Τι τερμάτισα πρόσφατα και πώς μου φάνηκε

[naruto14]

 

Τέλος το Immortals: Fenyx Rising. Η γνώμη μου δεν άλλαξε. Η ubisoft πρέπει επειγόντως να αλλάξει συνταγή σε όλα της τα παιχνίδια γιατί μόνο το skin αλλάζει.

Το immortals έχει αρκετούς μηχανισμούς που έχουν ενδιαφέρον αν και τους έχουμε δει σε άλλα παιχνίδια, και κυρίως στο Breath of the Wild. Ωστόσο είναι καλά υλοποιημένοι στη πλειοψηφία των περιπτώσεων. Το θέμα είναι πως τα περισσότερα weapon και armor sets που παίρνεις έχουν ψιλοαδιάφορα bonuses. Δεν άλλαξα πάνω από 3-4 φορές σε όλο το παιχνίδι γιατί πάντα έβρισκα κάτι που μου φαινόταν χειρότερο από αυτό που είχα. Αφού ξεκλείδωσα όλα τα core abilities μετά δεν είχε νόημα ούτε η προσπάθεια να ξεκλειδώσω τα υπόλοιπα γιατί δεν πρόσφεραν κάτι ουσιαστικό. Το να κάτσω να καθαρίσω όλο το map μου φάνηκε απλά αγγαρεία χωρίς να με ανταμείβει με κάποιο ουσιαστικό τρόπο (πέρα από achivements και completionist goals). Ήδη το παιχνίδι στο θέμα καθαρισμού του χάρτη με κούρασε σε μεγάλο βαθμό παρόλο που είδα credits στις 29 ώρες (και στο hard επίπεδο δυσκολίας). Σεναριακά επίσης ήταν αρκετά κλισέ, εμπλουτισμένο ωστόσο με μερικές χιουμοριστικές πινιλιές που προσωπικά τις ευχαριστήθηκα

Δεν είναι μόνο βασικό πρόβλημα η επαναληψιμότητα. Είναι και όλο το progression προβλέψιμο. Ότι παιχνίδι έχω παίξει από Ubisoft έχει ακριβώς το ίδιο μοτίβο: Πας σε μια περιοχή, ανοίγεις το χάρτη και διάφορα σημαδάκια, κάνεις μερικά μειν μέχρι να βοηθήσεις το θεό εκείνης της περιοχής (στη περίπτωση του immortals). Μετά πας στην επόμενη περιοχή και ακριβώς η ίδια διαδικασία. Και το Far Cry 5 που είχα παίξει λίγο ήταν έτσι, και το AC Origins επίσης. Απλά άλλαζε η κεντρική ιδέα στο σενάριο. Οπότε από εμένα ένα 6/10 και αυτό με επιείκεια.

Επεξ/σία 20 Ιανουαρίου 2022 από naruto14

[BlueBlade]

13 ώρες πριν, naruto14 είπε

Μετά πας στην επόμενη περιοχή και ακριβώς η ίδια διαδικασία. Και το Far Cry 5 που είχα παίξει λίγο ήταν έτσι, και το AC Origins επίσης.

Oh yes, κλασσική Ubisoft.

Σε ένα πράγμα την παραδέχομαι μόνο, στο ότι ξέρει να φτιάχνει όμορφους κόσμους. Πχ Λονδίνο (WD Legion), Αρχαία Αίγυπτος (Ac origins) κτλ.

Σε επίπεδο Gameplay, εντελώς για τα μπάζα. Φτιάχνουν παιχνίδι 50 ωρών που από το πρώτο 2ωρο τα έχεις δει όλα και αρχίζεις την επανάληψη

[manolis940]

15 ώρες πριν, naruto14 είπε

 

Τέλος το Immortals: Fenyx Rising. Η γνώμη μου δεν άλλαξε. Η ubisoft πρέπει επειγόντως να αλλάξει συνταγή σε όλα της τα παιχνίδια γιατί μόνο το skin αλλάζει.

