Tρελές ιστορίες από το Στρατό

[Muchacho]

Κέντρο και κάθε βράδυ με το που ξαπλώσω να με πιάνει ένας ξηρόβηχας που δεν με άφηνε να κοιμηθώ. Πάω στα ιατρεία με βλέπει εκεί ένας ιατρός(στρατιώτης) και μου λέει δεν είναι τίποτα πίνε αρκετό νερό και πάρε αυτό το σιρόπι(του Ελληνικού Στρατού) για τον ξηρό βήχα. Το ίδιο βιολί συνεχίζεται με τα πρωινά να είμαι κομμάτια γιατί έκανα κάκιστο ύπνο. Ξαναπάω στα ιατρεία και με βλέπει ο ίδιος ο  ιατρός και μου λέει έχεις μαζέψει πολύ πράμα πάρε αυτό το σιρόπι(του Ελληνικού Στρατού )για τον παραγωγικό βήχα και πίνε αρκετό νερό. Μέσα στις επόμενες μέρες ο βήχας χειροτέρεψε. Ξαναπάω με βλέπει ο ίδιος ιατρός και μου λέει να κάνω υπομονή να κάνει το κύκλο του και να πίνω και από τα δύο σιρόπια εναλλάξ. Τίποτα απολύτως και τα μάτια μου να είναι κατακόκκινα από την έλλειψη ύπνου/βήχα και  είχα αρχίσει να πονάω στο στήθος. Ξαναπάω στο ιατρεία και με βλέπει άλλος ιατρός. Με εξετάζει και του εξηγώ τι έχει προηγηθεί και βγαίνουμε έξω από το ιατρείο για να του υποδείξω ποιος με είδε. Έμεινε αποσβολωμένος και σταυροκοπήθηκε. Επιστρέψαμε και μου είπε να μην παίρνω τίποτα παρά μόνο ένα αποσυμφορητικό για την  μύτη και όντως μέσα στις επόμενες ημέρες είδα τρομερή βελτίωση.

Μετά που έφυγα στην μονάδα έμαθα από άλλους που ήταν στο ίδιο κέντρο πως είχε δημιουργηθεί θέμα από έναν ψυχολόγο που παρίστανε τον ιατρό και από έναν ιατρό πτυχιούχο  χώρας του Ανατολικού μπλοκ όπου είχε τα θεματάκια του... Τώρα ποιος από τους δύο με είδε δεν ξέρω.

[astrea966]

εδω και παλι.

άλλη σκοπιά και κλασικά την έχω πέσει. να σημειώσω ότι όταν την έπεφτα για ύπνο δεν έπαιρνα αγκαλιές και τέτοια όπλο και πυρομαχικά. είχα την τελαμώνα κρεμασμένη σε ένα καρφί στον τοίχο και το όπλο παρατημένο όρθιο στην απέναντι γωνία διπλά στην είσοδο της σκοπιάς. εκείνη τη βραδιά είχε υπηρεσία ένας δόκιμος. βγαίνει κάποια στιγμή έφοδο έρχεται με βλέπει ότι κοιμάμαι και παίρνει το όπλο μου και πάει να φύγει. την ώρα που γυρίζει για να φύγει ανοίγω τα μάτια μου και τον βλέπω. με παίρνει χαμπάρι ότι ξύπνησα και σταματάει και με κοιτάζει. τον κοιτάζω μερικά δευτερόλεπτα και ξανακλείνω τα μάτια μου και συνεχίζω τον ύπνο μου. Μένει μαλάκας προφανώς και επιστρέφει μου αφήνει το όπλο και φεύγει.

Στο ΣΕΜ το να είσαι ΤΤΟ σημαίνει δύναμη. καθημερινά έβγαιναν περίπου 15-20 κινήσεις έξω από ένα τάγμα 70 ατόμων για να τροφοδοτήσουν τα άλλα στρατόπεδα με καύσιμα, τρόφιμα και JP8 για το ελικόπτερο του στρατηγού και όταν ερχόταν καράβι με βαρέλια έβγαιναν κάπου στα 30-35 οχήματα στο δρόμο. όλες οι κινήσεις λοιπόν έπρεπε να υπογραφούν από τους τεχνίτες αλλιώς δεν κινούταν ρόδα. ο λόχος μεταφορών είχε για διοικητή ένα ανθυπολοχαγό ο οποίος ήταν μεγάλο τσογλάνι. δεν τον πήγαινε κανείς οπότε κάναμε ότι μπορούσαμε για να του κάνουμε τη ζωή δύσκολη. κάθε κίνηση που του κόβαμε λόγω κάποιου υποτιθέμενου προβλήματος που έβρισκα εγώ και οι συνάδελφοι τα άκουγε από τον υποδιοικητή. μας είχε βάλει στο μάτι λοιπόν αλλά δεν έβρισκε και κάτι να μας κάνει. μετά από μήνες τον μεταφέρουν στο λόχο εφοδιασμού κοινώς στα ψυγεία κρεάτων και στις αποθήκες. Συχνά πυκνά ερχόταν στο στρατόπεδο το λεγόμενο ΤΑΤΡΑ. για όσους δεν γνωρίζουν είναι νταλίκα φορτωμένη με τόνους τρόφιμα που πρέπει να ξεφορτωθούν στην αποθήκη. όπως καταλαβαίνεται αυτό γίνεται από τους φαντάρους. κάθομαι στο κιόσκι το οποίο είναι απέναντι από το λόχο εφοδιασμού και πίνω την φραπεδιά μου παρέα με τον καψιμιτζή. ο καψιμιτζής ήταν 6 μήνες νεότερος και τον είχα από κοντά. γιωτάς λόγω ενός σοβαρού ατυχήματος στο πόδι. εγώ πάλι είχα ένα ατύχημα στο χέρι αλλά δεν το είχα δηλώσει οπότε είχα πάρει όπλο. όταν πήγα στη μονάδα όμως πήγα στον γιατρό και μου έβγαλε ένα χαρτί για το πρόβλημα μου. Και έχουμε την παρακάτω φάση:

Ημέρα παρασκευή μέρα αναφοράς τάγματος και η ώρα περίπου 1 το μεσημέρι. Βγαίνει ένας φαντάρος από τον εφοδιασμό και μας λέει:

¨δεν σας το λέω αλλά θα σας το πω. Ο τσόγλανος(ανθυπολοχαγός) ψάχνει να χώσει άτομα για την τατρα

¨Λέω εγώ ας ψάχνει. δεν περνάνε 5 λεπτά και βγαίνει ένας άλλος φαντάρος έξω και μας φωνάζει. του λέω ‘’τι θες;’’

΄΄Σας θέλει ο τσόγλανος΄΄ λέει

΄΄ας έρθει να μας βρει΄΄ του λέω

Μπαίνει μέσα και του το λέει. Βγαίνει έξω ο ανθυπολοχαγός και μας φωνάζει. σηκωνόμαστε σιγά σιγά και πάμε με τους καφέδες στα χέρια.΄΄έχετε φάει΄΄; Μας ρωτάει.

