Ενδιαφεροντα αρθρα Ψυχολογιας

[Τοξοβολος_UK]

Να σε ρωτήσω κάτι άλλο; Καταρχάς το θέμα είναι μόνο για δημοσίευση άρθρων ή και για κουβέντα; Αν τρολλάρω δηλαδή ας σβηστούν τα μηνύματα μου.

 

Κοιτα εφοσον το αρθρο δωσει εναυσμα για συζητηση δεν νομιζω οτι τιθεται θεμα.Εξαλλου σε φορουμ ειμαστε κ αυτη ειναι η κεντρικη ιδεα ενος φορουμ.Μπορω να δωσω καποιες πρωτες σκεψεις ,μια περιληψη ενος αρθρου κ να τοποθετηθω ως ενα βαθμο που μπορει να βοηθησει την συζητηση αλλα προτιμω το βημα να δινεται σε εσας για να αναπτυξετε τις σκεψεις σας χωρις να περνω σε καμια περιπτωση τον ρολο του ειδικου per se στο νημα.

[slygeo87]

Δεν έχω καμία σκέψη να αναπτύξω. Με λίγο googling το συμπέρασμα του πειράματος το κατάλαβα. Έθεσα ένα ερώτημα πάνω σε αυτό και αν γνωρίζεις απάντησε μου.

[Τοξοβολος_UK]

Δεν έχω καμία σκέψη να αναπτύξω. Με λίγο googling το συμπέρασμα του πειράματος το κατάλαβα. Έθεσα ένα ερώτημα πάνω σε αυτό και αν γνωρίζεις απάντησε μου.

 

Αυτο που μπορω να πω ειναι οτι το πειραμα του Στανφορντ εχει αφησει ανεξητιλα τα σημαδια του στην επιστημη της Ψυχολογιας.Το πειραμα εδω και 40 χρονια εχει προκαλεσει αρκετες συζητησεις για τα ηθικα θεματα που εγειρονται στην Ψυχολογικη ερευνα καθως και για την συμπεριφορα που ο καθενας μπορει να επιδειξει σε τετοιες συνθηκες.Παγκοσμιως το πειραμα διδασκεται σε ολες τις σχολες Ψυχολογιας και ακομα και σημερα αποτελει ενα απο τα πειραματα σταθμους για την Ψυχολογια.

 

Απο εκει και περα ειναι στην διακριτικη ευχερια του καθενος αναγνωστη να επιλεξει το πλαισιο στο οποιο θα το δει κ εκει εμπιπτει νομιζω και το ερωτημα σου.

Επεξ/σία 15 Απριλίου 2011 από Τοξοβολος_UK

[slygeo87]

Ναι ωραία. Λέω εγώ λοιπόν έστω ότι φύλακας = αστυφύλακας/ματατζής.

 

Θα μπορούσες μέσω αυτού του πειράματος ΕΣΥ (γιατί εγώ δεν γνωρίζω, γι' αυτό ρωτάω), να ψυχολογήσεις έναν απο αυτούς; Μια αναφορά σε μια διαταραχή; Κάτι;

[Τοξοβολος_UK]

Σου εχω απαντησει ηδη στο βαθμο που μπορω να εκφερω γνωμη.Απο κει κ περα το βημα ειναι για ολους τους αναγνωστες εδω να μιλησουν για το τι πιστευουν για το συγκεκριμενο πειραμα.

[Garnele]

Ποια η γνώμη σου για την ψυχολογία ενός αστυνομικού μιας και αναφέρθηκες στο πείραμα παραπάνω; Είναι αντικοινωνικοί;

 

Ε τώρα αυτό -βάσει ψυχολογίας δηλαδή- δεν είναι το λεγόμενο "προσπαθώ να οδηγήσω την συζήτηση σε αυτό που θέλω να πω";

 

Το πείραμα του Στανφορντ, όπως και το άλλο του '67, το third wave λεγόμενο, αποδεικνύουν κατ' αρχήν τη μετάλλαξη στη συμπεριφορά των ανθρώπων που βρίσκονται σε θέση Εξουσίας, προς τους εξουσιαζόμενους. Ανάλογα και το "νίπτω τας χείρας μου" και η αποποίηση οποιασδήποτε ευθύνης/τύψης/ανθρωπιάς όταν σου λένε πάτα το κουμπάκι του ηλεκτροσόκ, αν πεθάνει ο άλλος δεν είναι δική σου ευθύνη. Δεν αποδεικνύουν ότι οι μπάτσοι συγκεκριμένα είναι αντικοινωνικά γουρούνια.

