Προς το περιεχόμενο

Ανεξαρτησία νέων


PortgasDAce

Προτεινόμενες αναρτήσεις

Άσε Έβα, πολλά μας τα 'πε η Κάρμεν - αλλά τα αλμυρά στη Γλυφάδα πήγε να τα φάει αν είδες. Tόνγκα λέμεεεεεεε

 

 

 

 

 

...καλά, μετά από αυτό, βλέπω να με αποκληρώνειhuhu.gif

 

 

 

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Απαντ. 106
  • Δημ.
  • Τελ. απάντηση

Βρε παίδες μισό γιατί θα τρελαθώ. Δηλαδή με ενοίκιο + ΔΕΗ + ΕΥΔΑΠ + ότι θέλει ένα σπίτι τεσπα αφού θα τρώει συνεχώς μέσα ρυζομακάρουνα + εισιτήρια για τη σχολή του (εκτός αν το ρίξει ποδαράτο χειμώνα καλοκαίρι) + τις φιλίες που θα αποκτήσει και ΝΑΙ θα του λένε κάτσε να πιούμε ένα χυμό στη λέσχη ή καφέ γουατ έβερ + + + + Θα βγει με 250 ευρά ή 300;

Δε διαφωνώ στο ότι θα είναι μόνιμο (το 250αρι), διαφωνώ στον προϋπολογισμό που βγάζει. Και αν το πάμε Ινδία ας το πάω εγώ Ουγκάντα που με 3 ευρώ το μήνα ζεις ένα παιδάκι με τα εμβόλια και το νερό του. ΕΔΩ ΕΛΛΑΝΤΑ.

Αν είμαι λαρτζ ή όχι Έβα λόγω του καφέ στη λέσχη τότε έχουμε διαφορετική νοοτροπία. Το πρώτο πράγμα που προσέχει κάποιος αν θέλει να περνάει καλά μακρυά από την οικογενειακή θαλπωρή (και δεν εννοώ οικονομικά) είναι οι κοινωνικές σχέσεις και οι δικτυώσεις του. Αν έχεις μεγάλο περίγυρο, τότε έχεις έξτρα έξοδα, αλλά συνάμα, μεγάλο πλεονέκτημα σε πολλά. Αν δεν έχεις περίγυρο είσαι χομ αλον (Αυτή είναι νοοτροπία Κρητικού μάλλον και δε κολλάει εδώ).

Ίσως όπως έχω γράψει, να φανεί ότι είμαι συγχυσμένη αλλά δεν είμαι. Φιλικά τα λέω όλα και απλά διαφωνώ :) . Καλά θα κάνει αν οι γονείς του είναι ..... να ξεκουμπιστεί το γρηγορότερο δυνατό. Και εγώ μαζί του. Αλλά μην ακούω 20 ευρά τη βδομάδα για φαγητό. Δεν είναι σπουργίτι. Όταν ξεκινάς να πας στο άγνωστο καλό είναι να έχεις ένα καλό χάρτη.

Τεσπα. Ντάντι μου σε αγαπώ και δε σε αποκληρώνω με τίποτα :) . Θα στα γράψω όλα στη διαθήκη μου, μην αγχώνεσαι. :P

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

κοιτα με 250 ευρω ολα μαζι οχι σιγουρα δεν βγαινεις. με 400 (χωρια το ενοικιο) ομως βγαινεις και βαζεις και στην ακρη. τωρα για το κοινωνικο δικτυο που λες, παντα υπαρχει τροπος να την βγαλεις πιο φτηνα.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

...ποιός @%@!%& της έβαλε +2...;!;

 

Θα μου την χαλάσετε!

Βρε δεν βλέπετε που κώλο κάτω δεν στρώνει; Άφησε τον ορίτζιναλ νταντ, τώρα θ' αφήσει και μένα! 

(...και πάνω που θα την έστρωνα...  :mad:)

 

 

 

 

[γκουχ-σοβαρό mode-γκουχ ON]

 

Koρίτσα : 

 

Κάποτε την έκανα για Αθήνα με 68 χιλιάρικα. Αυτά. Όχι άλλα. Και αν υπολογίσω με βάση βασικό μισθό του τότε, καμμιά 300αριά σημερινά ήταν. Κι όπως βλέπετε, ζω. Έπρεπε να πάω. Έκατσα 6 μήνες (και δεν ήμουν σε τόσο μεγάλη διαφορά ηλικίας απ' τον στάρτερ). Πόιντ μπήινγκ : Άμα ΠΡΕΠΕΙ να κάνεις κάτι, θα το κάνεις. Κι ας είναι να φας το σκίσιμο της αρκούδας για να τα φέρεις βόλτα.

 

Για πολλοστή φορά, ΔΕΝ είναι κάθε περίπτωση ίδια. Σε 20κατίχρονο παιδί που "θέλει ν' ανεξαρτητοποιξθεί", ΔΕΝ θα τον προτρέψω να το κάνει. Είδικά αν συνειδητοποιήσω ότι απλά κουβαλάει τη μαλακία της ηλικίας πάνω του. Αντίθετα θα του πω κι εγώ πρώτα να ξεσκονίσει τα μαθηματικά του, και να υπολογίσει πόσο θα του βγαίνει τον μήνα η περιπέτεια. Μετά θα τον ρωτήσω αν αυτό που θέλει να κάνει σε τί βάθος χρόνου το βλέπει. Έπειτα θα του περιγράψω με τον πιο αποκαρδιωτικό τρόπο, τί εστί "μεροΓάματο". Και δόξα τω θεώ, υπάρχουν πολλές παράμετροί του (...μέχρι που θα προσπαθήσω να τον τρομοκρατήσω με αυτές). Για να βάλει ΚΑΙ αυτόν τον παράγοντα στην εξίσωση "γιούχου ελευθερία". Θα του αναφέρω μέχρι και μια γελοιογραφία δεκαετίας 90 που θυμάμαι, που έδειχνε τον Χριστό έξω απ' τη σπηλιά όπου είχε ταφεί, να του φωνάζει κάθιδρος και αγχωμένος "...ΛΑΖΑΡΕ, ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΔΕ ΒΓΑΖΕΙΣ 300.000 ΚΑΘΑΡΑ ΤΟΝ ΜΗΝΑ, ΚΆΤΣΕ ΜΕΣΑ !".

