Φεμινισμός στο Gaming και Social Justice Warriors

[Nightshady]

Για την τέχνη που λες, μεγάλη κουβέντα όντως. Εγώ προσωπικά δεν μπορώ να πω ότι όλα είναι τέχνη. Ή καλύτερα, δεν είναι όλα καλή/σωστή τέχνη.

 

Post modernism και relativism, που διαχέουν τις φεμινίστριες και sjw που θέλουν να τα ισοπεδώσουν όλα, έχουν χαλάσει πλέον και την τέχνη στις μέρες μας θεωρώ. Αυτές οι βλακείες τύπου "truth is in the eye of the beholder" που μας έχουν περάσει, καταστρέφουν την τέχνη. Εδώ ένα ωραίο βίντεο περί του θέματος.

Εμ γι αυτό βλεπούμε χιπστερικές indie games αηδίες ν αποθεώνονται από τους πουλημένους κριτικούς ενώ αντικειμενικά εξαιρετικά games από μεγάλες εταιρείες να παίρνουν μέτριες κριτικές εκτός κι αν οι εταιρείες τους τα σκάσουν χονδρά για να τους δώσουν θετικές κριτικές.

[Gilmaru]

Για να καταλάβεις γιατί η πολιτικορεκτίλα βρωμάει σαπίλα από χιλιόμετρα και πως επηρεάζεται το μέσο (το gaming εν προκειμένω) σκέψου το αντίστροφα. Κάτσε σκέψου ποιό είναι το μεγαλύτερο προϊόν της pop κουλτούρας αυτή τη στιγμή. Νομίζω ότι εύκολα θα συμφωνήσουμε πως το πιο pop προϊόν αυτή τη στιγμή που μιλάμε είναι το Game of Thrones. Στο Game of Thrones (το οποίο είναι τέχνη) οι viewers έχουν δει τα παρακάτω, χωρίς να ανοίξει ρουθούνι:

 

- Χύμα τσουτσούνια και βυζιά.

- Γυναίκες να αντικειμενοποιούνται.

- Γυναίκες να βιάζονται.

- Γυναίκες να σφάζονται με ευφυέστατους τρόπους (π.χ. με crossbow).

- Τουλάχιστον μία έγκυο να πεθαίνει με μαχαιριές στην κοιλιά.

 

Φαντάσου τώρα αυτά να μπορούσες να τα κάνεις σε ένα random game. Ε, δεν θα μπορούσες, γιατί ένα τέτοιο game δεν θα έφτανε ποτέ στο ράφι. Αυτό που είναι κοινώς αποδεκτό στο ένα μέσο (τηλεόραση) είναι μη αποδεκτό σε ένα άλλο (gaming). Επομένως, ψόφος στην πολιτικορεκτίλα

 

Κατά τ' άλλα με κάλυψε απόλυτα ο nektarios_rs. Το να φτιάχνεις games είναι τέχνη, και στην τέχνη δεν χωράνε όρια.

 

Ε όχι και χωρίς να ανοίξει ρουθούνι. Ειδικά για την σκηνή που

ο Jaime και η Cercei κάνανε σεξ που έμοιαζε μη συναινετικό δίπλα στο μνήμα του Joffrey

είχε φάει τρελό κράξιμο ο σκηνοθέτης. Τον οποίο btw δεν ξαναχρησιμοποίησαν στις επόμενες σεζόν, αν και δεν ξέρω αν έχει σχέση με αυτό, αλλά δεν αποκλείεται. 

 

Κατά τα άλλα, το να δείχνεις βία απέναντι σε γυναίκες ή ακόμη και βιασμούς δεν είναι σεξιστικό απαραίτητα και ούτε θα σου πει κανείς κάτι αναγκαστικά. Το ίδιο και το γυμνό (τσουτσούνια, βυζιά κλπ).

 

Εκεί που κάποιος μπορεί να πει κάτι είναι αν π.χ. δείχνεις τον βιασμό με τρόπο που να φαίνεται κάτι ωραίο και απολαυστικό στον θεατή ή αν δείχνεις γυμνό κατ' επανάληψη, απλά για την ευχαρίστηση του κοινού και χωρίς να υπάρχει λόγος σεναριακά. Εκεί μπορούν να σου πουν ότι κάνεις objectification των χαρακτήρων ή και να σε κατηγορήσουν και για σεξισμό στην περίπτωση του βιασμού. Το GoT έχει δεχτεί κριτική σε σχέση κυρίως με τo objectification, αλλά όχι μόνο. Έχετε υπόψιν επίσης ότι η αντικειμενοποίηση που λέμε δεν αφορά μόνο τις γυναίκες βέβαια.  

