Προς το περιεχόμενο

Εσύ θα φύγεις ή θα μείνεις;


mercu

Προτεινόμενες αναρτήσεις

Καλησπέρα σε όλους. Θέλω να θίξω το θέμα μιας μεγάλης απόφασης - της μετανάστευσης από την Ελλάδα προς άλλη χώρα. Με όλα αυτά που συμβαίνουν εδώ ήδη κάποιοι έχουν κάνει τα πρώτα βήματα να φύγουν μήπως και βρουν την δουλειά (και τα λεφτά) που θέλουν κι άλλοι το σκέφτονται. Θα ήθελα την άποψη όλων.

 

-Όσο γι' αυτούς που ζούνε έξω, θα ήθελα να γράψουν αν πήρανε την σωστή γι' αυτούς απόφαση, αν βρήκανε την δουλειά και το εργασιακό περιβάλλον που θέλανε, αν είναι χαρούμενοι ή καλά ή απογοητευμένοι με την καθημερινότητά τους και γιατί. Θέλω να μάθω πως είναι η σχέση τους με τους ντόπιους, ποια η συμπεριφορά των 2ων κλπ. Γενικά, τι δυσκολίες βρήκανε και αν αισθάνονται πως θέλουν να γυρίσουν πίσω ή να παραμείνουν εκεί.

 

-Αυτοί που το σκέφτονται, τι είναι αυτό που τους σταματάει να φύγουν.

 

-Κι αυτοί που το απορρίπτουν, θα ήθελα να γράψουν τους λόγους.

 

 

 

 

Εγώ είμαι στα 28, με ένα πτυχίο Λογιστικής και ξεκινώντας τώρα ΜΒΑ. Αποφάσισα να κάνω το μεταπτυχιακό για να μπορέσω να φύγω. Να γίνω κάπως πιο ανταγωνιστικός στην αγορά εργασίας έξω.

 

Φοβάμαι όμως ....αρκετά. Δεν ξέρω τι θα βρω εκεί. Φοβάμαι και πράγματα που ίσως τα βρείτε χαζά, δεν ξέρω . Για παράδειγμα, με τρομάζει αν δε θα μπορώ να ενσωματωθώ σε παρέες, να κάνω φίλους ή απλά να μην με δέχονται. Με αποτέλεσμα την μοναξιά...

 

Εκτός από αυτό σκέφτομαι και το οικονομικό κομμάτι. Άραγε θα βγαίνω οικονομικά εκεί; Υποτίθεται ότι φεύγει κάποιος για να κάνει αυτά που θέλει, επειδή είναι φιλόδοξος. Αν είναι να τα βγάζω πέρα ίσα-ίσα, δηλαδή απλά να συντηρούμαι χωρίς να μπορώ να στοχεύσω ψηλά, τότε γιατί να μην μείνω στην Ελλάδα με τα 800 ευρώ για παράδειγμα;

 

Και τώρα οι δεσμοί...Αυτά τα αόρατα σχοινιά που μας κρατούν κοντά τον έναν στον άλλον (ή μήπως μας φυλακίζουν;). Δεν αναφέρομαι τόσο στην οικογένεια, τα παιδιά συνήθως φεύγουν από τους γονείς. Εμείς είμαστε μια παρέα εδώ από μικρά παιδιά. Αρκετά δεμένοι (μάλλον!). Πως να φύγεις αφήνοντας την ασφάλεια των φίλων και πηγαίνοντας εκεί που δεν ξέρεις αν θα ταιριάξεις με τους άλλους; Το θέμα είναι ότι οι υπόλοιποι έχουν τις δουλείες τους, βγάζουν τα λεφτά τους. Κοντά στα 30 κι αυτοί σιγά σιγά στρώνουν την ζωή τους. Το θέμα είναι εγώ τι κάνω... Ένας πτυχιούχος άνεργος με φιλοδοξίες που μένει στο παιδικό του δωμάτιο (τουλάχιστον δεν υπάρχουν τώρα πια οι αφίσες του Bruce Lee!). Δεν νιώθω καλά με τον εαυτό μου, είναι αστείο για μένα...κι ας είναι κι άλλοι έτσι σαν κι εμένα.

 

Αν σπάσει κάποιος και δεν φύγει...ίσως το μετανιώσει στο τέλος. Ισως να δει τους φίλους του να φτιάχνονται κι αυτός να μένει στάσιμος...σωστά; Να! Κάτι τέτοια σκέφτομαι...

