Μετανάστευση στο εξωτερικό: απορίες & συμβουλές

[Ola150]

Παιδιά, σκέφτομαι του χρόνου να κάνω μεταπτυχιακό πάνω στα logistics (καμία σχέση με το πτυχίο μου, μηχανικός αυτοματισμού) και είπα να ρωτήσω εδώ, αν κάποιος από εσάς δουλεύει πάνω σε αυτό και αν ναι, τι πληροφορίες έχει για δουλειές, σπίτια, ζωή κλπ. Ακόμη και σαν μηχανικός αυτοματισμού!! 
Ευχαριστώ!

[manosbr]

Καλησπέρα σας!

 

Θα πάω στο Μιλάνο για μετεκπαίδευση. 

Έχει κανείς να μου πει πληροφορίες, διότι δεν βρίσκω πολλους που έχουν πάει να με διαφωτίσουν.

 

Ευχαριστω!

[fsbmaniac]

Πάντως πολλές θέσεις για φροντιστές ηλικιωμένων ή ΑΜΕΑ ειδικά βόρειες χώρες αλλα και Γερμανία η ζήτηση θα ειναι εκθετική στην επόμενη 10 ετια ....

[pontez2]

Μιλάς και για τις δύο χώρες;;  Γιατί το Δουβλίνο είναι Ιρλανδία, ενώ το Μπέλφαστ είναι Ηνωμένο Βασίλειο, οπότε μιλάμε για άλλο σύστημα υγείας, άλλο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, άλλη χώρα γενικά.

Για να  νοικιάσεις ένα καλό πανάκριβο διαμέρισμα φαντάζομαι ότι θα πρέπει να ανήκεις σε κάποια επαγγελματική μειοψηφία στην Ιρλανδία γιατί απ' ότι βλέπω από την έρευνα που κάνω η συντριπτική πλειοψηφία των μισθωτών παίρνει 200-300€ πάνω από το βασικό.

 

(Απλώς γενικά θα με βοήθαγε αν περιέγραφες την εμπειρία σου συγκριτικά μεταξύ Δουβλίνου & Μπέλφαστ)

Επίσης στη Βόρεια Ιρλανδία, τι γίνεται από προσφορά εργασίας. Έριξα μια ματιά στο nhs jobs και δεν μου έβγαλε τίποτα για Μπέλφαστ. Τι φάση;;

 

Σορρυ για τη καθυστέρηση τωρα ειδα οτι με ρωτουσες.

Ναι αναφέρομαι και στις 2 πόλεις. Παρόλες τις διαφορές συστημικά, η ουσια ηταν η ιδια. Δυσκολίες στην υγεία σε τεράστιο βαθμό. Και το αντιμετώπισα και στα 2 μέρη, οπου τη λυση τη βρηκα φυσικά απ την Ελλάδα (οπως άλλωστε χιλιάδες μετανάστες σε τέτοιες χωρες)

 

Τα σπιτια ειναι γενικότερα ακριβά. Οι περισσότεροι και στις 2 πόλεις αλλά ειδικότερα στο Δουβλίνο έμεναν σε δωμάτια (νοικιαζαν δωμάτιο σε κάποιο σπιτι οπου ειχαν κοινή κουζινα, μπάνιο κτλ κτλ)

 

Αν θέλεις στειλε μου πμ για κάτι συγκεκριμένο ωστε να μη γράφω τωρα κατεβατά. Για προσφορά εργασίας στο Μπελφαστ τωρα δεν έχω ιδέα. Εχω φυγει απο εκει μια 5ετία. Ρεπορτ τωρα έχω μονο απο Δουβλίνο που υπάρχουν ακομα συνάδελφοι μου

 

Γενικά η εμπειρία μου και απ τις 2 πολεις ειναι κάκιστη. Τους θεωρω 10 επιπεδα κάτω απο εμάς σε επιπεδο οργάνωσης εργασίας, συμπεριφοράς κτλ κτλ. Απλά έχουν μια Α οικονομία βασισμένη στο παρελθόν προφανως και κάνουν οτι τους αρέσει. Αυτο αντιληφθηκα σε 1 μολις έτος. Κάποιος που εμεινε παραπάνω ισως έχει άλλη άποψη. 

