Γεροντική Άνοια και Alzheimer σε δικούς μας - Τρόποι αντιμετώπισης!

[di maria kun]

Παιδιά έχουμε πολύ καιρό με τον πατέρα μου σε άνοια και οκ έχουμε προσαρμοστεί σε μεγάλο βαθμό με την καθημερινότητα. Την τελευταία βδομάδα έχουμε ένα σοβαρό θέμα και θέλω να ρωτήσω αν υπάρχει αντιμετώπιση. Δεν τρώει. Τι με το ζόρι δεν ακουμπάει ούτε φαγητό οθυς ούτε φρούτα ούτε τάισμα . Από την μία δεν κάνει με άδειο στομάχι να παίρνει τα χάπια του από την άλλη ακόμα και σε τόσο μικρό διάστημα έχει αδυνάτησει και έχει αυξηθεί πολύ η αδυναμία του. Δεν περπατάει δυσκολεύεται να σταθεί κτλ. 

Πως το αντιμετωπίσατε εκείνο το στάδιο. Υπάρχει κάποια μέθοδος να του δίνουμε φαΐ? Με ορο στο στόμα με το ζόρι λιγο σούπα? Με άλλο τρόπο? (Βιταμίνες παίρνει) 

Επεξ/σία 10 Δεκεμβρίου 2021 από di maria kun

[andrapos]

2 ώρες πριν, di maria kun είπε

Παιδιά έχουμε πολύ καιρό με τον πατέρα μου σε άνοια και οκ έχουμε προσαρμοστεί σε μεγάλο βαθμό με την καθημερινότητα. Την τελευταία βδομάδα έχουμε ένα σοβαρό θέμα και θέλω να ρωτήσω αν υπάρχει αντιμετώπιση. Δεν τρώει. Τι με το ζόρι δεν ακουμπάει ούτε φαγητό οθυς ούτε φρούτα ούτε τάισμα . Από την μία δεν κάνει με άδειο στομάχι να παίρνει τα χάπια του από την άλλη ακόμα και σε τόσο μικρό διάστημα έχει αδυνάτησει και έχει αυξηθεί πολύ η αδυναμία του. Δεν περπατάει δυσκολεύεται να σταθεί κτλ. 

Πως το αντιμετωπίσατε εκείνο το στάδιο. Υπάρχει κάποια μέθοδος να του δίνουμε φαΐ? Με ορο στο στόμα με το ζόρι λιγο σούπα? Με άλλο τρόπο? (Βιταμίνες παίρνει) 

Δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες.Ο παππούς μου ηταν 87 χρονών όταν έφτασε σε αυτό το στάδιο που λές, έτρωγε μόνο αλεσμένα φαγητά με το ζόρι και πολυ λίγο.Αλλά λόγο και της προχωρημένης ηλικίας χειροτέρευσε πολύ γρήγορα.Σε ένα εξάμηνο περίπου απο εκεί που περπατούσε με βοήθεια πήγαμε στο καροτσάκι και στο τέλος δεν κουνιόταν σχεδόν καθόλου, ήταν μόνο στο κρεβάτι.Θυμάμαι κάποιες φορές δεν θυμόταν πως να καταπιεί ένα χάπι.Τελικά ένα πρωί έφυγε αλλά είχε φτάσει πια σε σημείο να μη θυμάται κανέναν και από ομιλία έλεγε μαμά, μπαμπά και γενικά πράγματα που λένε τα μωρά.Και είχε μείνει πετσί και κόκκαλο.Αλλά οι 6 τελευταίοι μήνες ήταν με ραγδαία επιδείνωση ενώ τα προηγούμενα 3 χρόνια προχωρούσε αργά.Σε άλλες περιπτώσεις γνωστών έχω δεί ανθρώπο να μένει 6-7 χρόνια στο κρεβάτι ακίνητος και να τρώει με σύριγγα αλλά και άνθρωπο να φεύγει σε λιγότερο απο ένα χρόνο απο τη στιγμή που κατάλαβαν οι δικοί του οτι κάτι δεν παει καλά.