 

Όμως, ο λόγος που το GoT δεν έχει δεχτεί τόσο αυστηρή κριτική, είναι γιατί είναι από τις λίγες ιστορίες φαντασίας σε μεσαιωνικό πλαίσιο που έχει πολλούς σύνθετους και δυνατούς γυναικείους χαρακτήρες . Π.χ. σχεδόν κανένας γυναικείος χαρακτήρας δεν είναι χάρτινος, απλά και μόνο εκεί ως αντικείμενο της επιθυμίας κάποιου άλλου ανδρικού χαρακτήρα  (well, εκτός από τις πόρνες, αλλά μιλάμε για όσους εμφανίζονται για παραπάνω από μία σκηνή). Επομένως μπορεί οι παραγωγοί και σκηνοθέτες να χώνουν κώλους και βυζιά για να τραβήξουν κοινό, αλλά επειδή σεναριακά η σειρά κάνει κάτι από τα πιο βασικά πράγματα που ζητάνε φεμινιστές/ριες, το οποίο λίγα games/σειρές/ταινίες κάνουν τόσο καλά, την γλυτώνει με λιγότερο hate σε αυτό το κομμάτι.

 

Επίσης, ωραία η κουβέντα που κάνετε περί τέχνης, και θεωρώ κι εγώ λάθος το να προσπαθείς να επιβάλεις κανόνες στο τι θα κάνει ο κάθε δημιουργός και να το χιλιοφιλτράρεις με κριτήρια πολτικής ορθότητας, ωστόσο η κριτική δεν απαγορεύεται. 

[Malthador]

Μια πολύ σύντομη διευκρίνιση.

 

Εξέφρασα αυτή την άποψη αυστηρά σε σχέση με την αλληλεπίδραση που υπάρχει στα video games, γιατί το μέσο είναι πάρα πολύ ισχυρό και βιωματικό. Δε θα είχα κανένα πρόβλημα αν ήταν μέρος ενός cutscene ή παρακολουθούσα μια θεατρική παράσταση. Το πρόβλημα για μένα τίθεται από τη στιγμή που γίνομαι θύτης. Που, έστω και εικονικά, έχω ενεργή συμμετοχή και μάλιστα τόσο άμεση. Ακριβώς επειδή το interaction αλλάζει την παραδοσιακή συζήτηση περί τέχνης τόσο πολύ και πηγαίνει πέρα από μια "συνύπαρξη" του θεατή (πχ στη ζωγραφική ένα κλασσικό μέσο είναι η προοπτική ενός πίνακα, που φέρνει το θεατή "κοντά" ή "μακριά") πιστεύω ότι, ακόμα και αν οι απαντήσεις που δίνουμε στα ίδια ερωτήματα που μπήκαν στο θέατρο, τη ζωγραφική, τον κινηματογράφο κυρίως, είναι οι ίδιες, θα πρέπει να είμαστε πολύ πιο προσεκτικοί και αυστηροί στην όλη συζήτηση.Και από μέρους μου θεωρώ ότι η επαφή με ένα έργο τέχνης είναι σε μεγάλο βαθμό και διαλεκτική με το δημιουργό του, οπότε νομιμοποιούμαι να ρωτώ έμμεσα ή άμεσα τον ίδιο τι θέλει να μου πει.

 

Ok, δεκτή η διευκρίνιση, ωστόσο νομίζω ότι δίνεις στο interaction περισσότερο credit απ' ότι του αρμόζει. Με το να πατάς ένα κουμπί και ο χαρακτήρας να εκτελεί fatality δεν γίνεσαι ο θύτης, απλά παίζεις το ρόλο του θύτη, τον υποδύεσαι. Γνωρίζεις ανά πάσα στιγμή ότι αυτό που βιώνεις είναι φανταστικό και κατανοείς ότι δεν έχει κανέναν αντίκτυπο στον πραγματικό κόσμο. Υπό αυτή τη λογική, εγώ δεν το θεωρώ και τόσο διαφορετικό από το θέατρο π.χ.