[mary]

Μου κάνει πολύ εντύπωση τα όσα λες και κυρίως για βόρεια Ιρλανδία.

 

Αλλά πριν μια 5ετια λες.

 

8 μήνες είμαστε πάνω και μπορώ να πω πως είμαστε πολύ ικανοποιημένοι σε αρκετά επίπεδα (διαπροσωπικες σχέσεις, νοίκια, σούπερ μάρκετ, αποστάσεις στην πόλη)

 

Θα σου δώσω παράδειγμα. Στην πολυκατοικία που μένουμε υπάρχει ένας building manager. Τον είπαμε ότι περιμένουμε μια παλέτα με πράγματα από Ελλάδα (3 tower pc, εκτυπωτής, κλπ) και ενδέχεται να έρθει σε ώρα που ο ένας θα δούλευε οπότε μόνη μου θα δυσκολευομουν να μεταφέρω τα πράγματα επάνω. Όταν ήρθε η παλέτα, τα ανέβασε όλα μόνος του. Πήγα να του δώσω "μπουρμπουαρ" για ευχαριστώ και δεν το δέχτηκε. Του είπα άσε να καθαρίσω εγώ την είσοδο της πολυκατοικίας που έγινε χάλια από τη παλέτα, ούτε αυτό με άφησε να κάνω.

 

Τώρα αν λες για καιρό με μόνιμη συννεφιά, και πανάκριβα εστιατόρια, εκεί και εγώ είμαι απογοητευμενη. Για θέματα υγείας, εκτός από την εγγραφή που ήθελε αρκετό καιρό, είναι πολύ ρολόι όλα. Κλείνεις ραντεβού, μπαίνεις στην ώρα σου, κάνεις τις εξετάσεις σου και σε μια βδομάδα το πολύ έχεις τα αποτελέσματα.

[Zaytsev]

Τους θεωρω 10 επιπεδα κάτω απο εμάς σε επιπεδο οργάνωσης εργασίας, συμπεριφοράς κτλ κτλ.

Απορώ... Ξανά... Η μοναδική μου προσωπική επαφή με το δημόσιο, ήταν μία φορά για να πάρω "ΑΜΚΑ".

Όλα τα άλλα, ηλεκτρονικά η τηλεφωνικά. Ούτε γνήσια υπογραφής, ούτε χαρτούρα, ούτε πήγαινε 10 φορές για να λύσεις το θέμα σου. Κι έχω δική μου επιχείρηση εδώ, δεν είμαι απλά υπάλληλος, οπότε καταλαβαίνεις ότι έχω συχνά πάρε-δώσε με το κράτος.

 

Στον ιδιωτικό τομέα, το επίπεδο είναι σαφώς ανώτερο, ακολουθούνε διαδικασίες, patterns, ειδικά στο ΙΤ, είδα πράγματα που στην Ελλάδα δεν τα γνώριζαν οι περισσότεροι.

 

Για συμπεριφορά;;;;;;!!!! Που δεν υπάρχει ίχνος ρατσισμού; Που δεν υπάρχει κανένας διαχωρισμός ανάλογα με φύλλο, ηλικία, καταγωγή, οικονομική κατάσταση; Που σε σέβονται κι ας σε γνώρισαν 1 ώρα πριν; Που δε φωνάζει κανείς; Που δεν κορνάρει κανείς; Που δεν ενδιαφέρει κανένα τι φοράς, τι πιστεύεις, τι κάνεις (αρκεί να μην ενοχλείς) ;

 

Ειλικρινά, πιστεύω ότι πήγες σε άλλη χώρα, ή σου έκατσε πολύ στραβή και μετά ήσουν προκατειλημένος.

[Nikos Chatzoglou]

Εσύ Ζαytsev είσαι Ιρλανδία ή UK?

[Zaytsev]

Εσύ Ζαytsev είσαι Ιρλανδία ή UK?

Εδώ και κάποια χρόνια.

