Bullying ...ή αλλιώς τραμπουκισμός.....τον έχετε βιώσει?

[evabb]

γενικα τετοιες πραξεις κανουν αποβρασματα που δεν εχουν στον ηλιο μοιρα και σαφως της κυρια ευθυνη την εχουν οι γονεις,ειχα συναντησει πολλους τετοιους στο σχολειο και οταν βλεπω καποιους αρκετα χρονια μετα ειναι απλα να τους λυπασαι

 

μονο εγω ειμαι χαιρεκακη και για καποιους το ευχαριστιεμαι απειρως;

[Tenshi]

Και εγώ υπήρξα θύμα στο γυμνάσιο.Πρέπει να ήταν η χειρότερη περίοδος της ζωής μου.Τραμπουκισμός κάθε μέρα,στο διάλυμα,εν ώρα μαθήματος,κάποιες φορές και στο σχόλασμα.Χλευαστικά παρατσούκλια.Καταστροφή βιβλίων.Προπηλακισμός.

Ποιός έφταιξε;Ίσως ο ανίκανος ΔΥ που φέρει τον τίτλο καθηγητής.Ίσως οι γονείς μου (η πατρική φιγούρα έλαμψε δια της απουσίας της ελέω επαγγέλματος).Ίσως εγώ ο ίδιος.Δέν είχε να κάνει απαραίτητα το γεγονός οτι ήμουν το πλέον κοντό αρσενικό παιδί στην τάξη,υπήρχαν και άλλοι λιλιπούτειοι στο σχολείο.Όταν όμως το μυαλό μου δέν μπορούσε να "ανασάνει",ενώ βρισκόμουν σε συνεχή σύγχυση απο την τρομοκρατία που αντιμετώπιζα,δέν μπορούσα ούτε να αξιολογήσω την κατάσταση,ούτε να αντιδράσω,άλλα ούτε και να ζητήσω βοήθεια.Μόνο να κλειστώ ακόμα περισσότερο στον εαυτό μου...και να υπομένω.

 

Στο λύκειο πήρα μετεγγραφή όσο ποιο μακρυά μπορούσα (το παλιό γυμνάσιο συστεγάζονταν με το λύκειο),για να αποφύγω όσες περισσότερες φάτσες μπορούσα.Έκανα φρέσκια αρχή,γνώρισα παιδιά που διατηρούμε φιλική σχέση μέχρι και σήμερα και...ήρεμος πλέον,συνειδητοποίησα οτι μπορώ να δώσω γροθιά στο μαχαίρι και να αντισταθώ στον όποιο τραμπούκο,άσχετα αν εξακολουθούσα να "υστερώ" σωματικά.Άρχισα να αγαπάω και να νοιάζομαι για τον εαυτό μου.Δέν χρειάστηκα ψυχολογική υποστήριξη,απλά ήθελα τον χρόνο μου (και τον βρήκα)

 

Δέν ξεχνάω όμως,άλλα ούτε και συγχωρώ.Μπορεί να βλέπω σχεδόν κάθε μέρα κάποιο απο αυτά τα μαγκάκια χαμαιτυπείου να κυκλοφορούν,άλλα δυστυχώς (ευτυχώς για τους ίδιους) δέν θα μου δώσουν λόγο για να ανταποδώσω in kind.

Η κοινωνία δημιουργεί τέρατα,άλλα δέν αναλαμβάνει την ευθύνη.Περιμένω όμως πάντα τον άτυχο που θα δοκιμάσει να εφαρμόσει τεχνικές προέφηβου για να με τρομοκρατήσει.Οι όροι έχουν αντιστραφεί...

[LiquidTroll]

μονο εγω ειμαι χαιρεκακη και για καποιους το ευχαριστιεμαι απειρως;

 

Tο μίσος δεν νικιέται με μίσος , και η βία δεν νικιέται με βία........

 

Προσωπικά είχα μια καθηγήτρια Θρησκευτικών στο Γυμνάσιο , που είχα και αρκετά κωλόπαιδα , που έκανε και το πιο κωλόπαιδο αρνάκι.Ξέρεις πώς?

Είχε πολή αγάπη μέσα της. Και πολλή ηρεμία.

