άγραφοι οικογενειακοί κανόνες

[idomeneas7]

Και πιό μικρά πάντως καταλαβαίνουν, η δικιά μου ξέρει που είναι τα απορρυπαντικά (κλειδωμένα) και όταν με δει να τα παίρνω για να καθαρίσω τα δείχνει λέγοντας: "κακα".

Βασικά πιό πολύ "τατά" ακούγεται αλλά κακά εννοεί και δεν τα πειράζει. Οι πριζες ειναι "τζιζ" κλπ.

[defacer]

Ένα είναι ότι ακολουθώ όλα τα παραπάνω βήματα μέχρι κεραίας συνεχώς σε διαφορετικές περιπτώσεις αλλά το παιδί δεν συνετίζεται και κάνει πράξεις που μπορεί να επιφέρουν κίνδυνο για την σωματική του ακεραιότητα.Τι κάνω;

 

Δεν πιστεύω ότι είναι πιθανό να συμβεί κάτι τέτοιο αν προσέχεις τα θέματα συμπεριφοράς και διαπαιδαγώγησης, αλλά δε μπορεί να το αποκλείσει κανείς σίγουρα.

 

Λοιπόν θα έλεγα πως η απάντηση είναι προφανής: όταν έχεις πρόβλημα με οτιδήποτε και παρόλο που ασχολήθηκες οι γνώσεις η/και η τεχνική σου σε αφήνουν πελαγωμένο, τι κάνεις; Πας στον ειδικό. Το ίδιο και για το παιδί.

 

Μέρος της σωφροσύνης είναι το να μπορείς να αναγνωρίσεις πότε η (οποιαδήποτε) κατάσταση ξεφεύγει από την ικανότητά σου να την ελέγξεις και το να μη ντρέπεσαι να παρουσιάσεις το πρόβλημά σου σε κάποιον ικανότερο.

 

Δεύτερον οι δικοί μας αμόρφωτοι γονείς(όχι οι δικοί σου το δικοί μας το λέω γενικά) όπου εφάρμοσαν άλλο σύστημα διαπαιδαγώγησης, αυτό που ήταν το μόνο που ήξεραν και που μπορούσαν να μάθουν,συμπεριλαμβανομένων και των δασκάλων στο ίδιο μοτίβο,μήπως προκάλεσε μαζικά ανθρώπους με ψυχοσωματικά προβλήματα στην χώρα και δεν το ξέρω;Συζητώντας στο καφενείο του χωριού σήμερα, με αφορμή αυτό που κουβεντιάζουμε εδώ και έχοντας και άτομα από άλλα χωριά καθώς είχε εκδήλωση ο Σύλλογος γυναικών του δήμου μας όλοι όσοι ήμασταν πάνω από 35 είχαμε να λέμε γελώντας το ξύλο πους μας τίναξαν οι μανάδες μας και την παντόφλα που φάγαμε μικροί.Δεν νομίζω ούτε ότι  τα ιδρύματα της Λάρισας είναι γεμάτα λόγο της κακοποίησης όπως λένε κάποιοι,ούτε όπως είπε και πιο πάνω άλλο μέλος ότι επειδή έχουμε φάει ξύλο από αυτές τις βλέπουμε όσο το πιο δυνατόν σπάνια γίνεται, γιατί μας έχουν προκαλέσει άσχημες εμπειρίες.Ίσα ίσα οι περισσότεροι στην επαρχία τις έχουμε μαζί μας μέχρι να πεθάνουνε και τις φερόμαστε με πολύ αγάπη και άπειρο σεβασμό.

