άγραφοι οικογενειακοί κανόνες

[defacer]

Η καθε περιπτωση ειναι ξεχωριστη, διοτι ο χαρακτηρας του καθε παιδιου ειναι ξεχωριστος.

Ας συνεχισω λοιπον το απλοικο παραδειγμα: Το ενα παιδακι, καταλαβαινει το λαθος του ζηταει συγνωμμη και δεν το ξανακανει. Το αλλο παιδακι λοιπον, αφου του στερησες το αγαπημενο του ΧΥΖ, κανει την ιδια μαλακια, και πιο μεγαλη μαλιστα, απο καθαρη αντιδραση, γιατι με αυτο νομιζει οτι θα κερδισει. Οποτε πας στο Νο 2, ΦΩΝΗ και τιμωρια στη γωνια. Αυτο ομως δε δειχνει να καταλαβαινει (γιατι εχει ακομη τα νευρα του επειδη εχασε απο πριν το αγαπημενο του Χ), και στην πρωτη ευκαιρια μετα το cooldown επαναλαμβανει τη μαλακια. 

Στα ποσα escalate θα σταματησεις;

 

Εκεί που δεν έχει πλέον νόημα να συνεχίσω. Π.χ. παράδειγμα αμερικανιά, άμα είναι ήδη grounded ένα μήνα (δηλαδή ένα χρόνο στην παιδική κλίμακα), δε νομίζω ότι με άλλον ένα μήνα on top θα συνετιστεί το παιδί καλύτερα.

 

Γενικά το νόημα δεν είναι να συνεχίσεις να δίνεις πόνο εσαεί. Άμα φτάσεις το σημείο που θα τσούξουν άσχημα οι συνέπειες των πράξεών του, your job is done. Άμα το παιδί με πει δύο φορές μαλάκα, δε θα έχει τη διπλάσια τιμωρία απ' ότι αν με έλεγε μία φορά.

 

Η φωνη και η τιμωρια δεν ειναι μια μορφη κακοποιησης;

 

Όχι, δεν είναι. Παρακαλώ αν θες να επιχειρηματολογήσεις κάντο με επιχειρήματα, όχι με ανοιχτές ερωτήσεις κι ό,τι αρπάξει ο κώλος μας.

 

Το "ο Κωστακης θα βγει ναι παιξει αλλα εσυ θα κατσεις μονος σου κλεισμενος στο δωματιο σου μεχρι νεωτερας και χωρις τηλεοραση" δε θεωρειται μια μορφη κακοποιησης; Ποιος σου λεει με σιγουρια οτι η ευσθησια του παιδιου δε θα του δημιουργησει προβλημα στο μελλον;

Όπως είπα, όχι. Με σιγουριά δε σου λέει ποτέ κανένας τίποτα εκτός από το θεό, οπότε επίσης αυτό δεν είναι επιχείρημα.

 

Επίσης, η διαφορά ανάμεσα στο συνετισμό και τη δημιουργία προβλημάτων είναι ότι στο συνετισμό 

1. Υπάρχει άμεση σύνδεση ανάμεσα στην πράξη και την τιμωρία (ξέρεις δηλαδή ακριβώς γιατί τιμωρείσαι)
2. Ήταν ήδη γνωστό ότι η τάδε πράξη τιμωρείται (όχι kinder έκπληξη έκανες πρώτη φορά Χ μαλακία σε τιμωρώ επιτόπου)

Αυτά μπορείς να τα διαβάσεις σε οποιοδήποτε πρακτικά βιβλίο παιδοψυχολογίας ή σχετικού αντικειμένου. Τώρα, δεδομένου ότι για τίποτα μελλοντικό δε μπορούμε να είμαστε σίγουροι, ο καθένας βάζει κάπου μια ταμπέλα "good enough". Για μένα η ταμπέλα good enough είναι ότι έχω ψάξει, έχω διαβάσει, έχω τα μάτια μου ανοιχτά, δεν είμαι ζώον και κάνω ο,τι καλύτερο μπορώ.

 

Οσο λοιπον και να το θεωρεις εκτος πραγματικοτητας, δεν ειναι. Ειναι ισως εκτος εποχης. Καποια εποχη, το καθημερινο ξυλο θεωρουνταν λογικη μορφη συνετισμου, σημερα ισως μερικες ξυλιες στον πωπο, ισως και οχι, αλλα σημερα θεωρειται λογικη μορφη συνετισμου η φωνη και η τιμωρια, στο μελλον ισως η φωνη και η τιμωρια να θεωρηθει extreme, ξεπερασμενη και εκτος πραγματικοτητας γιατι με βαση τη ταδε ερευνα, το υψος της φωνης δημιουργει αγχος και ψυχικα τραυματα σε ενα παιδακι.

