evabb Δημοσ. 25 Φεβρουαρίου 2015 Share Δημοσ. 25 Φεβρουαρίου 2015 Μην κάνεις παιδια καλύτερα..... δεν θελω ουτως ή αλλως. 4 Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες άλλες επιλογές
whodatinsomniaK Δημοσ. 25 Φεβρουαρίου 2015 Share Δημοσ. 25 Φεβρουαρίου 2015 η βιαιότερη πράξη που έζησα στο σχολείο ήταν το ξύπνημα στις 7. Από την άλλη, με εξαίρεση έναν τύπο* και την παρέα του που πάιξαμε χοντρές στο γυμνάσιο, ποτέ δεν είχα ιδιαίτερο πρόβλημα. Βασικά στα @@ μου ήμουν. Αυτό που με πέιραξε κάποια στιγμή στο γυμνάσιο, ήταν όταν τυχαία διαπίστωσα πως δε με είχαν καλέσει σε κάποια πάρτυ. Δεν ειναι bullying αλλά παραμένει βία για τους ευαίσθητους (σαν κι εμένα). Τέλος, νομίζω ότι από τότε που τα φόρα στο Ίντερνετ διαδόθηκαν τόσο πολύ και πια υπάρχει γραπτή καταγραφή τόσης μαλακίας, απλά ειρωνεύομαι χωρίς αντιπαράθεση επιχειρημάτων. * 3 άνθρωποι με έχουν κάνει να θέλω να δείρω, αυτός, μία πρώην μου και ένας καραγκιόζης που πίστευε πως είναι μάνατζερ μου (και ο τελευταίος, επειδή είχε μία φυσική ροπή στο ψέμα, του έλεγες αυτό ειναι ψέμα σύμφωνα με το τάδε έγγραφο και το επαναλάμβανε και ξανά το ίδιο). 1 Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες άλλες επιλογές
Runner25 Δημοσ. 25 Φεβρουαρίου 2015 Share Δημοσ. 25 Φεβρουαρίου 2015 εγω στο σχολειο δεν ειδα τετοια θεματα με τραμπουκισμους και μαγκιες εμενα αλλα με ενοχλουσαν το δηθεν αυτο εβλεπα και βλεπω και στη κοινωνια εξω και με χαλαει Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες άλλες επιλογές
LongTom Δημοσ. 25 Φεβρουαρίου 2015 Share Δημοσ. 25 Φεβρουαρίου 2015 εγω αδιαφορω.ουτε χαρα ουτε λυπη κενο.μετα απο τοσα χρονια εχουν μπει στη κατηγορια:ξενοι-whogivesafuck. H καλύτερη τακτική. Όσο ασχολείσαι με τέτοια άτομα γενικά χαλάς τον χρόνο σου και ουσιαστικά δεν προχωράς. Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες άλλες επιλογές
MT60RS Δημοσ. 25 Φεβρουαρίου 2015 Share Δημοσ. 25 Φεβρουαρίου 2015 Δεν ακούω κανέναν σας να προτείνει λύσεις όμως.... Σχολικοί Φύλακες? Σεκιούριτι? Ψυχολόγοι στα σχολεία? Ευαισθητοποίηση γονέων? Να υπάρχει ποινή (αποβολή ή κάτι άλλο) σε όσου το ασκούνε? στην ελλαδα δεν παιζουν εννοιες οπως "προληψη" και "συλλογικοτητα", και μεχρι να φτασει μια κατασταση να ποναει εμας τους ιδιους, θεωρειται απλα "γεγονος/ειδηση" που σχετιζεται με ανθρωπους που "τα ηθελε ο κωλος τους" 1 Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες άλλες επιλογές