[jimmyl]

2 ώρες πριν, di maria kun είπε

Παιδιά έχουμε πολύ καιρό με τον πατέρα μου σε άνοια και οκ έχουμε προσαρμοστεί σε μεγάλο βαθμό με την καθημερινότητα. Την τελευταία βδομάδα έχουμε ένα σοβαρό θέμα και θέλω να ρωτήσω αν υπάρχει αντιμετώπιση. Δεν τρώει. Τι με το ζόρι δεν ακουμπάει ούτε φαγητό οθυς ούτε φρούτα ούτε τάισμα . Από την μία δεν κάνει με άδειο στομάχι να παίρνει τα χάπια του από την άλλη ακόμα και σε τόσο μικρό διάστημα έχει αδυνάτησει και έχει αυξηθεί πολύ η αδυναμία του. Δεν περπατάει δυσκολεύεται να σταθεί κτλ. 

Πως το αντιμετωπίσατε εκείνο το στάδιο. Υπάρχει κάποια μέθοδος να του δίνουμε φαΐ? Με ορο στο στόμα με το ζόρι λιγο σούπα? Με άλλο τρόπο? (Βιταμίνες παίρνει) 

Σε αυτο το σταδιο ειναι δυσκολα τα πραγματα , υπαρχει η λυση της γαστροστομιας αλλα δεν ξερω κατα ποσο ειναι εφικτη  , εκτος του οτι μπορει να προσπαθησει να τραβηξει το σωληνακι , η και το Levin που ειναι απο τη μυτη , οπως το περιγραφεις δυστυχως εχει παρει τη κατω βολτα , τα εχω βιωσει και τα ξερω , να ευχεσαι να μην κρατησει πολυ , υπομονη και κουραγιο με ολο τον σεβασμο 

[mindreader]

21 ώρες πριν, di maria kun είπε

Παιδιά έχουμε πολύ καιρό με τον πατέρα μου σε άνοια και οκ έχουμε προσαρμοστεί σε μεγάλο βαθμό με την καθημερινότητα. Την τελευταία βδομάδα έχουμε ένα σοβαρό θέμα και θέλω να ρωτήσω αν υπάρχει αντιμετώπιση. Δεν τρώει. Τι με το ζόρι δεν ακουμπάει ούτε φαγητό οθυς ούτε φρούτα ούτε τάισμα . Από την μία δεν κάνει με άδειο στομάχι να παίρνει τα χάπια του από την άλλη ακόμα και σε τόσο μικρό διάστημα έχει αδυνάτησει και έχει αυξηθεί πολύ η αδυναμία του. Δεν περπατάει δυσκολεύεται να σταθεί κτλ. 

Πως το αντιμετωπίσατε εκείνο το στάδιο. Υπάρχει κάποια μέθοδος να του δίνουμε φαΐ? Με ορο στο στόμα με το ζόρι λιγο σούπα? Με άλλο τρόπο? (Βιταμίνες παίρνει) 

Δυστυχως, ηταν σχεδον προδιαγεγραμμενο οτι θα εφτανε εκει η κατασταση. Ειναι η εξελιξη της αρρωστιας. Τωρα το ποσο γρηγορα ή αργα θα συνεβαινε, ειναι και θεμα συνθηκων/οργανισμου κλπ.

Υπαρχουν δυο σεναρια.

Το ενα ειναι 'οτι μπορουμε, το παλευουμε'. Εμεις, πηραμε αποφαση για 'λεβαιν' και 'καθετηρα'. Δεν ξερω αν ειναι/ηταν η καλυτερη αποφαση. Ειπαμε, αφου υπαρχει, ας το κανουμε. Εν γνωσει μας ομως, οτι μιλαμε για παρατερη κατασταση, που ανα πασα στιγμη 'αντιο΄. Και φυσικα, χρηματα επι χρηματων, ειδικος γιατρος κυριως για το λεβαιν (σιτιση που λες, διχως αυτην τελος), και ενας κυκλος διχως καποιο φως.

Το αλλο σεναριο, ειναι το 'δεν εχει νοημα', που το εχουν παρει συγγενεις μου με αντιστοιχα περιστατικα, ειναι οτι 'δεν θα μπουμε σε αυτη τη διαδικασια'. Και δεν τους κακολογω. Δεν μπορω να πω για κανενας τιποτε. Οπως εκτιμα ο καθενας. Αυτων ο γονιος, πεθανε αμεσα, μολις δεν μπορουσε να φάει. Απλά τέλος.

