Ποιο παιχνίδι για PC παίζετε αυτό τον καιρό; [The Now Playing PC Games thread]

[metropontikas]

εγώ πάλι ξεκίνησα το The longest journey με στόχο να παίξω και τα επόμενα δύο.

έχω και το spec ops: the line για να ξεδίνω λίγη δράση και το I'm not a monster, αν και δεν εχουν φωνή οι χαρακτήρες και με ξενερώνει λίγο, οπότε το άφησα για αργότερα.

εν τω μεταξύ θέλω να βάλω και το assassin's creed syndicate, αλλά 20ε για το gold edition δεν με ψήνουν, και σπασμένο δε θέλω να βάλω στα λίνουξ (συν ότι θα μου βγάλει τη ψυχή μέχρι να τα καταφέρω). έχετε καμια ιδέα που μπορώ να το βρω σε καλύτερη τιμή; επίσης το season pass αξίζει τελικά; στο διαδίκτυο λένε πως μόνο το jack the ripper αξίζει.

Επεξ/σία 7 Απριλίου 2020 από metropontikas

[panther_512]

Τελείωσα το Dragon Quest XI. Πάρα πολύ καλό παραδοσιακό JRPG. Τις ευχαριστιέμαι πάρα πολύ αυτές τις ιστορίες.

Τώρα έχω κάμποσες ωρίτσες στο Outer Worlds. Αν κάνεις το χαρακτήρα σου ελεύθερο σκοπευτή με hacking/lockpicking abilities, το παιχνίδι είναι περίπατος.

Ενδιαφέρον το παιχνίδι, όμως δεν με τραβά όπως το Fallout New Vegas. Μπορεί να φταίει το setting ή το light humor στους διαλόγους. Η χρωματική παλλέτα μου φαίνεται ταιριάζει περισσότερο στο δωμάτιο της κόρης μου. Πολύ μώβ, φούξια, ροζάκι.....

Επεξ/σία 8 Απριλίου 2020 από panther_512

[firepc]

Ηθελα αρχικα να αρχισω το Sekiro αλλα μετα το Star Wars θελω κατι πιο χαλαρο.

Παω για το Halo Reach

[panther_512]

Συνεχίζω με το Outer Worlds. Η καραντίνα μας αύξησε τον gaming χρόνο στις 2 ώρες την ημέρα παρακαλώ, οπότε πλέον μπορούμε να σημειώνουμε πραγματική πρόοδο στα διάφορα games.

ΟΚ, το παιχνίδι είναι υπερβολικά εύκολο. Πολύ σύντομα γίνεσαι overpowered διότι το παιχνίδι σου δίνει απλόχερα τα πάντα: Από σφαίρες, όπλα, armor, μέχρι skill points για το level up και χαμηλά requirements στα διάφορα skill checks σε διαλόγους, hacking κλπ.

Γενικά όλοι οι χάρτες είναι κυριολεκτικά γεμάτοι από loot. Όπου βρεθείς και όπου σταθείς έχει σφαίρες, όπλα, λεφτά. Μοιάζει πάρα πολύ με Borderlands η όλη φάση (η παρουσία vending machines οπουδήποτε υπάρχει υποψία καταφυγίου ενισχύει αυτήν την άποψη), με την εξαίρεση ότι εδώ όλο το loot είναι για πούλημα ή για να το κάνεις break down σε parts. Kαι ακριβώς επειδή το loot βρίσκεται κυριολεκτικά παντού, τα λεφτά ή τα parts που παίρνεις ανα κομμάτι είναι ελάχιστα.

Περνάω καλά με το παιχνίδι, και αυτό είναι που μετράει στο τέλος της ημέρας. Το να κάνω one-kill headshot τον ένα κακό μετά τον άλλο, από απόσταση μισού χιλιομέτρου σε slow-motion δεν το βαριέμαι στιγμη 🙂

 

[firepc]

6 λεπτά πριν, panther_512 είπε

Συνεχίζω με το Outer Worlds. Η καραντίνα μας αύξησε τον gaming χρόνο στις 2 ώρες την ημέρα παρακαλώ, οπότε πλέον μπορούμε να σημειώνουμε πραγματική πρόοδο στα διάφορα games.

