άγραφοι οικογενειακοί κανόνες

[Επισκέπτης]

Υπερβολική σε αυτό. Οι μπατσες μια χαρά δουλειά κάνουν.

Προφανώς και δεν είμαι υπερβολική. Αν χρειάζεται να πειθαρχήσετε τα παιδιά σας με ξύλο ή αν οι γονείς σας χρειάστηκαν, συγγνώμη αλλά απλώς είναι αποτυχημένοι. Οι σωστοί γονείς μπορούν να βάλουν όρια και να παιδαγωγήσουν τα παιδιά τους χωρίς βία.

[Thresh]

Oh shots fired!

[Vapir]

Προφανώς και δεν είμαι υπερβολική. Αν χρειάζεται να πειθαρχήσετε τα παιδιά σας με ξύλο ή αν οι γονείς σας χρειάστηκαν, συγγνώμη αλλά απλώς είναι αποτυχημένοι. Οι σωστοί γονείς μπορούν να βάλουν όρια και να παιδαγωγήσουν τα παιδιά τους χωρίς βία.

αυτή ειναι η πραγματικότητα 

επίσης έχω προσέξει πως συνήθως (όχι πάντα) βία ασκούν αμόρφωτοι άνθρωποι, χωριάτες που έχουν ξεμείνει στο μυαλό στην εποχή του παππού τους  

ακόμα και όσοι δεν διδάχθηκαν πως να είναι γονείς απο τους γονείς τους δεν είναι δικαιολογημενοι, απλά δεν ενδιαφέρονται να μάθουν , να παρακολουθήσουν σεμινάρια που γίνονται ή έστω στην τελική να ενημερωθούν απο σελίδες που ειναι αφιερωμένες στην ενημέρωση για το πως θα βοηθήσουν να διαμορφωθούν σωστοί άνθρωποι , όχι ουγκάνια που στη συνέχεια θα τραμπουκίζουν τους συμμαθητές τους, αργότερα τις γυναίκες , τα παιδιά τους and the show goes on 

 

ναι δεν σημαίνει οτι επειδή κάποιος έτρωγε ξύλο σπίτι του έγινε ΣΙΓΟΥΡΑ τραμπούκος , αυτός όμως που δεν έτρωγε ξύλο αλλα μάθαινε λογική και σεβασμό δεν έγινε ΠΟΤΕ τραμπούκος. Αυτή ειναι η διαφορά για να προλάβω κάποιους 

 

Δεν καταλαβαίνω γιατι πρέπει ντε και καλά να δικαιολογούμε λάθος συμπεριφορές επειδή "δεν πεθάναμε κιόλας" "δεν γίναμε serial killers" κλπ  

[deesnider]

Εγώ πάντως έχω εφαρμόσει με απόλυτη επιτυχία, τη δική μου παιδαγωγική μέθοδο και έχω καταφέρει να ...εξανθρωπίσω ένα τετράποδο, μεταμφιεσμένο σε εξάχρονο παιδάκι:

 

Γιος φίλης τής γυναίκας μου είναι ο εν λόγω μπάσταρδος. Πριν από κάμποσο καιρό μας είχαν κάνει επίσκεψη, μάνα και βλαστάρι. Ο τυπάκος δε σταμάτησε ούτε στιγμή να καλπάζει και να ουρλιάζει σε ένταση που έκανε το μυαλό να προσπαθεί να δραπετεύσει απ' τα αυτιά μου. Η δε κάργια η μάνα του, που καθόταν με τη γυναίκα μου και τα έλεγαν στην κουζίνα (πίσω από την ασφάλεια/ησυχία τής κλειστής πόρτας) , μού έλεγε, υποτίθεται μεταξύ σοβαρού κι αστείου «Πες του κάτι μπας και ησυχάσει»...

 

Κάποια στιγμή που αποφάσισα ότι δεν πήγαινε άλλο, σηκώθηκα και, με ανοιχτή παλάμη, έσκασα με δύναμη ένα χτύπημα στην επιφάνεια ενός μικρού τραπεζιού πού ήταν δίπλα στο ζώον και τού κραύγασα «ΒΓΑΛΕ ΤΟ ΣΚΑΣΜΟ!!!»

 

Την επόμενη στιγμή, είχε καταπιεί τη γλώσσα του και, μόλις βγήκε η μάνα του απ' την κουζίνα επειδή με άκουσε να φωνάζω, έτρεξε κοντά της, χώθηκε κάτω από το φουστάνι της, απ' όπου δε βγήκε και δεν ακούστηκε η φωνή του ξανά, μέχρι τη στιγμή που έφυγαν.

