Προτάσεις βιβλίων

[wizzy]

25 λεπτά πριν, vilfer είπε

Διαβάζοντας τις προηγούμενες σελίδες, μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον ο Σκοτεινός Τόπος και τα Αιχμηρά Αντικείμενα της Τζίλιαν Φλιν.

Αγόρασα το πρώτο από το Μεταίχμιο και αν μου αρέσει θα πάρω και το δεύτερο, ειδικά τώρα που είναι σε προσφορά, 3,99 και 2,99, αντίστοιχα.

Να πάρεις και το δεύτερο και να πάρεις και το "Το κορίτσι που εξαφανίστηκε". Δεν θα απογοητευτείς.

[vilfer]

Άσε με και περιμένω πώς και πώς να έρθει to paperwhite μέχρι το τέλος της εβδομάδας. 🙂

Θα το ξεκινήσω σήμερα στο τάμπλετ για να δω πώς είναι και θα το συνεχίσω στο Kindle. Μόλις έχω μια πρώτη άποψη, θα επανέλθω.

[JDimi]

Διάβασα πρόσφατα τον προσκυνητη του terry hayes, επίσης παλαιότερα είχα διαβάσει τον επαγγελματία του pressfield. Έχει να προτείνει κάποιος κάτι αντίστοιχο στα ελληνικά; 

 

Ακόμα ψάχνω να διαβάσω κάτι σε στιλ game of thrones η lord of the rings αλλά όχι αυτά  

[vilfer]

Ήρθε το kindle!

Δεν έχω προλάβει ν' ασχοληθώ πολύ ακόμα μαζί του επειδή έπρεπε να τρέξω για ακτινογραφία, για το ρημάδι το αυχενικό μου, 🤬αλλά έχω ξετρελαθεί ήδη μαζί του. Πέρασα ήδη τον Σκοτεινό Τόπο, και προς έκπληξή μου εμφανίζει και το εξώφυλλο.

Μία ερώτηση, όμως. Εκτός από Μobi, τι άλλα αρχεία δέχεται το kindle;

[ProponitisTouKanape]

The Prodigal Tongue: The Love-Hate Relationship between British and American English

https://www.goodreads.com/book/show/39214972-the-prodigal-tongue

Απευθύνεται σε niche κοινό, που τη βρίσκει λίγο με το θέμα των γλωσσών, των διαλέκτων, των προφορών κλπ. Οι υπόλοιποι μπορείτε να το αγνοήσετε. Το βιβλίο ασχολείται και με ιστορικά στοιχεία σχετικά με την εξέλιξη της Αγγλικής γλώσσας στις δύο πλευρές της λίμνης (π.χ. λέξεις που σήμερα θεωρούνται αμερικάνικες ενώ έχουν ρίζα στην Βρετανία), καταρρίπτει αρκετά γλωσσικά στερεότυπα και φυσικά ασχολείται και με το μέλλον, που πάει η γλώσσα, έχουν οι Αμερικάνοι περισσότερη επιρροή απο τους Βρετανούς στα Αγγλικά του 21ου αιώνα κλπ. 

Δεν είναι για όλους, μάλλον δεν είναι για τους περισσότερους, οι υπόλοιποι όμως θα το βρείτε άκρως ενδιαφέρον. 

ΥΓ. Σε άλλα βιβλία καταλαβαίνω οτι υπάρχει ζήτηση για ελληνική μετάφραση αλλά το συγκεκριμένο πρέπει να διαβαστει στα αγγλικά  

[Millennium]

21 ώρες πριν, vilfer είπε

Ήρθε το kindle!

Δεν έχω προλάβει ν' ασχοληθώ πολύ ακόμα μαζί του επειδή έπρεπε να τρέξω για ακτινογραφία, για το ρημάδι το αυχενικό μου, 🤬αλλά έχω ξετρελαθεί ήδη μαζί του. Πέρασα ήδη τον Σκοτεινό Τόπο, και προς έκπληξή μου εμφανίζει και το εξώφυλλο.

Μία ερώτηση, όμως. Εκτός από Μobi, τι άλλα αρχεία δέχεται το kindle;

Δες στο επίσημο site τι υποστηρίζει η έκδοση που πήρες.