Καρχαρίαςςς Δημοσ. 25 Φεβρουαρίου 2015 Share Δημοσ. 25 Φεβρουαρίου 2015 Ξεκινάω από την αρχή. Γεννήθηκα με φυσιολογικό τοκετό και επειδή ήμουν πολύ μεγάλος στην προσπάθεια να με βγάλουν έπαθα μαιευτική παράλυση στο δεξί χέρι. Ξεκίνησα φυσικοθεραπείες από 3ων μηνών και αυτο βοήθησε στην γρήγορη ανάπτυξη μου. Πήγα δημοτικό και έριχνα 2 κεφάλια στα παιδιά σε σημείο που η δασκάλα ρώτησε αν μπήκα σε λάθος τάξη, όλοι με πήγαιναν και με είχαν βγάλει ψηλεα , ψηλολελεκα, ψηλό κλπ τα οποία έχουν διατηρηθεί και σήμερα. Ένας τύπος δεν με πήγαινε σε σημείο που με χτυπούσε συνεχεια επειδή έτσι. Ξεκίνησε βεντέτα. Μελανιές κλπ κάθε μέρα, ξύλο ξύλο και πάλι ξύλο, δευτέρα δημοτικού στην προσπάθεια μου να αμυνθω τον έριξα κάτω και τον χτύπησα ως που να του κάνω ζημιά στο πλευρό. Μετά βιδωσε πιο πολύ. Τρίτη δημοτικού τα ίδια. Ακόμα μια προσθήκη ή καθηγήτρια αγγλικών που με ξεφτυλισε μπροστά στα παιδιά επειδή δεν έγραφα με το δεξί στον πίνακα. (δεν πάτησα στο μάθημα ποτέ ξανά) Τέταρτη δημοτικού, ξύλο κάθε μέρα με τον γρήγορη, ήρθε άλλη αγγλικού, καποια στιγμη έγινε ένας τσακωμός και με είπε παράλυτο και φυτό, πάλι δεν πάτησα στο μάθημα ξανά. Να σημειώσω πως είχα κάνει τενοντομεταθεση τραπεζιου με βίδες και ήθελε ιδιαιτερη προσοχή στην καθημερινότητα. Εγω από την τρίτη δημοτικού και μετά είχα δυναμώσει και όταν με ακουμπαγε ο μαλάκας του άλλαζα τα φώτα αλλά αυτό έφτασε μέχρι τέλος δημοτικού όπου πηγαμε γυμνάσιο και φοβόταν τις αποβολές. Μια μέρα στην τρίτη γυμνασίου με χτύπησε στο δεξί πάνω στις βίδες, έλιωσα από τον πόνο αλλά βρήκα δύναμη και τον έβαλα στη θέση του, του ξεκαθαρισα ότι αν με ακουμπήσει ξανά δεν θα αντιδρασω πολιτισμένα. Ήμουν 1.80 και 90 κιλά, φοβήθηκε και τέρμα. Πήγε επαλ, πήγα ενιαίο, χαθήκαμε. Παράλληλα στην πρώτη γυμνασίου είχα έναν κολλητό, ήρεμο παιδί, χαμηλών τόνων, καποια στιγμη μπήκαμε στην τάξη και βρήκα μια κοπέλα που μου άρεσε. Της την έπεσα και έφαγα πόρτα, μετά θύμωσα και επίπεδη αυτός δεν την πήγαινε την τραμπουκιζε λεκτικά και μαζί του και εγώ, είχε κιλά, πολλα κιλά ή κοπέλα και χτυπουσαμε εκεί. Αυτό εγινε μέχρι τα μισά της τρίτης γυμνασίου όπου εγώ κατάλαβα ότι είμαι παπαρι που φέρομαι έτσι και της έκανα κουβέντα για συμφιλίωση. Δέχθηκε συγνώμη και πρώτη λυκείου γίναμε φιλαράκια, πλέον ένα από τα σημαντικότερα ατομα στη ζωή μου, την εκτιμώ και την αγαπάω σε απειρο βαθμό. Ο "κολλητός" με έκανε στην άκρη επειδή δεν πήγα στο φροντιστήριο του μπαμπά του, από την πρώτη λυκείου και μετά κάνω παρέα αποκλειστικά με γυναίκες και έχω μόνο ένα φίλο άντρα που μεγαλώσαμε μαζί και είναι σαν οικογένεια. Έχω να πω πως ζώντας και την ζωή του θύματος αλλά και του θύτη μαζί, είναι πολύ ψυχοφθόρο και πολύ άσχημο για ένα παιδί, και αφήνει πολλά τραύματα. Ακόμα και αυτή η μορφή θύτη που ήμουν εγώ, ο αμυνόμενος που επιτίθεται όσον αφορά τον γρήγορη και ο επιτιθέμενος όσον αφορά την κοπέλα μπορω να πω πως έχει καθορίσει σε