 

Λοιπόν. Όταν θέλει όμως ντε και καλά ο ν' αναστηθεί (...σπάσε τώρα πλάκα να τον λένε Λάζαρο τον στάρτερ - μουχαχά), γιατί ΙΣΩΣ σταυρώνεται κάθε μέρα 'κεί που είναι τώρα, τότε θα του τα πω ΚΑΙ αυτουνού ένα χεράκι για να τον προετοιμάσω, ΑΛΛΑ δεν θα του πω "όχι μην το κάνεις". Διότι αν είναι σαν την κατά Magic De Spel Όλγα απ' τον Βόλγα που "κάθε ώρα - κάθε μέρα, πνίγεται και θέλει αέρα", απλά θα του δώσω την ευχή μου, όποια καλύτερη εμπειρική συμβουλή μπορώ που θα τον βοηθήσει, θα τον φιλήσω σταυρωτά και θα τον στείλω στο καλό, αντί να του κόψω τα φτερά "για το καλό του", ώσπου να μην τυχόν αντέξει κάποια μέρα το μυαλό του. Δεν θα του πω "με 250 δεν την βγάζεις ούτε γι' αστείο". Θα τον ρωτήσω για τα ΔΙΚΑ του μαθηματικά, κι αν βγαίνουν θα του τονίσω ότι βεβαίως και δεν μπορεί να ζει έτσι συνεχώς. Όχι ότι δε γίνεται, αλλά δε θα το αντέξει (...πιθανότατα αυτός θα γυρίσει τότε να μου πει "το ξέρω βρε μαλάκα, αλλά έχεις την εντύπωση ότι εδω που είμαι, είναι καλύτερα οικονομικά, επειδή δεν το πληρώνω εγώ το νοίκι; Και ποιός σου λέει κι ότι κι εδώ δεν τσοντάρω ούτως ή άλλως;" κι εγώ θα το βουλώσω διότι θα 'χει δίκιο), όχι τουλάχιστον για πολύ. Και τότε αυτός θα μου πει ότι ΣΤΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ θα τη βγάλει για μήνες τα Σαββατοκύριακα με μακαρόνια και ρύζια, "πόσο θέλουν τα μακαρόνια του Σαββάτου, το ρύζι της Κυριακής, το ψωμί του Σαββατοκύριακου, 2 κιλά φτηνούτσικα λαχανικά από την Λαϊκή, και κα'να γάλα -φρούτα καβατζώνω από τη Λέσχη άλλωστε- 6 Ευρώ όλα;", χωρίς ποτό, χωρίς καφέ, "χωρίς τσιγάρο και ψυχή", "σκουπίζομαι με ψηφοδέλτια και τοπικές εφημερίδες, όταν τα πράγματα ζορίζουνε και δεν μου περισσεύουν-αρκεί να έχω 250 για νοίκι/ΔΕΗ/νερό/φαΐ και 6μηνη θέρμανση τον χρόνο, OTAN δεν κάνω μεροκάματα σε λάντζες, σε οικοδομές κι όπου αλλού θα κάτσει - και το μόνο που με κόφτει είναι να τελειώσω την πουτάνα τη σχολή, κι ύστερα βλέπουμε για social networking. Στο μεταξύ, ε δε θα βγάζω ΚΑΘΕ μήνα διόμισυ...του πούστη - τα έξοδά μου όμως, αν εξαιρέσεις έκτατα και της σχολής αηδίες, τα ίδια θα 'ναι. Και παίρνω και ποδήλατο κάποια στιγμή με κα'να 50άρι, για να τη σπάσω στη garnele").

 

Τα δε υγειονομικά, είπαμε. Νοσοκομείο, όταν δεν θα παίζει ΙΚΑ..

 

 

 

 

 

...Το ξέρω βρε συ Κάμμεν μου, δε μου κρατάς κακία.

Να καταλάβεις όμως πάσχισα,

πως αν το θες,

τη βγάζεις και μ' ελάχιστα,

κι ας μοιάζει μαλακία.

 

(...δε θέλω διαθήκες εγώ ρε, δε θέλω εγώ δώρα. Σας την αφήνω όμως, γεια/χαρά - πάω για ύπνο τώρα)

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Πολυαγαπημένε μου ντάντι :) ,

 

Και ο Ωνάσης ξεκίνησε με 60 δολάρια στη τσέπη, πήγε Αργεντινή και έκανε αυτοκρατορία. Ήξερε όμως ότι δε του φτάνουν 2-3 δολάρια τη βδομάδα για φαγητό ή 60 δολάρια το μήνα.

Ντάντι, δε διαφωνώ ότι άμα θες ΝΑΙ κάνεις παπάδες, αλλά ΒΛΕΠΕΙΣ που πας. Το μόνο που ήθελα να τονίσω στο παλικάρι ήτανε ότι με 20ευρά τη βδομάδα και 250 το μήνα δε πάει πουθενά. Συμφωνώ ότι περνάει σκούρα και είναι σε φάση απελπισίας (από τα λεγόμενά του και την άρον άρον τάση φυγής του). Σε καμία περίπτωση δε του λέω να μη το κάνει. Απλά του λέω να δει και να καταλάβει ΠΟΥ πάει. Ωραία τα λόγια "εμένα μου φτάνουν και 250 ευρά με νοίκια κλπ" αλλά θα ξυπνήσει άσχημα.

