Entry level δουλιες

[Alithinos]

Επειδή βλέπω ότι η συζήτηση εξελίχθηκε σε Πανεπιστήμιο vs Αυτοδιδαχή, θα γράψω τα 2 cents μου σαν αυτοδίδακτος...

 

 

 

 

Όταν πήγαινα λύκειο (2001 ~ 2004) τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά από ότι είναι τώρα. Εγώ ήμουν διαφορετικός, η Ελλάδα ήταν διαφορετική, οι βιομηχανίες ήταν διαφορετικές...

 

Σε εκείνη την ηλικία αυτό που ήθελα ήταν να μάθω να φτιάχνω μουσική. Ήταν ακόμα η εποχή που άνοιγαν δισκοπωλεία παντού και έκαναν χρυσές δουλειές, και οι δίσκοι Ρουβάδων γίνονταν 3 και 5 φορές πλατινένιοι. Και είχα τη κλασική εφηβική τρέλα του να γίνω μουσικός.

 

Ένα πράγμα που ήθελα να γίνω από μικρότερος όταν μεγαλώσω ήταν να φτιάχνω video games. Είχα ξετρελαθεί παίζοντας Super Mario Bros και άλλα παρόμοια, και ήθελα να φτιάχνω και εγώ φανταστικούς interactive κόσμους. Άρχισα όσο ήμουν παιδί ακόμα, πριν καν πάω γυμνάσιο να μαθαίνω για τα video games μέσα από περιοδικά ειδικού τύπου, και μου είχε δώσει ένας ξάδερφος και έναν Amstrad όπου δειλά δειλά ξεκίνησα να μελετώ τη δομή ενός τέτοιου αρχαίου software κοιτόντας το source code και για αρχή έψαχνα να βρω μεταβλητές ζωών κτλπ για να "κλέψω" και να κάνω τα παιχνίδια πιο εύκολα, στη συνέχεια άρχισα να μαθαίνω κάποια πραγματάκια για τη BASIC 1.1 του Amstrad, όπως μεταβλητές, if/else, και λούπες. Γρήγορα όμως προσγειώθηκα στη πραγματικότητα, και αντιλήφθηκα ότι με βάση τις συνθήκες που ίσχυαν τότε  δε θα μπορούσα να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα.

 

# Η ειδική γνώση που χρειαζόταν ήταν δυσεύρετη. Έστω και αν μάθαινα να προγραμματίζω σε κάποια γλώσσα, ειδικές γνώσεις τομέα δεν υπήρχαν πουθενά για να βρω να μάθω.

# Τα εργαλεία ήταν ελάχιστα, δυσεύρετα, με πολύ λιγότερες λειτουργείες, πανάκριβα, και πολύ πιο δύσχρηστα.

# Το dsl δεν υπήρχε ακόμα παρά μόνο dial up το οποίο ήταν απαγορευτικά αργό και δεν ενδεικνυόταν για διακίνηση λογισμικού όπως πχ παιχνίδια. Μια απλή jpg σε μια ιστοσελίδα έπαιρνε και 5 λεπτά για να φορτώσει.

# Δεν υπήρχαν καν πλατφόρμες διανομής λογισμικού όπως σήμερα υπάρχει το Windows Store, το Steam, κτλπ.

# Δε μπορούσε καν να ταξιδεύει κάποιος εύκολα σε χώρες της ΕΕ όπως σήμερα, χρειαζόταν διαβατήρια, άδειες από προξενεία, ιστορίες...

# Για να μπορούσε κάποιος να βγάλει το παιχνίδι του λοιπόν προς τα έξω έπρεπε όπωσδήποτε να κλήσει συμφωνία με μεγάλο publisher, που όλοι ήταν στο εξωτερικό, ήταν λίγοι, ήταν και πιο αυστηροί και σου πιάναν και περισσότερο το κ**ο, ενώ μπορούσαν απλά να απορρίψουν το παιχνίδι σου γιατί "έτσι".

 

Σήμερα η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική. Το internet από 56kb /s φτάνει για το μέσο Έλληνα χρήστη τα 1.2mb / s, η πτώση τιμής του το έκανε από κάτι εξωτικό που είχαν μόνο μεγάλες εταιρίες βασική ανάγκη καθημερινότητας όπως και το ρεύμα, νερό κτλπ, και έχουν πεταχτεί και ήδη εδραιωθεί ένα σωρό πλατφόρμες διανομής λογισμικού αποκλειστικά μέσω internet, οι οποίες κιόλας κάνουν χρυσές δουλειές. Τα ειδικά εργαλεία μπορεί κάποιος να τα κατεβάσει τσάμπα και να αρχίσει να τα μαθαίνει, και για ορισμένα απ' αυτά να μη πληρώσει και ποτέ τίποτα (πχ Blender), στο net υπάρχει εκτενές documentation και tutorials για να τα μάθει κανείς, και έχουν γίνει και αυτά τα ίδια πιο δυνατά, και πιο φιλικά στο χρήστη από ποτέ. Στο internet πλέον μπορεί να βρει κανείς άφθονο εκπαιδευτικό υλικό από μαγνητοσκοπημένες διαλέξεις των καλύτερων πανεπιστημίων στο κόσμο (harvard, mit,κτλπ) μέχρι και εξειδικευμένα βιβλία. Υπάρχουν forums όπως αυτό εδώ, το StacOverflow, όπου οποιαδήποτε ερώτηση έχει κάποιος να τη ρωτήσει. Κάποιος δε χρειάζεται καν να ταξιδέψει και να κλείσει συμβόλαιο με μεγάλο publisher - μπορεί αφού φτιάξει το παιχνίδι του να το στείλει σε μια πλατφόρμα διανομής μέσω internet, και να αρχίσει να πληρώνεται.

