Bullying ...ή αλλιώς τραμπουκισμός.....τον έχετε βιώσει?

[gatokoritso]

Πως κατάφερατε να δημιουργθει κοντρα σε ενα νημα με θεμα το bullying με ξεπερνα. Αυτο ειναι οξυμωρο.

 

το παραξενο θα ηταν να μην ειχε δημιουργηθει κοντρα..

[LiquidTroll]

Μα διαβάζετε τί λέει η τύπισα ή μόνο εγώ τα βλέπω?

[Koritsi_Gia_PC]

Ξεκαβάλα είπαμε νεαρέ. Αρκεί, έσωσες τον κόσμο για σήμερα από μένα.

[γροσερισοπ]

Το αν κάποιος είναι φλώρος ή μαλθακός ή οτιδήποτε άλλο πρέπει να είναι σεβαστό, ζούμε στο 2015 κατεβα απο τα δέντρα.

σου πα εγώ δεν ειναι σεβαστό; εσεις τρώγεστε γύρω απο τις λέξεις αγαπητή μπας και βγάλετε "κάτι".   

εγώ έριξα βάρος στους γονείς εν τέλη.

[anwnymh29]

σου πα εγώ δεν ειναι σεβαστό; εσεις τρώγεστε γύρω απο τις λέξεις αγαπητή μπας και βγάλετε "κάτι".   

εγώ έριξα βάρος στους γονείς εν τέλη.

Το εμπεδωσα και απο την προηγουμενη απαντηση σου , ομως οταν απο ολη αυτη την ιστορια αυτο που εχεις να πεις ειναι για ενα "φλωρακι" δεν νομιζω οτι τρωγομαι με τις λεξεις , ησουν ξεκαθαρος.

Ο καθενας ειναι δικαιωμα του να ειναι οτι θελει ή σεβεσαι την διαφορετικοτητα του αλλου ή γινεσαι ενας τραμπουκος στουρνοβλαχος. Διαλεγεις και παιρνεις.

[Pa0ki]

Μα διαβάζετε τί λέει η τύπισα ή μόνο εγώ τα βλέπω?

 

Απλά γελάμε, σιγά μην απαντήσουμε κιόλας

[phanispal]

Απ' τα πλέον σοβαρά θέματα του forum και δη, του Μπλα Μπλα section, αν και τείνει προς εξαφάνιση μετά την παρέμβαση των γνωστών-άγνωστων «εξυπνοτέρων» χρηστών του.

 

Υπήρξα κι εγώ θύμα του bullying, αν κι η περίπτωσή μου ήταν κάπως ιδιαίτερη, αφού καθ' όλη τη διάρκεια των μαθητικών και φοιτητικών μου χρόνων, συνήθως ανήκα είτε στους αόρατους, είτε στους nerds, είτε στους δημοφιλείς, ανάλογα με το ποιοι με περιτριγύριζαν.

 

Στη σχολή, κάποιοι απ' την τότε παρέα μου ασχολούνταν μ' έναν μαλθακό κρητικό, Βαγγέλης κι αυτός (κοίτα να δεις, ε), για τον οποίο άκουσα ότι αυτοκτόνησε πριν κάποια χρόνια.

Ενδεχομένως κακώς, αλλά δε θα με χαλούσε ένα ελληνικό Columbine τότε, αρκεί να μην έπιανε και ξέμπαρκους.

 

Το θέμα είναι τεράστιο, και δυστυχώς θεωρώ πως δεν επιδέχεται λύσης, τουλάχιστον όχι αν δε φτάσουμε σε υπερβολικά ακραία γεγονότα.

Όσο θα υπάρχουν οικογενειακά προβλήματα και κακή διαπαιδαγώγηση, η κατάσταση θα βρίσκεται απλά σε μια ατέρμονη λούπα.

 

Κι ένα πολύ καλό φιλμάκι για όσους είναι σε φάση.

