Ζώντας χωρίς φίλους ή κοπέλα.

[Tyl3r_Durden]

Διαβάζοντας το ποστ σου σκεφτομαι οτι θα μπορουσα να το είχα γράψει εγώ πριν απο 2 χρόνια. Θυμάμαι τον εαυτό μου στην ίδια κατάσταση μόλις τελειωσα από τον στρατό μονο που εγώ δεν είχα ουτε δουλειά.

 

Καταρχάς θα πρεπει να είσαι ευγνώμων για μερικά πράγματα που έχεις και μάλλον τα θεωρεις δεδομένα. Πρωτο και κυριότερο η οικογένεια σου, μετα η υγεια σου (η σωματική έστω) και μετά η δουλειά σου. Πίστεψε με πολλοί θα ήθελαν να έχουν αυτά που ηδη έχεις εσύ.

 

Μετα θα πρέπει να αποδεχθεις οτι η σημερινή σου κατασταση είναι αποτέλεσμα των επιλογών που έκανες ειτε συνειδητά ειτε ασυνείδητα. Ο μόνος που μπορεί να αλλάξει αυτήν την κατάσταση είσαι εσύ ο ίδιος που την δημιούργησες και κανένας ψυχολόγος ή ψυχίατρος.

 

Θυμάμαι οτι απο μικρός δυσκολευομουν να κάνω νεους φίλους. Τα ενδιαφέροντα μου δεν έχουν καμια σχέση με αυτά που έχει η πλειοψηφία και πραγματικα ακόμα και σήμερα δυσκολεύομαι να βρω ενα topic για να συζητησω με κάποιον που μόλις γνώρισα. Εψαχνα όπως κ εσύ ατομα με τα ίδια ενδιαφέροντα, που δεν θα γκρινιαζουν,που θα τους αρέσουν τα ίδια μέρη με εμένα και

που θα ακούν την ίδια μουσική με εμένα. Με τον καιρό όμως κατάλαβα πως δεν υπαρχουν τέλειοι φιλοι. Εμαθα να αποδεχομαι την διαφορετικότητα των αλλων ανθρώπων και να κάνω υποχωρήσεις. Εστιαζω παντα στα κοινά που έχω με τους αλλους και όχι στις διαφορες μας. Το ίδιο σε συμβουλεύω να κανεις και εσύ. Μπορεί να μην θέλεις να βγεις Σάββατο βράδυ σε κλαμπ όμως αν βγειτε και την επόμενη μέρα τους προτείνεις να φάτε σε κανενα ταβερνακι πιθανότατα θα δεχθούν.

 

Γνωριμιες μπορείς να κάνεις οπουδήποτε αρκεί να δείξεις οτι είσαι ανοικτο άτομο που μπορεί κάποιος να συζητήσει μαζί του. Βγάλε απο μεσα σου αυτήν την αρνητικοτητα και δες το σαν μια ευκαιρία για νέα αρχή. Οτάν πιστεύεις μέσα σου οτι κανείς δεν θέλει να σε κανει παρέα τότε όντως αυτό θα συμβαίνει.

Οπώς ειπαν πολυ σωστά οι προηγούμενοι μια λύση είναι να ξεκινήσεις μια δραστηριότητα που σου αρέσει και σου δίνει την ευκαιρία να γνωρισεις ατομα. Ακομα κι αν εχεις γυμναστήριο σπίτι σου θα σου πρότεινα να γραφτεις σε κάποιο άλλο. Γενικά να βγαινεις απο το σπίτι όσο περισσότερο γίνεται και να είσαι ανοικτός σε νέες εμπειρίες. Να θυμάσαι να απολαμβάνεις το ταξίδι και να μην εστιάζεις μονο στον προορισμό.

 

Τέλος, ενα πολύ καλό βιβλίο που σου προτείνω να διαβάσεις είναι το Πως να κανεις φίλους και να επηρεαζεις τους ανθρώπους του Dale Carnegie.

[panosno1com]

Γτ να μην κανεις παρεα με τους υπολοιπους λογιστες του φορουμ?

 

(Νομιζω εγραψε οτι δουλευει σε λογιστικο γραφειο)

[Ar_DiMiS]

Πρην απο χρονια, οχι μακρια απ την δικη σου ηλικια ημουν στην ίδια φάση... Και ηθελα να βγω και δεν ηθελα κιόλας! Νομιζω οτι ειχα περάσει μια μορφή κατάθλιψης! Πως την ξεπέρασα εγω; Με γκόμενες... Αυτο το κομμάτι ποτε δεν το εχασα... Εκει που θελω να καταλήξω ειναι οτι πρεπει να βρεις κατι να σου ανεβάζει την ψυχολογία! Να σε κάνει να θες να βγεις εξω... ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ειναι οτι απλα περνας μια φάση και αργότερα θα τα θυμάσαι και θα γελάς...