ΟΚ, το παιχνίδι είναι υπερβολικά εύκολο. Πολύ σύντομα γίνεσαι overpowered διότι το παιχνίδι σου δίνει απλόχερα τα πάντα: Από σφαίρες, όπλα, armor, μέχρι skill points για το level up και χαμηλά requirements στα διάφορα skill checks σε διαλόγους, hacking κλπ.

Γενικά όλοι οι χάρτες είναι κυριολεκτικά γεμάτοι από loot. Όπου βρεθείς και όπου σταθείς έχει σφαίρες, όπλα, λεφτά. Μοιάζει πάρα πολύ με Borderlands η όλη φάση (η παρουσία vending machines οπουδήποτε υπάρχει υποψία καταφυγίου ενισχύει αυτήν την άποψη), με την εξαίρεση ότι εδώ όλο το loot είναι για πούλημα ή για να το κάνεις break down σε parts. Kαι ακριβώς επειδή το loot βρίσκεται κυριολεκτικά παντού, τα λεφτά ή τα parts που παίρνεις ανα κομμάτι είναι ελάχιστα.

Περνάω καλά με το παιχνίδι, και αυτό είναι που μετράει στο τέλος της ημέρας. Το να κάνω one-kill headshot τον ένα κακό μετά τον άλλο, από απόσταση μισού χιλιομέτρου σε slow-motion δεν το βαριέμαι στιγμη 🙂

δε μου λες φιλε, αυτο παιζεται καλα με controller?

[panther_512]

Με controller παίζω.

Για ranged combat με slow motion, το παιχνίδι παίζεται καλά ακόμα και αν κρατάς το controller με chopsticks. Να, μιά καλή ιδέα για να ανεβάσω λίγο το επίπεδο δυσκολίας

[Tobajara]

Παίζω co-op Doom 2 σε crispy με φίλο τα κρύα μοναχικά βράδια της καραντίνας.

Έχει πολύ ενδιαφέρον να γυρνάς σε ένα τόσο σημαντικό παιχνίδι και να βλέπεις πόσο έχει γεράσει και αυτό και εσύ. Δοκιμάσαμε να παίξουμε αρχικά κάποια fan levels που δε μας ικανοποίησαν, γιατί μας θύμισαν λίγο Resident Evil και είχαν κάποια φτηνά "platform/ puzzle" κομμάτια που βασίζονταν σε trial and error. To ρίξαμε στο κλασσικό Doom 2 όπου τα συμπεράσματα είναι

1) Οι κλειστές πίστες είναι κορυφαίες και τρομερά διασκεδαστικές. Τρομερός σχεδιασμός, ρυθμός κλπ. Ρυθμός, ατμόσφαιρα, αίσθηση κλπ είναι όλα εκεί.

2) Οι ανοιχτές πίστες ώρες ώρες είναι για κλωτσιές. Μπορείς να κολλήσεις για ώρα μυρίζοντας τα νύχια σου, χωρίς να βλέπεις αν και ότι μπορείς να πέσεις κάπου (βλ. mouse look) ή να καταλάβεις ότι κάπου υπάρχει διάδρομος. Δύο έμπειροι στο Doom παίκτες γυρίζουμε σαν τις άδικες κατάρες σε άδειες πίστες ψάχνοντας να βρούμε κλειδιά, πόρτες, τρύπες κλπ που συχνά δεν ακολουθούν κάποια λογική. ΟΚ, να καταπιώ τους τηλεμεταφορείς που αν ξαναμπείς σε βγάζουν αλλού και όχι στο αρχικό σημείο (είναι έξυπνο με ένα διεστραμμένο τρόπο), τα σημεία που πρέπει να πυροβολήσεις κάπου στο άσχετο για να ανέβουν πλατφόρμες? Το Doom 1 ήταν πιο δεμένο και καλορυθμισμένο παιχνίδι κατά τη γνώμη μας.

