Προς το περιεχόμενο

Έτερος εγώ


NikosRocknRolla

Προτεινόμενες αναρτήσεις

  • Απαντ. 459
  • Δημ.
  • Τελ. απάντηση

Συχνή συμμετοχή στο θέμα

Συχνή συμμετοχή στο θέμα

Δημοσιευμένες Εικόνες

Είδα και εγώ την ταινία πρώτα και τώρα έχω ξεκινήσει και την σειρά. Οφείλω να πω ότι είναι μια καλή προσπάθεια, ειδικά για ελληνική παραγωγή, και βλέπεται με ενδιαφέρον.  

Σχετικά με τον Δαδακαρίδη ο ρόλος που παίζει έχει να κάνει με άτομο που έχει το σύνδρομο Asperger, με ότι αυτό συνεπάγεται στην συμπεριφορά και στις αντιδράσεις του. Νομίζω ότι θα μπορούσαν μάλιστα στην ταινία να ασχοληθούν και λίγο παραπάνω με το σύνδρομο για να μάθει και ο θεατής κάτι παραπάνω σχετικά με αυτό. 

  • Like 1
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Επισκέπτης

Πολλά συγχαρητήρια και μπράβο και για την πολύ καλή "συνέχεια" της προσπάθειας Έτερος Εγώ (μετά την καταπληκτική ταινία). Ελπίζω να έχει και συνέχεια.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Super Moderators

Ολοκληρώθηκε και το "Χαμένες Ψυχές", ο 2ος κύκλος, ας πούμε, του Έτερος Εγώ.

TL;DR: Γενικές εντυπώσεις, καλές. Αξιόλογη προσπάθεια, και απολύτως αξιοπρεπές το αποτέλεσμα. Αξίζει να το δείτε.

Θα προτείνω σε όσους είτε ξεκίνησαν από τις Χαμένες Ψυχές, είτε σκέφτονται να αρχίσουν τώρα τη σειρά, να ξεκινήσουν από την ταινία Έτερος Εγώ, την οποία βρίσκουν νόμιμα και δωρέαν στο YouTube: περιέχει σημαντικά στοιχεία για το χαρακτήρα του Δημήτρη Λαΐνη (Πυγμαλίωνας Δαδακαρίδης) και όχι μόνο. Υπάρχουν μεν κάποια flashback στις Χαμένες Ψυχές, όμως δεν νομίζω πως αρκούν για κάποιον που δεν ξέρει τι έγινε στην ταινία (η οποία βοηθά να κατανοήσουμε την ψυχοσύνθεση του πρωταγωνιστή), καθώς και κάποιες αποστροφές στους διαλόγους (ειδικά στα επεισόδια 7 & 8 της σειράς).

Γενικά, τόσο η ταινία όσο και η σειρά έχει υψηλά production values για τα δεδομένα της χώρας μας. Στις Χαμένες Ψυχές, λ.χ., είδαμε αξιοπρεπέστατα special effects, μάσκες, "σκληρές σκηνές" δοσμένες με αρκετή πειστικότητα κτλ. 

Δεν είναι όλα τέλεια, όμως. Λ.χ., η υπερβολική χρήση των χώρων του Αμερικανικού Κολλεγίου. Οκ, να έχουν το Deree για "Πανεπιστήμιο Αθηνών" (και στην ταινία, και στη σειρά), αλλά είναι κάπως να γυρίζουν σκηνές στην "Κρήτη" ακριβώς απέναντι, στο Pierce, σε πολιτιστικό κέντρο με λατινικό motto, και σκηνές καταδίωξης στο Ηράκλειο που να διαδραματίζονται στο Λυκαβηττό και το Κολωνάκι. Θυμήθηκα το γέλιο που ρίχναμε με τους γονείς μου κάθε φορά που βλέπαμε τη Βουγιουκλάκη να φτάνει με τον Παπαμιχαήλ στα Γιάννενα με το λεωφορείο από την Κέρκυρα μέσω... Μιτσικελίου. Θέλω να πω, αν δεν ξέρεις τα μέρη, δεν χτυπάει άσχημα, αλλά αν τα ξέρεις είναι εντελώς παράταιρο.

