Προτάσεις βιβλίων

[star12]

διαβασα το δευτερο βιβλιο οι 50 αποχρωσεις του γκρι.

θα λεγα πως το δευτερο μερος ειναι πιο ενδιαφερον απ το πρωτο.μιας και δεν ασχολειται μονο με τσοντα λολ αλλα ειναι και λιγο θριλεριστικο σε καπιες φασεις.Φυσικα οι εντονες ερωτικες περιγραφες θα κουρασουν απο ενα σημειο και μετα,και οι διαλογοι ειναι για τα μπαζα,αλλα εχει λιγο αγωνια δε μπορεις να πεις.

το κριμα ειναι πως η ταινια θα βγει του χρονου..Aν και δε νομιζω να αποδωσει σωστα τη μεταφραση απ το βιβλιο.Eνας λογος που πλακωθηκαν η συγγραφεας και η σκηνοθετιδα,και δε θα αναλαβει τη σκηνοθεσια για το σικουελ

[opera]

Η νέα Γερμανία και οι παλαιοί ναζί

http://spitfirelist.com/books/tetens_ngon1.pdf

 

http://homepage.ntlworld.com/lee.riley/Notices/EWG.pdf

Επεξ/σία 28 Νοεμβρίου 2015 από opera

[fever25]

διαβασα το δευτερο βιβλιο οι 50 αποχρωσεις του γκρι.

θα λεγα πως το δευτερο μερος ειναι πιο ενδιαφερον απ το πρωτο.μιας και δεν ασχολειται μονο με τσοντα λολ αλλα ειναι και λιγο θριλεριστικο σε καπιες φασεις.Φυσικα οι εντονες ερωτικες περιγραφες θα κουρασουν απο ενα σημειο και μετα,και οι διαλογοι ειναι για τα μπαζα,αλλα εχει λιγο αγωνια δε μπορεις να πεις.

το κριμα ειναι πως η ταινια θα βγει του χρονου..Aν και δε νομιζω να αποδωσει σωστα τη μεταφραση απ το βιβλιο.Eνας λογος που πλακωθηκαν η συγγραφεας και η σκηνοθετιδα,και δε θα αναλαβει τη σκηνοθεσια για το σικουελ

 

 

https://www.youtube.com/watch?v=iSpm6HQjy9Y

 

Υγ. Σχολιάζω το βιβλίο και όχι την άποψη που εκφράστηκε για το βιβλίο... !

[rupak]

Μια πρόταση για όσους κατά καιρούς ζητάνε βιβλίο στα αγγλικά ώστε να διαβάσουν στο e-reader τους:

Never Cry Wolf

 

Ο F. Mowat, περιγράφει τις περιπέτειές του όταν σε αποστολή του στην αρκτική τούνδρα ήρθε κοντά με το μέχρι τότε "διαβολικό" ζώο, τον Λύκο. Η γραφή του δημιουργεί πλούσιες εικόνες που βοηθούν στην κατανόηση του κειμένου, χωρίς ακαδημαϊκές "δύσκολες" αγγλικές λέξεις. Αρκετές δόσεις χιούμορ και φυσικά πληροφορίες για το μαγευτικό τετράποδο που ίσως ακόμη και σήμερα δεν γνωρίζουμε.

[Toxo <3 lover]

Opening Skinner's Box ή Το κουτί της ψυχής - Τα 10 σπουδαιότερα ψυχολογικά πειράματα του 20ου αιώνα από την Lauren Slater.

 

Μου το πρότεινε μια αγαπημένη φίλη η οποία έχει στενή επαφή με την ψυχολογία, ωστόσο δεν περίμενα να ανακαλύψω σε ένα βιβλίο αυτού του ενδιαφέροντος τόσο λυρικό χαρακτήρα. Είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον και λόγω του ύφους της συγγραφέως που το παρουσιάζει μέσα από την εμπειρία και τα μάτια της, δεν κουράζει τον αναγνώστη όπως ο αμιγώς επιστημονικός λόγος. 

[SpirosKerkyra]

Παιδιά μιας και μου άρεσε η σειρά " The man in the high castle " σκέφτομαι να αγοράσω το βιβλίο - αξίζει; περίπου σε ποιο σημείο του βιβλίου μας άφησε το βιβλίο; Επίσης είναι ένα και μοναδικό βιβλίο, σωστα;

[wizzy]

Δεν γνωρίζω σε ποιο σημείο έμεινε η σειρά (δεν τη βλέπω). Το βιβλίο είναι ένα.

