Πως καταπολεμάς την σπαρίλα στην επαρχία

[Stamer]

Μόλις τώρα, evabb είπε

καταλαβα. αυτο που παθαινω καθε καλοκαιρι (κυριως λογω ζεστης)

ΧΑΧΑΧΑΧ ακριβώς έτσι... και λες... πωω ρε φίλε μ'εχει πιάσει μια σπαρίλα τώρα... (και απο μέσα σου παρακαλάς να σου φέρει κάποιος ένα καφέ στο χέρι γιατι ακόμα κι αυτό βαριέσαι να κάνεις εκείνη τη στιγμή!)

[Backpacker]

Επίσης τεράστιο ρόλο έχει και το αν έφυγε κάποιος για σπουδές. Και αθηναίος να είναι κάποιος αν μείνει για σπουδές Αθήνα και μένει με γονείς βαρεμάρα θα περάσει! Θα φτάσει 25 και δεν θα έχει φύγει ποτέ απ'την γειτονια του να ζήσει κάπου αλλού! Πόσο μάλλον αν ειναι από μικρότερη πόλη και έχει ζήσει όλη του την ζωή μονο εκεί. 

[TriLoBiTe]

Οταν βαριέμαι να φτιάξω καφέ ακόμα κι από τη nespresso ξέρω πως η σπαρίλα έχει χτυπήσει κόκκινο

[Stamer]

Μόλις τώρα, TriLoBiTe είπε

Οταν βαριέμαι να φτιάξω καφέ ακόμα κι από τη nespresso ξέρω πως η σπαρίλα έχει χτυπήσει κόκκινο

Ποια nespresso ρε συ?! Βάλε-βγάλε κάψουλα και ξέπλυνε την κιόλας μετά? Με σκότωσες...

[IOSIF SALEM]

3 ώρες πριν, TriLoBiTe είπε

Φαίνεται πιο ψηλός στα Φιλιατρά, κάτσε κει και μην πας πουθενά.

Όταν δεν έχεις δικό σου πολιτισμό,τότε απλά αντιγράφεις τον πολιτισμό των άλλων.

Walhalla, ο Παρθενώνας της Βαυαρίας

[TriLoBiTe]

5 λεπτά πριν, Stamer είπε

 και ξέπλυνε την κιόλας μετά? .

Χρησιμοποιείς επαναγεμιζόμενη?!?  

[Stamer]

2 λεπτά πριν, TriLoBiTe είπε

Χρησιμοποιείς επαναγεμιζόμενη?!?  

Ξέπλυνε την κάψουλα κατάλαβες εσύ? (δεν ήξερα καν οτι υπάρχουν επαναγεμιζόμενες, έπρεπε να googlαρω για να καταλάβω τι εννοείς 😜  )
Εννοούσα ξέπλυμα τη μηχανή ρε συ! Ω ρε φίλε... φαντάζομαι τη μηχανή σου! χεχε 

Πάντως δεν τη χρησιμοποιώ. Φραπεδάκι παραδοσιακά χτυπημένο. Ή freddo απ'εξω.

[pontez2]

1 λεπτό πριν, IOSIF SALEM είπε

Walhalla, ο Παρθενώνας της Βαυαρίας

Kαι που να ξέραν πως το κέντρο της Αθήνας (ο νεοκλασικισμός δηλαδή) είναι η αρχιτεκτονική άποψη των Βαυαρών για τη συνέχεια της κλασσικής Ελλάδας 😛

[TriLoBiTe]

Μόλις τώρα, Stamer είπε

Ξέπλυνε την κάψουλα κατάλαβες εσύ? (δεν ήξερα καν οτι υπάρχουν επαναγεμιζόμενες, έπρεπε να googlαρω για να καταλάβω τι εννοείς 😜  )

Για κάψουλα δεν έλεγες?!?   (το εξέλαβα έτσι για να προχωρήσει η συζήτηση... 😜  Εμαθες και κάτι 😜😜😜)