Το immortals έχει αρκετούς μηχανισμούς που έχουν ενδιαφέρον αν και τους έχουμε δει σε άλλα παιχνίδια, και κυρίως στο Breath of the Wild. Ωστόσο είναι καλά υλοποιημένοι στη πλειοψηφία των περιπτώσεων. Το θέμα είναι πως τα περισσότερα weapon και armor sets που παίρνεις έχουν ψιλοαδιάφορα bonuses. Δεν άλλαξα πάνω από 3-4 φορές σε όλο το παιχνίδι γιατί πάντα έβρισκα κάτι που μου φαινόταν χειρότερο από αυτό που είχα. Αφού ξεκλείδωσα όλα τα core abilities μετά δεν είχε νόημα ούτε η προσπάθεια να ξεκλειδώσω τα υπόλοιπα γιατί δεν πρόσφεραν κάτι ουσιαστικό. Το να κάτσω να καθαρίσω όλο το map μου φάνηκε απλά αγγαρεία χωρίς να με ανταμείβει με κάποιο ουσιαστικό τρόπο (πέρα από achivements και completionist goals). Ήδη το παιχνίδι στο θέμα καθαρισμού του χάρτη με κούρασε σε μεγάλο βαθμό παρόλο που είδα credits στις 29 ώρες (και στο hard επίπεδο δυσκολίας). Σεναριακά επίσης ήταν αρκετά κλισέ, εμπλουτισμένο ωστόσο με μερικές χιουμοριστικές πινιλιές που προσωπικά τις ευχαριστήθηκα

Δεν είναι μόνο βασικό πρόβλημα η επαναληψιμότητα. Είναι και όλο το progression προβλέψιμο. Ότι παιχνίδι έχω παίξει από Ubisoft έχει ακριβώς το ίδιο μοτίβο: Πας σε μια περιοχή, ανοίγεις το χάρτη και διάφορα σημαδάκια, κάνεις μερικά μειν μέχρι να βοηθήσεις το θεό εκείνης της περιοχής (στη περίπτωση του immortals). Μετά πας στην επόμενη περιοχή και ακριβώς η ίδια διαδικασία. Και το Far Cry 5 που είχα παίξει λίγο ήταν έτσι, και το AC Origins επίσης. Απλά άλλαζε η κεντρική ιδέα στο σενάριο. Οπότε από εμένα ένα 6/10 και αυτό με επιείκεια.

Thanks για το review.

Ο χειρισμός του είναι σαν AC Origins ή είναι όπως τα παλιότερα Assasins Creed πχ Unity ;

2 ώρες πριν, BlueBlade είπε

Oh yes, κλασσική Ubisoft.

Σε ένα πράγμα την παραδέχομαι μόνο, στο ότι ξέρει να φτιάχνει όμορφους κόσμους. Πχ Λονδίνο (WD Legion), Αρχαία Αίγυπτος (Ac origins) κτλ.

Σε επίπεδο Gameplay, εντελώς για τα μπάζα. Φτιάχνουν παιχνίδι 50 ωρών που από το πρώτο 2ωρο τα έχεις δει όλα και αρχίζεις την επανάληψη

Μέχρι και στο AC 1 είναι πανέμορφος ο κόσμος, αλλά δεν είμαστε render-άδες. Gamers είμαστε

[naruto14]

34 λεπτά πριν, manolis940 είπε

Thanks για το review.

Ο χειρισμός του είναι σαν AC Origins ή είναι όπως τα παλιότερα Assasins Creed πχ Unity ;

Μέχρι και στο AC 1 είναι πανέμορφος ο κόσμος, αλλά δεν είμαστε render-άδες. Gamers είμαστε

Το gameplay έχει αρκετά στοιχεία κοινά με τα τελευταία ac (Origins, Odyssey). Είναι πιο arcade ωστόσο αλλά έχουν το ίδιο μοτίβο. Απλά μπαίνει κ ο παράγοντας στάμνα που μειώνεται με τα skills και dodges. Ακόμα και οι εχθροί δεν έχουν τεράστια ποικιλία. Είναι πολύ συγκεκριμένα τα είδη που συναντάς σε κάθε μάχη. Κ από ένα σημείο και μετά τα συναντάς σχεδον όλα κάθε τρεις και λίγο. Δεν θα έπρεπε σε καμία περίπτωση να συγκριθεί με τη ποιότητα του breath of the wild. Ναι δανείζεται κάποια στοιχεία, αλλά απέχει πολύ από τη ποιότητα εκείνου του τίτλου. 

