Ενδιαφεροντα αρθρα Ψυχολογιας

[Τοξοβολος_UK]

Να ενα καλο θεμα για συζητηση.Αν και το παρακατω αρθρο απευθυνετε περισσοτερο σε Ψυχολογους η σε επιδοξους συναδελφους καλυτερα ,παρολα αυτα δινει μιας πρωτης ταξεως ευκαιρια να ''μπει'' και το ευρυ κοινο σε μερικα διλληματα που καλουνται να αντιμετωπισουν αρκετοι συναδελφοι για την σχεση τους με το ιντερνετ και πως αυτη μπορει να αποβει κρισημη σε σχεση με τους συμβουλευομενους του.Δυστυχως ο κωδικας δεοντολογιας των Ψυχολογων εχει καποια ''γκριζα'' σημεια στα οποια ο καθε Ψυχολογος καλειται να βαλει αν θελετε τις προσωπικες του ''πινελιες'' ωστε να διασφαλισει οτι η σχεση του με το ιντερνετ,τα μεσα κοινωνικης δικτυωσης και γενικοτερα την εποχη της πληροφοριας δεν θα επηρρεασει την επαγγελματικη του σχεση με τους πελατες/συμβουλευομενους.Οφειλω να ομολογησω οτι καποια απο τα tips που δινει ο Δημητρης τα εχω ακολουθησει διαμορφωνοντας τα συμφωνα με τις αναγκες μου.Μερικα ενδιαφεροντα σημεια μεταξυ αλλων στο αρθρο αφορουν στις περιπτωσεις εκεινες που η κακη διαχειρηση της διαδικτιακης εικονας ενος Ψυχολογου μπορει να οδηγησει καποιον πελατη του στην αντληση ευαισθητων πληροφοριων για τον Ψυχολογο του οι οποιες μπορουν να επηρρεασουν την επαγγελματικη σχεση. Η αληθεια ειναι οτι οπως και να εχει ειμαστε πλεον οι περισσοτεροι ''πολιτες'' του διαδικτυου οπως αναφερετε στο αρθρο και αυτο ισως να κρυβει καποια ηθικα διλημματα που ο εκαστοτε Ψυχολογος καλειτε να αντιμετωπισει.Διαβαστε το,αρκετα ενδιαφερον.

 

 

ΨΥΧΟΛΟΓΕΙΝ

 

Ο ρόλος του Ψυχολόγου στην εποχή του Facebook !

 

Η τεχνολογική έκρηξη των προηγούμενων δεκαετιών -κυρίως στον κόσμο των ηλεκτρονικών ειδών και στις τηλεπικοινωνίες- είχε ως επακόλουθο την γεωμετρική αύξηση χρήσης του διαδικτύου, αλλά και την ποιοτική αλλαγή του κυβερνοχώρου. Από ένα μέσο μονοδιάστατης ροής πληροφοριών, όπως τα υπόλοιπα συμβατικά μέσα (τηλεόραση, περιοδικά, εφημερίδες, βιβλία κτλ), όπου έχουμε έναν “πομπό” και έναν “δέκτη”, το διαδίκτυο σταδιακά πήρε τη μορφή μιας πολυδιάστατης, διαδραστικής επικοινωνίας, όπου την ίδια στιγμή όλοι μπορεί να είναι “πομποί” και “δέκτες”, “παραγωγοί” και “τηλεθεατές”, “αρθρογράφοι” και “αναγνώστες”.

 

Πέρασε η εποχή που κάποιος χρησιμοποιούσε το διαδίκτυο απλά ως ένα ακόμη μέσο διαφήμισης και προώθησης της δουλειάς του, ως μια ακόμη μάσκα της επαγγελματικής περσόνας του. Πλέον οι κινήσεις μας στο διαδίκτυο αντικατοπτρίζουν την προσωπικότητά μας και πολλές φορές μπορεί να αποκαλύπτουν και πτυχές που θα θέλαμε να κρατήσουμε κρυφές. Έννοιες όπως “friends”, “readers”, “linkblogging”, “likes”, “comments” και “twitting” αποτελούν την ουσία της διαδικτυακής ζωής του σύγχρονου χρήστη του διαδικτύου και είναι αυτές που σκιαγραφούν την παρουσία μας εκεί. Με λίγα κλικ και ελάχιστη προσπάθεια κάποιος μπορεί να δημιουργήσει τη δική του διαδραστική σελίδα (Blog), το διαδικτυακό του προφίλ με φίλους (Facebook) ή συνεργάτες (LinkedIn), να μοιραστεί κάποιες στιγμιαίες σκέψεις (Twitter) ή να μοιραστεί με όλο τον κόσμο τις ειδήσεις και τα blogposts που βρήκε ενδιαφέροντα (Google Reader). Όλα αυτά κάνουν την διαδικτυακή μας ζωή πολύ πιο ενδιαφέρουσα και ίσως πολύ πιο ουσιαστική. Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε πως το ίδιο εύκολα ο οποιοσδήποτε μπορεί να βρει πληροφορίες για το πρόσωπό μας. Αρκεί μια αναζήτηση στο Google για να αποκαλυφθούν οι περισσότερες από τις υπηρεσίες στις οποίες είμαστε γραμμένοι, μαζί φυσικά με τα προσωπικά μας δεδομένα που έχουμε φροντίσει να εμφανίζουμε δημόσια.