μεγάλο βαθμό τις φοβίες μου σχετικά με τις διαπροσωπικές μου σχέσεις αλλά και το ποιος είμαι σήμερα. Γενικά μετά την πρώτη λυκείου όπου έγιναν πολλά είναι σαν να ξαναγεννήθηκα και σαν να πέταξα το παλιό μου εγώ στα σκουπίδια. Η κοπέλα στην πρώτη λυκείου εχασε 27 κιλά και πλέον όταν κυκλοφορώ με αυτή την βλέπουν και παθαίνουν ένα μικρό σοκ, ευτυχώς δεν ζηλεύει η κοπέλα μου, αλλά και εγώ δεν την βλέπω ερωτικά. Θυμάμαι ότι στο λύκειο όλοι οι συμμαθητές ήταν ανώριμοι και ψευτομαγκες με πρωταγωνιστή τον δηθεν κολλητο και πως ήθελα και εγώ και οι φίλες μου να περάσουν τα χρόνια να πάμε πανεπιστήμιο να ησυχάσουμε. Ναι ώριμασα πολυ απότομα μέσα στο μικρό χρονικό διάστημα της πρώτης λυκείου και αυτό βοήθησε να το περάσω και πιο ανέμελα αφού δεν με ενοχλουσαν οι ανώριμοι συμμαθητές μου. Ποτέ δεν ήμουν πρώτος γκόμενος και έτσι, ένας μέτριος άνθρωπος με πολύ ύψος είμαι και δεν μπορώ να πω πως το μίσος που μου έδειξαν ήταν λόγω των σπειρών κατακτήσεων μου. Αυτά τα ολίγα Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες άλλες επιλογές
MT60RS Δημοσ. 25 Φεβρουαρίου 2015 Share Δημοσ. 25 Φεβρουαρίου 2015 Tο μίσος δεν νικιέται με μίσος , και η βία δεν νικιέται με βία........ Προσωπικά είχα μια καθηγήτρια Θρησκευτικών στο Γυμνάσιο , που είχα και αρκετά κωλόπαιδα , που έκανε και το πιο κωλόπαιδο αρνάκι.Ξέρεις πώς? Είχε πολή αγάπη μέσα της. Και πολλή ηρεμία. Πολλά προβλήματα λύθηκαν μέσω αυτής , και πολλοι τσακωμοί. Επίσης ξέρω , ότι ακόμα και τον Πάσσαρη να έχεις , μια στιγμή αγάπης , μπορεί να τον κάνει αρνάκι. Και να τον βοηθήσει να δει την ζωή διαφορετικά , άσχετα με το τι ζει στο σπίτι του. Απειρα τα παραδείγματα... δεν ειχε μονο αγαπη και ηρεμια, ειχε ορεξη να ασχοληθει και να βρει τροπους να τους μανιπιουλαρει και να τους φερει με τα νερα της Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες άλλες επιλογές
johnkal Δημοσ. 25 Φεβρουαρίου 2015 Share Δημοσ. 25 Φεβρουαρίου 2015 Η όλη παιδεία ξεκινάει από το σπίτι του κάθε παιδιού. Αν δεν υπάρχει, γίνονται αυτά που γίνονται στα σχολεία. Ακριβώς! Το πρόβλημα είναι πως πολλοί γονείς είναι άχρηστοι να μεγαλώσουν παιδί ή απλα είναι κωλοχαρακτηρες οπότε παίρνουν άπο αυτούς και λένε ότι ακούνε 4 Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες άλλες επιλογές
Prof_Chaos Δημοσ. 25 Φεβρουαρίου 2015 Share Δημοσ. 25 Φεβρουαρίου 2015 εγω στο σχολειο δεν ειδα τετοια θεματα με τραμπουκισμους και μαγκιες εμενα αλλα με ενοχλουσαν το δηθεν αυτο εβλεπα και βλεπω και στη κοινωνια εξω και με χαλαει αυτο το πρόβλημα είχα κι εγώ με το δήθεν.. Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες άλλες επιλογές