[e-tic]

Αυτό που κάνει το Fenyx Rising να διαφέρει απο τα AC είναι το στοιχείο του puzzle που έχουν συμπεριλάβει, είτε στον έξω κόσμο είτε μέσα στα vaults of tartaros.
Στον έξω κόσμο, ναι, είναι τύπου "τράβα'δω, συρ'εκεί, φέρε'κείνο", όπως και στα AC, αλλά το πραγματικό challenge είναι μέσα στα vaults και ειδικά στα trials του "a new god" DLC.

[Arkin]

4 ώρες πριν, e-tic είπε

Αυτό που κάνει το Fenyx Rising να διαφέρει απο τα AC είναι το στοιχείο του puzzle που έχουν συμπεριλάβει, είτε στον έξω κόσμο είτε μέσα στα vaults of tartaros.
Στον έξω κόσμο, ναι, είναι τύπου "τράβα'δω, συρ'εκεί, φέρε'κείνο", όπως και στα AC, αλλά το πραγματικό challenge είναι μέσα στα vaults και ειδικά στα trials του "a new god" DLC.

+1000000000000000 φιλε μου. 

[naruto14]

4 ώρες πριν, e-tic είπε

Αυτό που κάνει το Fenyx Rising να διαφέρει απο τα AC είναι το στοιχείο του puzzle που έχουν συμπεριλάβει, είτε στον έξω κόσμο είτε μέσα στα vaults of tartaros.
Στον έξω κόσμο, ναι, είναι τύπου "τράβα'δω, συρ'εκεί, φέρε'κείνο", όπως και στα AC, αλλά το πραγματικό challenge είναι μέσα στα vaults και ειδικά στα trials του "a new god" DLC.

Δεν με ενθουσιάζει καθόλου η ιδέα να πληρώσω έξτρα για τα DLC αφού έπαιξα το main game. Τα puzzles είχαν ενδιαφέρον, αλλά μετά από ένα σημείο με κούρασαν τόσο πολύ γιατί στο στυλ τους ήταν ακριβώς ίδια. Μετακίνεισαι το κουτί, βάλε τη μπάλα στη τρύπα, πέτα λίγο με τον αέρα κλπ. Μια χαρά ήταν, αλλά όχι για 30 ώρες που με τράβηξε.

Επεξ/σία 20 Ιανουαρίου 2022 από naruto14

[Tigio13]

Στις 20/1/2022 στις 12:52 ΠΜ, naruto14 είπε

 

Τέλος το Immortals: Fenyx Rising. Η γνώμη μου δεν άλλαξε. Η ubisoft πρέπει επειγόντως να αλλάξει συνταγή σε όλα της τα παιχνίδια γιατί μόνο το skin αλλάζει.

Το immortals έχει αρκετούς μηχανισμούς που έχουν ενδιαφέρον αν και τους έχουμε δει σε άλλα παιχνίδια, και κυρίως στο Breath of the Wild. Ωστόσο είναι καλά υλοποιημένοι στη πλειοψηφία των περιπτώσεων. Το θέμα είναι πως τα περισσότερα weapon και armor sets που παίρνεις έχουν ψιλοαδιάφορα bonuses. Δεν άλλαξα πάνω από 3-4 φορές σε όλο το παιχνίδι γιατί πάντα έβρισκα κάτι που μου φαινόταν χειρότερο από αυτό που είχα. Αφού ξεκλείδωσα όλα τα core abilities μετά δεν είχε νόημα ούτε η προσπάθεια να ξεκλειδώσω τα υπόλοιπα γιατί δεν πρόσφεραν κάτι ουσιαστικό. Το να κάτσω να καθαρίσω όλο το map μου φάνηκε απλά αγγαρεία χωρίς να με ανταμείβει με κάποιο ουσιαστικό τρόπο (πέρα από achivements και completionist goals). Ήδη το παιχνίδι στο θέμα καθαρισμού του χάρτη με κούρασε σε μεγάλο βαθμό παρόλο που είδα credits στις 29 ώρες (και στο hard επίπεδο δυσκολίας). Σεναριακά επίσης ήταν αρκετά κλισέ, εμπλουτισμένο ωστόσο με μερικές χιουμοριστικές πινιλιές που προσωπικά τις ευχαριστήθηκα