΄΄γιατί΄΄;τον ρωτάω

Ξαναρωτάει αν έχουμε φάει. του λέω΄΄γιατί; για να ξεφορτώσουμε;΄΄ Ναι μου λέει.

Δεν κουβαλώ τίποτα του λέω. μόλις λέω αυτό αμέσως και ο καψιμιτζής λέει ούτε εγώ κουβαλώ τίποτα.

Γιατί; Ρωτάει. Πονάει το χέρι μου λέω, πονάει το πόδι μου λέει ο καψιμιτζής.

Χαρτί από γιατρό έχετε ρωτάει. Όσα χαρτιά θες του λέω. βγάζω το χαρτί του γιατρού εγώ και μια τρισέλιδη γνωμάτευση νοσοκομείου ο καψιμιτζής. διαβάζει το χαρτί μου και λέει για συντριπτικό κάταγμα και τα συναφή και να μην κάνω βαριές χειρωνακτικές εργασίες.

Δεν θα κάνεις τίποτα βαρύ μου λέει. 5κιλα θα κουβαλάς. δεν αγγίζω τίποτα του λέω. διαβάζει και το χαρτί του άλλου και έλεγε οτιδήποτε μπορείς να φανταστείς που έχει σχέση με τα ποδιά να το αποφεύγει και λέει:

Δεν λέει τίποτα για κουβάλημα εσύ μένεις. (Αθάνατη λογική του στρατού)

Λέει και αυτός ούτε εγώ αγγίζω τίποτα. Αρχίζει να κοκκινίζει ο ανθυπολοχαγός και λέει, 5 μέρες κράτηση και θα μείνετε να κουβαλήσετε.

Δεν κουβαλώ τίποτα και φεύγω του λέω εγώ, δεν κουβαλώ τίποτα λέει και ο άλλος.

Αρχίζει να φωνάζει και να λέει, οι 5 μέρες κράτηση θα γίνουν φυλακή και θα μείνετε. του λέω ήρεμα ήρεμα:

Δεν μένω και θα πάω στο διοικητή να μου τις σβήσει. Τα παίρνει στο κρανίο και αρχίζει να ωρύεται:

ΦΥΓΕΤΕ να μην σας βλέπω, έχετε 2 κωλόχαρτα….. έλεγε και κάτι άλλα αλλά δεν έδωσα σημασία γυρίσαμε γελώντας και απομακρυνόμασταν όταν τον βλέπω με την άκρη του ματιού μου να τρέχει να μας προλάβει. μας σταματάει και μας ρωτάει: Μαγειρεία πάτε; {ήθελε να μας χώσει οπωσδήποτε), Όχι του απαντάω.

Γιατί; Ρωτάει

Είναι βαριές οι λαμαρίνες του απαντάω. σε αυτό το σημείο άλλαξε μια δεκαριά χρώματα άρχισε να ωρύεται πάλι ,φύγετε να μην σας βλέπω, έχετε χάρη που θέλω να γίνω υπολοχαγός.

Αλλιώς του λέω τι; Δεν έβγαλε μιλιά και έφυγε.

και για του λογου το αληθες

Υ.Γ  το εχω κρατησει με κατι αλλα που θα ανεβουν σε επομενα post

 

 

Επεξ/σία 14 Δεκεμβρίου 2019 από astrea966

[ifaist]

Θα προσπαθησω να αποκρυψω καποιες πληροφοριες για το που εγιναν τα παρακατω...

Ειμαι στην μοναδα ***** στον **** μαχιμη, πριν 15-20 χρονια. Η μοναδα ειχε πολλες δουλειες σε καθημερινη βαση και ηταν σκληροπυρηνικη σε ολα της. Ο σκοπος μας ηταν να ριξουμε καποιες γεφυρες ωστε να καθυστερησουμε τον "εχθρο" , θα επρεπε να ειμασταν ετοιμοι σε 10 λεπτα απο την διαταγη και οντως ειμασταν. Οποτε ειχαμε αρκετους συναγερμους ετοιμοτητας.. Ολο αυτο ειχε την πλακα του βεβαια, αλλα ηταν και κουραστικο διοτι ο συναγερμος μπορει να ερχοταν 3 ωρα το βραδυ ή την ωρα του φαγητου κτλ. Οποτε ολοι τρεχαμε αλλαζαμε Μ71, λουκανικα, οπλα και τρεξιμο για τις θεσεις μαχης. Σε 10 λεπτα ειμασταν στο δρομο και σε 15-20 λεπτα ειχαμε περασει ποταμια, λοφους και ετοιμοι για πυρ.

Μια ωραια μερα ερχεται διαταγη για αλλαγη σε φυλακειο... Κανεις δεν ηθελε να παει γτ ειχαμε δεσει σαν παρεα, παλιοι και νεοι και δεν υπηρχαν προβληματα μεταξυ μας. Με τα πολλα ο δηκας μας που ηταν απιστευτα δημοκρατικος και ειχε διαταξει οτι κανενας φανταρος δεν θα χαιρεταει κανεναν αξιωματικο μας εδωσε διορια 1 ωρα να διαλεξουμε εμεις ποιοι θα πανε. Τοτε μου μιλησε ενας παλιος που ηξερε.  - << αν δεν πας σε αυτο το φυλακιο , ισως να ειναι η μεγαλυτερη μλκια που εχεις κανει στην ζωη σου μεχρι σημερα >>.  Το συζητησα με σειρες μου και προσφερθηκαμε 3 ατομα και ακομα ενας μπηκε απο κληρωση. Νταξξξξ... Νομιζω οτι ειναι αρκετο να σας πω οτι αυτοι που αλλαξαμε δακρυσαν που εφευγαν...