Ένα μόνο θα πω ακόμα, έτσι και αλλιώς δεν τον βλέπω να ξαναπατάει από δω. Αυτό που έχω μάθει είναι ότι αν θες να πετύχεις το 8, στοχεύεις στο 10. Δε θα το αναλύσω αυτό, σκεπτόμενοι είμαστε καταλαβαίνουμε. Δεν τον αποτρέπω λοιπόν, αλλά με το σκεπτικό του δεν τον επικροτώ κιόλας.

 

Η κόρη σου,

Karmen

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Καλημέρα και από μένα!

 

Διαβάζοντας κανείς τον τίτλο, αρχικά προετοιμάζεται για μια θεωρητική κουβέντα γύρω από τις μέχρι τώρα δομές της οικογένειας (και κατ' επέκταση κοινωνίας) και τις επιπτώσεις τους στην ελευθερία και ανεξαρτησία των ανθρώπων.

Στη συνέχεια όμως ο δημιουργός του θέματος, ενώ προς μια συγκεκριμένη οπτική γωνία φαίνεται να διαθέτει ματιά που κόβει σαν ξυράφι, αφήνει τη συναισθηματική φόρτιση να τον τυφλώνει σε όλο το υπόλοιπο πεδίο.

 

Αυτό φαίνεται καθαρά από τις δηλώσεις του τύπου "...ακόμη και σκλάβος γίνομαι, αρκεί να βγω από την τωρινή κατάστασή μου."

Αυτή λοιπόν η ψυχολογική κατάσταση, εμένα μου θυμίζει αγρίμι που πασχίζει να βγει από το κλουβί του, παρακινούμενο από τα ένστικτα της επιβίωσης, έτοιμο να κατεβάσει μάπες ώστε να αποδείξει τις μαχητικές του ικανότητες στους θεατές αυτής εδώ της αρένας που έχουμε ονομάσει κοινωνία.

 

Αυτή λοιπόν η βασισμένη στους κανόνες του ζωικού βασιλείου κοινωνία μας, ακριβώς τέτοιας κατάστασης ανθρώπους χρειάζεται, έτοιμους να πέσουν στις παγίδες της, άμεσα εκμεταλλευόμενους, οπλισμένους με "χαρίσματα" θηρίου, "άξιους" να ανταποκριθούν στις "απαιτήσεις" της ζωής.

Και όταν βγούνε "νικητές" μέσα από τον αγώνα της επιβίωσης, ίσως έχουν γίνει οι ίδιοι για τους άλλους, αυτό που οι ίδιοι ήθελαν αρχικά να αποφύγουν.

 

Η ανεξαρτησία είναι το αντίθετο της εξαρτήσεως.

Δεν μπορούμε να θεωρούμαστε ανεξάρτητοι όταν δεν βλέπουμε από τι πραγματικά εξαρτόμαστε.

Αγοράζοντας λοιπόν τη δική μας σιδερένια μπάλα για το πόδι, δεν σημαίνει πως είμαστε και ανεξάρτητοι.

Γράφοντας το δικό μας όνομα στο συμβόλαιο της υποδούλωσης, δεν σημαίνει πως είμαστε και ελεύθεροι.

 

Και ας μην ξεχνάμε πως:

Κανείς δεν είναι πιο υποδουλωμένος από εκείνους που εσφαλμένα πιστεύουν πως είναι ελεύθεροι.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

 Κέητζ, και τί θες να κάνουμε; Με αναφορά συγκεκριμένα δεδομένα του παρόντος τόπικ στάρτερ, να πάμε να τα πούμε στα προηγούμενα; Το ξέρουμε ότι έχουν υπάρξει κι άλλα ΠΑΡΟΜΟΙΑ θέματα. Εγώ τουλάχιστον. Κι είχα συμμετάσχει τουλάχιστον στο πιο πρόσφατο από αυτά, που είχε ανοίξει ο ferakster. Δεν είναι ίδια τα δεδομένα όμως. Αν τα έχεις παρακολουθήσει.

 

Καρμενάκι :

 

Αναμασάμε τα ίδια περίπου πλέον μεταξύ μας, οπότε μάλλον η μινι-κουβέντα μας μέσα στο παρόν, κάπου εδώ σώνεται.

 