 

 

Αυτό έχει συζητηθεί ήδη πολλάκις. Ναι ΟΚ φάγαμε/νε ξύλο και βγήκαμε εντάξει, τι να λέει αυτό; Έγινε κανένα πείραμα που μπήκαμε όλοι σε γκρουπάκια για να δούμε τι αποτέλεσμα είχε το ξύλο στατιστικά; Ποιός σου λέει εσένα ότι η συμπεριφορά "όποιον με νευριάσει πολύ και δεν παίρνει από λόγια τον κάνω τόπι" δεν έχει μείνει στους συμπολίτες σου (μη πω συμφορουμίτες γιατί έχουμε δει κι εδώ παραδείγματα) σαν ύστατος τρόπος αντίδρασης όταν μια συζήτηση ξεφεύγει από την ικανότητά τους να τη διαχειριστούν;

 

Σαν υπέρτατο παράδειγμα μπορώ να σου παρουσιάσω τον Roy Jones:

 

After a while I didn't care about gettin' hurt or dyin' anymore. I was in pain all day, every day, I was so scared of my father. He'd pull up in his truck and start lookin' for something I'd done wrong. There was no escape, no excuse, no way out of nothin'. ... Getting' hurt or dyin' might've been better than the life I was livin'. ... Used to think about killin' myself anyway.

 

I spent all my life in my dad's cage. I could never be 100 percent of who I am until I left it. But because of him, nothing bothers me. I'll never face anything stronger and harder than what I already have.

 

Ο συγκεκριμένος έγινε από τους μεγαλύτερους παγκόσμιους πρωταθλητές στην ιστορία του μποξ, έφαγε ξύλο για ολόκληρη γειτονιά μόνος του και παρόλα αυτά κάπως κατάφερε να βγει (νορμάλ?) άνθρωπος. Αν είχε αυτοκτονήσει δε θα το είχαμε μάθει ποτέ, κι ακόμα θα λέγαμε "όλα καλά δεν υπάρχει πρόβλημα με το ξύλο".

 

Φυσικά δεν κάνω απευθείας σύγκριση -- ούτε κανείς μας πιστεύω έζησε ούτε εσύ εννοείς τέτοιου επιπέδου κακοποίηση, αλλά και πάλι το ερώτημα παραμένει: εκείνα τα παιδιά που δεν τα κατάφεραν και βγήκαν με προβλήματα (ή δε βγήκαν καθόλου) από την εφηβεία, πώς ξέρουμε να τα μετρήσουμε για "απώλειες"; Δεν ξέρουμε, και γι' αυτό δεν τα μετράμε και νομίζουμε πως δεν υπάρχουν.

 

Να στο πάω και παρακάτω. Τα τελευταία χρόνια που κάναμε το bullying ελληνική λέξη μου πέρασε και μένα όπως φαντάζομαι σε πολλούς ακόμα η σκέψη "είχαμε και στο χωριό μας μπούλινγκ"...

 

Λοιπόν κάθησα κάποτε και το σκέφτηκα, και κατέληξα ότι ναι, όντως είχαμε και στο χωριό μας bullying και όντως αυτό επηρρέαζε πολύ. Μάλιστα έχω και πολύπλευρη προσωπική εμπειρία με το θέμα καθώς αφενός ως ο super geek του σχολείου ήμουν έτοιμος στόχος για bullying, αφετέρου ως 1.93 αθλητικός τύπος δεν ήταν και πολλοί αυτοί που τολμούσαν να μου πουλήσουν τσαμπουκά one on one. Παρόλα αυτά μου έκαναν κατά καιρούς διάφορα -- τα οποία λόγω ψυχοσύνθεσης ευτυχώς δε μου προκάλεσαν ψυχολογικά ή άλλα προβλήματα -- και τώρα που μεγάλωσα καταλαβαίνω πόσα γλύτωσα επειδή απλά ήμουν πολύ μεγάλη μπουκιά για τα δόντια μερικών. Υπήρχαν άλλοι που δεν τη γλύτωσαν τόσο φτηνά. Θυμάμαι ξεκάθαρα τη μέρα που δεν την είχαν πέσει σε μένα όταν είδα κάποιον να πλησιάζει μπροστά από την αγέλη και τον κοίταξα και του είπα αν έρθεις πιο κοντά θα σε σκίσω, και την έπεσαν τελικά σε άλλον. Τον κλωτσούσαν πίσω από το σχολείο και γω από την άλλη πλευρά του κτιρίου άκουγα τις κλωτσιές να προσγειώνονται. Θυμάμαι ξεκάθαρα τη μοναδική φορά που έκανα bully κάποιον που δε μου έφταιγε σε τίποτα και άφου έφαγε τη φάπα του τον έβαλα να μου πει κι ευχαριστώ. Θα ήταν άραγε η μοναδική φορά αν ο μπαμπάς μου με είχε "διδάξει" ότι το να δέρνουμε είναι νορμάλ αντιμετώπιση;