[alxlightning]

Η δικη μου <λυση> ειναι το speed dating για ανθρωπους που για διαφορους λογους (χαρακτηρα, ελευθερου χρονου, καριερας , διαζυγιου ) δυσκολευονται οσο αφορα τις σχεσεις.

 

Η δικια σου λυση ποια ειναι ? Η προσωπικη συμβουλευτικη και τυχον φαρμακευτικη αγωγη ? 

 

Ελεος λεω και εγω.

ΤΙ ψαχνεις  ? Κανα τρομερο βαθυτερο αιτιο ? Ποσου; κολλητους εχει ο μεσος ανθρωπος ? Mε ποσους συναδελφους νομιζεις οτι κανει παρεα ? 

που υπαρχει speed dating?

[Unchained]

Φιλε, εχεις αναρωτηθει μηπως πρεπει να αλλαξεις δουλεια? Λεω εγω τωρα...

[Pokemon640]

Φιλε, εχεις αναρωτηθει μηπως πρεπει να αλλαξεις δουλεια? Λεω εγω τωρα...

γιατί να αλλάξει ; λεφτά βγάζει, και θα βγάζει αρκετά, καθώς αυτό το επάγγελμα θα έχει και στο μέλλον ζήτηση.

Ούτε εγώ έχω λόγο να αλλάξω για τον ίδιο λόγο, και ας δεσμεύει το 40-50% του 24ώρου μου. Παρόλα αυτά, εκμεταλλεύομαι σωστά το χρόνο και έχω ένα κύκλο γνωριμιών.   

[mikey93]

Διαβάζοντας το ποστ σου σκεφτομαι οτι θα μπορουσα να το είχα γράψει εγώ πριν απο 2 χρόνια. Θυμάμαι τον εαυτό μου στην ίδια κατάσταση μόλις τελειωσα από τον στρατό μονο που εγώ δεν είχα ουτε δουλειά.

 

Καταρχάς θα πρεπει να είσαι ευγνώμων για μερικά πράγματα που έχεις και μάλλον τα θεωρεις δεδομένα. Πρωτο και κυριότερο η οικογένεια σου, μετα η υγεια σου (η σωματική έστω) και μετά η δουλειά σου. Πίστεψε με πολλοί θα ήθελαν να έχουν αυτά που ηδη έχεις εσύ.

 

Μετα θα πρέπει να αποδεχθεις οτι η σημερινή σου κατασταση είναι αποτέλεσμα των επιλογών που έκανες ειτε συνειδητά ειτε ασυνείδητα. Ο μόνος που μπορεί να αλλάξει αυτήν την κατάσταση είσαι εσύ ο ίδιος που την δημιούργησες και κανένας ψυχολόγος ή ψυχίατρος.

 

Θυμάμαι οτι απο μικρός δυσκολευομουν να κάνω νεους φίλους. Τα ενδιαφέροντα μου δεν έχουν καμια σχέση με αυτά που έχει η πλειοψηφία και πραγματικα ακόμα και σήμερα δυσκολεύομαι να βρω ενα topic για να συζητησω με κάποιον που μόλις γνώρισα. Εψαχνα όπως κ εσύ ατομα με τα ίδια ενδιαφέροντα, που δεν θα γκρινιαζουν,που θα τους αρέσουν τα ίδια μέρη με εμένα και

που θα ακούν την ίδια μουσική με εμένα. Με τον καιρό όμως κατάλαβα πως δεν υπαρχουν τέλειοι φιλοι. Εμαθα να αποδεχομαι την διαφορετικότητα των αλλων ανθρώπων και να κάνω υποχωρήσεις. Εστιαζω παντα στα κοινά που έχω με τους αλλους και όχι στις διαφορες μας. Το ίδιο σε συμβουλεύω να κανεις και εσύ. Μπορεί να μην θέλεις να βγεις Σάββατο βράδυ σε κλαμπ όμως αν βγειτε και την επόμενη μέρα τους προτείνεις να φάτε σε κανενα ταβερνακι πιθανότατα θα δεχθούν.