----------

Ειναι δυσκολες καταστασεις παντως. Κι εμεις που ειπαμε 'θα το παλεψουμε, και δεν θα τον αφησουμε', βλεπουμε οτι 'δεν βγαινει'. Το ξεραμε. Ανιση μαχη. 'Ζωη' με καθε κοστος;(εννοω με καθε συνθηκη, με στυλ 'τα δεχομαι ολα αρκει να ζει';) Δεν ξερω. Πραγματικα δεν ξερω, τι ειναι καλυτερο και τι χειροτερο.

 

Επεξ/σία 11 Δεκεμβρίου 2021 από mindreader

[jimmyl]

53 λεπτά πριν, mindreader είπε

Δυστυχως, ηταν σχεδον προδιαγεγραμμενο οτι θα εφτανε εκει η κατασταση. Ειναι η εξελιξη της αρρωστιας. Τωρα το ποσο γρηγορα ή αργα θα συνεβαινε, ειναι και θεμα συνθηκων/οργανισμου κλπ.

Υπαρχουν δυο σεναρια.

Το ενα ειναι 'οτι μπορουμε, το παλευουμε'. Εμεις, πηραμε αποφαση για 'λεβαιν' και 'καθετηρα'. Δεν ξερω αν ειναι/ηταν η καλυτερη αποφαση. Ειπαμε, αφου υπαρχει, ας το κανουμε. Εν γνωσει μας ομως, οτι μιλαμε για παρατερη κατασταση, που ανα πασα στιγμη 'αντιο΄. Και φυσικα, χρηματα επι χρηματων, ειδικος γιατρος κυριως για το λεβαιν (σιτιση που λες, διχως αυτην τελος), και ενας κυκλος διχως καποιο φως.

Το αλλο σεναριο, ειναι το 'δεν εχει νοημα', που το εχουν παρει συγγενεις μου με αντιστοιχα περιστατικα, ειναι οτι 'δεν θα μπουμε σε αυτη τη διαδικασια'. Και δεν τους κακολογω. Δεν μπορω να πω για κανενας τιποτε. Οπως εκτιμα ο καθενας. Αυτων ο γονιος, πεθανε αμεσα, μολις δεν μπορουσε να φάει. Απλά τέλος.

----------

Ειναι δυσκολες καταστασεις παντως. Κι εμεις που ειπαμε 'θα το παλεψουμε, και δεν θα τον αφησουμε', βλεπουμε οτι 'δεν βγαινει'. Το ξεραμε. Ανιση μαχη. 'Ζωη' με καθε κοστος;(εννοω με καθε συνθηκη, με στυλ 'τα δεχομαι ολα αρκει να ζει';) Δεν ξερω. Πραγματικα δεν ξερω, τι ειναι καλυτερο και τι χειροτερο.

 

Θα συμφωνησω με οτι λες , ειχα τον αδερφο μου κατακοιτο 14,5 χρονια απο βαρυ εγκεφαλικο επεισοδιο , δεν ξερω ποσες φορες ειπα γιατι δεν εφυγε εξ αρχης και εζησε για να βασανιζεται ετσι , αλλα και εγω και οι γονεις μου οσο αντεξαν και αυτοι τον προσεξαμε οσο γινοταν και αντεξε τοσο , η ζωη εχει αξια οταν εχει αξιοπρεπεια , οταν διψας και μπορεις μονος σου να πεις ενα ποτηρι νερο , εαν περιμενεις να στο δωσει αλλος αστα να πανε , ειναι να μην βρεθεις σε τετοια διλημματα 

Επεξ/σία 11 Δεκεμβρίου 2021 από jimmyl

[Balrog]

Η μάνα μου, η οποία μένει σε δικό της σπίτι μόνη της, εδώ και λίγους μήνες με ρωτάει "πού είναι ο μικρός", "έχει να φανεί τόσες μέρες" και άλλα τέτοια. Ο "μικρός" είμαι εγώ, αν και μεγάλωσα πλέον.. Νομίζω ότι με μπερδεύει με τον αδερφό της και ότι στο μυαλό της έχει την εικόνα μου όταν ήμουνα 20 χρονών (και αντίστοιχα του αδερφού της όταν ήταν 40 και όχι 80). Έχει νόημα να την διορθώνω και να της εξηγώ ότι εγώ είμαι αυτός ο "μικρός" ή καλύτερα να πηγαίνω με τα νερά της και να παριστάνω τον μεγάλο;

