Προτάσεις βιβλίων

[stormrain]

Μόλις τελείωσα Τα Λύτρα του Πάνου Αμυρά. Πρόκειται για ένα εξαιρετικό βιβλίο, (όπως και το προηγούμενό του άλλωστε ο Λιμός) με τρομερή πλοκή. Γενικώς δεν είμαι ιδιαίτερα φίλος των αστυνομικών μυθιστορημάτων, όμως εδώ ο συγγραφέας καταφέρνει με λόγο στρωτό, δίχως πολλές φανφάρες, να σε εισάγει στον κόσμο του Αγραφιώτη, που φυσικά ήταν η καθημερινότητα στην Αθήνα της Κατοχής και του επερχόμενου εμφυλίου.
Ο συγγραφέας φαίνεται πως έχει κάνει ενδελεχή ιστορική έρευνα  της περιόδου και σου δίνει τις ιστορικές πληροφορίες με τρόπο σαφή, χωρίς να κουράζει στο ελάχιστο τον αναγνώστη. Επίσης μου άρεσε ιδιαίτερα το οτι παρουσιάζει την κτηνωδία και την εξαθλίωση, δίχως να εστιάζει εκεί και να την αφήνει να κυριαρχεί παραπάνω απ'όσο χρειάζεται. Αναμένω το επόμενο με ανυπομονησία

[titikos]

9 λεπτά πριν, stormrain είπε

Μόλις τελείωσα Τα Λύτρα του Πάνου Αμυρά. Πρόκειται για ένα εξαιρετικό βιβλίο, (όπως και το προηγούμενό του άλλωστε ο Λιμός) με τρομερή πλοκή. Γενικώς δεν είμαι ιδιαίτερα φίλος των αστυνομικών μυθιστορημάτων, όμως εδώ ο συγγραφέας καταφέρνει με λόγο στρωτό, δίχως πολλές φανφάρες, να σε εισάγει στον κόσμο του Αγραφιώτη, που φυσικά ήταν η καθημερινότητα στην Αθήνα της Κατοχής και του επερχόμενου εμφυλίου.
Ο συγγραφέας φαίνεται πως έχει κάνει ενδελεχή ιστορική έρευνα  της περιόδου και σου δίνει τις ιστορικές πληροφορίες με τρόπο σαφή, χωρίς να κουράζει στο ελάχιστο τον αναγνώστη. Επίσης μου άρεσε ιδιαίτερα το οτι παρουσιάζει την κτηνωδία και την εξαθλίωση, δίχως να εστιάζει εκεί και να την αφήνει να κυριαρχεί παραπάνω απ'όσο χρειάζεται. Αναμένω το επόμενο με ανυπομονησία

Ευχαριστούμε. Έχω διαβάσει κ αλλού για αυτά τα βιβλία. Μάλλον θα είναι τα επόμενα

[st2]

Διάβασα την Υπεραιχμή (2013) του Pynchon 

Το γνωστό γράψιμο του Pynchon (μια παραγραφο προταση, παρομοιάσεις φαινομενικά ασχετες που τις συνδεει μαεστρικά, ατελειώτα όνοματα και πρόσωπα κλπ)
αλλά ίσως μισό σκαλί κάτω απο τα προηγούμενα βιβλία του
το οποίο το αποδίδω στην ηλικία του (είναι γεννηθείς το 1933)

Η πλοκή πολύ καλή με περιβάλλον στην Νεα Υόρκη του 2001 και μιλαει για την φουσκα των εταιρείων τεχνολογίας οπότε είναι  γνώριμο το σκηνικό (ορολογίες κλπ - πχ εχει αναφορά σε tarball  )

όποιος δεν έχει διαβασει είναι το πιο "ευπεπτο" από τα βιβλία του 
 

το επόμενο του βιβλίο που θέλω να διαβάσω είναι το Ουράνιο Τόξο της Βαρύτητας 

 

 

[djcat]

1 ώρα πριν, titikos είπε

Ευχαριστούμε. Έχω διαβάσει κ αλλού για αυτά τα βιβλία. Μάλλον θα είναι τα επόμενα

θετικές εντυπώσεις και από μένα για το Λιμό του Αμυρά - πολύ καλό.