 

Αντιθέτως σήμερα τα περισσότερα δισκοπωλεία έχουν κλείσει, και ο κόσμος είτε ακούει τραγούδια απ' το spotify, είτε απ' το youtube. Μια ειδικότητα που φαινόταν να έχει προοπτικές πριν 15 χρόνια σήμερα δεν έχει καμία, και μια που φαινόταν αδύνατη για τα Ελληνικά δεδομένα, σήμερα είναι δυνατή. 

 

Με αυτά και με αυτά αποφάσισα το 2015  πήρα την απόφαση να ξεκινήσω να μαθαίνω ότι ήταν απαραίτητο για να γίνω video game developer ώστε να κάνω αυτό που ήθελα από παιδί. Και ξεκίνησα σε ηλικία 27 ετών, που ήδη ένιωθα πολύ μεγάλος για να πάω να γραφτώ σε πανεπιστήμιο να περάσω απ' όλη αυτή τη διαδικασία.

 

 

 

---------------------------------------------------------------------

 

 

 

Πρώτο πράγμα που ξεκίνησα ήταν ο προγραμματισμός.

Πως ξεκίνησα ? Καταρχάς έριξα μια ματιά στα μαθήματα που διδάσκονται στα πανεπιστήμια, και ύστερα αποφάσισα ότι θα πάρω ένα βιβλίο για το κάθε μάθημα, και θα κάτσω να διαβάζω μόνος μου απ το σπίτι. Βέβαια όχι για όλα τα μαθήματα. Για παράδειγμα κυκλώματα, ρομποτική και κάποια άλλα τα παρέκαμψα μιας και ήξερα ότι για αυτό που ήθελα δε θα μου χρειάζονταν.

 

Τι βιβλία άρχισα να διαβάζω ?

 

1. Μιας σύγχρονης δημοφιλούς γλώσσας προγραμματισμού. 

2. Software Engineering.

3. Αλγόριθμοι & Δομές Δεδομένων.

4. Σχετικά Μαθηματικά (boolean, καρτεσιανά διανύσματα, κτλπ)

 

Πήρα βιβλία με ασκήσεις, και προσπαθούσα να τις κάνω όλες. Ακόμα για κάθε τι που μάθαινα, έφτιαχνα μόνος μου ασκήσεις, και προσπαθούσα να φτιάχνω πράγματα συνδυάζοντας όσα είχα μάθει έως τότε. Μπήκα και είδα και πολλά βιντεάκια, άλλα στο Youtube, άλλα στο Microsoft Virtual Academy...

Είχα ανοίξει και εδώ, στο Insomnia ένα thread που ρωτούσα απορίες για τη γλώσσα (C#) το οποίο είχε φτάσει κοντά 29 σελίδες... Και όχι μόνο βρέθηκαν άνθρωποι να μου λύσουν τις απορίες, αλλά και να μου καταδείξουν άλλα πράγματα για αργότερα. Defacer, παπί, elorant, και κάποιοι άλλοι που ξεχνάω τώρα ήταν οι "καθηγητές" που μου έλυναν τις απορίες. Ειδικά ο Defacer απάνταγε σε σχεδόν όλες τις απορίες μου, πάντα με υπερ-πλήρεις απαντήσεις, πάντα σωστός σε αυτά που έλεγε, και πάντα δίνοντας μου να τα καταλάβω με ωραίο τρόπο και βάζοντάς με να σκεφτώ. Έδειξε να ενδιαφέρετε για να μεταδώσει γνώση περισσότερο από ότι κάποιοι καθηγητές του δημοσίου ενδιαφέρθηκαν ποτέ. (όπως καθηγητής μαθηματικών στο λύκειο που του ζήτησα να μου εξηγήσει πως να κάνω κάτι και μου είπε ξερά κοφτά και χωρίς ντροπή "να πας στο φροντιστήριο" που μου 'χει μείνει και δε θα το ξεχάσω ποτέ.)

 

Αφού τελείωσα τα πρώτα βιβλία και είχα αποκτήσει κάποιες βασικές "θεωρητικές" περισσότερο γνώσεις, πέρασα το επόμενο εξάμηνο με πρακτική εξάσκηση. Και αφού είχα ήδη μάθει να κάνω πράγματα με κώδικα, αποφάσισα να εξοικειωθώ και με απλά gui "προγράμματα" και έτσι έμαθα Windows Forms.

 

Στη συνέχεια μου ήρθε η ιδέα να μάθω κάποια πράγματα για web development. Όχι πολλά, δεν ήθελα να γίνω expert, μιας και ο σκοπός μου δεν ήταν να γίνω web developer, αλλά για να έχω μια ιδέα. Ξεκίνησα λοιπόν να μαθαίνω ASP.NET, html, css, λίγο bootcamp, λίγο javascript, στήσιμο IIS Server, MSQL σχήματα, queries, σύνδεση με εφαρμογή... Όχι εις βάθος να μπορώ να φτιάξω οτιδήποτε μου ζητήσει κάποιος, αλλά να έχω μια ιδέα ώστε αύριο μεθαύριο όταν θα κληθώ να φτιάξω ένα website (που θα χρειαστώ για το παιχνίδι μου) να μην είμαι τελείως άσχετος, και ξέρω που παν τα 4. 

 

Επιστρέφοντας στο προγραμματισμό διαπίστωσα πως όσο μεγάλωναν αυτά που έφτιαχνα  δημιουργόντουσαν προβλήματα για τα οποία δεν είχα προετοιμαστεί από τα αρχικά βιβλία - μαθήματα που είχα διαβάσει. Κάποια πράγματα μου τα είχαν αναφέρει εδώ στο Insomnia κάποιοι φίλοι αλλά λόγο έλλειψης εμπειρίας δεν είχα δώσει την απαιτούμενη σημασία γιατί δε καταλάβαινα ακόμα τα προβλήματα που λύνουν, γιατί δεν τα είχα αντιμετωπίσει.