 

Αυτά τα νέα δεδομένα -αναπόφευκτα- αλλάζουν εντελώς τη σχέση μεταξύ ψυχολόγου και πελάτη (ή συμβούλου και συμβουλευόμενου, εάν προτιμάτε). Μέχρι σήμερα βασικός κανόνας δεοντολογίας των ψυχολόγων ήταν η αποφυγή μη επαγγελματικών σχέσεων με άτομα τα οποία έχουν βοηθήσει. Οι λόγοι πολλοί και διάφοροι. Ο πιο σημαντικός όμως είναι πως αφενός οι διπλές σχέσεις δεν βοηθάνε καθόλου στην θεμελίωση μιας διπολικής θεραπευτικής σχέσης και αφετέρου είναι πολύ εύκολο ένας κακόβουλος λειτουργός ψυχικής υγείας να χρησιμοποιήσει τις ευαίσθητες πληροφορίες του πελάτη του εναντίον του στα πλαίσια μιας μη επαγγελματικής σχέσης. Η δεοντολογική αυτή απαγόρευση έχει σαφώς πρακτική και ουσιαστική σημασία στον κόσμο της Ψυχολογίας και τα οφέλη της νομίζω είναι ξεκάθαρα.

 

Με την επέλαση του διαδικτύου όμως ο πελάτης μπορεί πολύ εύκολα να βρει προσωπικές πληροφορίες για τον σύμβουλό του, οι οποίες θα μεταμορφωθούν σε εμπόδια στην θεραπευτική τους σχέση. Σκεφτείτε την περίπτωση που ένας βαθιά θρησκευόμενος συμβουλευόμενος ανακαλύψει στο facebook πως ο σύμβουλός του είναι ομοφυλόφιλος! Μια τέτοια εξέλιξη κατά πάσα πιθανότητα θα είναι καταστροφική για την πορεία της θεραπείας, πηγαίνοντας την αρκετά βήματα πίσω έως ότου ο ψυχολόγος κερδίσει εκ νέου την εμπιστοσύνη του πελάτη του.

 

Πως μπορεί λοιπόν κάποιος σύγχρονος ψυχολόγος να πορευτεί στο διαδίκτυο με ασφάλεια, τόσο για τον ίδιο, όσο και για τους πελάτες του; Ακολουθούν μερικές πρακτικές συμβουλές που κατά την γνώμη μου θα πρέπει να ακολουθούν όλοι οι ψυχολόγοι οι οποίοι αναπτύσσουν θεραπευτικές σχέσεις και ταυτόχρονα είναι πολίτες του διαδικτύου.

 

Προσέχουμε τις ρυθμίσεις privacy των υπηρεσιών κοινωνικής δικτύωσης, ώστε να σιγουρευτούμε πως οι ευαίσθητες πληροφορίες μας είναι διαθέσιμες αποκλειστικά και μόνο σε έναν κλειστό κύκλο ατόμων που εμείς επιλέγουμε (friends).

Ποτέ δεν σχολιάζουμε ευαίσθητα επαγγελματικά θέματα δημόσια στο διαδίκτυο. Τέτοιες συζητήσεις -αν είναι απαραίτητο- πρέπει να γίνονται κατ’ ιδίαν με τους συναδέλφους μας ή χρησιμοποιώντας εναλλακτικούς προσωπικούς τρόπους επικοινωνίας (π.χ. e-mails, προσωπικά μηνύματα, video-chat), τηρώντας εννοείται πάντοτε τους κανόνες δεοντολογίας σχετικά με τις πληροφορίες που αποκαλύπτουμε για τους πελάτες μας.