Το φυλακιο ηταν μια βιλα, 4 οροφη με ολες τις ανεσεις και βρισκοταν στην στρατικοποιημένη ζώνη , δηλ. Ελλαδα , τελωνειο , duty free, στρατικοποιημένη ζώνη-φυλακειο, συνορα, ξενη χωρα. Εμεις 30 μετρα απο την αλλη χωρα πανω σε ενα λοφο 50 μετρων, με θεα σε ολο τον καμπο και τον κεντρικο δρομο. Το φυλακειο ειχε 2 σκοπιες αλλα φυλουσαμε μονο την μια. Γενικα για πας στο φυλακειο με καναδεζα απο την πρωτη σκοπια που ηταν πανω στον κεντρικο μεχρι την 2η που ηταν διπλα στο φυλακιο-βιλα ηθελες 15-20 λεπτα γιατι ηταν ενα λαβυρινθος-δρομος. Υπηρχε βεβαια ενα μονοπατι που το ακολουθουσες μονο με τα ποδια ενος μετρου πλατους που εφτανες σε 2-3 λεπτα. Μετα τις 6, κατεβαζαμε την πυλη , στηναμε και κατι ετοιμα οδοφραγματα και υποτιθεται οτι φυλουσαμε μονο την πανω.

Το τι εζησα εκει δεν περιγραφεται... Βαζαμε πολιτικα και με τα ποδια ψωνιζαμε απο τα duty free, υπηρχε ενα εθιμο των ντοπιων να μας αφηνουν δωρα, τα οποια μπορει να ηταν απο φρεσκοψημενη πιτα, μπανανες, πορτοκαλαδες, γλυκα μεχρι και μισο αρνι σουβλας το Πασχα. Το αποκορυφωμα δε ηταν που σταματουσαν φορτηγατζιδες και αφηναν κουτες με οτι κουβαλουσαν. Εγινα αλκοολικος τους 2 μηνες που εμεινα εκει. Ο δοκιμος μας , ηταν πολυ αγαθο και καλο παιδι. 2-3 φορες εκανε και την σκοπια μου😁. Νταξ, ηταν και ολιγο μερακλης στις σεξουαλικες του προτιμησεις και αρεσκοταν να πηγαινει για "τζοκινγκ" με τον 4ο (που ηρθε με κληρωση). Ολα καλα και καθε μερα παρτι. Με το μποξερακι σκοπια και αν ερχοταν εφοδος ηξερες οτι ειχες 20 λεπτα να ετοιμαστεις. Παμε τωρα και στο ακραιο της φασης...

Μια μερα στην κατω σκοπια, του δρομου, σταματαει ξενος ταξιτζης, της γειτονικης χωρας. Με σπαστα ελληνικα-αγγλικα μας λεει.

-Γκια σας πιδια...

-Γεια σου κ σενα.

-Πιδια εγκο εντο σας φερι κοριτσι , σεις περασετε καλα, πρωτη φορα ντορο απο μενα.

-WHATTTtttttttttttttttttt ???

Ψαρακες μεγαλοι εμεις και παιδια τοτε, κλασαμε μεντες ! Του ειπαμε οχι και εφυγε χαμογελοντας.

Βεβαια, αν σε θελει η γαμ...λα η τυχη... Πως τυχαινει να ξαναεχω σκοπια με το ιδιο παιδι-σειρα μου , και τσουπ σταματαει ο ταξιτζης μετα απο 2 μερες... Κατεβαινουν 2 ελαφια διμετρα, μοσχοβολουσανε μλκες μου. Αψεγαδιαστα κορμια , γοργονες στην στερια ,ποοοοωω. Νταξ.. νταξ.. νταξ.. Δε γινοταν αλλιως.. Εχουν περασει 20 χρονια και νομιζω οτι ειχα το ΝΟΚΙΑ 3210, εχω αλλαξει 10 συσκευες-κινητα αλλα το νουμερο εκεινου του ταριφα ακομα δεν το εχω σβησει. 

Eγραψα ακομα μια παραγραφο, αλλα το μετανιωσα τωρα που το ξαναδιαβασα... Αφηνω τα υπολοιπα στην φαντασια σας και την πληροφορια οτι οταν τελικα εφυγα απο το φυλακιο εκλαιγα και εγω οπως εκλαιγαν αυτοι που ειχαμε αλλαξει. 

[ZauZ]

Την κακομοιριά, την μιζέρια και την απεραντοσύνη της ανθρώπινης βλακείας την συνάντησα για πρώτη φορά στη ζωή μου στον στρατό. Και αυτό όχι από τους στρατιωτικούς αλλά από τους φαντάρους.

Στον στρατό ανακάλυψα έναν διαφορετικά πλασμένο κόσμο από τον δικό μου «ακαδημαϊκό» κόσμο. Συνάντησα ανθρώπους – φαντάρους που δεν μπορούσαν να κάνουν κυριολεκτικά καμία μα καμία λογική σκέψη…

Ήμουν Κύπρο και εκεί κάποιοι φαντάροι γίνονται και Λοχίες. Ήμουν ένας από αυτούς. Θεωρητικά λοιπόν ο λοχίας έχει τη δυνατότητα να τρέξει και επισήμως έναν στρατιώτη αν θέλει. Δηλαδή τα καραγκιοζιλίκια που κάνουν ορισμένοι παλαίουρες στους νέους… κτλ.

Εγώ ποτέ δεν επέτρεψα σε κανέναν παλιό ούτε να μου κολλήσει (οκ πήγα στρατό σχεδόν 30 χρονών…) αλλά ούτε κόλλησα ποτέ σε κανέναν χωρίς λόγο εγώ ως παλιός ή ως λοχίας.