Το Ψυχιατρείο, επίσης, δεν μου άρεσε. Γενικά, οι εσωτερικοί χώροι παραείναι high tech και εναλλακτικοί. Το νεκροτομείο, αντίθετα, έδειχνε πολύ πιο πειστικό, από ό,τι η α λα Γκοτιέ φόρμα του τροφίμου της κλινικής.

Γενικά, καλές ερμηνείες. Ο Μπαρασόπουλος (Μάνος Βακούσης) παραμένει "μορφή", κι αυτή τη φορά έχουμε και πολύ πληρέστερη ανάπτυξη του χαρακτήρα. Ο Άκης Σακελλαρίου, που υποδύεται τον διευθυντή της ψυχιατρικής κλινικής, το Φίλιππο Λαζαρίδη, ήταν καλός, γενικά. Ο Σπύρος Παπαδόπουλος (ως αρχηγός της αστυνομίας) μου φάνηκε πολύ χλιαρός. Γενικά, ο Παπαδόπουλος μου βγάζει κάτι το "κοιμισμένο", που μπορεί στο ρόλο του Σπύρου στους Απαράδεκτους να ήταν ταμάμ, αλλά εδώ η υποτονικότητα εξαφάνιζε κάθε πειστικότητα από το χαρακτήρα.

Ο Δαδακαρίδης εξακολουθεί να μου αφήνει ανάμεικτες εντυπώσεις. Είναι κάποιες σκηνές -για κάποιο λόγο, αν πιεζόμουν να το προσδιορίσω, θα έλεγα ότι εστιάζω στο βλέμμα του, αλλά δεν είναι μόνο αυτό- που δεν με πείθει. Ο ρόλος του ιδιοσυγκρατικού ατόμου -στα όρια του αυτισμού, αν όχι κλινικά αυτιστικός- δεν είναι εύκολος, όμως ενώ υπάρχουν σκηνές που αισθάνομαι ότι πιάνει ακριβώς τον παλμό του ρόλου (δείτε λ.χ. στην ταινία Έτερος Εγώ την αντίδρασή του όταν του προτείνουν στο νοσοκομείο να δώσει άδεια για τον τερματισμό της μηχανικής υποστήριξης στον πατέρα του, μια σκηνή δευτερεύουσα, λίγων δευτερολέπτων, αλλά την αποδίδει άριστα), σε κάποιες άλλες σκηνές σαν να το χάνει.

Και, γενικά, στην παρουσία του, κάτι, δεν... Πείτε με παράξενο, πείτε με υπερβολικό, πείτε με ψείρα, αλλά νομίζω πως ο Δαδακαρίδης δεν έχει συμφιλιωθεί ακόμη με τα κιλά που έχει πάρει. Υποτίθεται, ας πούμε, πως είναι ένας άκρως μεθοδικός άνθρωπος, πλήρως οργανωτικός, προσκολημένος στο παρελθόν (ακόμη και το αυτοκίνητο που οδηγεί δείχνει μια νοσταλγία για το παρελθόν) ενώ πασχίζει να προσαρμοστεί στο παρόν, και κυκλοφορεί με μακό μπλουζάκι έξω από το παντελόνι για να κρύβεται το στομάχι; Αραδιάζει τα στυλό του, τα τοποθετεί ακριβώς στη γωνία που θέλει, αλλά το ρούχο κρέμεται; Κάτι τέτοιες λεπτομέρειες. Μπορεί να τον αδικώ. Αλλά, γενικά, μένω με την αίσθηση πως κάτι δεν κολλάει.

Το σενάριο στις Χαμένες Ψυχές ήταν καλό. Νομίζω πως το αδίκησαν λίγο κάποιες σκηνοθετικές και σκηνογραφικές επιλογές, που του στέρησαν μια πιο "ρεαλιστική", "γήινη" διάσταση, με παράξενες επιλογές χώρων και κοστουμιών. Εξακολουθώ να προτιμώ το σενάριο του Έτερος Εγώ, αλλά σε καμία περίπτωση δεν με απογοήτευσε η ιδέα πίσω από τις Χαμένες Ψυχές. Εκεί, όμως, που η ταινία αφήνει την τελική κρίση στο θεατή, εδώ παίρνει ξεκάθαρη θέση. Αναπόφευκτα, ίσως, αλλά περιορίζεται κάπως η συνθετότητα του ηθικού σκέλους.