 

Η πλάκα είναι ότι η μαλακισμένη έδειξε ότι ενοχλήθηκε και με ρώτησε τι συνέβη.

 

«Τι να συνέβη; » τής είπα. Εσύ δε μού ζήτησες να τού πω κάτι μπας και ησυχάσει; Ε, τού είπα! Δεν πέτυχε;

Επεξ/σία 25 Δεκεμβρίου 2016 από deesnider

[Zerg13]

και εδώ προκύπτει το εξής φιλοσοφικό ερώτημα.. μήπως η ζωή είναι ένα όνειρο που το βλέπουμε χωρίς να μπορουμε να κάνουμε τίποτε? η συμπεριφορά μας καθορίζεται απο κληρονομικούς, χημικούς, βιολογικούς παράγοντες.. επομένως η συμπεριφορά μας και οι επιλογές μας στη ζωή είναι προβλέψιμες.. δέν έχουμε δηλαδή ελεύθερη βούληση.. είμαστε απλώς ρομπότ που διαγράφουν μιά συγκεκριμένη πορεία μέχρι να τους τελειώσει η μπαταρία.. 

χα χα χα.... έλεος..πως τα γράφεις έτσι. Αυτοί που ρίξαν νταλίκες πάνω σε κόσμο ή αεροπλάνα πάνω σε κόσμο και αυτοί το κληρονόμησαν δλδ τα ίδια έκαναν και οι πατεράδες παππούδες προγιαγιάδες τους(ή έστω καποιος απο αυτούς);

Εγώ πάντως έχω εφαρμόσει με απόλυτη επιτυχία, τη δική μου παιδαγωγική μέθοδο και έχω καταφέρει να ...εξανθρωπίσω ένα τετράποδο μεταμφιεσμένο σε εξάχρονο παιδάκι:

 

Γιος φίλης τής γυναίκας μου είναι ο εν λόγω μπάσταρδος. Πριν από κάμποσο καιρό μας είχαν κάνει επίσκεψη, μάνα και βλαστάρι. Ο τυπάκος δε σταμάτησε ούτε στιγμή να καλπάζει και να ουρλιάζει σε ένταση που έκανε το μυαλό να προσπαθεί να δραπετεύσει απ' τα αυτιά μου. Η δε κάργια η μάνα του, που καθόταν με τη γυναίκα μου και τα έλεγαν στην κουζίνα (πίσω από την ασφάλεια/ησυχία τής κλειστής πόρτας) , μού έλεγε, υποτίθεται μεταξύ σοβαρού κι αστείου «Πες του κάτι μπας και ησυχάσει»...

 

Κάποια στιγμή που αποφάσισα ότι δεν πήγαινε άλλο, σηκώθηκα και, με ανοιχτή παλάμη, έσκασα με δύναμη ένα χτύπημα στην επιφάνεια ενός μικρού τραπεζιού πού ήταν δίπλα στο ζώον και τού κραύγασα «ΒΓΑΛΕ ΤΟ ΣΚΑΣΜΟ!!!»

 

Την επόμενη στιγμή, είχε ήδη καταπιεί τη γλώσσα του και, μόλις βγήκε η μάνα του απ' την κουζίνα επειδή με άκουσε να φωνάζω, έτρεξε κοντά της, χώθηκε κάτω από το φουστάνι της, απ' όπου δε βγήκε και δεν ακούστηκε η φωνή του ξανά, μέχρι τη στιγμή που έφυγαν.

 

Η πλάκα είναι ότι η μαλακισμένη έδειξε ότι ενοχλήθηκε και με ρώτησε τι συνέβη.

 

«Τι να συνέβη; » τής είπα. Εσύ δε μού ζήτησες να τού πω κάτι μπας και ησυχάσει; Ε, τού είπα! Δεν πέτυχε;

Σκέψου και τα χειρότερα, θα μπορούσες να είχες δείρει το ξενο παιδι οχι μόνο να του είχες φωνάξει.    

[revolver1990]

Κατά πόσο έχει τον χρόνο και την διάθεση ένας νέος εργαζόμενος γονιός να διαθέσει τον απαιτούμενο χρόνο και αφοσίωση στο παιδί του?.Το σύνηθες φαινόμενο είναι να μην ασχολούνται,να τα δίνουν σε παππούδες είτε στον εύκολο τρόπο επιβολής της τάξης.