 

Είχα μάλιστα το παρατσούκλι «Ο Λοχίας της Καρδίας μας»….

Υγ : Να μην τους ξελάσπωνα κάθε τρεις και λίγο και να μην κάλυπτα τις μπούρδες τους και θα σας έλεγα τι λοχίας της καρδιάς θα ήμουν αλλά τέλος πάντων… 

 

Δύο πράγματα δεν άντεχα όμως για κανέναν μα κανέναν λόγο. Την βρομιά και την γρουσουζιά.

 

1. Περιστατικό πρώτο:

Μπαίνω στις ντουζιέρες… Εκείνη τη στιγμή βγαίνει ένας φαντάρος από μία και κάτι πιάνω με το μάτι μου μέσα στη ντουζιέρα.

Κοιτάω καλύτερα και τι να δω;

Μια κουράδα ΝΑ ΜΕ ΤΟ ΣΥΜΠΑΘΙΟ.

Ήταν η πρώτη φορά που πραγματικά σάλταρα… Βγαίνω έξω τον αρπάζω του κατεβάζω ότι μπορούσα να του κατεβάσω αλλά Φ όοοχιιι δεν θα σου ρίξω γιατί είπαμε... Είμαι καλό παιδί.

Καθάριζε όμως τις τουαλέτες για τους επόμενους 3 μήνες στους οποίους του έκανα και καταδρομικές να δω αν έχει καθαρίσει καλά.

 

 

2. Περιστατικό δεύτερο:

Μου φέρνουν στο γραφείο που ήμουν υπεύθυνος / ομαδάρχης / διμοιρίτης όπως θέλετε πείτε το έναν στρατιώτη ο οποίος εκτός από αλλοπρόσαλλος ήταν και βρομιάρης. Βρόμαγε από απόσταση… Του το είπαμε με τρόπο μια, δύο, τρείς… έμπαινε πότε πότε και ένας Ταγματάρχης στο γραφείο για καμία δουλειά και μου έλεγε «Ρε ZauZ… αυτός ο μαλάκας βρομάει; Πέστου να πάει να κάνει κανά μπάνιο μην έρθει από εδώ ο Συνταγματάρχης και τον μυρίσει». Εσύ θα τα ακούσεις στην τελική...

Το παλικάρι τίποτα… βρόμα ελεεινή…

Σε κάποια φάση του έπεσε το τζόκεϊ κάτω… σκύβω το πιάνω να του το δώσω και πραγματικά κόλλησε στα δάχτυλα μου από τη λίγδα…    

Αυτό ήταν….Τα παίρνω στο κρανίο… Σίγουρα με άκουσε όλος ο όροφος (λοχαγοί, ταγματάρχες, αντισυνταγματάρχες κτλ).

Έστω το όνομα αυτού Τάσος.

 

Εγώ: Λοιπόν, Τάσο βρομάς ρε φίλε. Βρομάς εσύ και τα ρούχα σου. Δεν πάει άλλο. Θα πας να κάνεις μπάνιο και θα πλύνεις ΟΛΑ ΣΟΥ ΤΑ ΡΟΥΧΑ σήμερα. Και όταν λέω όλα, ΟΛΑ. Και αυτά που φοράς. Αφού τα πλύνεις θα μου τα φέρεις όλα εδώ να τα μυρίσω ένα ένα. Και κατέβα από την πίσω σκάλα μην σε μυρίζουν τα στελέχη στους διαδρόμους…  

Τάσος: Τι λες ρε ZauZ. Έχω υπηρεσία, έχω σκοπιά μετά, δεν μπορώ.

Εγώ (ουρλιάζοντας από τα νεύρα μου): αρχ@@@ια υπηρεσία έχεις. Θα πας να πλύνεις όλα σου τα ρούχα. Κάτσε με την πο@@@α έξω δε με νοιάζει. Να μην μείνει τίποτα εκτός πλυντηρίου. Ούτε κάλτσα, Ούτε το τζόκεϊ. Βάλτα όλα στο πλυντήριο.

Τάσος: Μα πως θα κυκλοφορώ χωρίς τζόκεϊ; Έχω υπηρεσία.

Εγώ: Ρε δεν έχεις υπηρεσία λέμε. Δεν θα κάνεις. Θα πας να πλύνεις τα ρούχα σου.

Τάσος: Μα τι θα πω του διοικητή ;;;

Εγώ: Ότι ο ZauZ μου είπε να πάω να πλύνω τα ρούχα μου και να μείνω με τη μπ@@@α έξω.  

Ε… ο τύπος πήγε στον Διοικητή του λόχου και του το είπε ακριβώς έτσι….

 

Με παίρνει ο Δίκας τηλέφωνο (που προφανώς έχω άριστες σχέσεις μαζί του, βγάζω δουλειά κτλ).

Δίκας: ZaaaaauZ!!!!, είναι ο Τάσος εδώ και είπε ότι του είπες να μην κάνει υπηρεσίες και να πλύνει τα ρούχα του με την πο@@@σα έξω. Αληθεύει αυτό;

Εγώ: Αρχίζω να γελάω σπαστικά… Ο Δίκας τα έλεγε και λίγο βλάχικα…

Εγώ: Μάλιστα κύριε Δκτα! Βρομάει κύριε Δκτα όσο δεν πάει. Θα τον πετάξω από κανά παράθυρο και θα μας βγάλουν στα κανάλια. Του είπα να μου τα φέρει κιόλας να τα μυρίσω μετά. Μα τη παναγία αν ξανάρθει και βρομάει θα τον σκοτώσω. Ο βόθρος μπροστά του μυρίζει γιασεμί.  

Δίκας: Μάλιστα, Μάλιστα. Καλώς.

Και καθώς κλείνει το τηλέφωνο τον ακούω να φωνάζει... Τάσσσσοοοοςςς ακόμα να πας να πλύνεις; Να του τα πας μετά να τα μυρίσει.

Ε… μου τα έφερε όντως να τα μυρίσω… είχε βάλει και σουπλίν.

Αργότερα πήρε πόδι βέβαια από το γραφείο που ήμουν για άλλους λόγους πιο σημαντικούς αλλά δεν είναι της παρούσης.

