Θανατική Ποινή : For OR Against?

[fireflies]

χάπι, πολλή ώρα τώρα, αποφεύγω να απαντήσω "άστο ρε κοπελιά, μην το κουράζεις".

Μην γίνεσαι επιθετική. Δυο τρία άτομα τόση ώρα προσπαθούν να σου εξηγήσουν κάτι και επιμένεις σε άλλα πράγματα, που δεν έχουν καμία σχέση με το θέμα (όπως είδα τώρα -edit- ότι επισημαίνει ΚΑΙ ο panther).

 

Λυπάμαι, αλλά η ερώτησή σου (μάλλον η κατανόηση της απάντησης που ζητάς), προϋποθέτει γνώσεις που δεν έχεις, (και γιατί να τις είχες, άλλωστε). Αλλιώς δεν θα την επαναλάμβανες, διότι έχει ήδη απαντηθεί σε προηγούμενα ποστ.

 

Αποσύρομαι, δεν έχω την υπομονή να ΄λέω τα ίδια και τα ίδια.

[χάπι]

Μπήκα στον κόπο να διαβάσω τα δύο πρώτα λινκάκια, το τρίτο το παράτησα στην ιστορική αναδρομή.

 

Τώρα τι σχέση έχει η αξία της ανθρώπινης ζωής με την αποτίμηση της οικονομικής δρατηριότητας ενός ατόμου και την απώλεια αποδιδόμενου έργου που επιφέρει ο θάνατός του δεν ξέρω.

 

Επίσης δεν ξέρω τι σχέση έχει η αποζημίωση που δίνει η αεροπορική εταιρεία για την περίπτωση ατυχήματος ή το ποσό που πληρώνει ο οδηγός που σκότωσε το παιδάκι που πετάχτηκε στο δρόμο.

 

Εντιτ: Μια και το ξαναπόσταρες, να σου πω ότι ΚΑΤΑΛΑΒΑ, αλλά δεν έχει σχέση με αυτό που λέμε.

 

"Κατά τον καθορισμό του ποσού το δικαστήριο πρέπει να λαμβάνει υπόψη την οικονομική κατάσταση του καταδικασμένου (άρθρο 82 3 εδ. α ΠΚ). Ειδικότερα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη τα οικογενειακά του βάρη, το επάγγελμά του, τα εισοδήματα και η περιουσία του, καθώς και το επίπεδο διαβίωσής του Σ. Γαβαλά μ, όπ.π., σελ. 101-102. Πάντως ο Αρειος Πάγος ΑΠ 1463/93, ΠοινΧρ 1994, σελ. 153 δεν απαιτεί αναλυτική αναγραφή στην απόφαση κάθε πηγής εισοδημάτων του κατηγορουμένου, κάτι άλλωστε που στη σημερινή δικαστηριακή πρακτική θα ήταν μάλλον ανέφικτο. Τέλος πρέπει να σημειώσουμε ότι με το ν.663/77 επιβαρύνθηκε το ποσό μετατροπής με μια προσαύξηση της τάξεως του 65% υπέρ διαφόρων ταμείων. Το άρθρο 24 ν.2145/93 ανέβασε το ποσοστό σε 92%, αφήνοντας έτσι να διαφανεί μια αμφίβολης συνταγματικότητας λογιστική παρέμβαση του νομοθέτη στο Ποινικό Δίκαιο."

 

πηγή : το 3ο λινκάκι που είχα ποστάρει πριν ώρα και δεν το διάβασες.http://www.lawnet.gr/pages/eofn/2/metatroph_poinhs.asp

[panther_512]

Μα δεν μπορείς να καταλάβεις, ότι το παραπάνω δεν εκφράζει την αξία της ανθρώπινης ζωής, αλλά την οικονομική εκτίμηση ενός από τα χαρακτηριστικά ενός ανθρώπου, το οποίο είναι η παραγωγή έργου?

 

Είναι η οικονομική εκτίμηση του έργου που παράγει ο συγκεκριμένος άνθρωπος. Δεν είναι η οικονομική εκτίμηση του ίδιου του ανθρώπου.

[χάπι]

χάπι, πολλή ώρα τώρα, αποφεύγω να απαντήσω "άστο ρε κοπελιά, μην το κουράζεις".

Μην γίνεσαι επιθετική. Δυο τρία άτομα τόση ώρα προσπαθούν να σου εξηγήσουν κάτι και επιμένεις σε άλλα πράγματα, που δεν έχουν καμία σχέση με το θέμα (όπως είδα τώρα -edit- ότι επισημαίνει ΚΑΙ ο panther).