 

Άρχισε λοιπόν τότε το δεύτερο κύμα απόκτησης γνώσεων, όπου πήρα την απόφαση να χρησιμοποιώ git για τα πάντα, να αποφεύγω το coupling, αντιμετώπιση τυπικών προβλημάτων αντικειμενοστραφούς σχεδιασμού με ορθογωνικότητα, τις αρχές s.o.l.i.d. κτλπ.

 

Αυτά σε μεγάλα project όπως αυτό που δουλεύω κάτι μήνες τώρα (το πρώτο μου video game επιτέλους) και ήδη έχει φτάσει 5.500 γραμμές κώδικα με ούτε το 10% του codebase ολοκληρωμένο είναι must. 

 

Επίσης έχω μάθει αρκετά καλά για να δουλεύω καθημερινά με το API της game engine που δουλεύω (Unity3D) ώστε ο χρόνος που θα χρειαστεί να ξοδέψω στο documentation να είναι ελάχιστος.

 

 

 

------------------------------------

 

Που θέλω να καταλήξω ?

 

Κανείς δεν είπε ότι το πανεπιστήμιο είναι άχρηστο πιστεύω. Σίγουρα σου δίνει σημαντικά εφόδια αν προσέχεις, και αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω με όσα ξέρω σήμερα, θα φρόντιζα να πέρναγα πανεπιστήμιο πληροφορικής.

 

Αλλά οι άνθρωποι δεν μπορούν να ξέρουν το μέλλον. Κανείς δε μπορούσε το 2002 που είχαμε ανάπτυξη να προβλέψει ότι από εκεί που ξεφύτρωναν παντού δισκοπωλεία και αγόραζε ο καθένας  2-3 cds των 20-23 ευρώ το μήνα πως 10 χρόνια αργότερα οι τραγουδιστές θα έβαζαν τα τραγούδια τους οι ίδιοι τσάμπα στο internet ή δώρο με εφημερίδες γιατί ξέρουν ότι δε θα τα αγοράσει κανείς. Κανείς δε μπορούσε να προβλέψει ούτε και τις τεράστιες αλλαγές που έγιναν στο χώρο της πληροφορικής.

 

Και εκτός αυτού ελάχιστοι νεαροί είναι συνειδητοποιημένοι και αρκετά ώριμοι σε αυτή την ηλικία 16-17 ετών όταν καλούνται να διαλέξουν κατεύθυνση και προσανατολισμό για να κάνουν τη κατάλληλη επιλογή, ακόμα και αν όλες οι άλλες συνθήκες μελλοντικά παρέμεναν ίδιες. Εμένα όταν με ρωτούσαν τι θέλω να γίνω έλεγα rapper. Ο ανηψιός μου που είναι σε αυτή την ηλικία τώρα και τον ρωτάμε, λέει ότι θέλει να γίνει πρωταθλητής πολεμικών τεχνών. Είναι ακόμα η ηλικία που δεν έχουμε ιδέα για τη πραγματικότητα και απλά εκφράζουμε τι θέλουμε να κάνουμε στο μέλλον με βάση τι θεωρούμε ότι είναι περισσότερο fun τη δεδομένη στιγμή της ζωής μας. Για αυτό κιόλας οι περισσότεροι/ες που ξέρω δεν διάλεξαν καν οι ίδιοι σε αυτή την ηλικία τι θα σπουδάσουν, αλλά έκαναν ότι τους είπαν οι γονείς τους, γιατί οι ίδιοι δεν είχαν ιδέα και πίστευαν ότι οι γονείς τους θα ξέρουν καλύτερα, είτε γιατί οι γονείς τους ήξεραν ότι τα παιδιά δεν έχουν ιδέα και επέλεξαν αυτοί για αυτά.

 

Αυτό που χρειάζεται τελικά και είναι το σημαντικότερο αν ρωτάς εμένα, είναι η θέληση και η όρεξη στη ζωή σου να μαθαίνεις συνεχώς, να μην επαναπαύεσαι ή τα παρατάς ποτέ, και να επιδιώκεις πάντα κάτι καλύτερο, να βελτιώσεις τον εαυτό σου και από άποψη γνώσεων, και τη ζωή σου. Ακόμα και πανεπιστήμιο αν βγάλεις στο τομέα που θέλεις να ασχοληθείς, αν επαναπαυτείς και πεις "το έβγαλα άρα ξέρω όσα είναι αρκετά να ξέρω" έχεις χάσει. Θα πρέπει και μετά το δίπλωμα να συνεχίσεις να μαθαίνεις, και θα το κάνεις για την υπόλοιπη σου ζωή. Ειδικά στο χώρο του προγραμματισμού που βγαίνουν νέα εργαλεία, γλώσσες, μεθοδολογίες, frameworks, συνέχεια.

 

Αν κρίνουμε τις γνώσεις ενός average αυτοδίδακτου με έναν average που μόλις τελείωσε πανεπιστήμιο, θα διαπιστώναμε πιστεύω ότι ο πτυχιούχος γνωρίζει πράγματα για πολλά περισσότερα πεδία, αλλά δεν έχει καμία εξειδίκευση. Οι γνώσεις του αυτοδίδακτου θα είναι πιο περιορισμένες σε εύρος συνήθως σε 1 ή 2 πεδία, αλλά θα έχει ξοδέψει αρκετό χρόνο σε αυτά για να τα μάθει ίσως καλύτερα και να είναι πιο work ready σε αυτά.