[Nikos Chatzoglou]

Για Ιρλανδία ακούω ότι τα νοίκια είναι εξωφρενικα υψηλά και ότι είναι πολύ προβληματικό το δημόσιο σύστημα υγείας. Για το 2ο τι γνώμη έχεις;;

[Zaytsev]

Για Ιρλανδία ακούω ότι τα νοίκια είναι εξωφρενικα υψηλά και ότι είναι πολύ προβληματικό το δημόσιο σύστημα υγείας. Για το 2ο τι γνώμη έχεις;;

Εξωφρενικό δε θα το έλεγα, έχει σημαντικά θέματα όμως. Για τους Έλληνες, που έχουμε συνηθίσει να πηγαίνουμε σε κάθε ειδικότητα (παιδίατρο, ορθοπεδικό, οφθαλμίατρο, κλπ), ξενίζει αρκετά. Τα προβλήματα όμως είναι, πως μετά τις περικοπές λόγω κρίσης, οι λίστες αναμονής φτάνουν σε άκυρα νούμερα, οπότε μόνο ιδιωτικά τη βγάζεις. Μια καλή ασφάλεια ζωής, είναι επένδυση.

[Nikos Chatzoglou]

Στην Ελλάδα πηγαίνουμε σε ειδικότητες κατευθείαν γιατί υπάρχει πολύ η νοοτροπία του πάω σε ιδιώτη. Στο δημόσιο σύστημα για να δεις γιατρ΄μπορεί και στην Ελλάδα να πάρει μήνες.  Γενικά η αναλογία μισθοί-ζωή πώς είναι; Τη βγάζεις τσίμα τσίμα;; ή είναι πιο άνετα; Τώρα θα μου πεις ανάλογα και σε τι κλάδο ψάχνεις δουλειά.

[pontez2]

Απορώ... Ξανά... Η μοναδική μου προσωπική επαφή με το δημόσιο, ήταν μία φορά για να πάρω "ΑΜΚΑ".

Όλα τα άλλα, ηλεκτρονικά η τηλεφωνικά. Ούτε γνήσια υπογραφής, ούτε χαρτούρα, ούτε πήγαινε 10 φορές για να λύσεις το θέμα σου. Κι έχω δική μου επιχείρηση εδώ, δεν είμαι απλά υπάλληλος, οπότε καταλαβαίνεις ότι έχω συχνά πάρε-δώσε με το κράτος.

 

Στον ιδιωτικό τομέα, το επίπεδο είναι σαφώς ανώτερο, ακολουθούνε διαδικασίες, patterns, ειδικά στο ΙΤ, είδα πράγματα που στην Ελλάδα δεν τα γνώριζαν οι περισσότεροι.

 

Για συμπεριφορά;;;;;;!!!! Που δεν υπάρχει ίχνος ρατσισμού; Που δεν υπάρχει κανένας διαχωρισμός ανάλογα με φύλλο, ηλικία, καταγωγή, οικονομική κατάσταση; Που σε σέβονται κι ας σε γνώρισαν 1 ώρα πριν; Που δε φωνάζει κανείς; Που δεν κορνάρει κανείς; Που δεν ενδιαφέρει κανένα τι φοράς, τι πιστεύεις, τι κάνεις (αρκεί να μην ενοχλείς) ;

 

Ειλικρινά, πιστεύω ότι πήγες σε άλλη χώρα, ή σου έκατσε πολύ στραβή και μετά ήσουν προκατειλημένος.

 

Προσεξε. Οργάνωση εργασίας, όχι οργάνωση γενικά. Ως κράτος ειναι σαφως πιο οργανωμένοι απο εμάς. Δε το συζητάω

Στην εργασία τους απλά ειναι 10 φορές παραπάνω στα @@ τους απο εμάς. Βέβαια την ιδια άποψη και χειρότερη έχω και για τους Ολλανδους τους οποίους τους θεωρω τους πιο τεμπέληδες στην Ευρώπη. Αλλά αυτό ειναι καθαρά προσωπική κρίση και φυσικά εκεινοι έχουν άλλα δεκάδες θετικά που τους κάνουν ελκυστικους ως χωρα.