 

Στο μέλλον μπορεί να γίνει οτιδήποτε, αλλά ποιό ακριβώς είναι το συμπέρασμα στο οποίο φτάνεις εδώ; Ότι επειδή στο μέλλον μπορεί να γίνει οτιδήποτε (π.χ. να προκύψει ότι η έκφραση αγάπης προς το παιδί είναι τελικά κακό πράγμα), στο παρόν δεν είμαστε δικαιολογημένοι να κάνουμε τίποτα; Όχι προφανώς.

 

Κάνουμε κάθε φορά "το καλύτερο" όπως μπορούμε να το αντιληφθούμε εκείνη τη στιγμή. Σήμερα που μιλάμε και που μεγαλώνω παιδιά το καλύτερο είναι να μη δέρνουμε και η τιμωρία (όταν χρειάζεται) να λαμβάνει άλλες μορφές. Και το ξύλο, δεν ξέρω από πού ακριβώς θα πούμε ότι είναι εκτός, αλλά είναι εκτός. Με εξαίρεση τους γονείς που στα τέτοια τους.

 

Η άσκηση "βίας" μπορεί να την εκλάβει το κάθε παιδί όπως και να του την κάνεις αν εσύ "στοχεύσεις" τον χαρακτήρα του. Με δυο λόγια, τι μπάτσα, τι φωνή, τι στραβομουτσούνα/στραβοματιά είναι το ίδιο και το αυτό. Η συμπεριφορά σου ως γονιός ΜΕΤΑ την τιμωρία του παιδιού σου είναι πολύ σημαντικότερη από την ίδια την τιμωρία.

 

Παράδειγμα:

- Οταν ήμουν 3-4 χρονών κλασσικά πετάχτηκα απότομα στον δρόμο για να πιάσω τη μπάλα μου και από ατυχία με πάτησε αυτοκίνητο.

- Οταν με είδε η μάνα μου κάτω από τις ρόδες του αυτοκινήτου από το σοκ της ήρθε κοντά μου τρέχοντας και μου έσκασε χαστούκι. Οχι γιατί έκανα εγώ μαλακία αλλά ήθελε να δει αν είμαι ακόμα ζωντανός και απλά λόγο έντασης και σοκ της βγήκε το χαστούκι δυνατό.

- Παρά το γεγονός ότι εγώ το έλαβα σαν τιμωρία για το ότι πετάχτηκα στο δρόμο (ενώ ήξερα πολύ καλά ότι δεν έπρεπε) η συμπεριφορά της μάνας μου μετά ήταν που με έκανε να την "συγχωρήσω". 

 

Ξέρω γονείς που η "τιμωρία" στα παιδιά τους είναι να είναι οι ίδιοι "σοβαροί" και "αμίλητοι" με το παιδί τους για μέρες. Αυτό δεν είναι κακοποίηση; Δεν είναι πλήρης ματαίωση και αδιαφορία στα μάτια του παιδιού; Ετσι απλά χωρίς να απλώσουν καν χέρι έχουν κάνει μεγαλύτερη ζημιά στο παιδί τους από ότι ένα χαστούκι.

 

Το παράδειγμα με τη μαμά σου δε νομίζω ότι προσφέρεται για ανάλυση επειδή όπως λες η αντίδρασή της δεν ήταν προϊόν σκέψης.

 

Για το άλλο που λες, τα έχουν πει ήδη νωρίτερα άλλοι πως η βία και η κακοποίηση δεν είναι μόνο σωματική. Και δεν είπε βέβαια κανείς πως αν δε σηκώσεις χέρι ο,τι και να κάνεις είναι ΟΚ.

 

Δες τα 2 points που έγραψα παραπάνω στον πουρνάρα. Προσωπικά επειδή έτσι μου φαίνεται καλύτερα και επειδή είμαι καλούλης, στην αρχή π.χ. που άμα έστελνα τη μικρή τιμωρία στο δωμάτιό της καθόταν και έβαζε τα κλάματα, μετά από 5 λεπτά πήγαινα μέσα, την έπαιρνα αγκαλιά, της εξηγούσα πως την αγαπώ και την άφησα μόνη της επειδή έκανε ΧΥΖ ενώ ήξερε πολύ καλά ότι δεν πρέπει, πως όταν κάνουμε βλακείες μετά υπάρχει τιμωρία που είναι άλλο πράγμα από το αν αγαπάμε, και πως έχει ακόμα 5 λεπτά στην τιμωρία της και όταν το ρολόι πάει και μισή μπορεί μόνη της να βγει για να συνεχίσουμε να παίζουμε. Και έφευγα από το δωμάτιο αφήνοντας το παιδί να μη κλαίει πλέον και να βγαίνει έξω στην ώρα του -- ούτε νωρίτερα, ούτε αργότερα.

