Κατατακτήριες εξετάσεις σε ΑΕΙ

[Επισκέπτης]

21 λεπτά πριν, sue_sa είπε

Από την προσωπική μου εμπειρία που έχω δώσει 2 φορές κατατακτήριες (2018, 2019) θα έλεγα το εξής:

Παίζει πολύ σημαντικό ρόλο το τμήμα στο οποίο θέλεις να περάσεις καθώς και η προηγούμενη σου εκπαίδευση:

Γνωστό μου άτομο από νοσηλευτική με διδακτορικό κτλ που έδινε σε Ιατρική επαρχιακής πόλης δεν κατάφερε να περάσει, ενώ αντίθετα άλλη περίπτωση ατόμου που διάβασε στο πόδι πέρασε στο τμήμα κοινωνικής εργασίας. Παίζει πολύ σημαντικό ρόλο ο ανταγωνισμός καθώς και τα κριτήρια βαθμολογησης.

Οι πρώτες μου σπουδές + μεταπτυχιακό ήταν σε κοινωνικές επιστήμες και μου τη σβούρηξε να αλλάξω πεδίο και να μετακινηθώ στο χώρο της υγείας (όχι Ιατρική). Έριξα διάβασμα που δεν είχα ρίξει ούτε και στις πανελλήνιες.  Ήταν πολύ δύσκολο για ένα άτομο που διάβαζε κοινωνιολογία να αρχίσει να εξοικειώνεται-έστω και σε εισαγωγικό επίπεδο-με έννοιες βιοχημείας και με τον τεράστιο όγκο πληροφοριών(π.χ. ανατομία).

Το επίπεδο των εξετάσεων είναι πολύ υψηλό, καλείσαι να εξεταστείς σε ύλη που οι πρωτοετείς ούτε που την έχουν διδαχτεί, γιατί για κάποιο λόγο κάποιοι καθηγητές-τουλάχιστον πριν μπεις στη σχολή-σε μεταχειρίζονται σαν να μην αξίζεις να μπεις κατ΄ αυτό τον τρόπο στη σχολή τους.

Την πρώτη χρονιά έδωσα μόνο Αθήνα και πάτωσα κυριολεκτικά, την δεύτερη είπα να έχω ένα δίχτυ ασφαλείας  και έδωσα και Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Το αποτέλεσμα ήταν να ξαναπατώσω Αθήνα-αλλά γενικώς όλοι πατώσαμε-και να μπω σε υψηλή θέση στη Θεσσαλονίκη. Το επίπεδο των εξετάσεων στις δύο πόλεις ήταν ίδιο, οι υποψήφιοι ελαφρώς λιγότεροι και να φανταστείτε νόμιζα ότι έγραψα καλύτερα στην Αθήνα. Οπότε τρέχα γύρευε.

Είναι δύσκολη και επίπονη διαδικασία να ξαναδώσεις εξετάσεις αλλά αν το θέλει κανείς νομίζω αξίζει τον κόπο. Όσο το νωρίτερο το πάρεις απόφαση τόσο το καλύτερο.  Στα συν των κατατακτήριων θα έλεγα ότι είναι το ότι έχεις να διαβάσεις μαθήματα που πραγματικά σε ενδιαφέρουν και τα οποία είναι βάσεις της σχολής που θες να μπεις. Στα πλην είναι ότι σε αντίθεση με τις πανελλήνιες δεν έχεις μια γενική βαθμολογία με την οποία μπορείς να μπεις όπου θες (π.χ. ίδια σχολή αλλά άλλη πόλη). Πρέπει να δίνεις εξετάσεις για την κάθε σχολή ξεχωριστά και αν αποτύχεις του χρόνου πάλι.

Από περιέργεια: Αφού είχες μεταπτυχιακό στον κλάδο σου, γιατί δεν το προχώρησες για διδακτορικό και είπες να ξαναρχίσεις από το 0;

[-Dimitris-]

2 ώρες πριν, sue_sa είπε

Γνωστό μου άτομο από νοσηλευτική με διδακτορικό κτλ που έδινε σε Ιατρική επαρχιακής πόλης δεν κατάφερε να περάσει, ενώ αντίθετα άλλη περίπτωση ατόμου που διάβασε στο πόδι πέρασε στο τμήμα κοινωνικής εργασίας.

Το διδακτορικό δεν έχει καμία σχέση με τις κατατακτήριες. Στο πρώτο αναλώνεσαι σε στατιστική και έρευνα γύρω από ένα πολύ συγκεκριμένο θέμα, στο δεύτερο απλά διαβάζεις μαθήματα πρώτου εξαμήνου. Καμία επαφή.