 

Κατά τ' άλλα κι εγώ σε καμία περίπτωση δεν είμαι της άποψης art for the sake of art. Αλλά από την άλλη όταν κάτι δεν μπορώ να το «μετρήσω», τότε δεν θα του βάλω και όρια.

 

 

 

Εκεί που κάποιος μπορεί να πει κάτι είναι αν π.χ. δείχνεις τον βιασμό με τρόπο που να φαίνεται κάτι ωραίο και απολαυστικό στον θεατή ή αν δείχνεις γυμνό κατ' επανάληψη, απλά για την ευχαρίστηση του κοινού και χωρίς να υπάρχει λόγος σεναριακά. Εκεί μπορούν να σου πουν ότι κάνεις objectification των χαρακτήρων ή και να σε κατηγορήσουν και για σεξισμό στην περίπτωση του βιασμού. Το GoT έχει δεχτεί κριτική σε σχέση κυρίως με τo objectification, αλλά όχι μόνο. Έχετε υπόψιν επίσης ότι η αντικειμενοποίηση που λέμε δεν αφορά μόνο τις γυναίκες βέβαια.  

 

Ωραία, ας το πάρουμε αλλιώς τότε: γιατί είναι κακό να αντικειμενοποιείς φανταστικούς χαρακτήρες;

 

 

 

Επίσης, ωραία η κουβέντα που κάνετε περί τέχνης, και θεωρώ κι εγώ λάθος το να προσπαθείς να επιβάλεις κανόνες στο τι θα κάνει ο κάθε δημιουργός και να το χιλιοφιλτράρεις με κριτήρια πολτικής ορθότητας, ωστόσο η κριτική δεν απαγορεύεται. 

 

Η κριτική δεν απαγορεύεται και ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφέρει άποψη, αλλά όταν κάνουμε κριτική για χάρη της κριτικής, ε καταντάει λίγο φαιδρό το ζήτημα. Όταν παίζεις ένα από τα καλύτερα action games των καιρών και αυτό που σε απασχολεί είναι να κάτσεις να μετρήσεις πόσες φορές αποκαλούν bitch την ηρωίδα (γιατί ας πούμε το σαβουάρ βιβρ λέει ότι πρέπει να της ανοιγούν την αγκαλιά οι κακοί και να της στείλουν φιλάκια πριν τους ξυλοφορτώσει), ε, κάπου χάνεται το μέτρο. Αντί να ασχολούμαστε με τα ουσιώδη (immersion, gameplay) ασχολούμαστε με πίπες.

 

Μιας και λέμε για πολιτικορεκτίλα και επειδή αυτόν τον καιρό κάνω playthrough, το Pillars of Eternity είναι ένα από τα λίγα παιχνίδια που θυμάμαι και στα οποία μπορείς να σκοτώσεις εγκύους και παιδιά. Cool!

[Nightshady]

http://archive.is/Rv22F

Όταν χρησιμοποιείς συνέντευξή σου με την Nintendo για να κάνεις SJW και anti-Brexit προπαγάνδα. Να γιατί το gaming journalism σήμερα έχει πάει κατά διαόλου.

[Gilmaru]

Ωραία, ας το πάρουμε αλλιώς τότε: γιατί είναι κακό να αντικειμενοποιείς φανταστικούς χαρακτήρες;

 

Γιατί αυτό, έστω σαν μια ιστορία φανταστικών χαρακτήρων, επηρεάζει στάσεις, αντιλήψεις και πρότυπα συμπεριφοράς πραγματικών ατόμων. Μπορεί να μην θέλουμε να το δεχτούμε, αλλά οι άνθρωποι δεν είναι όντα που λειτουργούν και διαμορφώνουν αντιλήψεις αποκλειστικά με την λογική.

 

 

Η κριτική δεν απαγορεύεται και ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφέρει άποψη, αλλά όταν κάνουμε κριτική για χάρη της κριτικής, ε καταντάει λίγο φαιδρό το ζήτημα. Όταν παίζεις ένα από τα καλύτερα action games των καιρών και αυτό που σε απασχολεί είναι να κάτσεις να μετρήσεις πόσες φορές αποκαλούν bitch την ηρωίδα (γιατί ας πούμε το σαβουάρ βιβρ λέει ότι πρέπει να της ανοιγούν την αγκαλιά οι κακοί και να της στείλουν φιλάκια πριν τους ξυλοφορτώσει), ε, κάπου χάνεται το μέτρο. Αντί να ασχολούμαστε με τα ουσιώδη (immersion, gameplay) ασχολούμαστε με πίπες.