Η σειρά αφήνει ορθάνοιχτη την προοπτική τρίτου κύκλου, κι αυτό είναι πολύ θετικό, γιατί και τα όσα άφησε να φανούν στις λίγες σκηνές που έδειξε προϊδεάζουν για μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία, και γιατί, όπως έγραψα στην αρχή, είναι μια αξιόλογη προσπάθεια, το αποτέλεσμα είναι απόλυτα αξιοπρεπές, και, τελικά, από τα τουρκικά και βραζιλιάνικα ρομάντζα της πλάκας, χίλιες φορές προτιμότερη είναι μια σύγχρονη ελληνική αστυνομική σειρά, που με λίγη προσπάθεια δεν θα έχει να ζηλέψει τίποτε από πολύ ακριβότερες ξένες παραγωγές.

 

  • Like 9
  • Thanks 1
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Aνάλυση επαγγελματικού επιπέδου του Snoob , δεν χρειάζεται να αναλυθεί περαιτέρω κατά την γνώμη μου το όλο θέμα ! Εχει εστιάσει και σχολιάσει με απόλυτη ακρίβεια σε όλα τα σημεία .

Well Done ! 

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

21 ώρες πριν, Snoob είπε

Ολοκληρώθηκε και το "Χαμένες Ψυχές", ο 2ος κύκλος, ας πούμε, του Έτερος Εγώ.

TL;DR: Γενικές εντυπώσεις, καλές. Αξιόλογη προσπάθεια, και απολύτως αξιοπρεπές το αποτέλεσμα. Αξίζει να το δείτε.

Θα προτείνω σε όσους είτε ξεκίνησαν από τις Χαμένες Ψυχές, είτε σκέφτονται να αρχίσουν τώρα τη σειρά, να ξεκινήσουν από την ταινία Έτερος Εγώ, την οποία βρίσκουν νόμιμα και δωρέαν στο YouTube: περιέχει σημαντικά στοιχεία για το χαρακτήρα του Δημήτρη Λαΐνη (Πυγμαλίωνας Δαδακαρίδης) και όχι μόνο. Υπάρχουν μεν κάποια flashback στις Χαμένες Ψυχές, όμως δεν νομίζω πως αρκούν για κάποιον που δεν ξέρει τι έγινε στην ταινία (η οποία βοηθά να κατανοήσουμε την ψυχοσύνθεση του πρωταγωνιστή), καθώς και κάποιες αποστροφές στους διαλόγους (ειδικά στα επεισόδια 7 & 8 της σειράς).

Γενικά, τόσο η ταινία όσο και η σειρά έχει υψηλά production values για τα δεδομένα της χώρας μας. Στις Χαμένες Ψυχές, λ.χ., είδαμε αξιοπρεπέστατα special effects, μάσκες, "σκληρές σκηνές" δοσμένες με αρκετή πειστικότητα κτλ. 

Δεν είναι όλα τέλεια, όμως. Λ.χ., η υπερβολική χρήση των χώρων του Αμερικανικού Κολλεγίου. Οκ, να έχουν το Deree για "Πανεπιστήμιο Αθηνών" (και στην ταινία, και στη σειρά), αλλά είναι κάπως να γυρίζουν σκηνές στην "Κρήτη" ακριβώς απέναντι, στο Pierce, σε πολιτιστικό κέντρο με λατινικό motto, και σκηνές καταδίωξης στο Ηράκλειο που να διαδραματίζονται στο Λυκαβηττό και το Κολωνάκι. Θυμήθηκα το γέλιο που ρίχναμε με τους γονείς μου κάθε φορά που βλέπαμε τη Βουγιουκλάκη να φτάνει με τον Παπαμιχαήλ στα Γιάννενα με το λεωφορείο από την Κέρκυρα μέσω... Μιτσικελίου. Θέλω να πω, αν δεν ξέρεις τα μέρη, δεν χτυπάει άσχημα, αλλά αν τα ξέρεις είναι εντελώς παράταιρο.

Το Ψυχιατρείο, επίσης, δεν μου άρεσε. Γενικά, οι εσωτερικοί χώροι παραείναι high tech και εναλλακτικοί. Το νεκροτομείο, αντίθετα, έδειχνε πολύ πιο πειστικό, από ό,τι η α λα Γκοτιέ φόρμα του τροφίμου της κλινικής.