Σύντομα θα ξεκινήσω και τα Λύτρα.

Επεξ/σία 3 Δεκεμβρίου 2020 από djcat

[trelaras22]

Να δώσω κι εγώ 2 προτάσεις, λίγο άσχετες κι ασύνδετες  μεταξύ τους, ωστόσο που μ εξέπληξαν ευχάριστα και κατατάσσονται ψηλά στ αγαπημένα μου των τελευταίων μηνών. 

1ον: Τα αστυνομικά θρίλερ του Chris CARTER:

;Έχοντας υπάρξει μεγάλος  fun των κλασικών πλέον σκανδιναβών (nesbo, langberg),   έψαχνα κάτι ενδιαφέρον στο χώρο του αστυνομικού, που να έχει κι ενδιαφέρουσα δεμένη ιστορία, αλλα και να με κρατάει απ την αρχή μέχρι το τέλος  εύκολα. Έπεσα στις εξαιρετικές, πολύ πάνω απ το μέσο όρο για το είδος,  κριτικές για τον Κάρτερ στο  goodread κι επιχείρησα  να ξεκινήσω με το πρώτο του, ο δολοφόνος με το σημάδι του σταυρού. 

Κατα την προσωπική υποκειμενική μου άποψη είναι απ τους ποιό ταλαντούχους συγγραφείς του είδους, κι έχω καταπιαστεί με πολλούς. Προτείνονται ανεπιφύλακτα τα, ο δολοφόνος με το σημάδι του σταυρού, νυχτερινός διώκτης, έναν προς έναν. Αυτό το τελευταίο ιδίως με στοίχειωσε  το  άτιμο,    είχα να τραβήξω  σύρτη απο εποχές  Σάλεμς Λοτ  κι είναι αυτός ο ρεαλισμός καμιά φορά που τρομάζει περισσότερο απ τη φαντασία. 

2ον: Την Τσιχλόφουσκα της Ειρήνης Βαρδάκη. 

Τα 99 στα 100 βιβλία  που επιλέγω είναι απο ξένους συγγραφείς, αστυνομικά, θρίλερ, φαντασίας, ιστοροικά κλπ κλπ. Όταν   φίλος βιβλιοφάγος μου πρότεινε κι επέμεινε να τσακιστώ λέει να διαβάσω την τσιχλόφουσκα,  ήμουν εξαιρετικά διστακτικός.

Διαψεύστικα  πανηγυρικά. Έχουμε να κάνουμε μ ένα ψυχολογικό, κοινωνικό θρίλερ που καταπιάνεται με    θέματα όπως η ψεύτικη ζωή πίσω απ τη μάσκα των social media, η ενδοοικογενειακή βία κλπ κλπ... Έχει ανατροπάρες... Με πήρε απ το χέρι, μου ανακάτεψε το στομάχι, με άφησε άναυδο στο τέλος να κοιτάω το οπισθόφυλλο...

Είναι, με τον τρόπο του, απ τα ποιό σκληρά βιβλία που έχω διαβάσει, κι έχω διαβάσει απ του Κέτσαμ τις σπλατεριές, μέχρι του Φιτσέκ τα εξαιρετικά ψυχολογικά θρίλερ.. Το προτείνω όσο κι αν δε γεμίζει το μάτι ίσως απ το πρώτο   άκουσμα κι όσο κι αν διαφωνώ μ ένα πλοτ τουίστ του βιβλίου στο τέλος που δε μπορώ ακόμη να εξιγήσω αν θα μπορούσε να στέκει λογικά. 

[djcat]

1 ώρα πριν, trelaras22 είπε

2ον: Την Τσιχλόφουσκα της Ειρήνης Βαρδάκη. 

Δώσε μια ευκαιρία και στο «Ρ της Ερωμένης» από την ίδια συγγραφέα - την «Τσιχλόφουσκα» τη βάζω στη λίστα.

Εγώ τώρα διαβάζω τον «Πορφυρό Λύκο» του Πέτρου Κασιμάτη, βιβλίο κατασκοπείας στην Ελλάδα του Β΄Παγκοσμίου πολέμου.