 

Πολλά προβλήματα λύθηκαν μέσω αυτής , και πολλοι τσακωμοί.

 

Επίσης ξέρω , ότι ακόμα και τον Πάσσαρη να έχεις , μια στιγμή αγάπης , μπορεί να τον κάνει αρνάκι. Και να τον βοηθήσει να δει την ζωή διαφορετικά , άσχετα με το τι ζει στο σπίτι του.

Απειρα τα παραδείγματα...

[dimitrisOP]

μονο εγω ειμαι χαιρεκακη και για καποιους το ευχαριστιεμαι απειρως;

μπα και εγω οταν βλεπω που καταντησαν οι "ψευτομαγκες" του σχολειου το χαιρομαι απιστευτα

[evabb]

Tο μίσος δεν νικιέται με μίσος , και η βία δεν νικιέται με βία........

 

Προσωπικά είχα μια καθηγήτρια Θρησκευτικών στο Γυμνάσιο , που είχα και αρκετά κωλόπαιδα , που έκανε και το πιο κωλόπαιδο αρνάκι.Ξέρεις πώς?

Είχε πολή αγάπη μέσα της. Και πολλή ηρεμία.

 

Πολλά προβλήματα λύθηκαν μέσω αυτής , και πολλοι τσακωμοί.

 

Επίσης ξέρω , ότι ακόμα και τον Πάσσαρη να έχεις , μια στιγμή αγάπης , μπορεί να τον κάνει αρνάκι. Και να τον βοηθήσει να δει την ζωή διαφορετικά , άσχετα με το τι ζει στο σπίτι του.

Απειρα τα παραδείγματα...

 

αν μου εδινες ενα deathnote θα ξεπαστρεβα πολυ κοσμο....

[dimitrisOP]

να το κανουμε σαν ο λεβεντης που στελνει καρκινο στους παντες 

[gatokoritso]

μπα και εγω οταν βλεπω που καταντησαν οι "ψευτομαγκες" του σχολειου το χαιρομαι απιστευτα

εγω αδιαφορω.ουτε χαρα ουτε λυπη κενο.μετα απο τοσα χρονια εχουν μπει στη κατηγορια:ξενοι-whogivesafuck.

[LiquidTroll]

αν μου εδινες ενα deathnote θα ξεπαστρεβα πολυ κοσμο....

 

Οι τραμπουκοι δηλαδή, που δεν γεννήθηκαν τραμπουκοι αλλα γίνανε , είτε γιατί τους τραμπουκίσανε στο σπίτι τους , είτε γιατί είδανε να τραμπουκίζουνε και να βαράνε την μάνα τους ξερω γω,δημιουργησαν έναν κοιμώμενο τραμπούκο ........που λεει ότι άνετα θα τραμπούκιζε.......

 

Δηλαδή , οι τραμπουκοι , που είναι θύματα στην ουσία , άλλων θυμάτων , δημιουργούν θύματα , τα οποία με την σειρά τους , χωρίς να το καταλάβουνε , είτε στα παιδιά τους είτε αλλου , θα δημιουργήσουνε άλλα θύματα.......

 

Είμαστε δηλαδή όλοι θύματα θυμάτων και θα δημιουργήσουμε και εμεις και άλλα θύματα........

 

 

Το βλέπετε το πρόβλημα?

[evabb]

Οι τραμπουκοι δηλαδή, που δεν γεννήθηκαν τραμπουκοι αλλα γίνανε , είτε γιατί τους τραμπουκίσανε στο σπίτι τους , είτε γιατί είδανε να τραμπουκίζουνε και να βαράνε την μάνα τους ξερω γω,δημιουργησαν έναν κοιμώμενο τραμπούκο ........που λεει ότι άνετα θα τραμπούκιζε.......

 

Δηλαδή , οι τραμπουκοι , που είναι θύματα στην ουσία , άλλων θυμάτων , δημιουργούν θύματα , τα οποία με την σειρά τους , χωρίς να το καταλάβουνε , είτε στα παιδιά τους είτε αλλου , θα δημιουργήσουνε άλλα θύματα.......

 

Είμαστε δηλαδή όλοι θύματα θυμάτων και θα δημιουργήσουμε και εμεις και άλλα θύματα........

 

 

Το βλέπετε το πρόβλημα?