Δεν δεχόμαστε αιτήματα “φιλίας” από πελάτες μας στις υπηρεσίες που χρησιμοποιούμε για τις αυστηρά προσωπικές μας σχέσεις.

Ξεκαθαρίζουμε εξ’ αρχής στον πελάτη τον τύπο της σχέσης που μπορεί να αναπτυχθεί ανάμεσά μας και τα όρια που πρέπει να μπουν. Εάν ο πελάτης επιθυμεί και διαδικτυακή επικοινωνία μαζί μας, μπορούμε να ορίσουμε κάποια συγκεκριμένη και ελεγχόμενη μέθοδο επικοινωνίας (π.χ. ανταλλαγή e-mails).

Εάν μας βολεύει να κατευθύνουμε τους πελάτες μας στο διαδίκτυο για να αντλήσουν περισσότερες πληροφορίες για εμάς, τη δουλειά μας, τις μεθόδους μας κτλ καλό είναι να έχουμε ένα συγκεκριμένο διαδικτυακό επαγγελματικό προφίλ στο οποίο αναγράφονται τα επαγγελματικά μας δεδομένα, το οποίο και τους προτείνουμε.

Εάν θέλουμε οπωσδήποτε να χρησιμοποιήσουμε ορισμένες υπηρεσίες δημόσια και να εκφραστούμε πιο ελεύθερα, καλό θα ήταν να επιλέξουμε ένα ψευδώνυμο γι’ αυτές.

Εάν δεν θέλουμε να χρησιμοποιούμε τις υπηρεσίες κοινωνικής δικτύωσης τόσο “κλειστά” ή με ψευδώνυμα, θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να διακόψουμε τις επαγγελματικές σχέσεις με έναν πελάτη, εάν αντλήσει πληροφορίες για εμάς οι οποίες δυσκολεύουν το έργο μας.

Αποφεύγουμε να ψάχνουμε πληροφορίες για έναν πελάτη μας στο διαδίκτυο. Τα αποτελέσματα τέτοιων αναζητήσεων μπορεί να είναι εξίσου καταστροφικά για την θεραπευτική σχέση.

Και φυσικά, δεν προσπαθούμε να παρέχουμε εξατομικευμένες υπηρεσίες ψυχικής υγείας από το διαδίκτυο, καθώς κάτι τέτοιο είναι σχεδόν αδύνατο. Εννοείται πως είναι απολύτως θεμιτό να εκφράζουμε δημόσια την άποψή μας για θέματα ψυχικής υγείας, αλλά εφόσον τα σχόλια είναι γενικά και δεν κατευθύνονται προς συγκεκριμένο πρόσωπο που αναζητά βοήθεια.

Σε κάθε περίπτωση πάντως το πιο σημαντικό είναι η προσωπική μας εκτίμηση για τα όρια που πρέπει να βάλουμε στη χρήση του διαδικτύου για επαγγελματικούς και μη λόγους. Το μόνο που χρειάζεται είναι να είμαστε ενήμεροι για τα ρίσκα που μπορεί να εγκυμονεί μια λανθασμένη χρήση του και να παραμένουμε σε εγρήγορση για τέτοιου είδους θέματα. Φυσικά, από την άλλη, ο πανικός είναι κακός σύμβουλος και δεν πρέπει να επιτρέψουμε να παρασυρθούμε από το κύμα φόβου για τις νέες τεχνολογίες. Το διαδίκτυο δεν είναι ούτε αγγελικό, ούτε σατανικό. Μπορεί πολύ εύκολα να μεταμορφωθεί από το ένα στο άλλο, ανάλογα με τη χρήση την οποία κάνουμε.

[slygeo87]

Με όλο το σεβασμό, αλλά δεν έχεις βάλει ούτε ένα ενδιαφέρον άρθρο.

[Garnele]

Μάλλον απλά η ψυχολογία δεν είναι το δικό σου ποτήρι για τσάι. Δοκίμασε και κάτι τέτοιο όμως, είναι λίγο πιο αναλυτικά το πείραμα στο οποίο βασίστηκε και τη ταινία das experiment.

[slygeo87]

Είναι εντελώς ανόητο να φτιάχνει κάποιος ένα άρθρο και να λέει στους ψυχολόγους ότι δεν θα πρέπει η σχέση του θεραπευτή - θεραπευόμενου να είναι φιλική. Λες και αυτό οι ψυχολόγοι δεν το ξέρουν. Εδώ το ξέρω εγώ! (κάπου λέει για κώδικα δεοντολογίας)

Ναι οκ, φεησμπουκ και μαλακίες. Το ίδιο ισχύει και εκεί. =/

[Τοξοβολος_UK]

Με όλο το σεβασμό, αλλά δεν έχεις βάλει ούτε ένα ενδιαφέρον άρθρο.