Μόλις τώρα, Stamer είπε

 Ω ρε φίλε... φαντάζομαι τη μηχανή σου! χεχε 

Λαχτίσιμα 😎

[DarkPrince]

Ευχαριστώ παίδες για τις απαντήσεις σας, λίγο πολύ μου επιβεβαιώσατε αυτό το οποίο λένε: ότι η ζωή είναι μόνο στιγμές και είναι ωραίες όταν τις περνάς με άλλους.. όταν ζεις το ίδιο μοτίβο καθημερινά δεν καταλαβαίνεις πότε περνά ο χρόνος και μεγαλώνοντας συνειδητοποιείς οτι δεν ζεις..

Περνάω μια περίοδο που οικονομικά είμαι στο τίποτα (η τουλάχιστον το μεροκάματο να βγαίνει) και αυτό που κάνω δεν έχει περιθώρια εξέλιξης, και κοινωνικά (σχεσεις) γάμα τα! και παράλληλα βρίσκομαι σε ένα μέρος που εγώ τουλάχιστον νιώθω ότι (δεν βρίσκω λέξεις)... που δεν υπάρχουν ευκαιρίες..

Θέλω να νιώσω επιβεβαίωση επαγγελματικά, ότι κάτι κάνω ρε φιλε, ότι σε 10 χρονια από τώρα να μπορέσω να ανοίξω ένα σπίτι, να βρω μια κοπέλα να κάνουμε παιδιά να έχουμε μια ωραία ευτυχισμένη οικογένεια, να νιώθω ότι προσφέρω και όχι να εγκλωβιστώ σε ένα γάμο που δεν θα μπορώ να ξεφύγω, και αργότερα να γυρίσουν να με πουν τα παιδιά μου μαλάκα για τις επιλογές που έκανα..

Για ένα πράγμα  μετανιώνω, που δεν τόλμησα, δεν είχα μυαλό, και δεν είχα ανθρώπους να μου πουν 10 πράγματα, ότι έπρεπε να τα μάθω όλα μονος μου μέσα από τις λάθος επιλογές που έκανα, όλα άναρχα.. όταν οι άλλοι ξεκινούσαν με στόχους και όνειρα εγώ πέταγα αετό..

αλλα ρίχνω και ευθύνες, σε ένα σπίτι που δεν υπήρχε παιδεία, δεν υπήρχε μόρφωση δεν υπήρχε κουλτούρα, δεν υπήρχαν οι δυνατότητες... και παραμελείς ένα παιδί και τον αφήνεις να μεγαλώσει μονο του..

Μάλλον η σπαρίλα σαν αφορμή ήταν να πω κάποια πράγματα που ένιωθα και να τα βγάλω από μέσα μου, και να πω ότι είμαι δειλός και φοβάμαι.. φοβάμαι την μη πραγματοποίηση των αναγκών που μου έχουν δημιουργηθεί, φοβάμαι να μην γίνω ο πατέρας μου, φοβάμαι να μην πετύχω επαγγελματικά, φοβάμαι να μην νιώσω αποδοχής, φοβάμαι στο να μην κάνω οικογένεια..

γιατί ρε γαμώτο να μην κολλάει η ζωή στα 12 και να παύουμε να μεγαλώνουμε.. γιατί να μην μπορούμε να παραμείνουμε για πάντα παιδιά..

Επεξ/σία 8 Ιουνίου 2018 από DarkPrince

[Stamer]

Κι όμως φιλαράκο μου... κάνεις κάτι το οποίο όσο και να σε εκπλήσει, ελάχιστοι το κάνουν ή το έχουν κάνει έστω και μια φορά... κατανοείς τον εαυτό σου και αυτό που σου συμβαίνει και ξέρεις τι θέλεις να κάνεις. Αυτά είναι το ήμισυ του παντός. Αλλά πάνω απ'όλα είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου. Έχεις όλες τις προϋποθέσεις να προχωρήσεις μπροστά αλλά το πως ακριβώς μόνο εσύ το ξέρεις καλά. Βάλε κάποιες προτεραιότητες (π.χ. δουλειά πρώτα, οικογένεια κ.λ.π.), κάνε σχέδιο και προχώρα!

