Προς το περιεχόμενο

Η κατάντια των ελληνικών σχολείων


Flaoutistas

Προτεινόμενες αναρτήσεις

Αν προτιμάς, κάποιος που έχει μηδέν ενδιαφέρον και έκθεση σ' αυτά τα πράγματα, είναι πολύ εύκολο να βάλει όλα τα μέλη του τάδε οργανωμένου συλλόγου (ας πούμε αυτό αντί για διαρκείας, είναι πιο wordy αλλά και πιο ακριβές) στην ίδια κατηγορία με τα ανεγκέφαλα μέλη του ίδιου συλλόγου.

 

 

Επειδή είναι κάπως offtopic, το βάζω σε spoiler. 

 

 

 

Και εδώ ακριβώς λοιπόν είναι η διαφωνία μου! Θυμίζω ότι ξεκίνησε από το θέμα της πίστης και η δική σου θέση ήταν: 

 

------------

Δε νομίζω ότι είναι δυνατόν να κάνουμε σοβαρή κουβέντα για θέματα πίστης όταν δεν έχουμε τη διάθεση να αναγνωρίσουμε την ύπαρξη αυτού του πράγματος που λέγεται "πίστη", άσχετα αν το ασπαζόμαστε ή όχι.

 
Εμένα πχ. μου είναι "αδύνατο" να καταλάβω γιατί να πωρώνεται κάποιος οπαδός με την ομάδα του, αλλά δεν τους βγάζω ανεγκέφαλους όλους όσους έχουν διαρκείας.
------------
 
Δεν το κάνω για εσένα (π.χ. "δες τι είπες πριν μη μου τα αλλάξεις") ειλικρινά. Πιο πολύ για να έχω εγώ υπενθίμιση μιας και γύρισα 2 - 3ς φορές πίσω να θυμηθώ τι έπαιξε. 
 
Στο ψητό τώρα...
 
Αυτός που βγάζει "διαρκείας" για όποιο μαντρί, από της τάδε ομάδας μέχρι τον δείνα server ή λογισμικό, επηρεάζει τον εαυτό του. Αυτός που βρίζει/κακοχαρακτηρίζει/και ό,τι άλλο τους άλλους επειδή ανήκει σε ένα μαντρί, επηρεάζει τους άλλους. 
 
Η πίστη, ως πίστη, είναι εντελώς προσωπικό θέμα. Ναι. Τα claims όμως που κάνει συνήθως κάποιος πιστός είναι μη προσωπικό. Π.χ., "αυτή είναι η αλήθεια" vs "αυτό το πιστεύω εγώ ως αλήθεια". 
 
Έτσι, φυσικά και δεν θεωρώ ορθολογικό να κατηγορήσει ως ανεγκέφαλο κανείς έναν άνθρωπο επειδή πιστεύει σε κάτι. Όμως, θεωρώ δικαιολογημένη αντίδραση εάν το κάνει επειδή ο "κατηγορούμενος" προσπαθεί μέσω παθητικής επιθετικότητας να διαστρεβλώσει και να αλλάξει, εν γένει, την υπόσταση των πραγμάτων ωθώντας έτσι το ορθό στην σφαίρα του λάθους βασιζόμενος μόνο στην πίστη του. 
 
Άρα, το να βγάζει κανείς διαρκείας... δικαίωμά του. Λεφτά του είναι, ας τα κάνει ό,τι θέλει. Το να διαδίδει όμως η δική του αντίληψη είναι η μόνη αλήθεια βάσει της πίστης του και εν έτη 2015, είναι ανεγκεφαλία. 

 

 

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Απαντ. 267
  • Δημ.
  • Τελ. απάντηση

Συχνή συμμετοχή στο θέμα

Συχνή συμμετοχή στο θέμα

 

Αν δε συμφωνείς μαζί μου στο ότι από τη σκοπιά ενός ανεξάρτητου παρατηρητή το τάδε είναι αποδεκτό και ότι το να είσαι παιδαγωγός και να το κάνεις δεν αλλάζει τα πράγματα, θα ήθελα πολύ να μάθω ακριβώς ποιά είναι η ένστασή σου.

 

Αν δε συμφωνείς μαζί μου εσύ προσωπικά τότε μπορείς να επιλέξεις να μη στείλεις το παιδί σου εκεί αν έχεις αυτή τη δυνατότητα, αλλά δεν εισαι δικαιολογημένος να χαρακτηρίσεις τον παιδαγωγό αντικειμενικά ακατάλληλο.