Για τις κατατακτήριες ιατρικής το έχω γράψει αρκετές φορές. Με φροντιστήριο, παλαιά θέματα, προετοιμασία γύρω στους 9-10 μήνες, και αρκετή παπαγαλία, περνάνε και απόφοιτοι φιλοσοφικής. 

Οι περισσότεροι υποτιμούν την ύλη και το χρόνο διαβάσματος. Αρκετοί δεν διαβάζουν καν την αναλυτική ύλη.

[sue_sa]

3 ώρες πριν, JohnGTA είπε

Από περιέργεια: Αφού είχες μεταπτυχιακό στον κλάδο σου, γιατί δεν το προχώρησες για διδακτορικό και είπες να ξαναρχίσεις από το 0;

Γιατί είχα ένα πολύ θεωρητικό μεταπτυχιακό, θα έπρεπε να προχωρήσω και σε διδακτορικό (απλήρωτο φυσικά) αν ήθελα κάποια στιγμή να εξελιχθώ σε αυτό που έκανα μέχρι τότε και κατάλαβα στην πορεία ότι η Ακαδημία ούτε μου ταίριαζε σαν συνθήκη ούτε και μ'ενδιέφερε ιδιαίτερα. Απλά σταμάτησα να αγαπάω αυτό που σπούδασα, ήρθε και η ατελείωτη ανεργία, δεν ήθελε και πολύ.

Παράλληλα λόγω κάποιων συγκυριών άρχισε να με ελκύει όλο και περισσότερο ο κλάδος της υγείας, ήρθα κοντά και με άτομα που εργάζονται σε παραιατρικά επαγγέλματα και πέρα από το αντικείμενο σπουδών που μου αρέσει πάρα πολύ συνειδητοποίησα ότι ήθελα να έχω ένα εφαρμοσμένο αντικείμενο που να αφορά την καθημερινή ζωή και όχι να είμαι πίσω από ένα γραφείο εσαεί.

1 ώρα πριν, -Dimitris- είπε

Το διδακτορικό δεν έχει καμία σχέση με τις κατατακτήριες. Στο πρώτο αναλώνεσαι σε στατιστική και έρευνα γύρω από ένα πολύ συγκεκριμένο θέμα, στο δεύτερο απλά διαβάζεις μαθήματα πρώτου εξαμήνου. Καμία επαφή.

Για τις κατατακτήριες ιατρικής το έχω γράψει αρκετές φορές. Με φροντιστήριο, παλαιά θέματα, προετοιμασία γύρω στους 9-10 μήνες, και αρκετή παπαγαλία, περνάνε και απόφοιτοι φιλοσοφικής. 

Οι περισσότεροι υποτιμούν την ύλη και το χρόνο διαβάσματος. Αρκετοί δεν διαβάζουν καν την αναλυτική ύλη.

Έχει σημασία το διδακτορικό γιατί έχεις ήδη εκπαιδευτεί σε μια πειθαρχία (πολλές ώρες πάνω από ένα βιβλίο) που σου είναι απαραίτητη για να πετύχεις στις κατατακτήριες.

Για Ιατρική τι να σου πω, εγώ όσα θέματα έχω δει μου φαίνονται πολύ απαιτητικά, δε ξέρω πώς μπορεί να τα δώσει κάποιος που δεν τα έχει κατανοήσει (π.χ. Ιατρική Φυσική)

Σίγουρα αυτό που βοηθάει τρομερά είναι να βρεις παλιά θέματα καθώς και κάποιον που να έχει μπει προηγουμένως με κατατακτήριες, εμένα με έσωσε το υλικό που μου έδωσαν και με βοήθησε και να καταλάβω που πρέπει να επικεντρωθώ και τι δεν έχει τόση σημασία.

 

[-Dimitris-]

9 λεπτά πριν, sue_sa είπε

να καταλάβω που πρέπει να επικεντρωθώ και τι δεν έχει τόση σημασία.

Αυτό είναι το βασικότερο για να κατακτήσει κάποιος αξιοκρατικά μια θέση (τουλάχιστον από τη δική μου εμπειρία).

[Επισκέπτης]

4 ώρες πριν, -Dimitris- είπε

Το διδακτορικό δεν έχει καμία σχέση με τις κατατακτήριες. Στο πρώτο αναλώνεσαι σε στατιστική και έρευνα γύρω από ένα πολύ συγκεκριμένο θέμα, στο δεύτερο απλά διαβάζεις μαθήματα πρώτου εξαμήνου. Καμία επαφή.