 

Για τα θέματα συμπεριφοράς δεν μιλάω για ρατσισμό, ειδικά για το Μπελφαστ αλλά για κοινωνικές σχέσεις και συμπεριφορά γενικότερα. Τους θεωρω κουτοπόνηρους. Περισσότερο στο Δουβλίνο, λιγότερο στο Μπέλφαστ. Αυτό δηλαδη με τις αποδείξεις και το γέλιο που κάνουν οταν τους ζητάς, ειναι χαρακτηριστικό ακόμα και τωρα στο Δουβλίνο.

 

Για το Δουβλίνο έχω ακόμα τα ιδια ριπορτ. Για το Μπέλφαστ όπως έγραψα, δεν ξέρω πλέον για αυτο και ανέφερα οτι ειναι 5 χρόνια πριν. Ισως έχεις δίκιο οτι μπορει σε εμένα να έτυχε, αλλά επειδη γράφουμε προσωπικές εμπειρίες, θεώρησα σωστό να τα γράψω. Πχ για την μόλις 3μηνων εμπειρία μου απ το Μόναχο θα έγραφα πολύ θετικά εώς άριστα πράγματα (εκει και αν πηγα προκατελημένος και εξεπλάγην θετικά), ενώ για τους Ολλανδους αν εξαιρέσω τη γραφειοκρατία τους και τη κακομουτσουνιά τους όταν δεν έχει ήλιο (τις περισσότερες μέρες του χρόνου δηλαδή), έχουν άλλη ποιότητα ζωής, χωρις να σημαίνει οτι ειναι όλα ρόδινα.

 

Αυτά. Ελπίζω όποιος πάει στις 2 αυτές πόλεις ή στις γυρω περιοχές να έχει εξαιρετική εμπειρία και να ζήσει μια καλή ζωή όπως η Mary

[Zaytsev]

Στην εργασία τους απλά ειναι 10 φορές παραπάνω στα @@ τους απο εμάς.

Επειδή αυτή τη στιγμή, εργάζομαι ως manager ομάδων, σε έναν από τους μεγαλύτερους χρηματοπιστωτικούς ομίλους στον κόσμο και πριν ήμουν σε μια από τις πιό γνωστές εταιρίες πληροφορικής, δε μπορώ να πω ότι ισχύει.

Αν μη τι άλλο, έχω δείκτες που παρακολουθώ τα projects, το χρόνο που δούλεψε ο καθένας, την παραγωγή του, κλπ.

Αυτό που ίσως σε μπερδεύει, είναι τα υποχρεωτικά διαλείμματα, κάτι που εγώ έκανα και στην Ελλάδα όσο ήμουν και με κοιτούσαν περίεργα.

Σταματάνε το μεσημέρι για lunch, ο κόσμος να χαλάει (εκτός από εξαιρέσεις). Το ίδιο και το απόγευμα για τσάι ή καφέ.

Τέλος, μήπως μπερδεύεις το work ethic με την απόδοση; Γιατί άλλο το ένα, άλλο το άλλο... Αν δουλεύεις 12 ώρες τη μέρα, αλλά δεν παράγεις, δεν είσαι 10 φορές καλύτερος από αυτόν που δουλεύει 8 χαλαρά, αλλά παραδίδει άμεσα.

 

Τους θεωρω κουτοπόνηρους. Περισσότερο στο Δουβλίνο, λιγότερο στο Μπέλφαστ. Αυτό δηλαδη με τις αποδείξεις και το γέλιο που κάνουν οταν τους ζητάς, ειναι χαρακτηριστικό ακόμα και τωρα στο Δουβλίνο.

Αυτό με τις αποδείξεις δεν το έχω συναντήσει ποτέ και είμαι κάποια χρόνια εδώ. Κόβουν σχεδόν πάντα, εκτός του ότι η πλειοψηφία πληρώνει με κάρτα, οπότε δε μπορείς να κλέψεις.

Εκτός αν εννοείς κάποιους που ρωτάνε, αν θέλεις το χαρτάκι της απόδειξης; Μήπως αυτό; Γιατί αυτή η πρακτική, είναι καθαρά οικολογική, επειδή το 99% πετάει το χαρτάκι μόλις φύγει από το ταμείο και δεν περνάνε στα έξοδα (εφορία), εκτός αν έχεις δική σου επιχείρηση.