[slygeo87]

Ε τώρα αυτό -βάσει ψυχολογίας δηλαδή- δεν είναι το λεγόμενο "προσπαθώ να οδηγήσω την συζήτηση σε αυτό που θέλω να πω";

 

Ωραία έστω. Μου γεννήθηκε αυτή η χαζή απορία και ήθελα μια απάντηση. Το να μου λέει το πείραμα αυτό "άφησε ανεξίτηλα σημάδια" και μαλακίες δεν μου λέει τίποτα. Επίσης έχω άλλη μία απορία...έχουμε ιδέα τι προσωπικότητες ήταν αυτοί που πήραν μέρος στο πείραμα;

Δε ξέρω απλά δε μου φαίνεται να έγινε τυχαία επιλογή. Ας με διορθώσει όποιος ξέρει, αλήθεια θέλω να μάθω.

 

/edit: Κάτι που βρήκα πρόχειρα.

 

The idea that certain situations can turn good people evil has spread like wildfire ever since Philip Zimbardo's [in]famous Stanford Prison Experiment. The study ended prematurely when the 'ordinary' participants acting as 'guards' turned sadistic. Zimbardo has said this showed 'the evil that good people can be readily induced into doing to other good people', and recently he has explained the Iraqi prisoner abuse at Abu Ghraib in similar terms.

 

But what if the participants in the Stanford Prison Experiment weren't 'good people'? What if the idea of participating in a prison experiment, or working at an interrogation facility, appeals to a certain type of character?

 

Thomas Carnahan and Sam McFarland posted two adverts, just like the ones used in Zimbardo's study, in several campus newspapers. One advert invited male participants for “a psychological study of prison life”; the other invited participants for “a psychological study”.

 

Just as in Zimbardo's study, all participants with mental health problems or a criminal or anti-social background were omitted. Crucially, the remaining 30 applicants to the 'prison study' scored significantly higher on measures of aggression, authoritarianism, Machiavellianism, social dominance, and lower on measures of altruism and empathy, than did the 61 volunteers for the 'psychological study'.

 

Contrary to Zimbardo's situationist perspective, the finding is compatible with a more interactionist view of human behaviour – one that acknowledges that people's personalities affect the situations they find themselves in. “We spend our lives selecting to be in some situations while avoiding others”, the researchers said. Moreover, like-minded individuals are likely to seek out similar situations. So, whether in Zimbardo's study, or in Abu Ghraib, similar characters may have “mutually weakened each other’s constraints against abuse and reinforced in each other their willingness to engage in it”.

 

Πηγή: http://forum.psychlinks.ca/psychology-psychiatry-and-mental-health/7735-good-people-turned-bad-revisiting-the-stanford-prison-experiment.html

[insomniaK]

Τοξοβόλε, κάνε copy αυτό για να γράψω το σχόλιο μου:

 

 

 

@@

 

[Τοξοβολος_UK]

Βαλτε κ εσεις αρθρα, αρκει α)να εχουν σχεση με την επιστημη της Ψυχολογιας κ β)να ειναι απο ''αξιολογη'' πηγη.Μεγαλες κ εγκυρες εφημεριδες πιανονται στον ορισμο αυτο.

[slygeo87]

Ρε 'συ Τοξοβόλε γιατί με σνομπάρεις; Η Γκαρνέλε με κατηγορεί ότι πάω τη συζήτηση εκεί που θέλω. Είναι δυνατόν; Είναι τόσο δύσκολο να μου απαντήσεις στην ερώτηση;

 

Δες εδώ επιχείρημα:

 

η αποποίηση οποιασδήποτε ευθύνης/τύψης/ανθρωπιάς όταν σου λένε πάτα το κουμπάκι του ηλεκτροσόκ, αν πεθάνει ο άλλος δεν είναι δική σου ευθύνη.

 

Μου λέτε δηλαδή, ότι αν φορέσω στολή, εγώ συγκεκριμένα (ή η γκαρνέλε μιας και το έγραψε) θα γίνουμε σαδιστές. Right?

[Lucifer]

Ο σαδισμός είναι παρέκκλιση από την αποτελεσματικότητα που πρέπει να αντιπροσωπεύει η εκάστοτε στολή. Η αποτελεσματικότητα, αντίστοιχα, έχει ως προαπαιτούμενη συνθήκη την επικράτηση της λογικής επί του συναισθήματος. Λογική και ηθική κατασκευάζονται, σε κάθε πόλεμο ο εχθρός έχει πάντα άδικο. Το "νίπτω τας χείρας μου" που αναφέρει η γκαρνέλε, ήταν η πεμπτουσία του Führerprinzip ανάμεσα στους Ναζί -όλοι όσοι απολογήθηκαν "ακολουθούσαν εντολές", κάτι το οποίο συγχέεται εύκολα με την έλλειψη ευθύνης όταν έχεις πειστεί λογικά/ηθικά πως αυτό που κάνεις δεν είναι λάθος ή είναι απαραίτητο. Ακόμα και σε περιόδους ειρήνης και με ευγενείς σκοπούς, η αποτελεσματικότητα του φέροντα τη στολή έχει προτεραιότητα επί της συμπόνοιας προς το είδος -αλλιώς όλοι οι γιατροί θα ήταν με το πρόζακ στην κωλότσεπη.

