Bullying ...ή αλλιώς τραμπουκισμός.....τον έχετε βιώσει?

[DrLo]

 

Πολλά οσκαρ ερμηνείας μαζεμένα ...

 

 

btw/offtpic ... τι δουλειά έχει μεταλικός φοριαμός σε σκηνή ?

Το αλλο που λες με την ντουλαπα ηταν συνηθες καψωνι στον ΜΛΑΤ μπδγ.

 

ΜΛΑΤ ????

[stormrain]

Πολλά οσκαρ ερμηνείας μαζεμένα ...

 

 

btw/offtpic ... τι δουλειά έχει μεταλικός φοριαμός σε σκηνή ?

 

ΜΛΑΤ ????

μικτος λοχος αποδοσης τιμων

[HALF EVIL]

Με κίνδυνο να χαρακτηριστώ αναίσθητος , "Bullying" σε ενήλικες ανθρώπους δε μπορώ να το καταλάβω. Δε λέω ότι δεν έγιναν ή καλώς έγιναν ότι έγιναν αλλά μιλάμε για κάτι άλλο, είναι "καφρίλα" ναι, αλλά μη τα βάζυμε όλα στ ίδιο τσουβάλι.

 

 

και για να τ ξεφτιλήσω τελείως ...

 

 

πππωωωωωωω .... πως δε το είχε σκεφτεί κανείς όσο ήμουν στα ΥΕΑ, καλή πλάκα.

 

Μυ θυμίζει, καθαρή δευτέρα καλή ώρα, που ο "14" είχε δέσει τον "γυιό" τυ με ένα σπάγγο και του έλεγε να ανεβαίνει στα επιπλα της σχολής για να πετάξει αετό .....

 

Με την στενόμυαλη ερμηνεία της έννοιας έχεις δίκιο.

Πάντως στον στρατό που πήγα σχετικά μεγάλος, ένας περίπου στην ηλικία μου, απελπισμένος από τα καψώνια και την πλάκα που του κάνανε, άδειασε ένα  γεμιστήρα από G3  στο ταβάνι του στρατώνα μόλις γύρισε από την σκοπιά που τον είχαν στήσει επιπλέον μιάμιση ώρα.

 

Και ναι, μάλλον κινδυνεύεις θανάσιμα να χαρακτηριστείς αναίσθητος.

[gia_nnis]

Καλυτερα να σε φοβουνται παρα να σε λυπουνται..

[MT60RS]

καλυτερα να σε λενε οι αλλοι "μαλακα", απο το να νιωθεις εσυ μεσα σου μαλακας

[revolver1990]

Καλυτερα να σε φοβουνται παρα να σε λυπουνται..

Καλύτερα να σε εκτιμούν.

[lepaterious]

Στον στρατο παντως ειχα δει και εγω bullying οχι καψονι με την εννοια του καψονιου απλα ενα παληκαρι χαμηλων τονων πολυ ησυχος και πολυ φοβισμενος απο οικογενεια στρατοκαυλη του κανανε συνεχεια καποιοι τον τρομοκρατουσαν οτι θα τον βγαζουν αναφορες για ψιλοπηδημα και χωρις λογο και σε τετοια φαση που πρεπει να αρρωστησε μετα... Αφου καποιοι αποφασισαμε να κανουμε αναφορα στον λοχαγο μηπως και τον σωσουμε απο τα ζωα... αλλα μας σταματησε ο ιδιος γιατι δεν ηθελε να το μαθει ο πατερας του..... Φυσικα και δεν του δωσαμε σημασια και πιασαμε τον λοχαγο του το ειπαμε πριβε και τον εσωσε.... 

[caution]

Bullying
Ανορεξία
Πλαστικές σακούλες VS θαλάσσια χελώνες
.
.
.
Είναι να θαυμάζεις τι σου κάνει μια LiFO και μια γερή δόση στρουθοκαμηλισμού τελικά   

[RottenLungs]

Εγω θυμάμαι 2ρα δημοτικού, μία φορά που με κορόιδευαν κάτι παιδιά στην πολυκατοικία και πήγα κλαίγοντας να το πω στον πατέρα μου. Εκείνος μου λέει απο το θυροτηλέφωνο οτι δεν είναι δουλειά του. Ε τους πήρα στο κυνήγι και τον έναν που έπιασα του έσπασα και το κεφάλι (στην κυριολεξία). Απο τότε είχαμε την καλύτερη σχέση, ούτε που με κοιτάγαν.

 

Δεν ξέρω πως μπορεί να το αντιμετωπίσει κάποιος το μπούλινγκ αλλα σίγουρα αν δεν το κάνει απο μόνος του δύσκολα θα απαλλαγεί.