panos2171 Δημοσ. 25 Φεβρουαρίου 2015 Share Δημοσ. 25 Φεβρουαρίου 2015 Γυμνάσιο/λύκειο έτυχε να χω συμμαθητή ένα αρχιμπ.....ρδι που είχε φάει ξύλο σχεδόν από όλο το δημοτικό μιας και προκαλούσε τσακωμούς. Εγώ γενικά πολύ ήσυχος και για να ανοιχτώ και να αρχίσω να μιλάω πρέπει να γνωρίσω τον άλλο πολύ καλά. Άρχισε να ασχολείται μαζί μου, να μου βγάζει παρατσούκλια, να μου εξαφανίζει βιβλία, να ρίχνει κλοτσιές στην τσάντα μου και γενικώς να ασχολείται μαζί μου. Πλάι του άρχισαν να κάνουν τα ίδια άλλα δυό μ......σμενα, δεν ήταν παρέα ή κλίκα απλά είχαν μέσα τους κι αυτοί κακία οπότε έβρισκαν την ευκαιρία. Να ρίξω μερικές ψιλές φοβόμουν μιας και αν αρπαζόμασταν στα χέρια λόγω μεγάλης μυωπίας αν μου φεύγαν τα γυαλιά δε θα βλεπα την τύφλα μου και θα γινόμουν ακόμα πιο πολύ ρεζίλι. Τελικά στην 1η Λυκείου ξεκουμπίστηκε για ΤΕΕ αλλά η ρετσινιά έμεινε οπότε και τα άλλα παιδιά δε με είχαν και τόσο σε εκτίμηση. Φίλους ποτέ δεν έκανα από εκείνο το τμήμα, άλλωστε η παρέα μου ήταν σε άλλο. Από τότε όμως είχα την τάση να γράφω πολλά πράγματα στα @@ μου, έτσι τους έγραφα και αυτούς. Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες άλλες επιλογές
Iris_89 Δημοσ. 25 Φεβρουαρίου 2015 Share Δημοσ. 25 Φεβρουαρίου 2015 Ας μην ξεχνάμε και 2 σημαντικά πράγματα. Συνήθως οι παλαιότερες γενιές δεν ήξεραν πως να μεγαλώνουν σωστά τα παιδιά τους, εννοώ πως στα περισσότερα σπίτια υπήρχε η παντόφλα να το πω κομψά, και ουσιαστικά αυτό δεν έβλαψε σχεδόν κανένα (σε λογικά πάντα πλαίσια, όχι κανονική βία). Αυτές όμως οι συνήθειες περνάνε από γενιά σε γενιά. Πόσες φορές έχουμε ακούσει από γονείς να λένε "εμένα έτσι με μεγάλωσαν?" Γίνονται βιώματα, άθελα μας. Το άλλο θέμα είναι που ξεχνούν οι περισσότεροι, είναι πως στις περισσότερες φορές οι τραμπούκοι στα σχολεία είναι θύματα οικογενειακής βίας, και ουσιαστικά επειδή γίνονται θύματα στο οικογενειακό τους περιβάλλον, ξεσπάνε τον θυμό τους, τον φόβο τους και τον "εξευτελισμό" τους στα άλλα παιδιά, στους πιο αδύναμους για να αντισταθμιστούν τα ακραία συναισθήματα τους. 1 Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες άλλες επιλογές
LiquidTroll Δημοσ. 25 Φεβρουαρίου 2015 Μέλος Share Δημοσ. 25 Φεβρουαρίου 2015 Απο την άλλη Ιρις , παίζει και το άλλο σενάριο.....να είναι το παιδί υπερβολικά κακομαθημένο σε σημείο ναρκησισμου. Κα φυσικά ένας ναρκισσος , δεν νοιαζεται για τα συναισθηματα του άλλου , οπότε ακόμα και αν προκαλεί πόνο , δεν το καταλαβαίνει. Οπότε το κωλοπαίδι που το έχουνε παραχαιδεψει , αντί να του ρίξουνε και καμια στον πωπο , βγαίνει έξω στο σχολείο και κάνει ότι γουστάρει χωρίς να φοβάται τις συνέπειες , γιατί ποτε του δεν τις αντιμετώπισε. Και καλουνε τους γονείς , και στο τέλος το υπερσασπίζονται κιόλας, αντι να του ρίξουνε ένα φούσκο. Πραγματικά , θέλω να ανοίξει μια σχολή στην Ελλάδα , για το πως πρεπει να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας. Πραγματικά. Και να μην επιτρεπεται να κάνεις παιδια , προτου πάρεις πτυχίο απο αυτήν! 4 Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες άλλες επιλογές