Επεξ/σία 14 Δεκεμβρίου 2019 από ZauZ

[Thaninho]

Όσο διαβάζω ιστορίες τόσο μου έρχονται και άλλες από την θητεία μου
 

Δεν είχε έναν μήνα που ήμουν στην μονάδα και έχω υπηρεσία ταε με το τζιπάκι(άπειρους ύπνους έχω ρίξει) και πάω σε ένα κψμ άλλης μονάδας για τα απαραίτητα πολεμοφόδια και με βλέπει ο αυδμ της μονάδας. Ξεκινάει το τροπάρι του μπροστά σε καμία 25 άτομα να με χεζει. Το ίδιο βράδυ με ξανά πετυχαίνει να να βγαίνω απ την πύλη χωρίς να σταματήσω για αναγνώριση στην πύλη και εκεί σκατο. Έλα που έχει όμως ο καιρός γυρίσματα. Κανα μήνα μετά πάλι ταε με τον ίδιο οδηγό και πετυχαίνουμε 10 το βράδυ αποθήκη οπλισμού ανοιχτή και ο αυδμ(λοχαγός) που με εχεζε να κάνει διακίνηση. Μου λέει ο οδηγός τώρα θα τον φτιάξουμε τον πούστη, πάνε πες το στον επόπτη σίγουρα δεν έχει πάρει άδεια για να την ανοίξει. Όντως δεν είχε πάρει και πήγε μια βόλτα απ τον ταξίαρχο να απολογηθεί. Μετά σε κάτι σπεν με φώναζε κύριε δόκιμε με την ουρά κάτω απ τα σκέλια. 
 

Προς το τέλος της θητείας μου πάλι ταε με έναν οδηγό που είχαμε τρελή χημεία ξεκινάμε τις βολτες κλασικά με πίτσα στο παρπριζ κόκα κόλες χωρίς όπλα κλπ. Κάπου παίρνει το αυτί μας ότι έχει εξωτερική έφοδο, πάμε πίσω να πάρουμε όπλα και συνθηματικά γιατί ούτε αυτά είχα. Εδώ να σημειώσω ότι ο αυδμ ήταν εντελώς κουκουρουκου και σε έναν μήνα έβγαινε στην σύνταξη. Παίρνω ότι είναι να πάρω και φτάνουμε σε μια αποθήκη οπλισμού, μου λέει η κοπέλια που ήταν σκοπιά ότι 50 μέτρα μακριά είναι η εξωτερική και να κάνουνε κανονικά αναγνώριση. Ξεκινάμε το τροπάρι και φωνάζει αυτή επανέλαβε το αληθές. Τι μαλακιες λέω σκέφτομαι και βλέπω το χαρτί. Πάμε ξανά. Επανέλαβε το αληθές. Από πίσω ο οδηγός έχει ξεσκιστεί στο γέλιο και η εξωτερική όλο και πλησιάζει. Ρε συ μου λέει η κοπέλια αυτά είναι από προχθές που είχα υπηρεσία, κοιτάω το χαρτί και όντως είχε ημερομηνία από προχθές. Τέλος πάντων τα είπε μονής της τα συνθηματικά φύγαμε πάμε στον αυδμ έπινε ουζάκι με αντζουγιες πατάμε ένα γέλιο όλοι μαζί και καταλαβαίνει ότι σε όλους έχει δώσει συνθηματικά απ την τσέπη του μέσα(προχθεσινά και ακόμα πιο παλιά) και τα καινούργια είναι στο γραφείο πάνω 

[apostolispd]

9 λεπτά πριν, ZauZ είπε

Κοιτάω καλύτερα και τι να δω

Ω ρε φίλε, τι μου θύμισες...

Μ. Πεύκο, κάθε πρωί είχε καθάρισμα τις τουαλέτες. Μετά πέρναγε ο λοχαγός και για ψύλλου πήδημα ξανακατεβαζε για καθαριότητα από την αρχή. Περνάω μια μέρα ανάμεσα στο καθάρισμα και τον έλεγχο από το λοχαγό και βλέπω σε μια πάπια (αυτό στις αντρικές τουαλέτες που είναι μόνο για κατούρημα) ένα πράγμα, όχι κουράδα, πύθωνας πλήρως ανεπτυγμένος. Άτακτη φυγή κι ακόμα έχω τις απορίες πώς το έβγαλε αυτό το πράμα και πώς του ήρθε να το κάνει....

[gairf]

Καλοκαιρι 1992, 110 ΠΜ υπηρεσία σκοπου στο Γεντίκι (αποθηκες πυρομαχικων) 15 χιλιομετρα μακρια απο το αεροδρομιο. Εχω γερμανικό νούμερο στην Σ2 μια υπερυψωμενη σκοπιά που εχεις πιατο ολο το στρατοπεδο, ειμαι στην κουζίνα και ετοιμαζω το καφεδακι μου για να ανηφορησω σε λιγο στο ποστο μου. Μεσα και ο υποσμηνιας συνοδος σκύλου που φιλάει μεσα στο χωρο των αποθηκων μαζι με το σκυλο του (ενα βελγικο λυκοσκυλο ), ο οποιος έχει έρθει στο φυλάκιο για να φτιαξει και αυτος καφε, παράτυπα βέβαια γιατι θα έπρεπε να είναι στην περοπολία του ,  ξαφνικά ακούμε κραυγές στην είσοδο του κτηριου και τρεχουμε να δούμε τι συμβαίνει. Το θέαμα μας σοκαρει, βλέπουμε τον αρχιφύλακα του φυλακιου έναν αρχισμηνια να έχει πεσει κατω στο πάτωμα απο πανω του η αλουμινενια πορτα με σιτα που ειχε η εισοδος για τα κουνουπια και απο πανω του ο σκύλος να προσπαθει να τον αρπαξει απο τον λαιμο αλλα να μην μπορει γιατι τον εμποδιζε η μεταλικη σιτα της πορτας που για καλη του τυχη δεν σκιστηκε.Τι είχε συμβεί; Ο συνοδός έδεσε τον σκύλο πισω απο το φυλάκιο για να μην φαινεται οσπου να κανει τον καφε του, ο αρχιφύλακας σηκωθηκε να παει για κατουρημα έξω γιατι η τουαλετα βρώμαγε, και έπεσε φατσα καρτα με τον λυκο...ο οποιος ξηλωσε το παλουκι που ηταν δεμενος και ορμηξε ξοπισω του μεσα στο φυλάκιο.Τον εσωσε κυριολεκτικα η σιτα. Εγινε της πουτανας μετα .. Ο αρχισμηνιας δεν ξανακανε υπηρεσια αρχιφυλακα, και οι σκυλάδες δεν πλησιαζαν το φυλακιο σε ακτινα 100 μετρων.