Γενικά, καλές ερμηνείες. Ο Μπαρασόπουλος (Μάνος Βακούσης) παραμένει "μορφή", κι αυτή τη φορά έχουμε και πολύ πληρέστερη ανάπτυξη του χαρακτήρα. Ο Άκης Σακελλαρίου, που υποδύεται τον διευθυντή της ψυχιατρικής κλινικής, το Φίλιππο Λαζαρίδη, ήταν καλός, γενικά. Ο Σπύρος Παπαδόπουλος (ως αρχηγός της αστυνομίας) μου φάνηκε πολύ χλιαρός. Γενικά, ο Παπαδόπουλος μου βγάζει κάτι το "κοιμισμένο", που μπορεί στο ρόλο του Σπύρου στους Απαράδεκτους να ήταν ταμάμ, αλλά εδώ η υποτονικότητα εξαφάνιζε κάθε πειστικότητα από το χαρακτήρα.

Ο Δαδακαρίδης εξακολουθεί να μου αφήνει ανάμεικτες εντυπώσεις. Είναι κάποιες σκηνές -για κάποιο λόγο, αν πιεζόμουν να το προσδιορίσω, θα έλεγα ότι εστιάζω στο βλέμμα του, αλλά δεν είναι μόνο αυτό- που δεν με πείθει. Ο ρόλος του ιδιοσυγκρατικού ατόμου -στα όρια του αυτισμού, αν όχι κλινικά αυτιστικός- δεν είναι εύκολος, όμως ενώ υπάρχουν σκηνές που αισθάνομαι ότι πιάνει ακριβώς τον παλμό του ρόλου (δείτε λ.χ. στην ταινία Έτερος Εγώ την αντίδρασή του όταν του προτείνουν στο νοσοκομείο να δώσει άδεια για τον τερματισμό της μηχανικής υποστήριξης στον πατέρα του, μια σκηνή δευτερεύουσα, λίγων δευτερολέπτων, αλλά την αποδίδει άριστα), σε κάποιες άλλες σκηνές σαν να το χάνει.

Και, γενικά, στην παρουσία του, κάτι, δεν... Πείτε με παράξενο, πείτε με υπερβολικό, πείτε με ψείρα, αλλά νομίζω πως ο Δαδακαρίδης δεν έχει συμφιλιωθεί ακόμη με τα κιλά που έχει πάρει. Υποτίθεται, ας πούμε, πως είναι ένας άκρως μεθοδικός άνθρωπος, πλήρως οργανωτικός, προσκολημένος στο παρελθόν (ακόμη και το αυτοκίνητο που οδηγεί δείχνει μια νοσταλγία για το παρελθόν) ενώ πασχίζει να προσαρμοστεί στο παρόν, και κυκλοφορεί με μακό μπλουζάκι έξω από το παντελόνι για να κρύβεται το στομάχι; Αραδιάζει τα στυλό του, τα τοποθετεί ακριβώς στη γωνία που θέλει, αλλά το ρούχο κρέμεται; Κάτι τέτοιες λεπτομέρειες. Μπορεί να τον αδικώ. Αλλά, γενικά, μένω με την αίσθηση πως κάτι δεν κολλάει.

Το σενάριο στις Χαμένες Ψυχές ήταν καλό. Νομίζω πως το αδίκησαν λίγο κάποιες σκηνοθετικές και σκηνογραφικές επιλογές, που του στέρησαν μια πιο "ρεαλιστική", "γήινη" διάσταση, με παράξενες επιλογές χώρων και κοστουμιών. Εξακολουθώ να προτιμώ το σενάριο του Έτερος Εγώ, αλλά σε καμία περίπτωση δεν με απογοήτευσε η ιδέα πίσω από τις Χαμένες Ψυχές. Εκεί, όμως, που η ταινία αφήνει την τελική κρίση στο θεατή, εδώ παίρνει ξεκάθαρη θέση. Αναπόφευκτα, ίσως, αλλά περιορίζεται κάπως η συνθετότητα του ηθικού σκέλους.