 

Δεν γίνεται να συμφωνούμε με την άποψη όλων στο ίντερνετ και μέσα στη πληθώρα απόψεων που εκφράζονται διαδυκτυακά προφανώς υπάρχουν υπερβολές σε κάθε λογική. Τι να κάνουμε γι αυτό δηλαδή; 

[Malthador]

Γιατί αυτό, έστω σαν μια ιστορία φανταστικών χαρακτήρων, επηρεάζει στάσεις, αντιλήψεις και πρότυπα συμπεριφοράς πραγματικών ατόμων. Μπορεί να μην θέλουμε να το δεχτούμε, αλλά οι άνθρωποι δεν είναι όντα που λειτουργούν και διαμορφώνουν αντιλήψεις αποκλειστικά με την λογική.

 

Λυπάμαι, αλλά αυτό δεν μπορώ να το δεχθώ και tbh θα κάτσω να το σκαλίσω λίγο κι από ψυχιατρικής άποψης να δω αν ισχύει και σε τι βάθμο αυτό που λες. Εγώ όταν παίζω ένα game, καταλαβαίνω ότι αυτό που βιώνω ανήκει στη σφαίρα του φανταστικού και δεν επηρεάζει τη συμπεριφορά μου στο ελάχιστο. Αν υπάρχουν μερικές μεμονωμένες περιπτώσεις ατόμων που έπαιξαν Duke Nukem και μετά πήραν τα όπλα και το έπαιξαν καμπόηδες irl, φαντάζομαι θα υπάρχουν και κάποιες μεμονωμένες περιπτώσεις που έντυσαν τη γυναίκα τους Lara και την έσπασαν στο ξύλο γιατί έτσι έκανε ο κακός στο game. Αλλά σε κάθε περίπτωση, πολύ αμφιβάλλω ότι ευθύνεται το μέσο για τέτοιες μεμονωμένες συμπεριφορές και μάλλον τα αίτια είναι βαθύτερα σε τέτοιες περιπτώσεις παραφωνίας.

 

 

 

Δεν γίνεται να συμφωνούμε με την άποψη όλων στο ίντερνετ και μέσα στη πληθώρα απόψεων που εκφράζονται διαδυκτυακά προφανώς υπάρχουν υπερβολές σε κάθε λογική. Τι να κάνουμε γι αυτό δηλαδή; 

 

Αυτό που μπορούμε να κάνουμε σαν gamers είναι να μην αφήνουμε τον κάθε πονεμένο sjw να κάνει κουμάντο στο αγαπημένο μας χόμπι. Κάθε φορά που εμφανίζεται τέτοιο περιστατικό, κάθε φορά που κάποια ξεπεσμένη φεμινίστρια κριτικάρει τον κώλο της ηρωίδας στο Overwatch, να πιέζουμε προς την αντίθετη κατεύθυνση -με mails, posts κλπ- με την ελπίδα ότι θα ακουστούμε. Να εκφράζουμε ξεκάθαρα τη δυσαρέσκεια μας σε κάθε πιθανή λογοκρισία που προκύπτει από τους sjw. Αν δεν το κάνουμε, στο τέλος το μόνο αποδεκτό game θα είναι το candy crush.

Επεξ/σία 30 Ιουνίου 2016 από Malthador

[Gilmaru]

Λυπάμαι, αλλά αυτό δεν μπορώ να το δεχθώ και tbh θα κάτσω να το σκαλίσω λίγο κι από ψυχιατρικής άποψης να δω αν ισχύει και σε τι βάθμο αυτό που λες. Εγώ όταν παίζω ένα game, καταλαβαίνω ότι αυτό που βιώνω ανήκει στη σφαίρα του φανταστικού και δεν επηρεάζει τη συμπεριφορά μου στο ελάχιστο. Αν υπάρχουν μερικές μεμονωμένες περιπτώσεις ατόμων που έπαιξαν Duke Nukem και μετά πήραν τα όπλα και το έπαιξαν καμπόηδες irl, φαντάζομαι θα υπάρχουν και κάποιες μεμονωμένες περιπτώσεις που έντυσαν τη γυναίκα τους Lara και την έσπασαν στο ξύλο γιατί έτσι έκανε ο κακός στο game. Αλλά σε κάθε περίπτωση, πολύ αμφιβάλλω ότι ευθύνεται το μέσο για τέτοιες μεμονωμένες συμπεριφορές και μάλλον τα αίτια είναι βαθύτερα σε τέτοιες περιπτώσεις παραφωνίας.