Δεν είναι μόνο βασικό πρόβλημα η επαναληψιμότητα. Είναι και όλο το progression προβλέψιμο. Ότι παιχνίδι έχω παίξει από Ubisoft έχει ακριβώς το ίδιο μοτίβο: Πας σε μια περιοχή, ανοίγεις το χάρτη και διάφορα σημαδάκια, κάνεις μερικά μειν μέχρι να βοηθήσεις το θεό εκείνης της περιοχής (στη περίπτωση του immortals). Μετά πας στην επόμενη περιοχή και ακριβώς η ίδια διαδικασία. Και το Far Cry 5 που είχα παίξει λίγο ήταν έτσι, και το AC Origins επίσης. Απλά άλλαζε η κεντρική ιδέα στο σενάριο. Οπότε από εμένα ένα 6/10 και αυτό με επιείκεια.

Μόλις τερμάτισα το farcry 6. Είμαι λάτρης της σειράς. Αυτό που μου άρεσε περισσότερο βέβαια ήταν το 3. Αν και το τελείωσα με 100% το 6 πραγματικά το βαρέθηκα πολύ. Ότι έγραψες για το immortal θα έγραφα και εγώ για το farcry με 2-3 μικρό διάφορες. Μετά από assassin creed odyssey, valhala και τώρα farcry 6 νομίζω θα κάνω πααααααρα πολύ καιρό να πιάσω παιχνίδι της ubisoft. Τέλος να πω πως πιο πολύ με κράτησε το dlc με τον vaas (τα άλλα 2 δεν τα έχει ακόμα διαθέσιμα) παρά το main παιχνίδι. 

[Arkin]

Superliminal[100%]

https://store.steampowered.com/app/1049410/Superliminal

Ενα λαμπρο παιχνιδι η ισως να πω μια αψογη σκιαγραφηση ενος ανθρωπινου μυαλου το οποιο θα παιξει με το μυαλο μας οσο λιγα παιχνιδια. Τι ειναι πραγματικο και πως αντιλαμβανομαστε καποια πραγματα με τη δικη μας οπτικη ειναι τα κυρια θεματα που καταπιανεται αυτο το μικρο εργο τεχνης. Η ιστορια μας ξεκινα απο ενα κεντρο υπνοθεραπειας η καλυτερα ενω μας περνει ο υπνος με την τηλεοραση να παρουσιαζει το κεντρο Somnasculpt ξεκιναμε να ονειρευομαστε. Ολο το παιχνιδι ειναι ενα τεραστιο ονειρο που προσπαθουμε να ξυπνησουμε. Θελει λιγο χρονο ωστε να μαθουμε καποιους μηχανισμους του παιχνιδιου το να το κανουμε master ομως ειναι μοναδικο. Καθε level και μια νεα εμπειρια ενα ταξιδι στο αγνωστο και το ολο θεμα με την αντιληψη στο παιχνιδι ισχυει στην πραγματικη ζωη. Εξυπνο πανεμορφο art design εργο τεχνης σχεδον καθε level ειδικα προς το τελος δινει μια zen εμπειρια ενω ταυτοχρονα το αφηνουμε απροκαλυπτα να παιξει με το μυαλο μας. Αψογη υποστηριξη ultrawide προτεινω να γινει off το camera shake μιας και επαιξα το πρωτο level με αυτο on και με επιασε ναυτια και ζαλαδα οπως στο παιχνιδι Kona. Το παιχνιδι δεν ειναι μεγαλο μπορει να τελειωσει σε κατω απο 2-3 ωρες εχει ομως αρκετα collectibles που ξεκλειδωνουν καποια δωματια που πρεπει να τελειωσα καθε level 3-4 φορες μαζι με τα challenges ξεκλειδωνουν μετα τον τερματισμο και σε βαζουν να σκεφτεις ακομα πιο εξυπνα. Καπως ετσι εφτασα στις 13 ωρες μεσα σε λιγες μερες το απολαυσα στο επακρο. Πρωτο παιχνιδι της Pillow Castle και δεν μπορω να φανταστω τι αλλο μπορουν να βγαλουν μιας και ειναι αρχιτεκτονες. Ενα παιχνιδι που εμαθα επισης απο το humble το οποιο θα το ξαναπω κρυβει αρκετα διαμαντια σε καθε choice διαμαντια που ελαχιστοι γνωριζουν δυστυχως. 9.6/10