[zeniath]

Αν και άλλαξα αρκετά σχολεία (λόγω μεταθέσεων στρατού) σε αριθμό 6 (Κύπρος, Θεσσαλονίκη, Κως, Αθήνα, Κοζάνη,Μυτιλήνη), δε μπορώ να πω ότι μου έτυχε ποτέ κάτι τέτοιο, αλλά και ούτε και είδα τίποτα υπερβολικό, εκτός από μία φορά όταν ήμουν Γυμνάσιο στην Αθήνα (Κάτω Πατήσια).

 

Πάντα ήμουν ο τύπος σε φάση "τι παίζει τώρα με αυτόν, περίεργος φαίνεται, μαλάκας "Πρωτευουσιάνος" θα είναι ή μαλάκας "Επαρχιώτης" θα είναι (για όταν ήρθα Αθήνα), μέχρι που μετά από 2 μήνες με γνώριζαν και έφτιανε η άποψή τους. Βοήθησε βέβαια που με τόσες αλλαγές περιβάλλοντος έμαθα να είμαι και χαμαιλέοντας και έκανα adapt στο περιβάλλον μου πολύ γρήγορα + εύκολα.

 

Στο Δημοτικό ήταν ένα παιδί ο Γιωργάκης που όλοι λίγο πολύ τον πείραζαν και που και που έτρωγε και ψιλές. Ε, λοιπόν αυτό το παιδί πολύ το αγαπούσα και όταν πήγαμε Γυμνάσιο (από 5η & 6η Δημοτικού μαζί) είπα ότι δε θα τον αφήσω να τραβάει τα ίδια από τους "μεγάλους".

 

Μια μέρα λοιπόν, ο Νίκος του την έπεφτε λίγο άσχημα, μέχρι που πάω και του λέω να το κόψει ή θα τον σαπίσω.

Note: αυτός τσιλιβίθρας, εγώ τα είχα τα κιλάκια μου.

Πάμε στο προαύλιο, ξεκινάει να μου λέει θα σου κάνω ράνω κλπ και του λέω να έρθει να δοκιμάσει. Με το που έρχεται, τρώει ένα lift + body slam που του ράγισε τον αγκώνα και ήταν μέσα στα κλάματα. Από τότε (4-5 μήνας στην 1η Γυμνασίου) κανείς δεν ακούμπησε κανένα από την τάξη μου, όχι γιατί φοβήθηκαν, απλά γιατί δείξαμε ενότητα και στήριξη σε έναν "outsider".

 

Δυστυχώς ο Γιωργάκης έφυγε νωρίς το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς, μετά από λοίμωξη στο σωματάκι του που ήταν αποδυναμωμένο από μεταμόσχευση νεφρού. Έκανε Αγγλικά fast track για να μην χάσει την χρονιά... Κάθε φορά που περνάω από το Νεκροταφείο στην Ριζούπολη του λέω και ένα γεια και ας μην κατεβαίνω από το αμάξι.

 

Unexpected turn of events.

 

Καθώς όμως γράφω αυτό, θυμήθηκα που τότε στο 22ο Δημοτικό Αθήνας, ήταν μαζί και το 21ο Δημοτικό Αθήνας για Σπαστικά. Ναι τότε στο δημοτικό έπεφτε άπειρο ξύλο με τα παιδιά με ειδικές ανάγκες. Έχθρα τρελή, θα μπορούσε κάποιος να το πει bulling αλλά τρώγαμε και εμείς ξύλο με την κουτάλα. Ακόμα θυμάμαι τον Ταξιάρχη, ένα παιδί 18-20 χρονών που απλά ήταν ΔΥΝΑΤΟ, να μας πιάνει 3-4 ταυτόχρονα και να μας κάνει μαύρους.

 

Note: η έχθρα είχε ξεκινήσει όταν πέταξαν τσάντα Polo από τον 3ο όροφο στο κεφάλι συμμαθητή μας. Αλλά ο πόλεμος κράτησε 2 χρόνια μόνο.