Θα μου πεις,αν δεν έχει χρόνο μην κάνει παιδιά.

Πάντως εμένα με γράφανε κανονικά(ήμουν και υπερβολικά ήσυχος) και κατέληξα νορμάλ ( )

[Επισκέπτης]

Κατά πόσο έχει τον χρόνο και την διάθεση ένας νέος εργαζόμενος γονιός να διαθέσει τον απαιτούμενο χρόνο και αφοσίωση στο παιδί του?.Το σύνηθες φαινόμενο είναι να μην ασχολούνται,να τα δίνουν σε παππούδες είτε στον εύκολο τρόπο επιβολής της τάξης.

Θα μου πεις,αν δεν έχει χρόνο μην κάνει παιδιά.

Πάντως εμένα με γράφανε κανονικά(ήμουν και υπερβολικά ήσυχος) και κατέληξα νορμάλ ( )

Πάντα υπάρχει χρόνος αν το θέλεις. Και οι δύο γονείς μου εργαζόμενοι ήταν όσο με μεγάλωναν και μια χαρά βρίσκανε το χρόνο να ασχοληθούν μαζί μου και με την αδερφή μου.

Επίσης, ναι αν νομίζεις ότι δεν μπορείς να μεγαλώσεις ένα παιδί όπως πρέπει καλύτερα να μην κάνεις καθόλου. Δεν είναι μπιμπελό τα παιδιά.

Δυστυχώς πια είναι κάτι σαν μόδα το να κάνεις παιδί. Όλοι κάνουν γιατί κάνουν και οι διπλανοί τους :/

[deesnider]

Σκέψου και τα χειρότερα, θα μπορούσες να είχες δείρει το ξενο παιδι οχι μόνο να του είχες φωνάξει.    

 

Ε, δεν είμαι και τόσο βλαμμένος, ώστε να χτυπήσω ένα μικρό παιδί, είτε δικό μου είτε ξένο, όσο μαλακισμένο/ενοχλητικό κι αν είναι. Η μάνα του ναι, ήθελε ξύλο, αλλά είμαι σίγουρος ότι θα το ερμήνευε ως ...spanking και ήταν μπροστά η γυναίκα μου...

[revolver1990]

Το βλέπω από το αδερφάκι μου που κοιμάται 4-5 ώρες με το σκατό που έκανε <3

[aggelos87]

Εγώ θεωρώ πάντως θεωρώ πως μια σφαλιάρα σε μερικές περιπτώσεις είναι απαραίτητη

Όταν λέω σε μερικές περιπτώσεις εννοώ όταν το παιδί παρά τις συστάσεις των γονέων κάνει επικίνδυνες πράξεις, όχι για σαχλαμάρες του στυλ κάνει φασαρία, δεν διαβάζει κλπ

 

Για παράδειγμα εγώ όταν ήμουν πιτσιρίκι είχα μια τάση να παίζω με τις μπρίζες του σπιτιού, τότε δεν υπήρχαν ή δεν ήταν διαδεδομένες οι τάπες που βάζεις στις μπρίζες για να τις ασφαλίσεις... Μου είχαν μιλήσει για το ρεύμα δεν είχα δώσει σημασία, μου κάναν παρατήρηση δεν τους άκουσα, με μάλωσαν δεν τους άκουσα, μου ρίξαν ένα χαστούκι και δεν ξαναέβαλα χέρι! Προτιμότερο νομίζω το χαστούκι απ το να γίνει κάτι χειρότερο..

 

Άλλο παράδειγμα, στο δημοτικό είχαμε για δάσκαλο έναν εξαιρετικό άνθρωπο απ τον οποίο είχα φάει 1-2 φορές φάπα επειδή τον αγννούσα και έκανα επικίνδυνα για ένα μικρό παιδί πράγματα, έβγαινα πχ έξω απ το απ το δημοτικό κλπ

Μια άλλη τάξη είχε έναν δάσκαλο ο οποίος τις έβρεχε σε όποιο παιδί ήταν αδιάβαστο!!