 

Τέλος πάντων, απλά θα το εκτιμούσα πολύ αν γράφατε κάτι κι εσείς. Τις εμπειρίες σας και την άποψή σας πάνω στο θέμα.

 

Tα λέμε αργότερα...

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Απαντ. 149
  • Δημ.
  • Τελ. απάντηση
Δημοσ. · Κρυμμένο από Snoob, 14 Σεπτεμβρίου 2011 - Δεν έχει δοθεί λόγος
Κρυμμένο από Snoob, 14 Σεπτεμβρίου 2011 - Δεν έχει δοθεί λόγος

Ετοιμάσου για άφθονο trolling σε αυτό το θέμα.

 

Ετοιμάσου να τα ακούσεις άσχημα απο μερικους , να σε πουνε τεμπέλη , δειλο κλπ κλπ.

 

MBA ε? Καλομαθημένος είσαι ε? Με τα λεφτά του μπαμπά ε? Να πας να δουλέψεις οικοδομή , χωράφια!!!!!

 

Εγώ παίρνω πατατάκια και παρακολουθώ , δεν συμμετέχω επ'ουδενι....

Συνδέστε για να σχολιάσετε

Ως καποιος που εχει ζησει μεσα και εξω

 

1. Δεν υπαρχει παραδεισος ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. Αμερικη, Αγγλια, Αυστραλια, οπου και να κοιταξεις και οι εκει γκρινιαζουν για κατι.Αυτο που μπορεις να κανεις ειναι να πας στον παραδεισο ΣΟΥ. Πχ αν εισαι χαμηλων τονων και θες να κανεις γρηγορα οικογενεια, πχ θα εκτιμησεις την Ελβετια σε αντιθεση με αν εισαι πιο party animal

 

2. Οπου Γης και πατρις. Στην αρχη ειναι δυσκολα (ειδικα αν δεν εχει γκομενα/φιλους εκει που πας, παρα μονο δουλεια) αλλα μολις αρχισεις να χτισεις την ζωη σου εκει, με ντοπιους, τελος. Αυτη ειναι πλεον η πατριδα σου

 

Ειναι εξαιρετικα δυσκολο συναισθηματικα να φυγεις παροτι πανευκολη αποφαση αν το δεις πρακτικα. Απλα, αν το κανεις, τελος. Σηκω φυγε και φτιαξε τη ζωη σου ΕΚΕΙ. Οσους ξερω εξω με ζωη ΕΞΩ, ειναι κομπλε. Οσοι συνεχιζουν να το βλεπουν "για λιγο" και κανουν παρεα μονο με Ελληνες που επισης ειναι "για λιγο", ακομα και με καλες δουλειες και λεφτα, θα βρουν κατι να γκρινιαξουν γιατι νιωθουν μεσα τους ακομα "ξενοι"

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

οι φιλιες μια χαρα κρατανε και απο μακρια.λογικο ειναι να εισαι κοντα στα 30 και να θες να φτιαξεις τη ζωη σου.ψαξου για αγγελιες μεσω ιντερνετ και επικοινωνησε με εταιριες ετσι ωστε οταν θα πας να κανεις το μεγαλο βημα να πιασεις δουλεια κατευθειαν.οι φοβιες για μοναξια ειναι απλα τραγικες..αμα εισαι καλος και σωστος ανθρωπος φιλοι θα βρεθουν μη σκας ;)

πανω απο ολα θαρρος και κουραγιο και θα πανε ολα καλα.και στη χειροτερη περιπτωση που δεν τα καταφερεις τουλαχιστον θα λες προσπαθησα.και αυτο απο μονο του ειναι σημαντικό.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Εγώ μετά από 5 χρόνια στο Μόναχο (5 υπέροχα χρόνια για να μην παρεξηγηθώ), δεν μπορώ να σου δώσω καταληκτική απάντηση. Εξαρτάται τι θες, που θα πας και τι άνθρωπος είσαι. Ο DKNI είπε κάτι για την Ελβετία, το οποίο ισχύει και εδώ. Και επειδή και εγώ είμαι σε φάση που πρέπει να αλλάξω δουλειά, το μόνο που ξέρω σίγουρα είναι ότι δεν πάω σε άλλη γερμανική πόλη, γιατί ξέρω ότι θα είμαι σε μια εταιρία, τα λεφτά μου θα είναι πολύ καλά μεν, αλλά όλοι οι συνάδελφοι θα είναι 30+, παντρεμένοι με κάνα δύο κουτσούβελα, θα μένουν σε ένα σπιτάκι 40χμ έξω από την πόλη και δεν θα έχουμε καμία επαφή έξω από τη δουλειά. Δεν είναι μια φάση που θέλω να ζήσω, εν τέλει τα χρόνια περνάνε και δεν θέλω μετά από κάποιο καιρό να λέω ότι καταδίκασα τον εαυτό μου να μένω σε ένα μέρος όπου δεν την πάλευα για να βγάλω 5 φράγκα. Δεν έχω τον βραχνά της ανεργίας βέβαια να με κυνηγάει.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Πίσω απο το πρώτο φαινομενικά ανυπέρβλητο εμπόδιο της απόφασης βρίσκεται το άλλο μεγαλύτερο της δυνατότητας. Πουθενά δεν κάνουν τούμπες για ανθρώπους με πτυχία άλλα χωρίς εμπειρία. Αυτό είναι ένας μύθος που έχουμε κατασκευάσει στην Ελλάδα. Απλά η σκέψη του "θα φύγω" μου φαίνεται οτι κάνει ηπιότερη την απελπισία και τίποτα περισσότερο απο αυτό.