Η σειρά αφήνει ορθάνοιχτη την προοπτική τρίτου κύκλου, κι αυτό είναι πολύ θετικό, γιατί και τα όσα άφησε να φανούν στις λίγες σκηνές που έδειξε προϊδεάζουν για μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία, και γιατί, όπως έγραψα στην αρχή, είναι μια αξιόλογη προσπάθεια, το αποτέλεσμα είναι απόλυτα αξιοπρεπές, και, τελικά, από τα τουρκικά και βραζιλιάνικα ρομάντζα της πλάκας, χίλιες φορές προτιμότερη είναι μια σύγχρονη ελληνική αστυνομική σειρά, που με λίγη προσπάθεια δεν θα έχει να ζηλέψει τίποτε από πολύ ακριβότερες ξένες παραγωγές.

Εξαιρετική ανάλυση, θα συμφωνήσω ότι ήταν μια αξιοπρεπή σειρά για Ελληνική στην οποία όμως θα ήθελα να δω λίγο πιο δουλεμένους και αληθοφανείς χαρακτήρες! Επίσης η σκηνοθετική ματιά είχε πολλές υπερβολές στην προσπαθειά της να δείξει ότι η παραγωγή είναι πλούσια. Όμως επειδή όλοι μας πια βλέπουμε πολλές ξένες σειρές και οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες θα προτιμούσα να μην έπεφτε σε αυτό το τριπάκι ο σκηνοθέτης και να βγάλει απλώς την καθαρή του ματιά χωρίς τέτοιες υπερβολές. Καταλήγω ότι παρά την αξιοπρεπή προσπάθεια , η σειρά αυτή είναι δείγμα δυστυχώς  ότι είμαστε πολύ πίσω όχι από τις αμερικάνικες και αγγλικές σειρές, αλλά και από ιταλικές, ισπανικές και λοιπές ευρωπαϊκές χώρες....

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • 1 μήνα μετά...

Τίμια σειρά. Την τέλειωσα χθες κι έχω δυο απορίες:

Spoiler

1. Όταν μπουζούριασαν τον τύπο με τα αυγά, δε βρέθηκε ένας από τους εκατοντάδες που ήταν εκεί να πει ότι ήταν αυτός που έσπρωχνε το αναπηρικό αμαξίδιο αυτού που τελικά αποδείχτηκε serial killer? 

2. Ακόμα και αυτό να παρέλειψαν, δεν τους έκανε εντύπωση που ήταν ο γιος της κας. Τούλας;

Κατά τα άλλα πιστεύω είναι μια σειρά που αξίζει να τη δει περισσότερος κόσμος. Μια πολύ καλή προσπάθεια που μπορεί να πάει ακόμα καλύτερα αν προσεχτούν 2-3 πραγματάκια.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Στις 21/6/2019 στις 11:42 ΠΜ, Malthador είπε

Γιατί; Τον γεμάτο σκοτάδια κομπλεξικό χαμένο στο διάστημα έπαιζε. Τι δεν σου άρεσε στην ερμηνεία του;

Γενικά, έχοντας δει αρκετή από τη δουλειά του, νομίζω ότι είναι από τους καλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του. Και μιλάμε ότι τον έχω δει σε θεατρικό που είχε γράψει η Ράντου και δεν βλεπόταν από άποψη σεναρίου και σκηνοθεσίας, το μόνο καλό στην παράστατη ήταν η ερμηνεία του.

 

Στις 21/6/2019 στις 11:47 ΠΜ, Snoob είπε

Τον βρήκα υπερβολικό. Υπήρχαν στιγμές που είχα την αίσθηση ότι έβλεπα ηθοποιό του βωβού. Δεν ήταν κακός, αλλά δεν με έπειθε ότι ήταν ο χαρακτήρας. Υποδυόταν τον χαμένο στο διάστημα. Κάτι στο βλέμμα του, δεν ξέρω.

Υποδυόταν κάποιον που έπασχε από ένα σύνδρομο σαν αυτισμό, το εξηγούσε ο καθηγητής του στον αστυνόμο όταν τον σύστησε για βοήθεια.
Δεν ήταν απλά ένας κομπλεξικός χαμένος στο διάστημα ρε παιδιά. :)

  • Like 1
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημιουργήστε ένα λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργία λογαριασμού

Εγγραφείτε με νέο λογαριασμό στην κοινότητα μας. Είναι πανεύκολο!

Δημιουργία νέου λογαριασμού

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Συνδεθείτε τώρα

  • Δημιουργία νέου...