[g_alkis]

στη παιδική μου ηλικία ήμουν ένα από τα παιδιά με την μέγιστη μαλάκυνση

 

Στην παιδική μόνο;

[zio10]

Είχα συνδυάσει τον όρο "bullying" με μικρότερες ηλικίες. Όταν είσαι πιο μικρός, 5, 10, 15 χρονών είναι πιο πιθανό να επηρεαστείς και να το πάρεις κατάκαρδα, μέχρι και να σημαδέψει την ζωή σου.

 

Όταν είσαι 20+ όμως είναι αλλιώς πιστεύω. Έχεις τουλάχιστον 3 τρόπους να το αντιμετωπίσεις. Ο πρώτος, αν και ο πιο φυσιολογικός, πολιτισμένος διάλογος δηλαδή, είναι πολύ δύσκολο να εφαρμοστεί με τέτοια άτομα...οπότε έχεις δύο επιλογές, ή αντιδράς βίαια ή το κυνηγάς νομικά.

[Silenzio]

Το κλειδί είναι όντως να κοιτάς τη δουλειά σου, και όταν σε αρπάξουνε για να σε φτύσουν να δείξεις ασύμμετρα βίαιος.

Το θυμάμαι καλά το συναίσθημα.. Τα νευρικά αγοράκια που τα ενοχλούσα/έκραζα και κάναν σπασμωδικές κινήσεις, ή αντιδρούσαν υπερβολικά σε φάση 'δεν παίζει να κάτσω να το ανεχτώ όλο αυτό'.. σταματούσα να τα δικάζω. Δεν είχε να κάνει με την δύναμη, πάντα είχα και έχω μεγαλύτερη παρέα απ' το κάθε μου foe. Είχε να κάνει με τον μπελά.
Ας το παρομοιάσουμε σαν να είναι οι ίδιοι νόμοι της ζούγκλας, και εγώ ήμουν σαν άγριο ζώο(ν). Αν πλησίαζα ένα ζωντανό που δεν δείχνει σαν αυτά απ' τα οποία θρέφομαι συχνά, έκανα μόκο και πίσω να πάω να φάω καμιά γαζέλα που είναι και τεσταρισμένη.
 

 

 

αν δε κάνεις πλάκα τότε μιλάμε είσαι και πολύ αρρωστημένο άτομο που δεν αντιμετωπίζεται απλά με φτύσιμο όπως ανέφερε ο ts, που σε ότι έχει αναφέρει με εκφράζει απόλυτα.

[Koritsi_Gia_PC]

Δεν κάνω πλάκα, ότι έγραψα το εννοώ. Βγαίνω έξω και κακοποιώ παιδιά.

[taksidiotis]

Δείτε την θετική πλευρά...εμένα πάει αλλού το μυαλό μου....στην θετική πλευρά και σε τελείως διαφορετική κατάσταση,προσέγγισή,επαφή...

Γεια σού κορίτσι.

[parlapipas25]

Τοσο καιρο ακομα να καταλαβετε οτι ειναι troll;Οταν δεν εχει τι να κανει σας περιπαιζει.Κακο παιδι..

[vocals_]

Για να βάλω και 'γω τα 2 cents μου στο νήμα, υπήρξα και 'γώ θύμα bullying. Τίποτα το τρελό, μόνο μικρά περιστατικά κατά καιρούς. Το πιο άξιο αναφοράς, ήταν η παρακάτω αλληλεπίδραση που είχα με 2-3 παιδιά στο δημοτικό και είχαμε φτιάξει ένα μικρό παρεάκι.