 

Γνωριμιες μπορείς να κάνεις οπουδήποτε αρκεί να δείξεις οτι είσαι ανοικτο άτομο που μπορεί κάποιος να συζητήσει μαζί του. Βγάλε απο μεσα σου αυτήν την αρνητικοτητα και δες το σαν μια ευκαιρία για νέα αρχή. Οτάν πιστεύεις μέσα σου οτι κανείς δεν θέλει να σε κανει παρέα τότε όντως αυτό θα συμβαίνει.

Οπώς ειπαν πολυ σωστά οι προηγούμενοι μια λύση είναι να ξεκινήσεις μια δραστηριότητα που σου αρέσει και σου δίνει την ευκαιρία να γνωρισεις ατομα. Ακομα κι αν εχεις γυμναστήριο σπίτι σου θα σου πρότεινα να γραφτεις σε κάποιο άλλο. Γενικά να βγαινεις απο το σπίτι όσο περισσότερο γίνεται και να είσαι ανοικτός σε νέες εμπειρίες. Να θυμάσαι να απολαμβάνεις το ταξίδι και να μην εστιάζεις μονο στον προορισμό.

 

Τέλος, ενα πολύ καλό βιβλίο που σου προτείνω να διαβάσεις είναι το Πως να κανεις φίλους και να επηρεαζεις τους ανθρώπους του Dale Carnegie.

 

Αυτό το έχω δεχτεί καιρό τώρα. Συμβιβάστηκα με αυτούς που είχα και ποτέ δεν προσπάθησα να κάνω νέες παρέες παρόλο που είχα άπειρες ευκαιρίες. Σε μια σχολή γεμάτη άτομα, φροντιστήρια ξένων γλωσσών, αθλητικές ομάδες, πάντα συμβιβαζόμουν με απλές τυπικές επαφές με λίγους και παρόλο που μπορεί ορισμένοι να προσπαθούσαν να έρθουν πιο κοντά μου εγώ πάντα έβαζα έναν τοίχο ανάμεσα μας. Πίστευα ότι δεν έχουν κάτι να μου προσφέρουν, όχι από φυσικά πράγματα αλλά νοητικά. Με λίγα λόγια πίστευα ότι από τους περισσότερους ανθρώπους που συναναστρεφόμουν ήμουν ''καλύτερος'' και δεν αξίζουν τον χρόνο μου. Όπως και εσύ έχω πολύ μακρινά από την πλειοψηφία γούστα, οπότε όπως είναι φυσικό αδυνατώ να βρω κοινά με ανθρώπους και δυστυχώς δεν έχω βρει ακόμα την υπομονή και θέληση να συμβιβαστώ με αυτό και να το αφήσω στην άκρη.

 

Έχω προσπαθήσει να βρω κάποιες ασχολίες μου που θα μπορούσα να μοιραστώ με άλλους. Είμαι μέλος μιας λέσχης βιβλίου και μέχρι πρότινος πήγαινα σε κάποιες προπονήσεις μιας ομάδας baseball αλλά σταμάτησαν. Επίσης πηγαίνω αρκετά σινεμά αλλά συνήθως μόνος μου. Το γυμναστήριο σαν ιδέα δεν μου αρέσει, όχι μόνο γιατί είναι κάτι που έχω πρόσβαση σπίτι μου αλλά και επειδή πιστεύω ότι είναι ένα επιφανειακό μέρος. 

 

Σε ευχαριστώ πάντως για τις συμβουλές σου και τον χρόνο που ξόδεψες σε αυτό το μήνυμα.

[Pokemon640]

και μόνο που ασχολείσαι με βιβλία, είναι αφορμή να ξεκινήσεις μια γνωριμία με άτομα του εκεί κύκλου (βιβλιοθήκη), τι σας αρέσει, τι διαβάζετε, τι θα δημιουργούσατε σαν δικές σας ιστορίες κλπ.