 

Όποιος βρήκε δουλειά στο εξωτερικό χωρίς εμπειρία τα τελευταία 2 χρόνια (σχετική με το αντικείμενο εννοώ, όχι σερβιτόρος και photocopy boy) ας μας πει που βρήκε, πως βρήκε και σε τι αντικείμενο. Σε αντάλλαγμα, υποσχόμαστε να του ανάψουμε λαμπάδα σε εκκλησία να τον έχει καλά ο Θεός.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Εγώ είμαι στα 28, με ένα πτυχίο Λογιστικής και ξεκινώντας τώρα ΜΒΑ. Αποφάσισα να κάνω το μεταπτυχιακό για να μπορέσω να φύγω. Να γίνω κάπως πιο ανταγωνιστικός στην αγορά εργασίας έξω.

 

για ποιον λόγο έδω το μεταπτυχιακό; σε ποιο πανεπιστήμιο;

δεν νομίζω ότι θα σε κάνει πιο ανταγωνιστικο έξω.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Το θέμα της ένταξής σου σε μια κοινωνία με διαφορετική κουλτούρα δεν είναι καθόλου αστείο θέμα. Δεν είναι για όλους το εξωτερικό και φυσικά ο κάθε ένας ταιριάζει και με διαφορετικές κουλτούρες. Π.χ. όταν πήγα στην Αγγλία βρήκα ένα σούπερ οργανωμένο κράτος, καθαρές πόλεις...όλα δούλευαν ρολόι. Αλλά δεν τη πάλευα ούτε με τον καιρό, ούτε με τους Άγγλους...όσο ηλίθιο και αν ακούγεται.

Πρέπει να βάλεις τις συνθήκες διαβίωσής σου σε μια ζυγαριά και να δεις τι σε συμφέρει. Είναι καλύτερο να πας έξω να βρείς μια δουλειά ίσα να βγάζεις τα έξοδά σου (γιατί δύσκολο χωρίς εμπειρία να βρείς τη σούπερ καλοπληρωμένη δουλειά) με την προοπτική ότι ίσως θα πας κάπου καλύτερα κάποια στιγμή;

Η είναι καλύτερο να βρείς μια δουλίτσα εδώ με 800€ ενώ μένεις με τους γονείς σου έχοντας ελάχιστα έξοδα. Τωρα θα πεταχτούν διάφοροι λέγοντας για τον νεοέλληνα κηφήνα που δεν θέλει να φύγει απο τη μαμά κτλ....βλακείες. Όταν το '50 ο κόσμος δεν είχε να φάει έμεναν 20 άτομα μαζί (αδέρφια, θείες, θείοι, ξαδέρφια κτλ).

 

Ο καθένας μας έχει διαφορετικές προτεραιότητες στη ζωή. Για κάποιους η οικογένεια (μάνα, πατέρας, αδέλφια) είναι το παν και αξίζει πολύ περισσότερο απο οποιαδήποτε καριέρα και προσωπική εξέλιξη. Άρα πρέπει να δεις τις δικές σου.