Παρακατω μερικες φωτογραφιες απο το παιχνιδι

https://postimg.cc/gallery/CgXVwPp/287e648e

Επεξ/σία 22 Ιανουαρίου 2022 από Arkin

[Arkin]

The First Tree

https://store.steampowered.com/app/555150/The_First_Tree

Ενα ιδιαιτερο indie παιχνιδακι που μπορεις να το πεις walking simulator δημιουργια του David Wehle που λεει μια ιστορια βγαλμενη λογικα απο τη ζωη του μεσω μιας ιστοριας μιας αλεπους που ψαχνει τα 3 μικρα της την οποια χειριζομαστε εμεις. Το gameplay ειναι οσο πιο απλο γινεται περιπλανομαστε αναμεσα σε αρκετα μεγαλα levels ωστε να ανακαλυψουμε την ιστορια ενος ανδρα που προσπαθει να επανενωθει με την οικογενεια του μετα απο μια απωλεια ενος αγαπητου προσωπου. Στο voice narration το οποιο ειναι εξαιρετικο εχουμε τον ιδιο David Wehle μαζι λογικα με τη γυναικα του συμφωνα με τους τιτλους τελους. Μικρο παιχνιδι μολις 2.5 ωρες εχει καποια collectibles που βοηθανε να βρουμε τα παντα αναμεσα στα 5 levels που θα περασουμε αψογη υποστηριξη ultrawide και πολυ ομορφα χρωματα στον κοσμο του αν και απλα γραφικα εχουν μια zen αισθητικη που σε χαλαρωνει μαζι με το narrative κομματι και την ιστορια την οποια λατρεψα γιατι ειναι κατι που ολοι μας εχουμε βιωσει στη ζωη μας. Αξιζει να του δωσετε μια ευκαιρια κυριως για την πολυ ομορφη ιστορια που εχει να πει. 7.5/10

Παρακατω μερικες φωτογραφιες απο το παιχνιδι

https://postimg.cc/gallery/2zbF36j

[yaya14]

iBLiS ( 2021 )

Το iblis είναι ένας καθαρόαιμος horror τίτλος με μικρή διάρκεια παιχνιδιού (~1 ώρα).                                                                   Το  παιχνίδι παίρνει μέρος σε ένα σπίτι το οποίο στοιχειώνει το πνεύμα της γυναίκας που έμενε προηγουμένως με τον άντρα της και είχε χάσει τη ζωή της σε ένα τροχαίο, εσύ έχει ως σκοπό να διώξεις το πνεύμα από το σπίτι και να σπάσει η κατάρα.

Στο παιχνίδι απλά περιφέρεσαι μέσα στο χώρο και κάνεις trigger βλέποντας κάποια πράγματα, γενικά κουράζει λιγάκι από αυτή την άποψη και το κουμπί αλληλεπίδρασης που έχεις είναι πιο πολύ διακοσμητικό( άντε να το χρειαστείς 4-5 φορές σ'όλο το παιχνίδι).

Τα γραφικά είναι πολύ καλά, αλλά εκεί που το παιχνίδι απογειώνεται σε άλλο επίπεδο για μένα είναι ο ήχος, τόσο που υπήρξαν 1-2 φορές που δεν ήξερα αν αυτό που άκουγα είναι από το παιχνίδι ή από το δικό μου σπίτι (το έπαιζα με ακουστικά και σκοτάδι)., είχα καιρό γενικά να νιώσω τέτοιο τρόμο μέσα σε horror. 