 

για δωσε μια ιδεα,τι αποτελει για σενα ενδιαφερον μηπως βρω κατι.

 

Μάλλον απλά η ψυχολογία δεν είναι το δικό σου ποτήρι για τσάι. Δοκίμασε και κάτι τέτοιο όμως, είναι λίγο πιο αναλυτικά το πείραμα στο οποίο βασίστηκε και τη ταινία das experiment.

 

Το οποιο εχει αφησει τα σημαδια του στην Ψυχολογια ανεξητιλα μπορω να πω.

[insomniaK]

 

ψιλοάσχετο, αλλά μία που συζητάμε ας το πω. Όλα αυτά τα "άρθρα" από blogs είναι προσωπικές απόψεις ή υπάρχει και κάποια "σχολή" από πίσω;

 

Κατανοώ ότι όλοι οι επαγγελματίες έχουν κάποια άποψη, αλλά τόσο ο Νικόλαος όσο και ο Δημήτρης, μου φαίνεται ότι απλά καταθέτουν τη γνώμη τους για τα θέματα που τους απασχολούν δίχως να στηρίζονται ή τουλάχιστον να αναφέρουν από που πηγάζει ο τρόπος σκέψης τους.

Αυτή η νοοτροπία, με κάνει ιδιαίτερα επιφυλακτικό όχι μόνο απέναντι στα άρθρα τους, αλλά γενικότερα απέναντι στον τρόπο που εξασκούν το επάγγελμα τους. Ουσιαστικά ο τρόπος επιστημονικής γραφής τους δε μου δείχνει ότι ακολουθούν κάποια μέθοδο επιστημονικά αποδεδειγμένη και αποδεκτή από την επαγγελματική τους κοινότητα.

 

 

 

[slygeo87]

για δωσε μια ιδεα,τι αποτελει για σενα ενδιαφερον μηπως βρω κατι.

 

Θα ήθελα να διαβάσω ένα σοβαρό άρθρο που να ξεκαθαρίζει ότι οι σοβαρές ψυχολογικές ασθένειες ΔΕΝ αποτελούν κίνδυνο για τον κόσμο. Για παράδειγμα, ένας σχιζοφρενής δεν κυκλοφορεί στη πλατεία του χωριού με αλυσοπρίονο αλλα μπορεί να ζει μια φυσιολογική ζωή, να εργάζεται, να έχει οικογένεια κτλ.

Απομυθοποίηση θέλω.

[Tenshi]

Ποιός είπε οτι ο σχιζοφρενής είναι επικίνδυνος για τον περίγυρό του;Για τον εαυτό του ίσως,άλλα δέν σημαίνει οτι το πρόβλημα δέν αμβλύνεται με φαρμακευτική αγωγή.Και οικογένεια κάνουν και τα παιδιά τους πάνε στην παιδική χαρά (χωρίς απαραίτητα να τρώνε τα μυαλά απο τα άλλα παιδάκια)

[Τοξοβολος_UK]

Κ εδω το γνωστο paper του Zimbardo το 1973 που εγειρε τα ηθικα θεματα του πειραματος

 

http://heatherlench.com/wp-content/uploads/2008/06/zimbardo.pdf

 

Εδω η ιστοσελιδα του πειραματος

 

http://www.prisonexp.org/

 

 

ψιλοάσχετο, αλλά μία που συζητάμε ας το πω. Όλα αυτά τα "άρθρα" από blogs είναι προσωπικές απόψεις ή υπάρχει και κάποια "σχολή" από πίσω;

 

Κατανοώ ότι όλοι οι επαγγελματίες έχουν κάποια άποψη, αλλά τόσο ο Νικόλαος όσο και ο Δημήτρης, μου φαίνεται ότι απλά καταθέτουν τη γνώμη τους για τα θέματα που τους απασχολούν δίχως να στηρίζονται ή τουλάχιστον να αναφέρουν από που πηγάζει ο τρόπος σκέψης τους.

Αυτή η νοοτροπία, με κάνει ιδιαίτερα επιφυλακτικό όχι μόνο απέναντι στα άρθρα τους, αλλά γενικότερα απέναντι στον τρόπο που εξασκούν το επάγγελμα τους. Ουσιαστικά ο τρόπος επιστημονικής γραφής τους δε μου δείχνει ότι ακολουθούν κάποια μέθοδο επιστημονικά αποδεδειγμένη και αποδεκτή από την επαγγελματική τους κοινότητα.