Για τις κατατακτήριες ιατρικής το έχω γράψει αρκετές φορές. Με φροντιστήριο, παλαιά θέματα, προετοιμασία γύρω στους 9-10 μήνες, και αρκετή παπαγαλία, περνάνε και απόφοιτοι φιλοσοφικής. 

Οι περισσότεροι υποτιμούν την ύλη και το χρόνο διαβάσματος. Αρκετοί δεν διαβάζουν καν την αναλυτική ύλη.

Για να σε παραθέσω επ' αυτού, είναι απλά ξεφτίλα και γελοίο κατά την άποψη μου να έχει φτάσει κάποιος PhD και να ξαναπηγαίνει σαν undergrad στα έδρανα. Είναι κυριολεκτικά σαν να πετάς 8 χρόνια δουλειάς.

Οποιοσδήποτε με ένα PhD είναι σαφέστατα ανώτερος από έναν απλό πτυχιούχο σε όποιον κλάδο και αν είναι, και σε όποια δυτική χώρα και να είναι. Είπαμε, ανεργία οκ. Αλλά το PhD είναι ένα προσόν που σε βάζει στα τοπ 1% πληθυσμιακά από άποψη γνώσεων (ακόμη και αν είναι niche).

Ειλικρινά ή ο φίλος του/της είναι τελείως ηλίθιος ή η ιστορία είναι φιδίσια.

[-Dimitris-]

2 λεπτά πριν, JohnGTA είπε

Ειλικρινά ή ο φίλος του/της είναι τελείως ηλίθιος ή η ιστορία είναι φιδίσια.

Γενικότερα μπάζει η ιστορία αλλά το έχω δει να γίνεται αυτό που αναφέρει.

Με την προοπτική να σταματήσει να είναι υπάλληλος (νοσηλευτής) και απλά να ανοίξει το δικό του ιατρείο.

Μη με ρωτήσεις αν το παραπάνω είναι σοβαρός λόγος για να μπλέξεις με επιπλέον 12 χρόνια σπουδές...

[Επισκέπτης]

22 λεπτά πριν, -Dimitris- είπε

Γενικότερα μπάζει η ιστορία αλλά το έχω δει να γίνεται αυτό που αναφέρει.

Με την προοπτική να σταματήσει να είναι υπάλληλος (νοσηλευτής) και απλά να ανοίξει το δικό του ιατρείο.

Μη με ρωτήσεις αν το παραπάνω είναι σοβαρός λόγος για να μπλέξεις με επιπλέον 12 χρόνια σπουδές...

Χαχα αυτό. Γενικά στο ινσομνια τα έχω ακούσει όλα.

Να αφήνει ο άλλος PhD και να ξαναγίνεται φοιτητής όμως πρώτη φορά.

[sue_sa]

9 ώρες πριν, JohnGTA είπε

Χαχα αυτό. Γενικά στο ινσομνια τα έχω ακούσει όλα.

Να αφήνει ο άλλος PhD και να ξαναγίνεται φοιτητής όμως πρώτη φορά.

Τι να σου πω, το συγκεκριμένα άτομο είναι φίλος φίλου και δεν ξέρω πολλές λεπτομέρειες οπότε δεν μπορώ να πω και πολλά. Νομίζω όμως ότι αν κάνεις μετάβαση από ένα τόσο συναφές πεδίο τα πράγματα γίνονται πολύ πιο εύκολα απ' ότι από ένα εντελώς άσχετο πεδίο. (π.χ. δε μπαίνεις σε μεγαλύτερο εξάμηνο ιατρικής με πολλά μαθήματα περασμένα;) Επίσης αν ο άλλος έχει ήδη εργασιακή εμπειρία σε κάτι κοντινό είναι καλύτερα τα πράγματα γενικά. Π.χ. πολλοί τεφατζήδες μεταπηδούν σε ειδική αγωγή και έχουν από πριν ένα δυνητικό πελατολόγιο.

Ωστόσο πέρα από όλ'αυτά εγώ είμαι πολύ υπέρ των αλλαγών αν μπορεί κανείς να το στηρίξει οικονομικά και ψυχολογικά.