 

Υ.Γ. στο δημοτικό είχε έρθει τότε μετανάστης ο Φλοριάν, ένα ντούκι Αλβανός που δεν ήξερε γρι Ελληνικά. Για κάποιο λόγο ενώ όλοι τον φοβόντουσαν εγώ τον έπιασα και του μάθαινα την γλώσσα (όχι γραμματικές και μαλακίες, απλά να μιλάει). Είχα και αυτόν back up πάντα. Τώρα δουλεύει νομίζω bouncer στο Alexander στην Αχαρνών

[forgotten]

στο λυκειο ημουν χαμηλων τονων ,αλλα δεν ειχα φασαριες τουλαχιστο ως την δευτερα λυκειου,στην τριτη λυκειου μια παρεα απο τους αλητες του σχολειου οταν καναμε γυμναστικη στα αποδυτηρια  εσπρωχναν απο δω και απο κει ενα συμμαθητη μου μπηκα μεσα να τους χωρισω ταχα και με εσπρωξαν πισω,θυμαμαι οτι εσπασα ενος την μυτη του και παλαβωσαν οι αλλοι και οτι εφαγα αποβολη αλλα τραμπουκισμοι δεν εγιναν ξανα τουλαχιστο μπροστα μου,πηγαν μετα απο μια βδομαδα να μου την πεσουν τρεις αλλα τους εσιαξα μαζι δυο τρια ντερεκια που πηγαιναμε μαζι φροντηστηριο. ωστοσο το χειροτερο καψωνι που ειδα ηταν στο στρατο, κοιμοταν ενας στρατιωτης νεα εσσο και του ριξαν ζιπελαιο και τον αναψαν και ο δυστυχως επεσε στο πατωμα και κυλιονταν και αυτοι γελουσαν  ,τους καρφωσα και με απειλουσανε επεσαν 2-3 μπουνιτσες με κανα 2 ,βγηκαν αναφορα λογω αρνησης  εκτελεσης διαταγης και τα ισιωσαμε. ωστοσο σειρα μαζι μου που ηταν σε αλλη μοναδα επαθε ψυχολογικα απο το καψωνι και εχασε την φωνη του για ενα τριμηνο καθως γνωστο junkie που κοιμοταν στο θαλαμα του καρφωσε διπλα στο τραπεζι την ξιφολογχη και του ειπε αποψε ερχεται η σειρα σου και επαθε σοκ

[LiquidTroll]

Αυτό που με στεναχωρεί μέχρι τώρα στο νήμα , είναι ότι οι περισσότεροι , αναγκαστήκαμε/αναγκαστήκατε να καταφύγετε στην βία για να νικήσετε την βία.

 

Τελος πάντων , εδώ μπορεί κάποιος να βρει πολύ καλές πληροφορίες...

 

Anti bullying Network Greece

 

 

 

 

 

 

[Highlander]

Εμπειρία:

 

Στο δημοτικό (είμαι 40 πλέον) είχαμε ένα παιδί το οποίο είχε ένα θέμα κινητικότητας.

Κάποιο θέμα υγείας τον περιόριζε να περπατάει σωστά και να κουνάει και τα χέρια του σωστά.

Όπως καταλαβαίνετε ήταν ο περίγελος του σχολείου.

 

Ο πατέρας μας, μας έλεγε πάντα να παίρνουμε το μέρος των αδυνάτων. (Ήμασταν και λίγο μαντράχαλοι για την ηλικία μας).

Έτσι όταν ήμασταν μπροστά σε φάσεις που οι άλλοι κορόιδευαν ή ήταν στο να σφαλιαρίσουν το Δημήτρη (έτσι τον έλεγαν), παίρναμε το μέρος του και τελείωναν τα πράγματα συνήθως αναίμακτα. Άντε να έπεφτε και καμιά ψιλή.

Ο Δημήτρης μετά το δημοτικό αν θυμάμαι καλά, έφυγε για το εξωτερικό για να διορθώσει το πρόβλημα της υγείας του.

 

Πέρασαν μερικά χρόνια (πρέπει να ήμουν 2α ή 3η γυμνασίου) και μια μέρα έτυχε να παίζουμε μπάσκετ σε ένα τοπικό γήπεδο.

Κάποια στιγμή μας πλησίασε ένας νεαρός, μας φώναξε με τα ονόματά μας και μας είπε ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ !

 

Ήταν ο Δημήτρης, αγνώριστος, περπατούσε μια χαρά και έδειχνε απόλυτα φυσιολογικός.

 

Το σκέφτομαι ακόμη και τώρα, ένιωσα σαν να είχα κερδίσει το ΠΡΟΠΟ.

[SpirtouLisS]

κατ εμε το πιο κλασσικο bullying της εποχης μου ειναι η κλασσικη διαχρονική ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ μαλακια που καποιος παει πισω απο καποιον που στεκεται ορθιος αμεριμνος, καθεται στα 4 κανοντας σκαμνακι, ενας αλλος της καστας του σπρωχνει το κακομοιρο παιδι που εχει γινει στοχος της περιβοητης πλακας και το παιδι πεφτει με την πλατη κατω. Με αμεσο κινδυνο να χτυπησει στο πισω μερος του κεφαλιου ή στον αυχενα οπου οι συνεπειες μπορει να ειναι και παραλυση και θανατος.