 

 

 

 

Δεν ειναι οφτοπικ.Σωστα το θετεις.Ενα καλα γραμμενο αρθρο οχι μονο στην Ψυχολογια αλλα και σε αλλες επιστημες σαφως και βασιζετε στην ερευνα που εχει γινει για το θεμα το οποιο γραφουμε.Αυτο που μπορω να πω ειναι οτι στην περιπτωση του αρθρου του Δημητρη δυστυχως δεν εχουμε πολλα πραγματα σε ερευνητικο επιπεδο (απο οσο γνωριζω τουλαχιστον) για το πως η εποχη της πληροφοριας επηρεαζει την σχεση Ψυχολογου/πελατη.Περα απο τις ερευνες που εχουν γινει για τις αντιληψεις ουσιαστικα του κοινου για το επαγγελμα του Ψυχολογου γενικα, ιδιαιτερο θεωρητικο υποβαθρο για την σχεση Ψυχολογου/πελατη στο framework του διαδυκτιου δεν υπαρχει.

 

Για την ακριβεια ουτε ο Βρετανικος Ψυχολογικος Συλλογος ουτε ο Αμερικανικος κ σαφως ουτε κ ο Ελληνικος εχουν ακομα καποια ρητα guidelines για το πως ενας Ψυχολογος θα πρεπει να διαχειριζεται την εικονα του η την σχεση του με τους πελατες στο πλαισιο της ''κοινωνιας του διαδικτυου''.Εκει ειναι θεμα αποψης καθε συναδελφου (παντα ακολουθωντας τους δεοντολογικους ''περιορισμους'' του κωδικα),με την οποια υποκειμενικοτητα αυτο συνεπαγεται, να οριζει αυτη την σχεση.

 

Γενικοτερα ομως κοιταω να δινω αρθρα που εχουν καλο θεωρητικο υποβαθρο με ερευνα απο πισω.Δες πχ τα αρθρακια του πολυ δικου μας ινσομνιακ Γιαννη κ ολα τα υπολοιπα.Εκτος φυσικα απο περιπτωσεις που το θεμα σηκωνει συζητηση οπως ειπα αρχικα κ για το αρθρο του Δημητρη.

[slygeo87]

Περιμένω.

[Physics_Rulez]

Θα ήθελα να διαβάσω ένα σοβαρό άρθρο που να ξεκαθαρίζει ότι οι σοβαρές ψυχολογικές ασθένειες ΔΕΝ αποτελούν κίνδυνο για τον κόσμο. Για παράδειγμα, ένας σχιζοφρενής δεν κυκλοφορεί στη πλατεία του χωριού με αλυσοπρίονο αλλα μπορεί να ζει μια φυσιολογική ζωή, να εργάζεται, να έχει οικογένεια κτλ.

Απομυθοποίηση θέλω.

 

Η σχιζοφρένεια είναι νευροψυχιατρική νόσος. Απ' ότι πληροφορούμαι, η ψυχιατρική έχει κάνει πολύ μεγάλα βήματα εμπρός σε αυτή την ασθένεια και με τα κατάλληλα φάρμακα ψιλοεξαλείφεται. Φυσικά παίζει ρόλο και το περιβάλλον κτλ.

 

"Η σχιζοφρένεια είναι πολύ σοβαρή και χρόνια ασθένεια του εγκεφάλου. Προκαλεί αλλαγές στη σκέψη, στην ομιλία, στην αντίληψη και στη συμπεριφορά. Η συχνότητα της ασθένειας σε άνδρες και γυναίκες είναι η ίδια. Συνήθως τα πρώτα προβλήματα εμφανίζονται στην εφηβική ηλικία και σε νέους ενήλικες. Η συχνότητα της ασθένειας είναι περίπου 1% του πληθυσμού παγκοσμίως."

 

πληροφορίες εδώ: http://www.medlook.n...asp?item_id=801 και εδώ ένα παλιό άρθρο http://www.medlook.n...sp?item_id=2503 για να δεις τη διαφορά

 

 

Συμπέρασμα: Συμπερασματικά θα πρέπει να τονίσουμε ότι η σχιζοφρένεια μπορεί να αντιμετωπισθεί αποτελεσματικά και ότι δεν πρέπει να υπάρχει φόβος ή αποφυγή για τα άτομα που πάσχουν από τη νόσο αυτή.