Και τώρα στα αρνητικά, το παιχνίδι κάθε φορά που το έτρεχα μου άνοιγε το vr, με αποτέλεσμα στην αρχή να μη μπορώ να παίξω(τελικά τη βρήκα την άκρη). Δεύτερον και πιο βασικό το παιχνίδι μου buggare στο τελευταίο κομμάτι που βρίσκεις το τελευταίο κλειδί με αποτέλεσμα να μη μπορώ να κάνω κάτι, και σε περίπτωση που δοκιμάσεις (όπως εγώ) να βγεις στο μενού και να ξαναμπείς, το παιχνίδι ξεκινάει από την αρχή. Εν τέλει χρειάστηκα να δω τα τελευταία 10δεύτερα από βίντεο σε youtube για να μ λυθεί η απορία τι γίνεται. Είμαι διχασμένος αν θα το πρότεινα, γιατί από τη μία είναι μια πραγματικά πολύ καλή horror εμπειρία αλλά κατά περιόδους ήταν βαρετό και με bug στο τέλος.

Φωτογραφίες

 

Call of Juarez: Gunslinger ( 2013 )

 

 

Το Call of Juarez:Gunslinger είναι ένα fps παιχνίδι που παίρνει μέρος στο Western .

Η ιστορία ξεκινάει με τον πρωταγωνιστή και τον χαρακτήρα που χειριζόμαστε να εξιστορεί διάφορες ιστορίες από τη ζωή του σε ένα μπαρ, μέχρι που στο τέλος παίρνει μια αναπάντεχη τροπή και σου δίνεται η δυνατότητα για 2 διαφορετικά τέλη του παιχνιδιού.

Έχεις συνεχώς 2 όπλα μαζί σου για να αντιμετωπίσεις τους εχθρούς σου και εν συνεχεία λίγο δυναμιτή. Όσο προχωράει το παιχνίδι ξεκλειδώνονται και κάποιες ικανότητες (κυρίως παθητικές), από την εμπειρία που μαζεύεις σκοτώνοντας αντιπάλους και βρίσκοντας collectables.

Γενικά, δεν έχω να πω κάτι αρνητικό για το παιχνίδι. Ήθελα χρόνια να το πιάσω και πάντα το ξεχνούσα, χαίρομαι που επιτέλους του έδωσα χρόνο και κατά τη γνώμη μου δεν έχει να ζηλέψει πολλά από τα νέα παιχνίδια. Τα γραφικά του στέκονται πολύ καλά, η μουσική φοβερή και μια ωραία wild west εμπειρία στο σύνολο της. Λάτρεψα το sequence με το oh death να  σιγο τραγουδιέται από το πρωταγωνιστή και το κομμάτι με τα φαντάσματα

Φωτογραφίες

Επεξ/σία 25 Ιανουαρίου 2022 από yaya14

[GhostRiderLSOV]

Το CoJ: Gunslinger είναι διαμαντάκι.

[DiaperCh@nger101]

                                       

                                                                                 CHERNOBYLITE

--Το τερμάτισα σε 23 ώρες completionist run στο normal επίπεδο δυσκολίας.

--Το παιχνίδι είναι διαθέσιμο μέσω gamepass, υπάρχει demo στο steam,

full price στο steam έχει 30 ευρώ και στα κλειδάδικα 17-18 ευρώ.

Θεωρώ ότι δεν αξίζει η αγορά του για λόγους που θα περιγράψω,

για την ακρίβεια θεωρώ την τιμή εξωφρενική για το χαμηλότατο production value του τίτλου,

ακόμα όμως και για τους λάτρεις του setting ή του genre: rpg/horror/stealth/basebuilding

συμφέρει να παιχτεί μέσω gamepass κυρίως λόγω της μικρής διάρκειας όπου με

λιγότερα χρήματα τερματίζει το παιχνίδι και περισσεύει χρόνος και για άλλα games

από τη λίστα του gamepass.