 

Αν μου δώσεις πλακέτα και μου πεις να σχεδιάσω κυκλώματα με διακόπτες, transistors, κτλπ θα τα κοιτάω πόση ώρα χωρίς να κάνω τίποτα, και όταν τελικά ξεκινήσω να κάνω κάτι, ίσως να μη καταφέρω να λύσω την άσκηση, έστω και απλή. Απ την άλλη άμα  ρωτήσω έναν που μόλις αποφοίτησε απ' το πανεπιστήμιο να μου πει τους 6 πιθανότερους λόγους στους οποίους μπορεί να οφείλεται το ότι το πρόγραμμα που έτρεχε εχθές σε debug build έτρεχε μια χαρά ενώ σήμερα που το άνοιξε χωρίς να έχει πειράξει καθόλου το κώδικα έχει bug που δεν υπήρχε χθες, χωρίς καν να εντοπίζεται από τον compiler ή το runtime, ίσως να μη ξέρει να μου απαντήσει και να λέει ότι του κάνουν μάγια ή ότι η select είναι χαλασμένη.

 

 

 

Είναι πολύ συνηθισμένο όταν κοιτάς το βιογραφικό κάποιου που έκανε σημαντικά πράγματα στη πληροφορική, να βλέπεις ότι σπούδασε μαθηματικά ή φυσική. Δεν είναι και πολύ περίεργο. Άμα τα πας καλά στα μαθηματικά, μεταπηδάς εύκολα στην πληροφορική.

Μα και οι πρώτοι προγραμματιστές δεν είχαν σπουδάσει πληροφορική γιατί δεν είχε καν εδραιωθεί σαν επιστήμη, και ακόμα και οι θεμελιώδεις αρχές της ήταν υπό εξέταση. Μηχανικοί ήταν, με καλές γνώσεις σε μαθηματικά.

 

Η πληροφορική σχετίζεται με τα μαθηματικά, όχι τόσο από την άποψη του να ξέρεις εξειδικευμένους τύπους πράξεων (ανάλογα την εφαρμογή που πρέπει να αναπτύξεις μπορεί να χρειαστεί βέβαια να ξέρεις πολύ εξειδικευμένα μαθηματικά) αλλά κυρίως λόγο του σκεπτικού του να λύνεις προβλήματα.

 

Στα μαθηματικά μας έβαζαν προβλήματα του τύπου "Ο Γιαννάκης έχει.... Πόσα μήλα έμειναν του Γιαννάκη ?" Όπου δεν αρκεί το να ξέρεις μηχανικά πως να κάνεις πράξεις με κάποιο τύπο, αλλά πρέπει απ' την εκφώνηση να αναλύσεις το πρόβλημα και να ανακαλύψεις ο ίδιος τις πράξεις που πρέπει να κάνεις για να λυθεί, πριν μπεις στη διαδικασία να εφαρμώσεις τις πράξεις.

 

Το ίδιο ακριβώς κάνουμε και εμείς. Μας δίνονται προβλήματα "απαιτήσεις" και προσπαθούμε με τους "τύπους" που ξέρουμε να βρούμε ποιες πράξεις πρέπει να κάνουμε για να τα λύσουμε, και με ποια σειρά. Οι δικές μας πράξεις όμως συνήθως είναι έλεγχος boolean, δημιουργία αντικειμένου, κληρονόμηση interface, κτλπ χωρίς να λείπουν μερικές αμιγώς μαθηματικές πράξεις εδώ και εκεί.

 

Το να μπορούμε να σπάμε τα προβλήματα και να βρίσκουμε τους αλγόριθμους όμως διαβάζωντας την "εκφώνηση" είναι το ήμισυ του παντώς.

 

 

Άπο άποψη προσόντων. Εσύ δίνεις ώς παράδειγμα κάτι το οποίο συμβαίνει μια στις τόσες. Γιατί ένας αυτοδίδακτος θα πρέπει να είναι σούπερ ντούπερ ουάου;; Εδώ (ίσως) δεν έκατσε να διαβάσει για να δώσει εξετάσεις, αλλιώς κάπου θα πέρναγε, και μου λές ότι έκατσε να διαβάσει αργότερα πληροφορική ή οτιδήποτε άλλο; Πόσοι τέτοιοι υπάρχουν;

Άλλοι έχουν υφάκι του στύλ "είμαι γαμάτος αυτοδίδακτος που η άτιμη η τύχη δεν του επέτρεψε να κάνει κάτι παραπάνω" και όχι εγώ.

Και στο κάτω κάτω της γραφής θα φάνει στα tests μιας εταιρείας ποιός είναι καλός και ποιός όχι.

 

Δεν πρέπει σώνει και καλά να είναι σούπερ ντούπερ ουάου.

Απλά πιστεύω αυτό που θέλουν να πουν οι έταιροι είναι ότι ο αυτοδίδακτος δεν επαναπαύεται εύκολα γιατί δε του έχουν φουσκώσει τα μυαλά. Και η επανάπαυση σε ένα χώρο που κάθε λίγα χρόνια έχουν βγει ολοκαίνουριες τεχνολογίες, μεθοδολογίες, κ.α. είναι μεγάλο κακό.

 

Μέχρι πέρυσι είχαμε ζωντανό παράδειγμα στο forum κάποιου που είχε μάθει VB6 στο πολυτεχείο, και πίστευε ότι το μόνο που χρειάζεται στη ζωή του είναι η VB6...  

 

 

Και απαιτούσε να τον προσκυνάμε επειδή έφτιαξε σε VB6 ένα πρόγραμμα που μεταφράζει ψευδογλώσσα με ελληνικές keywords σε VB6.

 

 

 

Και θεωρούσε αυτό το πρόγραμμα το μεγάλο κατόρθωμα της ζωής του, το οποίο θα άλλαζε το τρόπο που αντιλαμβάνονται οι Έλληνες το προγραμματισμό, και θα έκανε μαγικά τον προγραμματισμό τόσο εύκολο και θελκτικό που όλοι θα μάθαιναν να προγραμματίζουν, λες και το πρόβλημα είναι ότι τα 20-30 keywords μιας γλώσσας προγραμματισμού είναι στα αγγλικά.