-Γενικά είχα αρκετούς φίλους στο δημοτικό, αλλά βασικά ήμασταν όλοι της τάξης (2 τμήματα) μια παρέα ίσως κυρίως λόγω μπάλας που κάθε μέρα λιώναμε (χάρτινες μπάλες με σελοτέιπ ftw). Ήμασταν μάλλον και όλοι καλά παιδιά, αφού όσο θυμάμαι περισσότερο αποδεκτικοί με το διαφορετικό ήμασταν και βοηθητικοί με άλλους, παρά μαλάκες. Με τους 3 αυτούς περισσότερο κάναμε παρέα στη φύλαξη μετά το μάθημα, ενώ το πρωί ήμουν με τους, ομολογουμένως, καλύτερους φίλους μου.-

 

Ο ένας από αυτούς που λέτε, Πολωνός, νομίζω είχε γεννηθεί Ελλάδα δε θυμάμαι, και ήρθε σε εμάς 2α ή 3η δημοτικού. Έγινε φίλος instantly γιατί ήταν και γαμώ τα παιδιά, οπότε τον ξεχνάμε αν και παίζει έναν μικρό ρόλο. Οι άλλοι 2, όχι τόσο. Καλά παιδιά και 'κείνοι, ο ένας από τους δύο βέβαια δεν έστεκε και πολύ στα καλά του, ήταν γενικά ο μπελάς της τάξης. Θυμάμαι ερχόταν η μάνα του σχολείο (η οποία θυμάμαι ότι μου προκαλούσε εντύπωση όντας πολύ περίεργη, "σκοτεινό" πρόσωπο βγαλμένο από 10ες εντολές κτλ) και τη βάραγε, μιλάμε για κανονικά κλωτσίδια όχι φλωριές. Ίσως αυτό να λέει κάτι για το χαρακτήρα του. Ο άλλος καλύτερος, πιο συνεσταλμένος και συνεννοήσιμος, αλλά επηρεαζόταν από την ισχυρότερη προσωπικότητα του πρώτου.

 

Αυτοί οι δύο λοιπόν επί 2-3 χρόνια, τη μία ήταν κομπλέ και την άλλη κοροϊδεύανε. Κυρίως σε λεκτικές προσβολές νομίζω έμεναν, είμαι σίγουρος όμως ότι μου κάνανε κι άλλες μαλακίες (τίποτα σοβαρό) τις οποίες διέγραψα από τη μνήμη μου. Είχα και λίγο παραπάνω κιλά, μη με όμως φανταστείτε πολύ χοντρό, απλά παχουλό (θυμηθείτε έλιωνα και στη μπάλα), οπότε δε ξέρω ακριβώς (και δε θυμάμαι και καλά) πόσο ρόλο αυτό είχε παίξει. Ήταν περίεργη φάση βέβαια, γιατί ήταν ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ μία ζεστό μία κρύο, και δεν είχα και με άλλους να κάνω παρέα στη φύλαξη. Είχα και εγώ μπερδευτεί για το πως να τους συμπεριφερθώ, αφού τη μία τους σιχαινόμουν και την άλλη τους συμπάθαγα (ήταν κι ο Πολωνός που έπαιζε τον ρόλο πυροσβέστη), και ίσως να καταλαβαίνω λίιιιιγο περισσότερο την παθητική στάση του Βαγγέλη, που ντάξει βέβαια άμα μου τα κάνανε εμένα αυτά πιθανότατα θα τους είχε σκοτώσει ο πατέρας, αφού πρώτα θα είχανε φάει σίδερα στη μάπα από εμένα.

 

Ο πατέρας είναι το 4ο και παθητικό πρόσωπο του συστήματος αυτού. Είναι το κλειδί που έδωσε την ώθηση να βγάλω τον άλλο εαυτό μου σε αυτά τα δύο παιδιά, γιατί με είχε μάθει να μην είμαι το θύμα που ανέχεται την τρέλα του καθένα. Εγώ γενικά ήμουν ήρεμος με αυτούς, και συνεσταλμένο παιδί γενικότερα, αλλά είχα έναν ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ οξύθυμο και σπαστικό (σαν παιδάκι) κρυμμένο εαυτό. Μιλάμε πραγματικά κάτι φορές δεν λογάριαζα τι έκανα, από τον θυμό μου μπορούσα να σκοτώσω τον άλλο βαρώντας τον με οτιδήποτε μπορούσε να του κάνει τη μούρη κρέας, αν ποτέ νευρίαζα τόσο. Ακόμα είμαι κάπως έτσι, βέβαια έχω πλήρη συναίσθηση των ορίων που έχω, και των ορίων που δεν πρέπει να υπερβώ.