[Τοξοβολος_UK]

Για να μην ειναι παραπονουμενος ο Σλαι.Εδω απο την Economou et al (2009).

 

ΠΗΓΗ

 

Συμπερασματα της ερευνας που διενεργηθηκε στην Ελλαδα το 2009.Ουτε λιγο ουτε πολυ αναμενομενα.Τα σχολια δικα σας.

 

 

Κ εδω θεωρησα χρηστικο να δωσω το παρακατω πολυ ενδιαφερον table για τις αντιληψεις,γνωσεις και πιστευω γενικου πληθυσμου στην Ελλαδα εν ετη 2009 για τους ασθενεις με Σχιζοφρενεια.

 

 

K εδω παλι απο ερευνα που διενεργηθηκε σε νησι στην Ελλαδα για το στιγμα κ την αυτοεκτιμηση των ασθενων με Σχιζοφρενεια

 

Abstract

This paper investigates social comparisons in people with schizophrenia. Stigma theories often suggest that people with stigmatized conditions face a chronic threat to self-esteem and that they respond to this in a variety of ways, one of which is by using ingroup downward comparisons. We analysed the spontaneous social comparisons used by participants in semi-structured interviews. A wide range of comparison dimensions, target others, and groupings were used, most of which did not represent a category of people with schizophrenia in more negative terms than those without the illness. Participants presented themselves positively, referring to downward and lateral comparisons more often than upward comparisons. In addition, although downward comparisons did refer to people with schizophrenia, they were more likely to refer to others who did not have schizophrenia, and to dimensions which were not related to mental illness. It is suggested that investigations of the relations between stigma and self need to take account of the multiple identities and dimensions of comparisons available to people for construing themselves and the social context. Copyright © 2001 John Wiley & Sons, Ltd.

 

Πηγη

 

Stigma and multiple social comparisons in people with schizophrenia

W. M. L. Finlay, S. Dinos, E. Lyons

 

European Journal of Social Psychology

Special Issue: New Directions in Social Comparison Research

Volume 31, Issue 5, pages 579–592, September/October 2001

[Τοξοβολος_UK]

Ενα ολιστικο γυρω απο τον Ψυχολογο,το ταμπου στην Ελλαδα για την επισκεψη κ τις διαφορες του με τον Ψυχιατρο.Απλα Ελληνικα,σωστη γλωσσα.

 

 

Το ταμπού του Ψυχολόγου

 

ΙΑΤΡΟΝΕΤ

 

 

 

της Έλενας Μπούλια

 

Όλοι μας αντιμετωπίζουμε καθημερινά μικρά ή μεγάλα προβλήματα και όλοι -ή σχεδόν όλοι- νιώσαμε κάποια στιγμή στην ζωή μας τόσο δυσάρεστα, δυσβάσταχτα συναισθήματα, τα οποία πιθανώς δημιούργησαν εμπόδια ακόμα και στις πιο απλές καθημερινές μας συναναστροφές. Πώς καταφέρνει κανείς να τα αντιμετωπίσει; Πιο σωστά… τα καταφέρνει ή συνεχίζει να ζει με αυτά, αφήνοντας μέσα του ανοιχτές πληγές που κινδυνεύουν να εξελιχθούν σε αθεράπευτες παθήσεις;

 

Για τους περισσότερους η επίσκεψη σε έναν οδοντίατρο, όταν ένα δόντι πονάει, ή σε έναν καρδιολόγο, όταν υποψιάζονται προβλήματα στην καρδιά, είναι αυτονόητη. Η επίσκεψη σε έναν ψυχολόγο, όμως, όταν νιώθουν να αντιμετωπίζουν κάποιες ψυχο-συναισθηματικές δυσκολίες -τις οποίες απαριθμεί παρακάτω ο Ψυχολόγος - Ψυχοθεραπευτής, Διδάκτωρ Ψυχολογίας κ. Γρηγόρης Βασιλειάδης- αποτελεί ταμπού. Γιατί αρνούμαστε να πάμε στον ψυχολόγο; Πόσο σημαντική είναι η βοήθεια που μπορεί να μας προσφέρει και με ποιον τρόπο μπορούμε να πείσουμε έναν δικό μας άνθρωπο που αντιμετωπίζει σοβαρές προσωπικές δυσκολίες να επισκεφθεί κάποιον ειδικό; Πέντε ψυχολόγοι – ψυχοθεραπευτές απαντούν σε αυτά και πολλά περισσότερα ερωτήματα, καταρρίπτοντας το ταμπού αλλά και τους μύθους γύρω από την ψυχοθεραπεία, για τους οποίους συχνά ευθύνονται… οι ίδιοι.