 

Καλά κάνεις και δεν το δέχεσαι, αλλά νομίζω το ερμηνεύεις λίγο απλουστευτικά. Δεν μιλάω απλά για μίμηση ή ταύτιση, το οποίο ισχύει κυρίως για τα παιδιά, δεν αναφέρομαι ούτε τόσο σε ακραίες συμπεριφορές, του στυλ κάποιος παίρνει όπλο και σκοτώνει, που αν θες την γνώμη μου ελάχιστα και σπάνια έχει να κάνει με τα παιχνίδια/ταινίες. Μιλάω για πολύ πιο απλά πράγματα. π.χ. απόψεις και στάσεις απέναντι σε γεγονότα και καταστάσεις.. Έχει περισσότερο ενδιαφέρον να το ψάξεις από ψυχολογικής και κοινωνιολογικής άποψης, όχι ψυχιατρικής. 

 

Οι χαρακτήρες π.χ. σε μια ταινία είναι μεν φανταστικοί, αλλά έχουν στοιχεία που συναντούμε σε πραγματικούς ανθρώπους και εκφράζουν απόψεις και στάσεις απέναντι σε καταστάσεις που μπορούμε να συναντήσουμε και στην πραγματικότητα. Και συχνά δεν έχουμε καν την δυνατότητα να ζήσουμε κάποια απ΄αυτά τα πράγματα οι ίδιοι. Αλλά και γενικά μιλώντας, μιας που θεωρούμε και τα games τέχνη, συχνά ο δημιουργός χρησιμοποιεί συνειδητά το έργο του για να πει κάτι. 

 

Είναι μεγάλη κουβέντα, αλλά ουσιαστικά οτιδήποτε δεν είμαστε σε θέση να βιώσουμε από πρώτο χέρι το αντιλαμβανόμαστε χρησιμοποιώντας και την φαντασία μας. Π.χ. αν δεν έχω πάει ποτέ στις Ηνωμένες Πολιτείες, η εικόνα που θα διαμορφώσω για το πως ζούνε οι άνθρωποι εκεί είναι πιθανό να επηρεαστεί και από τις ταινίες που έχω δει να διαδραματίζονται εκεί. Από τα πιο απλά και φαινομενικά ασήμαντα μέχρι το πως αντιλαμβανόμαστε σημαντικότερα πράγματα που περιλαμβάνουν και περιπτώσεις του στυλ "πως νιώθει μια γυναίκα μετά από έναν βιασμό;", για τις οποίες γίνεται η όλη ιστορία. Προφανώς π.χ. στο συγκεκριμένο παράδειγμα ελάχιστοι από εμάς μπορούν να μιλήσουν με βάση την εμπειρία τους. 

 

Και αυτό μπορεί σε πολλές περιπτώσεις να είναι και καλό, πολλές φορές βλέπουμε ταινίες που αναπαριστούν με καταπληκτικό τρόπο χαρακτήρες που βιώνουν καταστάσεις τις οποίες δεν θα μπορούσαμε να είχαμε ζήσει, είτε επειδή είναι συμβαίνουν σπάνια, είτε επειδή διαδραματίζονται σε άλλο ιστορικό ή κοινωνικό πλαίσιο. Όταν αναπαριστούν όμως κάποια σημαντικά πράγματα με τρόπο άγαρμπο που απέχει πολύ από την πραγματικότητα, τότε όσο να ναι γίνονται αντικείμενο κριτικής.

 

Άφησα απέξω το κομμάτι τον προτύπων που αφορά περισσότερο το objecification. Θα το πιάσω άλλη στιγμή γιατί δεν έχω χρόνο. Και φυσικά όλα αυτά έχουν να κάνουν και με το άτομο και τις ιδιαίτερες συνθήκες σε κάθε περίπτωση. 