[panosno1com]

Βραδινή αναφορά στο κεεμ ενα δροσερο βραδακι Σεπτεμβρίου 2009... Ειναι στο μπαλκονι ο δικας του λοχου και απο κατω ολοι εμεις. 

- Ειναι καποιος που δεν εχει φαει? (Αμα ελγες ναι σε εστελνε με λυλ ή δυλ να φας και μετα υπνο).

-Ειναι καποιος που δεν εχει ή δε μπορει να μιλησει με τους δικούς του?

Αυτες οι ερωτησεις γινοντουσαν καθε μερα. Εκεινοβτο βράδυ ομως:

Λοιπόν στρατιωτες. Έχει γινει ενα πολυ σοβαρο θεμα στο λοχο μας . Λοιπον βρειτε μεταξυωσας δε ξερω και εγω τι θα γινει.... με ηρεμη φωνη ενω στην επομενη προταση φωναζει σαν να ειμαι ΟΥΚ : ΚΑΠΟΙΟΣ ΒΡΩΜΕΡΟΣ ΧΕΖΕΙ ΣΤΙΣ ΝΤΟΥΖΙΕΡΕΣ! ΚΑΠΟΙΟ ΑΘΛΙΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΝΕΙ ΤΙΣ ΚΟΥΡΑΔΕΣ ΤΟΥ ΣΤΟ ΝΤΟΥΖ! ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ??? ηρεμη φωνη τώρα: άντε καλο υπνο και καλη χωνεψη... και στις καλιοπες ε?

[Muchacho]

Πρώτες μέρες ΣΠΕΝ και 19χρόνος στόκος  κάγκουρας να μην καταδέχεται τίποτα, να αντιμιλάει σε όλους και να επικαλείται τον θείο του(εν αγνοία του) που ήταν στρατιωτικός. Στην εκπαίδευση πετούσε  στους μόνιμους που του του μιλούσαν κάτι αηδίες του τύπου "ξέρεις ποιός είμαι εγώ?" "έλα τελείωνε μην σε στείλω στο Έβρο", "ένα τηλέφωνο είσαι",κτλ. Οι μόνιμοι που είχαν βγει πρόσφατα από τις σχολές είχαν ψαρώσει άσχημα με το θράσος και το τουπέ του. Κάποια στιγμή έπεσε στο στρατόκαυλο καραβανά με δημοκρατικές ανησυχίες και ανθρωπιστικές τάσεις...

-ΕΣΥ ΓΙΑΤΙ ΚΑΘΕΣΑΙ ΣΤΟ ΚΙΟΣΚΙ?
-Γιατί απολύομαι.(ούτε καν)
-10 Φ.
-Και άλλες 10 από εμένα 20.
-ΈΛΑ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΣΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΗ....

Και μετά την επίσκεψη του στο Διοικητή μάθαμε όλοι ποιος ήταν αυτός ο τρανός θείος του... Ένας ΕΠΟΠ Λοχίας στην άλλη άκρη της Ελλάδας...
 

[dimitris21gr]

Είμαι υπηρεσία σε φυλάκιο, το οποίο είχε αποθήκες με πυρομαχικά! Ήταν να περάσει για επιθεώρηση ο ταξίαρχος του στρατοπέδου. Τα είχαμε καθαρίσει όλα στην πένα. Είχαμε γυαλιστεί, μπερές αντί για τζοκευ και εγώ εκείνη την ώρα είχα υπηρεσία (γύρα του φυλακίου με υπογραφές σε κάθεμια από τις 14 αποθήκες) με ένα άλλο παλικάρι. Φτάνει ο ταξιαρχός προσοχές στην πύλη κλπ βλέπει τους χώρους κλπ. Σε μια φάση ζητάει να ανοίξουν και μια αποθήκη για να δει μέσα. Η αποθήκη είχε 2 συρόμενες πόρτες που άνοιγαν δεξιά και αριστερά έκαστη και ασφάλιζαν στην μέση με λουκέτα. Παίζει να είχε να ανοίξει μήνες. Ξεκλειδώνουν και πάνε να ανοίξουν, οι πόρτες δεν λέγαν να κυλήσουν, σπρώχνουν 3 άτομα μαζί δυνατά και βλέπεις ξαφνικά και τις 2 πόρτες να φεύγουν δεξιά δημιουργόντας χώρο από τα αριστερά που χωρούσε να περάσει άνετα άτομο!! Ο ταξίαρχος να έχει καραφλιάσει, να φωνάζει και να είναι έξαλλος και εγώ να είμαι καμιά 10αρια μέτρα πιο κάτω σε άλλη αποθήκη για υπογραφή και να προσπαθώ να κρατηθώ για να μην σκάσω στα γέλια!

Έχω και άλλες ιστορίες από το συγκεκριμένο φυλάκιο όπου πέρασα συνολικά σχεδόν 30 μέρες από την θητεία μου. Θα επανέλθω!

[Tenshi]

Σε ένα απομακρυσμένο φυλάκιο στη Σάμο δίπλα στη θάλασσα, το απόγευμα κυλούσε προβλεπόμενα: ο διανομέας μόλις είχε φύγει,τα σουβλάκια-μπύρες-γουίσκια έτοιμα προς κατανάλωση,οι εξοδούχοι είχαν αργήσει να επιστρέψουν,τα μισά όπλα δέν είχαν γραφτεί στο βιβλίο εισόδου-εξόδου,ο οπλοβαστός ξεκλείδωτος.Δέν είχαμε ούτε τα συνθηματικά**.