3) Ιδιοτροπίες: μου λείπει το vertical mouse look. Η καραμπίνα είναι ΑΚΟΜΑ Κ$#@Α. Από πλευράς δυσκολίας, υποβάλλομαι σε συνεχή άρδευση (κοινώς κλύσμα). Από τη μια, όσο και να το έπαιζα πριν 15-20 χρόνια και να μου άρεσαν τα run 'n' gun, δεν ήμουν ποτέ των FPS - το τελευταίο που έπαιξα ήταν το Painkiller. Το Doom 2 φωνάζει από μακριά πως είναι απαιτητικό και δύσκολο παιχνίδι, και σε συνδυασμό με τη σκουριά μου δεν περνάω καθόλου καλά. Σε co-op εν τω μεταξύ όταν πεθαίνεις χάνεις τα όπλα σου, και όταν είσαι περιτρυγιρισμένος από Mancubus, Archviles και - το αγαπημένο μου - τους φυτευτούς Cyberdemons του crispy, απλά σου σπάνε τα νεύρα γιατί είσαι με το πιστολάκι και τρέχεις να ξαναμαζέψεις όπλα και πυρομαχικά. Git gud? Souls? Σοβαρά?

Γενικά, η Doom community είναι κορυφαία και δικαίως. Το ίδιο το παιχνίδι απλά δείχνει πόσο έχει αλλάξει όχι μόνο ο σχεδιασμός αλλά και η αντίληψη του παίκτη για το τι να περιμένει. Σε ορισμένα σημεία το ένιωθα αλλότριο και τελείως ξένο σε σχέση με τα πρόσφατα, υποτίθεται δύσκολα παιχνίδια, όχι γιατί είναι ΤΟΣΟ δύσκολο - που δεν είναι ό,τι χειρότερο υπάρχει - αλλά γιατί ο σχεδιασμός του είναι εκεί για να τιμωρήσει και να πιέσει τον παίκτη με έναν τρόπο που έχει ξεχαστεί. Το ότι είναι καθαρά solo και skill-based το κάνει ακόμα πιο οδυνηρό. Γουστάρω πολύ, αν και το κυνήγι για κάρτες, κλειδιά κλπ απλά δεν παλεύεται.

[rus]

15 ώρες πριν, Tobajara είπε

Παίζω co-op Doom 2 σε crispy με φίλο τα κρύα μοναχικά βράδια της καραντίνας.

..........................................

2) Οι ανοιχτές πίστες ώρες ώρες είναι για κλωτσιές. Μπορείς να κολλήσεις για ώρα μυρίζοντας τα νύχια σου, χωρίς να βλέπεις αν και ότι μπορείς να πέσεις κάπου (βλ. mouse look) ή να καταλάβεις ότι κάπου υπάρχει διάδρομος. Δύο έμπειροι στο Doom παίκτες γυρίζουμε σαν τις άδικες κατάρες σε άδειες πίστες ψάχνοντας να βρούμε κλειδιά, πόρτες, τρύπες κλπ που συχνά δεν ακολουθούν κάποια λογική.

Kαι τα walkthough γιατι τα χουμε? Στο youtube υπαρχουν τα παντα χαρτι και καλαμαρι 😀

[Snoob]

Δεν νομίζω πως το ζητούμενο του Tobajara είναι να περάσεις την πίστα.

Εγώ, τουλάχιστον, ως σχόλιο πάνω στο σχεδιασμό το εξέλαβα.