[coffeex]

Στις 3/10/2022 στις 2:09 ΜΜ, Skandalf είπε

Παιδιά , κάτι σε cyberpunk theme έχει να προτείνει κάποιος ;

Διάβασα το Do Androids Dream of Electric Sheep? πρόσφατα , έπαιξα και το Cyberpunk στο PS5 και λέω να συνεχίσω σε αυτό το mood...

Snow Crash  και μάλλον από αυτό το βιβλίο πήρε την ιδέα για το Metaverse o Mark Zuckerberg.

[Menelaos83]

Μηπως εχει διαβασει καποιος τον Υπογειο κοσμο του Ντον Ντελιλο?

[stevenfins]

Στις 10/8/2020 στις 8:30 ΠΜ, LongTom είπε

|

Το δροσερό βιβλίο του καλοκαιριού(όπως θα έγραφαν τα λαηφσταηλ σάιτ). 

Η κρεατομηχανή του Δυτικού μετώπου σε ένα τελείως μη-συμβατικό βιβλίο.

Από έναν τύπο που ο θεός και ο διάβολος συνωμότησαν να μείνει ζωντανός.

14 σοβαροί τραυματισμοί, καμία ντουζίνα φορές που έσκασε (ή δεν έσκασε) οβίδα στα πόδια του, ο μόνος επιζών από μια μονάδα και το 2% που δεν έγινε απώλεια από άλλες δύο. Φορές που ο χάρος πήρε τους πάντες εκτός από αυτόν, άλλες που γλύτωσε με ελαφρά τραύματα όταν κανονικά έπρεπε να είχε σκοτωθεί.

Εάν δεν ήξερα ότι όλα είναι αληθινά θα το έπαιρνα ως ράμπο-βίπερ. Χιλιάδες σφαίρες, οβίδες και ασφυξιογόνα αέρια δεν μπόρεσαν να τον ρίξουν.

Βέβαια ως βιβλίο είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια περιπέτεια. 

|

Όταν οι άλλοι βετεράνοι γράφουν για το πως τους άλλαξε ο πόλεμος και η σφαγή σε βιομηχανική κλίμακα, ο εν λόγω - ως ο υπέρτατος adrenaline junkie - περιγράφει το πόσο τον εξιτάρει.

Ακόμη ότι είναι ο καλύτερος τρόπος να ξεχωρίσουν οι καλύτερες αρετές του ανδρισμού, του πατριωτισμού και φυσικά των ανώτερων πρωσικών χαρακτηριστικών (μεταξύ άλλων).

Τα περισσότερα δοσμένα με κλινική αποστασιοποίηση, σαν να μην ήταν αυτός που τα έζησε.

Περιγράφει σκηνές απίστευτης και το κυριότερο τελείως τυχαίας βίας πολύ ήρεμα και δίχως συναισθηματική φόρτιση. Κάτι που δεν υπάρχει σε άλλες αυτοβιογραφίες. 

Οι σκληρές σκηνές εναλλάσσονται με περιγραφές της ζωής στα χωριά του μετώπου (που πάνε για "ξεκούραση"). Γαλλικά και Βελγικά, με περιγραφές για την ζωή, τις παραδώσεις, το στυλ(με ιδιαίτερη αγάπη για τα έπιπλα/τέχνη) και τέλος για το..έδαφος.

Δεν αναλύει καθόλου χαρακτήρες, κάνει ελάχιστες αναφορές στην στρατηγική κατάσταση και δεν έχει κανένα επεξηγηματικό για τα δεκάδες όπλα, τεχνικές, μάχες και εξοπλισμό που αναφέρει.

Εάν κάποιος δεν έχει καλή γνώση για το θέμα, σίγουρα πολλές φορές δεν θα καταλάβει το τι ακριβώς περιγράφει ο συγγραφέας. 