Απλά να διευκρινήσω για μια τελευταία φορά πως ενώ έχουμε τις ίδιες ανησυχίες για το αν πρέπει να στηρίξουμε ένα παιδί που λέει "θέλω να ζήσω μόνος μου", εσύ έχεις κολλήσει στα περίφημα 250 €, και στο αν επιβιώνει κανείς με τόσα ή όχι. Τα είπαμε και τα ξανάπαμε : ΕΠΙΒΙΩΝΕΙ. Απλά μαθηματικά δε είναι; 120 (που λέει) νοίκι + 10 (ας πούμε) (που λέω εγώ) νερό, το πολύ κα'να 20άρι το μήνα για να έχει ένα φως, ν' ανάβει ένα θερμοσίφωνο 1-2 φορές τη βδομάδα, και να λειτουργεί έναν υπολογιστή (χωρίςε να ξέρουμε καν αν θα έχει μαζί του desktop ή netbook) = το οποίο είναι το ανάλογο του ν' ανάβει ακόμα ένα φως.. Πραγματικά δεν ξέρω να ορίσω επακριβώς τα έξοδα νερού και ρεύματος, όμως ΞΕΡΩ ότι το παιδί δε σκοπεύει να φύγει και να πάει ν' αράξει. Και με τον τρόπο που έγραψε, δείχνει ότι ξέρει αρκετά καλά τί τον περιμένει. Όπως και διατύπωσε τις "λιτές" του ανάγκες. Πράγμα που σημαίνει ότι δε θ' αρρωστήσει αν δεν κάνει 2 ντουζάκια την ημέρα, πράγμα που επίσης σημαίνει ότι θα χρειαστεί συνεχώς να κυκλοφοράει για σχολή, για ψάξιμο για δουλειά, κι όταν τη βρει (...που θα τη βρει αργά ή γρήγορα,, όσο δύσκολα κι αν ειν' τα πράγματα, γιατί και οι Σέρρες είναι μεγαλούτσικη πόλη, ΚΑΙ ο ίδιος έχει δουλέψει ήδη στη ζωή του, δεν είναι άμαθος, και μάλιστα έχει δουλέψει σε βαριές δουλειές, κι άλλωστε απ' ό,τι φαίνεται, τα έστω 250 σκοπεύει να τα βγάζει μόνος, οπότε τί άλλο να λέμε. Δεν αποκλείεται μάλιστα ήδη να τσοντάρει εκεί που βρίσκεται, οπότε γι' αυτόν το ίδιο πράγμα είναι, όπου και να τα δίνει, με τη διαφορά ότι στις Σέρρες θα είναι μακρυά από ό,τι τον χαλάει. Εδώ, αν και δεν μας έχει πει, υπολόγισε ότι ΙΣΩΣ και να έχει και κάποια καβάτζα, έστω υποτυπώδη, για την αρχή) - και μάλιστα ΠΑΛΙ θα είναι λίγος ο χρόνος που θα περνάει σπίτι, οπότε και η κατανάλωση πχ του ρεύματος "ελάχιστη". Ανάλογα μάλιστα με το πού θα είναι, ίσως η θέρμανση να είναι καμμιά σόμπα αλογόνου, πράγμα που σημαίνει ότι σε γενικές γραμμές, αν υπολογίσουμε ότι ο χειμώνας-χειμώνας είναι 3-4 μήνες, μαζί με το γεγονός ότι ΔΕΝ θα περνάει πάνω από 2ωρο-3ωρο στο σπίτι ως μέσο όρο, θα έλεγα ότι διαιρούμενο ένα λογικό ποσό των 20 ευρώ το μήνα για θέρμανση διά του 4, μας κάνει ΑΝΤΕ ένα 10άρι το μήνα. Ρούχα φαντάζομαι 2 τζην, 2 φόρμες, μερικά ζευγάρια κάλτσες και μερικά σώβρακα, μερικές χειμωνιάτικες μπλούζες και μερικά τησέρτ είναι που θα έχει, οπότε και θα τα πλένει εναλλάξ στο χέρι, μέεεχρι να βγάζει "αρκετά", για να πει ότι θα έχει και περισσότερα ρούχα και την ανα΄γκη πλυντηρίου. Φαγητό είπαμε, στη φοιτητική λέσχη, και μέσος όρος πάλι ΤΟ ΠΟΛΥ ένα 10άρι για το Σαββατοκύριακο για να μαγειρεύει/τρώει  φτηνοπράγματα σπίτι του, με μέσα τα λάδια, τα ξύδια, και τα λαδόξυδα και τα ρεύματα/γκάζια (αν μάλιστα δουλεύει σε καταστήματα φαγητού, θα κόβει κι απ' αυτά, καθώς όλο και κάτι τρως εκεί).  ΔΕΝ ΠΙΝΕΙ. ΔΕΝ ΚΑΠΝΙΖΕΙ. ΔΕΝ ΚΑΦΕΔΙΖΕΙ. ΔΕΝ ΓΚΟΜΕΝΙΖΕΙ (...με 250, δεν τον νοιάζει κι όλας. ΑΛΛΕΣ είναι είπαμε οι προτεριαότητές του). Δεν παέι σινεμάδες, δεν, δεν, δεν - ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΔΕΝ. όχι τουλάχιστον σε αυτή τη φάση της ζωής του, που οι προτεραιότητες ειν' άλλες. Δεν ξέρω τί άλλο να πρωτοπώ, ότι αν συγκατοικήσει σε κάτι φτηνό, μπορεί μέχρι και το νοίκι να του βγαίνει φτηνότερο απ' ό,τι ο ίδιος λέει κι υπολογίζει, και ΕΧΕΙ ΨΑΞΕΙ;

 

Με λιγότερα λόγια (κι αν προσθέσεις τα παραπάνω ποσά) : ΝΑΙ, ΕΙΝΑΙ εφικτό να ζήσεις και με 250 (...ελπίζω να μη διαβάζει κανείς απ' την κυβέρνηση ή την ΓΣΕΕ το θρεντ...). ΝΑΙ, ΔΕΝ θα είναι νορμάλ ζωή. Θα πρέπει να ξεχάσεις διάφορες επιθυμίες, ή να παρακάμπτεις "ανάγκες" (το σοσιαλικό που είχες πει) που θα προκύπτουν στην πορεία. Όμως είπαμε δεν λέει κανείς ότι αυτή θα είναι μια μόνιμη κατάσταση. Το δέχτηκες πιο πριν. Αλλά έτσι όπως συνεχίσεις, είναι σα να μη δέχεσαι πως δεν γίνεται ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΕΝΑΝ μήνα. Γιατί. Τα (οικονομικά) δεδομένα, τα είπαμε. Πού είναι λοιπόν το πρόβλημα; ... Είναι σ' αυτό που σου είπα εδώ και ώρα : ΒΑΖΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ. Και λες όχι, εγώ και να μπορώ, ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΩ. Δεν ζω έτσι βρε παιδί μου. Και καλά κάνεις. Κι επιλογή σου. Κάπου εκεί όμως ξεχνάς ότι το εν λόγω παληκάρι δεν είναι ότι "απλά" αναζητά την ανεξαρτησία του, τη χαρά του να ζει μόνο του, την περηφάνια του πράγματος ακόμα, κτλκτλ. Εσύ όταν έφυγες από το σπίτι σου, δεν έφυγες τρέχοντας. Ε αυτός κάπως έτσι θα φύγει όμως αν είναι. Διαφορετικά τα δεδομένα λοιπόν, και κάπως έτσι σκοπεύει να "αντξει" το βάσανο της ΕΠΒΙΩΣΗΣ, με ΕΛΑΧΙΣΤΑ, ΑΝ χρειαστεί.