 

Όλα αυτά τα πράγματα έγιναν και όπως βλέπεις "βγήκαμε όλοι εντάξει". Αυτό σημαίνει ότι έπρεπε να γίνουν, ή ότι κάθε φορά που θα ρίχνουμε το ζάρι θα βγαίνουμε εντάξει;

[xstreamgamer]

Δεν πιστεύω ότι είναι πιθανό να συμβεί κάτι τέτοιο αν προσέχεις τα θέματα συμπεριφοράς και διαπαιδαγώγησης, αλλά δε μπορεί να το αποκλείσει κανείς σίγουρα.

 

Λοιπόν θα έλεγα πως η απάντηση είναι προφανής: όταν έχεις πρόβλημα με οτιδήποτε και παρόλο που ασχολήθηκες οι γνώσεις η/και η τεχνική σου σε αφήνουν πελαγωμένο, τι κάνεις; Πας στον ειδικό. Το ίδιο και για το παιδί.

 

Μέρος της σωφροσύνης είναι το να μπορείς να αναγνωρίσεις πότε η (οποιαδήποτε) κατάσταση ξεφεύγει από την ικανότητά σου να την ελέγξεις και το να μη ντρέπεσαι να παρουσιάσεις το πρόβλημά σου σε κάποιον ικανότερο.

 

 

 

Αυτό έχει συζητηθεί ήδη πολλάκις. Ναι ΟΚ φάγαμε/νε ξύλο και βγήκαμε εντάξει, τι να λέει αυτό; Έγινε κανένα πείραμα που μπήκαμε όλοι σε γκρουπάκια για να δούμε τι αποτέλεσμα είχε το ξύλο στατιστικά; Ποιός σου λέει εσένα ότι η συμπεριφορά "όποιον με νευριάσει πολύ και δεν παίρνει από λόγια τον κάνω τόπι" δεν έχει μείνει στους συμπολίτες σου (μη πω συμφορουμίτες γιατί έχουμε δει κι εδώ παραδείγματα) σαν ύστατος τρόπος αντίδρασης όταν μια συζήτηση ξεφεύγει από την ικανότητά τους να τη διαχειριστούν;

 

Σαν υπέρτατο παράδειγμα μπορώ να σου παρουσιάσω τον Roy Jones:

 

 

 

Ο συγκεκριμένος έγινε από τους μεγαλύτερους παγκόσμιους πρωταθλητές στην ιστορία του μποξ, έφαγε ξύλο για ολόκληρη γειτονιά μόνος του και παρόλα αυτά κάπως κατάφερε να βγει (νορμάλ?) άνθρωπος. Αν είχε αυτοκτονήσει δε θα το είχαμε μάθει ποτέ, κι ακόμα θα λέγαμε "όλα καλά δεν υπάρχει πρόβλημα με το ξύλο".

 

Φυσικά δεν κάνω απευθείας σύγκριση -- ούτε κανείς μας πιστεύω έζησε ούτε εσύ εννοείς τέτοιου επιπέδου κακοποίηση, αλλά και πάλι το ερώτημα παραμένει: εκείνα τα παιδιά που δεν τα κατάφεραν και βγήκαν με προβλήματα (ή δε βγήκαν καθόλου) από την εφηβεία, πώς ξέρουμε να τα μετρήσουμε για "απώλειες"; Δεν ξέρουμε, και γι' αυτό δεν τα μετράμε και νομίζουμε πως δεν υπάρχουν.

 

Να στο πάω και παρακάτω. Τα τελευταία χρόνια που κάναμε το bullying ελληνική λέξη μου πέρασε και μένα όπως φαντάζομαι σε πολλούς ακόμα η σκέψη "είχαμε και στο χωριό μας μπούλινγκ"...