Οι συναισθηματισμοί κρατιούνται στο ελάχιστο και εκτός από ένα-δύο σημεία είναι δύσκολο να τον δεις ως κάποιον που τα έζησε. Βέβαια δεν αποφεύγει να περιγράψει φορές που ο ίδιος κατέρρευσε λόγω άγχους, έπινε πριν μια μάχη και το πόσο ήθελε να ξαναδεί το Ανόβερο μετά τον πόλεμο με τους φίλους του.

|

Είναι προφανές ότι είναι ένας πολύ μορφωμένος άνθρωπος, με διάφορες αναφορές σε Σήλερ, Ντοστογιέφσκι, Γκέτε κ.τ.λ. Επίσης σε ορισμένα σημεία φιλοσοφεί για το θέμα του πολέμου, της ανθρώπινης φύσης και του εθνικισμού και πατριωτισμού.

Σε πολλούς, ακροδεξιούς, κύκλους είναι το απόλυτο βιβλίο γιατί το διαβάζουν ως "ο άριος ubermensch-rambo και η δόξα του πεδίου της μάχης". Για τον ίδιο λόγο, το μισούν άλλοι κύκλοι, αριστεροί, γιατί το θεωρούν ως πρωτο-ναζιστικό βιβλίο.

Από την άλλη ο ίδιος ο συγγραφέας βλέπει τον πόλεμο κάτι ανάμεσα στην υπέρτατη αθλητική διοργάνωση και την καλύτερη αρένα γαλούχησης της ανθρώπινης φύσης. Δεν μισεί τους αντιπάλους του, δεν βλέπει ιδεολογική μάχη, δεν έχει πολιτικό υπόβαθρο, αλλά είναι εκεί γιατί είναι υποχρέωση του. 

Οι αντίπαλοι κρίνονται στο πόσο καλά πολέμησαν και στο πόσο σωστά "έπαιξαν" το παιχνίδι. Από Ινδούς έως σκώτσεζους, δίνει τα εύσημα όταν οι "εχθροί" έδωσαν σκληρή μάχη.

Όπως ένας αθλητής που κρίνει την αντίπαλη ομάδα.

Είναι πολύ περίεργη ανάλυση και θεωρία, σαν να διαβάζεις τις περιγραφές κάποιου μεσαιωνικό ιππότη ή έναν ευγενή που πάει στον πόλεμο και όχι κάποιον που πολέμησε στην εποχή του αβάντ-γκάρντ. Δεν ξέρω, αλλά είναι αρκετά σουρεαλιστικό και τελείως αναχρονιστικό το πως έβλεπε την κατάσταση. Το κυριότερο είναι ότι σε 4 χρόνια σχεδόν συνεχούς εμπλοκής στον πόλεμο - από την πρώτη γραμμή - δεν άλλαξε καθόλου. Κάτι που σίγουρα δεν βλέπουμε σε άλλους που μεγάλωσαν με τον ρομαντισμό, και ότι αυτός πρέσβευε για την μάχη. Ίσως επειδή πέραν της ιδεολογίας του, ήταν και άτομο που ζούσε με τον κίνδυνο. Δεν αντιλαμβανόταν το ρίσκο όπως οι άλλοι.

Εύκολα παρεξηγεί κάποιος - ιδίως όταν θέλει να "δει" κάποια πράγματα - το βιβλίο ως ύμνο στον πόλεμο και σε μια ιδεολογία.

|

Προσωπικά το θεώρησα ως ένα από τα καλύτερα για το θέμα και γενικότερα ως ο λογοτεχνικός και ψυχολογικός αντίποδας του all quiet in the western front. 

Δύο τελείως διαφορετικές όψεις για το ίδιο θέμα. 

Σχεδόν περιττό να αναφέρω ότι είναι για (πολύ) γερά στομάχια λόγω της ανείπωτης βίας που περιγράφει πολύ αναλυτικά.