[Hamurabi]

Αξιζει το "να ζεις, ναγαπας, να μαθαίνεις" του Buscaglia? 

[Hamurabi]

1 ώρα πριν, Hamurabi είπε

Αξιζει το "να ζεις, ναγαπας, να μαθαίνεις" του Buscaglia? 

Να παρω αυτο ή" το δωρο" του Ξενακη; 

[firewalker]

Διάβασα το The Ancestor's tale του Richard Dawkins. Αν και είναι λίγο μεγάλο (650 σελίδες) είναι εξαιρετικό και πολύ πολύ ενδιαφέρον.

https://www.goodreads.com/book/show/627995.The_Ancestor_s_Tale

[wizzy]

Στις 4/12/2020 στις 11:42 ΠΜ, trelaras22 είπε

1ον: Τα αστυνομικά θρίλερ του Chris CARTER:

Τα διαβάζει "φανατικά", στο πρωτότυπο, άτομο του στενού φιλικού περιβάλλοντός μου. Θα ρωτήσω λεπτομέρειες.

Στις 4/12/2020 στις 11:42 ΠΜ, trelaras22 είπε

2ον: Την Τσιχλόφουσκα της Ειρήνης Βαρδάκη. 

Μπήκε στη λίστα "προς αγορά".

Στις 4/12/2020 στις 11:42 ΠΜ, trelaras22 είπε

Είναι, με τον τρόπο του, απ τα ποιό σκληρά βιβλία που έχω διαβάσει, κι έχω διαβάσει απ του Κέτσαμ τις σπλατεριές, μέχρι του Φιτσέκ τα εξαιρετικά ψυχολογικά θρίλερ.

Νόμιζα ότι μόνο εγώ διάβαζα Jack Ketchum! Θες να γίνουμε φίλοι; 😂

Επεξ/σία 7 Δεκεμβρίου 2020 από wizzy

[titikos]

Ακόμη ένα απίστευτα ωραίο βιβλίο. Σε μαγνητίζει με τη δράση του. Σε κάνει να θέλεις να το διαβάσεις με τη μια. Καθόλου κουραστικό. Αν σας αρέσουν τα αστυνομικά το προτείνω

[Wolf__44]

Όπλα μικρόβια και ατσάλι.Πολη καλό βιβλίο

[firewalker]

Διάβασα την τριλογία "The Long Winter" (Winter World, The Solar War, The Lost Colony) του A.G. Riddle. Ωραίο SciFi. Μικρά βιβλία (~350 σελίδες) που φεύγουν εύκολα. Μικρά κεφάλαια από την οπτική των 2 βασικών χαρακτήρων, που δεν κουράζει το μυαλό με το τι γίνεται. Σε μία εβδομάδα τα καθάρισα.

https://www.goodreads.com/series/257092-the-long-winter

 

Στις 4/12/2020 στις 11:42 ΠΜ, trelaras22 είπε

1ον: Τα αστυνομικά θρίλερ του Chris CARTER:

Έχω διαβάσει όλη την σειρά του ντετέκτιβ Hunter. Μου αρέσουν πολύ. Τώρα λέω να ξεκινήσω σιγά σιγά τον Jo Nesbo.

 

[tcktcktck]

Στις 12/12/2020 στις 1:30 ΠΜ, Wolf__44 είπε

Όπλα μικρόβια και ατσάλι.Πολη καλό βιβλίο

 

Στις 23/11/2020 στις 6:49 ΜΜ, LongTom είπε

 

Έχει συζητηθεί πολύ το εν λόγω στο νήμα, αν και δεν το θεωρώ ως πλήρες βιβλίο για το 2020, με πολλά στοιχεία και θεωρίες να έχουν αλλάξει από τότε που εκδόθηκε (το μακρινό '97). 
Προσωπικά βρήκα τα παρακάτω πολύ "καλύτερα" :

FYI η έκδοση του 2006 που διαθέτω αναφέρει ότι είναι αναθεωρημένη και επαυξημένη με ο,τι μπορεί να σημαίνει αυτό. Επανήλθα με αφορμή το σχόλιο του φίλου μιας και μπήκα στο τρυπάκι να δω τι γράφει η πρώτη σελίδα με τις πληροφορίες της έκδοσης

[wizzy]

Στις 30/11/2020 στις 10:35 ΠΜ, wizzy είπε

Κι ενώ, μόλις τα είχα τοποθετήσει στη θέση τους, στη βιβλιοθήκη μου κι έλεγα να "πιάσω" το "Confess", "έπεσε" το μάτι μου στο "Dead Rockers Society" και λέω "Ε, γιατί όχι;". Οπότε, ξεκίνησα αυτό - sorry Rob!