 

Good enough for me.

 

Ο πλέον εύκολος τρόπος να σε μισήσει το παιδί σου.

 

Την προηγούμενη φορά που σου είπα να στηρίξεις τους ισχυρισμούς σου καταλήξαμε στο "άντε καλά δεν πειράζει". Τι λέει έτσι θα τη βγάλουμε;

 

Θα σε μισήσει το παιδί λέει αν του κόψεις τα cartoon για μια βδομάδα, ενώ αν δίνεις μπάτσες νωρίτερα μας έγραφαν "τα θυμάμαι με ζεστασιά". Αποφασίστε.

[xstreamgamer]

Εκεί που δεν έχει πλέον νόημα να συνεχίσω. Π.χ. παράδειγμα αμερικανιά, άμα είναι ήδη grounded ένα μήνα (δηλαδή ένα χρόνο στην παιδική κλίμακα), δε νομίζω ότι με άλλον ένα μήνα on top θα συνετιστεί το παιδί καλύτερα.

 

Γενικά το νόημα δεν είναι να συνεχίσεις να δίνεις πόνο εσαεί. Άμα φτάσεις το σημείο που θα τσούξουν άσχημα οι συνέπειες των πράξεών του, your job is done. Άμα το παιδί με πει δύο φορές μαλάκα, δε θα έχει τη διπλάσια τιμωρία απ' ότι αν με έλεγε μία φορά.

 

 

Όχι, δεν είναι. Παρακαλώ αν θες να επιχειρηματολογήσεις κάντο με επιχειρήματα, όχι με ανοιχτές ερωτήσεις κι ό,τι αρπάξει ο κώλος μας.

 

Όπως είπα, όχι. Με σιγουριά δε σου λέει ποτέ κανένας τίποτα εκτός από το θεό, οπότε επίσης αυτό δεν είναι επιχείρημα.

 

Επίσης, η διαφορά ανάμεσα στο συνετισμό και τη δημιουργία προβλημάτων είναι ότι στο συνετισμό 

1. Υπάρχει άμεση σύνδεση ανάμεσα στην πράξη και την τιμωρία (ξέρεις δηλαδή ακριβώς γιατί τιμωρείσαι)
2. Ήταν ήδη γνωστό ότι η τάδε πράξη τιμωρείται (όχι kinder έκπληξη έκανες πρώτη φορά Χ μαλακία σε τιμωρώ επιτόπου)

Αυτά μπορείς να τα διαβάσεις σε οποιοδήποτε πρακτικά βιβλίο παιδοψυχολογίας ή σχετικού αντικειμένου. Τώρα, δεδομένου ότι για τίποτα μελλοντικό δε μπορούμε να είμαστε σίγουροι, ο καθένας βάζει κάπου μια ταμπέλα "good enough". Για μένα η ταμπέλα good enough είναι ότι έχω ψάξει, έχω διαβάσει, έχω τα μάτια μου ανοιχτά, δεν είμαι ζώον και κάνω ο,τι καλύτερο μπορώ.

 

 

Στο μέλλον μπορεί να γίνει οτιδήποτε, αλλά ποιό ακριβώς είναι το συμπέρασμα στο οποίο φτάνεις εδώ; Ότι επειδή στο μέλλον μπορεί να γίνει οτιδήποτε (π.χ. να προκύψει ότι η έκφραση αγάπης προς το παιδί είναι τελικά κακό πράγμα), στο παρόν δεν είμαστε δικαιολογημένοι να κάνουμε τίποτα; Όχι προφανώς.

 

Κάνουμε κάθε φορά "το καλύτερο" όπως μπορούμε να το αντιληφθούμε εκείνη τη στιγμή. Σήμερα που μιλάμε και που μεγαλώνω παιδιά το καλύτερο είναι να μη δέρνουμε και η τιμωρία (όταν χρειάζεται) να λαμβάνει άλλες μορφές. Και το ξύλο, δεν ξέρω από πού ακριβώς θα πούμε ότι είναι εκτός, αλλά είναι εκτός. Με εξαίρεση τους γονείς που στα τέτοια τους.

 

 

Το παράδειγμα με τη μαμά σου δε νομίζω ότι προσφέρεται για ανάλυση επειδή όπως λες η αντίδρασή της δεν ήταν προϊόν σκέψης.

 

Για το άλλο που λες, τα έχουν πει ήδη νωρίτερα άλλοι πως η βία και η κακοποίηση δεν είναι μόνο σωματική. Και δεν είπε βέβαια κανείς πως αν δε σηκώσεις χέρι ο,τι και να κάνεις είναι ΟΚ.