[evabb]

3 λεπτά πριν, DarkPrince είπε

γιατί ρε γαμώτο να μην κολλάει η ζωή στα 12 και να παύουμε να μεγαλώνουμε.. γιατί να μην μπορούμε να παραμείνουμε για πάντα παιδιά..

Να μου λείπει τέτοιο σενάριο. Η ζωή στα 12 είναι gtpk

[Backpacker]

7 λεπτά πριν, DarkPrince είπε

Ευχαριστώ παίδες για τις απαντήσεις σας, λίγο πολύ μου επιβεβαιώσατε αυτό το οποίο λένε: ότι η ζωή είναι μονο στιγμές και είναι ωραίες όταν τις περνάς με άλλους.. όταν ζεις το ίδιο μοτίβο καθημερινά δεν καταλαβαίνεις ποτε περνά ο χρόνος και μεγαλώνοντας συνειδητοποιείς οτι δεν ζεις..

Περνάω μια περίοδο που οικονομικά είμαι στο τίποτα (η τουλάχιστον το μεροκάματο να βγαίνει) και αυτό που κάνω δεν έχει περιθώρια εξέλιξης, και κοινωνικά (σχεσεις) γάμα τα! και παράλληλα βρίσκομαι σε ένα μέρος που εγώ τουλάχιστον νιώθω ότι (δεν βρίσκω λέξεις)... που δεν υπάρχουν ευκαιρίες..

Θέλω να νιώσω επιβεβαίωση επαγγελματικά, ότι κάτι κάνω ρε φιλε, ότι σε 10 χρονια από τώρα να μπορέσω να ανοίξω ένα σπίτι, να βρω μια κοπέλα να κάνουμε παιδιά να έχουμε μια ωραία ευτυχισμένη οικογένεια, να νιώθω ότι προσφέρω και όχι να εγκλωβιστώ σε ένα γάμο που δεν θα μπορώ να ξεφύγω, και αργότερα να γυρίσουν να με πουν τα παιδιά μου μαλάκα για τις επιλογές που έκανα..

Για ένα πράγμα  μετανιώνω, που δεν τόλμησα, δεν είχα μυαλό, και δεν είχα ανθρώπους να μου πουν 10 πράγματα, ότι έπρεπε να τα μάθω όλα μονος μου μέσα από τις λάθος επιλογές που έκανα, όλα άναρχα.. όταν οι άλλοι ξεκινούσαν με στόχους και όνειρα εγώ πέταγα αετό..

αλλα ρίχνω και ευθύνες, σε ένα σπίτι που δεν υπήρχε παιδεία, δεν υπήρχε μόρφωση δεν υπήρχε κουλτούρα, δεν υπήρχαν οι δυνατότητες... και παραμελείς ένα παιδί και τον αφήνεις να μεγαλώσει μονο του..

Μάλλον η σπαρίλα σαν αφορμή ήταν να πω κάποια πράγματα που ένιωθα και να τα βγάλω από μέσα μου, και να πω ότι είμαι δειλός και φοβάμαι.. φοβάμαι την μη πραγματοποίηση των αναγκών που μου έχουν δημιουργηθεί, φοβάμαι να μην γίνω ο πατέρας μου, φοβάμαι να μην πετύχω επαγγελματικά, φοβάμαι να μην νιώσω αποδοχής, φοβάμαι στο να μην κάνω οικογένεια..

γιατί ρε γαμώτο να μην κολλάει η ζωή στα 12 και να παύουμε να μεγαλώνουμε.. γιατί να μην μπορούμε να παραμείνουμε για πάντα παιδιά..