 

"Καλό", δεν είναι. Προτεινόμενο σε όλους, ΔΕΝ είναι. ΕΙΝΑΙ όμως εφικτό. 

 

Κι "αυτό το κάνουν μόνο όσοι έχουν μεγάλα..." κατά τον γνωστό στίχο.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δεν αποκλείεται μάλιστα ήδη να τσοντάρει εκεί που βρίσκεται

 

Διαβάζουμε άλλο θέμα;

 

θα μπορούσα να πω STOP, αλλά όταν είσαι εξαρτημένος από αυτούς τους ανθρώπους τότε η λέξη STOP όταν βγαίνει από το στόμα ενός μικρότερου που δεν έχει συνεισφέρει στην «οικογένειά του» τον κάνει να φαίνεται γελοίος.

 

Δε θα το συνεχίσω και ειδικά για άτομο που ανοίγει ένα θέμα και απουσιάζει.

 

Αλλά μάλλον δε κατάλαβες καλά τα όσα είπα. Ένα ΞΥΠΝΑ φώναξα και να του δώσω να καταλάβει και μάλλον και εσένα ντάντι, ότι άλλες οι εποχές πριν 5-10 χρόνια και άλλο το ΤΩΡΑ. Η απελπισία καμιά φορά μας κάνει να μη βλέπουμε το γκρεμό μπροστά μας και να τον θεωρούμε την μόνη ελπίδα επιβίωσης. Ε, ΟΧΙ σε απελπισμένο σπρώξιμο δε δίνω. Αν ξυπνήσει πάω και τον παίρνω εγώ από το σπίτι.

 

Έχει φρικάρει για τους λόγους του με τους δικούς του και σεβαστότατο. ΟΜΩΣ σε μία χώρα που ένα μωρό με το που γεννηθεί έχει χρέος 10.000€ και όλα εκτός από μισθούς παίρνουν την ανηφόρα, δεν θα του πω απλά φύγε, αυτό που του λέω είναι σκέψου που πας γιατί το βλέπεις επιπόλαια. Και ΝΑΙ, με όσα είπε, ενώ είχα καλή εντύπωση αρχικά (και εγώ δε σταματάω στας Σέρρας), μετά μου την έτριψε στη μούρη.

 

Και όπως ξαναείπα «δεν τον αποτρέπω, αλλά δεν τον επικροτώ κιόλας» (με τον τρόπο που σκέφτεται ΤΩΡΑ, το τονίζω). Εξάλλου εγώ του είπα το παρακάτω.

 

Καλά θα κάνει αν οι γονείς του είναι ..... να ξεκουμπιστεί το γρηγορότερο δυνατό.

 

Και επειδή όπως είπε το ερώτημά του ήτανε τα χαρτιά την απάντηση την πήρε.

 

εσύ έχεις κολλήσει στα περίφημα 250 €, και στο αν επιβιώνει κανείς με τόσα ή όχι.

 

Το κόλλημά μου σε αυτό, είναι ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΤΟ ΕΚΕΙ ΕΞΩ. Είναι σαν να ξεκινήσει κάποιος να πάει στο 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο με μία σφεντόνα.

 

Αυτά από μένα. Εγώ αποχωρώ, ότι είχα να πω το είπα και κάθε γνώμη σεβαστή. Ελπίζω να ξεκαθάρισα καλά ότι στα 250 ευρώ κόλλησα για άλλο λόγο και όχι αν θα επιβιώσει για ένα μήνα, εξάλλου ένας άνθρωπος επιβιώνει για ένα μήνα ακόμα και χωρίς φαγητό μόνο με νερό. Όταν ακούω όμως τέτοιες σκέψεις κρούω τον κώδων.

 

Με όλη τη καλή διάθεση ντάντι και το ξέρεις :)

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Διαβάζουμε άλλο θέμα;

 

 

 

Δε θα το συνεχίσω και ειδικά για άτομο που ανοίγει ένα θέμα και απουσιάζει.

 

Αλλά μάλλον δε κατάλαβες καλά τα όσα είπα. Ένα ΞΥΠΝΑ φώναξα και να του δώσω να καταλάβει και μάλλον και εσένα ντάντι, ότι άλλες οι εποχές πριν 5-10 χρόνια και άλλο το ΤΩΡΑ. Η απελπισία καμιά φορά μας κάνει να μη βλέπουμε το γκρεμό μπροστά μας και να τον θεωρούμε την μόνη ελπίδα επιβίωσης. Ε, ΟΧΙ σε απελπισμένο σπρώξιμο δε δίνω. Αν ξυπνήσει πάω και τον παίρνω εγώ από το σπίτι.

 

Έχει φρικάρει για τους λόγους του με τους δικούς του και σεβαστότατο. ΟΜΩΣ σε μία χώρα που ένα μωρό με το που γεννηθεί έχει χρέος 10.000€ και όλα εκτός από μισθούς παίρνουν την ανηφόρα, δεν θα του πω απλά φύγε, αυτό που του λέω είναι σκέψου που πας γιατί το βλέπεις επιπόλαια. Και ΝΑΙ, με όσα είπε, ενώ είχα καλή εντύπωση αρχικά (και εγώ δε σταματάω στας Σέρρας), μετά μου την έτριψε στη μούρη.

 

Και όπως ξαναείπα «δεν τον αποτρέπω, αλλά δεν τον επικροτώ κιόλας» (με τον τρόπο που σκέφτεται ΤΩΡΑ, το τονίζω). Εξάλλου εγώ του είπα το παρακάτω.

 

 

 

Και επειδή όπως είπε το ερώτημά του ήτανε τα χαρτιά την απάντηση την πήρε.