Σίγουρα δεν είναι ο ιδανικός για αυτό το σκοπό. Ο δάσκαλος πρέπει να εμπνέει τον μαθητή, να τον βοηθάει να γίνει καλύτερος άνθρωπος γενικά και να αποτελεί παράδειγμα. Ακόμα και μετά από χρόνια να τον θυμάται με θαυμασμό κι εκτίμηση. 

 

Η συμπεριφορά αυτή με τις αφίσες δεν βοηθάει σε τίποτα απ'αυτά. Απλά δείχνει στο παιδί μια ψευτομαγκιά και του δίνει να καταλάβει ότι αν κάτι δεν μας αρέσει ή είναι αντίθετο σε αυτά που πιστεύουμε το σκίζουμε και το πετάμε (κι ακόμα καλύτερα όταν δεν είναι μπροστά οι "αντίπαλοι").

 

Του περνάει μια λάθος νοοτροπία δηλαδή και τα παιδιά μπορούν συγκρατήσουν μια πολύ μικρή λεπτομέρεια και αυτή να τα σημαδέψει!

Διάβαζα ένα άρθρο της προάλλες στο vice το οποίο περιείχε μια συνέντευξη ενός γονέα ο οποίος αποφάσισε να σταματήσει το παιδί του από το σχολείο και να το διδάξει στο σπίτι.

Σε άλλες χώρες αυτή η μέθοδος διδασκαλίας είναι νομικά κατοχυρωμένη. Εδώ απλά τον κυνηγήσανε και του έκαναν ακόμη και καταγγελία για παιδικη κακοποίηση.

 

Αν κατοχυρωθεί νομικά αυτό (πράγμα το οποίο δεν νομίζω) στην χώρα μας πιστεύετε ότι είναι μια καλή πρακτική? Μπορεί για παράδειγμα όταν το παιδί πάει 18 να δώσει εξετάσεις κανονικά για πανεπιστήμια και τέτοια?

 

Γνώμη μου μιας και είμαι γονέας είναι ότι είναι καλο να αφήσουμε τα παιδιά μας να τελειώσουν κανονικά το σχολείο αλλά εγώ προσωπικά έχω αποφασίσει ότι θα διαβάζω και εγώ τα βιβλία των παιδιών μου για τυχόν ανακρίβειες σε ότι έχει να κάνει με την ιστορία μας.

Είναι καθαρά θέμα σπιτιού! Μπορεί να είναι 10 φορές καλύτερα ή 100 φορές χειρότερα! Δεν ξέρω αν μπορεί να εφαρμοστεί κάτι τέτοιο!

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Super Moderators

 

 

Ποιος φταίει όμως για αυτό;  [...]
 

 

Για μένα, ξεκάθαρα πρωτίστως φταίει το υπουργείο.

 

Θα μου πεις, καμία πολιτική αρχή δεν προκύπτει από το πουθενά. Ο κόσμος τους εκλέγει, καθρέφτης της κοινωνίας μας είναι όλοι αυτοί. Όχι του καθενός μας προσωπικά, απαραίτητα, αλλά συνολικά, μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας, αυτή είναι η ελληνική κοινωνία.

 

Όταν έχουμε βιβλία προχειρογραμμένα, από ανθρώπους που δέχονται πιέσεις να μην "επεκταθούν" (και φτάνουμε τη Στάση του Νίκα να την κάνουμε σε πέντε αράδες, όχι μόνο τώρα, εδώ και είκοσι τόσα χρόνια που τελείωσα το σχολείο), το υπουργείο φταίει.

 

Όταν η δευτεροβάθμια στέλνει οδηγία στα σχολεία να μην αφήνουν μαθητές στην ίδια γιατί είναι, λέει, αντιπαιδαγωγικό (και έφτασαν τα απολυτήρια να μην αξίζουν ούτε το χαρτί πάνω στο οποίο τυπώνονται, για να μη μιλήσουμε για το τι γνώσεις και παιδεία αντικατοπτρίζουν), το υπουργείο φταίει.

 

Και πολλά άλλα. Όταν μας κρεμάνε το καθρεφτάκι των θρησκευτικών, βγαίνεις να ρωτήσεις δέκα ανθρώπους και σε αυτό το μπουρδέλο που ονομάζεται σύγχρονο ελληνικό σχολείο με τις θεσμοθετημένες εδώ και χρόνια κοπάνες (μα δε θα κουραστώ να το λέω ποτέ αυτό, το έλεγα από τα χρόνια που ήμουν μαθητής) και οι εννέα θα σου πουν μέσα στα τρία πρώτα "προβλήματα" του σχολείου τα... θρησκευτικά, και τις κοπάνες είναι ζήτημα αν θα τις μνημονεύσει ένας (γιατί βολεύουν τον "καημένο το λαό" που εκλέγει όλα αυτά τα βλαστάρια που μας κυβερνάνε), το υπουργείο φταίει.