 

Πότε χρειάζομαι ψυχολόγο;

 

Όπως αναφέραμε παραπάνω, ο ψυχολόγος κ. Βασιλειάδης συγκεντρώνει τις συνηθέστερες δυσκολίες που θα οδηγήσουν έναν άνθρωπο στον ειδικό. Αυτές μπορεί να εκφράζονται μόνο ψυχο-συναισθηματικά ή επικοινωνιακά:

 

Η επίμονη αίσθηση του ανικανοποίητου

Συναισθήματα μοναξιάς, θλίψης, αποτυχίας, έντασης και άγχους

Δυσκολίες επικοινωνίας στις συζυγικές, οικογενειακές, εργασιακές και διαπροσωπικές σχέσεις

Δυσκολία στον σχεδιασμό και την πραγματοποίηση στόχων

Προβλήματα που συνδέονται με τη συμπεριφορά του παιδιού, ή/και την επίδοση του στο σχολείο

Ένταση και άγχος στην οικογένεια εξαιτίας της δυσκολίας των μελών της να αντιμετωπίσουν την ύπαρξη χρόνιων ασθενειών (AIDS/ HIV, καρδιοπάθειες, στειρότητα, διαβήτης, καρκίνος, κατά πλάκας σκλήρυνση, κ.α.)

Δυσκολίες στον έλεγχο του θυμού (βίας κι επιθετικότητας)

Προβλήματα λόγω κακοποίησης (σωματικής, συναισθηματικής, και/ή σεξουαλικής)

Συχνές οικονομικές δυσκολίες

Προβλήματα προσαρμογής στο σχολείο, στο χώρο δουλειάς (δυσκολίες με συνεργάτες, μειωμένη απόδοση, κ.λ.π.) και γενικότερα σε κάθε είδους αλλαγές που συμβαίνουν στη ζωή.

Αλλά μπορεί να παίρνουν και την μορφή ψυχο-σωματικών προβλημάτων:

 

Η ανεξήγητη κόπωση ή οι αϋπνίες

Σεξουαλικά προβλήματα ή ανησυχίες

Προβλήματα που συνδέονται με τη χρήση ναρκωτικών ή αλκοόλ

Έντονες διακυμάνσεις σωματικού βάρους που μπορεί να συνδέονται με διαταραχές διατροφής (ψυχογενής ανορεξία, βουλιμία, παχυσαρκία, κ.α.)

Στο συγκεκριμένο σημείο, ωστόσο, η ψυχολόγος του In2life, η οποία απαντά στις ερωτήσεις του ένθετου Σεξ & Σχέσεις, επεμβαίνει για να προσθέσει ότι κάποιος μπορεί να πάσχει από μία ψυχική διαταραχή και χωρίς να υποφέρει. «Ένα τέτοιο παράδειγμα ‘ευχάριστης’ διαταραχής είναι η μανία, με συμπτώματα περίπου αντίθετα από αυτά της κατάθλιψης: ευφορική διάθεση, διογκωμένη αυτοεκτίμηση, αίσθηση παντοδυναμίας, αυξημένη διάθεση για σεξ». Όσο ο ασθενής αισθάνεται τόσο καλά, είναι απίθανο να ζητήσει βοήθεια. Πιο πιθανό να το κάνει με την αποδρομή του επεισοδίου, όταν έρθει αντιμέτωπος με τις συνέπειες της συμπεριφοράς του, ή με την είσοδό του στην άλλη όψη του διπόλου, το καταθλιπτικό επεισόδιο.

 

Ποιος είναι ο ψυχολόγος, ποιος ο ψυχοθεραπευτής και ποιος ο ψυχίατρος;

 

Σύμφωνα με την ψυχολόγο του In2life, υπάρχει μια θεμελιώδης διάκριση μεταξύ ψυχολόγου, ψυχιάτρου και ψυχοθεραπευτή, που στην Ελλάδα ακόμη δεν έχει αφομοιωθεί. Ο ψυχολόγος δεν είναι γιατρός και παρόλο που μπορεί να γνωρίζει αρκετά για τα φάρμακα, δεν μπορεί να προτείνει φαρμακευτική αγωγή, όπως ο ψυχίατρος. Είναι όμως και αυτός εκπαιδευμένος στη διάγνωση και περισσότερο εξοικειωμένος με τις κλίμακες (νοημοσύνης, επαγγελματικού προσανατολισμού, ψυχοπαθολογίας κ.λπ.) και τα υγιή χαρακτηριστικά του νου.