 

Έχε υπόψη σου ότι όταν ο κόσμος μετανάστευε παλιότερα δεν είχε πραγματικά στον ήλιο μοίρα. Δηλαδή δεν υπήρχε περίπτωση να βρεί ούτε τη δουλίτσα με 800€ (αν και σε λίγο καιρό ίσως και εδώ να έχουμε τα ίδια χάλια). Οπότε οκ αν δεν έχεις στον ήλιο μοίρα προφανώς και είναι καλύτερο να πας έξω και να βρείς μια δουλιτσα με την οποία θα αυτοσυντηρείσαι.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Καταλαβαίνεις πως ο συμβιβασμός της δουλίτσας των 800 € σημαίνει ότι θα προσφέρεις στα παιδιά σου, αν ρισκάρεις και κάνεις, λιγότερα απο αυτά που σου πρόσφεραν οι γονείς σου. Το αποδέχεσαι αυτο;

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Καταλαβαίνεις πως ο συμβιβασμός της δουλίτσας των 800 € σημαίνει ότι θα προσφέρεις στα παιδιά σου, αν ρισκάρεις και κάνεις, λιγότερα απο αυτά που σου πρόσφεραν οι γονείς σου. Το αποδέχεσαι αυτο;

Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα κατ'εμέ στην Ελλάδα.

 

Μπορεί να βρεις καμιά δουλίτσα να κουτσοζείς(τσίμα τσίμα πολλούς μήνες) σαν μπακούρι,αλλά με τέτοιες αποδοχές οικογένεια δεν κάνεις.

 

@OP

Φίλε υπάρχουν πάρα πολλοί σαν και εσένα.

 

Εάν μπορείς φύγε,αυτό θα κάνω και εγώ(όπως και χιλιάδες άλλοι).

 

Δεν είναι τυχαίο που όσοι ξενιτεύτηκαν δεν γύρισαν.

 

Εύκολο δεν είναι, ούτε πολλά λεφτά θα βγάλεις(στην αρχή τουλάχιστον)αλλά πιθανότατα θα μπορείς να ζεις αξιοπρεπέστατα,αυτάρκης και με την δυνατότητα να βάζεις λίγα στην μπάντα(συνήθως πάντα,γιατί υπάρχουν και λίγα άτομα που δεν βρήκαν καλή δουλεία και γύρισαν).

 

Στην Ελλάδα αυτό δεν υπάρχει πια.

 

Φίλους θα βρεις γιατί, όπως είδα από τις φορές που έμεινα έξω,καλοί και λογικοί άνθρωποι υπάρχουν παντού.Λίγο περίεργοι θα σου φανούν στην αρχή αλλά έτσι είναι.

 

Το θέμα είναι να μπορέσεις να προσαρμοστείς,εάν είσαι "τι είναι αυτοί οι βάρβαροι"και έτσι δεν θα περάσεις καλά.

 

Στο κάτω κάτω δίχως να δοκιμάσεις που ξέρεις εάν τα καταφέρεις ή όχι;

 

Πσ: Πρέπει να σκεφτείς τι θέλεις πριν φύγεις,κάθε τόπος δεν κάνει για τον καθένα.

Π.χ. Είχα βρει καλή δουλειά στην Νορβηγία αλλά δεν την πάλευα να ζω σε έναν τόπο με τόσο χιόνι και κρύο. :fear:

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Καταρχάς,όσοι αποφασίζουν να μεταναστεύσουν πρέπει να σκεφτούν καλά ποια πόλη και χώρα ταιριάζει στο χαρακτήρα ΤΟΥΣ γιατί κατά πάσα πιθανότητα εκεί θα τη βγάλουν για την υπόλοιπη ζωή τους!Φαντάζομαι καταλαβαίνετε γιατί...

 

Επιπλέον,αποκτήστε προσόντα πριν φύγετε,όσο περισσότερα μπορείτε!Ικανούς και εξειδικευμένους επιστήμονες και τεχνίτες θέλουν,τι να σας κάνουν διαφορετικά;

Επιμορφωθείτε,κατασταλάξτε στο τι ακριβώς θέλετε να κάνετε για την υπόλοιπη ζωή σας,δουλέψτε και κάπου εδώ να δείτε πως είναι,κι όταν είστε έτοιμοι χαιρετάτε!

 

Από εκεί και πέρα,λόγοι για να μείνει κανείς εδώ;

Προφανώς όσοι έχουν τον "τρόπο" τους (είτε λεφτάδες είτε απλά ευκατάστατοι) κι όσοι δεν έχουν τα προσόντα ή τη δυνατότητα (οικονομική ή άλλη) να ξεκινήσουν καριέρα αλλού!