 

Φταίει και ο κόσμος. Και οι καθηγητές, και οι μαθητές και όλοι όσοι βολεύονται από τη μπαχαλοποίηση, από το άκοπο απολυτήριο, φταίμε που ανεχόμαστε την εδώ και δεκαετίες πορεία προς το λιγότερο, το ευκολότερο και το χειρότερο. Και το βαφτίζουμε "κεκτημένο".

 

Αμέτοχος δεν είναι κανείς. Αλλά δεν μπορώ να πετάξω το μπαλάκι μόνο στον κόσμο και να πω, "αφού τα ιδιωτικά πάνε καλά, άρα φταίνε οι μαθητές και οι καθηγητές". Ούτε στα ιδιωτικά είναι ιδανικά τα πράγματα, και στο δημόσιο υπάρχουν αξιολογότατοι δάσκαλοι και καθηγητές που πονάνε τους μαθητές τους και τιμάνε τα λεφτά που πληρώνονται από το υστέρημα όλων μας.

 

Κυρίως, όμως, οι ευθύνες είναι του κράτους. Γι' αυτό και τους λέμε "ηγέτες" μας. Δε θα τα βάλω με το στρατιώτη πρώτα: στο στρατηγό θα αναζητήσω ευθύνες (θα το ξαναπώ, όμως, όποιος γυρεύει "αθώους" για τα χάλια μας, γενικά και ειδικά, σε λάθος μέρος ψάχνει).

  • Like 6
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Σίγουρα δεν είναι ο ιδανικός για αυτό το σκοπό. Ο δάσκαλος πρέπει να εμπνέει τον μαθητή, να τον βοηθάει να γίνει καλύτερος άνθρωπος γενικά και να αποτελεί παράδειγμα. 

 

Τσου. Σιγά μην του μάθει και να δένει κόμπους!

 

 

Ο δάσκαλος/καθηγητής έχει συγκεκριμένο σκοπό: την ώρα του μαθήματός του να του μάθει όσο το δυνατόν καλύτερα το μάθημα που πρέπει την εκάστοτε φορά. 

 

 

Όλα τα άλλα είναι εκτός της σφαίρας της πραγματικότητας. 

 

 

Το να σου κάτσει δάσκαλος/καθηγητής που εκτιμάς ως άνθρωπο είναι εντελώς διαφορετικό θέμα και άσχετο με την εκπαιδευτική διαδικασία. 

  • Like 1
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Τσου. Σιγά μην του μάθει και να δένει κόμπους!

 

 

Ο δάσκαλος/καθηγητής έχει συγκεκριμένο σκοπό: την ώρα του μαθήματός του να του μάθει όσο το δυνατόν καλύτερα το μάθημα που πρέπει την εκάστοτε φορά. 

 

 

Όλα τα άλλα είναι εκτός της σφαίρας της πραγματικότητας. 

 

 

Το να σου κάτσει δάσκαλος/καθηγητής που εκτιμάς ως άνθρωπο είναι εντελώς διαφορετικό θέμα και άσχετο με την εκπαιδευτική διαδικασία. 

Δεκτό αλλά εγώ πιστεύω ότι θα έπρεπε να είναι και κάτι παραπάνω από ένας δημόσιος υπάλληλος που κοιτάει να περάσει η ώρα και να σχολάσει :)

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Για μένα, ξεκάθαρα πρωτίστως φταίει το υπουργείο.

 

Θα μου πεις, καμία πολιτική αρχή δεν προκύπτει από το πουθενά. Ο κόσμος τους εκλέγει, καθρέφτης της κοινωνίας μας είναι όλοι αυτοί. Όχι του καθενός μας προσωπικά, απαραίτητα, αλλά συνολικά, μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας, αυτή είναι η ελληνική κοινωνία.

 

Όταν έχουμε βιβλία προχειρογραμμένα, από ανθρώπους που δέχονται πιέσεις να μην "επεκταθούν" (και φτάνουμε τη Στάση του Νίκα να την κάνουμε σε πέντε αράδες, όχι μόνο τώρα, εδώ και είκοσι τόσα χρόνια που τελείωσα το σχολείο), το υπουργείο φταίει.