Εδώ και μερικά χρόνια είχα διαπιστώσει ότι έχει νοητική υστέρηση, κυρίως απώλεια μνήμης στην περίπτωσή μας, αλλά ήταν σε ανεκτά επίπεδα μέχρι πρότινος. Τους πρόσφατους μήνες όμως, εκτός από το να με μπερδεύει με τον θείο μου, έχει αλλάξει και η συμπεριφορά της λίγο. Για παράδειγμα, δεν παίρνει τηλέφωνα να με αναζητήσει πλέον, δεν βγαίνει από το σπίτι να ψωνίσει και αναγκάζομαι να της πηγαίνω προμήθειες εγώ και άλλα τέτοια. Δεν ξέρω τι να κάνω γιατί η ίδια δεν παραδέχεται ότι υπάρχει πρόβλημα και δεν θέλει ούτε να μετακομίσει στο δικό μου σπίτι, ούτε να της φέρω βοηθό/ νοσοκόμα στο δικό της. Ευτυχώς έχω γεμίσει το σπίτι της με κάμερες και έχω κάποια επιτήρηση (λόγω της άνοιας δεν καταλαβαίνει ότι αυτά τα στρογγυλά είναι κάμερες). Φοβάμαι ότι καμιά μέρα θα βάλει φωτιά όπως πάμε.

[vagos789]

Πολυ χονδρικα γιατι καθε περιπτωση ειναι σε αλλο σταδιο και ο καθε συγγενης εχει αλλες δυνατοτητες (χρονο και χρημα καθως και αποσταση), μπορω να πω σε ολους σας οτι οι επιλογες που βγαζουν νοημα ειναι οι εξης:

1)Μονιμη βοηθεια στο σπιτι απο καποια κοπελα (θα πρεπει να ειναι τιμια και ο ασθενης να μην την καταχεριαζει).

2)Γηροκομειο εξειδικευμενο ή οχι (ακριβη λυση και οχι απαραιτητα καλυτερη απο την πρωτη λυση).

3) Για βαριες και προχωρημενες περιπτωσεις,συνιστω παντα σε φιλους και συγγενεις να μιλησουν με τον γιατρο τους χωρις ταμπου.Καποιες φορες ο παλιος ασθενης εχει ηδη φυγει και εχει μενει πισω το φαντασμα του να αυτοβασανιζεται.

[LiquidTroll]

Παιδιά έχασα πρόσφατα τον πατέρα μου απο άνοια (βασικά, απο εγκεφαλικό), οπότε το πέρασα όλο, 5 χρόνια, σε σημείο που δεν μπορούσε πλεον όχι να φαει αλεσμένα, αλλα δεν έδινε ο εγκεφαλος να καταπιει το ίδιο του το σάλιο.

Φερναμε καθε 3 μερες εταιρία να του κάνει αναρρόφηση.

Οπότε, οτιδήποτε θέλετε να με ρωτήσετε, είμαι εδώ να βοηθήσω.

Στις 10/12/2021 στις 8:34 ΜΜ, di maria kun είπε

Παιδιά έχουμε πολύ καιρό με τον πατέρα μου σε άνοια και οκ έχουμε προσαρμοστεί σε μεγάλο βαθμό με την καθημερινότητα. Την τελευταία βδομάδα έχουμε ένα σοβαρό θέμα και θέλω να ρωτήσω αν υπάρχει αντιμετώπιση. Δεν τρώει. Τι με το ζόρι δεν ακουμπάει ούτε φαγητό οθυς ούτε φρούτα ούτε τάισμα . Από την μία δεν κάνει με άδειο στομάχι να παίρνει τα χάπια του από την άλλη ακόμα και σε τόσο μικρό διάστημα έχει αδυνάτησει και έχει αυξηθεί πολύ η αδυναμία του. Δεν περπατάει δυσκολεύεται να σταθεί κτλ. 

Πως το αντιμετωπίσατε εκείνο το στάδιο. Υπάρχει κάποια μέθοδος να του δίνουμε φαΐ? Με ορο στο στόμα με το ζόρι λιγο σούπα? Με άλλο τρόπο? (Βιταμίνες παίρνει) 

Πρέπει να τον καταστείλετε. Γενικά, σε αυτή την φάση, χρειάζεται κάποιο καλό νευροληπτικό χάπι τύπου Seroquel. Εκτος οτι θα τον ηρεμήσει γενικότερα, θα κοιμηθεί καλύτερα, θα του ανοίξει και την όρεξη.