 

 

 

Το κόλλημά μου σε αυτό, είναι ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΤΟ ΕΚΕΙ ΕΞΩ. Είναι σαν να ξεκινήσει κάποιος να πάει στο 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο με μία σφεντόνα.

 

Αυτά από μένα. Εγώ αποχωρώ, ότι είχα να πω το είπα και κάθε γνώμη σεβαστή. Ελπίζω να ξεκαθάρισα καλά ότι στα 250 ευρώ κόλλησα για άλλο λόγο και όχι αν θα επιβιώσει για ένα μήνα, εξάλλου ένας άνθρωπος επιβιώνει για ένα μήνα ακόμα και χωρίς φαγητό μόνο με νερό. Όταν ακούω όμως τέτοιες σκέψεις κρούω τον κώδων.

 

Με όλη τη καλή διάθεση ντάντι και το ξέρεις :)

 

Είχα πει ότι δεν θα ξανασχολιάσω αλλά βλέποντας ξανά αυτά που είπατε μεταξύ σας θέλω να μου διευκρινίσεις κάτι. Για ποιό λόγο λες ότι είχες καλή διάθεση αρχικά αλλά αργότερα στην "έτριψα στη μούρη"? Αν δεν έχεις καταλάβει είμαι σε μια κατάσταση που δεν περιγράφεται. Και δεν είναι το θέμα ότι δεν μου πήρανε το μηχανάκι που ζήτησα ή δεν ξέρω γω τι άλλο μπορεί να νομίζεις. Πες μου τι πρέπει δηλαδή να κάνω? Πως πρέπει να σκέφτομαι? Πως ό,τι και να γίνει πρέπει να βιώνω αυτό που καθημερινά βιώνω, μόνο και μόνο για να μπορώ να τρώω και να συντηρούμαι σωματικά? Να πάω σε ζωολογικό κήπο αν είναι έτσι να παριστάνω την πάπια, καλύτερα θα περάσω. Στην τελική δεν με νοιάζει κιόλας, αν συνεχιστεί αυτό που γίνεται και δεν καταφέρω να τα βγάλω πέρα εκεί έξω μόνος τότε θα σας αφήσω χρόνους.

 

Παρά τις προσπάθειες που έχω κάνει να ξεφύγω και να γελάσω λίγο, μου γυρνούσε μπουμερανγκ, λες και απαγορεύοταν, λες και έπρεπε να είμαι διαρκώς σε ισσοροποία: χαρά - στεναχώρια, σαν τη μέρα και τη νύχτα μόνο που τις καλές στιγμές ποτέ δεν τις θυμόμουνα, οι κάκες όμως δεν έφευγαν από το κεφάλι μου.

 

Σε όλο αυτό βέβαια δεν κατηγορώ του "δικους μου" αλλά την άτυχη ..... μοίρα μου ή δεν ξέρω γω τι άλλο.

 

Και μην φοβάσαι Κάρμεν, δεν είμαι απελπισμένος .... αλλά ένα στάδιο πριν.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Είχα πει ότι δεν θα ξανασχολιάσω αλλά βλέποντας ξανά αυτά που είπατε μεταξύ σας θέλω να μου διευκρινίσεις κάτι. Για ποιό λόγο λες ότι είχες καλή διάθεση αρχικά αλλά αργότερα στην "έτριψα στη μούρη"?

 

Καλήσπέρα καταρχήν όσο καλή μπορεί να είναι για σένα. Η απάντησή σου στη παραπάνω ερώτηση είναι οι προτάσεις αυτές

 

 

....Συμπέρασμα χτυπιέσαι κάτω, ιδρώνεις, παίρνεις το κωλόχαρτο και προσπαθείς με νύχια και με δόντια να βρεις δουλειά πάνω στην ειδικότητά σου. Μόνο έτσι θα πάρεις έναν αξιοπρεπή μισθό. Ξέρω είναι δύσκολο να βρεις κάτι πάνω στο τομέα σου αλλά στη τελική βρίσκεις άσχετες δουλειές και ΝΑΙ ακόμα και δύο δουλειές, χάνεις ώρες ύπνου αλλά επιβιώνεις.

Η ανεξαρτησία σου δεν εξαρτάται από το επώνυμό σου, από το αν σε έχει ασφαλίσει ο πατέρας σου ή και εγώ δε ξέρω τι. Για μένα η πραγματική ανεξαρτησία εξαρτάται από ένα και μόνο πράγμα. Το πόσο ΤΣΑΓΑΝΟ έχεις μέσα σου και μέχρι που μπορείς να φτάσεις. Και αυτό δε στο δίνει κανένα χαρτί και καμία υπηρεσία. .......

 

 

Αν τα έχει που μάλλον τα έχει από όσα διάβασα, ας το κάνει μία ώρα νωρίτερα, να χαλαρώσει κιόλας αφού νιώθει πίεση. Και θα βρει μόνος του το δρόμο. Κανένας δε χάνεται.

 

Η στήριξή μου ήτανε εμφανής νομίζω. Η πίεση που νιώθεις ήταν και είναι κατανοητή. Το "μου τα τριψες στη μούρη", ήτανε σχήμα λόγου και αιφνιδιάστηκα αρνητικά στο πως έχεις σκεφτεί, ότι μπορείς να τα βγάλεις πέρα και με νοίκι και με όσα συνεπάγεται ένα σπιτικό όσο μικρό και να είναι. Εδώ τσίνισα.

 

Μέχρι και σκλάβος θα πήγαινα για να ξεφύγω από την κατάσταση που είμαι τώρα ακόμα και αν "θυσίαζα την προσωπική μου ζωή και διασκέδαση", αρκεί να ξεχάσω και να μην ξαναδώ αυτούς τους ψυχολογικούς "φασίστες". Όσο για τα 700 ευρώ που λες ότι μου χρειάζονται εγω μπορώ να ζήσω με 250 ευρώ το μήνα. Δεν με ενδιαφέρει ακόμα και αν νοίκιαζα μια τρύπα 20 τμ. Τεσπά παιδιά επειδή το θέμα ήταν τα "χαρτιά" ας μην το συνεχίσουμε. Ευχαριστώ για τις συμβουλές και θα δω τι θα κάνω.