 

Τον πρώτο τον δικαιολογώ γιατί η τιμωρία είχε να κάνει με την ασφάλεια ενός παιδιού, τον δεύτερο τον θεωρώ απλά @@ρα

[xstreamgamer]

38 χρόνια πριν όλοι έδερναν ακόμη και ο δάσκαλος στο σχολείο.Καλά ο δάσκαλος ήταν σαδιστής μας έλεγε με την σειρά όποτε του χαλούσε η βέργα να του φέρουμε κάποια άλλη και την δοκίμαζε πρώτα σε αυτόν που την έφερνε.Το όνομα του μας προκαλεί ακόμα ανατρίχιασμα αλλά του έχω κάνει και εγώ κάτι χουνέρια που το φύσαγε και δεν κρύωνε.Μία φορά του έβαλα πατάτα στην εξάτμιση πίσω μετά από προτροπή μεγαλυτέρου και ξέμεινε για ώρες στο χωριό δεν μπορούσε να πάει Λάρισα πολύ το ευχαριστήθηκα.Αυτά που λέτε για τα παιδιά που τρώνε ξύλο, ότι γίνονται τραμπούκοι απλά γελώ.Σε συνδιασμό με άλλες άσχημες καταστάσεις μπορεί.Δεν ξέρω ούτε έναν φίλο μου, που να είναι κωλόπαιδο και έχουμε φάει όλοι ξύλο,συνήθως οι μανάδες μας άρχιζαν το ξύλο από την πλατεία του χωριού μέχρι και συνεχιζόταν και στο σπίτι,όποτε ξέρουμε πολύ καλά όλοι μας γιατί το βλέπαμε ότι τους περισσότερους μας έχουν περιποιηθεί οι μανάδες μας για τα καλά.Αλλά τα παιχνίδια στο χωριό ήταν αρκούντως πιο επικίνδυνα από ότι στην πόλη, και αφού δεν περνούσε ο λόγος έπιπτε ράβδος.Π.χ ανεβαίναμε στα δέντρα να κλέψουμε φρούτα πέφταμε και γκρεμοτσακιζόμαστε. Επίσης στο σχολείο είχαμε πεσμένα κουκουνάρια,από τα δέντρα παίζαμε κουκουναροπόλεμο φτιάχνοντας κάστρα με σύρματα από δέντρο σε δέντρο το ένα απέναντι από το άλλο και ανάμεσα στα σύρματα βάζαμε κλαδιά και φυλλώματα και τα κάναμε φρούρια.Έχουν ανοίξει κεφάλια άπειρες φορές καθώς πετούσαμε τα κλειστά τα κουκουνάρια ο ένας στον άλλον,για maximum αποτελέσματα.Κάναμε άλματα με τα ποδήλατα και οι δρόμοι στο χωριό δεν ήταν για να πέσεις κάτω είχαν κάτι πέτρες να με το συμπάθιο.Εκτός του ότι όταν έπεφτες γέμιζες αίματα παντού εμένα μου δίπλωσε το τιμόνι τρεις φορές ακριβώς πάνω στην κοιλιά και δεν μπορούσα να πάρω ανάσα όποιος το έπαθε ξέρει.Ότι και να έκαναν οι μανάδες μας δεν μπορούσαν να  κάνουν  τίποτα δεν κάναμε πίσω πουθενά,ειδικά στα χωριά.Εγώ προσωπικά δεν θυμάμαι να υπάρχει δέντρο στο χωριό που να μην το έχω σκαρφαλώσει, όπως επίσης είμαι σχεδόν σίγουρος ότι στις τόσες φορές που τα ανέβηκα έχω πέσει από όλα τουλάχιστον από μία φορά.Τότε τα παιδιά σε σχέση με σήμερα έμοιαζαν αγρίμια και πράγματι έτσι ήταν,και τα λόγια των γονιών μας δεν τα υπολογίζαμε καθόλου.Άσε που δεν μπορούσαν να μας περιορίσουν εύκολα όπως στην πόλη ακόμα και τιμωρία να μας είχαν μέσα, μόλις έβγαιναν για ψωμί στον φούρνο και άνοιγε η πόρτα φεύγαμε με κατοστάρι έξω, και γυρνούσαμε το βράδυ.Πως θα συνέτιζες τέτοια παιδιά;Τα δικά μου όταν ακούνε από την μάνα μου τι έκανα εγώ σαν παιδί με κοιτάζουν με ανοιχτό το στόμα , στην αρχή τη ίδια έκφραση απορίας είχε και η γυναίκα μου όταν τα άκουγε για πρώτη φορά, καθώς είναι κορίτσι της πόλης.

[defacer]

Για παράδειγμα εγώ όταν ήμουν πιτσιρίκι είχα μια τάση να παίζω με τις μπρίζες του σπιτιού, τότε δεν υπήρχαν ή δεν ήταν διαδεδομένες οι τάπες που βάζεις στις μπρίζες για να τις ασφαλίσεις... Μου είχαν μιλήσει για το ρεύμα δεν είχα δώσει σημασία, μου κάναν παρατήρηση δεν τους άκουσα, με μάλωσαν δεν τους άκουσα, μου ρίξαν ένα χαστούκι και δεν ξαναέβαλα χέρι! Προτιμότερο νομίζω το χαστούκι απ το να γίνει κάτι χειρότερο..