 

Ο ψυχοθεραπευτής δεν είναι απαραίτητα μόνο ψυχολόγος. Μπορεί επίσης να είναι ψυχίατρος, κοινωνικός λειτουργός ή, σπανιότερα, να προέρχεται και από άλλον επαγγελματικό κλάδο. Το βασικό είναι να έχει εκπαιδευτεί στην ψυχοθεραπευτική προσέγγιση της προτίμησής του και να έχει υποβληθεί σε θεραπεία ο ίδιος – ανεξάρτητα από τις βασικές του σπουδές.

 

Όταν επισκέπτεται κανείς έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας, καλό θα ήταν να ρωτάει και να ενημερώνεται για όλα αυτά, ειδικά στην περίπτωση που ενδιαφέρεται να ξεκινήσει μια ψυχοθεραπεία, η οποία στην Ελλάδα δυστυχώς ασκείται και από μη-καταρτισμένους.

 

Όταν βεβαιωθεί για την επάρκεια του θεραπευτή, μένει πια να αποφασίσει εάν η προσωπικότητά του και η προσέγγιση που ακολουθεί του ταιριάζουν. Για παράδειγμα, κάποιος που έχει πολύ συγκεκριμένους στόχους, να απαλλαχθεί π.χ. από τις κρίσεις πανικού του, και δεν ενδιαφέρεται να προχωρήσει σε βάθος, ας επιλέξει μια γνωσιακή-συμπεριφοριστκή προσέγγιση. Κάποιος που ενδιαφέρεται για μια βαθιά αναδιοργάνωση, ας επιλέξει μια ψυχαναλυτική. Υπάρχουν πολλές ακόμη επιλογές, μεταξύ αυτών και η συμμετοχή σε ομάδα, αν κάποιος δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στο κόστος της ατομικής θεραπείας.

 

Τι γίνεται κατά την ψυχολογική θεραπεία;

 

Η ψυχολογική θεραπεία περιλαμβάνει, σύμφωνα με τον κ. Βασιλειάδη, κυρίως διάλογο και σκέψη. Ο ‘ασθενής’ μιλάει για τον εαυτό του και το πρόβλημα που τον απασχολεί, ενώ ο ψυχολόγος τον ενθαρρύνει να σκεφτεί πάνω σε θέματα που -κατά την άποψή του- σχετίζονται με το συγκεκριμένο πρόβλημα και τον ενθαρρύνει να βρει λύσεις σε αυτά. Τελικά, δηλαδή, «ο ίδιος ο ενδιαφερόμενος είναι αυτός που αντιμετωπίζει το πρόβλημα με την καθοδήγηση ή την παρέμβαση του ψυχολόγου».

 

Ως προς το πρακτικό της μέρος, η ψυχολογική θεραπεία περιλαμβάνει συνήθως μία συνεδρία εβδομαδιαίως, η οποία διαρκεί περίπου 45 με 60 λεπτά –η πρώτη συνεδρία πιθανώς να διαρκέσει περισσότερο. Ο χρόνος που απαιτείται για την ολοκλήρωση της θεραπείας ποικίλλει ανάλογα με την σοβαρότητα και τις ιδιαιτερότητες του προβλήματος. Αν πρόκειται, όμως, για θεραπεία ζευγαριού ή οικογένειας, κατά την οποία συμμετέχουν και οι δύο (για την πρώτη περίπτωση) ή περισσότερα από δυο μέλη της οικογένειας, η ψυχολογική θεραπεία μπορεί να ολοκληρωθεί σε συντομότερο διάστημα (π.χ. 10 με 15 συνεδρίες).

 

Γιατί αρνούμαστε να ζητήσουμε ψυχολογική βοήθεια;

 

Η κλινική ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια κ. Ευθυμία Παυλάτου μας εξηγεί ότι πολλοί θεωρούν ότι η ψυχοθεραπεία δεν αποτελεί επιστήμη και δεν έχει κάτι ουσιαστικό να προσφέρει, περισσότερο από την βοήθεια που θα μας έδιναν φίλοι και συγγενείς. Ωστόσο, όπως η ίδια λέει, η αλήθεια είναι ότι οι εκπαιδευμένοι ψυχολόγοι -με πτυχίο πανεπιστημίου, άδεια άσκησης επαγγέλματος κ.λ.π.- έχουν γνώσεις που βασίζονται σαφώς σε επιστημονικά δεδομένα και εμπεριστατωμένες έρευνες, και μπορούν να πάρουν την απόσταση που χρειάζεται από το πρόβλημά μας, να το δουν αντικειμενικά και να μας καθοδηγήσουν κατάλληλα –κάτι που δε μπορούν να κάνουν οι δικοί μας άνθρωποι λόγω έλλειψης σχετικών γνώσεων αλλά και συναισθηματικής εμπλοκής.