 

Όταν η δευτεροβάθμια στέλνει οδηγία στα σχολεία να μην αφήνουν μαθητές στην ίδια γιατί είναι, λέει, αντιπαιδαγωγικό (και έφτασαν τα απολυτήρια να μην αξίζουν ούτε το χαρτί πάνω στο οποίο τυπώνονται, για να μη μιλήσουμε για το τι γνώσεις και παιδεία αντικατοπτρίζουν), το υπουργείο φταίει.

 

Και πολλά άλλα. Όταν μας κρεμάνε το καθρεφτάκι των θρησκευτικών, βγαίνεις να ρωτήσεις δέκα ανθρώπους και σε αυτό το μπουρδέλο που ονομάζεται σύγχρονο ελληνικό σχολείο με τις θεσμοθετημένες εδώ και χρόνια κοπάνες (μα δε θα κουραστώ να το λέω ποτέ αυτό, το έλεγα από τα χρόνια που ήμουν μαθητής) και οι εννέα θα σου πουν μέσα στα τρία πρώτα "προβλήματα" του σχολείου τα... θρησκευτικά, και τις κοπάνες είναι ζήτημα αν θα τις μνημονεύσει ένας (γιατί βολεύουν τον "καημένο το λαό" που εκλέγει όλα αυτά τα βλαστάρια που μας κυβερνάνε), το υπουργείο φταίει.

 

Φταίει και ο κόσμος. Και οι καθηγητές, και οι μαθητές και όλοι όσοι βολεύονται από τη μπαχαλοποίηση, από το άκοπο απολυτήριο, φταίμει που ανεχόμαστε την εδώ και δεκαετίες πορεία προς το λιγότερο, το ευκολότερο και το χειρότερο.

 

Αμέτοχος δεν είναι κανείς. Αλλά δεν μπορώ να πετάξω το μπαλάκι μόνο στον κόσμο και να πω, "αφού τα ιδιωτικά πάνε καλά, άρα φταίνει οι μαθητές και οι καθηγητές". Ούτε στα ιδιωτικά είναι ιδανικά τα πράγματα, και στο δημόσιο υπάρχουν αξιολογότατοι δάσκαλοι και καθηγητές που πονάνε τους μαθητές τους και τιμάνε τα λεφτά που πληρώνονται από το υστέρημα όλων μας.

 

Κυρίως, όμως, οι ευθύνες είναι του κράτους. Γι' αυτό και τους λέμε "ηγέτες" μας. Δε θα τα βάλω με το στρατιώτη πρώτα: στο στρατηγό θα αναζητήσω ευθύνες (θα το ξαναπώ, όμως, όποιος γυρεύει "αθώους" για τα χάλια μας, γενικά και ειδικά, σε λάθος μέρος ψάχνει).

 

Μα ρε αδερφέ... αφού και οι δύο τύποι σχολείων τις ίδιες οδηγίες παίρνουν. 

 

Πως λοιπόν στον ένα τύπο, κατά πλειοψηφία, έχουμε μαθητές που γράφουνε καλύτερα σε πανελλήνιες εξετάσεις ενώ στον άλλο όχι; Πώς στον ένα τύπο, το γνωστικό επίπεδο των μαθητών είναι μεγαλύτερο ενώ στο άλλο μικρότερο; 

 

Μπορείς να μου το εξηγήσεις; 

 

Θα μπορούσε κανείς να πει ότι φταίει το πολιτισμικό κεφάλαιο των παιδιών... αυτό σηκώνει κουβέντα αλλά, στην τελική, το να γίνει compensate αυτός ο παράγοντας είναι ένα από τα challenges του δασκάλου/καθηγητή. 

 

Όπου, εφόσον είναι γνωστός παράγοντας, οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί θα έπρεπε να του δώσουν παραπάνω βάση. Άρα, καταλήγει στο ίδιο. Οι εκπαιδευτικοί. 

Δεκτό αλλά εγώ πιστεύω ότι θα έπρεπε να είναι και κάτι παραπάνω από ένας δημόσιος υπάλληλος που κοιτάει να περάσει η ώρα και να σχολάσει :)

 

 

Δεν είπα "να κοιτάει να περάσει η ώρα". Μην μου βάζεις λόγια που δεν είπα/έγραψα.