 

Εδώ είναι φωνή ανθρώπου απελπισμένου. Το "και σκλάβος θα πήγαινα" δείχνει έλλειψη κάθε λογικής επιλογής (δεν σε λέω τρελό).Επίσης το ότι θα ζήσεις με 250€ (ντάντι σσσσσσσσσστ) έχοντας τα έξοδα που λες, εμένα μου φαντάζει αδύνατο.

ΔΕΝ σου είπα πουθενά να μην φύγεις και να μη δραπετεύσεις από μία κατάσταση που σε πνίγει.

Θα με κάνεις να το ξαναπώ. ΞΥΠΝΑ είπα και σου έφερα παράδειγμα εμένα.

Με νοίκι+δεη+νερο+φαγητό+έξοδα κίνησης+.... ο προϋπολογισμός σου πέφτει έξω. Και αυτό που είπα "όταν πάμε βόλτα στο άγνωστο, καλό είναι να έχουμε ένα χάρτη" δεν είναι δικιά μου θεωρία αλλά κοινή λογική.

 

Αν δεν έχεις καταλάβει είμαι σε μια κατάσταση που δεν περιγράφεται.

 

Στην τελική δεν με νοιάζει κιόλας, αν συνεχιστεί αυτό που γίνεται και δεν καταφέρω να τα βγάλω πέρα εκεί έξω μόνος τότε θα σας αφήσω χρόνους.

 

Και μην φοβάσαι Κάρμεν, δεν είμαι απελπισμένος .... αλλά ένα στάδιο πριν.

 

 

Έχω καταλάβει πολύ καλά σε τι κατάσταση είσαι. Ξέρω πολύ καλά τι μάχη γίνεται μέσα σου.

Αλλά επειδή η κατάστασή μας καμιά φορά ΔΕΝ μας επιτρέπει να καταλαβαίνουμε κάποια πράγματα, που λέγονται για το καλό μας επαναλαμβάνω:

1) Χαρτιά για να φύγεις δεν σου χρειάζονται. Τσαγανό θέλει. Το έχεις; ΦΥΓΕΕΕΕΕΕ

2) Δεν είπα ΜΗΝ ΦΥΓΕΙΣ, είπα κοίτα καλύτερα το πως θα αντιμετωπίσεις το εκεί έξω. Όταν αρχίζεις ένα πόλεμο μελετάς τον αντίπαλο για να δεις τι στο διάολο έχεις απέναντί σου. ΔΕΝ υποτιμάς.

 

Αν δε το αντέχεις και έχεις το τσαγανό, σήκω φύγε και θα έρθω να σε πάρω εγώ απο το σπίτι. (εγώ το είπα και αυτό και το εννοώ)

 

Που με είδες να μην σου έχω δώσει δίκιο και που να θέλω έστω εν μέρη το κακό σου; ΠΟΥΘΕΝΑ είναι η απάντηση

Απλά ήμουν η φωνή σε αυτό το thread που έλεγε την κοινή λογική. Την καθημερινότητα. Και τσίνισα μετά απο κάποια λόγια σου.

 

Τέλος πάντων, δεν νιώθεις καλά; Αισθάνεσαι ότι πνίγεσαι;

Χέσε με εμένα και τις θεωρίες μου και ξεκουμπίσου όπως σου είπα, κανείς δε χάνεται.

Εύχομαι πραγματικά να βγεις εκεί έξω να βρεις τη γαλήνη σου, την ηρεμία σου και ότι λαχταρά η ψυχή σου.

 

Καλή τύχη από μένα σε ότι και να κάνεις.

 

ΥΓ Αν τελικά φύγεις, που θα φύγεις, δεν θα μας αφήσεις χρόνους. Το μόνο σίγουρο. Αξίζεις και φάνηκε. Αν νιώσεις ότι δεν βγαίνεις δεν τα καταφέρνεις στείλε μου πμ και θα κάνω ότι μπορώ για να σε βοηθήσω και χωρίς αντάλλαγμα. Αν δεν το κάνω, έλα σε αυτό το thread και βρίσε με. Και αυτό για να καταλάβεις ότι, ΟΛΑ όσα είπα τα εννοώ και ότι δε θα βγεις μόνος εντελώς εκεί έξω στα πρώτα σου βήματα (πιο μεγάλο σπρώξιμο δε μπορώ να σου δώσω).

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Καλημέρα και από μένα!

 

Διαβάζοντας κανείς τον τίτλο, αρχικά προετοιμάζεται για μια θεωρητική κουβέντα γύρω από τις μέχρι τώρα δομές της οικογένειας (και κατ' επέκταση κοινωνίας) και τις επιπτώσεις τους στην ελευθερία και ανεξαρτησία των ανθρώπων.

Στη συνέχεια όμως ο δημιουργός του θέματος, ενώ προς μια συγκεκριμένη οπτική γωνία φαίνεται να διαθέτει ματιά που κόβει σαν ξυράφι, αφήνει τη συναισθηματική φόρτιση να τον τυφλώνει σε όλο το υπόλοιπο πεδίο.

 

Αυτό φαίνεται καθαρά από τις δηλώσεις του τύπου "...ακόμη και σκλάβος γίνομαι, αρκεί να βγω από την τωρινή κατάστασή μου."

Αυτή λοιπόν η ψυχολογική κατάσταση, εμένα μου θυμίζει αγρίμι που πασχίζει να βγει από το κλουβί του, παρακινούμενο από τα ένστικτα της επιβίωσης, έτοιμο να κατεβάσει μάπες ώστε να αποδείξει τις μαχητικές του ικανότητες στους θεατές αυτής εδώ της αρένας που έχουμε ονομάσει κοινωνία.