 

Ένας ακόμα, παράδοξος ίσως, λόγος, όπως λέει η κ. Παυλάτου, είναι ότι πολλοί άνθρωποι υποφέρουν μεν στις σημερινές συνθήκες ζωής τους, αλλά ο φόβος της αλλαγής και της προσπάθειας που αυτή απαιτεί είναι πολύ μεγαλύτερος. «Η ψυχοθεραπεία δεν είναι εύκολη και ανώδυνη διαδικασία», λέει η ειδικός. «Ωστόσο, το βάθος στο οποίο θα φτάσει είναι αποτέλεσμα συνεργασίας και καθορίζεται μαζί με τον θεραπευτή, ο οποίος προσεγγίζει σταδιακά τον θεραπευόμενο, σεβόμενος τις επιθυμίες, τις αντοχές και τις άμυνές του και προσπαθώντας να κερδίσει σταδιακά την εμπιστοσύνη του.

 

Η ψυχολόγος του In2life συμπληρώνει στο σημείο αυτό λέγοντας ότι ο ‘ασθενής’ μπορεί να αντλεί και δευτερογενή οφέλη από την ψυχική του διαταραχή –από την συμπαράσταση των άλλων και τα ειδικά προνόμια που του εξασφαλίζει το πρόβλημά του. Ο άνθρωπος που πάσχει έχει μάθει να βασίζεται στην προστασία των άλλων και δεν διακινδυνεύει να την χάσει ζητώντας βοήθεια, π.χ. ένας αγοραφοβικός, αντί να επισκεφθεί έναν ειδικό, μπορεί να βασίζεται για χρόνια στην προθυμία των άλλων να τον συνοδεύουν στις εξόδους του από το σπίτι.

 

Φόβο, άλλωστε, δημιουργούν και όλα αυτά που μπορεί να ανακαλύψει ο θεραπευτής αλλά, ακόμα περισσότερο, αυτά που μπορεί εμείς να δούμε για τον εαυτό μας. «Το να αρχίσουμε να “σκαλίζουμε” τα προβλήματά μας είναι ένας τεράστιος φόβος για πολλούς ανθρώπους, με τον οποίο συνδέεται και ο φόβος της τρέλας», λέει η κ. Παυλάτου, η οποία ωστόσο διευκρινίζει ότι «αυτό που βλέπει συνήθως σε εμάς ο ψυχολόγος είναι δυσκολίες και ανθρώπινες αδυναμίες που όλοι έχουμε, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό. Έτσι, δεν πρόκειται να μας κρίνει αρνητικά, ούτε βέβαια να μας χαρακτηρίσει τρελούς ή να μας βάλει κάποια άλλη ‘ταμπέλα’ που θα μας στιγματίσει.»

 

Ακόμα μεγαλύτερο φόβο προκαλεί η αμφιβολία ότι πιθανώς ο ψυχολόγος να μη μπορέσει να βοηθήσει και κάτι τέτοιο να σημαίνει ότι το πρόβλημά μας είναι ανίατο. «Αν η συγκεκριμένη συνεργασία δεν βοηθήσει, μπορούμε να απευθυνθούμε σε κάποιον άλλο, με διαφορετική προσέγγιση και μεθόδους», λέει η κ. Παυλάτου και συνεχίζει «όταν η ψυχοθεραπεία δεν προχωρά, συχνά χρειάζεται ένας διαφορετικός θεραπευτής ή μια άλλη ψυχοθεραπευτική προσέγγιση. Το πιθανότερο είναι ότι δεν θα ευθυνόμαστε εμείς που το πρόβλημα δεν ‘λύθηκε’, ή ότι απαιτείται περισσότερος χρόνος για να δούμε αποτέλεσμα».

 

Τέλος, δεν είναι λίγοι αυτοί που θεωρούν ένδειξη ανικανότητας, έλλειψης αποφασιστικότητας και «αδύναμου χαρακτήρα» το να καταφύγουν σε οποιαδήποτε βοήθεια και προσπαθούν να τα βγάλουν πάντα πέρα μόνοι τους, λέει η κ. Παυλάτου. «Αληθινή δύναμη, όμως, είναι να ξέρεις πότε δεν μπορείς πλέον μόνος σου και να έρχεσαι αντιμέτωπος με τις δυσκολίες σου με ενεργητικό και δυναμικό τρόπο», συμβουλεύει.

 

Η ψυχολόγος του In2life δεν παραλείπει εδώ να τονίσει και έναν ακόμα, πρακτικό λόγο, που πολλοί αποφεύγουν να στραφούν στον ψυχολόγο: Τα ταμεία καλύπτουν μόνο τις επισκέψεις στον ψυχίατρο και τα φάρμακα που αυτός θα συνταγογραφήσει, αλλά όχι την ψυχοθεραπεία.