Επίσης νομίζω ότι ένα μεγάλο πρόβλημα με όσους βγαίνουν από σχολές και δεν είναι αποφασισμένοι για την επαγγελματική τους κατεύθυνση, ειδικά σε κλάδους με υψηλή ανεργία, είναι η πίεση για περαιτέρω σπουδες μπας και με την εξειδίκευση ξεδιαλύνει το πράγμα. Πολύς κόσμος (μέσα σε αυτούς κι εγώ) πήγε να κάνει διάφορα μεταπτυχιακά χωρίς να ξέρει τι ακριβώς θέλει και που ακριβώς θέλει να πάει. Το αποτέλεσμα είναι συν 2-3 χρόνια σπουδών και ακόμα μεγαλύτερη αβεβαιότητα και άγχος μετά.

 

[red66phone]

δεν έχω διαβάσει όλο το thread, και να με συγχωρέσετε αν πιθανώς είναι εκτός "κλίματος" η προσθήκη μου,

αλλά την αντιγράφω από παρόμοιο παλαιότερο νήμα, ίσως να βοηθήσει κάποιον..

 

η προσωπική μου εμπειρία πολύ συνοπτικά:

απόφοιτος Πληροφορικής ΠαΠει του 2004 συν 2 χρόνια μεταπτυχιακό στη συνέχεια (όχι άμεσα σχετικό),

πέρασα με κατατακτηρίες (σχεδόν οριακά) τον Ιαν του 2014 στους ΧημΜηχ στο ΕΜΠ.

Έδωσα Μαθηματικά, Φυσική, Χημεία επιπέδου 1ου έτους της σχολής, δηλαδή προς δύσκολα.

Επειδή ήμουν μια δεκαετία τελείως εκτός από Μαθηματικά και Φυσική, και Χημεία μόνο στο Λύκειο, πήγα φροντιστήριο 4-5 μήνες πριν τις κατατακτήριες.

Να φανταστείτε πόσο άσχετος ήμουν πλέον τότε, δεν θυμόμουν ούτε πόσο κάνει η παράγωγος του x 😚

Α επίσης τότε δούλευα ήδη σε εργοστάσιο σε κυλιόμενες βάρδιες, καθώς και καθόλη της διάρκειας της σχολής, που τελείωσα τον Οκτ του 2017.

Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι:

    α) αρκεί ένα εξαιρετικά ισχυρό κίνητρο (στη περίπτωση μου να φύγω από το συγκεκριμένο αντικείμενο και τις βάρδιες)

    β) πότέ δεν είναι αργά για τέτοιες μεταβάσεις που ίσως σου αλλάζουν τη ζωή (φυσικά παίζουν και πολλοί άλλοι παράγοντες ρόλο, η τύχη, υγεία, κτλ..)

    γ) δυσκολεύτηκα πολύ και για να περάσω και ακόμα περισσότερο για να τελειώσω τη σχολή,

        αλλά ήδη από την επόμενη χρονιά που τελείωσα μου φαινόταν ήδη τόσο μακρινό, λες και δεν έγινε ποτέ...

[Επισκέπτης]

52 λεπτά πριν, red66phone είπε

δεν έχω διαβάσει όλο το thread, και να με συγχωρέσετε αν πιθανώς είναι εκτός "κλίματος" η προσθήκη μου,

αλλά την αντιγράφω από παρόμοιο παλαιότερο νήμα, ίσως να βοηθήσει κάποιον..

 

η προσωπική μου εμπειρία πολύ συνοπτικά:

απόφοιτος Πληροφορικής ΠαΠει του 2004 συν 2 χρόνια μεταπτυχιακό στη συνέχεια (όχι άμεσα σχετικό),

πέρασα με κατατακτηρίες (σχεδόν οριακά) τον Ιαν του 2014 στους ΧημΜηχ στο ΕΜΠ.

Έδωσα Μαθηματικά, Φυσική, Χημεία επιπέδου 1ου έτους της σχολής, δηλαδή προς δύσκολα.

Επειδή ήμουν μια δεκαετία τελείως εκτός από Μαθηματικά και Φυσική, και Χημεία μόνο στο Λύκειο, πήγα φροντιστήριο 4-5 μήνες πριν τις κατατακτήριες.

Να φανταστείτε πόσο άσχετος ήμουν πλέον τότε, δεν θυμόμουν ούτε πόσο κάνει η παράγωγος του x 😚

Α επίσης τότε δούλευα ήδη σε εργοστάσιο σε κυλιόμενες βάρδιες, καθώς και καθόλη της διάρκειας της σχολής, που τελείωσα τον Οκτ του 2017.

Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι:

    α) αρκεί ένα εξαιρετικά ισχυρό κίνητρο (στη περίπτωση μου να φύγω από το συγκεκριμένο αντικείμενο και τις βάρδιες)

    β) πότέ δεν είναι αργά για τέτοιες μεταβάσεις που ίσως σου αλλάζουν τη ζωή (φυσικά παίζουν και πολλοί άλλοι παράγοντες ρόλο, η τύχη, υγεία, κτλ..)

    γ) δυσκολεύτηκα πολύ και για να περάσω και ακόμα περισσότερο για να τελειώσω τη σχολή,

        αλλά ήδη από την επόμενη χρονιά που τελείωσα μου φαινόταν ήδη τόσο μακρινό, λες και δεν έγινε ποτέ...

Συμφωνώ απόλυτα με όσα λες και σε συγχαίρω για τον αγώνα σου.

Η όλη μου διαφωνία είναι με τον παραπάνω που έγραφε ότι με κατατακτήριες πέρασε σε σχολή ενώ είχε ήδη PhD (στο λέω για να μην νομίζεις ότι σε παρεξηγώ). Γενικά κατατακτήριες καλό είναι κάποιος να κάνει όταν έχει ήδη εξαντλήσει αυτό που κάνει (πχ. όπως λες εσύ που κουράστηκες τις βάρδιες κλπ) και δεν μπορεί να προχωρήσει περαιτέρω.

Επειδή στην Ελλάδα τον τελευταίο καιρό για τα ΑΕΙ οι περισσότεροι μιλάνε αντί να μασάνε, δυστυχώς υπάρχουν πάρα πολλοί που στήνουν κώλο και διαβάζουν, περνάνε σε 3 σχολές βγαίνουν 33 χρονών με 3 πτυχία χωρίς να έχουν κάνει κάτι χειροπιαστό πέρα από το να περνάνε την ζωή τους στα έδρανα. Άνευ ουσίας, νοήματος και κατεύθυνσης το θεωρώ αυτό.

Ενώ αυτό που λες εσύ αντίθετα δείχνει ότι πραγματικά ήταν μια συνειδητή και σωστή απόφαση.

[-Dimitris-]

5 ώρες πριν, JohnGTA είπε

Άνευ ουσίας, νοήματος και κατεύθυνσης το θεωρώ αυτό.

Πολύ μεγάλη συζήτηση αυτή φίλε Ιωάννη. Εμπλέκονται και πράγματα που δεν είναι πάντα προφανή.

Έχω κολλητό που έδωσε κατατακτήριες στα 42. Ακραίο, αλλά είναι πιο χαρούμενος από πριν πάρει θέση. Ποιος είμαι εγώ να κρίνω την ευτυχία του.

[Επισκέπτης]

1 λεπτό πριν, -Dimitris- είπε

Πολύ μεγάλη συζήτηση αυτή φίλε Ιωάννη. Εμπλέκονται και πράγματα που δεν είναι πάντα προφανή.

Έχω κολλητό που έδωσε κατατακτήριες στα 42. Ακραίο, αλλά είναι πιο χαρούμενος από πριν πάρει θέση. Ποιος είμαι εγώ να κρίνω την ευτυχία του.

Γνώμη μου και γνώμη σου Δημήτρη, την οποία εννοείται ότι σέβομαι απόλυτα.

Καλή συνέχεια

[Raptorex]

Στις 10/12/2020 στις 12:08 ΜΜ, red66phone είπε

δεν έχω διαβάσει όλο το thread, και να με συγχωρέσετε αν πιθανώς είναι εκτός "κλίματος" η προσθήκη μου,

αλλά την αντιγράφω από παρόμοιο παλαιότερο νήμα, ίσως να βοηθήσει κάποιον..

 

η προσωπική μου εμπειρία πολύ συνοπτικά:

απόφοιτος Πληροφορικής ΠαΠει του 2004 συν 2 χρόνια μεταπτυχιακό στη συνέχεια (όχι άμεσα σχετικό),

πέρασα με κατατακτηρίες (σχεδόν οριακά) τον Ιαν του 2014 στους ΧημΜηχ στο ΕΜΠ.

Έδωσα Μαθηματικά, Φυσική, Χημεία επιπέδου 1ου έτους της σχολής, δηλαδή προς δύσκολα.

Επειδή ήμουν μια δεκαετία τελείως εκτός από Μαθηματικά και Φυσική, και Χημεία μόνο στο Λύκειο, πήγα φροντιστήριο 4-5 μήνες πριν τις κατατακτήριες.