 

Λυπάμαι, αλλά η ερώτησή σου (μάλλον η κατανόηση της απάντησης που ζητάς), προϋποθέτει γνώσεις που δεν έχεις, (και γιατί να τις είχες, άλλωστε). Αλλιώς δεν θα την επαναλάμβανες, διότι έχει ήδη απαντηθεί σε προηγούμενα ποστ.

 

Αποσύρομαι, δεν έχω την υπομονή να ΄λέω τα ίδια και τα ίδια.

 

Δε γίνομαι επιθετική ! Πιθανότατα προσπαθώ να συνεννοηθώ με ανθρώπους που δε θέλουν να συνεννοηθούν και μάλλον ούτε να πληροφορηθούν... Όσο για την ερώτηση μου, που δεν κατάφερες να απαντήσεις, κάτι έχω ψιλοβρεί αλλά, ούτε κι εσύ μπήκες στον κόπο να δεις τα λινκάκια...

[KWSN_Men]

"Κατά τον καθορισμό του ποσού το δικαστήριο πρέπει να λαμβάνει υπόψη την οικονομική κατάσταση του καταδικασμένου (άρθρο 82 3 εδ. α ΠΚ). Ειδικότερα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη τα οικογενειακά του βάρη, το επάγγελμά του, τα εισοδήματα και η περιουσία του, καθώς και το επίπεδο διαβίωσής του Σ. Γαβαλά μ, όπ.π., σελ. 101-102. Πάντως ο Αρειος Πάγος ΑΠ 1463/93, ΠοινΧρ 1994, σελ. 153 δεν απαιτεί αναλυτική αναγραφή στην απόφαση κάθε πηγής εισοδημάτων του κατηγορουμένου, κάτι άλλωστε που στη σημερινή δικαστηριακή πρακτική θα ήταν μάλλον ανέφικτο. Τέλος πρέπει να σημειώσουμε ότι με το ν.663/77 επιβαρύνθηκε το ποσό μετατροπής με μια προσαύξηση της τάξεως του 65% υπέρ διαφόρων ταμείων. Το άρθρο 24 ν.2145/93 ανέβασε το ποσοστό σε 92%, αφήνοντας έτσι να διαφανεί μια αμφίβολης συνταγματικότητας λογιστική παρέμβαση του νομοθέτη στο Ποινικό Δίκαιο."

 

πηγή : το 3ο λινκάκι που είχα ποστάρει πριν ώρα και δεν το διάβασες.http://www.lawnet.gr/pages/eofn/2/metatroph_poinhs.asp

 

Όπως είπα, το τρίτο το παράτησα στην ιστορική αναδρομή της θέσπισης της εξαγοράς ποινής. Και στην τελική, αυτό που παραθέτεις δεν έχει καμία μα καμία σχέση με την αξία της ανθρώπινης ζωής. Μιλά για εξαγορά ποινής.

 

Αν εσύ λοιπόν δε μπορείς να ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ την όχι και τόσο λεπτή διαφορά που δεν χρειάζεται και νομικές γνώσεις εξάλλου, δε μπορώ να βοηθήσω. Λυπάμαι. Και για αυτό το λόγο παραιτούμαι της προσπάθειας.

[fireflies]

whatever, χάπι.

[χάπι]

Η μελέτη αυτή δεν βασίζεται στη σημασιολογική έννοια που δίνουμε στην ανθρώπινη ζωή σε αυτή τη συζήτηση, όπως και δεν αναφέρεται στην έννοια που έχει στο δικαστήριο.

 

Αποτελεί οικονομική μελέτη επάνω στη "στατιστική ζωή" όπως την αναφέρουν, όπου ο άνθρωπος αντιμετωπίζεται ως αντικείμενο που προσφέρει έργο (κέρδη) σε μία κοινωνία καθώς και οι ζημίες που έχει η κοινωνία όταν χάσει συγκεκριμένο αριθμό αυτών των αντικειμένων.

 

Οπότε, αυτή η μελέτη, όπως αναφέρεται και στο άρθρο, ουδεμία σχέση έχει με την αξία της ανθρώπινης ζωής, με την έννοια που συζητάμε εδώ πέρα.