[Greygore]

17 hours ago, Tobajara said:

2) Οι ανοιχτές πίστες ώρες ώρες είναι για κλωτσιές. Μπορείς να κολλήσεις για ώρα μυρίζοντας τα νύχια σου, χωρίς να βλέπεις αν και ότι μπορείς να πέσεις κάπου (βλ. mouse look) ή να καταλάβεις ότι κάπου υπάρχει διάδρομος. Δύο έμπειροι στο Doom παίκτες γυρίζουμε σαν τις άδικες κατάρες σε άδειες πίστες ψάχνοντας να βρούμε κλειδιά, πόρτες, τρύπες κλπ που συχνά δεν ακολουθούν κάποια λογική. ΟΚ, να καταπιώ τους τηλεμεταφορείς που αν ξαναμπείς σε βγάζουν αλλού και όχι στο αρχικό σημείο (είναι έξυπνο με ένα διεστραμμένο τρόπο), τα σημεία που πρέπει να πυροβολήσεις κάπου στο άσχετο για να ανέβουν πλατφόρμες? Το Doom 1 ήταν πιο δεμένο και καλορυθμισμένο παιχνίδι κατά τη γνώμη μας.

Αν και δεν θυμάμαι πολλά-πολλά για το συγκεκριμένο παιχνίδι, θεωρώ πως πολλά απο τα early FPS εκείνης της εποχής είχαν παρόμοιο, αν όχι το ίδιο, πρόβλημα - θυμάμαι απίστευτο εκνευρισμό σε κάποια απο τα αγαπημένα μου όπως το Outlaws και το Dark Forces όπου δεν μπορούσες να προχωρήσεις αν δεν έβρισκες σε κάποια γωνιά του χάρτη ένα κρυμμένο drop (και πολλές φορές απλά δεν φαινόταν λόγω perspective ή επειδή τα texture colors/έλλειψη σκίασης το "έκρυβαν" μέχρι να πλησιάσεις στο ένα μέτρο) .

[Tobajara]

Τα Outlaws και Dark Forces είναι αρκετά μεταγενέστερα και σχετικά ιδιαίτερα, όταν το είδος είχε εξελιχθεί και περάσει στην online εποχή. Τα single player FPS την εποχή του Doom ακολουθούσαν τελείως διαφορετική gaming και σχεδιαστική φιλοσοφία, όπου έβλεπες τις ιδέες να περιορίζονται από τα τεχνικά. Το ότι το Doom είναι δισδιάστατο παιχνίδι φαίνεται στο πώς είναι στημένες οι πίστες, ενώ αν και το look υπήρχε, η απόδοσή του σε 3D εκείνη την εποχή έπασχε πολύ σε θέμα απόδοσης. Έπρεπε να περιμένουμε το Duke Nukem 3D για κάτι πιο σοβαρό.

Παρεπιπτόντως, χειρότερο παιχνίδι για ψάξιμο από το Hexen δεν έχει ξαναϋπάρξει σε FPS, αλλά τα 320x240 γραφικά του αυθεντικού δεν παλεύονται. Πρέπει να βρω engine που το τρέχει σε 1080p (ναι υπάρχουν)...

Και μια που μιλάμε για το community, φρέσκο από το φούρνο. Δείτε το. Απλά δείτε το. Ακούστε με, δείτε το.

https://www.youtube.com/watch?v=SbCQX5PT8Fo

 

[Voziniotis-3]

Unravel αν και δεν παίζω πολύ την τελευταία περίοδο.

[rus]

14 ώρες πριν, Tobajara είπε

Παρεπιπτόντως, χειρότερο παιχνίδι για ψάξιμο από το Hexen δεν έχει ξαναϋπάρξει σε FPS, αλλά τα 320x240 γραφικά του αυθεντικού δεν παλεύονται. Πρέπει να βρω engine που το τρέχει σε 1080p (ναι υπάρχουν)...

Yπαρχουν γενικα engines που τρεχουν τα παλια χαμηλης αναλυσης games σε 1080, ή μιλας για το συγκεκριμενο μόνο?

[firepc]

The Pathless στο iPad

[Tobajara]

Παράλληλα με τη φάση Doom, περνάω και μια φάση Hexen.