Ο στοχος αυτης της περιβοητης πλακας αν και γινοταν συχνα σε διαφορα ατομα χαριν αστειοτητας, σε καποια παιδια γινοταν πολυ συχνοτερα με σκοπο τη γελιοποιηση τους. θυμαμαι ενα παιδι που ειχε δεχτει τοσες φορες την συγκεκριμενη μαλακιωδη πλακα απο τα ιδια ατομα, που μου ελεγε οτι πλεον οταν ειναι ορθιος στο διαλλειμα προσεχει να ειναι καπου με την πλατη στον τοιχο ή να καθεται σε κανα παγκακι.

[johnkal]

Λυπάμαι που θα το πω αλλά οι Κρητικοί είναι απολίτιστοι και 100 χρόνια πίσω. Παρόλα αυτά είναι ψώνια και ψευτολεβέντες τομάρα τους. Κλασσικοί χωριάτες μόνο που είναι και κωλοχαρακτήρες. ΠΟΤΕ δεν εχω γνωρίσει νορμάλ άτομο που να κατάγεται από κει.

 

Θυμάμαι στο στρατό είχα πάει για 1 μήνα πάτρα για εκπαίδευση με καθυστερημένη μετάθεση λόγο νοσηλείας στο νοσοκομείο και ο μοναδικός θάλαμος που είχε διαθέσιμο κρεββάτι ήταν αυτός των.. ανεπιθύμητων. Όλοι Κρητικοί μέσα και εγώ ο μοναδικός Αθηναίος οπότε τους έζησα για τα καλά. Ακόμα και η υγιεινή τους ήταν χάλια, επειδή βαριόντουσαν να πάνε τουαλέτα κατουράγανε μέσα σε άδεια μπουκάλια νερού που τα βάζανε σε μια αποθήκη δίπλα από το θάλαμο.  Προβλήματα δεν είχα μιας και δε μιλούσα με κανέναν.

 

Θύμα bulling είχαμε στο ΤΕΕ ένα παιδί που είχε έρθει στο σχολείο μας δευτέρα λυκείου και ένας αχώνευτος τον έβαζε να πηγαίνει στο κυλικείο να του πάρει φαγητό σε κάθε διάλειμα. Κάποιες φορές τον χτυπούσε κι' όλας αλλα επειδή αντιδρούσαμε οι υπόλοιποι σταματούσε. Μετά από μερικούς μήνες αυτό το παιδί εξαφανίστηκε και μάθαμε από τους καθηγητές πως οι γονείς του είπαν πως δε θέλει να ξαναέρθει σχολείο.

 

Εγώ είχα σοβαρό πρόβλημα στο δημοτικό με δασκάλα - ψυχάκια. Αν δεν ξέραμε το μάθημα μας έφτυνε και μας χτυπούσε δυνατά στο πρόσωπο, μέχρι και στο σαγόνι. Κάποιες φορές χρησιμοποιούσε βία και αναίτια!! Αν κλαίγαμε συνέχιζε μέχρι να βγάλει όλο της το άχτη. Το αποκορύφωμα ήταν μια μέρα μαζί μου σε ένα τεστ που είχα πάει αδιάβαστος και από τον φόβο μου μη με δει πως δε γράφω τίποτα, έκανα ότι σκεφτόμουν και έγραφα ασυναρτησίες. Με το που πήγα να το παραδώσω με ταχυκαρδία μπροστά σε όλους μου τους συμμαθητές με σάπισε στο ξύλο και είχα σημάδια στο πρόσωπο. Από τον φόβο και το ξύλο άρχισα να νοιώθω τον πνιγμό επειδή μου χε κοπεί η ανασα. Μετά από αυτό αισθανόμουν σκουπίδι και σιχάθηκα το σχολείο. Το αποτέλεσμα ήταν από τότε και για αρκετά χρόνια μετά να γίνω αντικοινωνικός και πολύ ντροπαλός.

 

Όλων οι γονείς μας δε μας πιστεύαν μέχρι που το πήραν χαμπάρι μετά από ένα σημείο. Τα παράπονα που κάνανε στον διευθυντή δεν πιάνανε τόπο επειδή την κάλυπτε. Μετά από αρκετά χρόνια έμαθα πως έγινε μεγάλη φασαρία από γονείς με αποτέλεσμα να την μεταθέσουν για λίγο καιρό και αυτή ξαναγύρισε με βύσμα. Τι να πει κανείς... πάντως αν την πετύχαινα στο δρόμο ακόμα και τώρα σίγουρα θα αντιδρούσα άσχημα.