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

βασικα κατα 1ον σκεψου το να κανεις μεταπτυχιακο στο εξωτερικο

ετσι και θα παρεις μια "ιδεα" τα 3-4 εξαμηνα που θα διαρκει απτη χωρα που θα εισαι και ισως γνωρισεις κοσμο και βρεις και ενδεχομενως πιο ευκολα δουλεια

κατα 2ον εχω ζησει και εντος και εκτος σε διαφορες χωρες(για το εκτος κομματι) και διαφορες πολεις της ελλαδος(για το εντος κομματι) ολα αυτα που εγραψες για την προσαρμογη/παρεες/φιλους θα ειναι τοσο δυσκολα οσο τα δυσκολα τα κανεις εσυ

εαν πας καπου και εξαρχης εχεις προιδεασει τον εαυτο σου οτι θα περασεις χαλια οτι δε θα κανεις γνωριμιες κλπ και -ισως και αθελα σου- κλειστεις στον εαυτο σου ειναι σιγουρο οτι παρεες δε θα βρεις

απο κει και περα ειναι λιγο θεμα τυχης και λιγο θεμα χωρας και δουλειας ,σε γενικες γραμμες επειδη εχω ζησει και γερμανια(2 χρονια) πιστευω οτι και με γερμανους μια χαρα παρεα μπορεις να κανεις απλα ειναι λιγο πιο δυσκολοι να σου ανοιχτουν και να σε "βαλουν στη ζωη τους"

κατα τριτον αρκετες φορες οσοι πανε εξω δε το κανουν ουτε(μονο) για τα λεφτα ουτε μονο για πιο οργανωμενα κρατη αλλα για να μπορεσουν να κανουν το βημα παραπανω στην επαγγελματικη τους ζωη , γιατι δυστυχως πχ για εναν μηχανικο η πιθανη εξελιξη του στην ελλαδα και η πιθανη εξελιξη του στην ελλαδα οσο αφορα την τεχνολογια ειναι μερα με την νυχτα

κατα τεταρτον να ξερεις οτι λιγο ή πολυ σε ολες τις χωρες του εξωτερικου θα βρεις ελληνες ωστε να διατηρεις εστω καποια επαφη εαν το θελεις τοσο πολυ

και 5ον και τελευταιο πιστευω ειναι καθαρα θεμα θελησης και του κατα ποσο εισαι διατεθιμενος να κυνηγησεις τους στοχους που εχεις θεσει στη ζωη σου ,σιγουρα καμια επιλογη δεν ειναι ευκολη , ουτε στο εξωτερικο περιμενουν εμας για να μας προσλαβουν και δεν μας εχουν και σε καμια τρελη εκτιμηση(ποσο μαλλον αυτη την εποχη) αλλα δυσκολιες θα βρεις παντου σε ολους τους τομεις εργασιας σε ολες τις χωρες , οποε βαλτα κατω με τον εαυτο σου και ζυγισε τα

εγω προσωπικα αν εβρισκα καλη δουλεια σε οποιαδιποτε ευρωπαικη χωρα κατα πασα πιθανοτητα θα πηγαινα , οχι γιατι εχω καποιο προβλημα με τη ζωη εδω , απλα οσο μαρεσει η ζωη στην ελλαδα τοσο μαρεσει και εξω

 

υγ και ΣΟΣ : να πας σε χωρα που γνωριζεις την γλωσσα , αλλιως μια τρυπα στο νερο θα κανεις και θα δυσκολευτεις και να βρεις δουλεια αλλα κυριως και να ενταχθεις στη ζωη εκει τουλαχιστον για ενα χρονο

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δεν είναι τυχαίο που όσοι ξενιτεύτηκαν δεν γύρισαν.

 

Πως να γυρίσει κανείς πίσω;

Αφενός δεν αξίζει εφόσον έπιασες δουλειά κάπου αλλού και βγάζεις πέντε δεκάρες να την ψάξεις εδώ για υπάλληλος...εκτός αν έχεις τόσο καλή δουλειά που θα καταφέρεις στα 40 σου να μαζέψεις τόσα ώστε να κάνεις μια δική σου δουλίτσα εδώ!Αλλά και να την κάνεις,εκτός κλίματος θα'σαι,με ότι αυτό συνεπάγεται! :rolleyes:

Αφετέρου (και το κυριότερο) στα 30+ θα γυρίσεις πίσω σου και θα δεις ότι έχεις παντρευτεί μια Γερμανίδα/Ολλανδή κ.λπ. θα έχεις καναδυό πιτσιρίκια που μιλάνε μόνο Γερμανικά και τρέχα γύρευε...

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Αρχειοθετημένο

Αυτό το θέμα έχει αρχειοθετηθεί και είναι κλειστό για περαιτέρω απαντήσεις.


  • Δημιουργία νέου...