 

Αν και είμαι fan των δυστοπικών μυθιστορημάτων, το συγκεκριμένο βιβλίο δεν με ενθουσίασε καθόλου. Διαβάζοντας την περίληψη, ομολογώ ότι με "εξίταρε" η σκέψη της περιγραφής μιας φανταστικής (=αποκύημα φαντασίας), "εναλλακτικής" πραγματικότητας κατά την οποία οι Δυνάμεις του Άξονα είναι οι νικήτριες του Β' ΠΠ, καθώς και της προσπάθειας του "Ανθρώπου στο Ψηλό Κάστρο" να καταλύσει αυτή την πραγματικότητα.

 

Δεν διάβασα το πρωτότυπο, διάβασα την ελληνική μετάφραση, η οποία ήταν πολύ αξιόλογη, χωρίς γλωσσικά/ορθογραφικά/γραμματικά/εννοιολογικά λάθη. Όμως, η ιστορία αναλώνεται σε μία - δύο παράλληλες κι ασύνδετες ιστορίες μεταξύ τους, εντρυφώντας υπερβολικά στους δύο κύριους χαρακτήρες, ενώ το τέλος με άφησε με την αίσθηση του ανολοκλήρωτου. Τι να πω, ίσως να είχα πολύ υψηλές προσδοκίες, στις οποίες το βιβλίο να μην ανταποκρίθηκε.

[yannis27gr]

Opening Skinner's Box ή Το κουτί της ψυχής - Τα 10 σπουδαιότερα ψυχολογικά πειράματα του 20ου αιώνα από την Lauren Slater.

 

Μου το πρότεινε μια αγαπημένη φίλη η οποία έχει στενή επαφή με την ψυχολογία, ωστόσο δεν περίμενα να ανακαλύψω σε ένα βιβλίο αυτού του ενδιαφέροντος τόσο λυρικό χαρακτήρα. Είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον και λόγω του ύφους της συγγραφέως που το παρουσιάζει μέσα από την εμπειρία και τα μάτια της, δεν κουράζει τον αναγνώστη όπως ο αμιγώς επιστημονικός λόγος. 

 

Έχει αρκετές αρνητικές κριτικές στο αμαζόν. Κυρίως με ενόχλησε που αναφέρουν ότι αλλού έχει υπερβάλλει κι αλλού έχει πει ψέμματα στις ιστορίες που αφηγείται.

[*nenya*]

The Kindly Ones του Littell.

Δεν θυμάμαι αν το έχω ξαναναφέρει εδώ πέρα, αλλά είναι ιδανικό για αυτούς που θέλουν να διαβάζουν μυθιστορήματα για τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Προειδοποίηση: όχι για ευαίσθητους αναγνώστες. Το συγκεκριμένο βιβλίο έχει απίστευτα ωμές περιγραφές, σκληρές, μέχρι και αηδιαστικές ώρες ώρες. Και σίγουρα μερικοί ανάλογα τα πιστεύω τους ίσως το θεωρούν και ανήθικο.

 

Το είχα διαβάσει πριν χρόνια και τώρα είπα επιτέλους να τ'αγοράσω και να το ξαναδιαβάσω.

 

Στην ελληνική έκδοση ονομάζεται 'Ευμενίδες', απ'τις Εκδόσεις Λιβάνη.

[stratigos24]

Στην ελληνική έκδοση ονομάζεται 'Ευμενίδες', απ'τις Εκδόσεις Λιβάνη.

 

Πολλοί και από τους πολύ νεότερους συγγραφείς δεν είχαν τύχη. Ο Τζόναθαν Λίτελ με τις Ευμενίδες (εκδ. Λιβάνης), βιβλίο που ξεσήκωσε τη διανόηση της Ευρώπης με το προκλητικό θέμα του, τη διολίσθηση ενός διανοουμένου προς τον ναζισμό, πουλώντας εκατοντάδες χιλιάδες αντίτυπα, στη χώρα μας σημείωσε εκκωφαντική αποτυχία. Την ίδια τύχη είχε και το ογκώδες έργο Κεντρική Ευρώπη (εκδ. Κέδρος) του Ουίλιαμ Βόλμαν, ένα μυθιστόρημα για την πορεία της χιτλερικής και ναζιστικής Ευρώπης, βραβευμένο με το National Book Award 2005.