Όπως είχε σουρουπώσει, σταματάει το κλασικό 240GD στην είσοδο και κατεβαίνει ο συνοδηγός.Τον ήπιαμε λέω,τρέχουμε προς τα σύρματα και πέφτουμε πίσω απο τα σακιά.

-ΑΛΤ ΤΙΣ ΕΙ!

-Καλησπέρα στρατιώτη

-ΑΛΤΙΣΕΙΙΙΙ!

-Είπα, καλησπέρα στρατιώτη,έλα εδώ να σου πώ

-ΑΛΤΙΣΕΙΜΗΝΠΛΙΣΙΑΖΕΙΣΛΕΩΩΩΩΩΩ (κοντεύω να πάθω εγκεφαλικό)

-Στρατιώτη,είμαι ο διοικητής σου,δέν με αναγνωρίζεις;!;!

Όντως ήταν Ο διοικητής,όχι του στρατοπέδου μου,άλλα της 79ΑΔΤΕ.

-ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΚΥΡΙΕ ΤΑΞΙΑΡΧΕ! ακόμα σε κάλυψη

Κάτι η κατάσταση του φυλακίου,κάτι ο τάξμαν,κάτι που δέν απαντούσε κανένας απο τον ασύρματο,το μυαλό άρχισε να ταξιδεύει στον χωροχρόνο.Στρατοδικείο,σκατό και τα Φ να πέφτουν με ηχητικό εφέ "ντίν"🎵

-Έλα εδώ στρατιώτη να σου πώ...

Κάπου εδώ με βαράει ένα brain fart και αρχίζω να μιλάω σά τον σπασοκλαμπάνια (ναι με ακουτεεεε~)

-Λυπάμαι δέν προβλέπεταιιιιι~. Δέν έχετε τα συνθηματικά να σας κάνω αναγνώρισηηηηη;;;;~ (** ο μαλάκας που σκάβει τον λάκκο του)

-Στρατιώτη,μήπως πέρασε ένα Hummer πρίν λίγο;

-Δέν μπορώ να σας πώωωω~

-Στρατιώτ...

-Αναμείνατε αναγνώρισηηηηηη~ απο αξιωματικό φυλακίουυυυ~

 

Έρχεται ο δόκιμος και κάνουμε αναγνώριση μεταξύ μας με συνθηματικά στην τύχη γιατί ούτε ο ίδιος δέν τα ήξερε.Ανοίγει την πύλη,δίνει πρόσταγμα για παρουσιάστε.Αναπνέουμε με το διάφραγμα πλέον.Ενημερώνεται ο ταξίαρχος για το Hummer,ζητάει τα ονόματα των σκοπών και αποχωρεί.

Απολογισμός της βραδιάς: 10+ πιτόγυρα-μπουκάλια-κουτάκια στο στενό της Μυκάλης.Ο Ταξίαρχος περίμενε 10' στην πύλη και το χάρηκε.Οι σκοποί πήραν 5 μέρες τιμητική και το χάρηκαν.Οι εξοδούχοι εμφανίστηκαν 30' μετά.

Επεξ/σία 15 Δεκεμβρίου 2019 από Tenshi

[mechpanos]

11 ώρες πριν, dimitris21gr είπε

Είμαι υπηρεσία σε φυλάκιο, το οποίο είχε αποθήκες με πυρομαχικά! Ήταν να περάσει για επιθεώρηση ο ταξίαρχος του στρατοπέδου. Τα είχαμε καθαρίσει όλα στην πένα. Είχαμε γυαλιστεί, μπερές αντί για τζοκευ και εγώ εκείνη την ώρα είχα υπηρεσία (γύρα του φυλακίου με υπογραφές σε κάθεμια από τις 14 αποθήκες) με ένα άλλο παλικάρι. Φτάνει ο ταξιαρχός προσοχές στην πύλη κλπ βλέπει τους χώρους κλπ. Σε μια φάση ζητάει να ανοίξουν και μια αποθήκη για να δει μέσα. Η αποθήκη είχε 2 συρόμενες πόρτες που άνοιγαν δεξιά και αριστερά έκαστη και ασφάλιζαν στην μέση με λουκέτα. Παίζει να είχε να ανοίξει μήνες. Ξεκλειδώνουν και πάνε να ανοίξουν, οι πόρτες δεν λέγαν να κυλήσουν, σπρώχνουν 3 άτομα μαζί δυνατά και βλέπεις ξαφνικά και τις 2 πόρτες να φεύγουν δεξιά δημιουργόντας χώρο από τα αριστερά που χωρούσε να περάσει άνετα άτομο!! Ο ταξίαρχος να έχει καραφλιάσει, να φωνάζει και να είναι έξαλλος και εγώ να είμαι καμιά 10αρια μέτρα πιο κάτω σε άλλη αποθήκη για υπογραφή και να προσπαθώ να κρατηθώ για να μην σκάσω στα γέλια!

Έχω και άλλες ιστορίες από το συγκεκριμένο φυλάκιο όπου πέρασα συνολικά σχεδόν 30 μέρες από την θητεία μου. Θα επανέλθω!

Χαχαχαχα! Τώρα θυμήθηκα άλλη ιστορία.

Στην Λέσβο θα άλλαζε ο στρατηγός της μεραρχίας, και θα περνούσε επιθεώρηση και να χαιρετήσει όλα τα τάγματα και τα φυλάκια. Εμείς στο φυλάκιο όπως έχω πει σε άλλη ιστορία κλασσικά χύμα, απλά τηρούσαμε στο φαίνεσθαι τις διαδικασίες μην εκτεθούμε.

Σκάει μύτη ο υποδιοικητής μας (Μυτιλινιός, ψυχούλα), να μας δεί μην είμαστε χύμα και τους ξεφτιλίσουμε στον Στρατηγό. 

Mechpanos είσαι αξύριστος, μου λέει.

-Μάλιστα κ. Υποδιοιηκητά -λεω μια δικαιολογία-αλλά θα ξυριστώ.

-Εντάξει. Για αποκαλυφθείτε!

Αφάνα το μαλλί εγώ κι άλλος ένας συντοπίτης μου κιόλας.