Τελείωσα το "Dead Rockers Society". Ήταν, ομολουμένως, ενδιαφέρον ανάγνωσμα. Σε σύνολο 29 προσωπικοτήτων, δεν ήξερα/δεν είχα ακούσει για έξι (6) από αυτές: Jeff Healey, Paul Kossoff, Roy Buchanan, Felix Pappalardi, Sam Kinison και Ian Dury. Στην περίπτωση των Kossoff και Pappalardi, ξέρω τα συγκροτήματα στα οποία διέπρεψαν (Free και Mountain, αντίστοιχα), έχω τραγούδια/δίσκους τους, απλώς δεν τους συγκράτησα ονομαστικά. Οι υπόλοιποι μου ήταν παντελώς άγνωστοι, οπότε, το βιβλίο λειτούργησε, τρόπον τινά, για να γνωρίσω "νέους" μουσικούς και τη μουσική τους. Ο Jeff Healey με άφησε άναυδο, με τους υπόλοιπους δεν πρόλαβα να ασχοληθώ ακόμα - εκτός από τον Sam Kinison, ο οποίος ήταν επαγγελματίας κωμικός με μικρή συμμετοχή σε δισκογραφία.

Ο συγγραφέας παραθέτει σε λίγες σελίδες μια μικρή βιογραφία κάθε μίας από τις προσωπικότητες που φιλοξενεί στο βιβλίο του. Σε κάθε mini βιογραφία, περιλαμβάνει και στοιχεία για την ψυχοσύνθεση κάθε προσωπικότητας, συνδέοντάς τα, σε αρκετά ικανοποιητικό βαθμό με την πορεία και την κατάληξη της κάθε μίας, ενώ στη συνέχεια δίνει έμφαση στην περίοδο κοντά στο θάνατό τους και στα γεγονότα που οδήγησαν σε αυτόν. Εξετάζοντας τις πηγές του, τις οποίες αναφέρει στο τέλος κάθε κεφάλαιου, διαπίστωσα ότι δεν είναι γεγονότα άγνωστα στο ευρύ κοινό ή για γεγονότα τα οποία δεν υπάρχουν στα αντίστοιχα άρθρα στη Wikipedia, για παράδειγμα. Η διαφορά ή η ουσία, αν θέλετε, είναι ότι στο βιβλίο παρουσιάζονται "συμπυκνωμένα", οπότε κάποιος που ενδιαφέρεται και θέλει να μάθει για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες όλες αυτές οι προσωπικότητες απεβίωσαν έχει μια εξαίσια ευκαιρία.

Οι πληροφορίες μπορούν να αποτελέσουν αφορμή για συζήτηση/ανταλλαγή γνώσεων με άλλους ομοϊδεάτες/φίλους του hard rock. Εννοείται ότι το βιβλίο αποτελεί πολύ χαλαρό ανάγνωσμα. Δεν απαιτεί καμία προσπάθεια από τον αναγνώστη - ως γεγονός, αποτελεί συλλογή αυτοτελών ιστοριών/βιογραφιών, κάτι το οποίο λειτουργεί θετικά προς την πλευρά του χαρακτηρισμού ως "χαλαρό ανάγνωσμα", διότι ο αναγνώστης δεν χρειάζεται να διατηρήσει κάποια συνοχή σο μυαλό του. Συστήνεται σε όλους τους hard rockάδες κι ιδιαίτερα σε όσους γνώρισαν τους μουσικούς που φιλοξενούνται στο βιβλίο μέσα από τη μουσική τους, πολύ αργότερα από την αποδημία τους από τον κόσμο μας.

Υ.Γ.: Ξεκίνησα το "Confess" του Rob Halford - επιτέλους!😄