 

http://xenesglosses.eu/2013/03/ta-ekato-biblia-pou-den-agapisan-oi-ell/

 

Δεν το αγαπήσαμε το βιβλίο..

[*nenya*]

Λογικό.

Ήδη φαντάζομαι την Λουκά να διαδηλώνει εναντίον του.

[wizzy]

Διάβασα με ενδιαφέρον το άρθρο που δημοσίευσε ο stratigos24. Χάρηκα ιδιαίτερα όταν διαπίστωσα ότι κάποια από τα βιβλία της λίστας βρίσκονται στη βιβλιοθήκη, όχι απλά για να βρίσκονται, αλλά τα έχω διαβάσει (π.χ. Θαυμαστός καινούριος κόσμος, Μέλμοθ ο Περιπλανώμενος κ.ά.).

 

Λυπήθηκα όταν διαπίστωσα πόσα από αυτά τα βιβλία είναι "σημεία-αναφοράς" της παγκόσμιας λογοτεχνίας (π.χ. Για ποιον χτυπάει η καμπάνα, Μόμπι Ντικ η Φάλαινα, Σατανικοί στίχοι κ.ά.) και παρόλα αυτά, βρίσκονται στη λίστα των "αγνοημένων", από το αναγνωστικό κοινό της Ελλάδας, βιβλίων. Φαίνεται ότι το ελληνικό κοινό προτιμάει να διαβάζει το "50 αποχρώσεις του γκρι" παρά π.χ. το "Η Πτώση" του Camus. Κρίμα...

 

Υ.Γ.: Προφανώς και δεν "βγάζω την ουρά μου απέξω". Από τα βιβλία της λίστας έχω ελάχιστα, κυρίως επειδή το ενδιαφέρον μου στρέφεται σε είδη λογοτεχνίας διαφορετικά από αυτά που αντιπροσωπεύονται από τα βιβλία της λίστας, αλλά και πάλι, θεωρώ ότι κάποια από αυτά θέλω (πρέπει) να τα διαβάσω κάποια στιγμή στο μέλλον. Ίδωμεν...

[stratigos24]

Το ''εγώ ο Κλαύδιος'' το έχεις/έχετε διαβάσει?

 

https://www.goodreads.com/book/show/18219053?ac=1&from_search=1

 

Aναφέρεται πως και η σειρά ήτανε πάρα πολύ καλή:

 

http://www.imdb.com/title/tt0074006/

[Snoob]

Πολλοί και από τους πολύ νεότερους συγγραφείς δεν είχαν τύχη. Ο Τζόναθαν Λίτελ με τις Ευμενίδες (εκδ. Λιβάνης), βιβλίο που ξεσήκωσε τη διανόηση της Ευρώπης με το προκλητικό θέμα του, τη διολίσθηση ενός διανοουμένου προς τον ναζισμό, πουλώντας εκατοντάδες χιλιάδες αντίτυπα, στη χώρα μας σημείωσε εκκωφαντική αποτυχία. Την ίδια τύχη είχε και το ογκώδες έργο Κεντρική Ευρώπη (εκδ. Κέδρος) του Ουίλιαμ Βόλμαν, ένα μυθιστόρημα για την πορεία της χιτλερικής και ναζιστικής Ευρώπης, βραβευμένο με το National Book Award 2005.

 

http://xenesglosses.eu/2013/03/ta-ekato-biblia-pou-den-agapisan-oi-ell/

 

Δεν το αγαπήσαμε το βιβλίο..

 

Πρώτον, η ελληνική αγορά είναι μικρή. Με αυτό θέλω να πω ότι, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, ακόμη και αυτά που πηγαίνουν "καλά" πουλάνε ελάχιστα σε απόλυτους αριθμούς. Όταν μια πρώτη έκδοση βγαίνει σε 4000 αντίτυπα, για παράδειγμα, και αυτό αποτελεί "διαφημιστικό ατού" και μπαίνει στο εξώφυλλο, κάτι θα έπρεπε να μας λέει αυτό, γενικότερα.