 

 

 

Και κατηγορούσε τη κοινωνία και "Σκοτεινές Δυνάμεις" ότι φταιν για το ότι το έργο του δεν λαμβάνει την αναγνώριση που νομίζει ότι του αξίζει...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Επίσης πιστεύω πως αν μια ομάδα game development που χρησιμοποιεί Unity3D έψαχνε νέο άτομο θα προτιμούσε εμένα που ξέρω ήδη να χρησιμοποιώ τη γλώσσα που χρησιμοποιεί η Unity για το scripting (C#), έχω εξοικείωση με το API της Engine, gitάρω μετά από κάθε feature, και επιπλέον έχω βασικές γνώσεις σε Blender, και γενικές γνώσεις game design, παρά κάποιον που τελείωσε πανεπιστήμιο και δεν ξέρει τα παραπάνω.

Επεξ/σία 10 Σεπτεμβρίου 2017 από Alithinos

[Dinos_12345]

Read the whole thing, well done

[Aztec]

Θα κλεισω την δική μου τοποθέτηση παραφράζοντας λίγο τον Dijkstra

 

Computer Science is no more about computer programming than astronomy is about telescopes

[Constant1ne]

Να σημειώσω πάντως πως δεν είμαι κατά των formal σπουδών. Για μένα για παράδειγμα λειτούργησε πολύ θετικά το master που έκανα πριν αρχίσω να δουλεύω στο χώρο, χρόνια μετά το πρώτο πτυχίο που δεν ήταν πτυχίο Πληροφορικής. Με βοήθησε αρκετά σε πειθαρχία στο διάβασμα, ανάπτυξη soft skills και research skills  αλλά και σε διασυνδέσεις.

 

Για παράδειγμα ως σχεδόν αυτοδίδακτος μέχρι εκείνη τη στιγμή, καθυστερούσα να ολοκληρώσω projects. Με τις σπουδές είχα ένα παραπάνω κίνητρο να ολοκληρώνω projects. Είχα έκθεση σε ομαδικά projects και presentations, πράγμα που θεωρώ αρκετά σημαντικό τη στιγμή που ο προγραμματισμός στην αγορά εργασίας είναι κατεξοχήν ομαδικό άθλημα. Επίσης είχα ερεθίσματα μέσα από μαθήματα και καθηγητές για να το ψάξω λίγο παραπάνω σε διάφορους τομείς.

 

Από κει και πέρα όμως το διάβασμα και η προσωπική δουλειά συνεχίζεται για πάντα. Στο τέλος αυτό που μετράει είναι να μπορείς να κάνεις τη δουλειά καλά και όπως ξαναείπα χαίρομαι που ο χώρος της πληροφορικής δε λειτουργεί συντεχνιακά και είναι ανοιχτός για όλους.

[stringer bell]

Άποψη μου είναι ότι πρέπει να προσπαθείς σε κάθε φάση της ζωής σου να κάνεις το καλύτερο που μπορείς. Σα μαθητής να πετύχεις την καλύτερη δυνατή βαθμολογία για να περάσεις στην καλύτερη δυνατή για σένα σχολη.

Σα φοιτητής να πάρεις όσο μπορείς περισσότερα και να καταλάβεις τι είναι αυτό που θα ήθελες να κάνεις σαν επάγγελμα. Σαν επαγγελματίας να εξελίσσεσαι και να ψάχνεσαι διαρκώς.

Προφανώς δεν ήταν λάθος για κανέναν οι σπουδές, εγώ προσωπικά χωρίς αυτές δε θα είχα το δομημένο τρόπο σκέψης και την ικανότητα συγκέντρωσης που έχω τώρα. Και για να μη γελιομαστε οι αυτοδιδακτοι και τα άτομα χωρίς σπουδές που θα καταφέρουν να κάνουν καριέρα στην πληροφορική π.χ. είναι πολύ μικρό ποσοστό σε σχέση με τη μάζα που θα γίνει μπαριστα στο μικελ (τυχαίο παράδειγμα).

Απλά δε χρειάζονται ταμπέλες και όλοι δικαιούνται μια ευκαιρία όπως απ την άλλη και την αμφισβήτηση μέχρι να αποδείξουν την αξία τους ανεξαρτήτως τυπικων προσοντων.

[Kercyn]

δίπλα σε καταρτισμένους καθηγητές που μπορούν να σε βοηθήσουν να πετύχεις κάποια πράγματα αν το θές.

 

 

 

[tsofras]

Επειδή ξεφεύγει το θέμα πανεπιστήμιο , αυτοδίδακτος αν το αγαπάς θα είσαι καλός και θα ξεχωρίσεις. Αν όχι απλά θα μείνεις εκεί που είσαι.

Έχω διδακτορικούς στη δουλειά πού τούς θαυμάζω και διδακτορικούς που έχουν μείνει στη θεωρία και δεν βγάζουν δουλειά junior που είναι 20 χρονών.

 

Προσωπικά πιστεύω η σχολή σου δίνει τις βάσεις ενώ ως αυτοδίδακτος είναι ποιο δύσκολο να καταλάβεις απο που να αρχίσεις.

 

Αλλά Δεν απαξιώνω κανένα από τα 2, και εγώ σπούδασα εξωτερικό απλά για το χαρτί γιατί δεν πέρασα Ελλάδα επειδή έγραψα κάτω από τη βάση σε αρχαία,ιστορία, θρησκευτικά και χημεία.

Προγραμματιστής πάντως είμαι από τα 13 μου

[defacer]

Και μια συμβουλή που έχω να δώσω σαν μηχανικός, που ξέρω την έπαρση που μπορεί να σου καλλιεργήσει η σχολή σε σχέση με τους υπόλοιπους πληροφορικάριους που θεωρείς "κατώτερους", στην πράξη πρέπει να αποδείξεις ότι αξίζεις παραπάνω. Αν δεν ασχολείσαι ποτέ με την επιστήμη μας, τότε τις θέσεις θα στις τρώνε άλλοι "κατώτεροι" και δικαίως.

 

Αυτό.