Διάβασα και εγώ το The Storm of Steel, μιας και ήμουν σε mood πρώτου παγκοσμίου τον τελευταίο καιρό αφότου έπαιξα το Valiant Hearts και είδα μερικά ντοκιμαντέρ και ταινίες. Είχα την αίσθηση ότι από κάποιο ποστ εδώ το είχα βάλει στη λίστα πριν καιρό και μετά από μια αναζήτηση είδα πως πράγματι έτσι ήταν. Νομίζω γενικά πως συμφωνώ σε όλα όσα είπες. Επειδή διάβασα το σχόλιο δυο τρεις μέρες πριν το τελειώσω, αρχικά δεν κατάλαβα γιατί έλεγες πως θεωρείται από μερικούς ως πρωτο-ναζιστικό βιβλίο, αλλά τελειώνοντας το κατάλαβα γιατί. Άλλο που όπως είπες και εσύ, δεν  έδειξε κάποιο μίσος για τους εχθρούς του, αλλά αντίθετα τους θαύμαζε όταν έβλεπε πόσο γενναία πολεμούσαν. Οι τελευταίες του σελίδες πάντως καταλαβαίνω γιατί μπορούν να θεωρηθούν προβληματικές. 

Γενικά το βιβλίο με δυσκόλεψε αρκετά με το θέμα των σκοτωμών. Είναι αλλιώς να βλέπεις μια ταινία και να σκοτώνεται ο ηθοποιός δίπλα από τον πρωταγωνιστή και άλλο εδώ. Αλλά πιο άβολα ένιωσα με τους σκοτωμούς του ίδιου του συγγραφέα. Το να λέει κάποιος πως πήρε ένα όπλο και άρχισε να σκοτώνει λες και έπαιζε Call Of Duty πετώντας βόμβες δεξιά και αριστερά, να τρέχουν κάποιοι μακριά ή να είναι περικυκλωμένοι και να τους πυροβολεί - συνήθως - μέχρι τελικής πτώσης και μετά από όλο αυτό να πηγαίνει για βόλτες στη φύση ή να διαβάζει κάποιο βιβλίο τρώγοντας μαρμελάδα, μου φάνηκε τελείως ξένο, χωρίς όμως να τον θεωρώ ως κάποιον ψυχασθενή δολοφόνο. Αντίθετα, και έδειξε έλεος σε εχθρούς, και βοήθησε κάποιους που ήταν τραυματισμένους και τον βοήθησαν πρώτοι. Απλώς είναι σίγουρα πολύ βαρύ. 

Σειρά έχει τώρα κάτι πιο ανάλαφρο.

Επεξ/σία 15 Οκτωβρίου 2022 από stevenfins

[LongTom]

10 λεπτά πριν, stevenfins είπε

Διάβασα και εγώ το The Storm of Steel, μιας και ήμουν σε mood πρώτου παγκοσμίου τον τελευταίο καιρό αφότου έπαιξα το Valiant Hearts και είδα μερικά ντοκιμαντέρ και ταινίες. Είχα την αίσθηση ότι από κάποιο ποστ εδώ το είχα βάλει στη λίστα πριν καιρό και μετά από μια αναζήτηση είδα πως πράγματι έτσι ήταν. Νομίζω γενικά πως συμφωνώ σε όλα όσα είπες. Επειδή διάβασα το σχόλιο δυο τρεις μέρες πριν το τελειώσω, αρχικά δεν κατάλαβα γιατί έλεγες πως θεωρείται από μερικούς ως πρωτο-ναζιστικό βιβλίο, αλλά τελειώνοντας το κατάλαβα γιατί. Άλλο που όπως είπες και εσύ, δεν  έδειξε κάποιο μίσος για τους εχθρούς του, αλλά αντίθετα τους θαύμαζε όταν έβλεπε πόσο γενναία πολεμούσαν. Οι τελευταίες του σελίδες πάντως καταλαβαίνω γιατί μπορούν να θεωρηθούν προβληματικές. 

Γενικά το βιβλίο με δυσκόλεψε αρκετά με το θέμα των σκοτωμών. Είναι αλλιώς να βλέπεις μια ταινία και να σκοτώνεται ο ηθοποιός δίπλα από τον πρωταγωνιστή και άλλο εδώ. Αλλά πιο άβολα ένιωσα με τους σκοτωμούς του ίδιου του συγγραφέα. Το να λέει κάποιος πως πήρε ένα όπλο και άρχισε να σκοτώνει λες και έπαιζε Call Of Duty πετώντας βόμβες δεξιά και αριστερά, να τρέχουν κάποιοι μακριά ή να είναι περικυκλωμένοι και να τους πυροβολεί - συνήθως - μέχρι τελικής πτώσης και μετά από όλο αυτό να πηγαίνει για βόλτες στη φύση ή να διαβάζει κάποιο βιβλίο τρώγοντας μαρμελάδα, μου φάνηκε τελείως ξένο, χωρίς όμως να τον θεωρώ ως κάποιον ψυχασθενή δολοφόνο. Αντίθετα, και έδειξε έλεος σε εχθρούς, και βοήθησε κάποιους που ήταν τραυματισμένους και τον βοήθησαν πρώτοι. Απλώς είναι σίγουρα πολύ βαρύ. 