Το Levine να είναι η τελευταία λύση.

Δεν μπορείτε να κάνετε πολλά πλέον, μόνο να του προσφέρετε ηρεμία και αξιοπρέπεια (τροφή, καθαριότητα, παρέα κλπ)

Επεξ/σία 10 Οκτωβρίου 2022 από LiquidTroll

[vamvakoolas]

40 λεπτά πριν, LiquidTroll είπε

Παιδιά έχασα πρόσφατα τον πατέρα μου απο άνοια (βασικά, απο εγκεφαλικό), οπότε το πέρασα όλο, 5 χρόνια, σε σημείο που δεν μπορούσε πλεον όχι να φαει αλεσμένα, αλλα δεν έδινε ο εγκεφαλος να καταπιει το ίδιο του το σάλιο.

Φερναμε καθε 3 μερες εταιρία να του κάνει αναρρόφηση.

Οπότε, οτιδήποτε θέλετε να με ρωτήσετε, είμαι εδώ να βοηθήσω.

Πρέπει να τον καταστείλετε. Γενικά, σε αυτή την φάση, χρειάζεται κάποιο καλό νευροληπτικό χάπι τύπου Seroquel. Εκτος οτι θα τον ηρεμήσει γενικότερα, θα κοιμηθεί καλύτερα, θα του ανοίξει και την όρεξη.

Το Levine να είναι η τελευταία λύση.

Δεν μπορείτε να κάνετε πολλά πλέον, μόνο να του προσφέρετε ηρεμία και αξιοπρέπεια (τροφή, καθαριότητα, παρέα κλπ)

νομιζω ενα φορουμ στο ιντερνετ δε πρεπει να ειναι "φαρμακειο" η παροχη αγωγης σε ασθενη.

Θα πρεπει ο καθενας που εχει το προβλημα με δικο του ανθρωπο να παει σε επαγγελματια υγειας (ψυχιατρο αρχικα) ωστε να κανει διαγνωση.

Επεξ/σία 10 Οκτωβρίου 2022 από vamvakoolas

[di maria kun]

5 ώρες πριν, LiquidTroll είπε

Παιδιά έχασα πρόσφατα τον πατέρα μου απο άνοια (βασικά, απο εγκεφαλικό), οπότε το πέρασα όλο, 5 χρόνια, σε σημείο που δεν μπορούσε πλεον όχι να φαει αλεσμένα, αλλα δεν έδινε ο εγκεφαλος να καταπιει το ίδιο του το σάλιο.

Φερναμε καθε 3 μερες εταιρία να του κάνει αναρρόφηση.

Οπότε, οτιδήποτε θέλετε να με ρωτήσετε, είμαι εδώ να βοηθήσω.

Πρέπει να τον καταστείλετε. Γενικά, σε αυτή την φάση, χρειάζεται κάποιο καλό νευροληπτικό χάπι τύπου Seroquel. Εκτος οτι θα τον ηρεμήσει γενικότερα, θα κοιμηθεί καλύτερα, θα του ανοίξει και την όρεξη.

Το Levine να είναι η τελευταία λύση.

Δεν μπορείτε να κάνετε πολλά πλέον, μόνο να του προσφέρετε ηρεμία και αξιοπρέπεια (τροφή, καθαριότητα, παρέα κλπ)

ειναι δυσκολη κατασταση για τους γιγαντες μας,εμεις το εχουμε πανω απο 5 χρονια,καθε χρονο και χειροτερα,θυμομαστε οτι περσι εκανε κατι παραπανω,συλλυπητηρια για τον δικο σου

[bill999r]

Για τέτοιες ανίατες ασθένειες πρέπει να υπάρχει η επιλογή της ευθανασίας. Είναι πολύ άδικο να ταλαιπωρείται έτσι ο οποιοσδήποτε άνθρωπος. Όλοι πρέπει να έχουμε δικαίωμα σε ένα αξιοπρεπές και λιγότερο οδυνηρό τέλος. Δυστυχώς η χώρα μας είναι οπισθοδρομική σε τέτοια θέματα και δεν γίνεται ούτε καν συζήτηση.