 

Μα βέβαια ! Εξ'ού και σε πολύυυ προηγούμενο ποστ μου αναφέρθηκα σε τιμολόγηση της ανθρώπινης ζωής σε οικονομοτεχνικές μελέτες και μελέτες σκοπιμότητας. Όχι σε αποφάσεις δικαστηρίων ! Παρολαυτά, και τα δικαστήρια επιβάλουν αποζημιώσεις, οι δικηγόροι προτείνουν οικονομικούς συμβιβασμούς (ακόμη και σε περιπτώσεις fatality). Το ερώτημά μου ήταν με τι κριτήριο.

[panther_512]

Xάπι, θα σου δώσω ένα απλό παράδειγμα για να καταλάβεις το λάθος στο συλλογισμό σου.

 

Εφόσον νομίζεις ότι η αξία της ανθρώπινης ζωής, μπορεί να εκτιμηθεί οικονομικά με βάση το έργο του ατόμου αυτού προς τη κοινωνία, τότε αναλόγως μπορείς να εκτιμήσεις την αξία οποιουδήποτε ατόμου με βάση το έργο που παράγει προς εσένα ή το έργο που παράγεις εσύ προς αυτό (επένδυση).

 

Σύμφωνα με το οικονομικό μοντέλο του πλανήτη μας, το χρήμα αποτελεί το χειροπιαστό αντίκρισμα της ενέργειας. Στην ουσία το χρήμα είναι το αντίκρισμά σε πετρέλαιο + άλλες πηγές ενέργειας, αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα.

 

Αλλά ας μείνουμε στο ότι το χρήμα είναι το αντίκρισμα της ενέργειας.

 

Σύμφωνα λοιπόν με το τρόπο που σκέφτεσαι, η οικονομική αξία ενός ανθρώπου που δεν γνωρίζεις είναι προς εσένα 0 ευρώ. Αντίθετα, η οικονομική αξία ανθρώπων που ξέρεις, εκφράζεται οικονομικά βάση του έργου που παράγει προς εσένα ή του έργου που παράγεις προς αυτό (επένδυση).

 

Παράδειγμα:

 

Κατά τη συζήτησή μας, κατανάλωσα για εσένα ας πούμε 200 θερμίδες μέχρι τώρα, για να πληκτρολογώ και να σκέφτομαι/επ[εξεργάζομαι αυτά που γράφεις.

 

200 θερμίδες είναι 837360 Joules

 

837360 Joules είναι 0,020831 λίτρα πετρελαίου

 

Το πετρέλαιο κοστίζει 1 ευρώ το λίτρο χάρην ευκολίας, οπότε εγώ επένδυσα σε εσένα 0,021 Ευρώ.

 

Αν υποθέσουμε ότι το έργο που παρήγαγες για μένα είναι στα ίδια πλαίσια, τότε η αξία του ενός για τον άλλο δεν είναι περισσότερο από 0,04 Ευρώ.

 

Βρίσκεις λάθος σε αυτό το συλλογισμό?

[paredwse]

εγώ τα έχω τελείως ξεκαθαρισμένα τα "ζητηματάκια"... Εσύ σα δικηγόρος που είσαι (?), να μου απαντήσεις (ή ο παρε δώσε) ΠΩΣ υπολογίζονται οι αποζημιώσεις για τα θύματα και τα ποσά των συμβιβασμών ? Με τι κριτήριο ? Με ηθικό, κοινωνικό ή άλλο υπολογίζεται το κόστος ενός ανθρώπινου μέλους ή μιας ανθρώπινης ζωής ?

 

Είδα φως (το όνομα μου δηλαδή ) και μπήκα.

 

Απαντώ στην ερώτησή σου: Δεν υπάρχει ακριβώς καθορισμένο κριτήριο. Θεωρητικά, ο δικαστής "εκτιμά" την απώλεια της ανθρώπινης ζωής ή τον βαρύ τραυματισμό ενός θύματος ελεύθερα.

 

Στην πράξη, λαμβάνονται υπ' όψιν: η ηλικία του θύματος, ο βαθμός του τραυματισμού (εάν πρόκειται για τραυματισμό), η οικογενειακή κατάσταση του θύματος, η οικονομική και κοινωνική κατάσταση του θύματος και του δράστη, ο βαθμός υπαιτιότητας του κάθε μέρους τόσο στην πρόκληση του ατυχήματος όσο και στην έκταση της ζημίας (πρόκειται για δύο διαφορετικά πράγματα) καθώς και οι γενικότερες περιστάσεις του ατυχήματος.

 

Χοντρικά.

[antuansupra]

nick[;1853260'']Ναι ενώ ο θάνατος τον σωφρονίζει μια για παντά.