-- Στον τεχνικό τομέα το παιχνίδι είναι σταθερό με 1 crash to desktop, έχει γρήγορα loading times,

είναι αρκετά ελαφρύ, τα γραφικά του όμως είναι ξεπερασμένα

και το animation των χαρακτήρων περασμένης δεκαετίας,

επίσης οι πάντες φοράνε μάσκα άρα δεν υπάρχουν facial expressions και lip synk.

Cutscenes δεν υπάρχουν, στα ενσταντανέ των npc και του ήρωα, ο npc έχει μια στάση την

οποία κρατάει καθόλη τη διάρκεια του instance, πχ σκυμμένος, φοβισμένος, όρθιος προσοχή κλπ.

Ευτυχώς δεν έχει πρόβλημα stuttering όπως θα περίμενε κανείς λόγω unreal engine, οι ρυθμίσεις μου

ήταν global vsynk on, ingame vsynk off, global fps cap 141hz (144-3) και global gsynk on.

Η μουσική του παιχνιδιού είναι ένα μουσικό χαλί από μια μελωδία με βιολί, πολύ ατμοσφαιρική,

καταντάει όμως μονότονη, εμένα με κούρασε μετά από τις πρώτες 5 ώρες και έβαλα sportfm

να παίζει από πίσω. Άλλωστε το ραδιόφωνο πιάνει στην απαγορευμένη ζώνη 😁

Οι ήχοι είναι οκ, τα απαραίτητα κροξίματα από κοράκια, τριξίματα, κραυγές, βογγητά, κρότοι.

-- Το gameplay του είναι πολυδιάστατο με στοιχεία από διαφορετικά genres, στο κομμάτι

του rpg εμβαθύνει αρκετά και με επιτυχία, στα υπόλοιπα όμως κινείται σε πολύ ρηχά νερά,

στο horror κομμάτι λίγα jumpscares εδώ κι εκεί, στο stealth σκέλος περπάτημα σκυφτά

κι εξουδετέρωση φρουρών από πίσω, τα πιστολίδια αν πέφτουν λίγα μέτρα παρακεί

δεν ασχολείται κανείς και στο κομμάτι του crafting/basebuilding ολοκληρωτική αποτυχία,

με 2 μανιτάρια 🤔 γίνεται upgrade η σκανδάλη του ak-47 ή με mechanical parts και χλωρίνη

φτιάχνεται ο πάγκος για τα φουτουριστικά όπλα,

και χρειάζεται πραγματικά ένας πάγκος για κάθε διαφορετικό αντικείμενο

(πως αλλιώς θα γέμιζε η ''βάση'' και θα επαληθευόταν το base building στοιχείο?).

Οι αποστολές έχουν ένα αρχικό ενδιαφέρον αλλά σύντομα γίνονται εντελώς επαναλαμβανόμενες,

spawn στο χάρτη, 10-15 λεπτά κρύψιμο/pathfinding στα βάτα και στα βούρλα, μακέλεμα

δυό τριών φρουρών, 1-2 jumpscares παραλαβή του objective item και πίσω στη βάση. 

-- Level design με αδιέξοδα, τα οποία δυστυχώς δεν είναι ευδιάκριτα, σαν αόρατοι τοίχοι,

πέντε χάρτες έχει το παιχνίδι του οποίους επισκέπτεται ο παίκτης για διαφορετικές

αποστολές γενικά κάτω από τη βάση και εδώ.

-- Replayability το παιχνίδι προσφέρει μέσω ενός μηχανισμού, όπου μπορεί ο παίκτης

να επαναλάβει ένα/κάποια quest σε περίπτωση που δεν τον ικανοποιεί το ending,

χοντρικά προσθέτει άλλες 5 ώρες το πολύ.

 

Τέλος αν κάποιος ασχοληθεί, πρότασή μου είναι να το παίξει με αγγλικούς διαλόγους και

όχι ρώσικους, το παιχνίδι δίνει και εξήγηση για την αγγλική προφορά του κεντρικού ήρωα.