 

Αυτή είναι η μοναδική περίπτωση (συν φωτιά, συν δηλητήρια) που σκέφτομαι ότι παίζει μπάτσα αν το παρακάνουν.

 

Πάντως τα δικά μου παρόλο που είναι ατίθασα όταν το γυρίσω σε full serious mode και τους μιλήσω με τον αντίστοιχο τόνο το πιάνουν το μήνυμα. Είναι διαφορετικό "όχι" από το "όχι γλυκό τρώμε μόνο αφού έχουμε τελειώσει το φαγητό".

[ikaruga24]

Προφανώς και δεν είμαι υπερβολική. Αν χρειάζεται να πειθαρχήσετε τα παιδιά σας με ξύλο ή αν οι γονείς σας χρειάστηκαν, συγγνώμη αλλά απλώς είναι αποτυχημένοι. Οι σωστοί γονείς μπορούν να βάλουν όρια και να παιδαγωγήσουν τα παιδιά τους χωρίς βία.

 

Διαφωνούμε σίγουρα. Το έβλεπα από τον εαυτό μου. Εκανα πολλά και ριψοκίνδυνα πράγματα όταν ήμουν μικρός ενώ ήμουν γενικά πολύ ήσυχος. Αν δεν έτρωγα τη μπάτσα μου ή θα ήμουν εγώ τώρα νεκρός ή θα ήμουν νεκρός παίρνοντας και άλλους μαζί μου από τη μαλακία μου. Οτι και να μου έλεγαν πάντα εγώ τα χέρια μου στις πρίζες, ή προσπαθούσα να βρω τρόπο να βάλω φωτιά ή άλλα τέτοια. Μόνο η μπάτσα με σταματούσε και παρά το γεγονός ότι η ζημία δεν έβγαινε από το μυαλό μου η μπάτσα πάντα ήταν μπαμπούλας για να με αποτρέψει να ξεφεύγω στην συμπεριφορά μου. Μετά ανακάλυψα και ασχολήθηκα σοβαρά με το gaming και σώθηκαν αυτοί και εγώ.  

 

Εγώ αυτό που έχω να πω είναι ότι έξω από το χορό πολλά τραγούδια λέγονται. Το ότι κάποιοι ήταν τυχεροί συνδυαστικά με "καλός" γονέας + συγκαταβατικό παιδί δεν σημαίνει ότι ισχύει το ίδιο για όλους. Η μπάτσα για εμένα ήταν και θα είναι πάντα ένα πολύ καλό και ισχυρό εργαλείο για όπου χρειάζεται. 

[Επισκέπτης]

Γνωρίζω πολύ ζωηρά παιδιά παρόμοια με αυτό που περιέγραψες, που οι γονείς τους δεν τα χτύπησαν ποτέ και με τη σωστή καθοδήγηση αλλάξανε συμπεριφορά.

Όπως τα λες "μπαμπούλας". Αυτό είναι και η αποτυχία, ένα παιδί πρέπει από μόνο του (με τη βοήθεια των γονέων φυσικά) να καταλάβει το λάθος του ώστε να μην το ξανακάνει και όχι να σκέφτεται "θα φάω μπάτσα οπότε ας μην το ξανακάνω".

Αν και δεν μου αρέσει να συγκρίνω ανθρώπους με άλλα θηλαστικά, ακόμη και στους σκύλους η τιμωρία θεωρείται ξεπερασμένος τρόπος εκπαίδευσης. Μάντεψε γιατί.

[adi32]

Γενικα το ξυλο χρησιμοποιειται εκει που δεν πιανει ο λογος (πχ αγρια ζωα ή σε ενα πολυ μικρο παιδακι ενα απλο χτυπηματακι ισως οταν δεν καταλαβαινει και παει να κανει ενα κακο)

Αν φτασουμε να το χρησιμοποιουμε σε μεγαλυτερες ηλικιες εχουμε αποτυχει

και γινομαστε σαν καποιους καφρους οπαδους ομαδων που θεωρουν οτι αν δειρουν τους αντιπαλους τοτε ειναι ανωτεροι, εχουν δικιο, εχουν καλυτερη ομαδα, εκαναν κατορθωμα  κλπ