εργο να δουμε ?

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

adi32, εγώ άκουσα απο ένα φίλο (τον οποίο τις περισσότερες φορές εμπιστεύομαι κιόλας) πως το Zohan είναι πολύ καλό... :-S

 

Τόσο πολύ χάλια;Δεν σου άρεσε ΚΑΘΟΛΟΥ;;;

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Τίτλος: Persepolis

Έτος: 2007

Είδος: Καρτούν, δράμα/κομωδία

Γλώσσα: γαλλική

Βαθμολογία: 8.5/10

 

Υπόθεση:

 

Λίγο έως πολύ είναι η βιογραφία της ιρανής δημιουργού της Marjane Satrapi, η οποία εκτείνεται παράλληλα με την ιρανική επανάσταση και τον πόλεμο Ιραν-Ιρακ.

 

Σχόλιο:

 

Με ένα σύνολο από κωμικοτραγικά και σκέτο τραγικά περιστατικά, η ταινία ακολουθεί τη μικρή Marjane καθώς μεγαλώνει στην κλειστή, φαλοκρατική και καταπιεστική ιρανική κοινωνία, εστιάζοντας συγχρόνως και στα γεγονότα εκείνης της εποχής. Ταυτόχρονα συγκρίνει με έξυπνο τρόπο την ανατολική και την δυτική κοινωνία. Γενικά η ταινία έχει ένα πολύ ανάλαφρο καρτουνίστικο στυλ με πολύ καλή αφήγηση και σχετικά γρήγορο ρυθμό χωρίς όμως να σε πνίγει με (υπό)νοήματα. Μερικές σκηνές έχουν απίστευτη πλάκα.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • 2 εβδομάδες αργότερα...

Υπάρχουν κάποιες ταινίες για τις οποίες δε γνωρίζεις τίποτα,ούτε καν το θέμα τους,και τις βλέπεις.

Όταν αυτές αποδεικνύονται καλές,ή πολύ καλές,το απολαμβάνω περισσότερο απʼόσο με άλλες,για τις οποίες έχει προηγηθεί μεγάλο hype.

To TDK είναι μία απʼτις εξαιρέσεις,βεβαίως βεβαίως.

 

Έτσι έγινε λοιπόν και με το Boy A, την υπόθεση του οποίου δε θα αναλύσω,γιατί ακόμα και μια σύντομη περίληψη θα αποτελούσε σποιλερ για μένα,αν την είχα διαβάσει.

Σκηνοθέτης είναι ο Jon Crowley,που'χει γυρίσει και το Intermission –άλλη μια ταινία που είδα υπό τις ίδιες συνθήκες,και μʼάρεσε πολύ (τυχαία σύμπτωση,ή ευφυής σχεδιασμός; )

Βρετανική παραγωγή (hurray) του 2007,βασισμένη σε ομώνυμο βιβλίο,και πέρα απο τον άγνωστο σε μένα πρωταγωνιστή -που είναι ωραίος τυπάκος- παίζει και ο συμπαθής Peter Mullan.

Επίσης είναι χαμηλού μπάντζετ,και εξελίσσεται αργά –δε το εννοώ αρνητικά- με έξυπνο και όμορφο τρόπο. Σιγά σιγά σου δίνει τα στοιχεία για δεις τι ακριβώς παίζει.

Οι πιο ευαίσθητοι μπορεί να κλάψουν,οι Άντρες ίσως βουρκώσουν. Λίγο.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Επισκέπτης
Αυτό το θέμα είναι πλέον κλειστό για περαιτέρω απαντήσεις.

  • Δημιουργία νέου...