 

Προσωπικά πιστεύω ότι όποιος πραγματικά αξίζει παραπάνω το ξέρει αυτό. Και το ξέρει όχι σε βαθμό που το κάνει συνειδητά επειδή το ξέρει, αλλά σε βαθμό που το κάνει ασυνείδητα γιατί έτσι είναι μαθημένος: να κάνει πάντα κάτι καλύτερο απ' αυτό που περιμένουν οι άλλοι. Κι αυτό δεν είναι αποτέλεσμα του να αξίζεις παραπάνω, είναι προϋπόθεση.

Το πανεπιστήμιο Πληροφορικης σε κάνει να σταθεις και να αναπτύξεις πράγματα που σχετίζονται με την επιστήμη . Για αυτό λοιπόν και σου δίνει τις απαραίτητες γνώσεις .

 

Τώρα το να μάθεις προγραμματισμό ειδικά με την έννοια γράφω μια crud εφαρμογή δεν είναι δύσκολο . Μπορεί να σταθεί όμως ένας αυτοδίδακτος προγραμματιστής σε τομείς πληροφορικής ? Δηλαδη πόσο μπορεί να ενταχθεί σε μια εταιρεία που αναπτύσσει graphic engines , artificial intelligence, operating systems, βάσεις δεδομένων κτλ χωρίς το αντίστοιχο γνωστικό υπόβαθρο . Πόσο μπορεί να αντικαταστήσει το έφτιαξα ένα Android calculator την αντίστοιχη ουσιαστικη θεωρητική γνώση που μπορεί να έχει κάποιος σε κάποιον από τους τομείς .Ποιο είναι πιο εύκολο να κάνεις catch up ?

 

O προγραμματισμός αυτός καθ εαυτός δεν είναι δύσκολος . Η γνώση του τομέα εφαρμογής και οι σχετικές γνώσεις είναι το δύσκολο κομμάτι.

 

Το πανεπιστήμιο, τουλάχιστον σε προπτυχιακό επίπεδο, σου μαθαίνει πάντα τα βασικά για όλα τα αντικείμενα που πραγματεύεται. Αρκετά για να σε παιδέψει, για να σε βάλει να δουλέψεις τη διαδικασία εκμάθησης, συνολικά δηλαδή για να σου δώσει τις βάσεις να μπορέσεις να προχωρήσεις την εκμάθηση μόνος σου (αφού έχεις πλέον και τα θεμέλια και το know-how).

 

Προφανώς είναι αστείο να λέμε ότι κάποιος έμαθε compilers και μπορεί τώρα να δουλέψει σχετικά επειδή έκανε ένα μάθημα στο πανεπιστήμιο. Εξίσου προφανώς κάποιος με το android calculator και μόνο δε μπορεί να δουλέψει σε σοβαρές εμπορικές εφαρμογές όπου η πολυπλοκότητα είναι Ν τάξεις μεγέθους μεγαλύτερη και υπάρχουν απαιτήσεις οι οποίες δεν ξέρει καν πως ονομάζονται σαν έννοιες.

όλα ωραία σε έναν ιδεατό κόσμο αλλά ... ξεχνάς έναν παράγοντα. Το πανεπιστήμιο δεν είναι μόνο μια σειρά από μαθήματα ... είναι ένα ιδρυμα που σου ανοίγει το μυαλό δείχνωντας πολλές κατευθύνσεις , έχει καθηγητές και ομιλητές που μπορούν να σε εμπνευσουν , συμφοιτητές που μπορουν να σε επηρεάσουν σε βαθμό να φτιάξεις το επόμενο fb (real story). Σε βοηθάει να αναπτυξεις skills όπως team collaboration, presentation και technical writing. Σε βοηθάει να δουλεύεις με συγκεκριμένα deadline και μαθαίνεις να κρατάς την ουσιαστική γνώση μέσα από την χαοτική πληροφορία. Το πιo σημαντικό όμως είναι ότι παίρνεις βοήθεια για ότι δεν καταλαβαίνεις και feedback για να βελτιωθείς.

 

Σωστά. Όμως, όλα αυτά μπορείς να τα πάρεις και εκτός σχολών πληροφορικής, και εκτός σχολών τεχνολογικής κατεύθυνσης, ακόμα και εκτός πανεπιστημίου.

 

Υποθέτω πως το ποσοστό των ανθρώπων που τα έχουν οι οποίοι έβγαλαν μια σχολή είναι μεγαλύτερο από αυτών που δεν έβγαλαν καμία, αλλά υπάρχουν και οι δεύτεροι και σε απόλυτη τιμή μπορεί να είναι και περισσότεροι.

 

Σε ένα isolated περιβάλλον όλα αυτά δεν υπάρχουν, πάντα θεωρώντας ότι κάποιος είναι αρκετά πειθαρχημένος ώστε να ανοίξει το βιβλίο με sensor networks και να διαβάσει (αν ξέρει φυσικά την ύπαρξη σε πρώτη φάση)

 

Τέλος για μένα λέει πολλά το να μπείς σε ένα καλό πανεπιστήμιο μεσα από τον θεσμό των πανελλαδικών εξετάσεων. Δείχνει τουλάχιστον commitment , θέληση και σκληρη δουλεια (εκτός από τα λεφτά για φροντισήρια )

 

Isolated? Έχεις όλο το internet δίπλα σου. 

 

Σίγουρα βέβαια μετράει άπειρα να έχεις κάποιον mentor, και όλοι έχουμε κάπως κάποτε περάσει από παρόμοια φάση. Και πάλι όμως, δεν είναι απαραίτητο (μη πω είναι πολύ δύσκολο) να είναι αυτός ο καθηγητής σου. Φαντάσου το σενάριο κάποιος να βρει έναν άριστο mentor στη δουλειά και κάποιος να έχει άριστο καθηγητή. Νομίζω πως ο πρώτος θα είναι πολύ καλύτερα από άποψη πρακτικών εφαρμογών, χωρίς να υστερεί απαραίτητα θεωρητικά.