 

Τώρα, για κουτοπονηριά, έδωσα 1000€ στο χέρι σε ιδιοκτήτη σπιτιού κι έφυγε, χωρίς να πάρω καμία απόδειξη... κι όταν ρωτούσα τους συναδέλφους, τι γίνεται, με κοιτούσαν με απορία... "Τι να γίνει; Του έδωσες προκαταβολή για το σπίτι. Δε συμφωνήσατε;"

Δεν πήγαινε το μυαλό τους στο να τα πάρει και να φύγει. Το ίδιο όταν αγόρασα το αμάξι. Του έδωσα καπάρο, το πήρε, έφυγε και μου το έφερε την άλλη μέρα που είχα τα υπόλοιπα.

 

Για το Δουβλίνο έχω ακόμα τα ιδια ριπορτ. Για το Μπέλφαστ όπως έγραψα, δεν ξέρω πλέον για αυτο και ανέφερα οτι ειναι 5 χρόνια πριν. Ισως έχεις δίκιο οτι μπορει σε εμένα να έτυχε, αλλά επειδη γράφουμε προσωπικές εμπειρίες, θεώρησα σωστό να τα γράψω.

Και πολύ καλά έκανες και οι υπόλοιποι το ίδιο κάνουμε. Απλά όπως είπα, επειδή ζω εδώ κάποια χρόνια κι όχι μόνο Δουβλίνο, μου έκαναν εντύπωση γιατί δεν τα έχω ζήσει πουθενά.

[thodwris91]

Καλησπέρα σε όλους,

 

Τον άλλο μήνα μετακομίζω και εγώ Λονδίνο.

Σε γενικές γραμμές ξέρω τι να περιμένω καθώς η κοπέλα μένει πλέον μόνιμα εκεί.

Μεσοπρόθεσμα ο στόχος μου είναι να κάνω μεταπτυχιακό, για το οποίο δεν διαθέτω προς το παρόν τα εξοφρενικά ποσά που ζητάνε, οπότε αυτό που έχω σκεφτεί είναι να βρω μια δουλειά να με συντηρεί έως ότου εξασφαλίσω κάποιο φοιτητικό δάνειο,

Ευτυχώς έχω μια μικρή καβάτζα που μου παρέχει μια περίοδο χάριτος μέχρι να βρω δουλειά προκειμένου να μπορέσω να μπατζετάρω το μεταπτυχιακό.

 

οι ερωτήσεις μου είναι οι εξής:

1. Έχω τελειώσει δημοσιογραφία, η προοπτική να δουλέψω στα media φαντάζει απίθανη αλλά έχω μικρή εμπειρία ~1 χρόνο σε sales και marketing σε αναγνωρίσιμες πολυεθνικές. Έχω πιθανότητες να βρω κάποια junior θέση σε εταιρεία ή έστω κάποια δουλειά γραφείου ή θα καταφύγω σε σερβιτοριλίκι;
2. Έχει κάποιος εμπειρία από recruitment agencies? Αξίζει να ασχοληθώ ή να κοιτάξω να ψάξω μόνος μέσω αγγελιών, linkedin κτλ;
3. Γενικά βγάζει νόημα αυτό που λέω; Μπορεί κάποιος που δεν διαθέτει ούτε τα λεγόμενα skills ( που έχει λχ. ένας ΙΤ ή ένα γιατρός) ούτε τα χρήματα να υπολογίζει πως πηγαίνοντας στο Λονδίνο θα μπορέσει να βρει δουλειά, να πάρει δάνειο και να κάνει μεταπτυχιακό;

Ευχαριστώ για τον χρόνο σας!

 

[mary]

Μιας και είπες δημοσιογραφια και αν σε ενδιαφέρει θα σου έλεγα να κοιτάς στο bbc, βγάζουν υποτροφίες που σε πληρώνουν κιόλας (λίγο πιο πάνω από βασικό) και μαθαίνεις.

 

Το είχα μάθει τυχαία και το σκεφτόμουν. Οι προθεσμίες βέβαια έχουν λήξει αλλά δες μήπως λένε πότε ανοίγουν νέες.