 

Επιλέγοντας ψυχολόγο

 

Η σύμβουλος ψυχολόγος και συνθετική θεραπεύτρια κ. Άρτεμις Αντωνίου με απλά λόγια συμβουλεύει ότι «όπως και όταν θες να διαλέξεις οποιαδήποτε άλλη σημαντική υπηρεσία, έτσι μπορείς να διαλέξεις και ψυχολόγο. Μπορεί να χρειαστεί να τηλεφωνήσεις ή και να επισκεφθείς αρκετούς μέχρι να καταλήξεις στον καλύτερο για εσένα». Στο διαδίκτυο υπάρχουν, άλλωστε, διάφορες έγκυρες σελίδες αναγνωρισμένων συλλόγων ψυχολόγων και ψυχοθεραπευτών από τις οποίες μπορεί κανείς να συλλέξει πληροφορίες. Το site του Πανελλήνιου Ψυχολογικού Συλλόγου είναι μία από αυτές, ενώ στο Iatronet.gr θα βρείτε πληθώρα συνεργαζόμενων ψυχολόγων με αναρτημένες πληροφορίες για το βιογραφικό και την καριέρα τους, πληκτρολογώντας απλά την λέξη «ψυχολόγος» στην αναζήτηση.

 

Σε κάθε περίπτωση, επανέρχεται η κ. Παυλάτου, ο ενδιαφερόμενος έχει κάθε δικαίωμα να συζητήσει με τον ψυχολόγο για τις σπουδές και την κατάρτισή του και για τις μεθόδους που χρησιμοποιεί, πριν ξεκινήσει τη συνεργασία, ή να αλλάξει θεραπευτή αν δεν τον ικανοποιεί η σχέση ή το αποτέλεσμα.

 

Κ για να αποφυγουμε ασκοπη συζητηση ανταγωνιστικης λογικης για το τι ειναι κ τι κανει ενας Ψυχολογος σε σχεση με τους Ψυχιατρους δινω παρακατω τις ρητες αρμοδιοτητες του Ψυχολογου οπως οριζεται απο τον Οργανισμο των Ηνωμενων Εθνων.

 

 

[Ο.Η.Ε- ΠΡΟΤΥΠΗ ΔΙΕΘΝΗ ΚΑΤΑΤΑΞΗ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΩΝ]

 

 

“2445 PSYCHOLOGISTS

Psychologists research into and study mental processes and behaviour of human beings as individuals or in groups, and apply this knowledge to promote personal, social, educational or occupational adjustment and development.

Tasks include:

(a) planning and carrying out tests to measure mental, physical and other characteristics such as intelligence, abilities, aptitudes, potentialities, etc., interpreting and evaluating results, and providing advice;

( b ) analysing the effect of heredity, social, occupational and other factors on individual thought and behaviour;

© conducting counselling or therapeutic interviews with individuals and groups, and providing follow-up services;

(d) maintaining required contacts, such as those with family members, educational authorities or employers, and recommending possible solutions to, and treatment of, problems;

(e) studying psychological factors in the diagnosis, treatment and prevention of mental illnesses and emotional or personality disorders, and conferring with related professionals;

(f) preparing scholarly papers and reports;

(g) performing related tasks;

(h) supervising other workers”.

 

Κ στα Ελληνικα η μεταφραση του παραπανω οπως την δινει ο Πανελληνιος Ψυχολογικος Συλλογος

 

«2445 ΨΥΧΟΛΟΓΟΙ

Οι Ψυχολόγοι ερευνούν, αναλύουν και μελετούν τις ψυχικές λειτουργίες και την συμπεριφορά των ανθρώπων ως ατόμων ή σε ομάδες και εφαρμόζουν αυτή τη γνώση για να προάγουν την προσωπική, κοινωνική, εκπαιδευτική ή επαγγελματική προσαρμογή και ανάπτυξη.

Στις αρμοδιότητές τους περιλαμβάνονται:

α) Ο σχεδιασμός και η διεξαγωγή ψυχομετρικών δοκιμασιών για να μετρήσουν ψυχικά, σωματικά και άλλα χαρακτηριστικά, όπως νοημοσύνη, ικανότητες, στάσεις, δυνατότητες κ.λπ., η ερμηνεία και η αξιολόγηση των αποτελεσμάτων και η παροχή συμβουλών.

β) Η ανάλυση της επίδρασης της κληρονομικότητας, των κοινωνικών, επαγγελματικών και άλλων παραγόντων στην ατομική σκέψη και συμπεριφορά.

γ) Η διεξαγωγή συμβουλευτικών ή θεραπευτικών συνεδριών με άτομα και ομάδες και η παροχή υπηρεσιών επανεξέτασης – αξιολόγησης της πορείας των.