[defacer]

Εδώ κάνεις το λάθος. Έχει να δείξει όλα αυτά που έκανε στα 4 χρόνια σπουδών τα οποια είναι πολύ πιο ποικίλα και εξειδικευμένα από κάποιον που είναι αυτοδίδακτος. Νομίζετε για κάποιον λόγο ότι όσοι σπουδάζουν δεν έχουν να δείξουν τιποτα εκτος από ένα χαρτί όταν πχ στην δική μου σχολή είχαμε projects από σχεδιασμό κυκλωμάτων μέχρι μεταγλωττιστές και τεχνητή νοημοσύνη. Μόνο αυτά να βάλει και την πτυχιακή μια χαρά ειναι

 

Πρέπει να το βάλεις σε perspective αυτό που λες. Καταλαβαίνω. Αλλά πάλι, δε μπορείς να προεξοφλείς πράγματα γιατί είναι περίπλοκος τομέας.

 

Για παράδειγμα, επι εποχές γυμνασίου έγραφα για προσωπική χρήση ένα UI library σε Clipper στο οποίο έκανα 100% πιστή αντιγραφή του τρόπου λειτουργίας του Turbo Vision.

 

Από μια οπτική, σιγά το τίποτα που έκανα: "εμφανίζεις στην οθόνη κουμπιά και κουτάκια και κουνάς τη μπάρα με τα βελάκια". Τι να μας πει μπροστά στην εργασία με τους compilers.

 

Από μια άλλη οπτική...

• Έκανα ένα reverse-engineered clean room implementation ενός περίπλοκου πράγματος. Το παιδί με τους compilers πιθανότατα δεν clean room ποτέ τίποτα. Καταλαβαίνεις ότι για ένα πρόβλημα που και οι δύο έχουμε κάποιες αλλά όχι όλες τις απαραίτητες γνώσεις, αν μας βάλεις μπροστά σε κενή οθόνη θα είμαι περίπου δυο δισεκατομμύρια φορές πιο βέβαιος και παραγωγικός.
• Ξέρεις πόσο δύσκολο και πόσο διδακτικό είναι να βρεις με τα εργαλεία που έχεις στη διάθεσή σου τρόπο να πετύχεις ακριβώς το τάδε αποτέλεσμα και όχι κάτι έστω και ελάχιστα διαφορετικό; Συνέχεια σκέφτεσαι "όχι έτσι δε γίνεται... τότε όμως πώς το κάνει αυτός; Χμ... αχά!". Mad problem solving skillz, που από καμία εργασία "σας είπαμε πως γίνεται αυτό, τώρα κάντε το" δε θα πάρεις.
• Δύο φορές ξεκίνησα από την αρχή αφήνοντας στην άκρη μήνες δουλειάς επειδή είχα φτάσει στα όρια του design που είχα κάνει (καταλάβαινα πως απο δω και πέρα το ξεχειλώνω, οπότε αν δε φαίνεται φως στην άκρη του τούνελ πάμε πάλι απ' την αρχή). Το κάνεις αυτό και αρχίζεις να νιώθεις το design skill να συμπυκνώνεται: το έχεις νιώσει στο πετσί σου τι δοκίμασες και γιατί δε δούλεψε και γιατί δεν είναι καλή ιδέα. Στη σχολή προφανώς δε θα φτάσεις ούτε καν να κάνεις ένα μόνο πράγμα που θα χρειαστεί μήνες.

Θέλω να πω δηλαδή, don't knock it. Το software engineering δεν είναι μόνο (βασικά, κυρίως δεν είναι) ακαδημαϊκές έννοιες. Μαθαίνει ο άλλος concurrency και mutex και semaphore και της παναγιάς τα μάτια, αλλά ούτε γι' αστείο δε μαθαίνει πώς να τα χρησιμοποιεί.

Αδυνατώ να καταλάβω, όπως πάντα σε τέτοιου είδους αντιπαραθέσεις, γιατί η σύγκριση γίνεται ΠΑΝΤΑ μεταξύ των φοιτητών πανεπιστημιακών ιδρυμάτων που αδιαφορούν για τα πάντα και ενδιαφέρονται μόνο για να πάρουν στο χέρι τους ένα 'πτυχίο', με αυτοδίδακτους με μεράκι και διάθεση για μάθηση οι οποίοι δεν πλησίασαν καν σε ανάλογες σχολές.

 

Πρώτον γιατί κάνουμε αντίλογο στο "όποιος βγαίνει από σχολή είναι καλύτερος". Προφανώς για να το απορρίψουμε δε χρειάζεται να αποδείξουμε ότι ο χειρότερος αυτοδίδακτος είναι χειρότερος από τον καλύτερο σπουδαγμένο, αλλά το αντίθετο (συν κάποιο λογικό περιθώριο βέβαια).

 

Και δεύτερον επειδή αν ο αυτοδίδακτος δεν έχει μεράκι και διάθεση τότε πώς αυτοδιδάχτηκε; Προφανώς ο εισακτέος είναι κάθε άλλο παρά δεδομένο πως θα έχει μεράκι και διάθεση για τη σχολή που πέρασε. Επίσης, ο αυτοδίδακτος εξ ορισμού επιλέγει κάτι που του κινεί το ενδιαφέρον.

[solarpower]

Τα πανεπιστήμια δεν σου δίνουν μεράκι και φαντασία, δυο στοιχεία απαραίτητα για οποιαδήποτε δουλειά. Δίνουν όμως γνώσεις. Ο αυτοδίδακτος μπορεί να είναι παραγωγικός και χωρίς πολλές γνώσεις όταν τοποθετηθεί στην σωστή δουλειά (πράγμα που το κρίνει κάποιος πιο εμπειρος...ίσως και αυτός αυτοδίδακτος).