Να φανταστείτε πόσο άσχετος ήμουν πλέον τότε, δεν θυμόμουν ούτε πόσο κάνει η παράγωγος του x 😚

Α επίσης τότε δούλευα ήδη σε εργοστάσιο σε κυλιόμενες βάρδιες, καθώς και καθόλη της διάρκειας της σχολής, που τελείωσα τον Οκτ του 2017.

Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι:

    α) αρκεί ένα εξαιρετικά ισχυρό κίνητρο (στη περίπτωση μου να φύγω από το συγκεκριμένο αντικείμενο και τις βάρδιες)

    β) πότέ δεν είναι αργά για τέτοιες μεταβάσεις που ίσως σου αλλάζουν τη ζωή (φυσικά παίζουν και πολλοί άλλοι παράγοντες ρόλο, η τύχη, υγεία, κτλ..)

    γ) δυσκολεύτηκα πολύ και για να περάσω και ακόμα περισσότερο για να τελειώσω τη σχολή,

        αλλά ήδη από την επόμενη χρονιά που τελείωσα μου φαινόταν ήδη τόσο μακρινό, λες και δεν έγινε ποτέ...

Πως συνδύασες δουλειά σε εργοστάσιο με παρακολούθηση απαιτητικής πολυτεχνικής σχολής του ΕΜΠ.Μου φαίνεται κάπως περίεργο.

Επεξ/σία 11 Δεκεμβρίου 2020 από Raptorex

[Επισκέπτης]

3 λεπτά πριν, Raptorex είπε

Πως συνδύασες δουλειά σε εργοστάσιο με παρακολούθηση απαιτητικής πολυτεχνικής σχολής του ΕΜΠ.Μου φαίνεται κάπως περίεργο.

Στο πανεπιστήμιο για να περνάς μαθήματα δεν χρειάζεται να τα παρακολουθείς. Θα μπορούσα να πω από προσωπική εμπειρία ότι η παρακολούθηση ύστερα από ένα σημείο γίνεται περιττή για έναν αφοσιωμένο φοιτητή.

[Backpacker]

Αρκετοί δίνουν από νοσηλευτική μετά για Ιατρική. Εγώ νοσηλευτική τελείωσα και έχω δεκάδες παραδείγματα από πρώην συμφοιτητές και γνωστούς μας. Το 90% εξ αυτών με μεταπτυχιακό στη νοσηλευτική πρώτα και μετά δώσανε κατακτήριες. Δύο άτομα δούλευαν και σαν ωρομίσθιοι σε ΤΕΙ για χρόνια. 

Η Ιατρική όμως φυσικά και αξίζει την επένδυση καθώς έχει πολύ περισσότερα λεφτά...πολύ περισσότερο στάτους. Για αυτό φυσικά έχει και πολύ κόπο. 

Φανταστείτε όμως για να δίνουν κατακτήριες πόσα άτομα από νοσηλευτική...που είναι ένα πτυχίο με παρανοική ζήτηση και μηδενική ανεργία τι γίνεται από από θεωρητικές σχολές τύπου φιλολογια-φιλοσοφικη-κοινωνιολογια κτλπ. 

Τέλος είναι λάθος να λέτε οτι κάποιος "εκαψε" τα χρόνια του μεταπτυχιακού και του διδακτορικού αν πάει να δώσει κατακτήριες για να πάρει και άλλο προπτυχιακό. Είναι ανάλογα τις σχολές. 
Η περίπτωση που ανέφερε πάνω ο φίλος για νοσηλευτή με διδακτορικό που έδωσε κατατακτήριες για Ιατρική μια χαρά ταιριάζουν. Κατά πάσα πιθανότητα και το Μεταπτυχιακό αλλά κυρίως το διδακτορικό θα μπορούν να συνδιαστούν και να μετράνε και σαν μεταπτυχιακά και διδακτορικά της Ιατρικης. 

Εγώ σαν αποφοιτος νοσηλευτικης έχω ΜΠΣ πάνω στη Δημοσια και Κοινοτική Υγεία πχ.
Αν αύριο εδινα για Ιατρικη και την τελειωνα το ΜΠΣ μου θα μετρούσε και σαν ΜΠΣ Ιατρικής κανονικότατα και στο δημοσιο και στον ιδιωτικο τομεα και παντού! Το ιδιο και με κάποιο διδακτορικο. 

Επεξ/σία 12 Δεκεμβρίου 2020 από Backpacker