Ένα από τα αγαπημένα μου παιχνίδια εκείνης της εποχής ανεξαρτήτως είδους, λόγω του ασύλληπτου για την εποχή level design του. Σαν FPS - με ερωτηματικό στο S - δεν έχει σχέση με τη λογική των Doom clones. Ο ρυθμός είναι πολύ πιο αργός ενώ και ο σχεδιασμός (όπλα, επίπεδα) δεν ευνοεί το τρέξιμο και τα γρήγορα αντανακλαστικά. Τα όπλα είναι ακόμα πολύ διασκεδαστικά, αν και παίζω με το βαρετό fighter και το μπουνίδι - τσεκούρι - σφυρί - σπαθί του αντί για τον αγαπητό μου cleric, γιατί στο launch του gzdoom ξέχασα να διαλέξω class. Καινοτομίες να φας με το τσουβάλι. Τρεις classes με κάποιες διαφοροποιήσεις στο gameplay, hubs σε κάθε επίπεδο και αλληλοσυνδεόμενα μπουντρούμια, πολλοί γρίφοι και στοιχεία platform (χωρίς look, έτσι για σαδισμό, αν και το gzdoom έχει), πολύ ψάξιμο για το πού θα πας μετά πιστό στη σαδιστική λογική της εποχής που δε σου έδινε τίποτα στο πιάτο, πολύπλοκα επίπεδα τρισδιάστατου (κάθετου) σχεδιασμού, inventory και ευρηματικά αντικείμενα (καλείς ένα μινώταυρο! τους κάνεις γουρούνια! τους τρελαίνεις! τους τηλεμεταφέρεις!) και γενικά ένα είδος gameplay που άφησε μακρινούς απογόνους στο Deus Ex και σε πιο εναλλακτικά FPS που βάσιζαν το gameplay όχι μόνο στη μάχη και το pacing αλλά στην εξερεύνηση, την παρατηρητικότητα και την ήρεμη σκέψη. Είναι εντυπωσιακή η μετακίνηση από το Heretic, που ήταν ένα μεσαιωνικό Doom clone. Επίσης το παιχνίδι είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟ.

Αρνητικά? Τα είχε και ακόμα τα έχει. Ο παίκτης ώρες ώρες νιώθει σα να παίζει Metroidvania, γυρίζοντας γύρω γύρω σαν την άδικη κατάρα χωρίς ιδέα τι να κάνει μετά γιατί έχει χάσει ένα interaction point, ένα διακόπτη ή μια τρύπα. Αγαπημένο μου το σημείο όπου για να ανοίξουν οι πόρτες μιας σπηλιάς έπρεπε να πέσεις σε μια κρυμμένη τρύπα στο έδαφος που έβγαζε ΜΕΣΑ στη σπηλιά (ΣΕ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΠΟΥ ΟΛΑ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΜΕ ΔΙΑΚΟΠΤΕΣ ΑΡΦΑΡΦΑΡΦΑΡΦ). Τα 4 όπλα είναι λίγα αλλά κάνουν καλά τη δουλειά τους, οι εχθροί είναι λίγοι και δεν την κάνουν - έχω βαρεθεί να σκοτώνω τα ίδια πράγματα. Τα χρώματα είναι παραλλαγές του γκρίζου και του καφέ, όπου εντάξει, είπαμε, μουντίλα, αλλά δε μπορούσατε να τη βγάλετε λίγο διαφορετικά? Το Doom ήταν πιο ζωντανό. Τεχνικά το παιχνίδι θέλει υποχρεωτικά upscaling εκτός αν είναι κανείς purist, γιατί το 320*240 δεν παλεύεται.

Αυτά. Έχω καεί. Πάω για άλλα. Κάποτε πρέπει να τερματίσω το Painkiller (άσχετο).

Επεξ/σία 23 Νοεμβρίου 2020 από Tobajara