Επεξ/σία 30 Ιουνίου 2016 από Gilmaru

[Jastonas]

Gilmaru, έστω ότι έχεις δίκιο. Τι προτείνεις;

 

Σίγουρα τα παιχνίδια, ταινίες, κτλ κτλ κτλ.. έχουν κάποια ψυχολογική συνέπεια πάνω μας. Για αυτό υπάρχουν και τα ratings, και οι γονείς σου να σου απαγορεύουν αν θα παίξεις ή όχι κάτι. Τώρα αν ο άλλος είναι 30 χρονών, δεν χρειάζεται τις feminazi να επιβάλλουν στους δημιουργούς παιχνιδιών το τι θα δείξουν.

 

Εγώ θα γούσταρα να πάρω τον ρόλο του Χίτλερ σε ένα παιχνίδι στρατηγικής. Να γίνω βιαστής. Να σκοτώσω. Να κλέψω. Κτλ κτλ. Δεν γίνεται να κλαίγονται και το κράτος να απαγορεύει την ελευθερία της έκφρασης.

[{TDi}Dj2k..infc]

Εγώ θα γούσταρα να πάρω τον ρόλο του Χίτλερ σε ένα παιχνίδι στρατηγικής. Να γίνω βιαστής. Να σκοτώσω. Να κλέψω. Κτλ κτλ. Δεν γίνεται να κλαίγονται και το κράτος να απαγορεύει την ελευθερία της έκφρασης.

 

Ελπίζω όλα αυτά να είναι τελείως υποθετικά γιατί άρχισα να νιώθω λίγο άβολα διαβάζοντας...

[Jastonas]

Με τι ακριβώς; Όλα αυτά λίγο ή πολύ τα έχω κάνει σε παιχνίδια. Σε παιχνίδια στρατηγικής σίγουρα έχεις κατακτήσει με βία. Είτε είναι το warcraft, είτε C&C, κτλ κτλ. Βιαστής δεν ξέρω αν τα χω καταφέρει ακόμα... αλλά ίσως και να μην το θυμάμαι Στο BF4 σκοτώνω καθημερινά. Και στο thief... μιλάμε για πολύ κλέψιμο.

 

Το να θες να υποδυθείς έναν ρόλο... είναι πολύ διαφορετικό από το να είσαι αυτό που θες να υποδυθείς. Εγώ στην ζωή μου είμαι ένα φλωράκι, και μου αρέσει. Προσπαθώ να είμαι ευγενικός, φοβάμαι το αίμα, και με το κλέψιμο έχω τεράστιο πρόβλημα. Ούτε τσίχλα δεν μπορώ να κλέψω (βέβαια το κράτος έχω αρχίσει να το κλέβω λίγο με λιγότερες τύψεις).

Δεν καταλαβαίνω γιατί να νιώθεις λίγο άβολα. Τα παιχνίδια μας δίνουν αυτή την δυνατότητα να υποδυθούμε ακραίους χαρακτήρες που δεν θα θέλαμε να βρεθούμε ποτέ στην θέση τους για x/y λόγους.

[{TDi}Dj2k..infc]

Βασικά είναι ο λόγος που δικαιολογεί τις πράξεις, σκοτώνεις αλλα το κανεις για να σώσεις κάποιον συνήθως, το να βιάσεις σε ποιον κανεις καλο? I get ur point (censorship) και δεν διαφωνώ απόλυτα αλλα με την καμια δεν θα ήθελα να δω games που επιτρέπεται να βιάσεις η να βασανίσεις ένα αθώο for the pure pleasure of it. Όσο υπάρχει σκοπός οι πράξεις μπορούν να δικαιολογηθούν μέχρι ένα σημείο, χωρίς σκοπό δεν υπάρχει νόημα, και ένα game που σου επιτρέπει να κανεις πράγματα που δεν έχουν νόημα και το μονο που φέρνουν είναι θλίψη και δυστυχία sorry κιόλας αλλα είναι phych ward friday night entertainemnt.

[Lautrec]

Βασικά είναι ο λόγος που δικαιολογεί τις πράξεις, σκοτώνεις αλλα το κανεις για να σώσεις κάποιον συνήθως, το να βιάσεις σε ποιον κανεις καλο? I get ur point (censorship) και δεν διαφωνώ απόλυτα αλλα με την καμια δεν θα ήθελα να δω games που επιτρέπεται να βιάσεις η να βασανίσεις ένα αθώο for the pure pleasure of it. Όσο υπάρχει σκοπός οι πράξεις μπορούν να δικαιολογηθούν μέχρι ένα σημείο, χωρίς σκοπό δεν υπάρχει νόημα, και ένα game που σου επιτρέπει να κανεις πράγματα που δεν έχουν νόημα και το μονο που φέρνουν είναι θλίψη και δυστυχία sorry κιόλας αλλα είναι phych ward friday night entertainemnt.