 

Λοιπόν κάθησα κάποτε και το σκέφτηκα, και κατέληξα ότι ναι, όντως είχαμε και στο χωριό μας bullying και όντως αυτό επηρρέαζε πολύ. Μάλιστα έχω και πολύπλευρη προσωπική εμπειρία με το θέμα καθώς αφενός ως ο super geek του σχολείου ήμουν έτοιμος στόχος για bullying, αφετέρου ως 1.93 αθλητικός τύπος δεν ήταν και πολλοί αυτοί που τολμούσαν να μου πουλήσουν τσαμπουκά one on one. Παρόλα αυτά μου έκαναν κατά καιρούς διάφορα -- τα οποία λόγω ψυχοσύνθεσης ευτυχώς δε μου προκάλεσαν ψυχολογικά ή άλλα προβλήματα -- και τώρα που μεγάλωσα καταλαβαίνω πόσα γλύτωσα επειδή απλά ήμουν πολύ μεγάλη μπουκιά για τα δόντια μερικών. Υπήρχαν άλλοι που δεν τη γλύτωσαν τόσο φτηνά. Θυμάμαι ξεκάθαρα τη μέρα που δεν την είχαν πέσει σε μένα όταν είδα κάποιον να πλησιάζει μπροστά από την αγέλη και τον κοίταξα και του είπα αν έρθεις πιο κοντά θα σε σκίσω, και την έπεσαν τελικά σε άλλον. Τον κλωτσούσαν πίσω από το σχολείο και γω από την άλλη πλευρά του κτιρίου άκουγα τις κλωτσιές να προσγειώνονται. Θυμάμαι ξεκάθαρα τη μοναδική φορά που έκανα bully κάποιον που δε μου έφταιγε σε τίποτα και άφου έφαγε τη φάπα του τον έβαλα να μου πει κι ευχαριστώ. Θα ήταν άραγε η μοναδική φορά αν ο μπαμπάς μου με είχε "διδάξει" ότι το να δέρνουμε είναι νορμάλ αντιμετώπιση;

 

Όλα αυτά τα πράγματα έγιναν και όπως βλέπεις "βγήκαμε όλοι εντάξει". Αυτό σημαίνει ότι έπρεπε να γίνουν, ή ότι κάθε φορά που θα ρίχνουμε το ζάρι θα βγαίνουμε εντάξει;

Σαφώς και όχι, όπως ήδη είπα,άλλαξε ο κόσμος έχει προχωρήσει μπροστά τέτοιες πρακτικές σήμερα όχι μόνο είναι κατακριτέες αλλά,πρέπει να καταγγέλλονται άμεσα.Από αυτό το σημείο όμως μέχρι την άλλη άποψη ότι όσοι έφαγαν ξύλο, είναι εν δυνάμει ψυχασθενείς ωρολογιακές βόμβες,όπου θα κάνουν τα ίδια και χειρότερα στα παιδιά τους και τους γύρω τους(δεν το είπες εσύ εξηγούμαι)είναι  άλλη ακραία περίπτωση η οποία, επίσης είναι αποκύημα φαντασίας.Όπως έχω ξανά πει δεν ξέρω κάποιον στον κύκλο μου στην ηλικία μου που να μην τις έχει αρπάξει γερά από την μάνα του σαν παιδί πολλάκις,και επειδή ζούμε σε μικρή κοινωνία και γνωριζόμαστε από την καλή κι την ανάποδη το συντριπτικό τους ποσοστό είναι και γ@μώ τα παιδιά.Εκεί είναι η ένσταση μου στο τσουβάλιασμα, και όχι στο αν πρέπει να συνεχίζονται οι πρακτικές αυτές σήμερα, που δεν πρέπει επ ουδενί. Μάλιστα σαν άτομο θα προέτρεπα όποιον βλέπει σήμερα τέτοια φαινόμενα να κάνει μία καταγγελία στις αρμόδιες αρχές.

[bilakos10_v2.0]

Από την στιγμή που μπήκε ο defacer στο thread φάνηκε ότι το πράγμα θα εκτροχιαστεί...!

 

Το κάνατε μπορντέλο αν και είχε προοπτικές σαν θέμα.

[defacer]

Από την στιγμή που μπήκε ο defacer στο thread φάνηκε ότι το πράγμα θα εκτροχιαστεί...!