-Ρε τι θα γίνει με εσάς; Λοιπόν πάρτε υπηρεσιακό να πάτε  να κουρευτείτε!

-Κυριε Υποδιοικητά Τετάρτη κλειστά σήμερα.

-Ρε τι να σας κάνω εσάς... Λοιπόν θα κάνετε το περίπολο και θα κλειστείτε σε μια αποθήκη να μην σας δει ο Στρατηγός στα μάτια του και μας ξεφτιλίσετε!

-Μάλιστα κ. Υποδιοιηκητά 

Πράγματι την επόμενη ημέρα να ρίχνει βροχή κι εμείς κλεισμένοι σε μια αποθήκη, να παίζουμε τα τότε mobile games και να λέμε μαλακίες μέχρι να έρθει και να φύγει ο Στρατέγκο.

Οι άλλοι να περιμένουν έξω παραταγμένοι και να κάνουν επ ώμου παρουσιάστε κλπ, εξάσκηση.

Φτάνει και ο στρατηγός, την λέει στα στελέχη που είχαν τους φαντάρους τόση ώρα έξω, τους λέει να πανε όλοι οι φαντάροι στο ΚΨΜ, τους χαιρετάει και φεύγει....εμείς ακόμα άφαντοι

Σκέφτομαι τώρα, να έλεγε ανοίξτε αυτή την αποθήκη να δούμε τι έχει μέσα, και έβλεπε 2 φαντάρους να κρύβονται

Και μια φωτογραφία αρχείου από το πώς κάναμε τις υπηρεσίες και πόσο ψαράς ήταν ο Κομπλεξικός δόκιμος μας ανέφερε επειδή μπήκε στο θάλαμο του φυλακίου και είδε ότι δεν είχαμε πάρει μαζί τους γεμιστήρες...(βασικά έπρεπε να τους έχω κρύψει αλλά είχα πει σε βαριέσαι πάω να βάλω υπογραφές και γυρίζω, και τους άφησα πάνω στο τραπέζι του θαλαμοφύλακα, ο οποίος ήταν και...ΚΨΜτζής του φυλακίου η υπηρεσία θαλαμοφύλακα βασικά στο φυλάκιο δεν εκτελούνταν ποτέ...

[nemesiskp]

Σκηνακια με τον κολλητό - σειρά μου. Είχαμε κοιμηθεί κάμποσες φορές μαζί στην σκηνή, όλα καλα. Νορμάλ τυπάκος, λίγο άγριο φωνή αλλά οκ. 

Ένα βράδυ έτσι όπως κοιμόμαστε ακούω κάνει ουγκ ουγκ παλιό μλκ, θα σε γμσω και κάτι τέτοια. Γυρνάω του λέω τι λες ρε μλκ; 

Ουγκ ουγκ αυτός 

Τον σκουνταω ηρεμεί λίγο.Ξανά ξεκινάει, τον ξανασκουνταω. Ε, ο τύπος πετάγεται πάνω και κοιτώντας γύρω του συνεχίζει να παραμιλαει. 

Μιλαμε χεστηκα πάνω μου. Λέω τώρα θα αρπάξει την ξυμφολοχη και θα με κάνει σουβλάκι. Ασυναίσθητα έπιασα το g3 που το χα δίπλα να είχα κάτι να..... ροπαλιασω τον τυραννόσαυρο που είχα δίπλα μου. 

Του φωνάζω μλκα Παναγιώτη κοιμησου δύο τρεις φορές και ξάπλωσε. 

Την επόμενη μέρα δεν θυμόταν τίποτα 

[kon1to]

Οταν υπηρετεις στον ΕΣ, συμβαινουν τοσα πραγματα που κανουν ταινιες οπως λουφα και παραλλαγη να μοιαζουν λιγες μπροστα στην πραγματικοτητα... αλλα δυστυχως με τα χρονια τα ψιλοξεχνας....

ενα απο τα αγαπημενα μου περιστατικα, γιατι με προετοίμασε και για το τι θα ακολουθησει στην υπολοιπη θητεια, αν και ισως οχι το πιο αστειο, ειναι οταν κατα τη διαρκεια της βασικης εκπαιδευσης στη Θηβα πηγαμε για την 1η (και τελευταια βολη).. οι περισσοτεροι ημασταν χεσμενοι, γιατι οχι απλα δεν ειχαμε ξαναδει οπλο αλλα κυριολεκτικα δεν μας ειχε γινει ουτε καν θεωρητικη εκπαιδευση πανω στα του οπλου και της βολης...

με τα πολλα φτανει η σειρα της σειρας μου, εγω ημουν καπου θεση 10-12.. στην 4η θεση ηταν ενα παλικαρι ρωσοποντιος, δεν μιλουσε γρι ελληνικα...  

καποια στιγμη ο αξιωματικος βολης δινει ενα παραγγελμα και ακούω 1ος είδον/σκοπευσον κατι τέτοιο, μετά 2ος είδον, 3ος είδον... φτανει και στον 4ο... και αντι για απάντηση ακούγεται μπαμ, μπαμ, μπαμ... το παλικαρι αρχισε να ριχνει κατα ρυπάς... το τι ακολουθησε δεν λέγεται... μαζευτηκαν διαφοροι ΕΠΟΠ απο πανω του και μεταξυ αλλων ακουστηκαν ατακες οπως οι παρακατω: 
-τι κανεις ρε μαλακισμενο εισαι τρελος;
-καλα εσυ δεν απολυεσαι ουτε του χρονου...
-Κυριε Λοχαγε, αυτος εδω δεν μιλαει ελληνικα, κατι ρωσικα μου λεει...
-ρε τον πουστη, ολες στο στοχο τις εριξε

[dimpa16]

Κέντρο Τρίπολη (1989). Βολές.

10 στόχοι.

Αρίθμηση... δυνατή φωνή...

1... ΕΙΔΟΝ

2... ΕΙΔΟΝ

3...4...5..6...7...8... ΕΙΔΟΝ

9... ΕΙΔΟΝ

10... ΕΙΔΟΝ

11... ΕΙΔΟΝ

Φωνή από μακριά... ΤΙ ΕΙΔΕΣ ΒΡΕ ΜΑΛΑΚΑ ;