Σειρά έχει τώρα κάτι πιο ανάλαφρο.

Είναι περίεργο και δύσκολο βιβλίο για πολλούς λόγους.
Πάντως όπως έγραψα και επιβεβαιώνεις και εσύ, ο συγκεκριμένος είχε μια νοοτροπία πολύ κλινική και "σπόρ" στην αντιμετώπιση του πολέμου. 
Εάν "έπαιζες" καλά και νικούσες τότε σε θαύμαζε, εάν όχι απλά "έπαιξες και έχασες" και ο θάνατος συνήθως ήταν το τίμημα. 
Από τις ελάχιστες φορές που τέτοια άτομα γράφουν για τις πολεμικές τους εμπειρίες δίχως το βάρος μιας ιδεολογίας να θολώνει τα νερά και σίγουρα κάτι που δεν είναι για ελαφρύ διάβασμα...

 

 

 

[stevenfins]

8 λεπτά πριν, LongTom είπε

Είναι περίεργο και δύσκολο βιβλίο για πολλούς λόγους.
Πάντως όπως έγραψα και επιβεβαιώνεις και εσύ, ο συγκεκριμένος είχε μια νοοτροπία πολύ κλινική και "σπόρ" στην αντιμετώπιση του πολέμου. 
Εάν "έπαιζες" καλά και νικούσες τότε σε θαύμαζε, εάν όχι απλά "έπαιξες και έχασες" και ο θάνατος συνήθως ήταν το τίμημα. 
Από τις ελάχιστες φορές που τέτοια άτομα γράφουν για τις πολεμικές τους εμπειρίες δίχως το βάρος μιας ιδεολογίας να θολώνει τα νερά και σίγουρα κάτι που δεν είναι για ελαφρύ διάβασμα...

Έτσι ακριβώς. Γενικά πολύ ενδιαφέρουσα προσωπικότητα. Διάβαζα λίγο για τη ζωή του στη Βικιπαίδεια και ένα από τα πολλά του που μου έμειναν ήταν αυτό σχετικά με μια έκφραση του κατά το διάστημα του μεσοπολέμου <<Around this time his writing included the aphorism "What doesn't kill me makes me stronger; and what kills me makes me incredibly strong.">>. Αν κάποιος πραγματικά μπορούσε να πει κάτι τέτοιο, σίγουρα ήταν αυτός.

[Axelq]

Στις 7/10/2022 στις 1:58 ΜΜ, vilfer είπε

Ήρθε το kindle!

Δεν έχω προλάβει ν' ασχοληθώ πολύ ακόμα μαζί του επειδή έπρεπε να τρέξω για ακτινογραφία, για το ρημάδι το αυχενικό μου, 🤬αλλά έχω ξετρελαθεί ήδη μαζί του. Πέρασα ήδη τον Σκοτεινό Τόπο, και προς έκπληξή μου εμφανίζει και το εξώφυλλο.

Μία ερώτηση, όμως. Εκτός από Μobi, τι άλλα αρχεία δέχεται το kindle;

• Amazon KF8 ebook (.azw3)
• Amazon Print Replica ebook (.azw4)
• EPUB ebook (.epub)
• Unprotected PRC ebook (.prc)
• PDF document (.pdf)
• Microsoft Word document (.doc, .docx)
• Rich Text Format document (.rtf)
• Plain Text document (.txt)
• HTML page (.htm, .html)
• JPEG image (.jpg, .jpeg)
• PNG image (.png)
• BMP image (.bmp)
• GIF image (.gif)

Αν βρεις e-book που δεν είναι κάποιο από τους παραπάνω τύπους, μπορείς να το μετατρέψεις σε .epub που διαβάσει το Kindle με το Calibre, γενικά είναι must πρόγραμμα γιατί κρατάς ολόκληρη βιβλιοθήκη μέσα.