 

Αυτή λοιπόν η βασισμένη στους κανόνες του ζωικού βασιλείου κοινωνία μας, ακριβώς τέτοιας κατάστασης ανθρώπους χρειάζεται, έτοιμους να πέσουν στις παγίδες της, άμεσα εκμεταλλευόμενους, οπλισμένους με "χαρίσματα" θηρίου, "άξιους" να ανταποκριθούν στις "απαιτήσεις" της ζωής.

Και όταν βγούνε "νικητές" μέσα από τον αγώνα της επιβίωσης, ίσως έχουν γίνει οι ίδιοι για τους άλλους, αυτό που οι ίδιοι ήθελαν αρχικά να αποφύγουν.

 

Η ανεξαρτησία είναι το αντίθετο της εξαρτήσεως.

Δεν μπορούμε να θεωρούμαστε ανεξάρτητοι όταν δεν βλέπουμε από τι πραγματικά εξαρτόμαστε.

Αγοράζοντας λοιπόν τη δική μας σιδερένια μπάλα για το πόδι, δεν σημαίνει πως είμαστε και ανεξάρτητοι.

Γράφοντας το δικό μας όνομα στο συμβόλαιο της υποδούλωσης, δεν σημαίνει πως είμαστε και ελεύθεροι.

 

Και ας μην ξεχνάμε πως:

Κανείς δεν είναι πιο υποδουλωμένος από εκείνους που εσφαλμένα πιστεύουν πως είναι ελεύθεροι.

 

 

τα ειπες ολα αδερφε....

 

ολα τα αλλα ειναι απλα αλλα λογια να αγαπιομαστε. φυσικα ο καθενας προκειμενου να επιβιωσει μπορει να κανει τα παντα, το θεμα ειναι να βλεπεις λιγο παραπερα. και με τα μυαλα που κουβαλαει ο συντακτης του θεματος φαινεται οτι δε βλεπει τιποτα παραπερα απο τη μυτη του

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Συχνά ακούω από τους φίλους μου την φράση, "δεν θέλω να ζητάω λεφτά", "θέλω να είμαι ανεξάρτητος" κτλπ... Πάντα διαφωνούσα με αυτήν την φιλοσοφία ***, και τα points που βασίζω την άποψή μου είναι τα εξής:

 

1) Ζούμε σε μια ζούγκλα, όπου ισχύει το "ο θάνατός σου, η ζωή μου" σε πολλές περιπτώσεις... Γιατί λοιπόν να αρνηθεί κανείς μια χείρα βοηθείας? Ίσως η μόνη που θα λάβει... Τι θα κερδίσει? Την ηθική ανταμοιβή της αίσθησης ότι τα κατάφερε μόνος του? So what? Είναι σαν να προσπαθώ να σηκώσω ένα κιβώτιο 100 κιλών, και να μην αφήνω τους φίλους μου να βοηθήσουν, για να αποδείξω στον εαυτό μου ότι είμαι super duper δυνατός...

 

2) Χρόνια τώρα, και όσο ήμουν ακόμη παιδί, στο σπίτι μας ζεί και η μία γιαγιά μου (με αλτσχαϊμερ), αλλά αργότερα, και οι γονείες της μητέρας μου σε διπλανό κτίσμα... Και πιστέψτε με, δεν υπάρχει πιο ψυχοφθόρο, και δύσκολο έργο, από το να προσέχει κανείς γέρους με διάφορα προβλήματα, πόσο μάλλον όταν είναι δικοί σου άνθρωποι τους οποίους αγαπάς... Σκεφτήκατε ποτέ ότι και οι γονείς σας θα έρθουν κάποτε σε αυτήν την θέση? Σκεφτήκατε ποτέ πόσο απαραίτητοι θα είμαστε για την αξιοπρεπή διαβίωσή τους? Φυσικά το ότι θα προσέξω τους γονείς μου, θα το κάνω από αγάπη, αλλά εκείνη την ώρα λοιπόν πιστεύω, καλούμαστε όλοι να ξεπληρώσουμε όλη αυτή την εξάρτηση που είχαμε τόσα χρόνια τώρα, αν θέλει κανείς να το θέσει έτσι, και θα το κάνουμε με το παραπάνω αν ανταποκριθούμε... Οπότε σίγουρα προσπαθώ να μην τους ζορίζω οικονομικά, αλλά δεν έχω πρόβλημα να τους ζητήσω το Χ ποσό γιατί προέκυψε ένα έκτακτο θέμα, ή για να αγοράσω π.χ. παπούτσια, ακόμη και τώρα που έχω την δουλεία μου και μένω μόνος μου, έχοντας όλη την απαραίτητη χαρτούρα, όντας "ανεξάρτητος"...

 

Όλα αυτά φυσικά αφορούν μια "λειτουργική" οικογένεια... Όπου υπάρχει θέληση και από τις 2 πλευρές να βοηθήσει η μία την άλλη. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό, αλλά δεν είχα ποτέ πρόβλημα με τους γονείς μου, οι οποίοι προσπαθούσαν να μας δώσουν τα πάντα... Φαντάζομαι αν οι συνθήκες είναι διαφορετικές δεν ισχύει τίποτα από τα παραπάνω... Δεν μπορώ όμως να το σχολιάσω χωρίς να το έχω βιώσει...

 

 

*** φυσικά αυτό δεν σημαίνει να πάμε στο άλλο άκρο, δλδ την ζωή σε βάρος των γονιών... Αλλά μια μέση λύση, όπου υπάρχει "συνεργασία" και ως ένα σημείο "εξάρτηση" μεταξύ των μελών της οικογένειας.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Αρχειοθετημένο

Αυτό το θέμα έχει αρχειοθετηθεί και είναι κλειστό για περαιτέρω απαντήσεις.


  • Δημιουργία νέου...