ακριβως αυτο,οι

επομενη θα το σκεφτουνε να το κανουνε

[Επισκέπτης]

Helm, είσαι ο ήρωας μου!

[Helm21]

και εγώ είμαι ο ήρωας μου!

[horsepower]

και εγώ είμαι ο ήρωας μου!

 

that's the spirit, my lad!

[algait]

Παιδιά διάβασα αρκετά αλλά όχι όλα τα post γιατί ήταν άλλα πολλά γι αυτό συγχωρέστε με αν έχει αναφερθεί παρόμοια άποψη για το θέμα και μου διέφυγε.

Πιστεύω ότι για να απαντήσουμε στο ερώτημα "υπέρ ή κατά της θανατικής ποινής" θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ποιος είναι ο στόχος μας απέναντι σε έναν άνθρωπο ο οποίος έχει κάνει κάποιο αδίκημα, μικρό ή μεγάλο.

α) Θέλουμε να απαλαγούμε μια και καλή από την φυσική του παρουσία (θάνατος) για να σιγουρευτούμε ότι δεν θα το ξανακάνει ή ακόμα και για να τον εκδικηθούμε ή και για να παραδειγματίσουμε τους άλλους?

β)Θελουμε να τον αφήσουμε να υπάρχει σε ένα κλουβί (ισόβια) για να τον εμποδίσουμε να το ξανακάνει?

γ) Θέλουμε να τον κλείσουμε σε ένα κλουβί για κάποιο χρονικό διάστημα, ώστε να απαλαγούμε προσωρινά από αυτόν, έχοντας παράλληλα και την ελπίδα ότι μπορεί να βάλει μυαλό στο μεταξύ και να μην το ξανακάνει?

δ) Θέλουμε να τον βάλουμε σε ένα πρόγραμμα παρακολούθησης από επιστήμονες ειδικά καταρτισμένο με την προσδοκία ότι θα σωφρονιστεί και θα επιστρέψει στην κοινωνία καλύτερος άνθρωπος? (Δεν μιλάω για φυλακή, τουλάχιστον με την έννοια που την γνωρίζουμε σήμερα. Μιλάω για ιδρύματα που θα αποτελούνται από επιστήμονες π.χ. ψυχολόγους, οι οποίοι θα έχουν το έργο της αναμόρφωσης του ανθρώπου.)

ε) Θέλουμε να ψάξουμε τα αίτια στην ίδια την κοινωνία τα οποία γενάνε τέτοιου είδους συμπεριφορές με στόχο να προσπαθήσουμε να προλάβουμε αυτά τα φαινόμενα (πχ αν έχουν αυξηθεί οι φόνοι τα τελευταία χρόνια, πάει να πει ότι δεν είναι τυχαίο το φαινόμενο και για κάποιο λόγο συμβαίνει)?

 

Ανάλογα με το τι θέλουμε θα πρέπει να φτιάξουμε και το άναλογο σύστημα. Φυσικά και θα μπορούσαμε να συνδυάσουμε κάποιες από τις παραπάνω δυνατότητες.Όλες οι έκδοχες έχουν τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά τους, άλλες είναι εύκολες στην εφαρμογή τους και άλλες δύσκολες. Το θέμα εμείς σαν κοινωνία τι θέλουμε.

[Fidelio]

δ) Θέλουμε να τον βάλουμε σε ένα πρόγραμμα παρακολούθησης από επιστήμονες ειδικά καταρτισμένο με την προσδοκία ότι θα σωφρονιστεί και θα επιστρέψει στην κοινωνία καλύτερος άνθρωπος? (Δεν μιλάω για φυλακή, τουλάχιστον με την έννοια που την γνωρίζουμε σήμερα. Μιλάω για ιδρύματα που θα αποτελούνται από επιστήμονες π.χ. ψυχολόγους, οι οποίοι θα έχουν το έργο της αναμόρφωσης του ανθρώπου.)

ε) Θέλουμε να ψάξουμε τα αίτια στην ίδια την κοινωνία τα οποία γενάνε τέτοιου είδους συμπεριφορές με στόχο να προσπαθήσουμε να προλάβουμε αυτά τα φαινόμενα (πχ αν έχουν αυξηθεί οι φόνοι τα τελευταία χρόνια, πάει να πει ότι δεν είναι τυχαίο το φαινόμενο και για κάποιο λόγο συμβαίνει)?

Αυτά ακριβώς θέλουμε ΝΑΙ, ΚΑΙ δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε τον τροχό απο την αρχή !

ΤΕΛΟΣ !