Επειδή τα PDF δεν είναι και πολύ πρακτικά να τα διαβάσεις στο Kindle, εφόσον είναι σε πολύ καλή ανάλυση μπορείς να τα μετατρέψεις σε αρχεία κειμένου με το OCR Willus, υπάρχουν guide για να δεις πως γίνεται.

*Τελευταία προσωπική συμβουλή, επειδή τα Kindle είναι πιο χοντρά από τα περισσότερα tablet, ειδικά αν βάλεις και θήκη, δεν χωράνε σε tablet stand αλλά σε stand για κάρτες που δεν έχουν πλαϊνά, όπως η φθηνή μεταλλική από το Πλαίσιο.

Επεξ/σία 18 Οκτωβρίου 2022 από Axelq

[vilfer]

Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για την (κατατοπιστικότατη) απάντησή σου. 🙂

Έχω κατεβάσει ήδη το Calibre και με βοηθάει πολύ στη μετατροπή των αρχείων, είναι αρκετά εύχρηστο και όλες οι μετατροπές ως τώρα είναι άψογες.

Τελείωσα ήδη τρία βιβλία! Ξαναδιάβασα το Ουδέν Νεώτερον από το Δυτικό Μέτωπο, που το είχα διαβάσει μικρός και δεν το θυμόμουν σχεδόν καθόλου. Πολύ καλό, αλλά το ύφος της μετάφρασης με κούρασε πάρα πολύ, ίσως είχε μεταφραστεί πολύ παλιά, αλλά η μετάφραση μού θύμισε δεκαετία του '50. Επίσης, τελείωσα, και έπαθα πλάκα, με τον Σκοτεινό Τόπο και τα Αιχμηρά Αντικείμενα της Gillian Flynn, σκοτεινά και με ωραίους, κατεστραμμένους χαρακτήρες. Ακολουθεί το Κορίτσι που Εξαφανίστηκε, αλλά θα ήθελα και μερικές προτάσεις για βιβλία σε παρόμοιο στυλ. Σκέφτομαι τα παρακάτω, αλλά δεν ξέρω αν είναι αυτό που θέλω:

Στο Δάσος, Ξένο Δέρμα και Σκοτεινός Κήπος της Tana French

DNA της Yrsa Sigurdardottir

Ξεκίνησα και Το Φονικό Κελάηδισμα της Mo Hayder, αλλά δεν άντεξα πάνω από 50 σελίδες και το άφησα, άπειρα ονόματα και μέρη που δεν μπορούσα να συγκρατήσω (ίσως έφταιγαν οι πολλές ώρες μετάφρασης στον υπολογιστή), και, για κάποιον λόγο, οι χαρακτήρες μού φάνηκαν πολύ τετριμμένοι.

Καλή Κυριακή να έχετε!

[wizzy]

11 λεπτά πριν, vilfer είπε

DNA της Yrsa Sigurdardottir

Η Yrsa είναι "κοντά" στα βιβλία της Flynn. To DNA ανήκει σε σειρά βιβλίων, καλύτερα να ξεκινήσεις από το πρώτο της σειράς, έτσι ώστε να γνωρίσεις τη βασική ηρωίδα καλύτερα.

[vilfer]

Είχα την εντύπωση ότι το DNA ήταν το πρώτο με τον επιθεωρητή Χούλνταρ και τη Φρέγια και στη συνέχεια ακολουθεί το Μήνυμα, κάνω λάθος; Ξέρεις την ακριβή σειρά των βιβλίων; Η Εκδίκηση είναι ανεξάρτητο βιβλίο ή σχετίζεται κι αυτό με τους πρωταγωνιστές της σειράς;

Επίσης, έχεις κάποια πρόταση για βιβλία στα ελληνικά που να είναι κοντά στο στυλ της Flynn, πλην της Yrsa; Τελείωσα εχθές το βιβλίο της και δεν έχω τίποτα για σήμερα. 🙁