 

Είπα ότι η δουλειά του είναι συγκεκριμένη και μόνο για αυτή είναι υπεύθυνος και μόνο για αυτή μπορεί να κριθεί. Ας κάνει ό,τι κοινωνικά κατακριτέο (αλλά νόμιμο). Μαθαίνει σωστά στο παιδί "γράμματα"; Εάν ναι, τότε είναι σωστός εκπαιδευτικός. Εάν όχι, δεν είναι. 

 

 

Τέλος, το τι πιστεύει ο καθένας είναι δικό του θέμα (πίστευε ότι πρέπει να φοράει και μπέρτα και να πετάει λέιζερ από τα μάτια του). Δες λίγο πιο πάνω την απάντηση στον defacer. Ταιριάζει και σε εσένα. 

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Μα ρε αδερφέ... αφού και οι δύο τύποι σχολείων τις ίδιες οδηγίες παίρνουν. 

 

Πως λοιπόν στον ένα τύπο, κατά πλειοψηφία, έχουμε μαθητές που γράφουνε καλύτερα σε πανελλήνιες εξετάσεις ενώ στον άλλο όχι; Πώς στον ένα τύπο, το γνωστικό επίπεδο των μαθητών είναι μεγαλύτερο ενώ στο άλλο μικρότερο; 

 

Μπορείς να μου το εξηγήσεις; 

 

Θα μπορούσε κανείς να πει ότι φταίει το πολιτισμικό κεφάλαιο των παιδιών... αυτό σηκώνει κουβέντα αλλά, στην τελική, το να γίνει compensate αυτός ο παράγοντας είναι ένα από τα challenges του δασκάλου/καθηγητή. 

 

Όπου, εφόσον είναι γνωστός παράγοντας, οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί θα έπρεπε να του δώσουν παραπάνω βάση. Άρα, καταλήγει στο ίδιο. Οι εκπαιδευτικοί. 

 

 

Δεν είπα "να κοιτάει να περάσει η ώρα". Μην μου βάζεις λόγια που δεν είπα/έγραψα.

 

Είπα ότι η δουλειά του είναι συγκεκριμένη και μόνο για αυτή είναι υπεύθυνος και μόνο για αυτή μπορεί να κριθεί. Ας κάνει ό,τι κοινωνικά κατακριτέο (αλλά νόμιμο). Μαθαίνει σωστά στο παιδί "γράμματα"; Εάν ναι, τότε είναι σωστός εκπαιδευτικός. Εάν όχι, δεν είναι. 

 

 

Τέλος, το τι πιστεύει ο καθένας είναι δικό του θέμα (πίστευε ότι πρέπει να φοράει και μπέρτα και να πετάει λέιζερ από τα μάτια του). Δες λίγο πιο πάνω την απάντηση στον defacer. Ταιριάζει και σε εσένα. 

Εγώ το είπα αυτό, δεν το είπες εσύ οκ:)

 

Για μένα δεν φτάνει μόνο αυτό. Είναι τεράστια ευθύνη να είσαι δάσκαλος κάποιου. Τον σημαδεύεις, δεν αρκεί να του μάθεις την προπαίδεια και την αλφαβήτα.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Super Moderators

Μα ρε αδερφέ... αφού και οι δύο τύποι σχολείων τις ίδιες οδηγίες παίρνουν. 

 

[...]

 

Aδιάφοροι και ανίκανοι (μαθητές και καθηγητές) εμφανίζονται και στα ιδιωτικά, και στα δημόσια. Όπως και λαμπροί μαθητές, αλλά και καθηγητές που θυμάσαι με περηφάνια δεκαετίες μετά πως κάποτε τους είχες δασκάλους.

 

Απόφοιτος δημοσίου σχολείου είμαι, τους έχω ζήσει και τους μεν, και τους δε.

 

Πώς να το πω απλά: ακόμη κι αν πρωτίστως έφταιγαν οι καθηγητές και οι μαθητές (που δεν φταίνε, επιμένω) και πάλι η κύρια ευθύνη είναι του κράτους που δεν περιφρουρεί και δεν προστατεύει την περιουσία μας και τα πραγματικά συμφέροντα της κοινωνίας. 