 

Δες τα 2 points που έγραψα παραπάνω στον πουρνάρα. Προσωπικά επειδή έτσι μου φαίνεται καλύτερα και επειδή είμαι καλούλης, στην αρχή π.χ. που άμα έστελνα τη μικρή τιμωρία στο δωμάτιό της καθόταν και έβαζε τα κλάματα, μετά από 5 λεπτά πήγαινα μέσα, την έπαιρνα αγκαλιά, της εξηγούσα πως την αγαπώ και την άφησα μόνη της επειδή έκανε ΧΥΖ ενώ ήξερε πολύ καλά ότι δεν πρέπει, πως όταν κάνουμε βλακείες μετά υπάρχει τιμωρία που είναι άλλο πράγμα από το αν αγαπάμε, και πως έχει ακόμα 5 λεπτά στην τιμωρία της και όταν το ρολόι πάει και μισή μπορεί μόνη της να βγει για να συνεχίσουμε να παίζουμε. Και έφευγα από το δωμάτιο αφήνοντας το παιδί να μη κλαίει πλέον και να βγαίνει έξω στην ώρα του -- ούτε νωρίτερα, ούτε αργότερα.

 

Good enough for me.

 

 

Την προηγούμενη φορά που σου είπα να στηρίξεις τους ισχυρισμούς σου καταλήξαμε στο "άντε καλά δεν πειράζει". Τι λέει έτσι θα τη βγάλουμε;

 

Θα σε μισήσει το παιδί λέει αν του κόψεις τα cartoon για μια βδομάδα, ενώ αν δίνεις μπάτσες νωρίτερα μας έγραφαν "τα θυμάμαι με ζεστασιά". Αποφασίστε.

Δεν θα μπορούσα να διαφωνήσω μαζί σου ούτε σε ένα κόμμα από αυτά που γράφεις και πως άλλωστε αφού όλα έχουν τεκμηριωθεί σήμερα επιστημονικά από δεκάδες σοβαρούς παιδοψυχολόγους και παιδαγωγούς.Αλλά δύο ερωτήματα έχω να κάνω.Ένα είναι ότι ακολουθώ όλα τα παραπάνω βήματα μέχρι κεραίας συνεχώς σε διαφορετικές περιπτώσεις αλλά το παιδί δεν συνετίζεται και κάνει πράξεις που μπορεί να επιφέρουν κίνδυνο για την σωματική του ακεραιότητα.Τι κάνω;(Δεν μιλώ για τον δικό μου κανακάρη είναι πολύ ήσυχος όπως έχω αναφέρει και πιο πάνω δεν κάνει τουλάχιστον χοντράδες.)Δεύτερον οι δικοί μας αμόρφωτοι γονείς(όχι οι δικοί σου το δικοί μας το λέω γενικά) όπου εφάρμοσαν άλλο σύστημα διαπαιδαγώγησης, αυτό που ήταν το μόνο που ήξεραν και που μπορούσαν να μάθουν,συμπεριλαμβανομένων και των δασκάλων στο ίδιο μοτίβο,μήπως προκάλεσε μαζικά ανθρώπους με ψυχοσωματικά προβλήματα στην χώρα και δεν το ξέρω;Συζητώντας στο καφενείο του χωριού σήμερα, με αφορμή αυτό που κουβεντιάζουμε εδώ και έχοντας και άτομα από άλλα χωριά καθώς είχε εκδήλωση ο Σύλλογος γυναικών του δήμου μας όλοι όσοι ήμασταν πάνω από 35 είχαμε να λέμε γελώντας το ξύλο πους μας τίναξαν οι μανάδες μας και την παντόφλα που φάγαμε μικροί.Δεν νομίζω ούτε ότι  τα ιδρύματα της Λάρισας είναι γεμάτα λόγο της κακοποίησης όπως λένε κάποιοι,ούτε όπως είπε και πιο πάνω άλλο μέλος ότι επειδή έχουμε φάει ξύλο από αυτές τις βλέπουμε όσο το πιο δυνατόν σπάνια γίνεται, γιατί μας έχουν προκαλέσει άσχημες εμπειρίες.Ίσα ίσα οι περισσότεροι στην επαρχία τις έχουμε μαζί μας μέχρι να πεθάνουνε και τις φερόμαστε με πολύ αγάπη και άπειρο σεβασμό.Δεν ξέρω εγώ επιμένω ότι είναι θέμα γενιάς και επίπεδου ζωής.Σήμερα η μπάτσα στο παιδί μπορεί όντως να προκαλέσει σοβαρά θέματα τότε που ήμουν εγώ παιδί ήταν ο ενδεδειγμένος τρόπος διαπαιδαγώγησης και ίσως να μην μας πείραζε γιατί το βλέπαμε να εφαρμόζεται μαζικά.Δεν έλεγα π.χ γιατί με δέρνει η μάνα μου και οι φάπες άρχιζαν από την πλατεία αφού το ίδιο έβλεπα ότι κάνουν και οι μανάδες όλων των φίλων μου.Αυτή ειναι η άποψη μου και ίσως να είναι και λάθος πάντως,έχω σχεδόν την πεποίθηση ότι εμείς που ζήσαμε σε άλλες εποχές δεν πάθαμε τίποτα από το ξύλο.Αυτό φυσικά επ ουδενί δεν πρέπει να εφαρμόζεται σήμερα το τονίζω ξανά.