[Τοξοβολος_UK]

Θα ήθελα να διαβάσω ένα σοβαρό άρθρο που να ξεκαθαρίζει ότι οι σοβαρές ψυχολογικές ασθένειες ΔΕΝ αποτελούν κίνδυνο για τον κόσμο. Για παράδειγμα, ένας σχιζοφρενής δεν κυκλοφορεί στη πλατεία του χωριού με αλυσοπρίονο αλλα μπορεί να ζει μια φυσιολογική ζωή, να εργάζεται, να έχει οικογένεια κτλ.

Απομυθοποίηση θέλω.

 

Χμ..Οι περισσοτεροι Ψυχολογικοι συλλογοι παγκοσμιως προσπαθουν ενεργα να εξαλειψουν το στιγμα της ψυχικης ασθενειας.Αυτο ειναι ο ακρογωνιαιος λιθος της πολιτικης των Ψυχολογικων Συλλογων παγκοσμιως σημερα.Απο την αλλη το θεμα των ψυχωσεων ειναι αρκετα ευαισθητο.Στην συντριπτικη πλειοψηφια των περιπτωσεων η σχιζοφρενεια εχει σοβαρες επιπτωσεις στην λειτουργικοτητα του ιδιου του ανθρωπου που την βιωνει καθως κ στον αμεσο περιγυρο του.Σαφως κ ο κινδυνος για την σωματικη ακαιρεοτητα του ιδιου και των ανθρωπων γυρω του δεν αποτελει το κυριο θεμα που εγειρεται στις περιπτωσεις σχιζοφρενιας αλλα ουσιαστικα επικεντρωνομαστε στη προσπαθεια για επαναφορα της λειτουργικοτητας του ατομου μεσα στην κοινωνια κατι το οποιο γινεται αρκετα επιτυχως με τα οπλα που εχουμε σημερα στην φαρετρα μας.Αυτο δεν σημαινει ομως οτι ο κινδυνος για προκληση σημαντικων επιπτωσεων στον ευατο του η στον περιγυρο του ειναι αμελητεος,παρολα αυτα ναι σιγουρα η εικονα του ''αλυσοπριονου'' που αναφερεις δεν ανταποκρινεται στην πραγματικοτητα αλλα εχει σχεση με το στιγμα,τις αντιληψεις κ την εικονα που υπαρχει ακομα κ σημερα για τις ψυχολογικες/ψυχιατρικες διαταραχες,κατι που οπως ειπα τοσο οι Ψυχολογοι οσο και οι Ψυχιατροι προσπαθουν ενεργα σημερα να καταπολεμισουν.

[slygeo87]

Πηγή: Τοξοβόλος;;;;;

 

Ευχαριστώ...απλώς...

 

δεν ανταποκρινεται στην πραγματικοτητα αλλα εχει σχεση με το στιγμα,τις αντιληψεις κ την εικονα που υπαρχει ακομα κ σημερα για τις ψυχολογικες/ψυχιατρικες διαταραχες,κατι που οπως ειπα τοσο οι Ψυχολογοι οσο και οι Ψυχιατροι προσπαθουν ενεργα σημερα να καταπολεμισουν.

 

/edit: και το ζήτησα γιατί το στίγμα αυτό υπάρχει ακόμα και σε μία επίσκεψη στον ψυχολόγο. Τουλάχιστον στη χώρα μας. Μη παρεξηγείς...

[Τοξοβολος_UK]

 

/edit: και το ζήτησα γιατί το στίγμα αυτό υπάρχει ακόμα και σε μία επίσκεψη στον ψυχολόγο. Τουλάχιστον στη χώρα μας. Μη παρεξηγείς...

 

Ειναι η πραγματικοτητα απο οτι αντιλαμβανομαι στην Ελλαδα ομως νομιζω απο το λιγο που γνωριζω την Ελληνικη πραγματικοτητα τα πραγματα τουλαχιστον στα μεγαλα αστικα κεντρα της Ελλαδας εχουν αρχισει να αλλαζουν σε καποιο βαθμο.

[slygeo87]

Να σε ρωτήσω κάτι άλλο; Καταρχάς το θέμα είναι μόνο για δημοσίευση άρθρων ή και για κουβέντα; Αν τρολλάρω δηλαδή ας σβηστούν τα μηνύματα μου.

 

Ποια η γνώμη σου για την ψυχολογία ενός αστυνομικού μιας και αναφέρθηκες στο πείραμα παραπάνω; Είναι αντικοινωνικοί;