 

Δεύτερον, πάρα πολλοί από τους τίτλους στη λίστα κυκλοφόρησαν στη χώρα μας με απελπιστική καθυστέρηση. Κριτική της Σοβιετικής Ένωσης (Ο Μαίτρ και η Μαργαρίτα) με πρώτο έτος κυκλοφορίας στην Ελλάδα τη... χρονιά της κατάρρευσης της Σοβιετικής Ένωσης; Δεκαοκτώ χρόνια που μεσολάβησαν από την πρώτη πλήρη, μη λογοκριμένη έκδοση, τι κάναμε εδώ; Μιλάμε για αντανακλαστικά, όχι αστεία. Το αναφέρω γιατί καμιά φορά οι εκδότες είναι λίγο του στυλ "τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;" 

 

Τρίτον, δεν υπάρχει σαφής προσδιορισμός του τι εννοούν οι εκδότες "δεν αγαπήθηκε το βιβλίο". Τα νούμερα πωλήσεων θα είχαν ενδιαφέρον. Δεν αμφισβητώ ότι υπάρχουν βιβλία που δεν έχουν πάει καλά στη χώρα μας ενώ έξω αγαπήθηκαν (ξέρω πολλά εκτός λίστας, όπως το έξοχο Longitude, το οποίο έγινε και μίνι σειρά από το BBC με θαυμάσια ερμηνεία του Τζέρεμι Άιρονς, εκδόθηκε στην Ελλάδα από τις Εκδόσεις Λιβάνη, ελάχιστα πράγματα... Τρία χρόνια αργότερα, από τα Ελληνικά Γράμματα βγήκε, της ίδιας συγγραφέως, Η Κόρη του Γαλλιλαίου) αλλά και πάλι...

 

Το να λέμε, λ.χ. ότι το Περί Αναρχισμού του Τσόμσκι δεν... πήγε καλά, είναι κάπως. Γιατί, πού πήγε καλά; Και, ξανά, πώς ορίζουμε το "καλά";

 

Τέλος, πρέπει να είμαστε και ρεαλιστές σε κάποια πράγματα: Οι Σατανικοί Στίχοι, του Ρούσντι, ας πούμε, αν πουλούσαν, θα πουλούσαν για την απίστευτη ταλαιπωρία που πέρασε ο συγγραφέας. Και στο εξωτερικό, κυρίως γι' αυτό πούλησε. Οπότε, δεν είναι ότι δεν αναγνωρίστηκε η λογοτεχνική του αξία, τόσο. (Συν του ότι, θα το ξαναπώ: αντανακλαστικά: πρώτο έτος κυλοφορίας 1988, εδώ 2003...)

 

Υ.Γ. Σαφέστατα το βιβλίο δεν έχει στη χώρα μας την ανταπόκριση που πρέπει. Ελάχιστες πωλήσεις, λιγοστό ενδιαφέρον, ως χώρα δεν έχουμε καμία πολιτική προώθησής του, τα παιδιά δεν μαθαίνουν να διαβάζουν και να αγαπούν το βιβλίο, γενικά να "ψάχνονται", στην εκπαίδευση είμαστε η χώρα του ενός βιβλίου, της μίας αλήθειας. Λογικό είναι αυτά τα παιδιά, ως ενήλικες πλέον, να μη συγκινούνται από την ανάγνωση, από τη στιγμή που το βιβλίο ταυτίζεται με την παπαγαλία για να... πετύχεις στη ζωή (και να γίνεις ένας ωραιότατος άνεργος με άχρηστο και ανούσιο πτυχίο).

 

Πάντως κάτι κινείται στο χώρο (γίνονται δειλές προσπάθειες για βράβευση και αναγνώριση συγγραφέων και μεταφραστών). Το βιβλίο ήταν από τους ελάχιστους τομείς που παρουσίασε αισθητή μείωση τιμών στα χρόνια της κρίσης. Χρειάζεται, όμως, περισσότερη προσπάθεια. Και ρεαλισμός. Αυτός ο κατάλογος που διάβασα και μου έδωσε την αφορμή να γράψω αυτό το μήνυμα, δεν προσεγγίζει το πρόβλημα ρεαλιστικά.

[yannis27gr]

Είναι ειρωνικό πάντως ότι ενώ έχουμε μικρό αναγνωστικό κοινό έχουμε αντίθετα τεράστια συγγραφικό. Ειδικά με αυτή τη μόδα των αυτοεκδόσεων, ενώ παλιά λέγαμε πώς αν φωνάξεις "κύριε πρόεδρε" θα γυρίσει η μισή Ελλάδα, το ίδιο ισχύει πια κι αν φωνάξεις "κύριε συγγραφέα".