[bluesattack]

Δεύτερον οι δικοί μας αμόρφωτοι γονείς(όχι οι δικοί σου το δικοί μας το λέω γενικά) όπου εφάρμοσαν άλλο σύστημα διαπαιδαγώγησης, αυτό που ήταν το μόνο που ήξεραν και που μπορούσαν να μάθουν,συμπεριλαμβανομένων και των δασκάλων στο ίδιο μοτίβο,μήπως προκάλεσε μαζικά ανθρώπους με ψυχοσωματικά προβλήματα στην χώρα και δεν το ξέρω;

Ψυχοσωματικα δεν ξερω αλλα σαν χωρα κατεχουμε μια απο τις πρωτες θεσεις στην ευρωπη, αν οχι την πρωτη,σε εκτρωσεις.Και προφανως οχι απο επιλογη.Αυτα παθαινεις οταν αντι για ενημερωση ριχνεις μπουφλες .Αλλα μια που το πιθανοτερο ειναι να μην το εμαθαν ποτε,μπορει να κλοιμουνται τον υπνο του δικαιου και να  νομιζουν οτι η παιδαγωγικη τους μεθοδος πετυχε 

[normal40]

Μάγκες... Ότι Ν να λέτε όταν θα σου πει συγνώμη το παιδάκι δεν μπορείς να το κάνεις τίποτα... Το θέμα είναι να μην λυγίσεις , το καταλαβαίνουν.

[xstreamgamer]

Ψυχοσωματικα δεν ξερω αλλα σαν χωρα κατεχουμε μια απο τις πρωτες θεσεις στην ευρωπη, αν οχι την πρωτη,σε εκτρωσεις.Και προφανως οχι απο επιλογη.Αυτα παθαινεις οταν αντι για ενημερωση ριχνεις μπουφλες .Αλλα μια που το πιθανοτερο ειναι να μην το εμαθαν ποτε,μπορει να κλοιμουνται τον υπνο του δικαιου και να  νομιζουν οτι η παιδαγωγικη τους μεθοδος πετυχε 

Τι σχέση έχουν τώρα οι μπούφλες με τις εκτρώσεις δεν μπορώ να καταλάβω.Ειλικρινά δεν βλέπω την σύνδεση.Επίσης ποιος σου είπε ότι είμαστε-είμαι αμόρφωτος λόγου του ξύλου που έφαγα από την μητέρα μου.Και επιτέλους είσαι παλιό μέλος στο forum,πολλά μπορείς να μου πεις ότι είμαι αλλά αμόρφωτο όχι δεν συνάδει από πουθενά,τουλάχιστον όχι από τις συζητήσεις που έχω συμμετάσχει κατά καιρούς εδώ.

[bluesattack]

Τι σχέση έχουν τώρα οι μπούφλες με τις εκτρώσεις δεν μπορώ να καταλάβω.Ειλικρινά δεν βλέπω την σύνδεση.Επίσης ποιος σου είπε ότι είμαστε-είμαι αμόρφωτος λόγου του ξύλου που έφαγα από την μητέρα μου.Και επιτέλους είσαι παλιό μέλος στο forum,πολλά μπορείς να μου πεις ότι είμαι αλλά αμόρφωτο όχι δεν συνάδει από πουθενά,τουλάχιστον όχι από τις συζητήσεις που έχω συμμετάσχει κατά καιρούς εδώ.