[Basilhs23___]

51 λεπτά πριν, bill999r είπε

Για τέτοιες ανίατες ασθένειες πρέπει να υπάρχει η επιλογή της ευθανασίας. Είναι πολύ άδικο να ταλαιπωρείται έτσι ο οποιοσδήποτε άνθρωπος. Όλοι πρέπει να έχουμε δικαίωμα σε ένα αξιοπρεπές και λιγότερο οδυνηρό τέλος. Δυστυχώς η χώρα μας είναι οπισθοδρομική σε τέτοια θέματα και δεν γίνεται ούτε καν συζήτηση.

Δυστυχώς όταν φτάσεις σε τέτοια επίπεδα που δεν μπορείς να πάρεις ο ίδιος απόφαση για τον εαυτό σου, δεν ξέρω αν μπορεί η θα έχει το δικαίωμα να την λάβει τρίτο άτομο ακόμα και σε προηγμένα κράτη. 

Ράγισε η καρδιά μου με αυτά που μας είπε ο LiquidTroll για τον πατέρα του. Εμένα έχει η μάνα μου διάφορα θέματα όταν ήταν νέα, δεν μπορώ να τα αναλύσω είναι ολόκληρο σεντόνι, δεν μπορούμε με τίποτα να την πείσουμε ότι έχει πρόβλημα και χρειάζεται γιατρό. Παθολογικά χαίρει άκρας υγείας και αντοχής, ψυχολογικά έχει θέματα. Αλλά ακόμα κι αν αρρωστήσει πχ πνευμονία θα πεθάνει διότι ούτε σε γιατρούς πάει ούτε συνεργάζεται αν πχ πάει σε νοσοκομείο. 

Τρέμω μην εμφανίσει τίποτα αννοιες και τέτοια γιατί δεν παίζει να το αντέξω, τώρα ειναι 60 ετών, οι σωματικές αντοχές της προδικαζουν πως εκτός απροόπτου θα ζήσει μέχρι τα 80 σίγουρα. 

[bill999r]

1 λεπτό πριν, Basilhs23___ είπε

Δυστυχώς όταν φτάσεις σε τέτοια επίπεδα που δεν μπορείς να πάρεις ο ίδιος απόφαση για τον εαυτό σου, δεν ξέρω αν μπορεί η θα έχει το δικαίωμα να την λάβει τρίτο άτομο ακόμα και σε προηγμένα κράτη. 

Ράγισε η καρδιά μου με αυτά που μας είπε ο LiquidTroll για τον πατέρα του. Εμένα έχει η μάνα μου διάφορα θέματα όταν ήταν νέα, δεν μπορώ να τα αναλύσω είναι ολόκληρο σεντόνι, δεν μπορούμε με τίποτα να την πείσουμε ότι έχει πρόβλημα και χρειάζεται γιατρό. Παθολογικά χαίρει άκρας υγείας και αντοχής, ψυχολογικά έχει θέματα. Αλλά ακόμα κι αν αρρωστήσει πχ πνευμονία θα πεθάνει διότι ούτε σε γιατρούς πάει ούτε συνεργάζεται αν πχ πάει σε νοσοκομείο. 

Τρέμω μην εμφανίσει τίποτα αννοιες και τέτοια γιατί δεν παίζει να το αντέξω, τώρα ειναι 60 ετών, οι σωματικές αντοχές της προδικαζουν πως εκτός απροόπτου θα ζήσει μέχρι τα 80 σίγουρα. 

Μα εννοείται πως ο καθένας πρέπει να αποφασίζει εκ των προτέρων για τον εαυτό. Κάνεις δεν μπορεί να αποφασίσει για τη ζωή κάποιοι άλλου. Άλλωστε όπως βλέπεις κ εδώ μέσα όλοι προσπαθούν να κάνουν ότι καλύτερο για τον άνθρωπο τους ώστε να μην ταλαιπωρηθεί...

Αν υπάρχει ψυχιατρικό θέμα με τη μητέρα σου πρέπει να την πας οπωσδήποτε σε ειδικό. Τα ψυχιατρικά προβλήματα γιγαντώνονται σταδιακά κ μπορούν να έχουν απρόβλεπτες συνέπειες.

[mindreader]

Εχω τον πατερα μου σε προχωρημενο παρκινσον, κλινηρη, εδω και 2,5 χρονια.
Με λεβαιν και καθετηρα.
Επικοινωνει με το περιβαλλον, αλλα δεν εννοει, δεν ξερεις τι ακριβως καταλαβαινει, απο πλευρας μυαλου. Σαν ανοια, οσον αφορα το μυαλο.
Το σωμα κατω φυσικα.