 

Το κάνατε μπορντέλο αν και είχε προοπτικές σαν θέμα.

 

Σελίδα που το θέμα γύρισε στο ξύλο στα παιδιά: 1

 

Σελίδα που μπήκε ο defacer στο thread: 4

 

Don't stop believing.

[doubtful]

Ακριβώς οι ψυχολόγοι αυτό προτείνουν στέρηση κάποιου πράγματος και αντίστοιχα επιβράβευση με κάτι άλλο για καλή διαγωγή. Αν το κοπανάς το μόνο που του προξενεις είναι μίσος και αντίστοιχη συμπεριφορά

 

Καμια σχεση. Πολυ TV βλεπετε αυτο ειναι το προβλημα σας.

Από την στιγμή που μπήκε ο defacer στο thread φάνηκε ότι το πράγμα θα εκτροχιαστεί...!

 

Το κάνατε μπορντέλο αν και είχε προοπτικές σαν θέμα.

+++

[adi32]

Καμια σχεση. Πολυ TV βλεπετε αυτο ειναι το προβλημα σας.

 

+++

Τι εννοείς?

Πήγαινε μια βόλτα από έναν παιδοψυχολόγο. Εγώ έχω πάει και αυτά μου είπε.

[normal40]

Τι εννοείς?

Πήγαινε μια βόλτα από έναν παιδοψυχολόγο. Εγώ έχω πάει και αυτά μου είπε.

Γιατί ασχολείσαι με κάποιον που δεν έχει ιδέα; φυσικά και θα σου έλεγε αυτά, του δίνεις κίνητρο έτσι Πρέπει. Εμείς αυτό κάνουμε 2 χρόνια και βελτιώθηκε η κατάσταση. Μην ξεχνάμε μιλάμε για μωρά.

[aris1986]

Ποτε δεν χτυπαμε τα παιδια, ακομα και πρεζακια να γινουν, να ανοιγουν πορτοφολια, να κλεβουν, να σε απειλουν, να κανουν κακες παρεες που ξερεις οτι θα καταληξουν σε καμια οικοδομη ή να καπνιζουν σισα.

Ποτε αλλιως θα τα καταστρεψεις, μονο αγαπη και ας ψοφησουν απο χιλιους αλλους δυο κινδυνους. Εμεις να ειμαστε καθαροι και να μην τα βαραμε ποτε.

Αμα "χαλασει" το ενα θα κανουμε ενα καινουργιο.

[Mau-Maus]

Mπατσεες λοιπόν μεχρι λιποθυμιάς μπας και συνετιστεί το τσογλάνι  και δεν γινει πρεζάκι η οικοδόμος , βγάλτε πάνω του ολα σας τα γούστα, δικό σας ειναι ότι θέλετε το κάνετε όπως γουστάρετε το διαπαιδαγωγείτε !!

 

Α, εσείς που λειτουργείτε έτσι πάρτε μπόνους και αυτό, ο τελευταιος στιχος εξαιρετικά αφιερωμένος ..

 

 

Το γαμήσι πρέπει ν' ανταμείβεται...
Το γαμήσι πρέπει ν' ανταμείβεται...
Τόνοι από σπέρμα χύνονται στα γυναικεία κορμιά
κάθε μέρα για παιδιά.
Για κρεάτινα παρασκευάσματα.
Για αντικείμενα χωρίς μιλιά...
Κι οι γονείς επιδιώκουν να παράγουνε παιδιά...
Τόνοι από σπέρμα χύνονται στα γυναικεία κορμιά
κάθε μέρα για παιδιά...
Για αχάριστα παιδιά...
Επιθυμία υποσυνείδητη, κυριαρχίας, εκμετάλλευσης.
Τα παιδιά παράγονται σαν εμπορεύματα σωστά.
Τα παιδιά είναι παιχνίδια,
παιχνίδια για διασκέδαση,
είν' η ιδιόκτητη διασκέδασή σου...
Ειν' η ιδιόκτητη διασκέδασή σου...
Όμως τα παιδιά σας λένε: Όχι!
Δεν είμαστε η πρακτική εφαρμογή.
Δεν είμαστε υποκατάστατα των επιθυμιών σας.
Δε μαθαίνουμε το ρόλο που μας φορτώσατε.
Δε μαθαίνουμε το ρόλο σας αυτό.
Ναι, εμείς φωνάζουμε, τα αχάριστα παιδιά.
Ναι, εμείς φωνάζουμε, τα αχάριστα παιδιά.
Επενδύετε πάνω μας.
για να διατηρήσετε την ιδιόκτησία σας...
Την ιδιοκτησία σας...
Μπαμπά... Μαμά... Με το να κάνετε παιδί.
Δεν πρέπει να πιστεύετε ότι είστε ικανοί...
Δεν είστε ικανοί...