Αν ασχοληθείς και με επιτραπέζια, είναι και αυτό ένα συν, να αλληλεπιδράς με άλλα άτομα, εγώ πήγαινα κάισσα λ.χ. Το διασκέδαζα πολύ. Τώρα τις γιορτές θα πηγαίνω ποιο συχνά

[Επισκέπτης]

Αυτό το έχω δεχτεί καιρό τώρα. Συμβιβάστηκα με αυτούς που είχα και ποτέ δεν προσπάθησα να κάνω νέες παρέες παρόλο που είχα άπειρες ευκαιρίες. Σε μια σχολή γεμάτη άτομα, φροντιστήρια ξένων γλωσσών, αθλητικές ομάδες, πάντα συμβιβαζόμουν με απλές τυπικές επαφές με λίγους και παρόλο που μπορεί ορισμένοι να προσπαθούσαν να έρθουν πιο κοντά μου εγώ πάντα έβαζα έναν τοίχο ανάμεσα μας. Πίστευα ότι δεν έχουν κάτι να μου προσφέρουν, όχι από φυσικά πράγματα αλλά νοητικά. Με λίγα λόγια πίστευα ότι από τους περισσότερους ανθρώπους που συναναστρεφόμουν ήμουν ''καλύτερος'' και δεν αξίζουν τον χρόνο μου.

Αλλα δεν θελησες να το διερευνησεις, γιατι θα επρεπε να αποφασισεις οτι κατι ειναι αρκετα σημαντικο για εσενα ωστε να το κυνηγησεις και στο τελος να δεχτεις συγκρισεις και επικρισεις. Μια ζωη χωρις νοημα ειναι το τιμημα του δεχτηκες να πληρωσεις για να μην αποτυχεις

[alxlightning]

Αλλα δεν θελησες να το διερευνησεις γιατι  θα επρεπε να αποφασισεις οτι κατι ειναι αρκετα σημαντικο για εσενα ωστε να το κυνηγησεις και στο τελος να δεχτεις συγκρισεις και επικρισεις. Μια ζωη χωρις νοημα ειναι το τιμημα του δεχτηκες να πληρωσεις για να μην αποτυχεις

παρα πολυ δραματικο σε βρισκω

[Επισκέπτης]

παρα πολυ δραματικο σε βρισκω

 Μη μου το γειωνεις, ψαχνω μηπως συγκινησει καμια κοπελιτσα

[McNerd]

Γιατι μου το γειωνεις τωρα, ψαχνω μηπως συγκινησει καμια κοπελιτσα

ζεις και εσυ χωρίς φίλους ή κοπέλα;

[Επισκέπτης]

ζεις και εσυ χωρίς φίλους ή κοπέλα;

 Εχω μεγαλη καρδια

[mikey93]

και μόνο που ασχολείσαι με βιβλία, είναι αφορμή να ξεκινήσεις μια γνωριμία με άτομα του εκεί κύκλου (βιβλιοθήκη), τι σας αρέσει, τι διαβάζετε, τι θα δημιουργούσατε σαν δικές σας ιστορίες κλπ.

Αν ασχοληθείς και με επιτραπέζια, είναι και αυτό ένα συν, να αλληλεπιδράς με άλλα άτομα, εγώ πήγαινα κάισσα λ.χ. Το διασκέδαζα πολύ. Τώρα τις γιορτές θα πηγαίνω ποιο συχνά

Έπαιζα σκάκι μικρότερος και online αραιά και που μέχρι και σήμερα. Θα με ενδιέφερε μια σκακιστική λέσχη, παρόλο που το επίπεδο μου είναι μέτριο. Θενκς για το tip φίλε δεν το είχα σκεφτεί.

[Lanike71]

Θα μπορούσα να πω ότι περνάς μία φάση, η οποία επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες. Αλλά αυτό που γράφεις περί ύπνου, δε μου αρέσει, όπως και οι σκέψεις που κάνεις ( " σε ποιόν θα λείψω ", κλπ ).

Έχεις βαλτώσει και πρέπει να ξεκολλήσεις μόνος σου, πριν είναι αργά και πας σε κάποιο ειδικό.

Πέρασα και γω τη φάση σου, έχασα φίλους με τους οποίους ξαναβρέθηκα (αλλά και όχι),μετακόμισα πολλές φορές (και όχι στην ίδια πόλη...), έκανα παρέα όχι με πολλούς, αλλά σίγουρα με διαφορετικούς, πριν από λίγα χρόνια έκανα νέο κολλητό που ταιριάξαμε στα πάντα και είμαστε σαν αδέρφια ( και όχι σε μικρή ηλικία, εσύ είσαι πιτσιρίκος ακόμα).

 

Πρέπει να αποδεχτείς 2 πράγματα :

1. O καθένας κοιτάει τη ζωή του. Κανένας δε θα θυσιάσει το χρόνο της οικογένειας για να βγει βόλτα με σένα.

2. Μάθε να αποδέχεσαι τη διαφορετικότητα του άλλου και προσπάθησε να βρεις κάτι κοινό μαζί του για να περνάς καλά.