Iris_89 Δημοσ. 25 Φεβρουαρίου 2015 Share Δημοσ. 25 Φεβρουαρίου 2015 Δεν αντιλέγω, γι' αυτό επισήμανα προηγουμένως πως η παιδεία προέρχεται από το σπίτι του κάθε ατόμου. Δυστυχώς ή ευτυχώς, αυτό για την σχολή δεν θα γίνει ποτέ γιατί οι περισσότεροι θα σκεφτούν πως δεν υπάρχει σωστό και λάθος στην ανατροφή ενός ατόμου, ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός yada yada yada. Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες άλλες επιλογές
The_Judas Δημοσ. 25 Φεβρουαρίου 2015 Share Δημοσ. 25 Φεβρουαρίου 2015 Η ανατροφή ξεκινάει από το σπίτι. Το παιδί όμως ζει το μεγαλύτερο μέρος της πρώιμης ζωής του σε σχολείο, φροντιστήρια ή στην τηλεόραση ή το ιντερνετ. Δεν μπορούμε να βγάλουμε τα κοινωνικά πρότυπα ή και την ανθρώπινη φύση έξω από την εξίσωση. Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες άλλες επιλογές
nicoc89 Δημοσ. 25 Φεβρουαρίου 2015 Share Δημοσ. 25 Φεβρουαρίου 2015 πω τι θυμήθηκα τώρα με αυτό που έγραψε ο καρχαρίας είχα μια δασκάλα στο δημοτικό που μας έβαζε τις φωνές για να γράψουμε την Α-Β για παράδειγμα ,συχνά μας έκλεινε όλους στην τάξη στα διαλύματα να γράφουμε κατεβατό ή επανάληψη και μας φώναζε με άσχημο τρόπο λες και είχαμε κάνει έγκλημα. Εκείνο το βλέμμα μίσους .. λελ.Αλλα αυτό που θυμήθηκα ηταν μια φορά που είχε δολοφονηθεί ο παππούς μου και είχα πάει την άλλη μέρα σχολείο και μου φώναζε γιατί δεν έκανα την μελέτη (αν θυμάμαι καλά) και με είχε πει καθυστερημένο μπροστά σε όλη την τάξη. Ηταν απο τις φάσεις που κάνουν ολα τα πιτσιρίκια "οοοοοοο" και αρχίζουν να ψιθυρίζουν μεταξύ τους. Καλά αμα την πετύχαινα στο δρόμο θα της έδινα κουτουλιά τώρα αλλα το καλύτερο θα ηταν να έπιανα γκόμενα την κόρη της και να με πήγαινε σπίτι , να την έβλεπα Γαρδέλης και να της έλεγα "με θυμάσαι ρε πούστη?" γιατι γυναίκα δεν ηταν αυτός ο διάολος Κάτι τέτοια σε κάνουν να μισείς το σχολείο και καμια φορά λένε τεμπελιά και balls αλλα η αλήθεια ειναι πως εκτός της τεμπελιάς και της βαρεμάρας, αν βρίσκεσαι σε ενα τόσο χάλια περιβάλλον αρχίζεις και την βλέπεις τρελίτσα και στα@@ σου για να τα βγάλεις πέρα. Κάπως έτσι και στο στρατό τελικά μπας και έπρεπε το θέμα να αναφέρεται σε τραμπούκους καθηγητές/δασκάλους ? θα είχε παραπάνω ζουμί 2 Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες άλλες επιλογές
Προτεινόμενες αναρτήσεις