[normal40]

Ένας θείος μου έχει δύο παιδιά, 25-30 ετών αντίστοιχα.

Λοιπόν τα είχε δείρει πάρα πολύ, μιλάμε για ξύλο, μπροστά μου τον έναν στα 4 ήταν ο μικρός τον κρέμασε από την πόρτα για μισή ώρα, η συνήθης τιμωρία ήταν 1 ώρα στη γωνία ακίνητος. Τα ίδια και χειρότερα στον άλλον. Τα παιδιά σήμερα μια χαρά σε όλα αλλά μέσα τους δεν ξέρω τι παίζει. Τα είχε σαν φαντάρους κάπως έτσι. Απορώ πως τον άφηνε η γυναίκα του όμως απορώ. Τέτοιο ξύλο δεν είχα δει ποτέ ξανά ποτέ.

[bapel]

Mπατσεες λοιπόν μεχρι λιποθυμιάς μπας και συνετιστεί το τσογλάνι  και δεν γινει πρεζάκι η οικοδομος , ας βγάλουμε πανω του ολα τα γούστα, δικο μας ειναι οτι θέλουμε το κάνουμε οπως γουστάρουμε το διαπαιδαγωγούμε !!

 

Α παρτε και αυτο

 

ρε παιδιά τόσο κακό είναι να γίνει οικοδόμος που χρειάζεται να φάει φάπες;;

[defacer]

Λοιπόν τα είχε δείρει πάρα πολύ, μιλάμε για ξύλο

Απορώ πως τον άφηνε η γυναίκα του όμως απορώ. Τέτοιο ξύλο δεν είχα δει ποτέ ξανά ποτέ.

 

Μάντεψε τι έκανε όταν η γυναίκα του έβγαζε γλώσσα.

[Lilith19]

Μέχρι τώρα,το μεγαλύτερο μέρος της κουβέντας γίνεται σε θεωρητικό επίπεδο, αναφέρονται πολύ αποσπασματικά παραδείγματα, από παιδιά οικογενειών που ξέρουμε ελάχιστα . Στην καλύτερη, προσπαθούμε να βγάλουμε συμπεράσματα από ελλειπεις πληροφορίες, στην χειρότερη ο καθένας να αποδείξει ότι αυτός έχει δίκιο.

Το έγραψα και παραπάνω νομίζω, διαπαιδαγωγώ το παιδί μου σημαίνει κατανοώ το αναπτυξιακό του στάδιο, καλυπτω τις ανάγκες του,αναγνωρίζω και αποδέχομαι τη διαφορετικότητά του, αντιλαμβάνομαι τα αίτια πίσω από τη συμπεριφορά του. Δεν νομίζω ότι αυτό μπορεί να συμβεί χωρίς προηγούμενη διαδικασία αυτογνωσίας του γονέα και μία σχετική σαφήνεια στο μυαλό του αναφορικά με τον λόγο που κάνει το παιδί, τις επιδιώξεις και τους στόχους του, να είναι συνειδητός τελοσπαντων, όσο περισσότερο μπορεί. Αν δεν είναι με τον ίδιο, δεν βλέπω πως μπορεί να είναι με το παιδί.

[adi32]

Υπαρχει καποιος που να πιστευει οτι με το να δειρεις καποιον 10-15-20-30 ετων θα τον πεισεις οτι εχεις δικιο και θα σε εκτιμησει κιολας ?