Απο τη στιγμη που δεν φαινεται να ποναει, εγω και ο αδερφος μου που πηραμε πριν 2 χρονια την αποφαση να παμε σε λεβαιν, δεν το μετανιωσαμε.
Προβληματισμους ειχαμε και εχουμε φυσικα.
Και ζωη δεν το λες μεν.
Αλλα εγω τον Θεο, δεν μπορω να τον κανω.
Αν ειναι να φυγει, οταν ειναι η ωρα, ας γινει.
Εγω θα εχω τη συνειδηση μου ησυχη, οτι εκανα ανθρωπινως οτι περνουσε απο το χερι μου, για να τον εχουμε λιγο παραπανω κοντα μας, εστω και αν δεν ειναι αυτος που ηταν.
Οπως μας εχει ο Θεος, για τον καθεναν μας.

Εχουμε, εστω κι ετσι, 'τον ισκιο του πατερα μας'.

[LiquidTroll]

Να πω εδω, ή μάλλον να καταγγείλω κάποια πράγματα.

Οταν ο πατέρας έπαθε το εγκεφαλικό στο σπίτι, φώναξα νευρολόγο, και μου είπε ότι είναι πολύ δύσκολη η κατάσταση.

Την ρώτησα τι να κάνω, και αν πεθαίνει ο άνθρωπος, και μου λέει πηγαινέ τον στο νοσοκομείο.

Κανονικά εμείς, λόγω του ότι η αδερφή μου δουλεύει σε ιδιωτική κλινική, τον πηγαίναμε εκεί. Όμως, επειδή στο ασθενοφόρο κατέβασε οξυγόνο στο 50, δεν προλαβαίναμε, και τον πηγανε στο Γενικό κρατικό Νίκαιας.

Εκεί, στα επείγοντα, δεν θα ξεχάσω ότι ήταν ένα χάος, και μεσα εκτός απο τους άσθενείς, ήταν και ο κάθε παρατρεχάμενος συγγενής. Ουτε μέτρα για κόβιντ, ούτε τίποτε. όλοι μέσα!

Ξαφνικά άρχισα να παρακαλάω για έναν γιατρό, γιατί ο άνθρωπος έφευγε. Ηρθε μια γιατρός, και εξεπλάγην, μου λέει :

"Πότε ήρθε αυτός εδω μέσα?????" Ξαφνικά άρχισαν να τσακώνονται οι γιατροί, και μέσα σε αυτό το αλαλουμ, ήρθανε τελικά άλλες 2 γιατρίνες να τον κοιτάξουνε. Μέσα στον γενικότερο χαμό, αρχίσανε να του δίνουν οξυγόνο.

Μου είπανε οτι έχει πάθει εγκεφαλικό βαρύ, δεν αντιδρά στο φως, και ότι θα καταλήξει. Όμως, δεν μπορούν να τον αφήσουν να καταλήξει, καθώς δεν το επιτρέπει ο νόμος. Τον διασωληνώσανε, και τον βάλανε σε τεχνητό κώμα.

Τον πήγανε σε ένα δωμάτιο, στο οποίο ήτανε με άλλους 5. Έξω απο το δωμάτιο σκουπίδια, πολλά σκουπίδια και μέσα δυσωδία.

Την επόμενη ημέρα, αφου κάνανε τεστ στους ασθενείς, 2 βρέθηκαν με κοβιντ, και τους μεταφέρανε (!!!!!). Δηλαδή αν τον είχα πάει για κάτι άλλο, λιγότερο σοβαρό, θα είχε κολλήσει κόβιντ ή κάποια ενδονοσοκομειακή λοίμωξη !

Αποφασίσαμε σαν οικογένεια ότι δεν θα τον αφήσουμε να πεθάνει εκει μέσα, έστω και τελευταία στιγμή θα τον μεταφέρουμε κάπου καλύτερα, σε μια ΜΕΘ.

Βάλαμε ότι γνωστό και βύσμα έχουμε, και μετά απο 4-5 μέρες, τον μεταφέραμε σε ιδιωτική κλινική ΜΕΘ, οπου μετά απο 5-6 ημέρες κατέληξε με ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ!

Πραγματικά, το Γενικό Κρατικό Νίκαιας, χρειάζεται φλογοβόλο!