 

Εδώ οι ηγεσίες κάνουν ρελάνς στις ομορφιές και τις ευκολίες. "Μη ζορίσουμε τα παιδιά. Θέλουν να λείψουν από το σχολείο τους και να μη δώσουν λόγο πουθενά; Ας τους το επιτρέψουμε". Μιλάμε για ανηλίκους, ε; Και το κράτος το έχει θεσμοθετημένο αυτό. Απουσιάζω από το μάθημά μου, και ο καθηγητής μου δεν μπορεί να μου πει κουβέντα (αν υποτεθεί ότι τον νοιάζει, γιατί, είπαμε, ευθύνες υπάρχουν παντού). Ε, ποιος μου το έδωσε το δικαίωμα;

 

Τα βιβλία ιστορίας (τωρινό παράδειγμα) που στη Δ' Δημοτικού μαθαίνουν στα παιδιά μας ότι οι Αθηναίοι εκστράτευσαν στην Ιωνία για να απελευθερώσουν τους Έλληνες που είχαν κατακτηθεί από τους Πέρσες, και στην Ε' Δημοτικού ότι, πριν μας κατακτήσουν οι Ρωμαίοι, δεν είχαμε κατακτηθεί από κανένα λαό (άσε την ιστορία, εδώ μιλάμε για καραμπινάτες λογικές αντιφάσεις), ποιος τα τυπώνει; Ποιος τα πληρώνει με τους φόρους μας (κατά τα άλλα "δωρεάν", ε) και ποιος τα εγκρίνει με τέτοια χάλια;

 

Το κράτος.

 

Φταίει και η αδιαφορία των διδασκόντων, αλλά κυρίως... Μη λέμε τα ίδια.

  • Like 1
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Είναι τεράστια ευθύνη για ΕΣΕΝΑ. Δεν είναι γενικά. ΕΣΥ πιστεύεις ότι τον σημαδεύεις, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ ΓΕΝΙΚΑ. 

 

 

Εσύ πίστευε ό,τι θέλεις. ΜΗΝ προσπαθείς όμως να το περάσεις ως γενική αλήθεια, γιατί ΔΕΝ είναι. Επίσης, ΔΕΝ έχεις το δικαίωμα να κρίνεις γενικά τον άλλο βάσει των δικών σου πιστεύω αλλά κοινά αποδεκτών. 


Εγώ το είπα αυτό, δεν το είπες εσύ οκ :)

 

Για μένα δεν φτάνει μόνο αυτό. Είναι τεράστια ευθύνη να είσαι δάσκαλος κάποιου. Τον σημαδεύεις, δεν αρκεί να του μάθεις την προπαίδεια και την αλφαβήτα.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Είναι τεράστια ευθύνη για ΕΣΕΝΑ. Δεν είναι γενικά. ΕΣΥ πιστεύεις ότι τον σημαδεύεις, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ ΓΕΝΙΚΑ. 

 

 

Εσύ πίστευε ό,τι θέλεις. ΜΗΝ προσπαθείς όμως να το περάσεις ως γενική αλήθεια, γιατί ΔΕΝ είναι. Επίσης, ΔΕΝ έχεις το δικαίωμα να κρίνεις γενικά τον άλλο βάσει των δικών σου πιστεύω αλλά κοινά αποδεκτών. 

Έγραψα "για μένα", δεν προσπάθησα να περάσω τίποτα ούτε έκρινα κανέναν! Εννοείται ότι γράφουμε αυτό που πιστεύουμε οι ίδιοι αλλά συνήθως προσπαθώ και να το τονίζω (γράφοντας "για μένα", "εγώ πιστεύω" ή κάτι παρόμοιο) όπως έκανα και στο συγκεκριμένο μήνυμα. Μάλλον όμως δεν ήταν αρκετό :)

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

[...]

 

Δηλαδή, άλλα βιβλία κάνουν στο δημόσιο και άλλα στο ιδιωτικό; Εάν ναι, που δεν το νομίζω/θυμάμαι (αλλά όχι 100% σίγουρα), τότε το ξανασυζητάω για αυτή την παράμετρο.

 

Εάν όχι όμως, πως γίνεται με το ίδιο βιβλίο, ίδιες διατάξεις, ίδια ύλη να έχεις διαφορετικά αποτελέσματα;

 

 

Δική μου τοποθέτηση είναι:

 

Ένας μεγάλος παράγοντας είναι σίγουρα το πολιτισμικό κεφάλαιο των παιδιών. Δεν είναι το ίδιο ένα παιδί που ξυπνάει με μία μάνα και έναν πατέρα χαρούμενους, να του φτιάξουν πρωινό, να το ντύσουν με σύγχρονα και ωραία ρούχα και να το πάνε σχολείο με ένα παιδί που ξυπνάει με έναν πατέρα και μία μάνα που δεν μιλάνε μεταξύ τους (επειδή έχουν φθαρεί από τις δυσκολίες, κυρίως οικονομικές, της ζωής), τρώει για πρωινό σχεδόν τίποτα (γιατί δεν έχει), φοράει είτε ιμιτασιόν ρούχα είτε παλιά και πάει μόνο του σχολείο. 