 

τραμπουκισμο;; νομιζω δεν καταλαβες. αν μπορουσα θα τους σκοτωνα, δεν θα τους τραμπουκιζα απλα.

[LiquidTroll]

τραμπουκισμο;; νομιζω δεν καταλαβες. αν μπορουσα θα τους σκοτωνα, δεν θα τους τραμπουκιζα απλα.

 

Μην κάνεις παιδια καλύτερα.....

[ikaruga24]

Δεν έχω πετύχει τραμπουκισμό που δεν σταματούσε με λίγο αντι-τραμπουκισμό από μέρους σου. Εχω δεχτεί και εγώ μπόλικο τραμπουκισμό και γενικά ήμουν άνθρωπος που δεν αντιδρούσα και πολύ εκτός από το να λέω απλά "σας παρακαλώ αφήστε με ήσυχο" που φυσικά είχε ως αποτέλεσμα να με τραμπουκίζουν περισσότερο. Εφτασε όμως η στιγμή και έσπασα (και να είναι καλά ο τραμπούκος που με έφτασε σε αυτό το σημείο) και η αντίδραση μου σόκαρε περισσότερο τον ίδιο μου τον εαυτό παρά όλους τους γύρω μου που ήξεραν ποιος ήμουν. 

 

Από τότε δεν ξαναείχα τραμπουκισμούς και όποιος είχε την ιδέα η αντίδραση ήταν αυτόματη και σίγουρη countermeassure. Ακόμα και να κινδυνεύεις να τις φας ή να τις τρως δεν έκανε κακό σε κανέναν να ρίξεις και εσύ καμιά καλή. Σε αυτές τις ηλικίες οι περισσότεροι είναι θρασύδειλοι και κοτούλες. Ρίξε κανα-δυο κουτουλίδια σε έναν από αυτούς και όλοι οι άλλοι θα το σκεφτούν δυο φορές πριν σου κάνουν το οτιδήποτε. Δυστυχώς το να μπεις σε αυτό το τρυπάκι πρέπει πρώτα να αρχίσεις να αγαπάς και να σέβεσαι τον εαυτό σου. Δεν είναι εύκολο πράγμα και ειδικά σε αυτές τις ηλικίες που τα περισσότερα παιδιά είναι στα χαμένα.  

[ADHD]

Σιγα με τους σκοτωμούς μη σκισεις και κανα μνημονιο στο τελος..  

 

Οταν μιλαμε για εφηβους πολλοι δεν ξερουν τι κανουν και μετα μετανιωνουν/αλλαζουν, δεν ειναι ολες οι περιπτωσεις ιδιες δηλαδη ο κλασσικος αλητης ο οποιος παρεμεινε αλητης δεν εχει στον ηλιο μοιρα και εσυ ο καημένος τοτε ενω τωρα διοικείς την microsoft.. Πετυχα ενα τραμπουκο της γενιας μου προσφατα (ο οποιος μαλιστα μαζι με αλλους 3 μου ειχαν ριξει ξυλο μια φορα χωρις ιδιαιτερο λογο ) και ειχε γινει μια χαρα παιδι, καθησαμε τα ειπαμε λες και δεν τρεχει τιποτα. Δεν κραταμε κακια σε τετοιες ηλικιες ολοι καναμε τις χαζομαρες μας οκ.

 

Τωρα αν μιλαμε για μεγαλυτερες ηλικιες φυσικα το πραγμα αλλαζει κατα πολυ, εγω μιλαω για ηλικιες γυμνασιου εκει.

[Basilhs23___]