Σε μπερδεψε το προσωπο που χρησιμοποιησα , δεν απευθυνομουν σε εσενα.Αν δεν καταλαβαινεις την συνδεση δεν φταιω εξω.Και πολλοι γονεις δεν την καταλαβαινουν , πεφτουν  απο τα συννεφα ,απορουν που πηγαν ολες οι ηθικες αξιες που μετεδωσαν με την παιδαγωγικη μεθοδο της μπουφλας και της τιμωριας

[normal40]

Τι σχέση έχουν τώρα οι μπούφλες με τις εκτρώσεις δεν μπορώ να καταλάβω.Ειλικρινά δεν βλέπω την σύνδεση.Επίσης ποιος σου είπε ότι είμαστε-είμαι αμόρφωτος λόγου του ξύλου που έφαγα από την μητέρα μου.Και επιτέλους είσαι παλιό μέλος στο forum,πολλά μπορείς να μου πεις ότι είμαι αλλά αμόρφωτο όχι δεν συνάδει από πουθενά,τουλάχιστον όχι από τις συζητήσεις που έχω συμμετάσχει κατά καιρούς εδώ.

Πιθανόν να εννοεί ότι : όταν υπάρχει γενικώς βία σε μια οικογένεια κ γενικώς φασαρίες κλπ τα παιδιά ΔΕΝ παίρνουν σωστή μόρφωση, αυτο όντως συνέβη σε εμένα και τον αδερφό μου.

[defacer]

Μάγκες... Ότι Ν να λέτε όταν θα σου πει συγνώμη το παιδάκι δεν μπορείς να το κάνεις τίποτα... Το θέμα είναι να μην λυγίσεις , το καταλαβαίνουν.

Όταν θα σου πει συγγνώμη η δουλειά σου ενδεχομένως είναι να μη λυγίσεις γιατί θα κάνεις κακό στο παιδί δίνοντας το λάθος μάθημα. Προσωπικά της έχω πει ότι είναι πάρα πολύ ωραίο αυτό που έκανε (να σκεφτεί πως δε φέρθηκε σωστά και να ζητήσει συγγνώμη, παιδάκι είναι τα κάνουμε λιανά) και πως χαίρομαι πολύ που το ακούω, αλλά η συγγνώμη πρέπει να συνοδεύεται από αλλαγή συμπεριφοράς και δεν είναι κάρτα βγες από τη φυλακή.

 

Δεν είναι rocket science, απλά βάζεις σε λόγια αυτά που τόσα χρόνια θεωρείς δεδομένα. Όλη την ώρα αυτό κάνεις με τα παιδιά έτσι κι αλλιώς.

[Irene.j]

Για μενα το παν ειναι η εκπαιδευση-καθοδηγηση. Ο γονιος στην προσπαθεια του να εχει τον ελεγχο υποπεφτει σε λαθη λογω εντασης της στιγμης,απογνωσης,στρες. Επιβαλλονται αυθαιρετες κυρωσεις(ή και ξυλο) για ασχετα αδικηματα οπως "δε θα φας παγωτο επειδη εβγαλες τη ζωνη στο αυτοκινητο","δε θα δεις τηλεοραση επειδη φωναξες".  Το παιδι δε μπορει να συνδεσει φυσιολογικα το αδικημα-ποινη.  Θα εστιασει σε λαθος σημειο οπως 'ειμαι κακος και στενοχωρω τη μαμα" ή " ο μπαμπας θυμωνει. Ειναι κακος."

 

Μερικα post παραπανω ανεφερα τη φυσικη συνεπεια δηλαδη "Δεν τρωω.Θα πεινασω.","Δεν ειμαι ντυμενος ζεστα,θα κρυωνω ", "Τρεχω,θα τσακιστω","Κοιμηθηκα αργα,θα νυσταζω". Ολοι μας αλλωστε τα μαθαμε σαν επακολουθα και οχι επειδη μας χαστουκισαν,φωναξαν,τιμωρησαν. Φυσικα δε υπονοω να ρισκαρουμε τη σωματικη ακεραιοτητα του παιδιου.

 

Επισης υπαρχουν και οι λογικες συνεπειες δηλαδη το λογικο αποτελεσμα μια πραξης,επιθυμητης ή μη. Εκει το παιδι καλειται να κρινει και να επιλεξει μονο του. Εν ολιγοις το καθισταμε υπευθυνο και ανεξαρτητο. Για παραδειγμα "Δανειστηκες το ταδε και το εχασες. Πως σκεφτεσαι να επανορθωσεις?", "Εχουμε πει οτι για να κανεις ποδηλατο πρεπει να το ασφαλιζεις. Εχθες το ξεχασες εξω. Προσπαθησε παλι σημερα. ", "Μπορεις να παρακολουθησεις μαζι μας τηλεοραση ηρεμα. Αν οχι,μπορεις να πας στο δωματιο σου.Εσυ αποφασιζεις.". Σε περιπτωσεις υστεριας (να το πω) ολα αυτα θα ειχαν ολα σαν απαντηση την ιδια φραση "Εισαι ανευθυνος και ανυπακουος. Τοσες φορες σου το εχω πει. Για τιμωρια δε θα πας βολτα για 5 μερες. Και τωρα πηγαινε στο δωματιο σου μεχρι νεωτερας! (ντοιν!   )

 

Ολα αυτα συν την επιβραβευση πιστευω λειτουργουν αριστα.