 

Γιατί αυτό το σκηνικό συνεχίζεται και το απόγευμα στο σπίτι... που το πρώτο παιδί γυρνάει και έχει όρεξη για διάβασμα σε ένα ήσυχο και ωραίο οικογενειακό περιβάλλον ενώ το δεύτερο γυρνάει και ακούει καβγάδες με ό,τι ψυχολογικά του δημιουργούν. 

 

Πέρα από το πολιτισμικό κεφάλαιο, είναι και οι ίδιοι οι καθηγητές/δάσκαλοι. Πόσοι από αυτούς στο δημόσιο προσπαθούν για κάτι παραπάνω; Στο ιδιωτικό, σε τραβάνε με το ζόρι να εξελιχθείς αλλιώς δεν εξελίσσεται το σχολείο και δεν μπορεί να διατηρεί το status του. Άρα, όλο και κανένα paper θα κατεβάσεις.. σε συνέδριο του ποπού... αλλά paper. Κάτι, έστω και ξώφαλτσα, θα το μάθεις. 

 

Επίσης, στο δημόσιο άπαξ και μπεις, βγαίνεις στη σύνταξη. Δεν πα να παίζεις μπάλα αντί να κάνεις μάθημα.... δεν κουνιέσαι. Δεν πα να μην ξέρεις; Δεν σε κουνάει κανείς. 

 

Στο ιδιωτικό, εάν δεν ξέρεις πήρες πόδι την επόμενη χρονιά στην καλύτερη... την άλλη μέρα στην χειρότερη. 

 

 

Όλα αυτά είναι παθογένειες γνωστές στους εκπαιδευτικούς. Ειδικά αυτά με την διαφορά του πολιτισμικού κεφαλαίου αλλά και τους ανάξιους εκπαιδευτικούς. 

 

Τι κάνουν όμως; Τι κάνει το συνδικαλιστικό τους όργανο; Ποια ήταν η αντίδρασή τους στην αξιολόγηση; 

 

 

Το υπουργείο, από την άλλη, μία χαρά μπορούν να το "γράψουν". Όπως το κάνουν όταν θέλουν, π.χ. για ύλη μαθημάτων που δεν έγινε αλλά "γράψτο μωρέ έτσι να μην έχουμε πρόβλημα", μπορούν να το κάνουν και όταν πρέπει. Επάγγελμά τους είναι. Ξέρουν πότε πρέπει και πότε όχι.

 

Εάν ένα βιβλίο δεν είναι καλό, μία χαρά μπορούν να κάνουν μάθημα χωρίς αυτό. Δηλαδή, όταν αντί να κάνουμε θρησκευτικά/καλλιτεχνικά/γεωγραφία/οικιακή οικονομία κτλ παίζαμε μπάλα στο προαύλιο; Τι έγινε το βιβλίο τότε; Η ύλη του υπουργείου; 

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Super Moderators

Κοίταξε, έτσι όπως το παρουσιάζεις, το υπουργείο είναι περίπου περιττό, τα σχολεία είναι αυτόνομες και αυτοδιοικούμενες μονάδες, το γράφουν το υπουργείο και πορευόμαστε.

 

Και σίγουρα, για να επιστρέψω στη στρατιωτική αναλογία, υπάρχουν περιπτώσεις όπου γενναίοι αξιωματικοί και στρατιώτες έγραψαν στα καλότυχά τους τις εντολές του στρατηγείου και θριάμβευσαν (ώρα περίπτωση Κατσιμήτρου στο Β' Παγκόσμιο στην Ήπειρο, ένα από τα πολλά παραδείγματα) αλλά αυτές είναι οι εξαιρέσεις.

 

Έχω και παράδειγμα καθηγητών δημοσίου που βγήκαν στην Αργυρούπολη με τους μαθητές τους και έκαναν έρανο για να πάρουν προτζέκτορα γιατί λεφτά από το κράτος... γιοκ. Και πάλι, η εξαίρεση.

 

Δεν πρέπει να λειτουργούν τα σχολεία στηριγμένα στην ηρωισμό των καθηγητών. Με την αδιαφορία σαφώς δε γίνεται δουλειά, αλλά δεν μπορώ να μεμφθώ όσους δε βγαίνουν στη γύρα για να εξασφαλίσουν πράγματα τα οποία οφείλει το κράτος να κάνει.