 

Τότε με τους δύο τύπους παρ'όλα αυτά, όλως περιέργως ήμουν μάλλον περισσότερο "φλώρος" παρά δυναμικός, αφού πέρα από το απλό "σταματήστε" (με/χωρίς φωνές) ή το να φωνάξω κανά δάσκαλο δεν έκανα κάτι. Pacifism φάση. Μάλιστα η δραστικότερη ενέργεια που 'χα πάρει ήταν να τα πω όλα στον πατέρα, ο οποίος ήρθε να ρωτήσει τον διευθυντή (που ήταν και γνωστοί, βυσματίας ναι μη βρίσετε) και όταν τους έψαχνε στο σχολείο για εξηγήσεις οι φλώροι τρέχανε να κρυφτούν.

 

ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΟΜΩΣ, ήρθε η στιγμή που ξεχείλισε το ποτήρι και κατάλαβα πως με την τακτική που ακολουθούσα δεν θα πετύχαινα τίποτα. Το σκεφτόμουν καιρό βέβαια αλλά τότε το εφάρμοσα.

Είναι που λέτε ένα ακόμη συνηθισμένο πείραγμα, λέγανε-κάνανε μαλακίες και δε με αφήνανε ήσυχο. Εγώ τσίτωνα σιγά σιγά, λέγοντας ότι θα φέρω τον πατέρα μου μπας και τους φοβίσω περισσότερο (είναι και να χέζεσαι ο συγκεκριμένος άμα νευριάσει, γυαλίζει το μάτι του) και άλλες τέτοιες χαζομάρες. Κάποια στιγμή, και αφού είχαν ξεκινήσει τα σπρωξίδια, ο συμπαθητικότερος των δύο γυρνάει και φωνάζει "θα μου κλάσει τα αρχίδια ο πατέρας σου" (not true) και εμένα εκεί μου γύρισε ο διακόπτης. Ουρλιάζοντας, για πότε έφυγε το δεξί και μάτωσε η μύτη του κανείς δεν κατάλαβε. Ήταν γεμάτη γροθιά, καλή, το περηφανεύομαι. Ο τύπος έκλαιγε ασταμάτητα για πολλή ώρα, και όταν κατέβηκε ο διευθυντής και είδε τι παίχτηκε απλά είπε ένα λιτό "Ντάαξ, καλά θα γίνεις" τσεκάροντας και το υπόλοιπο πραύλιο με αδιάφορο βλέμμα παίζοντας το μπεγλέρι του (win ). Μα τον Ανούβη από την άλλη μέρα ούτε τρίχα δεν ξαναπιάσανε, ούτε σκεφτήκανε να κοροϊδέψουν. Μάλιστα θυμάμαι χαρακτηριστικά η πρώτη κουβέντα που μου ξαναείπε αυτός ήταν "που είσαι φίλε" και από τότε όλα μέλι γάλα. Τον έχω ξαναδεί και μεγαλωμένοι πια κανά 2-3 φορές και λέγαμε τα νέα μας. Χαλαρά πάντα, αφού όλα αυτά ήταν αρκετά παλιά και δε νομίζω ότι μπορούσαμε να κρατήσουμε κακία.

 

Μ'αυτά και μ'αυτά, τελικά μάλλον επιβεβαιώνεται και από τη δική μου εμπειρία το ότι στο bullying πρέπει να απαντήσεις σκληρά για να ηρεμήσεις.

 

Τα 'πα και ξαλάφρωσα, να δω ποιος θα τα διαβάσει τώρα. Ποια 2 cents, τάληρο έβαλα.

[zio10]

^Εντάξει αυτά είναι πταίσματα σε σχέση με αυτά που συζητάμε για το παιδί που χάθηκε...παιδάκια στο δημοτικό που πειράζονται και πλακώνονται είναι σχεδόν φυσιολογικό