 

Την εκπαιδευση τη χρειαζομαστε πρωτιστως εμεις. Δεν ειμαστε ξερολες. Σημερα η πληροφορηση-ενημερωση γινεται  πιο ευκολα και εγκαιρα. Ας μαθουμε και νεες τεχνικες,που σεβονται το παιδι ξεφευγοντας απο αυταρχικες και στιγμιαια αποτελεσματικες πρακτικες Ας μη φοβομαστε μη χασουμε τη γονικη εξουσια. Ουτε χρειαζεται τα παιδια να γινουν κακομαθημενα επειδη εμεις τρωγαμε ξυλο αβερτα (οι πληγωμενοι) ουτε να γινουν χοντροπετσα (οι μη πληγωμενοι) 

 

Οσο για τη συγγνωμη,που αναφερεται,να πω οτι εχει γινει ενα ειδος.."ψεκαστε-σκουπιστε-τελειωσατε" απο τα παιδακια . Δεν ειναι χαζα. Ξερουν οτι ο εμπλεκωμενος συναισθηματικα ειναι ευαλωτος 

[JohnG]

Διαβάζω δεκατρείς σελίδες σε ένα θέμα που κατέληξε να είναι στο τι είναι βία, κλπ. Και ο καθένας αναφέρει τις απόψεις του με βάση το ότι σκέφτεται σωστά. Δεν διάβασα κανέναν που να πει τι λάθος έκανε!

[pontez2]

Εγω τους μιλαγα στο πληθυντικο οπως κανουν οι αριστοκρατικες οικογενειες  

Πέθανα στο γέλιο με αυτο το ποστ.

Ειχα συμμαθητή που μιλαγε έτσι στους γονείς του. 

"Πατέρα σας παρακαλώ μπορειτε να μου δωσετε χρηματα για παγωτό"? :P

 

Σε ότι αφορά το ξύλο.

Ξεχωριστε το ξυλο απ τη βια. Ο Πουρνάρας το έγραψε ωραία στις αρχικές σελίδες.

 

Η μπάτσα στο πισινό ειναι χρησιμη σε κάποια παιδιά. Δε παίρνουν όλοι απο λόγια. Διαφορετικοι χαρακτηρες Α Εγω μια φορά τις έφαγα και το θυμάμαι για ολη μου τη ζωή. Και μεγαλωνοντας κατάλαβα και τον λογο και το οτι αν δε τις έτρωγα δε θα παιρνα χαμπάρι τι @@ρια ειχα κάνει. Τις έφαγα διοτι έβαλα σε κινδυνο τη ζωή μου 2 φορές μέσα σε 5 λεπτά.

[ikaruga24]

Το παράδειγμα με τη μαμά σου δε νομίζω ότι προσφέρεται για ανάλυση επειδή όπως λες η αντίδρασή της δεν ήταν προϊόν σκέψης.

-

 

Την προηγούμενη φορά που σου είπα να στηρίξεις τους ισχυρισμούς σου καταλήξαμε στο "άντε καλά δεν πειράζει". Τι λέει έτσι θα τη βγάλουμε;

 

Θα σε μισήσει το παιδί λέει αν του κόψεις τα cartoon για μια βδομάδα, ενώ αν δίνεις μπάτσες νωρίτερα μας έγραφαν "τα θυμάμαι με ζεστασιά". Αποφασίστε.

 

Ενώ όταν εγώ έχω χούι να βάζω τα χέρια μου σε πρίζες, να βάζω φωτιές και άλλα τέτοια ωραία προφανώς και η σφαλιάρα εκείνη τη στιγμή που με πιάνουν και είμαι έτοιμος να το κάνω είναι προϊόν ορθολογικής σκέψης; Οκ, ότι νομίζετε εσείς. Πες τε μου και μπράβο και δώστε μου και positive encouragement αντικαθιστώντας το "βάζω φωτιές/whatever" δίνοντας μου ένα μαχαίρι να κόψω τις φλέβες μου. Δηλαδή σαν να μου λέτε ότι δεν έχετε καταλάβει ότι τα παιδιά μιμούνται τα πάντα και ότι και η πιο αθώα πράξη μπορεί να αποβεί μοιραία για το παιδί ή/και άλλους. Η στιγμή που θα δεις ότι το παιδί είναι έτοιμο να κάνει χοντρή ζημιά στον εαυτό του ή χειρότερα δεν το λες ότι θα αντιδράσεις από σκέψη. 