Εγώ έχω μάθει τα εξής για την κατάληξη των ψευτόμαγκων του σχολείου μου. Ο ένας που συμπεριφερόταν σαν χουλιγκάνος και είχε μανία με τα αθλητικά, τον ακούω να περνάει δίπλα από το σπίτι μου και να φωνάζει συνθήματα της ομάδας του. Ένας άλλος δούλευε σαν ντελιβεράς αλλά έχει έναν χαρακτήρα σαν πρεζάκι και αλήτης, κουρεύεται σαν πάνκ και κυκλοφορεί με ένα μηχανάκι, ο τρίτος και χειρότερος που γνώρισα στα σχολικά μου χρόνια δεν κατάφερε να τελειώσει το γυμνάσιο, τον είχα βρει στον δρόμο όταν ήμουν ακόμα μαθητής και έλεγε οτι δούλευε με έναν τζαμά και άλλαζε αλουμίνια και σίδερα, πριν μερικά χρόνια πέρασε έξω από το σπίτι του κολλητού μου και του ζητούσε το κινητό του αλλά ευτυχώς ο φίλος μου δεν του το έδωσε γιατί θα του το έκλεβε σίγουρα. Κανένας από αυτούς δεν τέλειωσε το λύκειο. Δεν ξέρω πως θα καταλήξουν αργότερα οταν φτάσουμε τα 35-40 π.χ αν γίνουν ναρκομανείς ή ζητιάνοι, σίγουρα δεν είναι τόσο πολύ για να τους λυπάσαι απλά είναι σε χειρότερη μοίρα από οτι οι υπόλοιποι.

[Papakaliati]

   Αυτο που πιστευω προσωπικα ειναι οτι μεχρι καποια στιγμη στα 15 μας ολοι ειμαστε λιγο πολυ μαλακες. Αλλοι (πολυ) περισσοτερο και αλλοι (πολυ) λιγοτερο, και δεν καταλαβαινουνε τις συνεπειες των πραξεων μας και πολυ καλα. 

  

   Δυσκολο να το αποδεχτεις, αλλα το bullying (ειτε σαν θυτης ειστε σαν θυμα) ειναι δυσκολο να εχεις την τυχη να το αποφυγεις. 

Το πως θα το αντιμετωπισεις ομως ειναι κατι που θα καθορισει εως εναν βαθμο την υπολοιπη ζωη σου. 

 

   Ευκολο να τα λες αυτα οταν εισαι 30, δυσκολο να τα διαβαζεις αμα εισαι 15 η και 18 και ταχεις προσφατα, αλλα ετσι ειναι. 

[Basilhs23___]

Μην κάνεις παιδια καλύτερα.....

 

Καλά μην βιάζεσαι να κατακρίνεις γιατί ο καθένας έχει ζήσει διαφορετικά βιώματα με τραμπούκους και υπο διαφορετική βάση. Το 99 τελειώνοντας το δημοτικό έκανα μια σοβαρή επέμβαση και στο σχολείο ειδικά στην 1η γυμνασίου δεν έπρεπε κανείς να σηκώνει χέρι για να μην τραυματιστώ πέσω κάτω ή γίνει τίποτε και κινδυνεύσω, εννοείται από μέρους μου πρόσεχα όσο μπορούσα .

Εγώ προσωπικά με το μυαλό που είχα στο γυμνάσιο και με τα προβλήματα που αντιμετώπιζα με τον αλβανό που ανέφερα σε προηγούμενο post, μου είχε περάσει από το μυαλό μου αν υπήρχε τρόπος να τον σκώτονα γιατί δεν άντεχα άλλο. Στην πράξη όχι μόνο να απειλήσω την ζωή κάποιου δεν μπορούσα αλλά ούτε να κουνήσω το μικρό μου δαχτυλάκι. Έκανα τον σταυρό μου κάθε μέρα πότε θα τον έδιωχναν από το σχολείο από τις πολλές απουσίες για να ηρεμίσω. Όταν μπήκε ο διευθυντής να ανακοινώσει οτι αλλάζει σχολείο αυτός νευρίασε πετάει το στυλό στα πόδια του διευθυντή και βγαίνει έξω κλαίγοντας, μετά γύρισε κλαίγοντας και φεύγει από το σχολείο. Εγώ όταν γύρισα στο σπίτι εκείνη την ημέρα ήμουν τόσο ανακουφισμένος και χαρούμενος που με ρωτούσε ο πατέρας μου αν είμαι ερωτεμένος (LoL).

Τώρα βέβαια που έχω μεγαλώσει, ναι συμφωνώ 90% μαζί σου ότι αν θέλουμε να ψάξουμε να βρούμε λύση για την βία δεν το κάνουμε με βία, προφανώς η βία είναι η φυσική στιγμιαία αντίδραση που θα υπάρξει αν μας επιτεθεί κάποιος για να αμυνθούμε.