 

Με άλλα λόγια λές ότι πρέπει να καταργηθούν τα παιχνίδια ρόλων.

 

Και δεν καταλαβαίνω την λογική σου. Δηλαδή αν εγώ παίξω σε ένα παιχνίδι τον ρόλο του necromancer παει να πεί ότι ταυτίζομαι με τα ιδεώδη και την ηθική του εν λόγω νεκρομάντη? Ο χαρακτήρας μου είναι κακός και ανήθικος, όχι εγώ.

 

Και για να το πάμε λίγο παραπέρα, όταν ένας ηθοποιός κάνει κάτι φρικτό σε μια ταινία, πάει να πεί πώς ο ρόλος του στο τέλος θα τον έχει επηρεάσει ή θα τον έχει αλλάξει αρνητικά?

[{TDi}Dj2k..infc]

Όχι, με λίγα λόγια λέω ότι κάποια πράγματα από πάντα ήταν λάθος, ο βιασμός για παράδειγμα θα πρέπει μονο να κατακρίνετε & να τιμωρείται, ο μοναδικός τρόπος να δεχτώ τέτοιου είδους συμπεριφορά είναι από κάποιον χαρακτήρα που σίγουρα δεν είναι ο πρωταγωνιστής και σίγουρα θα πληρώσει στην διάρκεια του game. Πολύ απλά τα games γίνονται για διασκέδαση και το να σου προκαλεί κάτι τέτοιο διασκέδαση is just wrong. Πρέπει να υπάρχουν "όρια" ακόμα και στον εικαστικό τομέα or otherwise it is a fuckin jungle. Anyways νομίζω αγγίξαμε τα άκρα του argument, i blame Jastonas

[Gilmaru]

Gilmaru, έστω ότι έχεις δίκιο. Τι προτείνεις;

 

Σίγουρα τα παιχνίδια, ταινίες, κτλ κτλ κτλ.. έχουν κάποια ψυχολογική συνέπεια πάνω μας. Για αυτό υπάρχουν και τα ratings, και οι γονείς σου να σου απαγορεύουν αν θα παίξεις ή όχι κάτι. Τώρα αν ο άλλος είναι 30 χρονών, δεν χρειάζεται τις feminazi να επιβάλλουν στους δημιουργούς παιχνιδιών το τι θα δείξουν.

 

Εγώ θα γούσταρα να πάρω τον ρόλο του Χίτλερ σε ένα παιχνίδι στρατηγικής. Να γίνω βιαστής. Να σκοτώσω. Να κλέψω. Κτλ κτλ. Δεν γίνεται να κλαίγονται και το κράτος να απαγορεύει την ελευθερία της έκφρασης.

Δεν προτείνω κάτι, κουβέντα κάνουμε.

 

Διευκρίνισα από το πρώτο μου ποστ ότι διαφωνώ με κανόνες και απαγορεύσεις (με εξαίρεση οτιιδήποτε απευθύνεται σε παιδιά).

 

Από εκεί και πέρα όμως δεν μπορούμε αντιδράμε στην παραμικρή κριτική που έχει σχέση με κοινωνικά ζητήματα. Η κριτική είναι κριτική. Και όπως θα ασκήσουμε κριτική στις κλασσικές αμερικανιές που αναπαριστούσαν παλιότερα συνέχεια τους Ρώσους ως "κακούς" και τους Αμερικανούς ως "καλούς" έτσι και θα ασκηθεί κριτική σε ένα κάρο έργα και games που αναπαράγουν στερεότυπα, κλισέ ή οπισθοδρομικές αντιλήψεις σε διαφορετικά ζητήματα. Και μέσα σε όλα αυτά υπάρχουν και πράγματα που αφορούν θέματα σεξισμού κλπ. Δηλαδή κάθε γυναίκα που τολμά και κάνει τέτοια κριτική θα την βαφτίζουμε feminazi;

 

Ένα μέτρο πρέπει να υπάρχει κι από τις δύο πλευρές.