 

Για το δεύτερο κομμάτι εκεί που καταλήξαμε είναι ότι δεν έχει νόημα να ασχοληθείς παραπάνω οπότε μην ρωτάς εμένα. 

[doubtful]

Όλες οι μορφές ξύλου είναι κακοποίηση...

Ναι, αν εισαι ανικανος να διαχωρισεις.

[Επισκέπτης]

Ναι, αν εισαι ανικανος να διαχωρισεις.

Μην ανησυχείς τώρα θα αρχίσω να βαράω όποιον χρειάζεται συνετισμό

[defacer]

Ενώ όταν εγώ έχω χούι να βάζω τα χέρια μου σε πρίζες, να βάζω φωτιές και άλλα τέτοια ωραία προφανώς και η σφαλιάρα εκείνη τη στιγμή που με πιάνουν και είμαι έτοιμος να το κάνω είναι προϊόν ορθολογικής σκέψης; Οκ, ότι νομίζετε εσείς. Πες τε μου και μπράβο και δώστε μου και positive encouragement αντικαθιστώντας το "βάζω φωτιές/whatever" δίνοντας μου ένα μαχαίρι να κόψω τις φλέβες μου. Δηλαδή σαν να μου λέτε ότι δεν έχετε καταλάβει ότι τα παιδιά μιμούνται τα πάντα και ότι και η πιο αθώα πράξη μπορεί να αποβεί μοιραία για το παιδί ή/και άλλους. Η στιγμή που θα δεις ότι το παιδί είναι έτοιμο να κάνει χοντρή ζημιά στον εαυτό του ή χειρότερα δεν το λες ότι θα αντιδράσεις από σκέψη.

 

Δεν ξέρω πώς αντιδράς εσύ, εγώ μετά το πρώτο emergency response (ας πούμε, αρπάζω το χέρι μακριά από την πρίζα) αντιδράω με σκέψη. Ξέρεις γιατί; Επειδή θέλω η αντίδρασή μου να είναι όσο γίνεται αποτελεσματική για να μη πάθει κανείς χοντρή ζημιά όπως λες. Και πάλι, δεν είναι rocket science ούτε θα έρθει κανένας να σε ρωτήσει πώς αντιδράς υπό την απειλή όπλου αφού σε ξύπνησε απότομα στις 4 το πρωί. Το να είσαι γονέας και να μήν έχεις σκεφτεί πώς θα αντιδράσεις όταν γίνει κάτι τέτοιο είναι.... αφελές λέω εγώ.

 

Προσωπικά έχω πιάσει τη μικρή να πλησιάζει την πρίζα και το απορρυπαντικό πλυντηρίου και έχω κάνει το κομμάτι μου (full serious). Της εξήγησα τα πάντα με όρους που να μπορεί να καταλάβει, συμπεριλαμβανομένου π.χ. του σήματος στα δηλητηριώδη προϊόντα. Ποτέ δεν την ξαναείδα να κάνει κάτι ανάλογο, ίσα ίσα καμιά φορά που το φέρνει η κουβέντα μόνη της αρχίζει και μου λέει ότι υπάρχει κίνδυνος και πρέπει να προσέξουμε και μπλα μπλα μπλα γιατί διαφορετικά όποιος το κάνει "θα είναι νεκρός" (αυτό δεν της το είπα εγώ, και δεν καταλαβαίνει ακόμα τι ακριβώς σημαίνει νεκρός).

 

Επίσης, μιας και αυτό είναι κάτι που μπορεί να καταλάβει χωρίς να το έχει ζήσει (από παιδικά βιβλία) της έχω πει όταν βρήκα ευκαιρία για την επικινδυνότητα της φωτιάς και τι πρέπει να κάνει αν κάπου δει μια φωτιά χωρίς να περιμένω να τη δω να παίζει με αναπτήρα. Συγκεκριμένα για τη φωτιά της έχω κάνει τον full πρόλογο 2 φορές και σε μετέπειτα φάση πάνω στο παιχνίδι τη ρώτησα ("τι πρέπει να κάνω αν δω μια φωτιά;") και μου τα είπε νεράκι.

 

Το μεγαλύτερο πρόβλημα που δημιουργούν οι γονείς στα παιδιά (και στον εαυτό τους) πηγάζει από το ότι δεν τα αντιμετωπίζουν σα μικρούς ανθρώπους, αλλά σαν "αγίνωτους" ανθρώπους. Θα σε συμβούλευα και σένα όταν θα έχεις παιδιά να μην τα αντιμετωπίσεις με το συνδυασμό άγνοιας και εντύπωσης ότι ξέρει κανείς τι κάνει "από φυσικού του" που βλέπω να έχουν αρκετοί εδώ μέσα.