 

Υ.Γ. Νομίζω έχεις εξιδανικευμένη εικόνα των αποτελεσμάτων που επιτυγχάνουν τα ιδιωτικά σχολεία. Σαφώς πλεονεκτούν σε κάποια σημεία, αλλά δεν είναι πανάκεια. Γιατί και αυτά, στο ίδιο υπουργείο υπάγονται. Κόντρα στο πλαίσιο καταφέρνουν ό,τι καταφέρνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι, σε δημόσια και ιδιωτικά, και όχι χάρη σε αυτό. Τελικά, αυτό είναι το μεγάλο θέμα. 

  • Like 2
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Στο σχολείο του γιου μου (πάει πρώτη δημοτικού) εχουν τύχει σε μια καλή δασκάλα.

Ο Διευθυντής του σχολειου έκανε πρόσφατα ένα συμβούλιο γονέων και τους είπε

Στο σχολείο μας προέχει πρώτα η ασφάλεια των παιδιών, δευτερον η σωστή κοινονικοποιήση και τρίτον το μάθημα.

Και έτσι πρέπει να είναι παντου

 

Ο σωστός δάσκαλος καθηγητής ειναι αυτός ο οποίος θα εμπνεύσει τα παιδιά για να ενταχθούν στο σύνολο και να γίνουν σωστοί άνθρωποι. Και φυσικά πάντα με την σωστή συνεργασία της οικογένειας.

Τα παιδιά θα πρέπει να μας τα λένε όλα, ότι γίνεται στο σχολείο

Δεν θέλω για παράδειγμα την στιγμή που προσπαθώ εγώ και η γυναίκα μου να κάνουμε τα παιδιά μας σωστούς ανθρώπους μέσω καθημερινών και όχι ψυχαναγκαστικών διαδικασιών , να τα μάθουμε να αγαπάνε τον καθένα ανεξαρτήτως χρώματος και εθνικότητας, να τύχουν σε κανά δάσκαλο ο οποίος θα φέρεται διαφορετικά στα ελληνάκια και αλλιώς στα παιδιά άλλης εθνικότητας.

 

Για αυτό όσοι έχετε παιδιά και προσπαθείτε με νύχια και με δόντια να τα κάνετε σωστούς ανθρώπους να παρακολουθείτε από κοντά τι γίνεται στα σχολεία , να μιλάτε με άλλους γονείς και να παρευρίσκεστε στα όποια συμβούλια γίνονται. Και φυσικά να κάνετε τα παιδιά σας να σας λένε από μόνα τους κάτι που τους πείραξε η που τους κέντρισε το ενδιαφέρον στο σχολείο

  • Like 2
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

αν υποθεσουμε οτι ο ιδιωτικος τομεας του επαγγελματος του εκπαιδευτη

 

δεν εχει την σαπιλα του δημοσιου τομεα

 

τοτε γιατι δεν υπαρχει μεγαλη διαφορα στα βλασταρια τους;

 

Δεν ξέρω για για τα ιδιωτικά σχολεία... πάντως οι καθηγητές των ιδ. φροντιστηρίων η νύχτα με τη μέρα.

Σε έκαναν να χαίρεσαι την μάθηση και να ενθουσιάζεσαι όταν λύνεις μια άσκηση μαθηματικών ή χημείας.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Βασικά η κατάντια του σχολείου φαίνεται στο ότι έχει φτάσει το πανεπιστήμιο να θεωρείται από σχεδόν όλους τους απόφοιτους της δευτεροβάθμιας ως φυσική συνέχεια του σχολείου, τετάρτη Λυκείου ένα πράμα.

 

Οι παθογένειες της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας είναι διαφορετικές από αυτές της τριτοβάθμιας γιατί είναι δυο τελείως διαφορετικά συστήματα παρά την ύπαρξη κάποιων κοινών παρονομαστών (πχ αδιαφορία διδασκόντων και διδασκομένων) που και πάλι μπορεί να έχουν διαφορετικές αιτίες.

 

Όλα τα άλλα που λέγονται για την παρουσία των κομμάτων στις σχολές, το άσυλο και τους αιώνιους φοιτητές είναι απλά για να γελάμε.

  • Like 1
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημιουργήστε ένα λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργία λογαριασμού

Εγγραφείτε με νέο λογαριασμό στην κοινότητα μας. Είναι πανεύκολο!

Δημιουργία νέου λογαριασμού

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Συνδεθείτε τώρα

  • Δημιουργία νέου...