 

Φίλε μου στα 25 σου με τέτοιο βαθμό αυτογνωσίας και ειλικρίνειας προς τον εαυτό σου,πράγμα πάρα πολύ σπάνιο τη σημερινή εποχή που όλοι λένε συνεχώς ψέματα στους εαυτούς τους και εθελοτυφλούν για τα λάθη τους και τις ευθύνες τους, δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα. Λουτρό ρεαλισμού τα λόγια σου! Καλή τύχη σε όλα. 

[IOSIF SALEM]

14 λεπτά πριν, DarkPrince είπε

Ευχαριστώ παίδες για τις απαντήσεις σας, λίγο πολύ μου επιβεβαιώσατε αυτό το οποίο λένε: ότι η ζωή είναι μονο στιγμές και είναι ωραίες όταν τις περνάς με άλλους.. όταν ζεις το ίδιο μοτίβο καθημερινά δεν καταλαβαίνεις ποτε περνά ο χρόνος και μεγαλώνοντας συνειδητοποιείς οτι δεν ζεις..

Περνάω μια περίοδο που οικονομικά είμαι στο τίποτα (η τουλάχιστον το μεροκάματο να βγαίνει) και αυτό που κάνω δεν έχει περιθώρια εξέλιξης, και κοινωνικά (σχεσεις) γάμα τα! και παράλληλα βρίσκομαι σε ένα μέρος που εγώ τουλάχιστον νιώθω ότι (δεν βρίσκω λέξεις)... που δεν υπάρχουν ευκαιρίες..

Θέλω να νιώσω επιβεβαίωση επαγγελματικά, ότι κάτι κάνω ρε φιλε, ότι σε 10 χρονια από τώρα να μπορέσω να ανοίξω ένα σπίτι, να βρω μια κοπέλα να κάνουμε παιδιά να έχουμε μια ωραία ευτυχισμένη οικογένεια, να νιώθω ότι προσφέρω και όχι να εγκλωβιστώ σε ένα γάμο που δεν θα μπορώ να ξεφύγω, και αργότερα να γυρίσουν να με πουν τα παιδιά μου μαλάκα για τις επιλογές που έκανα..

Για ένα πράγμα  μετανιώνω, που δεν τόλμησα, δεν είχα μυαλό, και δεν είχα ανθρώπους να μου πουν 10 πράγματα, ότι έπρεπε να τα μάθω όλα μονος μου μέσα από τις λάθος επιλογές που έκανα, όλα άναρχα.. όταν οι άλλοι ξεκινούσαν με στόχους και όνειρα εγώ πέταγα αετό..

αλλα ρίχνω και ευθύνες, σε ένα σπίτι που δεν υπήρχε παιδεία, δεν υπήρχε μόρφωση δεν υπήρχε κουλτούρα, δεν υπήρχαν οι δυνατότητες... και παραμελείς ένα παιδί και τον αφήνεις να μεγαλώσει μονο του..

Μάλλον η σπαρίλα σαν αφορμή ήταν να πω κάποια πράγματα που ένιωθα και να τα βγάλω από μέσα μου, και να πω ότι είμαι δειλός και φοβάμαι.. φοβάμαι την μη πραγματοποίηση των αναγκών που μου έχουν δημιουργηθεί, φοβάμαι να μην γίνω ο πατέρας μου, φοβάμαι να μην πετύχω επαγγελματικά, φοβάμαι να μην νιώσω αποδοχής, φοβάμαι στο να μην κάνω οικογένεια..

γιατί ρε γαμώτο να μην κολλάει η ζωή στα 12 και να παύουμε να μεγαλώνουμε.. γιατί να μην μπορούμε να παραμείνουμε για πάντα παιδιά..

Αχ αχ αχ! 8 χρόνια η χώρα βρίσκεται μέσα στο μνημόνιο και δεν έχεις καταλάβει ακόμη που πάει η ιστορία και ονειρεύεσαι οικογένειες,παιδάκια,δουλίτσα και μια ευτυχισμένη ζωή.

[d_crazy]

Εγώ πάλι θέλω να αντιμετωπίσω την βαρεμάρα της Αθήνας...