δ) Η διατήρηση των απαιτούμενων επαφών, όπως με μέλη τής οικογένειας, τις εκπαιδευτικές αρχές ή τους εργοδότες και η υπόδειξη πιθανών λύσεων για την αντιμετώπιση και τη θεραπεία προβλημάτων.

ε) Η μελέτη των ψυχολογικών παραγόντων στη διάγνωση, θεραπεία και πρόληψη των ψυχικών νόσων και συναισθηματικών διαταραχών ή διαταραχών τής προσωπικότητας, και η διασυνδετική διάσκεψη με επαγγελματίες άλλων κλάδων.

στ) Η προετοιμασία εμπεριστατωμένων ειδικών εκθέσεων και αναφορών.

ζ) Η ανάληψη σχετικών με τα ανωτέρω αρμοδιοτήτων.

η) Η εποπτεία άλλων εργαζομένων».

[insomniaK]

Ο Holland έχει κανένα τεστ (που να ναι στο δίκτυο), να δούμε τι πιάνουμε...

 

Σημείωση: Πιστεύω πως η αναπαράσταση στο επίπεδο των δυνατών τύπων προσωπικότητας είναι λάθος. Τέτοιου είδους απεικονίσεις μπορείς να κάνεις για συνεχή μεγέθη (από clay σε κοτρώνια), πχ (αν και δεν είναι το γράφημα που δείχνει ακριβώς αυτό που λέω)

 

 

και όχι για προσωπικότητες που μπορεί να είναι λίγο από Investigative, Social και Conventional.

[Τοξοβολος_UK]

Ο Holland έχει κανένα τεστ (που να ναι στο δίκτυο), να δούμε τι πιάνουμε...

 

με τεστακι βγαινει ο τυπος στο εξαγωνο.Σοβαρο ψυχομετρικο τεστ στο νετ δεν θα βρεις.Στο τσακιρ κεφι καποιο partial replication το οποιο κ παλι δεν θα μπορεσεις να το ερμηνευσεις απο μονος σου.

 

*Στην απιθανη περιπτωση που βρεις σφυρα μου να του/της κλεισω το μαγαζακι.

 

ΚΩΔΙΚΑΣ ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΛΛΗΝΩΝ ΨΥΧΟΛΟΓΩΝ.

VI

Μέριμνα για το ψυχολογικό υλικό

1. - Δεν επιτρέπεται η διάδοση τεστ κατά οποιοδήποτε τρόπο μεταξύ προσώπων μη ειδικών, είτε ως κυκλοφορία τους είτε ως ανατύπωση ή περιγραφή τους σε εκλαϊκευτικές περιοδικές εκδόσεις, έντυπα ή εκπομπές καθώς και η χρησιμοποίηση τους για άλλους σκοπούς εκτός αυτούς της ψυχολογικής εκτίμησης γιατί τα φθείρει και τα αχρηστεύει ως ψυχομετρικά όργανα άσκησης του επαγγέλματος. Εάν υποπέσει στην αντίληψη του ψυχολόγου, σχετικά συμβάν, οφείλει ν α ενημερώσει χωρίς αναβολή τον Σύλλογο.

2. - Όταν χρησιμοποιεί ψυχολογικές δοκιμασίες, ο ψυχολόγος σέβεται το δικαίωμα του πελάτη του να έχει επεξήγηση της φύσης και του σκοπού των δοκιμασιών αυτών. Οι επεξηγήσεις πρέπει να είναι σε γλώσσα χωρίς τεχνικούς όρους, που ο εξεταζόμενος μπορεί να κατανοήσει χωρίς να παρερμηνεύσει. Αν η εκ των προτέρων γνώση του τι μετρά το τεστ (π.χ. προσωπικότητας) καθιστά άκυρο το όργανο αυτό, ο ψυχολόγος μπορεί να δώσει επεξηγήσεις μετά την χορήγηση του τεστ. Αν η κατάσταση του πελάτη είναι ειδική (π.χ. παιδί), τότε επεξηγήσεις δίνονται στον εκπρόσωπό του.

3. - Η χορήγηση, αξιολόγηση και ερμηνεία ψυχολογικών τεστ., από υπηρεσίες ή μονάδες που χρησιμοποιούν γι’ αυτά ηλεκτρονικούς υπολογιστές, θεωρείται επαγγελματική δραστηριότητα και διέπεται από τις ανάλογες αρχές, τις οποίες ο υπεύθυνος της μονάδας και οι συνεργάτες του οφείλουν να εφαρμόζουν.

4. - Η συλλογή υλικού με ομαδική χορήγηση τεστ, γίνεται είτε από τον ίδιο τον ερευνητή είτε από άλλα πρόσωπα, με ανάλογη όμως ειδική προάσκηση και με την προσωπική εποπτεία και ευθύνη του ερευνητή.