Σημασία δηλαδή για τη επιτυχία στη δουλειά είναι να συμμετέχεις εκεί που αποδίδεις. Και αυτό πρέπει να το καταλάβει αυτός που σε προσλαμβάνει..αλλιώς αμφότεροι θα χάσετε!

[Portmaster]

https://m.youtube.com/watch?v=MoB3qX7ODIU

[defacer]

https://m.youtube.com/watch?v=MoB3qX7ODIU

 

Το είδα. Εντόπισα πάρα πολλά κοινά στοιχεία ανάμεσα σ' αυτά που έλεγε και το δικό μου παρελθόν.

 

* ΚΑΝΤΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΕΙ *

 

 

Να υπογραμμίσω ένα πράγμα που λέει και περνάει ίσως απαρατήρητο σε σχέση με άλλα: "...άρχισα να μιλάω στον τύπο στη συνέντευξη και συνειδητοποίησα πως μιλούσα με μεγάλο πάθος...".

 

Είναι το πιο σημαντικό πράγμα. Βαθμοί, χαρτιά, πιστοποιήσεις, ιστορίες, όλα αυτά δε σημαίνουν απαραίτητα κάτι. Μπορεί να τα έχει κάποιος που δεν τα αξίζει, ή και αν τα αξίζει δε σημαίνουν απαραίτητα κάτι για την ικανότητά του στη δουλειά. Και ο καθένας μπορεί να μάθει να λέει το ποίημα μπλα μπλα μπλα ομαδικό πνεύμα και βλακείες.

 

But you cannot fake passion. Μπορείς στο βιογραφικό να γράψεις ο,τι θες που δε γίνεται να διασταυρώσω, αλλά δε μπορείς με τίποτα να με κοροϊδέψεις στη συνέντευξη ότι έχεις πάθος ή μυαλό χωρίς να τα έχεις. Και αυτός που τα έχει προσλαμβάνεται -- σε junior θέση δε θέλεις τίποτα περισσότερο.

[Lanike71]

^

To όλο ζήτημα είναι πώς θα κάνεις τον άλλο να σε καλέσει σε συνέντευξη, για να του δείξεις το πάθος σου. Και για να σε καλέσει, πρέπει κάτι να δει. Και μάλλον είναι το βιογραφικό.

[defacer]

Ναι, αλλά όταν υπάρχει έλλειψη σε ικανούς ανθρώπους όπως στον τομέα ψάχνεις δικαιολογίες να τους καλέσεις, όχι να τους διώξεις.

 

Και μη ξεχνάς το networking. Αν έχεις όρεξη και κάνεις πράγματα θα μπλεχτείς με άλλους. Αν έχεις πάθος και ικανότητα οι άλλοι θα σε συστήσουν, κλπ.

 

Προσωπικά πχ ξεκίνησα να δουλεύω το 2001 και πρώτη φορά έστειλα βιογραφικό σε αγνώστους δέκα χρόνια μετά.

[CyberCr33p]

Το βασικό προνόμιο πέρα από τις θεωρητικές και σε κάποιες περιπτώσεις και πρακτικές γνώσεις που δίνουν οι σπουδές είναι ότι ο φοιτητής στις περισσότερες περιπτώσεις δεν χρειάζεται να δουλέψει για να ζήσει (πληρώνουν οι γονείς) και έχει αρκετό ελεύθερο χρόνο για να ασχοληθεί μόνος του με αυτό που του αρέσει και να αποκτήσει ουσιαστικές γνώσεις πάνω σε αυτά που ζητάει η αγορά εργασίας ή να προετοιμαστεί για να στήσει τη δικιά του επιχείρηση. Σε προσωπικό επίπεδο θεωρώ ότι ο χρόνος που "κέρδισα" όσο ήμουν φοιτητής έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο να έχω σήμερα δικιά μου επιχείρηση.

 

Tώρα εάν το δω από την άποψη του εργοδότη, δεν με ενδιαφέρει ένα κάποιος έχει πτυχίο ή όχι. Με ενδιαφέρει να του αρέσει αυτό που θα κάνει και να μην το βλέπει καθαρά μόνο ως χρήμα που μπαίνει στη τσέπη του. Με ενδιαφέρει να είναι σταθερός και αξιόπιστος ώστε να μην με κρεμάσει. Με ενδιαφέρει ο τρόπος σκέψης του πάνω στα θέματα της δουλειάς να είναι παρόμοιος με τον δικό μου. Με ενδιαφέρει να ξέρει ή να έχει τη διάθεση να μάθει και άλλα πράγματα πέρα από το πρακτικό τμήμα της δουλειάς (π.χ. κάποιος τεχνικός να ξέρει και τα βασικά πράγματα για το πώς δουλεύει το λογιστήριο) ώστε να μπορεί να προτείνει βελτιώσεις. Δηλαδή να έχει άποψη και να την λέει για το πως θα πάμε την επιχείρηση ένα βήμα παραπέρα, διότι κέρδος η επιχείρηση δεν βγάζει μόνο από την καθ' αυτό εργασία, αλλά και βελτιώνοντας το τρόπο που γίνονται οι εργασίες για να κερδίσεις χρόνο, κόπο και περισσότερους ευχαριστημένους πελάτες.

Αντίστοιχα και εάν είναι κάποιος προγραμματιστής. Το εύκολο είναι να βρεις ένα προγραμματιστή που να ξέρει τα εργαλεία του και να σου φτιάξει το πρόγραμμα. Το δύσκολο είναι να βρεις προγραμματιστή που να μπορεί να καταλάβει τη λογική της επιχείρησης, να προτείνει, και να φτιάξει το πρόγραμμα με τρόπο που να φέρει μεγαλύτερο όφελος στην επιχείρηση από τη χρήση του.

Επεξ/σία 16 Σεπτεμβρίου 2017 από CyberCr33p