Επεξ/σία 25 Ιανουαρίου 2022 από DiaperCh@nger101

[Arkin]

Guns, Gore & Cannoli

https://store.steampowered.com/app/322210/Guns_Gore__Cannoli

Ενα παιχνιδι που ειναι καρμπον Metal Slug και γενικα σαν εκεινα τα παλια που παιζαμε στο mame32. Πραγμα που σημαινει pure fun gameplay γεματο δραση δυσκολο ακομα και στο normal και υποστηριζει μεχρι 4 παιχτες. Η ιστορια μας? Βρισκομαστε στο 1925 στην Thugtown στην περιοδο ποτοαπαγορευσης. Εμεις ο Vinnie Cannoli ενα τσιρακι μαφιας παει στην Thugtown ωστε να σωσει τον Vinnie εναν προστατευομενο του αφεντικου μας Belluccio. Μολις φτασουμε θα αντικρισουμε μια πολη γεματη ζομπι ενας κακος χαμος απο ζομπι καθε λογης κυριολεκτικα μαζι με τους εχθρους ανθρωπους μιλαμε για πανω απο 20 διαφορετικους αντιπαλους η ποικιλια ειναι τεραστια και αρκετοι μεγαλοι η αυτοι που ορμανε θελουν ιδιαιτερο τροπο αντιμετωπισης. Τα γραφικα πολυ ομορφα 2D αρκετα καλης ευκρινειας και ο ηχος επισης ενας χαμος στα ακουστικα με τα ζομπι και τις ατελειωτες σφαιρες να πεφτουν. Μεγαλη ποικιλια εχουμε επισης στα οπλα 9 συγκεκριμενα απο φλογοβολο μεχρι οπλο με ηλεκτρισμο αλλα και τα κλασικα που εχει καθε μαφιοζος μαζι με χειροβομβιδες και μολοτοφ. Δεν εχουμε collectibles και αλλα πραγματα που να μας αποσπανε την προσοχη οι 3.5 ωρες που διαρκει ειναι γεματες δραση και straightforward linear gameplay. Το απολαυσα και ανετα σηκωνει ακομα ενα playthrough στην μεγαλη δυσκολια η παρεα με φιλους. Να πω οτι δεν υποστηριζει native ultrawide χρησιμοποιησα την εφαρμογη borderless gaming και δεν ειχα κανενα θεμα. 8.7/10

Παρακατω μερικες φωτογραφιες απο το παιχνιδι

https://postimg.cc/gallery/RqvYt6g

[e-tic]

Fury Unleashed

Πρόκειται για ένα run-n-gun platformer που διαδραματίζεται στις σελίδες ενός comic με τον ήρωα να πηγαίνει απο frame σε frame και να πυροβολεί ό,τι κινείται. Οι εχθροί πολλοί, τα όπλα περισσότερα, οι αναβαθμίσεις απαραίτητες και μέχρι να τις κάνεις πεθαίνεις πολλές, μα πολλές φορές.
Οι σελίδες του comic στο οποίο ταξιδεύει ο ήρωας είναι randomly generated οπότε κάθε playthrough είναι διαφορετικό. Ο παίκτης ανταμοίβεται ανάλογα με το πόσο υψηλό είναι το combo που έχει χτίσει, οπότε δεν μένει χρόνος για χάζεμα, απλά τρέχουμε και πυροβολάμε!
Τα γραφικά είναι καρτουνίστικα και όμορφα και ο χειρισμός σχετικά εύκολος. Με τα πλήκτρα κινείται ο ήρωας και με το ποντίκι στοχεύει, με μειονέκτημα οτι σε στιγμές που γίνεται bullet hell δεν ξεχωρίζει εύκολα ο στόχος του ποντικιού. Η ιστορία παρουσιάζεται σαν comic αλλά δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, το παιχνίδι βασίζεται στο gameplay του.
Είναι ένα υβρίδιο ανάμεσα σε gameplay απο metal slug (1996), χειρισμό απο abuse (1995) και στήσιμο από comix zone (1995). Αρκετά διασκεδαστικό παιχνίδι το οποίο οποίο προσφέρεται και για co-op.