[Jastonas]

Όχι, με λίγα λόγια λέω ότι κάποια πράγματα από πάντα ήταν λάθος, ο βιασμός για παράδειγμα θα πρέπει μονο να κατακρίνετε & να τιμωρείται, ο μοναδικός τρόπος να δεχτώ τέτοιου είδους συμπεριφορά είναι από κάποιον χαρακτήρα που σίγουρα δεν είναι ο πρωταγωνιστής και σίγουρα θα πληρώσει στην διάρκεια του game. Πολύ απλά τα games γίνονται για διασκέδαση και το να σου προκαλεί κάτι τέτοιο διασκέδαση is just wrong. Πρέπει να υπάρχουν "όρια" ακόμα και στον εικαστικό τομέα or otherwise it is a fuckin jungle. Anyways νομίζω αγγίξαμε τα άκρα του argument, i blame Jastonas

Ο βιασμός, και η πράξη του βιασμού, πρέπει να κατακρίνεται, κανείς (ακόμα και οι βιαστές) δεν θα διαφωνήσουν σε αυτό.

 

Το ερώτημα όμως είναι το εξής. Εγώ την βρίσκω με την ιδέα του βιασμού (λέμε τώρα)... και το συζητάω με φίλους. Και μου λένε, έχεις σκοπό να το κάνεις; Απαντάω, όχι, για x/y λόγους. Πρέπει να μπω φυλακή; Πρέπει να απαγορευτεί η σκέψη μου ή η μετάδοσή της;

 

Εδώ υπάρχουν άπειρα rape pornvideos ... στημένα προφανώς... αλλά γιατί τα βλέπει ο κόσμος; Είναι παράνομα, ή θα έπρεπε να είναι παράνομα; Καλώς ή κακώς.. οι άντρες φτιάχνονται όταν κάνουν submit τις γυναίκες σεξουαλικά, και μια ακραία μορφή αυτού του submission είναι ο βιασμός. Πολλοί είμαι σίγουρος (όχι εγώ ) βλέπουν τέτοια βίντεο και φτιάχνονται... όχι γιατί θέλουν να γίνουν βιαστές... αλλά γιατί τους ξυπνάει λίγο το τέρας μέσα τους. Τώρα αν μακροπρόθεσμα αυτό κατευνάζει το τέρας ή το κάνει αχόρταγο, δεν το ξέρω. Απλά φοβάμαι πως δεν είναι λύση να κάνεις censor κάτι με την υπόθεση "ίσως στο μέλλον να κάνει κακό".

 

Αν υπάρχει κόσμος που βλέπει rape porn videos, τότε με την ίδια λογική φαντάζομαι ένα παιχνίδι που έπαιρνες τον ρόλο ενός βιαστή, παίζει να είχε πολύ απήχηση, και όπως είπα πριν, όχι από βιαστές, ή πιθανών βιαστές, απλά από άτομα που θέλουν να μπουν στον ρόλο αυτόν σε ένα game για διάφορους λόγους.

 

Είπες επίσης ότι ο βιασμός θα έπρεπε να τιμωρείται και να κατακρίνετε. Διαφωνώ, όσον αφορά τα videogames. Υπάρχει μερίδα ανθρώπων, που δεν τον τιμωρούν, και δεν τον κατακρίνουν. Όταν φτιάχνεις παιχνίδι ρόλον, δεν χρειάζεται να κερδίζει πάντα το καλό. Δεν είναι έτσι η πραγματικότητα. Οι sjw θέλουν να βάλουν τα όρια που λες και να φτιάξουν παιχνίδια που αντικατοπρίζουν τον φανταστικό και παραδεισένιο κόσμο που έχουν στα μωρουδίστικα και ανώριμα μυαλά τους.

 

Τέλος, είπες για κάποια όρια. Έχω ξαναπει πιο πίσω, πως δεν μπορείς να βάλεις όρια, σε μη μετρήσιμα πράγματα. Ξεκινάει slippery slope. Αν ξεκινήσεις από λίγα όρια, ανοίγεις τους ασκούς του αιόλου, και δίνεις πάτημα για όλο και περισσότερα όρια. Όρια βάζουμε μόνο σε μη-arbitrary πράγματα. Από τον νόμο εννοώ. Στα υπόλοιπα, αφήνεις τον καταναλωτή να επιλέξει. Αν θέλει ένα παιχνίδι να βιάζει κόσμο, πρόβλημά του. Από την στιγμή που δεν ασκεί βία σε κάποιον είναι δικαίωμά του.

 

arbitrary: subject to individual will or judgment without restriction; contingent solely upon one's discretion: